302. විමලෙගෙ වාංපතුල් කතා - 25 - ජොන්සන් සහ වෙජ්වුඩ් පිඟන්, Fragrance of Jasmine සහ පසඟ පිහිටුවා නැන්දම්මාට වැඳීම

Adrift  by Paul Hedley

" අනේ මල්ලි අද දවල්ට කන්ඩ ඉන්නව තිහක් විතර. කොස් ගෙඩි දෙකක් කඩාගෙන ආව. කොස් මැල්ලුමක් හදන්ඩයි යන්නෙ. අතන කුස්සිය එහා පැත්තෙ දර මඩුවෙ අසෝක නංගි කොස් කපනව. ඒත් එයාට තනියම කරන්ට අමාරුයි ඒක. මල්ලි ගිහිල්ල පොඩ්ඩක් වැඩේට උදව් වෙන්ටකො."

පොඩි කාලෙ අත්තම්ම එක්ක කොස් කපල මට ඔය කොස් වැඩේ හොඳට පුරුදුයි. මීට කලිනුත් එක පාරක් අජිතයගෙ ගෙදර ආහම මම කොස් කපල දුන්න. සුජිත අක්කට ඒක මතක තිබිලද ??????......නැත්තං???? 

" හරි අක්කෙ.. මම ඒකෙ අවුලක් නෑ. ඒත් එතකොට මේ වැඩේ?" මම ඔලුවෙං එතන කැටයං කපන්ඩ සූදානං කරල ගොඩ ගහල තිබ්බ තෙල් කරදාසි ගොඩ පෙන්නල ඇහුව. 

" මේ වැඩේ හදිස්සියක් නෑනෙ මල්ලි. හවස හරි කරන්ට බැරිය. අනේ ගිහිල්ල අර අසෝකට උදව් වෙන්ටකො. " සුජිතා අක්ක අජිතයට ඉඟියෙන් මොනව හරි කිව්වද? නැත්තං ඒ මගෙ හිත් හෝදිසියට පෙනිච්ච විදිහද? 

" හරි හරි මම යන්නංකො. මනමාලිගෙ ඉල්ලීමක් අහක දාන එකත් හරි නෑනෙ ඉතිං...හෙහ්,හෙහ්, " එහෙම කියල මම ඉඳගෙන හිටපු තැනින් නැඟිටල අත පයේ හිරි ඇර ගත්ත. 

අසෝක නංගි කෙට්ටුයි උසයි. කොයි වෙලෙත් හිනා වෙච්චි ගමං. ඒ වගේමයි කතාව. කියවන එකේ ඉවරයක් නෑ.මීට අවුරුද්දකට වගෙ ඉස්සර අජිතයගෙ ගෙදර ආපු පාර අපි ගියා අසෝකලගෙ ගෙදර. 

" මචං වරෙං අපෙ ලොකු මාමලගෙ ගෙදර ගිහිල්ල එන්ට. ලබන මාසෙ මාළිගාවට අපෙ මුර දානෙ. ඒ ගැන කතා කරගන්ඩ එහෙ ගිහිල්ල එන්නෙයි කියල අම්ම කියනව. " 

එදා උදේට කන ගමං අජිතය කිව්ව. උදේ කෑම මේසෙ ආය කියල වැඩක් නෑ..මේසෙ පුරාවට නිල්පාට මල් වැල් රටාවක් වැටිච්චි පළංගාන් වල කොත ගහල තිබ්බෙ කැකුලු බතයි, පොල් සම්බෝලෙ මළවල, කීරමිං බැදල. ඒ මදිවට කරපිංච, උම්බලකඩ යහමිං දාල කිරි හොද්දකුත් හදල. 

ඔය පිඟන් සුද්දගෙ කාලෙ එංගලන්තෙන් ගෙනාපුව. ජොන්සන් පිඟන් තමයි බොහොම ප්‍රසිද්ද..ජොන්සන් කියන්නෙ එංගලන්තෙ පිඟන් බඩු හදපු සුප්‍රසිද්ධ සමාගමක්.ජොන්සන් පිඟන් බඩුවල යටි පැත්තෙ ඔටුන්නක රූපයක් යට ජොන්සන් කියන නම කොටල තියනව.තවත් ඒ කාලෙ ලංකාවෙ ප්‍රසිද්ධ පිඟන් බඩු වර්ගයක් ඇවිල්ල වෙජ්වුඩ්.

