216. කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය…..5

Image - Dominique Amendola.com

කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය…..1

කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය…..2 

කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය…..3 

කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය…..4 

" ඇයි අයියෙ? ඇයි? මොකෝ මේ එක පාරටම? …" විජිතයත් ඒ එක්කම නැඟිටල මගෙ ලඟට ආව. 

" නෑ බං මොකවත් නෑ...එක පාරට මේ ඇහැක් කෙවෙන්න වගෙ ඇල්ලුව...උඹ ඉඳගෙන හිටහංකො..මං පොඩ්ඩක් මූන හෝදගෙන එන්නං සැමී මේ මහත්තයට තේ එකක් හදහං කොල්ලො හොඳ එකා වගෙ.." 

මම එහෙම කියල විජිතයට ආපහු ලියුම දීල ඉස්සරහ දොර ඇරගෙන මිදුලට බැස්ස. 

මිදුලෙ ටිකක් එහාට මෙහාට ඇවිදල පිට පැත්තෙංම ගිහිල්ල පිටිපස්සෙ ටැංකියෙං මූණත් ටිකක් හෝදං කාරිය ආපහු මම සාලෙට ගියා. විජිත අර මම බල බල උන්නු පොත පෙරල පෙරල හිටිය. 

" ඉතිං මලේ?..මොකෝ දැං කෙරෙන්න ඕන?.." 

" ආයෙම අයිය ලව්ව කවියක් දෙකක් ලියව ගන්න ඕනෙ කියල හිතලයි මම මේ ආවෙ අයියෙ.." ඌ ඔලුව උස්සල මගෙ මූණ දිහාවත් නොබල බිම බලාගෙනයි ඔය ටික කිව්වෙ... 

" කවියක් දෙකක් ලියන එක නම් ඒ හැටි දෙයක් නෙවෙයි බං ..ඒත් මම අර කලිම්ම උඹට කිව්වෙ...මයෙ හිතට හරි නෑ බං...කොහොම උනත් මොන චේතනාවෙන් උනත් කවුරුහරි රවට්ටන එක හොඳ වැඩක් නෙවෙයි කියලමයි මට හිතෙන්නෙ…" 

" නෑ අයියෙ මම දිගටම මෙහෙම කරන්නෙ නෑ...ඉක්මනටම එයාට ඇත්ත කියනව. අනේ අයියෙ...මට මේ උදව්ව කරල දෙන්නකො…" 

ඇත්තටම මයෙ හිතේ කොණක පොඩි පහේ විචිකිච්චාවක් තිබ්බ නම් තමයි. ඒත් කාලෙකට පස්සෙ කවියක් ලියන්ට මේ අහම්බෙන් ලැබිච්චි අවස්තාව පැහැර හරින්ටත් මගෙ හිතේ තිබ්බෙ ලෝබ කමක්. 

කවි කියන එව්ව ඔය නිකම්ම හිත අයාලේ යනකොටත් ලියවෙනව.ඒත් බොහොම හැඟීම්බර කවි ලියවෙන්නෙ හිත එක අරමුණක තියාගෙන ලියනකොට. සුබා එක්ක සෙනෙහෙන් බැඳිල ගෙවපු කලෙ මගෙ අතින් කවි ලියවුනෙ දුන්හිඳෙන් වතුර ගලන්නැහෙ. ඒ ලෙංගතුකම මැකිල ගියත් හරි මගෙ කවි හිතත් හිඳිලම ගියාද කොහෙද?..ඒ නිසා ආයෙම අරමුණක් ඇතුව කවි ලියන්න ලැබිච්ච අවස්තාව මඟ නොඅරින්න මම තීරණය කලා, අරමුණ මගේ පෞද්ගලික අරමුණක් නොවුනත්. අනික සොඳුරු යුවතියක් එක්ක කවි ගණුදෙනුවක් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නෙ මොන මෝඩයද? 

