331. විමලෙගෙ වාංපතුල් කතා - 32 - What's common to Celltel, JCB, Bata & Hilti? සහ අයිය දන්නවද සරෝජිනී අයියට අකමැති වුනේ මොකද කියල?

Google Images

අප්පච්චිව ජයන්ත අයියට බාරදීල මම ආපහු වාට්ටුවට ගියා. සරෝජිනී ඒ වෙනකොට මේසෙ ඉඳගෙන පොතක් දිගඇරගෙන මොනවද ලියනව. හොඳ වෙලාවට ඒ අහල පහල වෙන කවුරුවත්ම නෑ. 

" සරෝජිනී. " මම ඒ ඉස්සෙලමද කොහෙද එයාට නම කියල කතාකලේ

" මම හවස ඩියුටි ඕෆ් වෙන වෙලාවට ඔයාව හම්බ වෙන්ට එන්නද? " මම මේසෙ ඉස්සරහ හිටගෙන ඇහුව.

ඈ ඔලුව උස්සල මගේ දිහා බැලුව.. ඊටපස්සෙ හෙමිහිට කනට ඇහෙන නෑහෙන ගාණට " එපා " කියල ආයම පොත දිහා බලා ගත්ත.

ඇයි ඒ?... නැත්නම් මොකද ඔයා එහෙම කියන්නෙ?..... එහෙම අහනවද නැද්ද?..... හිත අතීරණයක එහාමෙහා වැනෙද්දි මම එහෙමම මේසෙ ඉස්සරහ හිටගෙන හිටිය. ඇයි සරෝජිනී එපා කියන්නෙ?.... හිතේ කුතුහලයක් නැත්තෙමත් නෑ. මොකද පහුගිය දවස් කීපයෙ මා එක්ක කතාබහ කරපු විදිහෙන්, ඒ කතාබහ කරද්දි ඉරියව් වලින් එහෙම අකමැත්තක් මට පෙනුනෙම නෑ..එතකොට ඇයි එපා කියන්නෙ? අහනවද? නැද්ද?..අහනවද? නැද්ද?...මම සරෝජිනීගෙ මේසෙ ඉස්සරහ හිටගෙන ඉන්න ගමන් කල්පනා කලා. අන්තිමට කුතුහලය මැඩගෙන මගෙ ගර්වය මතුවුනා.

මොන කෙහෙල්මලක්ද? මම මොකටද මෙයාට සෙකන්ඩ් වෙන්නෙ? එපා කියල කිව්වනෙ..ආය මොකටද අහන්ට යන්නෙ ඇයි එපා කියන්නෙ කියල. මූණට දමල ගැහුව වගෙ එපා කියන්නෙ එපා හින්ද කියල කිව්වොත් එහෙම. ළඟ අහල පහළ කවුරුවත් ( මම හෙමිහිට ඔළුව හරවල දෙපැත්ත බැලුවා.) නම් නෑ තමයි. ඒත් මගෙ ආත්ම අභිමානයට වෙන මදිපුංචිකම..හෙහ්...ඒකනෙ..ඔන්න ඔහෙ දමල ගහල යනව යන්ට. 

මම එක්වරම ආපහු හැරිල සරෝජිනීට පිටුපාල යන්ට ගියා. වාට්ටුවෙන් පිටවෙන දොරේ අල්ලුවෙන් උඩ හරිය වීදුරු පනේල තුනක්. විනිවිද පෙනෙන වීදුරුවලින් ඡායාවන් පේනවා හොරයි. ඒත් මේ දොරේ වීදුරුවල පිටිපස්සෙ කළු එක්ස්-රේ කොළ අලවල තිබුන මම හිතන්නෙ ඉර අව්ව තදේට වාට්ටුව ඇතුලට වැටෙන එක වලක්වන්ට. ඒ නිසාමද කොහෙද සරෝජිනී මොනවද ලියමින් හිටිය පොත උඩ අත්දෙක තියාගෙන ඔලුව උස්සල මා දිහා බලා ඉන්නව දොරේ වීදුරුවෙන් මම දැක්ක. දොරේ අල්ලුවත් දකුණතින් අල්ලගෙන මම හෙමිහිට ආපහු හැරුන. එහෙම හැරිල බලද්දි එයා ආයම ඔලුව නමාගෙන පොත දිහා බලාගෙන. 

