243. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 11 - විමලෙගෙ භාර්යා තොමෝගේ මිරිස් ඇඹරිල්ල, විජේතුංග,කෝඳුරුවාව හන්දිය සහ මැෂින් යුනිට් එක.

" ලස්සනයි…………….." 

ඈ හෙමිහිට කිව්ව..මම ඇස් ඇරල ඇගෙ මූණ බලල හිනා උනා..

" ඔයාට හිතෙනවද යාලුවො එක්ක එතනට ගිහිල්ල එකතුවෙන්ට තිබ්බනම් හොඳයි කියල...." ඈ ආයෙම ඇහුව ..ඒත් හෙමිහිට..අහක බලාගෙන…

" මෙහෙමයි..ලොකුම අත්‍යාවශ්‍ය උවමනාවක් වගෙත්නම් නෑ.. "

මම දෙපැත්තට ඇදල කිව්ව ඈ දිහාවෙ කටාක්ෂ නීරීක්ෂණය කරමින්. ( කටාක්ෂ නීරීක්ෂණය = ඇස් කොණින් බැලීම )

" ඒ කියන්නෙ අනවශ්‍යත් නෑ කියන එක නේද? …"

ඈ ආයෙම ඇහුව...දෙතොලඟ යන්තමට හිනාවක් තැවරිල තිබ්බට ඇස් දෙකේ තිබ්බෙ බැරෑරුම් පෙනුමක්.

මම මොකවත්ම නොකිය හිනා උනා..බොහෝම අහිංසක අන්දමට....

අරම බොහොම සුහදව අහපු හින්ද මම හිතාගෙන හිටියෙ වැඩේ හරිය, මේ සෙනසුරදා කිසි ගින්නක් නැතුව කට්ටිය එක්කලා සතුටු සාමීචියෙ යෙදෙමින් සුට්ටං ආතල් එකක් ගන්ට ඇහැක්ය කියල. එහෙම උපකල්පනය කරල මම මූලික පියවර වශයෙන් බදාද වගෙ රෑට අර මම කිව්වෙ... බිම ඉඳගෙන කන ගමං දැම්ම පොඩි වචනයක්. ඔව්වට කියන්නෙ ප්‍රාථමික යටිතල පහසුකම් සකස් කිරීම කියල. ( Preliminary Infrastructure Facilitating )

" ෂිහ්...මේ මඟුල් රස්සාව මටනම් දැන් එපා වෙලයි තියෙන්නෙ......" කන ගමං මම ඔහෙ නිකමට වගෙ කිව්ව…

" මේ කැරට් වෑංජනේ නම් නියමයි..තව තියනව නේද? " පීඟානත් අරගෙන නැඟිටින ගමන් මම ඇහුව..

" තියනව, තියනව…. ඔන්න මම ඇතිළිය පිටින්ම ගෙනාව.. ඔතන මේසෙ උඩ ඇති."

මතකනෙ මම පහුගිය කොටසෙදි කිව්ව. අපි කෑවෙ සාලෙ ටී.වී. එක ඉස්සරහ බීම ඉඳගෙන කියල. එතනම තිබ්බ මගෙ ලියන මේසෙ උඩ පත්තරයක් එලල පිදුරු දරණු තියල ඒ උඩ තමයි වෑංජනත් එක්ක ඇතිලි තියන්නෙ අපි උයල ඉවර උනාම…

" මේ මටත් දාන්න ගෝව මැල්ලුං ටිකක්. "

ඈ බිම ඉඳගෙනම පිඟාන දික් කලා.පොල්කටු හැංදෙං එකක් මම දැම්ම ඇගේ පිඟානට ගෝව කොළ මැල්ලුම. ගෝව මැල්ලුම මම පොඩි කාලෙ ඉඳලම බොහොමත්ම කැමතියි.

