274. විමලෙගෙ වාංපතුල් කතා 18 - අප්පමාදෝ අමරපදං, වට පෝරියල් සහ සුවඳ සබං ඇඟ ගාලා හායි, හායි,

" තව පැයකටත් වැඩිය වෙලාව තියනවනෙ. මෙච්චර කලින් ගිහිල්ල ඔතන අර යක්කු අඳිනව බලන් ඉන්ටය. වරෙල්ල වරෙල්ල ගාණට දෙකක් නවාගෙන යමු. " 

අජිත් එහෙම කියල " ඔන්න ඔය රෙස්ටොරන්ට් එකේ මිදුලට අල්ලල නතර කරපං සුමනෙ.." කියල අපෙ රියදුරාට කිව්ව. අපි කට්ටියත් ඉතිං හෙමිහිට බැහැල කාරිය හිට ගිහිල්ල ඉඳගත්ත.ඒ කාලෙ ඔය රෙස්ටෝරන්ට් එකේ තිබ්බෙ දාසයෙ කම්බි නවල ඒකට රවුං ලෑලි කෑල්ලක් ගහල හදපු මේසයි ඒ ක්‍රමේටම හදපු පුටුයි. දෙක තුන වෙලා තුන හතර වෙනකොට ඇඟේ ලේ නෑ. කවුරුහරි ඩෝප් සීන් එකේ අර මේසෙට බැරිවෙලාවත් බර උනොත් එහෙම ආය නෑ මේසෙ උඩ තියන තියන සබ්බ සකල මනාවම සල බලාං ගාල බිම. 

අපි එක්ක ඉන්න නොබොන එකෙක් එහෙම වෙලාවට අපි ඒ වැඩේට පංගාර්තු කරනව. මේසෙට අනතුරක් නොවී රැකබලාගන්න රාජකාරිය. එදා රවුම් මේසෙ වටේ හිටපු ඔක්කොමල වගෙ පොඩිවට හරි ගන්නව. ඒ නිසා ඒ වැඩේ බාර දුන්න සුමනසිරිට. සුමනසිරි කිව්වෙ අපේ රථාචාර්‍ය තුමා. 

" සුමනෙ උඹ දෙකක් දාගනිං ඕනම නං අඩේ ඊට වැඩිය බොන්ට එහෙම එපා. උඹට ආඅහු ගිහාම අරං දෙන්නං බාගයක් තනියම ගහන්ට " අජිතය එහෙම උපදෙස් දුන්න. 

" ඔව් බං මේ රෑ නෑවොත් මට අනිවාර්යයෙන් හෙම්බිරිස්සාව හැදෙනව ඒකෙ ආය දෙකක් නෑ. " මම එහෙම කිව්වෙ අපි ආපහු යන්නෙ මහ ඇළ ඉවුර දිගට තියන පාරෙ නිසා.මහ ඇළ කිව්වෙ ZD සමාගමෙන් හදපු වම් ඉවුර ප්‍රධාන ඇළ මාර්ගය. ZD කිව්වෙ අමරිකන් ඉදිකිරීම් සමාගමක්. 

මේස වටේ වාඩි වෙලා බෝතල් දෙහෙකින් පටන් ගත්තු වැඩේ දන්නවනෙ ආය නැඟලම ගියා. 

අන්තිමට කොහොම හරි ඔන්න අප්පමාදෝ අමර පදං වෙලා තමයි එතනිං නැඟිට්ටෙ. ඒත් අපේ රියදුරු සුමනසිරිගෙ වදෙං බේරෙන්ට බැරුව. මිනිහට බොහොම තදින් උවමනාව තිබ්බ රාජකපුරු බලන්ට. 

" යං යං මහත්තය දැං බලන්ට හයයි හතළිහයි. නාට්ටිය දැන් බාගයක් විතර ඉවර වෙලත් ඇති. අඩු ගානෙ අර සිංදුවවත් බලන්ට යමු. " සුමනසිරි කෙඳිරි ගානව. 

" හරි හරි බං යමු උඹ ඔය සිංදුවට ඔයහැටි ආස නං ඉඳහංකො මම කියන්නං " අජිතය එහෙම කිව්වෙ ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන. ඒ උගෙ හැටියක් ...ටිකක් සළකල වැදුනම ඇස් දෙක ලොකු කරගෙන ඉන්නෙ...හෙහ්,හෙහ්, 

ඔහොම ඉන්නව නාගසලං උනහම එක එක විච්චූරණ කරන උදවිය.ඔන්න අපෙ එකෙක් හිටිය ඌට දෙක වැදුනද කඩ්ඩෙං තමයි කතාව. කැකුළෙං ඉන්දැද්දි මැරූ කොට ඉංග්‍රීසි වචනයක් කටෙං එලියට දාන්නෙ නැති එකා යන්තමට දෙකක් බඩට ගියාද අම්මට සිරි බලන්ට එපාය වැඩේ සුද්දෙක්ව ගිලල වගේනෙ කඩ්ඩ වනන්නෙ. 

