335. විමලෙගෙ වාංපතුල් කතා - 34 - කම්බිලි කන්දේ මිනිරන් හෑරීම, දිරාගිය කිතුලේ කතාව, සරෝජිනීගේ ඉරණම සහ දෑවැද්දට පෙට්ටගමක්.

Google Images

අසෝකා බිම බලාගෙනම කොස් කපනව. මම බිත්තිය අයිනෙ තිබ්බ පරණ පෙට්ටගම උඩ වාඩිවුනා. " මොකෝ කතා නැත්තෙ? "

" නෑ මම මේ කල්පනා කලේ කාරණා දෙකෙන් ඉස්සෙල්ල කියන්නෙ මොකක්ද කියල. "

" කාරණා දෙකක් තියනවද? මම ඇහුවෙ නම් එකයි. මනමාලියො බොරු කියනවද කියල. "

" හරි එහෙනං ඒකට මම ඉස්සෙල්ල උත්තර දීල ඉන්නංකො. මනමාලියො කියල නෑ ගෑණු මිනිස්සු කවුරුත් බොරු කියනව. "

" එතකොට දෙවෙනි කාරණේ ? " 

අසෝකා ඔලුව උස්සල මගේ දිහා බලල යන්තමට හිනා වුනා. " දෙවෙනි කාරණේ මේකයි. අර හිස් බෝතලේ පයිං තල්ලු කරල හැංගුවට වැඩක් නෑ. මම කොස් කපන්ට මෙතෙන්ට ආපු ගමන්ම ඒක දැක්කා. "

" පිස්සුද ඕක මම බීපු එකක් නෙවෙයි…"

" මම දන්නව ..තනියම නම් නෙවෙයි වෙන්ට ඇති තමයි…..අපෙ අජිත් අයියත් එක්කල හවුලෙ ඊයෙ රෑ බොන්ට ඇති...."

" ඔය කිව්වෙ ඉතින්..ඔන්න කිව්ව..අපි දෙන්නගෙන් කවුරුවත් බිව්ව එකක් නෙවෙයි මේ.."

" එහෙනම්? "

" මේ ඔගෙගෙ මාමණ්ඩිය බිව්ව බෝතලයක්. …."

මම ඒ මාමණ්ඩිය කිව්වෙ අජිතයගෙ අප්පච්චිට....ඇත්තම කිව්වොත් ඒ මනුස්සය රහමෙර කටහරියෙ තියන්නෙ නෑ...හෙහ්...හෙහ්.......පුත්තු බොන්ට පුරුදුවෙන්ට අප්පච්චිල බොනවද නැද්ද කියන කාරණේ බලපානවද? දැන් අජිතය ගත්තොත් උගෙ අප්පච්චි රා, අරක්කු කටේ තියන්නෙ නෑ. ඒකටත් එක්ක අජිතය...අපෙ අප්පච්චිත් එහෙමයි..සමස්ථ ලංකා අමද්‍යප සංගමේ යාවජීව සාමාජික. 

මම හිතන්නෙ ඔතන මෙහෙම දේකුත් තියනව. හොඳට බොන ඒ වගේම බීල යකා නටන තාත්තෙක්ගෙ පුතෙක් ඒ විකාර සහ බහුරූ කෝලං දැකලම මත්පැන් එපා වෙලා ජීවිතේට කටේ නොතියනව වෙන්ට පුලුවන්. ඒ වගේම එහෙම තාත්තෙක්ගෙ පුතෙක් පොඩි කාලෙ ඉඳලම ඔය ඇඳන් අස්සෙ කබඩ් පිටිපස්සෙ තියන කොට ගහලම රහ වැටිල මත්පැනට පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ පුරුදු වෙන්ටත් පුලුවන්. එනිසාවෙන් ඔය පියකුගේ මත්පැන් භාවිතය පුත්‍රයකු මත්පැන් භාවිතයට පොළඹවන්නේද ? කියන ප්‍රශ්නයට මට දෙන්න පුලුවන් සරලම පිළිතුර තමයි It Depends කියන එක. පියා මත්පැන් බිව්වත් නැතත් පුතා මත්ලෝලියකු වීමේ ප්‍රවණතාවයක් තියනවනම් ඒ මනුස්සය බොනව.එච්චරයි.