" කැරට් එපාද? "

" හ්ම්ම්..හොදි ටිකකුත් එක්ක දාන්නකො එහෙනං ටිකක් විතර.." ඈ ආයෙම පිඟාන දික්කලා.

" මේ මොකද්ද අර රස්සාව එපා වෙච්චි කතාවක් කිව්වෙ?.."

" නෑ..මේ අපේ මැෂින් යුනිට් එක ලබන සතියෙ වගෙ එනවලු ඉතිං අපෙ අයි.ඊ. ගොයිය මට කිව්ව ඒකට එස්ටිමේට් එකක් හදන්නෙයි කියල. "

අයි.ඊ. ගොයිය කිව්වෙ අපෙ වාරි ඉංජිනේරු නොහොත් මගෙ බොස් …

" ඉතිං ? මොකද්ද ප්‍රශ්නෙ? ඔයාට තේරෙන්නෙ නැද්ද එස්ටිමේට් එකක් හදන්න?..." ඈ ඇහුව.

" මොකක් කිව්ව? " මම හැරිල ඈ දිහාවෙ බැලුවම මෙන්න මුන්දැ තොල් හපාගෙන ඉන්නව අහක බලාගෙන…

" හෙහ්, හෙහ්," මට හිනාගියා.

" වැඩේ මේකනෙ. මේ දවස්වල පෑවිල්ල හින්ද වතුර ප්‍රශ්ණෙ බොහොම දරුණුයි. එව්වට ඇරුණම සතියෙ දවස් වල ඔය එස්ටිමේට් එක හදාගන්ට වෙන එකක් නෑ. ඒ නිසා....."

මම එතනින් කතාව නවත්තල බර කල්පනාවකින් යුතුව බත් අනන්ට ගත්ත.බත් අනනවය කිව්වට මම කවමදාකවත් වචනයෙ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන් බත් අනන්නෙ නෑ. බත් ටිකක් අරගෙන තියනව. ඒ උඩට වෑංජන වලින් ටික ටික තියනව. ඒ ඔක්කොම එකට අරගෙන කටේ දාගන්නව. එච්චරයි මයෙ ඇනිල්ල.

" හ්ම්ම්ම්ම්.."…...කියල පාඩුවෙ බත් කෑව මිසක මුන්දැ වෙන මොකවත්ම කිව්වෙ නෑනෙ.

" මොකක්ද ඔය ඔයාලගෙ මැෂින් යුනිට් එක කියන්නෙ? "

කාල අහක වෙලා කුස්සියෙ සින්ක් එකේ හට්ටි මුට්ටි හෝදන අතරෙ ඈ ඇහුව.

මම කලිනුත් කිව්වෙ. අපි ඒ දවස්වල හිටපු ක්වාටර්ස් එකේ කුස්සිය බොහොම කුඩයි. අපි දෙන්නම එක පාරට ඕක ඇතුලට ගියොත් වෙන්නෙ අර හිඳිච්ච වලේ ඉස්ගෙඩි වගෙ හැප්පි හැප්පි ඉන්ට තමයි.ඔය නිතර අන්‍යෝන්‍ය හැප්පිල්ලෙං ඊගාවට වෙන්නෙ ඉවිල්ල පැත්තක දාල වෙන වෙන කර්තව්‍යයන් වලට හිත යොමුවෙන එක.අන්න ඒ නිසා ඉවුම් පිහුම් කරන්ටම ඕනනං මම දොරගාවිං එළියෙං ඉන්නව..එහෙමයි කරන්නෙ.....

ඔය අපෙ විමලෙ අයිය මතකයි නේද?..අර වාංපතුල් කතා මාලාවෙ කථා නායකය. හප්පේ වාං පතුල් ගැන අමතකම වෙලා ගියා..හරි, හරි, හැකි ඉක්මනින් ඒකත් ලියන්ට පටං ගන්නංකො...හරි විමලෙ ගැන කියාගෙන ආපු කතාව මේකයි. මේ දවසක් ඕක දෙකක් දාපු වෙලාවක මා එක්ක කියාපු කතාවක්….