වසන්තය දෝතට රැගෙන විත්, 
කණක තරුවක් දිලි විලාසෙන, 
අනන්තය තෙක් ඇවිද යමු සිත්, 
මලක රැඳි රොන්සුණු සිනාසෙත, 

සියපතක ඉසි පිණි බිඳක රැඳි, 
හිරු කිරණ ඉඳුසැව් මැවෙන්නේ, 
වැහිපොදක නිරුදක කතර බිඳි, 
පිරූ සෙනෙහස හද පිරෙන්නේ,

 
කතාකරනා දෑස අබියස, 
විපිලිසරවී මහද ගොළුවෙත, 

තොලග රඟදෙන සිහින් මදහස, 
මිහිරි කවියකි සිත්පහන්වෙත,

බවකතර දුර ගෙවා ආ මඟ, 
සොඳුරු ළඳ නුඹ හමුවුනේ, 

නතර වූයෙමි ඔබේ නෙතුලඟ, 
තමරු විල්තෙර පිබිදුනේ, 

මේ එදා මම ලිව්ව කවිය...මත්පැන් ගැන විජිත ඇහුවෙත් නෑ..මට එහෙම අවශ්‍යතාවයක් තිබුණෙත් නෑ....කවි සංකල්පනා බිහිවෙන්න හිත බාගෙට මත්වෙන්න ඕනය කියන කියමන මම අහල තියනව. ඒ කතාවෙ යම්තාක් දුරට ඇත්තකුත් තියෙනව. හැබැයි එක කාරණයක් තියනව. මත්වෙනව කියන්නෙ මත්පැන් වලින්ම වෙන්න ඕන නෑ..ආදරෙන් සෙනෙහසින් මත්වෙනව කියන්නෙ මත්වීමක් තමයි. බොහොම වෙලාවට ආදරෙන් සෙනෙහසින් මත්වීම මත්පැන්වලින් මත්වීමට වැඩිය බලගතු වෙන්න පුලුවන්. 

ඊට පස්සෙත් සුජාගෙ කවි වලට මම පිළිතුරු කවි ලිව්ව...ඒ ලියපුව ඔක්කොම මෙතන ලියන්ට ගියොත් මේක කවි මඩුවක් වෙනව තනිකරම... ඒ නිසා කවි දැං ඔය මදැයි නේද? විජිතයගෙං ඊට පස්සෙ හැමදාම නම් අපි බොන්ට ලෑස්ති උනේ නෑ...ඒත් ජයේගෙ විමලෙගෙ අතේ සල්ලි නැතිඋනාම " ඒයි මල්ලි මේ...අරං වරෙං බෝතලයක්..නැත්තං අද උඹට කවි නෑ..හරී? " ඔන්න ඔහොම පොඩි තර්ජනයක් දාල උං බෝතලයක් දෙකක් මරාගත්ත.ඒත් ඒ වෙනකොට ඒ බොන සිහියක් නම් මට තිබ්බෙම නෑ. අර කෙල්ල සුජා එක්ක කවි ගනුදෙනුවට මම වහ වැටිල හිටියෙ. 

ඔය විදිහට මාස තුන හතරක් ගියයි කියමුකො. ඊට පස්සෙං පහුත් දෙතුං පාරක්ම මම විජිතයට අර වැඩේ මතක් කලා. වැඩේය කිව්වෙ මේ කරන බහුරූ කෝලම ගැන ඇත්තම විස්තරේ ගෑණු ළමය එක්ක කියන එක..හා අයියෙ මම කියඤ්ඤංකො මම කියඤ්ඤංකො කිව්ව මිසක ඒක එහෙම කියනව තියා ඒ ගැන තුං හිතකිංවත් හිතන පාටක්වත් පේන්ට නම් තිබ්බෙ නෑ... 

ඔහොම ඔන්න එක දවසක මයෙ කාමරේ මේසේ ඉඳගෙන මම කවියක් ගලපමින් හිටිය. 

" ගඟුල ගැලු ඉම් පෙදෙස් පසුකොට...."' මම හෙමිහිට තොල මැතුරුවෙ ඊලඟ පදේ ගැන අදහසක් ගන්න හිතාගෙන. 

