223. කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය…..11

විජිත එහෙම්මම කුස්සියෙ පඩිය උඩ ඉඳගත්ත දෑතිම්ම ඔලුව බදාගෙන. මාත් ඒ ලඟිම්ම ඉඳගෙන උගෙ උරහිසට අතක් තිබ්බ. 

" ඈ මලේ... මොකද අපි දැං කරන්නෙ? " 

" අනේ මට තේරෙන්නෙ නෑ අයියෙ.." විජිත ඔලුව බදාගෙනම කෙඳිරි ගෑව. 

එහෙම පිලේ පඩියෙ ඉඳගෙන එළිවෙනකල් කල්පනා කලත් විජිතටත් මටත් ඒ ගැන කරන්ටෙයි කියල අබමල් රේණුවක දෙයක් තිබ්බෙ නෑ. කරුණු කාරණා සිද්ද උනේ අපි දෙන්නගෙම පාලනයෙන් තොරව.වෙන්ට තියන දෙයක් ඔන්න ඔහෙ වෙන්නෙ නැතුවය කියල බලා ඉන්ටයි අපිට වෙලා තිබ්බෙ. 

මොකෝ කවි කොන්ත්‍රාත්තුව නිසා මම අර ට්‍රේනිං ප්‍රෝග්‍රෑම් එක අතඇරල නිකා ඉන්ටය? අනික කවදා හෝ මේ වැඩේ මෙහෙම සිද්ද වෙන්ට තිබ්බ දෙයක් නෙව. අද නැති උනත් හෙට හෝ අනිද්ද සුජාතා මේ සීන් එක දැනගන්නව. ඒ නිසා විජිතට තියෙන්නෙ මොනව හරි කරල වැඩේ ගොඩ දාගන්න එක. පහුවදා උදේ කොළඹ යනකනුත් මම හිතමින් ගියෙ ඔන්න ඔහොම. 

ඇත්ත දැනගත්තම අර කෙල්ල මොනවගේ තීරණයක් ගනීද? 

විකල්ප දෙකයි සුජාතට තියෙන්නෙ....එක්කො අනේ මේ මනුස්සය වංචාවක් කලා තමයි..ඒත් ඒක ඒ හැටි බරපතල සීරියස් කේස් එකක් නෙවෙයි නෙව, ඒ නිසා ඔන්න ඕක අමතක කරල දාමුය කියල හිතල වැඩේ අල්ලල දාන එක.අනික එහෙම ඒ පැත්තට, ඒ කිව්වෙ විජිතගෙ පැත්තට තරාදිය බර වෙන්ට තවත් කාරණාවක් තියනව. ඒ තමයි මේ යස්සය මේ ඔක්කොම කලේ ආදරේ නිසාය කියන කාරණාව. 

ආදරේ වෙනුවෙන් ඔහොම පොඩි වංචාවක් කලාට කමක් නැතය කියල හිතන්ට පුළුවන්නම් කිසිම අවුලක් නෑ. ඒත් මෙතන වැදගත් වෙන්නෙ මම හිතන එකවත් විජිත හිතන එකවත් එහෙමත් නැත්තං ඔහෙල හිතන එකවත් නෙවෙයි අර කෙල්ල හිතන විදිහ...මොන හේතුවක් හින්ද කලත් ඒක වංචාවක් රැවටිල්ලක් නේද කියල සුජා හිතුවොත් ඉතිං වැඩේ කලාස්. ( කලාස් කියන්නෙ ඇරබික් වලින් එල්ලාම් මුඩිංජි කියන එක. එල්ලාම් මුඩිංජි කියන්නෙ දෙමලෙන් කලාස් කියන එක ) 

මම සුජාතා එක්ක කතාබහ කරපු කාල සීමාව ඕනනම් වැඩිම උනොත් පැය එකහමාරකට දෙකකට වැඩිය නෑ.ඒත් ඒ පොඩි කාලෙදි මට එයා ගැන ඇතිවෙච්ච හැඟීම අනුව නම් මම හිතන්නෙ නෑ සුජාතා විජිතට සමාවක් දෙන ජාතියෙ කෙනෙක්ය කියල. 

