246. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 13 - හැටදෙකේ එල්ලී පැමිණීම සහ ඕගනයිසිං පරීක්ෂා කිරීම.

" වීරසිංහ මහත්තය ..මෙන්න හෙඩ් ඔෆිස් එකෙන් මැසේජ් එකක්.." ඒ අපේ රේඩියෝ ඔපරේටර්.... 

" මොකද්ද බං? " මම මෙසේජ් එක අතට ගත්ත.

ඩෝසරය එවීමට නොහැකිවීම පිළිබඳ කණගාටු වෙමි. හෙට දින ඇතුලත එවීමට බලාපොරොත්තු වෙමි..

" මොකක්? ඩෝසරය එවීමට නොහැකිවීම පිළිබඳ කණගාටු වෙමි.....එතකොට අර කෝඳුරුවාවෙ ග්‍රැවල් කපන්නෙ ඩෝසරේ නෙවෙයි නං වෙන අහවල් එකද? "

ඒ වෙලාවෙ මගෙ කට ඇරිල තිබ්බ විදිහ කියල අනික් එවුං හිනා උනා මම එහෙං අස්වෙලා එනකල්ම.

" මොකක්ද වීරෙ මේ වෙලා තියෙන්නෙ? දැං අර මොකක්ද එතකොට ඊයෙ ආපු ඩෝසර් එක? " අයි.ඊ. මහත්තය මගෙං ඇහුව.

" ඒක තමයි බොස් මටත් තියන ප්‍රශ්නෙ .ඉන්නකො මම ගිහිල්ල බලන්නං මොකක්ද මේ කේස් එක කියල. "

" අන්න පොඩි මහත්තය ඇති. එයත් එක්ක ගිහිල්ල බලන්න මොකද වෙලා තියෙන්නෙ කියල. "

පොඩි මහත්තය අපේ ජීප් රියදුරු. පැන්ෂන් යන්ට ඔන්න මෙන්න. හොඳ මනුස්සය. ඉස්සරහ දත් දෙකම නෑ. ඒ නිසා සමහර අකුරු හරියට ශබ්ද වෙන්නෙ නෑ. ඔය අකුරු හරියට ශබ්ද වෙන්න දත්, දිව, තල්ල, උගුර ඔය හැමතැනම උදව් වෙනව. ශබ්ද වෙන ස්ථානය අනුව අකුරු වර්ග තියනව. හරියටම කිව්වොත් පස් වර්ගයක්. කණ්ඨජ(උගුරෙන්), තාලුජ (තල්ලෙන්), මුර්ධජ (මුදුනෙන්), දන්තජ(දත්වලින්), ඕෂ්ඨජ (තොල්වලින්). හරි ඒ ඇති..ඒ ගැන වැඩිදුර කියන්ට ගියොත් මේක භාෂා පාඩමක් වෙනව. 

මම මේ කියන්ට ආවෙ ඔය පොඩි මහත්තයගෙ දත් නැති කේස් එක නිසා කතා කරන එව්ව හොයාගන්ට හරිම අමාරුයි. අපි ඉතිං කාලයක් ආස්සරේ කරල දන්න කියන නිසා හිතාගන්නව මේ මනුස්සය කිව්වෙ මේකයි කියල…..මනුස්සයට හයන්න කියන්ට බෑ. හතර කියවෙන්නෙ අතර කියල.

මම කලින් දවසක කිව මතකද අපේ ජීප් හැඳින්නුවෙ නොම්මරේ අන්තිම අංක දෙකෙන්ය කියල. 4782 ටකිව්වෙ අසූදෙක කියල. 1762 හැටදෙක උනා." මචං හැටදෙක කොහෙද ගියෙ? නෙල්සන්ට මැලේරියාව වගෙ හොස්පිටල් එක්ක යන්ට වෙයි මම හිතන්නෙ. " එහෙම නැත්තං " ඒයි හෙට පෝය නේද? බොස්ට කියල අසූ දෙක ඉල්ලගනිං ගල් විහාරෙ පැත්තෙවත් ගිහිල්ල එන්ට." ඔන්න ඔය වගෙ.