අජිතයගෙ මාමගෙ ගෙදර තිබ්බෙ තව නොම්මර හතරක් විතර හඟුරන්කෙත ටවුම පැත්තට වෙන්ට. ඒ පැත්තෙ නොම්මරවලින් තමයි දුර මයින්නෙ. නොම්මරයක් කිව්වෙ හැතැක්මක්. පාරෙ තියෙන හැතැක්ම කණුවක එතෙන්ට තියන හැතැක්ම ගාන ලියල තියනවනෙ. ආන්න ඒකෙනුයි ඔය නොම්මර කතාව පටන්ගෙන තියෙන්නෙ.අජිතය අපි ඔක්කොම එකටනෙ රස්සාවට ගියෙ. මුලිම්ම ඕකා ඔය නොම්මර කතාව කියල ආය නෑ වහ කෑවට හපං. ඊට පස්සෙ හැබැයි අපරාදෙ කියන්ට බෑ අජිතය ඔය නොම්මර කතාව ආය කවදාවත් කිව්වෙ නෑ...හෙහ්,හෙහ්,

අජිත්ගෙ යාලුවෙක්ගෙන් ඉල්ලගත්තු CM Custom බයික් එහෙකිං අපි දෙන්න ගියා මාමලගෙ ගෙදර.පාරෙ ඉඳල යාර පණහක් හැටක් වගෙ වත්ත ඇතුලට වෙන්ට මාමලගෙ ගෙදර තිබ්බෙ. අර පරණ තාලෙ සිංහල උළු හොයපු ගෙවල් දැකල තියද? අන්න ඒ ජාතියෙ ගෙයක්. ඉස්සරහ පැත්තෙ දෙපැත්තෙං කාමර දෙකයි. ඒ කාමර දෙක මැද ඉස්තෝප්පු කෑල්ලක්. ඒ එක්කම ලොකු දෙපළු ලී දොරවල් දෙක ඇරෙන්නෙ සාලෙට.

" මාම නම් නැතුව ඇති බං ගෙදර..අද සතියෙ දවසක්නෙ. නැන්දම්ම විතරයි ඇත්තෙ...ඉඳපං මම බලල එන්නම්…"

අජිතය එහෙම කියල ගේ ඇතුළට ගියා.සාලෙ එක පැත්තක වේවැලෙන් වියපු කවිච්චියක්. කවිච්චිය දෙපැත්තෙ ඇළේට තියල තිබ්බ සේසත් දෙකක්.අපෙ ගෙදරත් තියනව ඔය වගෙ සේසත් ජෝඩුවක්. අප්පච්චි කෑගල්ලෙ වැඩ කරන කාලෙ ලක්සලෙන් ගත්තෙ. දැන් ඔය කෑගල්ලෙ නගර ශාලාව ඉස්සරහ තියන ලක්සල හැදුවෙ අපි කෑගල්ලෙ ඉන්න දවස්වල. මට මතක විදිහට හැත්තෑ තුනේ නැත්තං හතරෙ වෙන්න ඕන.ඒ කාලෙ අපෙ අප්පච්චි කලේ මම අර කලින් මොලේ කොළොප්පං මුදලිවරු පෝස්ට් එකේ කියාපු කච්චේරියෙ මුදලි රස්සාව. හැබැයි ඒ වෙනකොට තනතුරු නාමය වෙනස් වෙලා. කාර්යාල සහකාර නොහොත් ඔෆිස් ඇසිස්ටන්ට්.

කච්චේරියෙ කුඩා කර්මාන්ත අංශයෙන් තමයි ඔය ලක්සල සම්බන්ධ කටයුතු බොහොමයක් කෙරුණෙ.ඉතිං අප්පච්චිත් එව්වට සම්බන්ධ උනා ඉබේටම වගෙ. කෑගල්ලෙ ලක්සල විවෘත කරපු දවසෙ තමයි මම අර අපේ ගෙදර තාමත් තියනවයි කියාපු සේසත් දෙක අප්පච්චි අරගෙන ආවෙ.

කෝ දැං මේ මනුස්සය? ඇයි දෙයියෝසාලෙ නැන්දම්ම බලල එන්නං කියල ගෙට ගිය එකා ගියා ගියාමයි………..මම මේ කියන්නෙ අජිතය ගැන

අජිතයලගෙ පැත්තෙ නැන්දට කියන්නෙ නැන්දම්මයි කියල. මට ඔය ආමන්ත්‍රණය මහ නුහුරුයි. මොකද අපි නැන්දම්මයි කියන්නෙ එක්කො බිරිඳගෙ නැත්තං ස්වාමි පුරුෂයගෙ මව්ට.