තව එවුන් ඉන්නව දෙවෙනි ෂොට් එක කෙලින්ම වදින්නෙ මොළේ අර මතකය ගබඩා කරල තියන තැනක් තියෙන්නෙ අන්න එතනට. ඔය තැන තියනවයි කියන්නෙ මොලේ අග්න්‍යාශයයි හයිපොතැලමසයි අතර. චුට්ටක් ගිණිකොණ පැත්තට වෙන්ට .මේ අඟල් තුනයි තුන්කාලක් වගෙ. ඉතිං ඔතනට අරක්කු ටික ගිහාම උන්ට ඔන්න එක පාරටම අතීතානුස්මරණය වෙනව. 

" ඒයි උඹ මතකද අර එදා පොසොන් දවසෙ පරාක්‍රමේ බන්ට් එකේ බිව්ව දවසෙ අම්ම මතක් කරල මට බැන්න?." ඔන්න කීර්තිය කමිසෙ අත් දෙකත් උඩට නවන ගමං උදිතගෙන් අහනව. 

" පිස්සුද බං? විකාර කතා නොකර ඔන්න ඔහොම ඉඳහං ඉන්න විදිහට...." උදිත නෝමල් පොර හින්ද හොඳයි. කිර්තිය වගේම මොළේ කොලොප්පං එකෙක් නං එතන මිනියක් දෙකක් මැරිලයි වැඩේ කෙලවරක් වෙන්නෙ. 

" අඩේ ඔන්න මට දැනුයි මතක් උනේ...උඹ දැන් මාස තුනකට වගෙ ඉස්සෙල්ල මගෙන් රුපියල් පන්සීයක ලෝන් එකක් දැම්ම නේද කාටද අසනීපයි කියල. " 

චන්දරේගෙ මතක ශක්තිය අවදි වෙලා ඕවර් ඩ්‍රයිව් ගිහිල්ල.... ඌ එහෙම කියන්නෙ ඇල්බට්ට. ඇල්බත් එක්ක කොහෙද ඒ සෙල්ලං… 

" අනේ පළයන්ට මගෙ එහෙම කවුරුවත් අසනීප උනේ නෑ මතක ඇති කාලෙකට." ඇල්බ දොර ගාවට ගිහිල්ල තුන් පාරක් මිදුලට කෙළ ගහල එනව." ෂික් අම්මප මුන් එක්ක කොහෙද? නිකං වස් වදින කතා අපිටම කියවෙනව මේකල එක්ක ආස්සරේ කරනකොට. " ඇල්බ කියන්නෙ කේන්තියෙන් පුපුර පුපුර. 

ඔහොම ඉන්නව නා නා පොරවල්.... 

කොහොම හරි ඔන්න කට්ටියම එළියට බැස්ස විසිවෙවී වගෙ.හප්පච්චියෙ ඔය වගෙ නකතං වෙන්ට වැදුනම මොනව කරනවද මොනව කියනවද කියල අපිටම තේරුමක් නෑ. පහුවදාට මතකත් නෑ. ටිකක් කෙලිං කටිං සිහියක් පතක් ඇතුව හිටපු යාලුවො පහුවදා කියනකොට තමයි ඔන්න මයිල් කෙලිං වෙලා පොලව පලාගෙන යන්ට හිතෙන්නෙ. 

" ඒයි වීරෙ..උඹ මාර වැඩේනෙ බං ඊයෙ අර කට්ටිය ඔක්කොම මැද්දෑවෙ කලේ.." 

" නෑ..මොකද බං?.....මම මොකද කලේ?...." මගෙ ඇඟත් එක්ක හීතල වෙලා යනව. දෙයියෝ සාක්කි සිහියක් පතක් නැතිවෙලාවෙ මොනව කලාද කියල කවුද දන්නෙ? 