පොඩි මහත්තයගෙ ජීප් එක දවසක් රෙපයාර් එකක් ආව. ඩීසල් ඉන්ජෙක්ටර් අප්සෙට් ගිහිල්ල. අපේ වර්ක් ෂොප් එක තියෙන්නෙ කිලෝ මීටර් විස්සක් විසි පහක් වගෙ එහා. ඉතිං වාහනේ වර්ක්ෂොප් දාන්න ගිහාම ඒ රියදුරා ආපහු එක්ක එන්න තව වාහනයක් යවන එක සිරිතක්.මොකද ඒ කාලෙ ඒ පළාතෙ පොදු ප්‍රවාහන සේවයක් කියල එකක් තිබ්බෙ නෑ.එදා කොහොම හරි පොඩි මහත්තය වර්ක් ෂොප් ගියාට ලොක්කට අමතක වෙල වාහනයක් යවන්ට. මිනිහා රෑ වෙනකල් බලා ඉඳල පයිම්ම පාරට ඇවිල්ල. හොඳ වෙලාවට අපේ හැටදෙක ජීප් එක චමරිවලට බඩු ගේන්ට පොළොන්නරු ගිහිල්ල ආපහු එනව ඒ වෙලාවට. යංතං ඒකෙ පිටිපස්සෙ එල්ලිල වගෙ මනුස්සය කෑම්ප් එකට ඇවිල්ල. හැටදෙකේ රියදුරුගෙ නම හේමපාල.

ලොක්කට මාර අප්සෙට් ඒ අතපහුවීමට. පහුවදා උදේ ඔෆිස් එක ඉස්සරහ අපි එක්ක ඔය විස්තරේ කියනව බොහොම සෝ බරව..

" බලනවකො අයිසෙ මට මතක් උනේම නෑනෙ මේ මනුස්සය ජීප් එකත් අරගෙන වර්ක් ෂොප් ගියාය කියල. කිසිකෙනෙක් මට මතක් කලෙත් නෑ.මිනිහ රෑ කොහොම ආවද දන්නෙ නෑ."

ඔන්න ඔය වෙලාවටම පොඩි මහත්තය එතනට ආව.

" ආ. මේ ඉන්නෙ පොඩි මහත්තය. මට ඊයෙ අමතක උනානෙ මොකක් හරි වාහනයක් එවන්ට. කොහොමද රෑ උනහම ආපහු ආවෙ? " ..ලොක්ක ඇහුව..

පොඩි මහත්තය ඔලුව එහෙම කහල බොහොම අහිංසක තාලෙට හිනා උනා.

" ප්‍රශ්නයක් උනේ නෑ, සේර්, හේමපාලගෙ හැටදෙකේ එල්ලිල යන්තං ආපහු කැම්ප් එකට ආව."

අපිට මැරෙන්ඩ හිනා!!!

" ඈ..මනුස්සයො හේමපාලගෙ මොකේ එල්ලිල ආපහු කෑම්ප් එකට ආවයි කියලද කිව්වෙ? " හිනාවෙන අස්සෙම මම ඇහුව.

පොඩි මහත්තයට පුදුමයි..මේ මොකෝ ඔක්කොමල හිනාවෙන්නෙ කියල. මිනිහ අපි ඔක්කොගෙම මූණු දිහා බැලුව මාරුවෙන් මාරුවට.කටත් බාගෙට ඇරිල ඔන්න. .

" ඇයි මහත්තය මම කිව්වෙ හේමපාලගෙ හැට දෙකේ එල්ලිලයි මම ආවෙ කියල."