දොරේ අල්ලුවෙන් අල්ලල ඇදල, දොර ඇරල, මම වාට්ටුවෙන් පිටවෙලා ආවා.

" අර ළමය මොකද පුතා කිව්වෙ? "

ඒ එදා රෑ...අප්පච්චි කලින්ම කාල නිදාගත්ත. අම්මයි මායි සාලෙට වෙලා. රූපවාහිනියෙ අටේ ප්‍රවෘත්ති බලමින් හිටියෙ. මොන ළමය ගැනද අම්ම ඔය කතා කරන්නෙ කියල අහල වෙනද වගෙ කෝළිත්තං කරන්ට තරම් හිතක් මට තිබුනෙ නෑ ඒ වෙලාවෙ. 

" මොකවත් කිව්වෙ නෑ. "

එහෙම කියල මම ටීපෝ එක උඩ තිබ්බ පත්තරයක් අතට ගත්ත. මම ඒ ගැන කතාකරන්ට අකමැතිබව අම්මට තේරෙන්ට ඇති මයෙ හිතේ, අම්ම ඒගැන ආයෙම කතාකලේ නෑ.

" පුතා හෙටම වැඩට යනවද? "

විනාඩි දහයක් තරම නිශ්ශබ්දතාවයෙ වෙලිල ගතවෙච්ච කාල පරාසයකට පස්සෙ අම්ම ඇහුව. 

" ඔව් අම්මෙ..සතියක් වගෙ වැඩට ගියෙත් නැහැනෙ. හෙටම යන්ට ඕන. දැන් ඒ හැටි ප්‍රශ්ණයක් නෑනෙ. අප්පච්චි ආයම ක්ලිනික් එක්ක යන්න ඕනෙ සති දෙකකින්නෙ. එතකොට මම නිවාඩුවක් දාන්නම්. "

සරෝජිනී ගැන ඇත්තටම ඊට පස්සෙ වැදගත් දෙයක් කියන්ට නෑ. සති දෙකකින් අප්පච්චිව ක්ලිනික් එකට එක්කයන්ට ඕන නිසා මටත් ආයම නිවාඩු දාන්ට වෙනව. ඒ නිසා ඒ ආසන්නයේම යෙදුනු සති අන්තයෙ මම ගෙදර ආවෙ නෑ. අතපසු වෙච්චි හදිසි වැඩ එකලාසයක් කරන්ටත් ඕන නිසා ක්වාටර්ස් එකේම නැවතුනා.

ඊළඟ සතියෙ බෘහස්පතින්දා අප්පච්චිට ක්ලිනික් එක තිබ්බෙ. ඔය කාලෙ වෙනකොට මම හිටියෙ අපේ ඔෆිස් එකෙන් කිලෝ මීටර් හත අටක් වගෙ දුර. ටෙලිෆෝන් තිබ්බෙ ඔෆිස් එකට විතරයි. මම හිටපු දිහා උප තැපැල් කන්තෝරුවට ටෙලිෆෝන් තිබ්බට ඒකෙ කෝඩ් එක පොළොන්නරුව. ඒ හින්ද නුවරට කෝල් එකක් එකක් ගන්ට හරිම අමාරුයි. 