රාජකපුරු පෙන්නන හෝල් එක ගාවටත් ගියයි කියමුකො අතුරු ආන්තරාවක් කිසිදෙයක් නොවී. මෙන්න අපි යනකොටත් සෙනඟ බාගෙට බාගයක් එළියෙ.ඒ කියන්නෙ අපි පරක්කු උනාට නාට්ටිය තවම පටන්ගෙන නෑ. එළියෙත් මාර ආතල්. ඉන්න එවුන්ගෙනුත් බාගෙට බාගයක් හොඳ ගානට බීල. එහෙට වැනෙනෙව මෙහෙට වැනෙනව. අහල ගං හතටම ඇහෙන්ට කෑගහනව. එක විකාරයයි. කොහොම හරි මේ ආතල් එක දැක්කම අපේ හිතටත් ටිකක් තන්තෝසයි. මොකෝ අපි බයේ හිටියෙ බීල ගිය එක අහුවෙලා අපෙ කීර්තිනාමයට කැලලක් වෙයි කියල. විශේෂයෙන්ම අපිටත් වඩා අපේ ආයතනයට. පහුවදා කතන්දරේ පැතිරෙන්නෙ ඉතිං මෙහෙමනෙ. අන්න අර ****** වැඩ කරන එවුං කට්ටියක් හොඳටම බීල ඇවිල්ල අරම කලා, මෙහෙම කලා,අන්න එහෙමනෙ. අන්තිම නෝන්ඩියනෙ. ඒත් මෙතන තියන විදිහට වාතාවරණයෙ හැටියට එහෙම අබග්ගයක් වෙන්ට බෑ කොහෙත්ම, ඔක්කොමල වගෙ සකෘදාගාමී ඵලයටවත් පත්වෙලයි ඉන්නෙ අවම වශයෙන්...හෙහ්,හෙහ්, 

" ටිකට් නැතුව කොහොමද බං ඇතුලට යන්නෙ? " 

ටිකක් සිහිය තිබ්බ එකෙක් ඇහුව. 

" උඹ බය නැතුව ඉඳහං...අපි ජයන්තයට පණිවිඩයක් අරිමු. ඕකා ඇති හෝල් එක ඇතුලෙ කොහෙ හරි. " අජිත් කිව්ව. 

" මූ ඇවිල්ල නැද්ද දන්නෙත් නෑ…" මම ජීප් එකේ බොනට් එකට හේත්තු වෙලා කිව්ව.කෙලින් ඉන්ට බැරි හින්දමත්ම නෙවෙයි. එහෙම ඉන්නකොට තියනව පොඩි ගතියක්..කෙල්ලො එහෙම බල බල යනව....හෙහ්,හෙහ්, 

" පිස්සුද බං? ඌ නෑවිත් කොහොමද? ඒකානෙ මෙතන ප්‍රදාන සංවිදායක. " 

දොර ගාව ටිකට් චෙක් කරමින් හිටිය උස මහත තරුණයෙක්ගෙන් අපි ඇහුව ජයන්තය ගැන. අපි දිහා නළල රැලි කරල තරමක නොපහන් බැල්මක් හෙලපු ඒකා " ආ ජයන්ත අයියද? ඇතුලෙ ඇති…. අරෙහෙට වෙල ඉන්න මම පණිවිඩයක් යවන්නං " කියල කිව්වෙ මූණත්තහඩුව දෙහි ලෙල්ල වගෙ හදාගෙන. 

අජිතය ඌ දිහා රවාගෙනම හිටි පියවර ඉන්නව දැකල සමරෙයි, විජෙයි අජිතයව ඇදගෙන ගියා කොරිඩෝවෙන් එලියට. 

" දැක්කද අර ***** පුතා කියාපු කතාව. එළියට වෙල ඉන්ට කියන්ට ඌ කොහෙං ආපු හයියක් හිතට අරගෙනද? අම්මාපල්ල.මට ඕකගෙ...." 

හෝල් එකට යන්ට කලිම්ම අම්බානක පෝරියල් එකක් කන්ට වෙයි වගෙ මිදුලෙදිම ...මම හෙමිහිට මටම තොල් මතුර ගත්ත. 

ඔය පෝරියල් කතාවෙ මූලාරම්බය කොහොමද කියල දන්නවය? මම හිතන්නෙ මෙහෙම වෙන්න ඕන. අපි ඔය කියන්නෙ පරිප්පු කනව කියල. ඒ කතාව හැදුනයි කියල මම අහල තියෙන්නෙ හිරගෙදර සම්බන්දව. කාලෙකට ඉස්සර හිරගෙදර තුන් වේලටම දීල තියෙන්නෙ පරිප්පු. උදේට පරිප්පු එක්ක පාන්, දවල්ට සහ රෑට පරිප්පු එක්ක බත්. ඉතින් පරිප්පු කන්ට වෙයිද දන්නෙනෑ. නැත්තං අප්පටසිරි හොඳ පරිප්පුවක් කෑවා කියන කතාව ඇවිල්ල තියෙන්නෙ එහෙමයි කියලයි කියන්නෙ. මටත් හරියටම ඉස්තිර නෑ. වෙන විදිහකට ඒ කතාව හැදුනයි කියල අහල එහෙම තියන කෙනෙක් ඉන්නව නං කියන්ට. 