අපි කට්ටිය ආයෙමත් පාරක් කොච්චර හයියෙං හිනා උනාද කිව්වොත් ඔෆිස් එකේ මිදුලෙ තිබ්බ මයිල ගහේ කොල අස්සෙ පෙම් කෙලිමින් උන්නු බටගොයි දෙන්නෙක් බය වෙච්චි පාර සුරූස් ගාල කොළ අතු විදගෙන ඈත වෙල් එළිය පැත්තට ඉගිල්ලිල ගියා.

ඉතිං එහෙමයි අපේ පොඩි මහත්තය සපයන ආතල්. ඕන්න ඔය කියාපු පොඩි මහත්තය එක්ක ජීප් එකේ ඔන්න මම ගිය තකහණියක් මේ අන්තර්ජාතික ඩෝසර් අර්බුදය මොකක්ද කියල අගක් මුලක් තේරුං ගන්ට. ඇයි දෙයි හාමුදුරුවනේ...හෙඩ් ඔෆිස් එකෙන් කියනව ඩෝසරේ හෙට එවන්ට බලන්නම්ය කියල. ඒ අස්සෙ අරෙහෙ ඩෝසරේ වරුවක් තිස්සෙ දැං ග්‍රැවල් කපනව.

මම යනකොටත් ඈත ඉඳලම ඇහෙනව ඩෝසරේ බෑඟිරි ගහගෙන වැඩ. අප්පටසිරි. මේ වරුවක් වගෙ වැඩ කලේ මේ යස්සය සිරීපාද කන්දට ටිකක් අඩු තරමෙ ග්‍රැවල් කන්දක් ගොඩ ගහල. ගමේ මිනිස්සු දහයක් දොළහක් ඉන්නව වට වෙලා බලාගෙන . කොල්ලො කුරුට්ටොත් හිටිය එක විස්සක් තිහක් කටවලුත් ඇරගෙන. පව්..එවුං ඉතිං ඔය වගෙ එකක් දකින්නෙ බොහොම කලාතුරකින්නෙ. මට මතක් උනා අවුරුදු හත අටක් කාලෙ ඉලාස්ටික් බැහැපු කලසං කොටේ අත් දෙකෙම්ම උස්ස උස්ස මම ඔය අපෙ ගෙවල් උඩහ රබර් වත්තක පරණ ගස් ගලවන්ට ආපු ඩෝසරයක් පස්සෙ හති මුනිං දාගෙන දීව හැටි. 

" මොකෝ මහත්තය ගිය පයිම්ම ආපහු?.."

විටක් කටේ පුරවගෙන ජීප්පෙක ගාවට ආපු විජේතුංගය ඇහුව.

" මේ කොල්ලො... ඔය ඩෝසරේ අපේ එකක්ය කියල උඹට ෂුවර්ද? "

" ඇ..ඇයි මහත්තය එහෙම ඇහුවෙ? "

" මෙහෙට වරෙංකො "

මම විජේතුංහය එක්කගෙන එතන ඊමම තිබ්බ ඇටුවමෙන් එහාට ගියා. මේ කතාව කාටවත් නෑහෙන්ට හගිස්සුවන්ට ඕන. හතර විලි ලැජ්ජාවයි මේ වෙලා තියෙන හෙයියම්මාරුව ගම පුරා පතල උනොත් එහෙම. පාරට බැහැලත් හමාරයි.

" මේ දැං උඹ ඊයෙ රෑ කෝඳුරුවාවෙ හන්දියෙ ඉඳල ඩෝසරේ නැවැත්තුවනෙ. ඒ කරල අර ඔපරේටර්ට මොනවද කිව්වෙ?.."

" මම ටෝච් එක ගහල ලොරිය නවත්තල කිව්ව …. ඔතන ඉස්සරහිං වමට තියන පාරෙ යමු. මගෙ බයිසිකලේ පස්සෙ එන්න  කියල. ඉතිං ලොරියත් මගෙ පස්සෙං ආව. "

" මොනවටද කොහාටද ඩෝසරේ ගෙනියන්නෙ කියල උඹ ජයවීර එක්ක කතා කරේ නැද්ද අද උදේවත්.? "

" නෑ මහත්තය, පාරවල්, ඇළ බන්ට් හදන්ට ග්‍රැවල් කපන්ටයි තියෙන්නෙ කියල මම ජයවීරට ග්‍රැවල් කපන තැන පෙන්නුව... ඌ උදේ ඉඳල කැපුව. අන්න බලන්ටකො මහත්තය කපල තියන ග්‍රැවල් ගොඩ විතරක්... රන්කොත් වෙහෙර වගෙ තියන අපූරුව.."