ජංගම දුරකථන ඔය වෙනකොට සුඛෝපභෝගී උපකරණයක්. ආපුම අලුත දුන්නෙත් මන්ත්‍රීලට විතරක්ද කොහෙද...ඔය ඩයලොග්, බයලොග්, මොබිටෙල්, බොබිටෙල් මොකවත් තිබ්බෙ නෑ ඒ මුල්ම කාලෙ. ජංගම දුරකථන සේවා සැපයුවෙ සෙල්ටෙල් සමාගමෙන් විතරයි. කොහොමහරි ඒකාලෙ මොබයිල් ෆෝන් එකට කිව්වෙත් සෙල්ටෙල් එක කියල.යම් භාණ්ඩයක් හෝ උපකරණයක් හැඳින්වීමට ඒවා නිෂ්පාදනය කරන ආයතනයක වෙළඳ නාමය පර්යාය පදයක් වශයෙන් භාවිතාවන අවස්ථා බොහොම තියෙනව. රබර් සෙරෙප්පු හැඳින්වීමට බාටාව නැත්නම් බාටෙ..( අනේ මගෙ බාටාව ඇලේ යනෝ..බේරගන්ට කවුරුත් නැද්දෝ..අන්න ඒ වගෙ ) බැකෝ හැඳින්වීමට ජේසීබී එක, ඩ්රිලර්ස් හැඳින්වීමට හිල්ටිය... ඒ එහෙම අවස්ථාවලට උදාහරණ.

අඟහරුවාදා මට පණිවිඩයක් ආව ඔෆිස් එකෙන් හැකි ඉක්මණින් ගෙදරට කතා කරන්නෙයි කියල. මට එක පාරටම හිතුනෙ අප්පච්චිට ආයෙමත්…

" හරි හරි යමුකො…... අපි ගිහිල්ල බලමුකො මොකද වෙලා තියෙන්නෙ කියල. " අජිත් ෂර්ට් එකක් දාගන්න ගමන් කිව්ව. 

අජිතය එක්ක මම ගියා සබ් පෝස්ට් ඔෆිස් එකට ඒ වෙලාවෙම. මගෙ වෙලාවටමද කොහෙද පැය බාගයක් වගෙ ඇතුලත කෝල් එක ගත්ත ගෙදරට..

" ආ පුතා…. මම මේ කතා හෙට හවස ගෙදර එනව නේද කියල අහන්ට. " ඒ අම්මා.

" එන්නෙ නැතුව ආය?.... මම කියලනෙ ආවෙ අනිවාර්‍යයෙන් එනවයි කියල..අම්මටත් මොනව වෙලාද මන්ද..මම එක පාරටම බය වුනා ගෙදරට කෝල් එකක් ගන්න කියල පණිවිඩේ ආහම " මගේ හිතේ නොරිස්සුම අම්මට ඇඟවෙන්ටත් එක්ක මම කියල දැම්මා.

" ආ..නෑ..නෑ...පුතාට බය වෙන්ට දෙයක් නෑ..මම ඊයෙ සුරවීර ආන්ටි එක්ක කතාකලා සෑහෙන වෙලාවක්…" 

" හ්ම්ම්ම්...ඇත්තද? මොනවද කිව්වෙ? …" මම වැඩි උනන්දුවක් නොපෙන්වා ඇහුව..

" හරි හරි..පුතා හෙට හවස එන්ටකො..අපි ආහම කතාකරමු…" අම්ම එහෙම කියල තව ඔය විස්තර ටිකකුත් කතා කරල ටෙලිෆෝන් එක තිබ්බ.

" උඹට ලේසිවෙන එකක් නෑ මෙදාපාර ...හෙහ්,හෙහ්, " බිල ගෙවල සබ් පෝස්ට් එකෙන් එළියට බහින අතරෙ අජිතය කිව්ව.

පහුවදා හවස මම ගෙදර ආව. රෑට බත් කන ගමන් අම්ම ආයම සුපුරුදු විෂයයට අවතීර්ණ වුනා. 

" සුරවීර ආන්ටි කැමතියි පුතා මේ වැඩේට....."

" සුරවීර ආන්ටි කැමතිවෙලා වැඩක් නෑනෙ අම්මෙ.." 

" නෑ..නෑ..ඒ දුවත් කැමතියිලු.." 

" හරි එහෙම කැමතිනම් එයාට කියන්ට මට කතාකරන්ට කියල. මම ආයෙ වැඩට යන්නෙ සඳුද. දවස් හතරක් තියනවනෙ. එයාටම කියන්ට මට කතා කරන්ට කියල. " මම එහෙම කියල පිඟානත් අරගෙන මේසෙන් නැඟිට්ට.

