260. පස් වසරක ශේෂ පත්‍රය නොහොත් 2009 - 2014 The First Five Post War Years.

Google Images

නන්දිකඩාල් කලපුව අබියස ප්‍රභාකරන් මියගියා. ඒ අවුරුදු පහකට ඉස්සෙල්ල. 2009 මැයි 18 වෙනිද.දකුණෙ මිනිස්සු රතිඤ්ඤ පත්තුකලා.කිරිබත් කෑව. එහෙම කලාය කියල වැරැද්දක් කියන්න බෑ. ප්‍රභාකරන්ගෙ මරාගෙන මැරෙන බෝම්බ කරුවන්ගෙන් දකුණෙ වෙච්ච හානිය, ඒ වගේම දකුණෙ ජනජීවිතයට කරපු බලපෑම ඒ තරම් දරුණුයි.ඒ වෙලාවෙ ආණ්ඩුවෙ ජනමාධ්‍යය පුන පුනා කිව්වෙ මේ කරන්නෙ දෙමළ ජනයාට විරුද්ධ යුද්ධයක් නෙවෙයි ත්‍රස්තවාදයට විරුද්ධ යුද්ධයක්ය කියල. Catch Phrase එක වෙලා තිබ්බෙ ත්‍රස්තවාදයට එරෙහි මානුෂික මෙහෙයුම.ප්‍රභාකරන් විමුක්තිය උදා කරල දෙන්ට දත කාපු දෙමළ මිනිස්සු ප්‍රභාකරන්ගෙම ග්‍රහණයෙන් මුදවාගන්ටයි මේ මෙහෙයුම ක්‍රියාත්මක වෙන්නෙ. එහෙමයි උදේ දවල් රෑ රේඩියෝව රූපවාහිනිය මොර දුන්නෙ. ලේක් හවුස් පත්තරවල පල වුනේ. 

යුද්දෙදි බොහෝ නිරායුද වැසියන් මියයන්ට ඇති. යුද්දෙකදි ඒ වගෙ දේවල් වළක්වන්න බෑ. අවම කරගන්න එක විතරයි කරන්න පුලුවන්. අමරිකාව වියට්නාමෙදිවත්, රුසියාව ඇෆ්ඝනිස්තානෙදිවත්, ඊටත් පස්සෙ අමරිකාව ඉරාක ආක්‍රමණයෙදිවත් ඔය යුද ආචාර ධර්ම පිළිපදින්ට නැතුව ඇති. කවුරුවත් එහෙම කරන්නෙ නෑ. එහෙම කරල මම හිතන්නෙ නෑ යුද්දයක් දිනන්ට පුලුවනිය කියල. විශේෂයෙන් ත්‍රස්තවාදී සංවිධානයක් එක්ක කරන ගරිල්ලා යුද්ධයක්...ඊටත් එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය වගෙ අමානුෂික, නිර්දය ත්‍රස්තවාදී සංවිධානයක් එක්ක කරන යුද්දයක්.

මානුෂික යුද්දයක් කලාය කියල ආණ්ඩුව දහ අතේ දිවුරුවට කිසි කෙනෙක් ඒ කතාව විශ්වාස කරන්නෙ නෑ.අපි මොහොතකට ඒ මානුෂික මෙහෙයුම් කතාව පැත්තකින් තියමු. හරි දැන් කොහොම හරි 2009 මැයි මැද වෙනකොට යුද්දෙ ඉවර උනානෙ. ආණ්ඩුවෙ හමුදා කොටි සංවිධානය සමූල ඝාතනය කරල ජයග්‍රහණය කලා.

දැන් එතකොට යුද ජයග්‍රහණයෙන් පස්සෙ ඉස්සොරෝම කරන්ට ඕන මොකක්ද? යුද්දෙ ඇති උනේ මොකක් හින්දද? මොන මොන හේතු හින්දද? කියල හොයල බලල වහාම ක්‍රියාත්මකවන පරිදි ඒ හේතු නැතිකරල ආයම මෙහෙම අවුලක් අර්බුදයක් කවදාවත්ම ඇති නොවෙන්ට වග බලා ගන්න එක..ඒක නේද වෙන්න ඕන?