අසෝකගෙ ඇස් දෙක ලොකු වුනා. කොස් කැපිල්ල අතෑරල දාල කම්මුලේ අතකුත් තියාගත්ත. 

" ඇයි අනේ ඔහොම අහස පොලෝ නුහූලන බොරු කියන්නෙ... මාමා කට හරියෙ තියන්නෙ නෑ ඔය ජරාව…"

" එව්ව මං දන්නෙ නෑ. ඊයෙ මටම කියලයි ඔය බෝතලේ ගෙන්න ගත්තෙ. "

" අනේ අප්පේ බලන්ටකො මේ.. බොරු කියන හැටි..ඉන්ටකො මම මාමගෙං අහන්ට..මාමේ..මාමේ.."අසෝකා එතනම ඉඳල කෑගහන්ට ගත්ත. 

" ඒයි මේ මොකද ඔය කරන්ට හදන්නෙ?..කෑගහන්ට එපා මනුස්සයො…" මම ඉඳගෙන උන්නු පෙට්ටගමෙන් බිමට පැනල අසෝකා දිහාට අඩියක් දෙකක් තිබ්බ.

" ආ...ඒක තමයි නේද? මාමා එයි කියල බයකුත් තියනව.ඔච්චරම බයනං මොකටද ඔය අමූලික බොරු කියන්නෙ?..."

******************************************************

අපෙ ප්‍රියාම්බිකාස්ලගෙ ගෙදරදි වෙච්චි දෙයක් මේක. මයෙ හිතේ බැඳල අවුරුද්දකට වගෙ පස්සෙ තරම.

සති අන්තෙකට අපි දෙන්න එහෙ ගිය වෙලාවක් ඒ. එයාලගෙ කුස්සියෙ කට්ටියම එකතුවෙල දවල්ට උයනව. අපෙ උන්දැ... එයාගෙ අක්කල තුන්දෙනා... අම්ම ..ඔය ඔක්කොම ඉතිං ඉන්නව. අපෙ උන්දැනං මේ ලෝකෙ දෙයක් කරන්නෙ නෑ. ඔය කොළොම්බක් උඩට වෙලා රටේ නැති වල්පල් ඕපදූප කියව කියව ඉන්නව.මම ඉතිං ඔය ඕපාදූප කිවිල්ලට සම්පූර්ණයෙන්ම විරුද්ධ හින්ද ඔය වගෙ වෙලාවට කුස්සියෙං හෙල්ලෙන්නෙ නෑ. අනික ඔව්ව රහකරකර කියනකොට එවුන්දලගෙ කටවල් බලන්ට ඕන.වෙලාවකට කජුලෙලිහේ ඇඹරෙනව, ආය වෙලාවකට තොල් පියාන ඇඹුල්වෙනව.මම ඉතිං ඔය නානාප්‍රකාර විගඩං දිහාවෙ බලාඉඳල උත්ප්‍රේරක සපයනව දිවා ප්‍රවෘත්ති එසැණින් විකාශයට. 

" නෑ???.. "

" බොරු කියන්ට එපා ඒයි…"

" ෂිහ්...ඇත්තමද? "

ප්‍රස්තුත දවසෙ මාතෘකාව වෙලා තිබුනෙ එයාලගෙ වත්තෙ කෙළවරක තිබ්බ රූස්ස කිතුල් ගහ. ඒ වෙනකොට ඒ මහ ගහ සෑහෙන්න වයස්ගත වෙලා තිබ්බෙ.වත්තෙ කෙළවරක හින්ද ඇදගෙන වැටුනත් ගෙටනම් කිසිම හානියක් අපල උපද්‍රවයක් වෙන්ට ක්‍රමයක් නෑ. ඒත් පොඩි අවුලකට තිබ්බෙ ඒ කිට්ට්ටුවම තිබ්බ එයාලගෙ දර මඩුව. ගහේ උසේ හැටියට හුළං කෝඩෙකටවත් දෙරි ගැහුවොත් ආය කතා දෙකක් නෑ කෙලිම්ම වැටෙන්නෙ දර මඩුව උඩට.