" හුහ්, මේ මගෙං මොකවත් අහගන්ට එපා..රෙද්දෙ රන්කොත් වෙහෙර. ඔය ග්‍රැවල් ගොඩ උඹටයි මටයි කන්ට තමයි වෙන්නෙ ඔන්න බලාපං මම අද කිව්වයි කියල. යකෝ මේ ඩෝසරේ අපට එව්ව එකක් නෙවෙයි. "

" නෑ???? …"

ඔය බුලත් හපේ ටික ටික හැපෙන කොට කටේ කෙළ පිරෙනව. එතකොට කතා කරද්දි එහෙම ටික ටික කට උඩට හරවන්ට ඕන. කටේ පිරී ඇති බුලත් කෙළ පරිමාව අනුලෝමව සමානුපාතිකයි ශීර්ෂයෙ අක්ෂය තිරස සමඟ ආපාතනය කරන කෝණයේ විශාලත්වයට. අපෙ අත්තම්ම තමයි ඔය වැඩේ බොහොම අපූරුවට කරන්නෙ.

කට බාගෙට උඩට හරෝගෙන හිටපු විජේතුංගය එක පාරට ඔලුව පහතට හරෝල නෑ කියාපු පාර මගෙ කමිසෙ ටයි ඇන්ඩ් ඩයි බතික් නොවී බේරුණ පූරුවෙ වාසනාවකට.

අපේ තව විට මරුවෙක් හිටිය ගුණේ අයිය කියල. රෑට බුදියන්නෙත් විටක් හක්කෙ තියාගෙන. මිනිහ ජීප් වලට නංග ගන්ට ඩ්‍රයිවර්ව හරිම අකමැතියි. දොර ජනේල පුරා ගහනව බුලත් කෙළ. කොළපාට ජීප් එකේ යස අගේට කැපිල පේනව රතු පාට බුලත් කෙළ පාර. අනික ඔය ගුණෙය හුණු තලියකුත් විටට කෙළල අරින නිසා පුළුවං විජහට හෝදල නොදැම්මොත් ජීප් එකේ ඒ තැන්වල පේන්ට් එක අවපාටක් ගහනව.

" උඹල රියදුරෝ ඔක්කොම එකතුවෙලා ලොක්කට ලියුමක් දීපල්ල මේ කොළ පාට ජීප් වෙනුවට රතු පාට ජීප් ගෙන්නවල දෙන්ටය කියල, එතකොට බාල්ල බුලත් කෙල පාරක් වැටුනත් ආය පේන්නෙ නෑ "

මම දවසක් ඔය ගුණයගෙ කෙළ ගැහිල්ල ගැන නහයෙං අඬපු හේමපාලට කිව්ව….. මතකනෙ හේමපාල නේද? ..අර හැට දෙකේ ඩ්‍රයිවර්..ආන්න එයා…

" මම ඔන්නං අගේ ඇති ලියුමකුත් හදල දෙන්නං "

මම දෙපාරක් හිතන්නෙ නැතුව ඉදිරිපත් උනා. ආන්න අපි එහෙමයි. කෙනෙකුට උදව්වක් කරන්ට තියනව නං ආය වෙන මොකවත් ඕන නෑ. ඉහේ මලක් පිපුන වගේ තමා.

" නෑ නෙවෙයි බොල ඔව්..අන්න අර යකාට එන්ට කියාපං ඔය ග්‍රැවල් කැපිල්ල නවත්තල. "

ජයවීර ඩෝසරේ නවත්තල බැහැල ආව.