" වීරෙ මලේ...මචං..අපෙ ගෙදරදි මම මෙතෙක් කාලෙකට ගලේ අඹරපු සම්බෝලයක් කාල නෑ කිව්වම උඹ විස්වාස කරනවද? "

" ඈ..ඒ මොකෝ අයියෙ ඒ? නොවැරදීම බොලාගෙ ගෙදර මිරිස් ගලක් නැතුව ඇති එහෙනං.."

" නෑ බං තියනව.."

" එතකොට?.."

" මිරිස් ගලක් තිබ්බ උනාට බාං ඒක තියෙන්නෙ බොහෝම පාත.....පොලෝ මට්ටමේ ඉඳල අඩි දෙකක් වගෙ උඩිං.."

" ඉතිං බං?..... මට තේරෙන්නෙ නෑ..මිරිස් ගල පොලව මට්ටමේ ඉඳල අඩි දෙකක් උඩිං තිබ්බයි කියල කවමදාවත් ගලේ අඹරපු සම්බෝලයක් කන්ට බැරිවෙන්නෙ කොහොමද? "

" හෙහ්, හෙහ්, "  විමලය බඩ ගෙඩිය හෙල්ලෙන්ට හිනා උනා…

" උඹටත් මල්ලි තේරෙයි බැඳපු කාලෙක, යකෝ එහෙම මිරිස් ගල පාත තිබ්බම අපෙ උන්ද නැමෙන්ට එපාය සම්බෝලෙ අඹරන්ට. නැමිල ඔන්නම් දෙතුන් පාරක් එහාට මෙහාට අඹරන්ට විතරයි ඔන්න වෙන්නෙ...හෙහ්, හෙහ්, හෙහ්, "

විමලෙ ආයෙම වහලෙ උළු ඉගිලෙන්ට හිනා උනා...

ඉතිං මම කුස්සියෙ දොරෙං මෙපිට ඉඳගෙන එයයි හෝදල දෙන හට්ටි මුට්ටි රෙදි කෑල්ලකිං තෙත මාත්තු කරල සාලෙ ලියන මේසෙ උඩ එලාපු පත්තරයක් උඩ මුනිං නැව්ව.

" ආ..මැෂින් යුනිට් එක කියන්නෙ අපෙ අර ට්‍රැක්ටර් හත අටක්, ඩෝසරයක්, ලෝඩර් එකක් එහෙම තියන යන්ත්‍රෝපකරණ ඒකකයනෙ. කාලෙන් කාලෙට අපේ එක එක කොට්ඨාශ වලට ඔය යුනිට් එක එවනව අත්‍යාවශ්‍ය වැඩ කරගන්ට. පාරවල් වලට ග්‍රෙවල් දාගන්ට. අලුතෙන් ඇලවල් කපන්ට. පාරවල්වල වලවල් පුරවල හදන්ට වගෙ එව්වට.ඒ යුනිට් එක ගෙන්නන්ට ඉස්සරවෙලා කරන්ට ඕන වැඩ ප්‍රමාණය ගණං හදල ඩීසල් කොච්චර යයිද ඩ්‍රයිවර්ල ඔපරේටර්ලට කෑම බීම නවාතැන් වියදම් කොහොම වෙයිද කියල ඇස්තමේන්තුවක් හදන්ට ඕන. මම මේ කිව්වෙ ඒක ගැන. "