එතකොට පෝරියල් එකත් එහෙනම් ඒ විදිහටම හැදුන එකක් වෙන්න ඕන. පෝරියල් කියන්නෙ දකුණු ඉන්දියාවෙ එහෙම බත් කන්ට හදන වෑංජනයක්. බටු, බණ්ඩක්ක වගෙ එළවලු තෙලට දාලයි කියනව පෝරියල් හදන්නෙ. සමහරවිට එහෙ හිරගෙවල් වල ඕක එක්ක බත් දෙනව ඇති තුන්වේලම. " දෙන්න හිතනව මූණු නාලු වෙලා යන්ට. " එතන නම් මූනු කියන්නෙ දෙමලෙන් තුන..නාලු කියන්නෙ හතර. තුන හතර වෙලා යන්ට කියන එකයි වචනාර්ථය. 

මොත්තෙ දානව ඒකත් ඔය හිරේට සම්බන්ද වචනයක් කියල මට කවුදෝ කිව්ව. මොත්තෙ කියන්නෙ දෙමළෙන් ඔක්කොම කියන එකලු.හිරේ ඇතුලෙ ඔය මත්ද්‍රව්‍ය එහෙම බෙදා හරින්නෙ නියපොත්තට අරගෙන වගෙ සුලු ප්‍රමාණයක්. තව ඉල්ලුවම මොත්තෙ මොත්තෙ කියල ඩ්‍රග්ස් බෙදාහරින්නා සත්තම දානවලු. ඒ කියන්නෙ ඔය දුන්නෙ ඔක්කොම තමයි කියල.ඒ වගෙ බොරුවක් කරන එකාට මොත්තෙ දානවයි කියල කියන්ට ගත්තෙ ඔය නිසයි කියලයි මම අහල තියෙන්නෙ. 

සත්තම අන්න තව වචනයක්..දෙමලෙන් සත්තමකියන්නෙ සද්දෙ ..සත්තමක් දානව කියන්නෙ පොඩි සද්දයක් දාල බයකරගන්නව කියන එක. 

" මොනවද බං උඹල මේ කරන්නෙ? මේ අනේ..කියන තැනකට වඳින්නං පිස්සු නම් කෙලින්න එපා…" ජයන්තය ආවෙ ඈත ඉඳලම අඬාගෙන… 

" කවුද ඩෝ පිස්සු කෙලියෙ? අපි මේ බොහොම ඩීසන්ට් පිට ඇවිල්ල අර ගස් ගෝනගෙන් උඹ ගැන ඇහුව. ඌ අපිට කිව්වෙ නැද්ද එළියට වෙලා ඉන්ට කියල. " අජිත් තාප්පෙ අයිනෙ තිබ්බ අරලිය ගහේ අත්තක් අල්ලගෙන හොල්ල හොල්ල ටිකක් සද්දෙට කෑගැහුව. සුදු අරලිය මල් වරුසාවක් වගෙ අපි අවට වැටෙන්ට ගත්ත. 

" හරි හරි දැන් කෑගහන්ට එපා. " ජයන්තය බය වෙච්චි පාර ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන වට පිට බැලුව. 

" මචං උඹ ගාව ටිකට් තියනවද? " මම උගෙ උරස්සෙන් අල්ලල ඇහුව. 

" ආ..මචං වීරෙ..ටිකට් මම උඹලට වෙනම තියගෙන හිටිය. ඒක හොඳට ගියා. ටිකට් ඉවර උනේ දැන් පැය බාගෙකට වගෙ ඉස්සෙල්ල. තව පනහක් හැටක් ඉන්නව නාට්‍යය බලන්ට ඕන කියල වලි දානව. අනේ මන්ද මොකද කරන්නෙ කියල. " ජයන්ත උඩ සාක්කුවෙන් ගත්ත ටිකට් වගයක් මට දික් කලා. 

" පව්නෙ බං..ආය සීට් ගානට ටිකට් විකිණිලානං අවුලක් නෑනෙ. ඉතුරු එවුං නිකං ඇතුලට දාපං…" අජිත් එහෙම කිව්වෙ ජයන්තයගෙ කර වටේ අතක් දාගන්න ගමං.. 

" පිස්සුද බං? ඇතුලෙ ආය ඉඩ නෑ. එහෙම එලියෙ ඉන්න එවුං ඔක්කොම ඇතුලට දැම්මොත් එවුන්ට නාට්‍යය බලන්ට වෙන්නෙ පුටුවල ඉඳං ඉන්න එවුන්ගෙ කරවල් උඩ නැඟල තමයි. " 

" එහෙම කැමති වෙන එකක් නෑ බං සල්ලිත් දීල ටිකට් ගත්තු මිනිස්සු..හෙහ්,හෙහ්,. උඹට ඕනනං අපි ඉඳගෙන ඉන්න මිනිස්සුංගෙං අහල බලන්නං තව කට්ටියක් ඉන්නව එළියෙ ඇතුලට එන්ට ඉඩ නැතුව. සුළු වෙලාවකට එයාල ඔයාලගෙ කර උඩ හිටියට කමක් නැද්ද කියල " මම ෆුල් සිරාපිට කිව්ව. 