එදා උදේ මම දත් මැද මැද ඒ පැත්තෙ හක්කලං කොරද්දි දැක්ක ගහේ මැදක් හරියෙ වගෙ කෑරළෙක් බෙනයක් හාරනව.කෑරළෙක් බෙනයක් හාරනව කියන්නෙ ගහ දිරල කියන එක. ඒ කියන්නෙ බොහොම නුදුරු අනාගතයෙදි කිතුල් ගස් රාජයා මහ පොළවට මතට ඇදබෑවෙන සේක! 

" කෑරළා බෙනයක් හාරන්නෙ කඳ දිරල හින්ද.. .... ඈ අම්මෙ... මම නං කියන්නෙ ඉක්මනටම කාට හරි කියල ගහ බිම දැම්මොත් හොඳයි. හුළං අත හමන විදිහට මට හිතෙන්නෙ අනිවාර්යයෙන් ඕක වැටෙන්නෙ දරමඩුව උඩට වෙන්න පුලුවන්. " මම ඉඳගෙන හිටියෙ කෑම කාමරෙං කුස්සියට ඇතුල්වෙන දොරත් එක්කම පැත්තකිං බිත්තියට හේත්තු කරල තිබ්බ බංකු පුංචෙ.

" මේ දවස්වල මිනිහෙක් අල්ලගන්න එක තමයි අමාරු පුතා. අර කම්බිලි කන්දෙ මිනිරං මතුවෙලාය කියල මේකෙ ඉන්න තරමක් එවුං ඔක්කොම උදේ පාන්දරම බතුත් බැඳගෙන යනවනෙ මිනිරං හාරන්ට. ගහකට යවා ගන්ට එකෙක් නෑ ඔන්න කොටින්ම කිව්වොත්.. " අම්ම කිව්ව ලිපට පිඹින ගමං ආපහු හැරිල .

කම්බිලි කන්ද කියන්නෙ ආණ්ඩුවෙ රිසිවේසං එකක්. ඒ කියන්නෙ රක්ෂිතයක්. ඕකෙ ඒ දවස්වෙනකොට මිනිරං මතුවුනාය කියල මහ ගාලගෝට්ටියක් පැතිරුනා ඒ අහල ගං හත අටේම.උදෙම්ම වැල නොකැඩි යනව ගෑණු මිනිස්සු ළමයි බමයි ඔක්කොම ගෝණි බෝනි උදළු බුදළු කරතියාගෙන. මිනිරං වලට ඒ පැත්තෙ කිව්වෙ මීරං කියල. 

" ආ..බිසෝ ..කොහෙද මේ උදෙම්ම?..."

එයයි මිදුල අතුගානව. එකතුවෙන කොළරොඩු ගෝනියකට දාල රම්පෙ ගහ පිටිපස්සෙ කුණුවලට ගිහිං දාන්නෙ මම. එයාලයි පුංචි අක්ක කෘෂිකර්ම ගුරුවිරියක්. කොම්පෝස්ට් පෝර ව්‍යාපෘතියක් පටංගන්නයි එයාගෙ සූදානම. ඒ දවස්වල එයා ඉගැන්නුවෙ ගෙදර ගාවම තියන ඉස්කෝලෙ.ඔන්නං මීටර් හාරසීයක් වගෙ ඇති. ඉස්කෝල වත්තෙ කොම්පෝස්ට් වැඩේට ඉඩ නෑ කියල පුංචි අක්ක ලෑස්තිය ගෙදර වත්තෙ ඒක හදල ළමයි එක්කං ඇවිල්ල පෙන්නල ඒ ගැන කියල දෙන්ට.