ආ..අපෙ ප්‍රියාම්බිකා තොමෝ ඉන්නවනෙ. එවුන්දැත් කියන්නෙ නැන්දම්මයි කියල. උන්දැට ඉන්නෙ මව් පාර්ශ්වයෙන් නැන්දම්මල දෙන්නයි පිය පාර්ශ්වයෙන් නැන්දම්මල එක්කෙනයි.

ඉස්තෝප්පුවෙං සාලෙට එන දොරේ පළුදෙකම හායි ගාල ඇරල දාපු ගමං. අපි දෙන්න කාලයක් හිටියනෙ අර ඉස්කෝලෙ ක්වාටර්ස් එකේ. ඊට අල්ලපු වත්තෙ හිටියෙ ඒ ඉස්කෝලෙ එයාලගෙම ස්ටාෆ් එකේ තව මැඩම් කෙනෙක්. එයා කියන්නෙ දොර හායි ගාල ඇරල දාල නෙවෙයි හෑයි ගාල ඇරල දාල කියල.

" මොකද අනේ...මේ ඉස්සරහ දොරත් හෑයි ගාල ඇරල දාල දෙන්නම කුස්සියට වෙලා මොනව කරනවද? "

දවසක් ඒ මැඩම් ඔහොම කියාගෙනයි ගෙට ගොඩවුනේ. අපි දෙන්නට නේද? තොල් විකාගෙන හිටියෙ හිනාවෙන්ට හොඳනැති හින්ද...දැනුත් මම ඔය කතා කරද්දි කියනව දොරවල් එහෙම වහලද ආවෙ? හෑයි ගාල ඇරල දාල එහෙම නෑනෙ කියල...

රයිට් අජිතයලගෙ මාමගෙ ගෙදර සාලෙ පලුදෙකේ දොර හායි ගාල ඇරල දාලනෙ තිබ්බෙ. හමාගෙන ආපු මද සුළඟක් එක්ක මිදුලෙ වැටිල තිබ්බ වෙළිච්ච අඹ කොළ දෙකක් සාලෙ ඇතුලට ඇවිල්ල මගෙ කකුල් දෙක ගාව නැවතුනා.මම නැමිල එක අඹ කොළයක් අහුලගත්ත. දුඹුරු පාට වේලිච්ච කොලේ නාරටි රටා හොඳට පේනව. දෙපැත්තට අතුබෙදිල ආයම එව්වයෙනුත් අතු බෙදිල ගිහිල්ල.ඉස්කෝලෙ උද්භිද විද්‍යාවට ඔව්ව ඒ කාලෙ කටපාඩම් කලාට මට හරියටම එව්වට කියන්නෙ මොකක්ද කියල මතක් වෙන්නෙ නෑ. කරුමුන් නාරටි වින්‍යාසය කියල එකක් නම් මතකයි වගෙ. ඒ ඇවිල්ල නාරටි පැතිරිල තියෙන එක ක්‍රමයක් වෙන්න ඕනෙ.

ඒ එක්කම මට ආයම මතක් වෙන්ට ගත්ත තලස ශාක, නීල-හරිත ඇල්ගී, පර්ණාංග, ලයිකන, පයිටොප්තෝරා.....ඔව්ව රෑ දෙගොඩහරියක් වෙනකල් නිදිවරාගෙන වණපොත් කරපු කාලෙකුත් තිබ්බ නෙව...හෙහ්,හෙහ්,...ඉස්කෝලෙ අපේ බොටනි උගන්නපු මැඩම්....දවසක් උද්භිද විද්‍යා පංතියෙ වෙච්චි දෙයක් මතක් වෙලා මගෙ දෙතොලට හිනාවක් ආවෙ ඉබේටම. ...හැබැයි ඒත් එක්කම ආයෙමත් හමාගෙන ආපු සුළං රැල්ලත් එක්කම ඇවිල්ල මගෙ නාහෙන් ඇතුල්වෙලා පපුව පුරහට පැතිරිච්ච සුවඳක් මාව පාසල් සමයේ පංති කාමරෙන් මුදවල ආයම අජිතයගෙ ලොකු මාමගෙ ගෙදර සාලෙට කැන්දගෙන ආව....සමන් පිච්ච සුවඳ නොහොත් ෆ්‍රේග්‍රන්ස් ඔෆ් ජැස්මින්...මගෙ හුස්ම ටික යනකල් මට අමතක නොවන සුවඳක්....