සාමාන්‍යයෙන් මහිලා පක්ෂය ගැන මගෙ තක්සේරු වරදින්නෙ නෑ, කිව්වම මොකද?.... ඒත් මිනිස් සිත ගැන කාටද කියන්ට පුලුවන් නේද?...හිත කියන එක අරමයි මෙහෙමයි කියල ඉරි ගහල රූල් ගහල කොටු කරල කෝවක දාල අච්චුවක දාල කිරන්ට මනින්ට පුළුවන් එකක්ය... නේද? ඒ කොහොම උනත් සුජාතා ගැන මගෙ තක්සේරුව සාකල්‍යයෙන්ම අසත්‍ය වේවා කියල තමයි මම නිතරම ප්‍රාර්ථනා කලේ... 

" මොකද බං උඹ කනවද බාවනා කරනවද? " ඒ විමලෙ...

පැත්තක් අඩි හතරක් වගෙ වෙච්ච හරි හතරැස් ෆෝමිකා මේසෙ වටේ අපි හතර දෙනයි, කුමාරයි ජයේයි අනික් දෙන්න.බෙලෙක් කඩේ හන්දියෙන් ගොඩ පැත්තට තියෙන පාරෙ යාර විස්සක් විසිපහක් යනකොට වම් පැත්තෙ තිබ්බ මේ බත් කඩෙන් තමයි අපි හැමදාම වගෙ දවල්ට කෑවෙ.රත්මලාන ටෙක් එක තියෙන්නෙ බෙලෙක් කඩේ හන්දියෙ මොරටුව දිහාට යද්දි දකුණු පැත්තෙ. 

මම හිනාවෙල වටපිට බලල ඉස්සො හතර පස් දෙනෙක් පිඟානට බෙදා ගත්ත. අනික් අය කාලත් ඉවරයි. 

" ඒයි හදිස්සියක් නෑ.උඹ හෙමීට කාපං..මල්ලි යෝගට් තුනක් ගේන්න…" විමලෙ පස්ස හැරිල වේටර් කොලුවට කෑගැහුව. 

කාල ඉවරවෙලා එහෙම කැෂියර් එක ගාවට ආව. 

" ඒයි විමලෙ උඹ ගෙවපං අද..උඹේ ටර්න් එක… "


විමලෙ බිල ගෙවල ගෝල්ඩ් ලීෆ් තුනකුත් ගත්ත. කුමාරය දුම්පානයෙන් සපුරා තොරයි.කඩේ ඉස්සරහ ඇවිලෙන ලණ්ණෙං අපි සිගරට් පත්තු කරගත්ත.

( සැයු - මේ සිගරට් සීන් එක මම මුලින්ම ලියලත් ආය ඩිලීට් කරල දැම්ම. මොකටද ආයෙ දුම්පානය ප්‍රවර්ධනය කරනවය කියල කතාවක් අහගන්නෙ කියල. මෙන්න ඒ එක්කම බැලින්නං හෙන්රීස් තුමා තනිකර සියලු දුෂ්චරිත ගැන ලියල පෝස්ට් එකක් දාල. ඉම්පාර මම කල්පනා කලා ඌට හොඳ නං මට මොකද හොඳ නැත්තෙ ? ඉඳපිය මාත් ලියනවයි කියල..ඒ පාර තමයි මේ ආයෙම ලිව්වෙ...තව ඉතිං එක දුෂ්චරිතයක් ගැන විතරයි ලියන්ට තියෙන්නෙ ...හෙහ්, හෙහ්,...ඉන්ටලාකො ඉවසල..ආයෙම ඒ ගැනත් ලියඤ්ඤංකො වෙලාවක..ආය මොටෝ අඩුවක්..හෙහ්, හෙහ්, ඒ දුෂ්චරිතෙ ගැන තමයි අපූරුම අත්දැකීම් තියෙන්නෙ. ) 

ෂියේට් ගහල ඉවර වෙලා පෙපර් මින්ට් කූරකුත් අරගෙන අපි ගාළු පාර පැන්න. ඉස්සෙල්ල කොළඹ පැත්ත බැලුව..ඊට පස්සෙ ගාල්ල පැත්ත බැලුව ආයම කොළඹ පැත්ත බැලුව. ඉක්මන් ගමනින් පාර මාරු උනා. අපිට තුනේ පංතියෙදි ලියනාරච්චි මැඩම් මහ පාරට එක්කගෙන ගිහිල්ලම පාර මාරුවෙන්ට ඉගැන්නුවෙ ආන්න එහෙමයි. " පලමුව දකුණු පස බලන්න. ඉන්පසු වම් පස බලන්න. නැවත දකුනු පස බලන්න. වාහනයක් නොපැමිණෙන්නේ නම් ඉක්මන් ගමනින් පාර හරහා මාරු වන්න. " 

පෙපර්මින්ට් ගත්තෙ මේ දවස්වල පොඩි උකුළු මුකුළුවක ( ඉංගිරිසියෙං Flirtation කියන්නෙ..අන්න ඒක ) යෙදෙමින් මම උන්නෙ ..අන්න ඒ නිසා..දුම්පානයෙන් පසු පොඩි කාලෙ නම් පේර කොළ. පස්සෙ පෙපර්මින්ට්. 