" මීරං හාරන්ට යනව චුට්ටි දෙයිය…" බිසෝ කරේ තියන ගෝණිය අතට අරගෙන හිනාවෙලා කියනව. " කම්බිලි කන්දෙ එහා පැත්තෙ මීරං මතුවෙලානෙ.මේ ගමේ බාගයක් මේ දවස්සල එහෙ අප්පා. "

" මටත් ආසයි ඔය මිනිරං හාරන දිහාවට ගිහිල්ල බලල එන්ට. " බිසෝ යන්ට ගියාට පස්සෙ මම කිව්ව. 

" පිස්සුද ඔයාට? ඔය කම්බිලිකන්ද කියන්නෙ රක්ෂිතයක්. රක්ෂිතවල ඔය ඕන ඕන විදිහට මිනිරං හාරන්ට බෑ. බලන්ටකො අද හෙටම ඔතෙන්ට පොලීසියෙං පැන්නෙ නැත්තං."

" හෙහ්, ඒකත් ඇත්ත තමයි. මයෙ කරුමෙට පොලීසියෙං පයින වෙලාවට මාත් එතන ඉඳල කුදලගෙන ගිහිල්ල කූඩු කලොත් එහෙම හතර විලිලැජ්ජවෙ පස්වෙනි එක...එහෙනං ඔයාට තමයි එන්ට වෙන්නෙ ඇප දෙන්ට.."

" හිහ්..මම නං පැත්ත පලාතෙ එන්නෙ නෑ ඔන්න නොකිව්වයි කියන්ට එපා. ඔය පොලීසියෙ හතර පස්දෙනෙක්ම මම හොඳට අඳුරනව. ලජ්ජහේ බෑ..මම නං එන්නෙ නෑ ඔන්න…."

අර කිව්වත් වාගෙ ඊට දවස් හතර පහකට පස්සෙ පොලීසියෙං කඩා පැනල මිනිරං හාරමින් හිටපු තිහ හතළිහක්ම අල්ලගෙන ගිහිල්ල රිමාන්ඩ් කලා. ඊට පස්සෙ මීරං හෑරිල්ලත් එහෙම්මම නැවතිලා ගියා.

" මේ දවස්වල මිනිහෙක් අල්ලගන්න එක තමයි අමාරු පුතා. අර කම්බිලි කන්දෙ මිනිරං මතුවෙලාය කියල මේකෙ ඉන්න තරමක් එවුං ඔක්කොම උදේ පාන්දරම බතුත් බැඳගෙන යනවනෙ මිනිරං හාරන්ට. ගහකට යවා ගන්ට එකෙක් නෑ ඔන්න කොටින්ම කිව්වොත්.. " අම්ම කිව්ව ලිපට පිඹින ගමං ආපහු හැරිල .

" ඒක තමයි වැඩේ නේද? ඒත් මට හිතෙන්නෙ අද හෙටම නොවුනත් බොහොම ඉක්මනටම කිතුල කපල දාන්ට වෙයි. "

" හ්ම්ම්ම්,....බලමු අප්පච්චිටත් කියල. අහල පහලිංවත් මිනිහෙක් දෙන්නෙක් හොයාගන්ට බැරිවෙන එකක් නෑ මගෙ හිතේ. " ඒ සංවාදයට එක්කහු උනේ අපෙ උන්දැ.

" හෙහ්..හැබැයි අප්පච්චි නං කැමතිවෙන එකක් නෑ ඔය කිතුල කපන්ට.."

" ඈ? ඒ මොකද? ඔය දිරච්ච ගහ තියාගෙන අප්පච්චි අහවල් දෙයක් කරන්ටද? "

" ඇයි අප්පච්චි ඒ කාලෙ ඔය කිතුල මැදගෙන රා බීව නේද? "

" අනෙ අප්පෝ මේ මනුස්සය කටේ තොලේ නොගෑවී කියන මුසාවාද හැබෑටම " ඈ කම්මුලේ අතක් තියාගත්ත. කටත් බාගෙට ඇරිල.

" චුට්ටි දුව..මොකද ඔය පුතාට කතාකරන විදිහ? " අම්ම බෝංචි කැඩිල්ල නතර කරල වට්ටියෙං ඔලුව උස්සල ඇහුව.