ඇත්තටම අවංකව තමන්ගෙ පපුවට තට්ටු කරල තමන්ගෙ නිදාගෙන ඉන්න හෘද සාක්ෂිය අවදි කරල මේ ප්‍රශ්නෙ ඇහුවොත් මොකක්ද ලැබෙන උත්තරේ..මේකයි ප්‍රශ්නෙ...යුද ජයග්‍රහණයෙන් ඉක්බිති ඉක්ම ගිය පස් වසර තුල එවන් අර්බුදයක් යලි ඇති නොවනු උදෙසා රජය විසින් ගන්නා ලද ( එවන් පියවරක් ගත්තේ නම් ) පියවර පිළිබඳව ඔබට අවංකව සෑහීමට පත්විය හැකිද?

උතුරෙ චන්දෙකුත් තිබ්බ තමයි..ඒත් අර පුලුවන් තරම් වැඩේ මඟ ඇරල ,යටිතල පහසුකම් මදිය, තාමත් අවතැන් වූවන් නැවත පදිංචි කරවනවය, බිම් බෝම්බ ඉවත් කරල ඉවර නැතිය, ජන ජීවිතය යතා තත්වයට පත් කරගෙන යනවය..අරකද මේකද කිය කිය ඉඳල බැරිම තැන බෙල්ල මුලටම හිර උනහම, චන්දෙ නොතිය කොහොමත්ම බැරි උනහම උතුරෙ චන්දෙ නම් තිබ්බ තමයි.

ඒ වගේම අර උතුරු වසන්තය මොකක්ද කියල එකකුත් කරනව තමයි. පාරවල් හදනවලු. විනාස වෙච්ච ගොඩනැඟිලි හදනවලු. නොයෙක් දේවල් කරනවලු. හරි එව්වත් කෙරෙන ඕන තමයි. ඒත් මූලික අවශ්‍යතා සම්පූර්ණ කලාට පස්සෙ වහාම කෙරෙන්න තිබ්බෙ උතුරට තමන්ගෙම කියල පාලන ක්‍රමයක් ලබාදෙන එක. පළාත් සබා වලටත් එහා ගිය බලතල දෙනවයි කියල රට කරවන ඇත්තොම කියලත් තිබ්බ. තර්ටීන් ප්ලස් කියලයි ඒ දවස්වල කිව්වෙ...ඒ කටට ආවට කියන එව්ව.... මම හිතන්නෙ මේ ලෝකෙ යකෙක් ඒ කියන එව්ව ගණං ගන්නෙ නෑ.

අනික් කාරනේ මේ අවුරුද්දකට සැරයක් පවත්තන යුද ජයග්‍රහණ සැමරුම් නාඩගම. කෝටි ගානක් නිරපරාදෙ වියදම් කරල ආණ්ඩුවෙ ලොක්කොම පොඩි සිඟිති ආතල් එකක් ගන්නව මිසක මොකක්ද ඕකෙන් මෙලොව යකෙකුට සෙතක් වෙනවද? යුද ජයග්‍රහණය අවුරුදු පහකට ඉස්සරවෙලා ලැබුවනෙ. හරි... අපි කිරිබත් කෑව. සිංහ කොඩි වැනුව. රතිඤ්ඤ දැම්ම. ඒක එතනිං ඉවරයි. අවුරුදු පතා ඕක සමරන්ඩ ඕනද? කාටහරි යටත් වෙලා ඉඳල නිදහස ලබපු දවස සමරනව වගෙ.

ඒ එක්කම අපි ජයග්‍රහණය සමරනවනම් ඒ එක්කම උතුරට එයාලගෙ මළවුන් සමරන්ට නිදහස තියෙන්ට ඕන. අඩු ගානෙ පහනක් පත්තු කරල වත්...නෑ...ඒකටත් ආණ්ඩුව ඉඩ දුන්නෙ නෑ. ඒකටත් බයයි..ඒකයි වෙලා තියෙන්නෙ. බය වෙන්න ඕන එහෙම සැමරුම් වලට නෙවෙයි. ඒ වගෙ දේකටවත් ඉඩ නොදුන්නම හිත්වල කැකෑරෙන බුබුලු දමන විරෝධාකල්ප හැඟීම් වලට. අසහනයට. කොයි වෙලාවෙ හරි පුපුරල මතුවෙන්නෙ ඒ අසහනය. අවුරුදු තිහක යුද්දෙන් කිසිම පාඩමක් ඉගෙන ගෙන නැති එක නෙවෙයිනම් වෙන මොකක්ද මේ කියන්නෙ?