කාල ඉවරවෙලා අපි ආපහු ටෙක් එකට ගියත් දවල් ලන්ච් අවර් එක පැය එකහමාරක් නිසා තව පැයකට කිට්ටු කාලයක් තිබ්බ. සිසු විවේකාගාරෙ පැත්තෙ ගියේ ඔහෙ ඉඳගෙන කයියක් වත් ගහමුය කියල හිතාගෙන. 

" ඒයි අන්න…" 

කුමාර මගෙ ඇළපතට ඇන්න.නිශාන්ති ළමය ඉන්නව පත්තරයක් බල බල......ඔෆිස් එකේ කෙල්ලො හිටිය හතර දෙනෙක්ම.අපි කවුද කරන රස්සාවල් මොනවද කියල එවුන් දන්න නිසාම වෙන්ට ඇති මට හිතෙන්නෙ අපෙ කට්ටියට ඒ කෙල්ලියංගෙ තිබ්බ පොඩි ගෝ එකක්. අපිත් ඉතිං ඔය නිකං ඉන්න වෙලාවෙනෙ කියල ලාවට උං එක්ක ටෝක් එක දාගෙන ඉන්නව. 

නිශාන්ති ඔෆිස් එකේ රෙජිස්ට්‍රේෂන් ක්ලාක්. ලියාපදිංචි කිරීමේ ලිපිකාරිනිය.කෙට්ටුයි, උසයි..තලේලුයි.දන්නවද ඔය හමේ පාටට තල එළළු කියල කියන්නෙ ඇයිද කියල? ආ..ඊට කලින් කියන්ටලාකො එහෙම වචනයක් අහල තියනවද කියල..හරි අහල නැත්තං දැං අහගන්ට. එහෙම වචනයක් තියනව. ඒකෙ තේරුම තමයි තල ඇටවල පොත්ත අයිං කලාම කළුත් නොවෙන සුදුත් නොවෙන ඒ දෙක අතර වගෙ පාටක් එනව. අන්න ඒ පාට ඉස්තිරියාවංට තමයි කියන්නෙ තල එළළු කියල. 

ඉස්සෙල්ලම දවසෙ මමයි කුමාරයි උදෙම්ම ආව කෝස් එකට රෙජිස්ටර් වෙන්ට. වොචර් හට් එකෙන් කිව්ව ඇතුලෙ මිස් කෙනෙක් ඇති ඔෆිස් එකට ඇතුල් වෙන තැනම වම් පැත්තෙ, එයාව හම්බ වෙන්ට කියල, ...ඒ මිස් තමයි නිශාන්ති. 

" ඔයාල මොකද? " 

නිශාන්ති යන්තමට හිනා වෙලා ඇහුව. මට පස්සෙ දවසක කිව්ව එයා හිතුවෙ ළමයෙක් ටෙක් එකට දාගන්ට ආපු තාත්තල දෙන්නෙක් කියලලු. අපිට ඒ දවස්වල බොහොම ලාබාල කොළු ගැටව් උනාට අර පට්ට දඩං අව්වෙ දූවිලි වකාරෙ වැඩ කරල කාපිරිවගෙ කළු වෙලයි හිටියෙ. ඒ මදිවට මම මූන පුරා රැවුල් බූසෙකුත් වවාන . කුමාරය නම් ආය දවස් පතා රැවුල කපනව. 

" අපි මේ අර ඉක්ටෑඩ් එකේ කෝස් එකට.... "

" ආ...පොඩ්ඩක් ඉන්නවද මම මේ හදිස්සි වැඩක්..මේක ඉවරවෙලා මම කතා කරන්නං… "

" හරි අපි ඔයාව පේන තැනකිං ඉන්නංකො..." මම උරේ තිබ්බ බෑග් එක අනික් උරේට මාරු කරන ගමන් කිව්ව.දිග ඇරගෙන හිටපු ෆයිල් එකට නැමිල හිටිය ඔලුව එක පාරට ඉස්සුණා. 