මම කලිනුත් කියල ඇති. මට ඔය ඒක මේක කියනවට අම්ම කැමති නෑ.මට පුදුම ආදරයක් තිබ්බෙ. හැබැයි ඉතිං පතාගෙන ආපු හැටි කියන්නෙ උන්දැගෙ මළගමටවත් මට යන්ට බැරිවුනා. අම්ම නැතිවෙනකොට මම විදේශගත වෙලා මාස හයක්වත් නෑ. ඒ නිසා මට යන්ට ලැබුනෙ නෑ.

" හරි වැඩක්නෙ මේක..මෙයා මෙතන මේ අහස පොළව නුහූලන බොරු කියනකොට අම්ම කියන්නෙ මට කටපියාගෙන ඉන්ට කියලද? "

" හරි හරි බොරුවක්ම කියමුකො ඒත් ඔහොම කියන්ට වටිනවද ඔයාට?..." අම්මට ඒ විඩේනම් යන්තමට හිනාවකුත් ගියා. 

මම කිව්වනෙ කලින් මම ඉඳගෙන හිටියෙ කුස්සියට ඇතුල්වෙන දොරට පිටුපාල. අපෙ උන්දැ මට ඉස්සරහ දොර පැත්තට මූණ පාල. 

" හරි දැං කියමු බලන්ට කවුද ඔය අප්පච්චි කිතුල මැදගෙන රා බීපු කතාව ඔයාට කිව්වෙ? " අපෙ උන්දැ ඔන්න පටන් ගත්ත ඉන්කුවාරි එක. 

මටත් ඉතිං ඒ මදැයි..කතාවක් කියන්ට තියේනං මට ඊට වඩා දෙයක් තියනවය ආය? 

" හරි, එහෙනං ඉන්ටකො කතාව මුල ඉඳලම කියන්ට. " මම බංකු පුංච උඩ හරි බරි ගැහුන..

" වෙන කවුරුවත් නෙවෙයි ඔය කතාව මා දැක්ක කිව්වෙ අප්පච්චිමයි...හෙහ්,හෙහ්.." මම ඇස් එහෙම නටවල කිව්ව. 

" නෑහ්?.." අපෙ උන්දැ නැඟිටල මා දිහාට ආව අඩි දෙකක්. " ඇත්තමද ඔය? අපෙ අප්පච්චිම ඔයා එක්ක ඔහොම කිව්වද? "

" කිව්ව නේන්නං ආය මම බොරු කියන්නෙ අහවල් දේකටද? "

" මම අහන්ටද එහෙනං අප්පච්චිගෙං?..."

" පිස්සුද හැබෑට? අප්පච්චිට ලැජ්ජ හිතෙයි..අහන්ට එහෙම එපා ඔන්න. "

" ආ..ඒකත් එහෙමද? එතකොට අප්පච්චිට ලැජ්ජ හිතෙයි නේද? "

" ඒකත් හරි තමයි… එහෙනං අපි අහන්නෙ නෑ අප්පච්චිගෙං..මල්ලි කියන්ටකො බලන්ට කොහොමද අප්පච්චි ඔය කතාව කිව්වෙ කියල.."  එහෙම කිව්වෙ ඒ එයාලගෙ පුංචි අක්කා. 

කට්ටියම හිනාවෙන්නෙ මොකද කියල මට පොඩි කුකුසක් වගෙ ආවත් මම එව්ව ඔක්කොම යටපත් කරල දාල ඇක්ෂන් දාල කතාවට එන්ටර් උනා. එන්ට ද ඩ්‍රැගන් පාට් ටූ..එන්ට එපාද ඩ්‍රැගන්

" කවදද දැං ඔය කතාව අප්පච්චි ඔයා එක්ක කිව්වෙ? " අපෙ උන්දැ කතාව පටන් ගන්ට කොණක් අල්ලල දුන්න.

" මට කිව්වෙ දැං මාසෙකට වගෙ කලිං….."