විජිත මගෙ ඇඳේ ඉඳගෙන මා දිහා බලා උන්න යන්තමට හිනාවීගෙන. 

" අයියෙ මම අයියගෙන් කාරණාවක් අහන්න මට ඇත්තම කියනවද?..." 

" ම්ම්ම්..ගඟුල ගැලු ඉම් පෙදෙස් පසුකොට කිව්වොත්ද වඩා හොඳ ගඟුල ගැලු ඉම් කොණක් නොම දැක කිව්වොත්ද?...ඉම් පෙදෙස් පසුකොට..ඉම් කොණක් නොම දැක…" 

පස්සට වෙලා පුටුඇන්දට හේත්තුවෙලා අත්දෙකත් පපුවට බැඳගෙන මම කල්පනා කරන්ට ගත්ත. 

" අයියෙ මේ?....මම කියපු එක ඇහුණද? " 

" ඉම් පෙදෙස් පසුකොට කියල දැනට ලියමු. පස්සෙං පහු එන විදිහක් බලල වෙනස් කරන්ට බැරුවය ඕන්නං?..." මම මටම කියාගත්ත හෙමිහිට. 

" ආ..මලේ උඹ මොකවත් කිව්වය?...මම විජිතය දිහාවට හැරුන.." 

" කිව්ව නේන්නං ..මම ඇහුවෙ අයියට සුජාගැන මොකද හිතෙන්නෙ කියලයි… " 

එක පාරටම උත්තරයක් දීගන්ට බැරුව මම ඒකගෙ මූණ දිහා බලා ඉන්ටැති මයෙ හිතේ එක විනාඩි බාගෙයක් විතර. 

" ඇයි මලේ...ඇයි උඹ එක පාරටම ... එහෙම ඇහුවෙ? …" මම අන්තිමට කියා ගත්ත. 

" නෑ අයියෙ මම ගොඩක් දවසක ඉඳල හිටියෙ අයියගෙන් මේ ගැන අහන්ට…" 

හ්ම්ම්ම්ම්.......ඇත්තටම මගෙ හිතේ සුජා ගැන තියෙන්නෙ මොන වගේ හැඟීමක්ද?...මාස තුන හතරක් වගෙ කාලයක් තිස්සෙ මම එයාට කවි ලියනව..එයා මට කවි ලියනව..නීතියෙ තියනව පෙරකලාසි කියල එකක්..ඉංගිරිසියෙන් කියන්නෙ By Proxy කියලයි. ඒ කියන්නෙ කවුරු හරි වෙනුවට අදාල කටයුතු කරන්ට නීත්‍යානුකූලව අවසර දුන්නයි කියන එක.එතකොට මම කවි ලියන්නෙත් එහෙමද? පෙරකලාසියක් මත කවි ලියමි..හෙහ්, හෙහ්..ඒකත් නරකම නෑ...මට හිනහවකුත් ගියා. 

ඔබේ නමින් ලියවුනු කව්,

අකුරු කලේ මමයි ලඳුනි,

එනමුදු කිසි දිනෙක එබැව්,

හඟවනු නොහැකිව ලතවෙමි....

" සුජා කැමතියි කිව්ව අයියව මුණ ගැහෙන්ට…"එක පාරටම විජිතය කියාපි. 

මම නේද...අර කරකෝල අතෑරිය කියන්නෙ..අන්න ඒ වගේ උනා.. 


" ඈ...ඒ කියන්නෙ මලේ උඹ මම ගැන ඒ කෙල්ලට කිව්වද? " 

" කිව්වයි කියන්නෙ ඔය කවි ලිවිල්ල ගැන මොකවත් නං කිව්වෙ නෑ තාම..මම එයාට කිව්වෙ මෙහෙමයි., මගෙ හොඳ යාලුවෙක් ඉන්නව..එයත් ඔය කවි එහෙම ලියනව ...එහෙම කිව්වම තමයි එයා කිව්වෙ අඳුනගන්න කැමතියි කියල..මොකද අයිය කියන්නෙ? …" 

එක පාරටම මට උත්තරයක් දෙන්න බැරුව මම ටික වෙලාවක් ඇස් දෙකත් පියාන කල්පනා කලා අත් දෙකත් පපුවට බැඳ ගත්තු ගමංම. 