" ඒ මොකටද? " ලියාපදිංචි කිරීමේ ලිපිකාරිනිය වචන වලින් දමල ගැහුව. 

" වෙන මොකටවත් නෙවෙයි අනේ, එතකොට ඔයාගෙ වැඩේ ඉවර උනාම අපි දන්නවනෙ..." මම මේසෙට අත්දෙක තියල බරවෙලා කිව්ව.. 

" හා..හා..එහෙනං ඕන එකක් ඕන තැනක ඉන්නකො..." 

ආයෙම ඔලුව ෆයිල් එකට පාත් උනා. ඒත් යටි තොල හපාගෙන..ඒ වගේම කම්මුලේ සුළි දෙකකුත් යන්තමට වගෙ මම දැක්කද කොහෙද...

නිශාන්ති ඉස්සරහම පුටු දෙහෙක අපි ඉඳගත්ත.ෆයිල් එකටම ඔලුව පාත්කරගෙන ඈ මොනවද ලියන දිහාවෙ මම බලාගෙන හිටිය. ටිකකින් ඔලුව උස්සනකොටම මම අහක බලාගත්ත. ආයෙම කටාක්ෂ නිරීක්ෂණයෙන් බලනකොට ඔලුව ආයෙමත් පාතට හරවගෙන.ඒත් යටි තොල තවම හැපිල. 

අන්න ඒ නිශාන්ති තමයි පත්තරයක් බල බල හිටියෙ. 

" ආ, ළමයා මොනවද පත්තරේ තියෙන්නෙ?..." මම ඒ ලඟම තිබ්බ අනික් පත්තරේ පෙරලන අතරෙ ඇහුව. 

" හරියට මනුස්ස ආස්සරයක් නැති කැලෑ වල දීර්ග කලයක් රස්සාවල් කරන අයගෙ මනස වර්දනය බාල වෙනවයි කියල නම් තියනව… "

" ආ, ඒකත් එහෙමද? හරි එහෙමනම් මනස වර්දනය නොවිච්චි අය කරන දේවල් වලට තරහ ගන්ටත් ඔට්ටු නෑ හොඳද? " මම එහෙම කියල එයා දිහාට කිට්ටු උනා.. 

" ආ..මේ එව්ව ඔට්ටු නෑ හොඳද? " නිශාන්ති අහකට පැන්න. 

" ආ." මම ඇඟිලි මිටිකරගත් අත්ල එයාට දික්කලා. " ඕනද? "

" මොකෝ ...ගොළු හදවත කියල හිතුවද? " යන්තං හැරිල බලල ඈ ආපහු පත්තරේ බලන්ට ගත්ත. 

" නෑ...ගොළු හදවත නං නෙවෙයි..මේක ඇවිල්ල බීරි පෙණහැල්ල." හිකිස් ... ඈට හිනාවක් පැන්න. 

The cutest kind of flirting, in my opinion, is the flirting that isn't too noticeable. Its not straight forward and sometimes you can't tell whether its flirting or not. Its cheesy. Its cute. When you are indecisive it adds I suppose a certain kind of romance undoubtedly. 

කුමාරයි මමයි නැවතුනෙ බොරලැස්ගමුවෙ කුමාරලගෙ නැන්දාවකගෙ ගෙදර. ඔය නැන්දාවක කියන්නෙ මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මහත්මයගෙ වචනයක්. බොරලැස්ගමුවෙ දේවාල පාරෙ...බෙල්ලන්විල පන්සල පේනතෙක් මානෙ.ඒ ගමේ කොල්ලො සෙට් එක අපි දෙන්න එක්ක හොඳටම ෆිට් උනා.බොරලැස්ගමුවෙ ඉඳල දෙහිවල පැත්තට එනකොට බෙල්ලන්විල පන්සලට ඉස්සෙල්ල තියනව පාරෙ දකුණු පැත්තෙ ලොකු වතුර බට පේළියක්.හවසට ඔය බට පේලිය උඩ ඉඳගෙන සිගරට් එකක් ගහන එක මගෙ සිරිතක් වෙලයි තිබ්බ. ඒ කරල බෙල්ලන්විල පන්සල පැත්තෙ රවුමක් ගහල ඔය හොඳ තැනක් බලල ඉඳගෙන බාවනාවක් කාරිය කරල...හෙහ්, හෙහ්, දන්නෙ නැද්ද ඉතිං? 