" කොහොමද කිව්වෙ? "

" මෙහෙමයි අප්පච්චි කිව්වෙ..පුතා මම මෙහෙම කිව්ව කියල කාටවත් කියන්ට එපා. පුතාව මට විස්වාස නිසයි මම මෙහෙම කියන්නෙ..ඔය ගේ පිටිපස්සෙ තියන කිතුල මැදල මම ඒ දවස්වල හැමදාම වගෙ රා බිව්ව ෂෙහ්, නියම රා හොඳද? "

" ඈහ්? අපෙ අප්පච්චි එහෙම කිව්ව එතකොට නේද? "

" කිව්ව නේන්නං..නැතුව ආය මම බොරු කියන්නෙ අහවල් දේකටද? "

" ඔයා කොච්චර එපා කිව්වත් මම ඔය කතාව අප්පච්චිගෙං අහන එකත් අහනව. "

" පිස්සුද මේ..මම එක පාරක් කිව්වනෙ..අප්පච්චිගෙන් නං අහන්ට එපා ඔන්න. අප්පච්චිට ඔයාලට මුණ දීගන්ට බරුව ලැජ්ජ හිතෙයි.. "

" නෑ නෑ එහෙම වෙන්නෙ නෑ..අනික මේ කතාවෙ ඇත්ත නැත්ත මම හගිස්සුවන්ටම ඕන.හරි වැඩේ කල්දාන්ට ඕන නෑනෙ..ඇත්තද අප්පච්චි රවී මේ කියන්නෙ? අප්පච්චි අර වත්ත පහළ කිතුල මැදල රා බිව්ව කියල රවී එක්ක කිව්වද? " අපෙ උන්දැ කුස්සියට ඇතුල්වෙන දොර දිහා ඔලුව උස්සල බලල ඇහුව 

" ඈ????......................" මම හෙමිහිට ඔලුව පස්සට හරවල බැලුව. බැලුව තමයි...දෙයියංටම ඔප්පු වෙච්චාව්. දොරේ උලුවස්සට අත්දෙක ගහගෙන මෙන්න ඉන්නව අප්පච්චි. 

" ඇත්ත වෙන්ට ඇති... ඇත්ත වෙන්ට ඇති... රවි පුතා බොරු කියන්නෙ නෑනෙ. එයා කියනවනං මම රා බිව්ව කියල ආය ඒකෙ දෙකක් නෑ මම රා බොන්ටම ඇති. " අප්පච්චි එහෙම කිව්ව. 

කුස්සියෙ හිටපු ඔක්කොමල ආයෙම පාරක් මහ හයියෙං හිනාවුනා. මට නේද? කාටවත්ම නොපෙනි අන්තර්දාන වෙන්ට පුලුවන් බලයක් මට තියෙනවනං කොච්චර හොඳද කියල මට හිතුනෙ ඔය එකසිය අටවෙනි නැත්තං එකසිය නම වෙනි පාරට.

" මම ගිහිල්ල අර කෑරළා කිතුලෙ බෙනේ හාරල ඉවරද මොකද කියල හෝදිසි කරල එන්නම් " මම එහෙම කියල හෙමීට බංකුවෙං නැඟිටල කුස්සියෙ පිටිපස්ස දොරෙං එළියට බැස්ස.

******************************************************

" ඇයි අනේ ඔහොම අහස පොලෝ නුහූලන බොරු කියන්නෙ... මාමා කට හරියෙ තියන්නෙ නෑ ඔය ජරාව…" අසෝකා ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන කිව්ව.

" එව්ව මං දන්නෙ නෑ. ඊයෙ මටම කියලයි ඔය බෝතලේ ගෙන්න ගත්තෙ. "

" බොරු කියන හැටි..ඉන්ටකො මම මාමගෙං අහන්ට..මාමේ..මාමේ." අසෝකා එතනම ඉඳල කෑගහන්ට ගත්ත. 