සුජා මුණ ගැහිල කතා කරන්ට හිතේ කොණක පොඩි ආශාවක් නොතිබුනේම නැති උනත් ආයම නිකං බයක් වගෙ හැඟීමකුත් ..බයක්මත් නෙවෙයි මේ දෙගිඩියාවක් වගෙ හැඟීමකුත් මගෙ හිතේ පිරිල උතුරන්න ගත්ත. 

" ඕන නෑ මල්ලි..පස්සෙ බලමුකො.." මම එහෙම කියල ප්‍රශ්නෙං මඟ ඇරිය එදා. 

ඊට පස්සෙං පහුත් තුං හතර පාරක් ඔය සුජා මුණගැහෙන එක ගැන විජිත මතක් කලත් මම ඔය ඒ වෙලාවට මොනවහරි කියල ඒක මඟඇරියා. 

ඔය වෙනකොට අපි කට්ටිය හතර පස්දෙනෙක් අර්ධ කාලීන කාර්මික විද්‍යාල පාඨමාලාවකුත් කලා අපේ වෘත්තියට සම්බන්ධවම.සති අන්තයෙ පාඨමාලාව පැවැත්වුනේ. අපි බොහෝවිට සිකුරාදා හවස් වෙලා ජීප් එහෙකින් කදුරුවෙලට ඇවිල්ල කොහෙහරි කිට්ටු යාලුවෙකුගෙ ගෙදර රෑ නතර වෙලා පහුවදා උදෙන්ම යනව අර කිව්ව පාඨමාලාවට. 

විජිතය බොහොම වෙලාවට සිකුරාද හවස ගෙදර යනව….සිකුරාද ඉස්කෝලෙ ඇරිල එහෙම්මම සුජාත් එක්කම එකට බස් එකේ යන්ට පුලුවන් නිසා මනුස්සය මොක කරල හරි සිකුරාද හවස පනිනවමයි..... 

දවසක් හෙනහුරාදාවක පාන්දර මම ලෑස්ති වෙලා කදුරුවෙලට යන්ට ජීප් එකට නඟිනකොට මෙන්න ව්ජිතයත් ඉන්නව ජීප් එකේ පිටිපස්සෙ. 
" ඇයි බං උඹ සිකුරාද හවහට නේද වෙනද ගෙදර යන්නෙ?..." 

වාඩි වෙලා කරේ එල්ලං තිබ්බ මගෙ ට්‍රැවලිං බෑග් එක අතට අරගෙන උකුල උඩ තියාගන්න ගමං මම ඇහුව… 

" නෑ අයියෙ ඊයෙ මට හදිස්සි වැඩක් තිබ්බ.." ඌ හිනාවෙන ගමං කිව්ව. 

" එතකොට අර ළමය? …." මම හීං සැරේ විජිතයගෙං ඇහුව. 

" ආ..එයා ඊයෙ යන්ට ඇති.." විජිත ඕනවට එපාවට වගෙ කිව්ව… 

කදුරුවෙල ස්ටේෂන් එක ඉස්සරහ අපි බහිනකොට හයට තරම ඇති..යාන්තමට වටපිට එලිපෙහෙලි වේගන එනව.බස් එකින් එක ඇවිල්ල පටවං ආපු සෙනඟ බස්සනව. තඹාල, ඕනෑගම, සේවාගම..ඔය අතරෙ එනව බී.ඕ.පී 400, බී.ඕ.පී. 317 කියල බෝඩ් ගහගත්තු බසුත්. 