පහුවදා බෘහස්පතින්දා පිළිමතලාවෙන් හයර් එකට වෑන් එකක් ගෙනල්ල මම අප්ච්චිව ක්ලිනික් එකට එක්ක ගියා. සිකුරාද නුවර ටවුමෙ උදේ වරුව කරක් ගහල කාසල් එකෙන් ලාගර් බෝතල් දෙකකුත් ගහල දවල්ටත් කාල ගෙදර ගියා. සෙනසුරාද පිළිමතලාවට ගිහිල්ල කොණ්ඩෙයි රැවුලයි කපාගෙන ආව.

පිළිමතලාවෙ ටවුන් එකේ තියනව අර සුද්දන්ගෙ කාලෙ ටයිප් පරණ බාබර් සාප්පුවක්.දැකල තියද නම් දන්නෙ නෑ අර පස්වන ජෝර්ජ්, හයවන ජෝර්ජ් සහ චර්චිල්ගෙ එහෙම රාමු කරපු ෆොටෝ එල්ලල තියෙන්නෙ. තව අනිවාර්යයෙන්ම තියෙනව ඩී.එස්. ඩඩ්ලි, සර් ජෝන් සහ එස්.ඩබ්.ආර්.ඩී. බණ්ඩාරනායකගෙ ෆොටෝත් එල්ලල. 

ඒ වගෙ කොලෝනියල් ටයිප් පරණ බාබර් සාප්පුවල දැලිපිහියෙන් රැවුල කපන්නෙ. දැළිපිහේ මුවත් තියන්ට කරගල වෙනුවට තියෙන්නෙ බාබර් සාප්පුවෙ පිටිපස්සට වෙන්ට බිත්තියෙ ඇණයක් ගහල ඒකෙ එල්ලපු හම් පටියක්. පිළිමතලාවෙ තව අලුත් ඉට්ටැයිල් එකේ සැලෝන් දෙකක්ම තිබුනත් මම කොන්ඩෙ රැවුල කැපුවෙ අර ආදිකාලෙ බාබර් සාප්පුවෙන් විතරයි. ඔය කරණවෑමි සාප්පුව සම්බන්ධව මගේ අමතක නොවන අත්දැකීමකුත් තියනව....හෙහ්......පස්සෙ දවසක හොඳද?

සඳුදා පාන්දරම වැඩට යන්ට පුලුවන් උනත් ඉරිද දවල්ට කාල මම ගෙදරින් ආව. 

" අම්මෙ එහෙනම් මම ගිහිල්ල එන්නම්." මම පාත්වෙලා අම්මට වැන්ද.." අප්පච්චිට කියන්ට මම ගියාය කියල. " 

අප්පච්චි ඒ වෙනකොට කලින්ම දවල්ට කාල නිදි. අප්පච්චි ඒ කාලෙ දවසෙ වැඩිහරියක්ම නිදාගෙන තමයි හිටියෙ. 

" හොඳයි පුතා ගිහිල්ල එන්න.." අම්ම එහෙම කියල මගෙ ඔලුව අතගෑව. 

ඒ දවස් හතරෙම සරෝජිනී මට කතා කලේ නෑ. ඊට පස්සෙ ඒ ගැන අම්ම මට කිසිම දෙයක් කිව්වෙත් නෑ..මම ඇහුවෙත් නෑ…

" ඉතිං සරෝජිනීගෙ කතාව මැඩම් ඔන්න ඔච්චරයි. " 

මම ඒ මැඩම් කියල කිව්වෙ අසෝකා නංගිට. අපි දෙන්න හිටියෙ එයාලගෙ ගෙදර සාලෙ ඉස්සරහ පැත්තෙ වේවැල් පුටු දෙකක වාඩිවෙලා මූණිං මුණ බලාගෙන. අජිතයයි උගෙ නැන්දම්මයි ( නැන්දම්ම කියන්නෙ අසෝකා නංගිගෙ අම්මා ) සාලෙ පිටිපස්සට වෙන්ට තිබ්බ මේසෙ ඉඳගෙන මාළිගාවට දෙන්ට යන මුර දානෙට කළමනා ලැයිස්තුව හදනව.