" ජයවීර එන්ඩකො මෙහෙට පොඩ්ඩකට …"

මම ජයවීරව එක්කරගෙන ගියා ඇටුවමෙනුත් එහාට.

" මේ ඩෝසරේ කොහේ එකක්ද ජයවීර? "

" ඇයි මහත්තය?.... මේක මේ උතුරු මැද යන්ත්‍රෝපකරණ ඒකකයෙ ඩෝසර් එකක්නෙ. "

" ඈ??? …"

මම දැනගත්ත වැඩේ සයින් ද පීස් සකබෝනා තමයි කියල. හෙඩ් ඔෆිස් එකෙන් පණිවිඩේ එනකොටම මේ පකිරින්තුව... විජේතුංගය...මොකක් හරි මූලමක් කෙලල තමයි කියල මට හිතුනට දැන් තමයි මට වැඩේ හරියටම මීටර් උනේ.

" එතකොට ඔයා මේ ඊයෙ රෑ කොහෙ යන්ටද ගියේ? "
" ඇමතිතුමා ලබන සතියෙ එනවයි කියල පාරවල් වගයක් හදන්ට තියෙනව කියලයි මාව එව්වෙ." ජයවීර කිව්ව.

මිනිහටත් තේරෙන්ට ඇති මොකක් නමුත් අවුලක්ය කියල.

" ඇයි මහත්තය? මොකක් හරි ප්‍රශ්ණයක්ද? "

" එතකොට කවුරුවද ඇවිල්ල හම්බ වෙන්ට කිව්වෙ? "

" ඉරිගේෂන් එකේ මහත්තයෙක්..එයා කවුරු හරි පාරට එවයි කියල කිව්ව. ඉතිං විජේතුංග පාර මැදට ඇවිල්ල ටෝච් එක ගහල වාහනේ නතර කලාම මම හිතුවෙ ඒ තමයි අර එවනවයි කියල කියපු එක්කෙනා කියල."

" ඔය ගිහිල්ල හම්බ වෙන්ට කිව්වෙ සාලිය කියල මහත්තයෙක්ද? "

" ආන්න හරි මහත්තය, සාලිය තමයි නම...දැන් මොකද මහත්තය වෙලා තියෙන්නෙ? "

" වෙලා තියෙන්නෙ ඔයාගෙ ඩෝසරේ එවල තියෙන්නෙ වෙන වැඩකට. අපේ වැඩේට කිසිම සම්බන්ධයක් නෑ මේ ඩෝසරේ. ඒකනෙ ජයවීර ඔය සාලිය කියල මහත්තයෙක් හම්බ වෙන්ට කිව්වය කියන කතාව පොඩ්ඩක් උදේම මට කිව්වනං මේ අප්සෙට් මොකවත් වෙන්නෙ නෑනෙ. හරි, හරි මක් කරන්ඩද ඉතිං දැං?  මම කියන්ටද? ඔයා එහෙනම් මැෂින් එකෙන් ඔය කපපු ග්‍රැවල් ගොඩෙම්ම රෑම්ප් එකක් වගෙ ගහන්න, දැන් ලෝ බෙඩ් එක ආහම පටවන්නත් එපාය. මම සාලිය මහත්තයව හම්බ වෙලා කතා කරල එන්නං."

ජයවීරය බිම බලාගෙන ආපහු ගිහිල්ල ඩෝසරේ ස්ටාට් කලා. මම විජේතුංගය දිහාවෙ රවල බැලුව.

" ඔය ඉතිං? මම හිතල කරපු දෙයක්ද මහත්තය? "

ඒකා නීල මහ යෝදය වගෙ බඩත් එක්ක හොල්ල හොල්ල හිනාවෙන අතරෙ කිව්ව.

" හිතල කරපු දෙයක්ද? හුහ්, අනෙ අම්මාපල්ල මට උඹේ බෙල්ල මිරිකන්ට තරං කේන්තියි ඕං දැං…" මම ජීප් එකට නැග්ග.