මම ඒ මැෂින් යුනිට් එක එනවයි කියල කිව්වෙ බොරුවක් එහෙම නෙවෙයි.ඇත්තටම ඊලඟ සතියෙ එහෙම පාරවල් ඇලවල් හැදීමේ වැඩ සටහනක් අපි ක්‍රියාත්මක කරන්ට සැළසුම් කරල තිබ්බ. ඒ වගේම ඇස්තමේන්තු කතාවත් ඇත්ත. සම්‍යක් ප්‍රයෝගය නොහොත් White Lie එක උනේ එදිනෙදා අනෙකුත් වැඩ අතරෙ ඇස්තමේන්තුව කරන්න බැරිය කියල කිව්ව එක. හෙහ්, හෙහ්, ඒක ඒ හැටි දෙයක් නෙවෙයි. පැය තුන හතරකින් හදන්ට පුළුවනි. මම බැලුවෙ ඒ පිට දාල.... දන්නවනෙ...හෙහ්, හෙහ්, 

" හරි...හරි…. මට මතකයි ඔයා ඔය මැෂින් යුනිට් එක ගැන මට කියල තියනව. අර විජේතුංග මරු වැඩක් කලයි කියල ඔයා කිව්වෙ ඒත් ඔය මැෂින් යුනිට් එක ආපු වෙලාවක නේද? "

" හිහ්..හිහ්..අඩේ ඔව්නේ...මම ඔයාට ඒ විස්තරේ කිව්ව නේද?...හාපෝ මතක් කරන්ට එපා..මට මතක් වෙනකොටත් විජේතුංගය එක්ක මල පයිනව…"

මම එහෙම කිව්වට ඒ වෙනකොට මටත් හිනාව නවත්ත ගන්ට බැරුව හිටියෙ ඒ සිද්ධිය මතක් වෙලා. ඒ මම බඳින්ට ඉස්සර වෙච්චි දෙයක්. මම ඔය කියන මැෂින් යුනිට් එක ඔයිට කලින් ආපු පාරකයි ඕක උනේ. ජලපාලන කටයුතු කරන්ට අපෙ හිටිය චෙක් රෝලෙන් දාල කට්ටිය ( චෙක් රෝල කියන්නෙ අනියම් කම්කරු ලේඛනය, අනියම් = ස්ථිර නොවන ). විජේතුංග එහෙම එකෙක්.

ඔය විජේතුංගය බොහොම උනන්දුයි වැඩට. උනන්දුව වැඩි හින්දම වෙලාවකට හත් පොලේ ගාගන්නව. කුමාර ධර්මසේන දන්නව නේද? අර නාලන්දෙට සෙල්ලං කරල ලෝක ශූරතාවය දිනපු අපෙ කණ්ඩායමෙත් සාමාජිකයෙක් වෙලා ඉඳල මේ දවස්වල විනිසුරුවෙක් විදිහට කටයුතු කරන්නෙ..කුමාර ඉස්කෝලෙට ගහන දවස්වල නම උනන්දුවා. එක මොහොතක් පිට්ටනියෙ නිකං ඉන්නෙ නෑ. පිට්ටනියෙ එහා කෙලවරේ හිටියත් අඩුගානෙ ගිරිය යටිං කෑගහල අනික් එවුං උනන්දු කරවනව. ඒකයි උනන්දුවයි කියල නම වැටුනෙ. ඒ වගෙ සනත් කළුපෙරුමට කිව්වෙ සැහැල්ලුවා කියල. මිනිහ බොහොම කෙට්ටුයි. තද හුළං පාරක් ආවත් ගහගෙන යන සයිස්. මිඩ් ඕන් වල ෆීල්ඩ් කරද්දි හුළඟක් ආවොත් මිනිහ නවතින්නෙ මිඩ් විකට් දිහාවෙ.

විජේතුංගයගෙ උනන්දුව නිසාම මොනවහරි විශේෂ වැඩ රාජකාරියක් තිබ්බොත් අපි බාරදෙන්නෙම මිනිහට.