අසෝකට සරෝජිනීගෙ කතාව කියන්ට පටන් ගත්තෙ මෙහෙමනෙ...හෙහ්,හෙහ්,

" වෝඩ් සෙවන්ටීන් එකේ වැඩ කරනව නේද සරෝජිනී කියල ගර්ල් කෙනෙක්?..."

" ඔව්..සරෝජිනී මගෙ බැච් මේට්..අයිය එයාව දන්නෙ කොහොමද? "

" ඒක ටිකක් දිග කතාවක්...මෙහෙමයි..අපෙ අප්පච්චි මාස හයකට වගෙ ඉස්සෙල්ල හාට් ඇටෑක් එකක් ඇවිල්ල ඔය වෝඩ් එකේ හිටිය සති දෙකක් විතර…"

" ඉතිං?........"

" ඉතිං මම තමයි වැඩිපුර අප්පච්චි ගාව හිටියෙ…" අසෝකා මා දිහා බලල ආයෙම බිම බලා ගත්ත.

" ඒ කාලෙදි තමයි මම සරෝජිනීව අඳුනා ගත්තෙ…"

මම ඉතිං සරොජිනී ගැන කතාව කියල ඉවරවුනා. අසෝකා නංගිගෙ මූණෙ තිබ්බෙ මහ සීරියස් පෙනුමක්…

" අයියද එහෙනං ඒ?....අයිය ගැනයි එහෙනං සරෝජිනී මට කිව්වෙ.... "

" මොකක්? මොනවද මං ගැන කිව්වෙ? "

එක විඩේම සද්දෙට එහෙම කියවුන හින්ද අජිතයටයි නැන්දම්මටයි ඇහුනදත් මන්ද..අසෝකටත් එහෙමම හිතෙන්ට ඇති ..අපි දෙන්නට එකම විඩේ ඔලුව හරවල බරපතල සාකච්ඡාවක නිරතවෙලා ඉන්න ඒ දෙන්න දිහා බැලුව. නෑ...ඇහිච්චි බවක් පේන්ට නම් නෑ..ඇහිල නෑ..එහෙම අඟවන්ට අසෝකා ඒ පැත්තට ඉඟි මරල ඔලුව දෙපැත්තට වනල හිනා වුනා. 

" ඉතිං මං ගැන සරෝජිනී කිව්වෙ මොනවද කියන්ටකො.." මම කටහඬපහත් කරල වේවැල් පුටුවෙ පුලුවන් තරම් ඉස්සරහට වෙලා එයා දිහාට නැවුනා.

" නෑ..නෑ..එහෙම නරකක් මොකවත් කිව්වෙ නෑ...අම්ම එයාට බල කලාය කියල කිව්ව මෙහෙම කෙනෙක් ගැන. අයියලගෙ අම්මගෙයි එයාලගෙ අම්මගෙයි යාලුකම ගැනත් කිව්ව..ඒත් ඔය වාට්ටුවෙදි අයියව හම්බවෙච්චි කතාවක් මා එක්ක කිව්වෙ නෑනෙ." 

" හෙහ්..ඒ විස්තරේ කිව්වෙ නැද්ද? සමහරවිට මොකටද වැඩි විස්තර කියල හිතන්ට ඇති…" 

" එහෙමත් වෙන්ට පුලුවන්...ඒත් සරෝ මගේ හොඳම යාලුවා.." අසෝකා එහෙම කියල යටි තොල පෙරලල උරහිස් හැකිලුවා. හරියට අනේ මන්දා කියල ඇඟවෙන්න වගේ.

ඊලඟට අසෝකගෙ දෑසට ආයම ආව අර සීරියස් පෙනුම .." අයිය දන්නවද සරෝ අයියට අකමැති වුනේ මොකද කියල? "