අපි රස්සාවට ගිය අලුත ඔය B.O.P. කේස් එක අපිට මහ හිනා කන වැඩක්. මොකද ඊට කලිං අපි දන්නෙ BOP කියල අර තේ වර්ගය විතරයි.Broken Orange Pekoe...ඔය බී.ඕ. පී කියන අකුරු තුනට අපේ එවුං හදල තිබ්බ මරු නමක්. මෙතන කියන්ට නම් බෑ ඕන්න ඒක...පුළුවන් කට්ටිය හිතාගන්ටකො...හෙහ්, හෙහ්, 

හරි ඉතිං දන්නවය ඔය B.O.P. කියල ගං වලට නං වැටුනෙ කොහොමද කියල?...තිස් හතළිස් ගනංවල ඩී. එස්. සේනානායක මහත්තය කෘෂිකර්ම ඇමතිකාලෙ ඔය රජරට පුරාම ගොවි ජනපද පිහිටෙව්වනෙ.එතකොට පදිංචි කරපු මිනිස්සුන්ට කුඹුරු සහ ගොඩ ඉඩං මැනල වෙං කරල දීල තියෙන්නෙ කට්ටි කැඩීමේ පිඹුර අනුව.ඒ පිඹුරු කතා ආවෙ මේ ඊයෙ පෙරෙයිද නෙව. ඒ කාලෙ ඔය සිංහල නං තිබිල නෑ..ඉංගිරිසි නම විතරයි. Blocking out Plan..... 

අන්තිමට උනේ බ්ලොකිං අවුට් ප්ලෑන් එකේ නොම්මරේ අනුව ඒ ගමටත් ඒ නමම වැටිච්ච් එක.තව ඔය යාය කියල කියන්නෙත් ඒ වගෙ ජනපදවල ගම් හඳුන්වන්ට යොදාගත්තුනම්...යාය කියල සිංහලෙං කියන්නෙ ට්‍රැක් කියන වචනෙට..ට්‍රැක් 8, ට්‍රැක් 16, ට්‍රැක් 32, ට්‍රැක් 41 අන්න ඒ වගෙ. 

යාය කියනකොට මට මතක් වෙනව අපූරු සිංදුවක්..ගායකය එච්චර ප්‍රසිද්ධ කෙනෙක් නම් නෙවෙයි..උපාලි රන්තිලක...ඒත් අපූරු සිංදුව...කාලෙං කාලෙට මගෙ ප්‍රියතම ගීත තිබ්බ...දෙදාස් දෙකේ විතර මම නිදාගන්න වෙලාව ඇරුනු කොට අනික් හැමවෙලේම , නානකොට..කන බොනකොට විතරක් නෙවෙයි සරීර කෘත්තිය කොරන එකත් කලේ මේ සිංදුව කියන ගමං...හෙහ්, හෙහ්, 

දුර කඳු යාය මටයි - නිල්ල නිලන්නේ නුඹටයි 
මේ මුළු ලොවම මටයි - මගේ ආදරේ නුඹටයි 

ඔය ගම් වලට ඒත් එක්කම එක එක ස්ථාන නාම හැදුන හැටි හොයා බලන එක මගෙ සිරිතක්. පරණ ගොවි ජනපදවල සෝමියල් හන්දිය කියල එකක් තියනවමයි. මුලින්ම ගොවි ජනපද පිහිටුවන්ට කැළෑ එලි කරද්දි කපපු ගස් ඔක්කොම පී. ඩබ්ලිව්. ඩී..නැත්තං රජයේ වැඩ දෙපාර්තමේන්තුවෙ ලී මෝල් වලට දාල ඉරල තියනව. ඒ ලී වලින් තමයි ජානපදිකයින්ට ගෙවල් හදල දීල තියෙන්නෙ. ඒ ලී මෝල් ( Saw Mill ) තිබ්බ තැන් තමයි ඔය සෝමියල් කියල අද හැඳින්වෙන්නෙ. 

සුජා ඉගැන්නුවෙ බී.ඕ.පී. 317 ඉස්කෝලෙ...

සෝමිල් හන්දි, කට්ටි කැඩීමේ පිඹුරු ගැන හිත හිත උන්නු මගෙ උරහිසට අත තියල විජිත කතා කලා.. 

" අයියෙ මේ තමයි සුජා......." 

මතු සම්බන්ධයි......