ඉතිං ඔය අපෙ මැෂින් යුනිට් එක එන්ට දවස් දෙහෙකට විතර ඉස්සරවෙලා ඩෝසරේ එවනව.පාරවල් ඇලවල් හදන්ට එහෙම ඕන පස් හෝ ග්‍රෙවල් ( ග්‍රෙවල් කියන්නෙ රතු පාට වගෙ බොරළු මිශ්‍ර පස්, පාරවල උඩ ග්‍රෙවල් දාපුවම වැහිකාලෙට මඩ වෙන්නෙ නෑ ) ගොඩක් ඩෝසරෙං කපල ගොඩ ගහල තියනව කලිම්ම. එතකොට ලෝඩර් එකයි, ට්‍රැක්ටර් හත අටයි ආපු ගමං පට පට ගාල වැඩේ කරන්ට පුලුවන්. නැත්තං වැඩේ පාඩුයි. Machine Idle වෙන එක නැත්තං නිකරුණේ කාලය ගතවෙන එක වළක්වගන්ටයි එහෙම කරන්නෙ.

ඉතිං එදාත් සුපුරුදු පරිදි දවස් දෙහෙකට කලිං ඩෝසරේ එනවය පස් කපල ගොඩ ගහන වැඩේ සංවිධානය කරන්ටෙයි කියල අපෙ බොස් මට දැනුම් දුන්න.

" මෙතන කේස් එක ඩෝසරේ එන්නෙ රෑ. තව මොකක්ද ඔය මැදිරිගිරිය දිහාවෙ වැඩක් කරනවලු. ඒක ඉවර වෙලා හවස තමයි එහෙං පිටත් වෙනවයි කියන්නෙ. කොහොමත් එනකොට පැය හතර පහක් යාවි. වීරෙ එහෙනං වැඩේ ඕගනයිස් කරන්ට හොඳද? "

ඔන්න ඔහොම කියල ලොක්ක මට වැඩේ බාර දුන්න. මට එක පාරටම මතක් උනේ විජේතුංගය. ඒ වෙලාවෙම ගියා ඕකව හොයාගෙන.

" ආ..වීරසිංහ මහත්තය මොකෝ මේ තකහණියක්? "

විජේතුංගය බඩ මැදිං සරමත් වෙලාගෙන එළියට බැස්ස. ඕක දාර කළුයි, කොටයි, මහතයි. ගෙදර ඉන්නවනං කොයිවෙලෙත් බඩ මැදිං සරම වෙලාගෙන තමයි ඉන්නෙ.

" මේ කොල්ලො පොඩි වැඩක් තියනව කරන්ට. අපේ ටැට්ටර් පාටිය එනව ලබන බෘහස්පතින්ද...ඉතිං ඊට කලිං ඩෝසරේ එවනව අද හවස. එනකොට හැබැයි දහයවත් වෙයි. උඹ කෝඳුරුවාව හන්දියට ගිහිල්ල ඉඳහං හරිද? අපි අර ගිය සුමානෙ ගිහිල්ල බැලුවෙ ග්‍රෙවල් කපන තැන…"

කෝඳුරුවාව හන්දිය ගැන තියනව අපූරු කතාවක්... ගොයං කැපෙන කාලෙට මුස්ලිම් වෙළෙන්දො එනව වී ගන්ට. එහෙම ලොරියක ආපු මුදලාලි කෙනෙක් ඔන්න පාර අයිනෙ තේ කඩයක් ලඟ ලොරිය නවත්තල බැස්සලු.

" ළමයා.මේ අර ෂන්දියට තව කොච්චර දුරද?.." කඩේ ඉස්සරහ බංකුවෙ ඉඳගෙන උන්නු තරුණයා ඔලුව උස්සල බැලුව.

" මොන හන්දියටද මුදලාලි?...මේ පාරෙ ඉස්සරහට හන්දි කීයක් තව තියනවද? "


" ෂික් ඒක මතක් නෑනෙ යප්පා..අර මොක්කුද පොඩි ෂත්තුජාතියක් ඉන්නෙ? "

" මොකක්? මොන සත්තුද මුදලාලි?.." ඔන්න කතාව ඇහිල කඩේ ඇතුලෙ හිටපු ඔක්කොම වට උනා.