මම එහෙම කිව්වම ජයන්තයගෙ කටත් ඇරුන බාගෙට. 

" සුළු වෙලාවකට කිව්වෙ? " අජිත් ඇහැව්ව. 

" දිගටම කරේ තියාගෙන ඉන්ටත් බෑනෙ බං..මාරුවෙන් මාරුවට දෙන්නට මාරු වෙන්ට කියමු. අපි ඕනනං මෙහෙමත් කරමු." 

" ඒ කොහොමද? " 

" නාට්ටියෙ කෑල්ලක් වගෙ කියන්ට කියමු ..අර කවුද බං සුවඳ සබං සින්දුව කියන්නෙ? " 

" රවීන්ද්‍ර යසස්නෙ..ඉතිං ? …" ජයන්තය ඇහුව නළලත් රැලි කරගෙන. 

" රයිට් මිනිහට අපි කියමු නාට්ටියෙ කෑල්ලක් වගෙ මෙහෙම කියන්ට කියල රායිට් එහෙනං දැං ඔය කරවල් උඩ නැඟල නාට්ටිය බලන අය කරවල් වලින් බැහැල තමන් කර උඩ තියාගෙන නාට්ටිය බලන්ට අවස්තාව ලබාදුන්නු ඒ සත් පුරුෂයා හෝ කාන්තාව කළගුණ සැලකීමක් විදිහට තමන්ගෙ කරට ගන්ට. " 

" නෑහ්??? කාන්තාවන්ගෙ කරෙත් පුරුෂයො නැඟල ඉන්නවද? " අජිත්ගෙ මූණෙං එකයි හිනාව. 

" එහනං ආය මේ කලබල අස්සෙ ගෑණු පිරිමි හොයන්නෙ කොහොමද? අහුවෙච්චි එකාගෙ හරි එකීගෙ හරි කරේ නඟින්ටයි තියෙන්නෙ." 

අපි ඉතිං හෙමීටත් නෙවෙයිනෙ ඔතන ඔය සාකච්ඡාව කරගෙන ගියේ. ඒ වෙනකොට අහල පහල හිටපු හත් අට දෙනෙක් අපි වටේට එකතුවෙලා බොහොම උනන්දුවෙන් කතාවට ඇහුංකං දෙනව.ඒක දැකල ජයන්තයගෙ ඔලුව තවත් නරක් වෙන්ට ඇති. 

" මේ විකාර කියවන එක නවත්තල අරෙහෙ ඇතුලට ගිහිල්ල ඉඳ ගනිල්ල..හා යමල්ල ඉතිං…" අජිතයගෙයි මගෙයි අත්දෙක අල්ලගෙන අපිව ඇදගෙන වගෙ ගියා හෝල් එක පැත්තට. අනික එවුනුත් ඒ පස්සෙම්ම ආව. 

" මචං නියම වැඩේ ඒක. අපිටත් බැරිවෙයිද දන්නෙ නෑ ඔය බබලතෙක්ගෙ කරේ නඟින්ට." 

" මේ උඹල මෙතන මගෙ කාඩ් කුඩු කරන්නෙ නැතුව කටවල් වහගනිල්ල. අපෙ ස්ටාෆ් එක ඔක්කොම දන්නව උඹල මගෙ යාලුවො කියල. බඩ පුරා බීල මදිවට තව විකාර කියනවන." ජයන්තය දත්මිටි කෑව.. 

" ආ ජයන්ත අයියෙ..මොකද නාට්‍යය තව පරක්කු? " කොරිඩෝ එකේ අපිව පහුකරගෙන යන්ට ආපු එළ ද බ්‍රා නංගිල හතර පස් දෙනෙක් ජයන්තයගෙන ඇහුව. 

" ආ..මේ මේ..තවම කට්ටිය අඳිනව..වැඩි වෙලාවක් යන එකක් නෑ..සුනේත්‍රා නංගි..තව විනාඩි පහලවක් යයි වැඩිම.." ජයන්ත හිනාවෙලා කිව්ව. 

කෙල්ලො අපි දිහා අමුතු විදිහට බලල යන්ට ගියා.ටික දුරක් ගිහිල්ල පස්ස හැරිල බලන්නවත් මම දැක්ක මාත් නැවතිල එවුං යන දිහාවෙ හැරිල බලාහිටපු හින්ද.. 