" යමු පොඩි මහත්තය. "

ඒ අනුංගෙ ඩෝසර් අරගෙන ගිහිල්ල ග්‍රැවල් කප්පවාපු සීන් එක දුරදිග නොයා එහෙම්මම ෂේප් උනා. ඉරිගේෂන් එකේ සාලිය කියන්නෙ මයෙ හොඳ යාලුවෙක්. ඇලහැර - දියබෙදුම යෝද ඇලේ ජලපාලනය කලේ ඒ ගොල්ලො. ඒ නිසා අපි දෙගොල්ල අතර හොඳ සුහදතාවයක් තිබ්බ. එහෙම නැතුව බෑ ඒ වැඩේ කරන්ට. හදිස්සියෙ බෙදුම් ඇල කෙළවරේ කුඹුරු මැරෙන්ට යද්දි ඔන්න මිනිස්සු බයිසිකල් වලින් ඇවිල්ල ගේ වටකරනව. ඒ වෙලාවෙ සාලිය හරි වෙන කවුරුහරි යෝද ඇල බාරව ඉන්න එකාට පණිවිඩයක් ඇරල වැඩිපුර වතුර ටිකක් කුඹුරු වලට යවාගන්න එක තමයි ලේසිම ක්‍රමේ. නැත්තං ඔය කර්තව්‍යය නිල වශයෙන් කරන්න ගියානං එහාට මෙහාට ලියුම් ගහල ඉවර වෙනකොට කුඹුරු මැරිල හත් දවසෙ දානෙත් දීල.

සාලිය හම්බ වෙන්ට ගිහිල්ල මේ විස්තරේ කිව්වම ඌ ඔලුවෙ අත ගහගත්ත.

" යකෝ තෝ මරන්ට එපාය. අපි මේ හතීකරේ දුවනව ඊයෙ රෑ ආපු ඩෝසරේට මොකද උනේ කියල. කොටිම්ම මම ගෝලයො හත් අට දෙනෙක් යෝද ඇල දිගේ පයිං යැව්ව ලෝ බෙඩ් එක පිටින්ම ඇලට පෙරලිලාවත්ද කියල බලන්ට. "

" හරි බං හරි හරි..දැං ඕක ඔතනිං අරං එන්ට ක්‍රමයක් බලමු. "

" හරි... අපේ ලෝ බෙඩ් එක ඇති මේ වෙලාවෙ මින්නේරියෙ. මම පණිවිඩයක් යවල ඒක ගෙන්නන්නං."

" අඩේ වහාම ඒක කරපං බං.මගෙ මේ ඇඟේ ලේ වතුර වෙලයි ඉන්නෙ. ඇමතියගෙ ඕඩර් එකකට යන එකක්නෙ ඕක."

" හරි, හරි ,මම දැන්ම වැඩේ කරන්නං මල්ලි හැබැයි නිකං බෑ හරිද? අනික උදේ ඉඳල ඩීසලුත් සුවල්ප පිච්චෙන්ඩ ඇද්ද ? ඒ ඩීසල් ඔක්කොම මම එපාය දෙන්ට.. හැනපියර් බෝතල් හයක් වත් ඕන. "

ඒ යුගයෙ අපේ ප්‍රියතම පානය වෙලා තිබ්බෙ හැනපියර් බ්‍රැන්ඩි එක.

" හරි බං හරි හරි ඒක බැරිය. උඹ අර මඟුල විජහට අරං වරෙංකො එතනිං "

අන්න එහෙම යාන්තං ඒ වෙන්ඩ ගිය අලකලංචිය ෂේප් වෙල ගියා ඔන්න. ඔය කේස් එක උනේ මම බඳින්ට ඉස්සරවෙලාය කියල මම කිව්වද? කිව්වෙ නැත්තං ඔන්න දැන් කිව්වා. ඉතිං එවුන්දැ එක්ක මම ඔය විස්තරේ කිව්ව ඊලඟට හම්බ වෙච්චි දවසෙ.