" ඒයි මේ මොකද ඔය කරන්ට හදන්නෙ?..කෑගහන්ට එපා මනුස්සයො.." මම ඉඳගෙන උන්නු පෙට්ටගමෙන් බිමට පැනල අසෝකා දිහාට අඩියක් දෙකක් තිබ්බ 

" ආ...ඒක තමයි නේද? මාමා එයි කියල බයකුත් තියනව.ඔච්චරම බයනං මොකටද ඔය අමූලික බොරු කියන්නෙ?..."

" බය නෙවෙයි ළමයා ඒකට කියන්නෙ ගෞරවය..ගෞරවය. " මම ආපහු ගිහිල්ල පෙට්ටගම උඩිං ඉඳගත්ත. 

" මේ බලාගෙන. ඕක උඩ එක පාරට තප්පදෝරුව වාගෙ ඉඳගන්ට එපා..ඕකෙ පිටිපස්සෙ කකුලක් අඩමානෙට තියෙන්නෙ. මෙතන ඇදං වැටුනොත් පෙට්ටගමත් එක්ක ආය තව විජ්ජුම්බරයක්…"

" හෙහ් මට එහෙනං ආදරේකුත් තියනව නේද? " 

" පීස්සුද? ඔය පෙට්ටගම මම බඳින දවසට තෑග්ගක් විදිහට දෙනව කියල අපෙ නැන්දම්ම මට කියල තියෙන්නෙ …."නැන්දම්ම කිව්වෙ අජිතයගෙ අම්ම.

" ආ..ඒකත් එහෙමද? එහෙනං ඉතිං මටම තමයි ඒකත් උස්සගෙන යන්ට වෙන්නෙ. "

එහෙම කියල මම හොරැහිං අසෝකා දිහා බැලුව.අසෝකට මගෙ කැමැත්තක් තියනව කියල මම කෙලින්ම අඟවපු මුල්ම වතාව ඒක. කෙල්ලගෙ මූන රතුවුනා, බිම බලාගෙන කිසි කිසි ගාල කොස් වහළු කපාගෙන කපාගෙන ගියා.

දර මඩුව පූර්ණ නිශ්ශබ්දතාවයක ගිලිල ගත්වෙච්චි මිනිත්තු හතර පහක වගෙ කාලයකට පස්සෙ මම ආයෙම කතා කලා. 

" ආ..මේ ඒක නෙවෙයි..අර ඔයාගෙ යාලුවා……"

" කවුද? ………." අසෝකා ඔලුව උස්සල බලල ආයම බිම බලාගත්ත.

" සරෝජිනී..මම මේ කියන්නෙ සරෝජිනී ගැන "

" ඉතිං? …………"

" දැං මොකද එයාගෙ විස්තර ? අර යාලුවෙලා හිටියයි කිව්වෙ ඔයාලගෙම බැච් එකේ කොල්ලෙක් එක්ක..ඒ වැඩේ තාම තියනවද? "

" ආ..නෑ..නෑ..එයාලගෙ අම්ම කොහොමත් ඒකට කැමති වෙන්නෙම නැති හින්ද සරෝජිනී ඒ වැඩේ අතෑරිය. පස්සෙ අම්මා හොයල දුන්නු කෑගල්ල පැත්තෙ ටීචර් කෙනෙකුට සරෝජිනී කැමතිවුනා. මගෙ හිතේ තව මාස දෙකකින් විතර බඳියි. සරෝජිනී ට්‍රාන්ස්ෆර් එකක් අරගෙන ගියා කෑගල්ලට, දැං වැඩ කෑගල්ල හොස්පිට්ල් එකේ. "

" ෂෙහ්,….අපරාදෙ…." මට ඉබේටම කියවුනා....

" මොකක්ද අපරාදෙ? " අසෝකා නළල රැලි කරගෙන ඇහුව. 

" නෑ මම මේ කිව්වෙ එච්චර කල් තිබ්බ එෆෙයාර් එකක් කැඩිල ගිය එක අපරාදෙ කියල."

" හ්ම්ම්ම්ම්…...ඒක නම් එහෙම තමයි..මේ දැන්වත් මේ වැඩේ ඉවරයක් කරමුද? නැත්තං මේ කොසේ දවල්ට නෙවෙයි රෑටවත් උයන්ට වෙන්නෙ නෑ...."