ඒත් සමන් පිච්ච මල් සුවඳ ගැන මට හිතන්ට ඉඩක් ලැබුනෙ නෑ. මම අර කියාපු කවිච්චිය එක්කම එහා පැත්තෙ තිබ්බ දොරක්. ඒ දොරට දාල තිබුනෙ කහ පාට මල් ඉහිරිච්චි ලා දුඹුරු පාට දොර රෙද්දක්. ඒ දොර රෙද්ද මෑත් කරගෙන මා ඉදිරියට ආවෙ තරුණියක්. සුදු පාට තුවායකින් කෙස් කළඹ පිහිදමින් ආපු ඈ ඇඳල හිටියෙ සුදු ටී ෂර්ට් එකක් සහ දණිස් දක්වා දිග රෝස පාට කලිසමක්.අර කියුලට් කියල කියන්නෙ ආන්න ඒකක්.

තමන් කරන කාර්යය ගැනම හිත යොදවල හිටපු හින්දද කොහෙද ඈ මාව දැක්කෙ නෑ. පිට මැදක් වගෙ තෙක් දිගු කෙස් කළඹ තුවායකින් තෙත මාත්තු කරමින් ඈ සාලෙ මැදක් වෙනකල් හෙමිහිට ඇවිදගෙන ගියා.සාලයෙන් පිටවෙන්ට තිබ්බෙත් පළු දෙකේ දොරක්. ඈ ඒ දොර ගාවටම ගිහිල්ල තුවායෙන් තෙත් කෙස් කළඹ ගසා දමන අතරෙ " අම්මා  !!! " කියල හඬ නඟා කතා කලා.

මම ඇත්තටම පත්වෙලා හිටියෙ අසීරු අවස්ථාවකට. මේ ළමයට කතා කරනවද? එහෙම කතා කරනවනම් කතාකරල මොකක්ද කියන්නෙ? එක පාරට මම කතාකලොත් මේ ළමය බය වෙයිද? ඔයවගෙ නොයෙක් ප්‍රශ්න මහෙ හිත ඇතුලෙ පොර බැදුව.

කොහොමින් කොහොමින් හරි මම අන්තිමට කලේ කිසි දෙයක් නොකර ගලින් නෙලූ පිළිරුවක් වගෙ එතනම හිටගෙන ඈ දිහා බලා හිටපු එක. අර හුලඟට පාවෙලා ඇවිල්ල මම අහුල ගත්ත වේලුනු අඹ කොලේ මේ වෙනකල් මගෙ අතේ තිබ්බ. නොදැනුවත්වම මම හිතන්නෙ මගෙ අතින් ඒ කොලේ පොඩිවුනා. එතකොට කරස් ගාල නැඟිච්ච සද්දෙ ඈට ඇහුණ වෙන්න ඕන කුස්සියට යන දොර ගාව නැවතිල එක පාරටම ආපහු හැරිල බැලුව.

" බය වෙන්ට එපා..මම මේ අජිත් එක්ක ආවෙ.." ඇගේ දෑස් විසල් වෙනව දැකල මම විගහට කිව්ව.

මට හිතුනෙම මේ කෙල්ල බයවෙලා කෑගහයි කියල.මොකෝ ආය එහෙම උනත් වරදක් කියන්ටය...තමන්ගෙ ගෙදර සාලෙ මැද්දෑවෙ කිසිදවසක දැකල නැති නාඳුනන මනුස්සයෙක් මෝලංගිරියා වගෙ හිටගෙන ඉන්නව දැක්කම ඕනම කෙල්ලෙකුට කෑගැස්සෙනවනෙ ඉබේටම.

" කලබල වෙන්ට එපා.... " මම ආයෙම එහෙම කිව්ව බොහොම අහිංසක විදිහට හිනාවෙන අතරෙ.......අසෝකා ( මම නම දැනගත්තෙ පස්සෙ...ඒත් ගෑණු ළමය නැත්තං ඒ කෙල්ල කියනවට වඩා නමම කියන එක වඩා හොඳයි නේද? ) කොණ්ඩෙ පිහදදා උන්නු තුවාය අතට අරගෙන පපුවට තුරුළු කර ගත්ත.

" එතකොට...එතකොට....කෝ අජිත් අයිය? " 

ඈ මම හිතන්නෙ කෝකටත් තෛලය කියල අඩියක් පස්සට තියල ඇහුව.