" ඒයි මේ මේක අහන්ටකො . මට මාර වැඩක් උනානෙ මේ පහුගිය සුමානෙ. "

" ඔයාට ඉතිං මාර වැඩ නැතුව මේ අපි වගෙ පෘථග්ජන සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ට එදිනෙදා සිද්ද වෙන සාමාන්‍ය නෝමල් වැඩක් සිද්ද උනේ කවද්ද? " උන්දැ ගහෙංගෙඩි එන්නහෙ කියාපි.

මම ටිකක් වෙල බලා හිටිය එකෙ එල්ලේ උන්දගෙ ඇස් දිහාවෙ. අපේ රන්දිල් මහගෙ නම් කියන්නෙ එහෙම ඇස් දිහාවෙ එක එල්ලේ බලාහිටියම ඕනෑම දරුණු භයානක සතෙක් මෙල්ල වෙනවයි කියල.ඒක නම් මන්ද..ඒත් මම ඔය අපෙ උන්දැ දිහාවෙ එක එල්ලේ බලං ඉන්නව නේද? ඔන්න උන්දැ ටිකක් එක විදිහක් වෙනව.

" හරි එහෙනං දැං කතාව කියන්ටද එපාද? "මම ඇහුව බොහොම ගාම්බීර හඬකින්

" කවුද ඉතිං එපාය කිව්වෙ, කියන්ට කියන්ට…" ඈ කිව්ව.ඔය එන්න එදා කිව්ව කතාව පිළිබඳව තමයි මෙදා පාර ඈ කියව්වෙ.

" හරි...හරි…. මට මතකයි ඔයා ඔය මැෂින් යුනිට් එක ගැන මට කියල තියනව. අර විජේතුංග මරු වැඩක් කලයි කියල ඔයා කිව්වෙ ඒත් ඔය මැෂින් යුනිට් එක ආපු වෙලාවක නේද? "

විජේතුංගය අපෙ වෙඩිං එකටත් ආව. දෙකක් දාල කටපුරා විටකුත් පුරෝගෙන අපි දෙන්න ගාවට ඇවිල්ල ආචාර කලා යන්ට ලෑස්ති වෙලා.

" ආ මේ ඉන්නෙ.... මූ තමයි ඒයි,  ඇමති අර කොහෙද පාරවල් වගයක් හදන්ට එවාපු ඩෝසර් එක අරගෙන ගිහිල්ල කෝඳුරුවාවෙ ග්‍රැවල් කැප්පෙව්වෙ. තව අනූනමයයි තුංකාලෙං මගෙ රස්සාවටත් කෙලිනව මේකා. "

මමත් ඒ වෙනකොට හෙමීට දෙක තුනක් ඇණගෙන හිටියෙ. " මේ මම පොඩ්ඩක් බලල එන්නං ඕගනියිසිං එහෙම කොහොමද කියල" ....ඈට එහෙම කියල මම හෙමිහිට මාරුවෙලා යනව ආතල් එක යන පැත්තෙ. එහෙම දෙතුං පාරක්ම එකම පැත්තටම ගිය එක ඔන්න ඈට මීටර් වෙලා.

" ඕගනයිසිං පරීක්සා කරන්නෙ අර කට්ටිය කට පිහ දම දම එලියට එන කාමරේ ඇතුලෙ විතරයි වගෙ මට පේන්නෙ…"

ඊලඟ පාරත් මම ඕගනයිසිං පරීක්සා කරල ආහම ඈ අහක බලාගෙන කිව්ව...හෙහ්, හෙහ්,

" කෑගහන්ට එපා ඒයි මොනව කියවනවද මන්ද.." .ඈ මා දිහාවෙ රවල බැලුව.

" ඒකනෙ මිස් ..බලන්ටකො මේ මහත්තය කියන එව්ව." විජේතුංගය ආයෙමත් බඩ ගෙඩිය හොල්ල හොල්ල හිනා උනා.