" හරි හරි ඉන්ටකො එහෙනං.."

මම පෙට්ටගමෙං බැහැල ඇවිල්ල දරමඩුවෙ මුල්ලක තිබ්බ තලේ කැඩිච්චි පරණ හිරමනයක් අරගෙන ආව. දරමඩුවෙ පිටිපස්ස කොණේ කණු දෙකක හරහට බැඳල තිබ්බ ලණු පොටක දාල තිබ්බ පරණ සරමකිං හිරමණ කොටේ දූවිලි පිහදාල අසෝක කොසේ කපන ඉස්සරහිම්ම හිරමනේ තියල ඒක උඩ සීරුවට ඉඳගත්ත. මම ඇඳල හිටියෙ අජිතයගෙ සෝටක්. අජිතය මට වඩා මහතයි, ඒ හින්ද සෝට් බෑයෙ ටිකක් විතර මට ලොකුයි. කකුල් එහෙමත් බැගී වගෙ.ඒ හින්දම ඉඳගෙන මම සෝට් බෑය හොඳට හදාගත්ත. 

" මේ මොකවත් පේනවනං එහෙම කියන්ට හොඳද? "

" ඈ? ………….." අසෝකා ඔලුව උස්සල බැලුව. යන්තමට ලා රතු පාටක් ඇහේ කම්මුල් හරියෙ පැතිරෙන්ට ගත්ත. 

" නෑ මම මේ කිව්වෙ මොකවත් පේන්ට එහෙම තියනවනං කියන්ට කියල…. ලැජ්ජාවට කරබාගෙන එහෙම ඉන්ට එපා හොඳද?..." මම බිම බලාගෙන කොස් මදුලුවල ඉරි ගලවන්ට පටං ගත්ත.

" මේ මගෙං මොකවත් අහගන්නෙ නැතුව ඔය වැඩේ කරනවද? "

" ඕකේ..ඕකේ...කාම් ඩවුන් කාම් ඩවුන්.." මම ඔලුව උස්සන්නෙ නතුවම කොස් මදුළුවල ඉරි ගලවන වැඩේ කරගෙන ගියා.

ඔහොම මිනිත්තු හත අටක් වගෙ ගත වෙන්ට ඇති. ඊට වැඩි මිසක අඩු නම් නෑ..

" අසෝකා නංගි.." මම හෙමිහිට කිව්වෙ ඔලුව උස්සන්නෙ නැතුවම..

" ම්ම්ම්ම්..ඇයි?…." මගෙ ස්වරයෙ වෙනසක් තේරිලද කොහෙද එයත් ඇහෙන නෑහෙන ගානට ඇහුව. 

" මම මේ කිව්වෙ මේ පෙට්ටගම ගැන... මම කැමතියි ඒක මට තෑග්ගක් විදිහට ලැබෙනවනම්.."

මම බොහොම අමාරුවෙන් කියල දැම්ම. වෙන රටේ නැති බහුබූත ගැන කටකමසෙයියාවක් නැතුව දෙඩෙව්වට ඔය වගෙ ඕනම කියන වෙලාවල් වලදි මට මුඛ පූට්ටු බන්ධනය මැතිරුව වගෙ වෙනව. 

" ම්ම්ම්..පෙට්ටගම ගැනනං නැන්දම්මගෙං අහන්ට වෙයි.පෙට්ටගමත් එක්ක තව මොකවත් ඕනනං අපෙ අප්පච්චිගෙං අහන්ට වෙයි…"

ඈයි මායි දෙන්නම ඔලුව පාත්කරගෙන උන්නත් ඈ හිනාව ගිලගන්ට උත්සාහ කරමින් එහෙම කිව්ව බව මට ඒ ස්වරයෙන්ම තේරුණා.

" හරි මම ඔයාලගෙ අප්පච්චිගෙං අහන්නංකො……………." මම ඔලුව උස්සල අසෝකගෙ ඇස් දෙක දිහා බලල හිනාවුනා.