" ඔන්න ඔය නැන්දම්මද කොහෙද බලල එන්නං කියල ගේ ඇතුලට ගියේ.." මම ආයම හිනාවුනා.

" ඇයි අම්ම කොහෙ ගිහිල්ලද? "

" ආ..නැන්දම්ම ඔයාගෙ අම්මද? "

" ඔව්..... මගෙනම් අම්ම තමයි ඒත් ඔයාගෙ නැන්දම්ම උනේ කොහොමද? " 

අසෝකා ආයෙම තුවායෙං කෙස්ස පිහින අතරෙ ඇහුව.ඔලුව නමාගෙන හිටපු නිසා හරියටම නොදැක්ක වුනත් ඇගේ තොල් මත හිනාවක් පිපිල තියෙනව කියල මම ටක්කෙටම දැනගෙන හිටිය. අසෝකගෙ ඒ මුඛරිකමට මම කැමතියි.අනික ආය නෑ කතාවට ගිහාම ගිරවි වගේ. ඕන එකකට පට ගාල කැපෙන්ට එකක් කියනව. 

" හෙහ්, නැන්දම්ම වුනේ කොහොමද නේද? දන්නවද අපිනම් නැන්දම්ම කියන්නෙ අප්පච්චිගෙ නංගිට නෙවෙයි…"

ඈ පිහදැමිල්ල නතරකරල ඔලුව උස්සල මා දිහා ටික වෙලාවක් බලා හිටිය. ඒ කරල මොකක්ද කියන්ට කට හදනවත් මම දැක්ක. ඒත් ඒ එක්කම " දුවේ " ..කියාගෙන ලා නිල් පාට ඔසරියක් ඇඳපු කාන්තාවක් දොර රෙද්ද මෑත් කරගෙන සාලෙට ආව.

ඒ පස්සෙම්ම වගෙ ආවෙ අජිතය…

" ආ...අසෝක නංගි..අද වැඩට ගියෙ නැහැල්ලු නේද? " 

" නෑ අයියෙ අද මේ ලඟ මගෙ යාලුවෙකුගෙ ගෙදර දානයක්...එහෙ යන්ට ඕන නිසා නිවාඩුවක් දැම්ම…"

" ආ..මේ පුතා ගැනද අජිත් මේ කිව්වෙ…"

" ඔව් නැන්දම්මෙ මේ මගෙ හොඳම යාලුව වීරෙ..........."

" නැන්දම්මෙ......" එහෙම කියාගෙන මම ගිහිල්ල උන්දැගෙ දෙපාමුල වැඳ වැටුන. වඳින්ට ගියාම ආය ඔය බාගෙට වැඳිලි නෑ මගෙ. යන්තමට කඳ පොඩ්ඩක් නමල අත්දෙක එකතු කරල ඔය වඳිනව වෙනුවට වඳින වැඳිලි නෑ මගේ ගාව. ආය නෑ දණ්ඩ නමස්කාරය තමයි. පසඟ පිහිටුවා වැඩේ දෙන්නෙ.හෙහ්,හෙහ්,

මගෙ ඔය යාලුවන්ගෙ අම්මල අප්පච්චිල අත්තම්මල අත්තල එහෙම මට බොහොම මනාපයි ඔය හින්දම. " අන්න දරුවෝ උඹලත් ඉගෙන ගනිල්ල මෙහෙම…" එහෙමයි උන්දල කියන්නෙ මගෙ ඔලුව අතගාන ගමං.

අන්න ඒකටත් එක්ක දැං හැදෙන කෙල්ලො..අර හින්දි පිච්චර් වල දීපිකාල බීපිකාල, කරීනල බරීනල යන්තමට ඉණෙං නැවිල කකුලෙ පිටිපතුල අල්ලන සීන් බලා ඉඳල එවුං වඳින්නෙත් එහෙම….

" අනේ පුතාට තුණුරුවන්ගෙම සරණයි.." නැන්දම්ම මගෙ ඔලුව අතගෑව.

" මේ පුතා මේ කිට්ටුවද? " 

" ඔව් නැන්දම්මෙ... මම මේ පිළිමතලාවෙ….."

මම නැන්දම්මෙ කියන කෑල්ල බරකරල කියන ගමං හොරැහිං බැලුව අර කෙල්ලගෙ මූණ දිහා. ඒකි තොල් හපාගෙන ඇස් දෙකෙං හිනා වෙනව.