" හිහ්..හිහ්..අඩේ ඔව්නේ...මම ඔයාට ඒ විස්තරේ කිව්ව නේද?...හාපෝ මතක් කරන්ට එපා..මට මතක් වෙනකොටත් විජේතුංගය එක්ක මල පයිනව…"

ඉතිං ඒ සෙනසුරාදත් ගෙවිල ගියා. ඈගෙ නෑ ගෙදර යනව තියා ඒ පිලිබඳව තුං හිතකවත්. ඒක මට පැහැදිලියි ඉර හඳ වගෙ. මමත් ඒ පාර ඔය ගැන මොකවත්ම ඇහුවෙ නෑ. කොයි වෙලෙත් එක තැන දුවන තැටිය වගෙ ඕකම අහන්ට ගියාම ඈට සැක හිතෙන්ට බැරි නෑනෙ. ඔය අරක්කු සුට්ටක් බොන්ටය මේ හැටි මේ කෙලෙඹි පුත්‍ර තෙමේ දඟලන්නෙ කියල හිතුවට නම් කාරියක් නෑ කියමුකො. ඒත් වෙන බහුබූත ඔලුවට දාගත්තොත් එහෙම වඳින්ට ගිය දේවාලෙ කපුව දේවාලෙ රුන්නට දෙයියන්ට අවුලක් නෑ වගෙ වැඩක් උනොත් එහෙම බබිත් සුං බබීගෙ අම්මත් සුං . ඒ නිසා මම ඒ ගැන වචනයක් වත් කතා කලේ නෑ. ඒ ගැන රැක්ක පතිවත.

ඊළඟ සතියත් ඔන්න ගෙවිල යන්ට ආව.මම ඉතිං ආයෙමත් මගෙ යාලුවො එක්ක පොඩි ආතල් එකක් ගන්න එක. ප්ලයිවුඩ් දොරට ගහල සිංදුවක් දෙකක් කියන එක.ගානට වැදුනම කට්ටියම එක්ක ගිහිල්ල පරණ ඉස්ටෝරුව පිටිපස්සෙ සියඹලා ගහට අල්ලල සුලුදිය පහ කරන එක.ඒ ඔක්කොම ඉවර වෙලා සාලෙ මේසෙ උඩ සමණල හෝටලෙන් ගෙනාපු බත් දිගඇරගෙන කන එක. එව්ව ඔක්කොම ඉවරයි කියල ඒ ඔක්කොම ගැන තිබ්බ ආසාවන් ප්‍රහීණ කරගෙනයි හිටියෙ ඒ වෙනකොට.

සිකුරාද උදේ ඔන්න මම ඇගෙ බත් එක බඳිනව.

" ආ මට ඔයාට කියන්ට බැරිඋනා. අම්මට ටිකක් සනීප මදි කියල පණිවිඩයක් එවල තියනව. මම අද හවස ඉස්කෝලෙ ඇරිල එහෙම්මම ගෙදර යනව. "

මම එක පාරටම ඔලුව උස්සල ඈ දිහාවෙ බැලුව. ඈ සාලෙ මුල්ලක හේත්තු කරල තිබ්බ කණ්ණාඩිය ඉස්සරහ හිටගෙන නෙරිය හදනව.

" ඔයා එන්න ඕන නෑ වැඩත් තියනවනෙ. මම ඉරිද දවල්ට බත් දෙකකුත් අරගෙන එන්නං, "

" ඒත් මගෙ හිතට හරි නෑ අනේ. අම්මට මොකද දන්නෙ නෑ නේද? "

" නෑ ඒ හැටි අමාරුවක් නෑ. එයාට ඔය හිටපු ගමං එනව කොන්දෙ අමාරුවක්. ඒක වෙන්ට ඇති. මම ගිහිල්ල බලල ඩොක්ට කෙනෙක් ගාවට එක්ක යන්ට ඕනනම් ඒකත් කරල බෙහෙත් අරං දීලම එන්නම්. "