විජය ඝාතනය සිද්ද උනේ ඔය අතරෙ...කලින් මම සටහනක් ලිව්ව ඒ ගැන " ඝාතනයක් සමඟ අතීතයට " කියල. පිච්චර් බැලිලි, පොත් ප්‍රදර්ශන, එතකොට සතියකට දෙපාරක් විතර දෙහිවල හන්දිය කිට්ටුව තියෙන පර්ල් ඉන් එකේ සෙට් වෙන එව්ව. මොරටුවෙ අපෙ යාලුවෙක් හිටිය..සොයිසාපුර ෆ්ලැට්ස් වල. උගෙ දිහා ගිහිල්ල මූදෙ නාන්ට යනව බෝතල් තුන හතරකුත් අරගෙන බයිට් එකට බීෆ් කොත්තු දෙක තුනකුත් දාගෙන. අන්තිම වෙනකොට බයිට් එක කොත්තුවලට වැඩිය ඉතිං මූදු වැලි තමයි.. 

ඔය ආතල් අස්සෙ නිශාන්ති එක්ක ආතල් එකත් ලාවට වගෙ නැඟලම යනවා. 

ඔය අස්සෙ කවි ලියවිලි ගැන ඒ හැටි මතකයක් තිබ්බෙ නම් නෑ ආය බොරු කියන්නෙ මොකටද? එහෙත් අළුයට සැඟවුනු ගිණි පුපුරක් හදිසියේ හමා ආ සුලඟක් කරණ කොට ගෙන පණ ගසා ඇවිලෙන්නාක් මෙන්, සුලඟ නිසාම අකීකරු වූ ගෙල දක්වා දිගු කෙස් කළඹ ආම්බාං කොටගැනීමට උත්සාහ දරන අතර " අයිය මට කවි එවනව නේද? "   යනුවෙන් කෙලිලොල් ස්වරයකින් විමසන සිනාසෙන දෑසක හිමිකාරිය වූ එක්තරා යුවතියක පිලිබඳ සොඳුරු මතකයන් විටින් විට මහද කොණිති නොගැසුවේම නොවන බව මෙහිලා සටහන් කර තැබීමට මට අවසර!!! 

මාස දෙකකට විතර පස්සෙ..සරත් ගියා අපෙ වැටුප් අරං එන්න..මතකනෙ අර බෝතල් තුනක් අරගෙන දීල ඕකා වැටුප් ගෙන ඒමේ වැඩේ තනිකරම උගෙ සම්බුද්දියටම ලියාගත්තනෙ. 

" හරි වැඩේනෙ අයියෙ වෙලා තියෙන්නෙ. " 

සල්ලිත් අරගෙන ඊලඟ සඳුදා පංතියට ආපු සරත් එහෙම කිව්වෙ දහයට තේ බොන්ට ලැබෙන විවේකයෙදි. 

" මේ... ඒ හරි වැඩ වැරදි වැඩ ගැන පස්සෙ කතා කරමු..හොඳද? ඉස්සෙල්ලම දෙයියනේ කියල අපෙ සල්ලි දීල ඉඳිං " විමලය කිව්ව 

මගෙ සල්ලි මම ගණං කලා…" මොනවද බං සරතය විස්වාස නෑ වාගෙනෙ උඹ සල්ලි ගණං කරල බලන්නෙ? " ජයේ නං කෙලින්ම උගෙ සල්ලි සාක්කුවට දාගත්ත. 

" නෑ බං ඌ අවිස්වාසෙකට නෙවෙයි. මම මාවම විස්වාස නෑ.හෙට මම කියන්න බැරිනෑ මල්ලි ඊයෙ මෙහෙ පඩි සල්ලිවලිං රුපියල් පන්සීයක් අඩුයි කියල. අන්න ඒ නිසයි මම සරත ඉස්සරහම ගැන්නෙ. " 

" අම්මප ඒකත් ඇත්ත ….ඉඳහං එහෙනං මාත් ගනින්ට ඕන " ජයේ සල්ලි ආයම අතට ගත්ත. 

" හරි සරත් දැං කියාපං උඹ කියන්ට ආව හරි වැඩේ මොකද්ද කියල? " 

" අයියෙ ....විජිත......" 

" ඔව් විජිත…. ඌට මොකද දැං වෙලා තියෙන්නෙ? " 

මතු සම්බන්ධයි......