එතකොට ආණ්ඩු හිතවාදියො ගේන තර්කයක් තමයි ත්‍රස්තවාදීන් සමරන්ට ඉඩ දෙන්ට බැහැය කියන එක. දකුණෙ ඉල්මහ විරු සමරුව කියල ජ.වි.පෙ. සමරන්නෙත් ඒ විදිහට බලන කොට ත්‍රස්තවාදීන් තමයි. එතකොට ජ.වි.පෙ. ට තියන ඒ නිදහස උතුරට ඇයි නැත්තෙ?

එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය මොන තරම් දරුණු ත්‍රස්තවාදී සංවිධානයක් උනත් ඔවුන් දිවි පිදුවෙ ඔවුන් හිතන විදිහට දෙමළ ජනතාවගෙ විමුක්තිය උදෙසා. ඔය මොනව උනත් මම හිතන්නෙ ඒ කාරණය සාමාන්‍ය දෙමළ ජනතාවගෙ හිත් වලින් අකා මකා දාන්න ලේසි වෙන්නෙ නෑ. One person's terrorist is another's freedom fighter. ඒ එක්කම යුද්දෙ අවසාන මාස කීපය සහ කූට ප්‍රාප්තිය, 2009 මැයි මාසය කියන්නෙ දෙමළ ජනයාට බොහොම දුක් කම්කටොලු දරාගන්ට සිද්ද වෙච්ච පණපිටින් අපාගත වුනු කාලයක්.

මගෙ දෙමල යාලුවෙක්ගෙ වයස්ගත දෙමව්පියො ඔය අවසාන යුද්දෙදි ගිරේට අහුවෙච්චි පුවක් ගෙඩිය වගෙ සන්තකේටම තිබ්බ සබ්බ සකලමනාවම අහිමිවෙලා අනාතයො වගෙ කිලෝමීටර් ගණනාවක් රෑ දවල් නැතුව පයින් ගිහිල්ල යාන්තං වෙඩි කන්නෙ නැතුව පණබේරගෙන තියෙන්නෙ. මගෙ යාලුව ඒ කතාව මා එක්ක කිව්වෙ අඬ අඬා...ඉතිං ඔන්න ඔහොම අපි මේ අවුරුදු පතා සමරන යුද ජයග්‍රහණය දෙමල මනුස්සයෙක් ඇහිං බැලුවම අමතක කලයුතු ඛේදවාචකයක්.

මම කියන්නෙ මේකයි.එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය පරාජය කිරීම කිසේසේත්ම අවතක්සේරුවකට ලක් කරනව නෙවෙයි මේ. ඒත් දැන් මදැයි ඔය නාඩගම කියල හිතෙන්නෙ නැද්ද? දෙමල-සිංහල සංහිඳියාව ඇතිකරන්ට කලයුත්තෙ මේ වගෙ යුද ජයග්‍රහණ සමරන එකද කියන එකයි මට තියෙන ප්‍රශ්ණෙ.. අනික් අතට ඉතිං ආණ්ඩුවටත් මේ අවුරුදු පහට කලාය කියල පෙන්නන්ට හරිහමං දෙයක් නැති කොට ඔහොම සංදර්ශනයක්වත් පෙන්නන්ට එපාය මිනිස්සුන්ට ආතල් එකක් ගන්ට. ඒක තමයි මට හිතෙන්නෙ එකම හේතුව.

දැං ඔය යුද ජයග්‍රහණ සැමරීමට පක්ෂව ගේන එක තර්කයක් තමයි ලෝකෙ හැමතැනම ඕක කෙරෙනවය. දෙවෙනි ලෝක යුද්දෙ ජයගත්තු එක මිත්‍ර පක්ෂය අදටත් සමරනවය, ප්‍රංශ විප්ලවය ජූලි 14 වෙනිද සමරණවය කියන එක. ඒත් අරෙහෙ කරනව මෙහෙ කරනව ඒ නිසා අපිත් කරන්ට ඕන නෑනෙ. අපි කරන්න ඕනෙ විචාරශීලීව , මැදහත් සිතින් කල්පනා කරල බලල අපේ අනාගතයට වැදගත්වෙයි කියල හිතෙන දේ කරන එක.