" යකෝ ඔහොම කන්ට වගෙ බලා ඉන්ට එපා බං " ජයන්තය ආයම මගෙ අතිං ඇදගෙන වගෙ ගියා කොරිඩෝව දිගේ ඉස්සරහට. 

හෝල් එකේ පිටිපස්සම දොරෙන් අපිව ඇතුලට දැම්ම ජයන්තය. " අඩේ මේ ඔන්න මෙතන ඉඳගෙන ඉඳහල්ල." අන්තිම පුටු පේළි දෙක තුන විතරයි හිස් තිබුනෙ. හෝල් එකෙන් එකයි කට කපල සෙනඟ. මිනිස්සුන්ගෙ කෑගැහිල්ලෙ සද්දෙට කතාකරන දෙයක් වත් ඇහෙන්නෙ නෑ. කණටම කරල බෙරිහන් දෙන්න ඕන. 

" අඩේ බං අපි දෙන්න එන්නං උඹත් එක්ක.අරුං දෙන්න හම්බ වෙලා කතාකරන්ට ඕන. " 

" කවුද බං මොන දෙන්නද? " ජයන්ත මගෙ කණට කරල බෙරිහං දුන්න. 

" කවුද බං අර නළුව? ආ ජනක් ප්‍රේමලාල්…. අනික් එක්කෙනා සුවඳ සබං..රවීන්ද්‍ර යසස්…" මමත් ජයන්තයගෙ කණට කරල බෙරිනං දීල කිව්ව. මම කෑගැහව්ව සද්දෙ වැඩිද කොහෙද..ජයන්තය කණත් අල්ලගෙන පස්සට වීසිඋනා. 

" ඔච්චර හයියෙං කෑ ගහන්ට ඕන නෑ යකෝ...මගෙ කණත් හෝ හෝ ගානව.." ජයන්තය මූණත් ඇඹුල් කරගෙන කෑගැහැව්ව. 

ඔච්චර හයියෙං කෑගහන්ට ඕන නෑ කිව්වම ඒ වගේ තව කතාවක් මතක් උනා. දතක් ගලවගන්ට ගියා ඔන්න එක මනුස්සයෙක්. " ආ කට අරිනව බලන්ට.. " දත් දොස්තර කිව්ව. මිනිහ බයටම කට ඇරිය අප්පල්ලයක් වාගෙ. " ඔච්චර කට අරින්ට ඕන නෑ අයිසෙ, මම දත ගලවන්නෙ එළියෙ ඉඳං..." දත් දොස්තර ඒ පාර කිව්ව. 

" හරි හරි ආය බෙරිහං දෙන්නෙ නෑ... ඉතිං යමංකො එහෙනං ..මේ ඔටෝග්‍රාෆ් එක සයින් කරගන්ටත් ඕන. " 

ඊට මාස තුනහතරකට කලින් අපිට අලුතෙන් ක්ලාර්ක් කෙනෙක් ආව ජයනි කියල. හුරුබුහුටි කෙල්ල. අපි රාජ කපුරු බලන්ට යනව කිව්වම මට ගෙනත් දුන්න එයාගෙ ඔටෝග්‍රාෆ් එක. " අනේ අයියෙ මේකෙ එයාලගෙ අත්සන් ගහගෙන එන්ඩකො තරහ නැතුව " 

" හරි හරි නෝ ප්‍රොබ්ලම් .." මම ඔටෝග්‍රාෆ් එක සාක්කුවෙ දාගන්න ගමන් කිව්ව. යකෝ ඒක තියනවද දන්නෙත් නෑ. කලිසමේ සාක්කුව අතගාල බැලුව. හෙහ්, හෙහ්, අවුලක් නෑ..තියනව තියනව. 

"මේ උඹලගෙ කරදරේ හින්දම මම එක්ක යන්නං..හැබැයි අනේ බං එතන ගිහිල්ල පිස්සු එහෙම කෙලින්න එපා..හොඳද? " 

" හරි, හරි බං එහෙමත් කරනවද ආය..උඹ හිතන්නෙ අපිට ඩෝප් කියලද? " අජිත් ඇහුව. 