" යේක මතක නෑ අප්පා.." මුදලාලි ඔලුව කැහුවා.

" ආ ෂරි..ෂරි....මතක් උනා... මතක් උනා..යේක බල්ලගෙ පෂ්ෂ පැත්තෙ වහන පොඩි ෂතා ඉන්න ෂන්දිය තමා අප්පා.." මුදලාලි බොහොම සන්තෝසෙං කිව්වා.. 

හරි ඒ අතුරු කතාව ඉවරයි..ආයම විජේතුංග ගැන...

" හරි හරි මහත්තය විසිතුනේ ඇල එහා පැත්තෙ අර කනත්ත නේද? " 

" අන්න හරි ඩෝසර් එක එතන බාගනිං..ඔපරේටර්ට නවාතැන් දෙනවය කිව්ව ගොවි සංවිධානෙ සභාපති. ඔපරේටර් එහාට ඇරලවපං.. ඒ කරල කොල්ලො උදේම ග්‍රෙවල් කපන්ට පටං ගනිං...මම එන්නම් පුළුවන් තරම් උදෙම්ම.."

ඩෝසර් කියන එව්ව පාරවල් වල යන්නෙ නෑ. එව්වයෙ රෝද නෑනෙ. තියෙන්නෙ අර යුද්ද ටැංකිවලවගෙ යකඩ ට්‍රැක් එකක්. ඒ නිසා පාරෙ ගියොත් පාර ඉවරයි. තැනින් තැනට ඩෝසර් ගෙනියන්නෙ ඒ වෙනුවෙන් විශේෂයෙන් හදපු දිග ලොරියක් වගෙ වාහනයක පටවල.ලෝ බෙඩ් කියල තමයි එව්වහැඳින්වෙන්නෙ.ඩෝසර් එක අවශ්‍ය තැනට අරගෙන ගිහිල්ල ඒකෙ පිටිපස්සෙ තියන රෑම්ප් එක පාතට දාල ඩෝසර් එක බාගන්ට ඕන.ආය වෙන කොහාට හරි අරං යන්ටත් ඒ වගෙ ලෝ බෙඩ් එකක්ම එන්ටත් ඕන. 

ඩෝසර් පාරවල්වල ගෙනියන්නෙ මෙහෙම.....

" හරි මහත්තය මම දෙන්නං වැඩේ තෙල් ටිකට…" විජේතුංගය කට පුරවං හිටපු බුලත් කෙල පාර ගැහුව එතනම තිබ්බ වැලි ගොඩකට..

" යකෝ වැඩේ කරන්ටත් ඉස්සර තෙල් ටිකට කෙලින්ට එපා බං ..උඹලත් මාර බඩුනෙ…දෙකයි පණහක් හොයාගන්න මයෙ මේ රස්සාවටත් කෙලින්ට තමයි උඹ ඒ පාර හදන්නෙ මට පේන්නෙ "

මම කිව්වෙ බොහොම බැරෑරුම් විදිහට..

" හෙහ්, හෙහ්, හෙහ්, මහත්තයත් කියන කතා.." විජේතුංගය බඩ හොල්ල හොල්ල හිනා උනා.

" හරි හරි මම වැඩේ කරන්නං මහත්තය බය නැතුව ඉන්ටකො.."

ඒ එක්කම උගෙ හාමිනේ තේ එකක් ගෙනාව..

" තේ එකක්වත් බොන්ට එහෙනං මහත්තය. "

" අඩේ තේත් හැදුවද? බොහොම ස්තූතියි. " මම හිනාවෙලා තේ එක ගත්ත.

හෙහ්, හෙහ්, අඩේ තේත් හැදුවද කිව්වම ඔන්න ආතල් කතාවක් මතක් උනා..දෙයියෝ සාක්කි බතුත් කනවද?...රතනපාල එහෙම කියල ඔලුවෙ අත ගහ ගත්ත.