මම හිතන්නෙ නෑ ජනවාර්ගික සංහිඳියාව අවංකවම ප්‍රාර්ථනා කරන කිසිම මනුස්සයෙක් මේ යුද ජයග්‍රහණ සැමරුම ඒකට උදව් වෙනවයි කියල හිතයි කියල. ඒත් අනික් අතට ආණ්ඩුවට ඕන මේ ප්‍රශ්ණෙ විසඳන්නෙ නැතුව යම් ප්‍රමාණයකට අවුලුවල තියාගන්න නම් මේ කරන දේවල් හරියටම හරි. බිල්ලෙක් පෙන්නල මිනිස්සු ටිකක් බයකරල තියාගන්න එක ආණ්ඩුවෙ පැවැත්මට කොහොමත් හොඳයි. එන්.ජී.ඕ. බටහිර කුමන්ත්‍රණ, ඩයස්පෝරා..විදුලි පුටුව...ඔය කාලෙන් කාලෙට එලියට එන නාඩගම් තමයි.

මේ අවුරුදු පහක කාලය ඇතුලත ආණ්ඩුව කරපු එක දෙයක් උගත් පාඩම් සහ සංහිඳියා කොමිසම පත් කිරීම. ඒත් ඒකත් ජාත්‍යන්තර බලපෑමෙන් බේරෙන්ටම බැරුව. නැතුව කොහොමවත්ම අවංක චේතනාවකින් නම් නෙවෙයි පැහැදිලිවම. දැන් ඒකෙ වාර්තාව ජනාධිපතිට භාරදීලත් සෑහෙන කාලයක් ගියා. තවම නෑ ඒකෙ නිර්දේශ ක්‍රියාත්මක කරන්ට වගක්වත්. ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව ඒ ගැන ප්‍රශ්න කලාම කියන්නෙ එහෙම එක පාරට එව්ව ක්‍රියාත්මක කරන්න බැරිය. ඒකට තව කල් ඕනය. ඒ ගැන පාර්ලිමේන්තුවෙ අදහස් ගන්න ඕනය.ඔන්න ඔය වගෙ බයිලා.

එතකොට රටේ වැදගත්ම ප්‍රශ්නය වෙච්චි ජනවාර්ගික අර්බූදයට විසඳුමක් යෝජනා කරන්න තමයි කල් ඕන. අගවිනිසුරුවරිය ගෙදර යවන්න ගියෙ දවස් තුනයිද කොහෙද..පාර්ලිමේන්තුව මහ රෑත් එක්ක රැස්වෙලා ඒ යෝජනාව සම්මත කරගත්තෙ.එතකොට බොහොම හදිස්සියෙ සම්මත කරගත්ත ජනාධිපතිගෙ නිලකාලය දෙවරක්ය කියල සීමා කරල තිබ්බ ව්‍යවස්ථාවෙ වගන්තිය සංශෝධනය කල යුතුය කියන යෝජනාව.එතනිං ගිහාම අර ස්වාධීන කොමිෂන් සභා බල රහිත කිරීමේ යෝජනාව. අපරාදෙ කියන්ට බෑ. එව්ව නම් බොහොම කඩිමුඩියෙ සම්මත කරගන්නව. උතුරෙ ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ගෙනෙන්ට තමයි තව කල් වේලා ඕනය කියන්නෙ...ඉතිං කාටද අම්මප මෙව්ව කියන්නෙ?

අවංකවම ඔබේ හදවතට එකඟව කියන්න මේ අවුරුදු පහ ඇතුලත ආණ්ඩුවෙ කල්ක්‍රියාව නැත්තං කැරැට්ටුව ගැන ඔබ සෑහීමට පත් වෙනවද? අපි අනික් කාරණා පැත්තක තියමු. හම්බන්තොට වරාය, ගුවන් තොටුපොල, නීතිය ක්‍රියාත්මක නොවීම, ආණ්ඩු පක්ෂයේ දේශපාලකයින්ගේ දූෂණ සහ මැරක්‍රියා, සම්මුතිය තුට්ටුවකට නොසලකා තමන්ට අවශ්‍යය පරිදි අත්තනෝමතිකව බලය තහවුරුකරගැනීම , අධිකරණය අතකොළුවක් කර ගැනීම ...ඒ ඔක්කොම පැත්තක තියමු. වසර තිහක් තිස්සෙ රටේ ජාතික ධනය කෙල කෝටි ගණනක් කාබාසීනියා කරපු මිනිස් ජීවිත දස දහස් ගණනක් විනාශ කරපු යුද්ධයකට හේතුවුනු ජනවාර්ගික අර්බුදය විසඳීමට පසුගිය අවුරුදු පහ ඇතුලත් මේ ආණ්ඩුව ගෙන ඇති පියවර පිළිබඳව ඔබ සෑහීමට පත් වන්නේද?