" නෑ නෑ මොන ඩෝප්ද? මම දන්නෙ නැද්ද? හරි හරි යමල්ල එහෙනං " ජයන්තය ඉස්සර උනා… 

ස්ටේජ් එකෙන් පිටිපස්සෙ තාවකාලික තහඩු ගහල හදල තිබ්බ පොඩි කාමරයක් වගෙ එකක්. ඒකෙ තමයි නළු නිළියො ලක ලෑස්ති උනේ. මොකද ඔය හෝල් එක ඉස්කෝලෙට හදපු හෝල් එකක්නෙ. රූ ගැන්වීම්, වේශ නිරූපණ වගෙ එව්වට වෙනම තැනක් තිබ්බෙ නෑ. ජනක් ප්‍රේමලාල්ට අපි යනකොට මේක් අප් දානව. අපි ගිහිල්ල කටත් ඇරගෙන බලා ඉන්නකොට මනුස්සයට අප්සෙට් වාගෙ. මොනව කියන්ටද කියල හිතාගන්ට බැරුව තුස්නිම්බූත වෙලා වගෙ අජිතයගෙයි මගෙයි මූනු දිහා මාරුවෙන් මාරුවට බලන්ට ගත්ත. මේ පහුගිය දවස්වල අයි.ටී.එන්. එකේ රණා බලනකොට මට ජනක් ප්‍රේමලාල්ව දැකල මැරෙන්ඩ හිනහයි ඒ සීන් එක මතක් වෙලා. 

" කවුද ජයන්ත මල්ලි..ඔයාගෙ යාලුවොද? " ජනක් හිනාවෙලා ඇහුව ජයන්තය දිහාට හැරිල. ජයන්තය ප්‍රදාන සංවිදායකයානෙ. මුගෙ නම ගම එහෙම දන්නව ජනක්. 

" ඔව් අයියෙ මගෙ යාලුවො දෙන්නෙක්. මේ වීරෙ මේ අජිත් " ජයන්ත අපිව අඳුන්වල දුන්න. ඒ එක්ක කට ඇතුලෙං මොනව්ද හෙමිහිට සුටුපුටු ගෑව. ෂුවර් එකටම කියන්ට ඇත්තෙ " යාලුවො තමයි..මගෙ පූරුවෙ කරුම දෝසෙකට හම්බ වෙච්ච යාලුවො.. " වගෙ මොකක් හරි වෙන්න ඕන. 

අපි ටිකක් වෙලා ජනක් එක්ක කතාකරකර හිටිය. හොරණ ගැන මම් ටිකක් විස්තර දන්නව. ජනක් ඇවිල්ල හොරණ. ඒ අතරෙ ජයන්තයට පණිවිඩයක් ආව.. 

" අන්න බං ප්‍රින්සිපල් උඹව හොයනව…" 

" හරි මම එන්නං..ඒයි උඹලත් එහෙනම් විජහට වරෙල්ල. මේ ගොල්ලන්ට බාදාවක්නෙ අපි මෙතන කතාකර කර ඉන්න එක. " 

එහෙම කියල ජයන්තය ගියා. යන ගමනුත් පස්ස හැරිල දෙතුන් වතාවක්ම බැලුව. මම හිතන්නෙ ඌට ෂුවර් නෑ අපි දෙන්න ඌ නැති අතර මොන විකාරයක් කරයිද කියල. මටනම් දැන් හොඳ ගණං.කතා කරන එව්ව ඇහෙනව නෑහෙනව වගෙ. වාක්‍ය එහෙම කෑලි ඇහෙන්නෙ. අද තැපෑලෙං වදින සයිස් එකක් තියෙන්නෙ..සමහරදාට එහෙම වෙනව. 

" යමං මචං " 

මම අජිතයට කිව්ව, අපි දෙන්න ජනක්ට සැලියුට් එහෙකුත් ගහගෙන එතනින් මාරු උනා. ආපහු එද්දි කොරිඩෝව දිගේ ඇවිල්ල පිටිපස්ස දොරෙන් ඇතුල් වෙන්න තිබ්බ එක අපිට පාර වැරදිල ස්ටේජ් එකට යැවුනෙ. 

" හුටා..අපි මේ ඉස්ටේජ් එකට නේද ආවෙ…" අජිත් ඔලුවෙ අත ගහගත්ත. හද්ද කලුවරයි. ඉස්සරහ තියනව මෙරූන් පාට වගෙ තිරේ. ඒක එහා පැත්තෙං ඇහෙනව මිනිස්සුංගෙ ගෝසාව. 

" මොකද බං කරන්නෙ ? ආපහු ගිහිල්ල වටෙං යමු නේද? " අජිත් ඇහුව. 

" පිස්සුද බං? ආය ඔය වට වංගියෙ යන්නෙ මොන කෙහෙම්මලකටද? මෙන්න මේ තිරේ ඈත් කරල යමං…" 

එහෙම කියල මම තිරේ පොඩ්ඩක් දෙපැත්තට කරල ඔලුව දාල බැලුව. අප්පට සිරි ගජ..සෙනඟ කට කපල. ඊස් මීස් නෑ. අපි අර හෝල් එක ඇතුලෙන් සෙනඟ දැක්කට මෙහෙම ස්ටේජ් එක උඩ ඉඳල බැලුවම තමයි හරියටම පේන්නෙ සෙනඟ කන්දරාව. අර කතාවට කියන්නෙ වැලි අහුරක් උඩ දැම්මොත් කියල...අන්න ඒ වගේ. 

මම ඉතිං ඔහොම තිරේ අස්සෙං ඔලු ගෙඩිය විතරක් දාල බලා ඉන්නව සෙනඟ දිහාවෙ. එක පාරටම මෙන්න මිනිස්සුන්ගෙ සද්දෙ ටික ටික අඩුවෙලා ගිහිල්ල නැතිවෙලා ගියා. බලනකොට මෙන්න හෝල් එකේ ඉන්න ඔක්කොම මා දිහා බලා ඉන්නව. අර පුදුම සතා බලනව වගෙ. ඉස්සරහම හිටපු පොඩි කෙල්ලො වගයක් හිකි හිකි ගාන්ට ගත්ත. ඒ අස්සෙ මම දැක්ක ජයන්තය හෝල් එකේ පිටිපස්සෙ ඉඳල හරි මැදින් තියෙන ප්‍රවේශ මාර්ගය දිගේ ( ප්‍රවේශ මාර්ගය කියන්නෙ ඔය හෝල් වල එහෙම සීට් පේලි මැදින් එහෙ මෙහෙ යන්ට තියන අවකාශයට, ඉංග්‍රීසියෙන් කියන්නෙ Aisle ) දනි පනි ගාගෙන එනව ඉස්සරහට දකුණු අතත් දික්කරගෙන මොනවදෝ කිය කිය. 

" ඒයි මචං සිංදුවක් කියමුද? " අජිතය මගෙ පිටිපස්සෙං ඇවිල්ල මගෙ කරට අතදාල හිටගත්තෙ තිරේ දෙපැත්තට ඇදල දාල එහෙම. 

" අඩේ ගුඩ් අයිඩියා. මොකක්ද කියන්නෙ? " මම උගෙ කරට වාරුවෙලා කණට කරල ඇහුව. 

" සුවඳ සබං එකම කියමු. දැන් මෙතනට අදාල වෙන්නෙ ඒකනෙ " 

ඒ වෙනකොට ජයන්තය ස්ටේජ් එක ගාවටම ඇවිල්ල. ඔලුව උස්සල අපි දිහා බාලගෙන දත්මිටි කනව මට ස්ටේජ් එක උඩට ඇහෙනව. 

" යකෝ ඔතනිං බැහැපල්ල දෙන්නත් එක්කම මෙතන විකාර කරන්නෙ නැතුව. දැං නාට්ටියත් පටන් ගන්නයි යන්නෙ " ඌ දත්මිටි කාගෙනම කිව්ව. 

" හරි බං හරි හරි නාට්ටිය පටං ගන්නවනං අවුලක් නෑ. හරි මචං අපි බහිමු. " 

අජිතයට එහෙම කියල අපි දෙන්න එහෙම්මම පැන්න ස්ටේජ් එකෙං බිමට. ජයන්තය මගෙ අත මිරිකල අල්ල ගත්තු පාර රතුවෙලා තිබ්බ පහුවදා හවස් වෙනකල්. 

" දැංවත් යමං ගිහිල්ල ඉඳගෙන සද්ද නැතුව ඉඳහල්ල... මගෙ රස්සාවටත් එක්ක කෙලවන්නෙ නැතුව." 

ජයන්ත අපි දෙන්නව ඇදගෙන ආව හෝල් එකේ පිටිපස්සට. සෙනඟ පස්ස හැරි හැරි බලනව අපි දිහාවෙ.ඒ අස්සෙ අර මම කලින් කිව්ව ඉටි කිරිස් කෙල්ලො කට්ටියත් ඉන්නව ඔන්න ඉඳගෙන. මම උංට ගැහුව සැලියුට් එකක්. උං අහක බාලගෙන අතිං කටවල් වහගෙන හිනා වෙන්ට ගත්ත. 

එතනින් පස්සෙ නම් ඒ හැටි කියන්ට තරං දෙයක් උනේ නෑ. ටිකකිං නාට්ටිය පටං ගත්ත. ආ..මම අර කිව්වෙ ඉඩ නැතුව එලියෙ හිටිය කියල සෑහෙන සෙනඟක්. නාට්ටිය පටන් ගත්තට පස්සෙ සංවිධායක මණ්ඩලේ තීරණයක් අරගෙන දොරවල් ඇරල එයාලට හෝල් එකේ පිටිපස්සට ඇතුල් වෙන්ට දුන්න. නියම කොල්ලො ටිකක් උං ..මම කිව්වෙ අර බමරු වගෙ හිටියයි කියල අන්න උං..අපි කට්ටියම එකතු වෙලා අන්තිම පේලි පහක වගෙ පුටු දැම්ම එළියට. ඊට පස්සෙ ආය නෑ නටන්ට ගත්ත එකසිය ගාණට. සුවඳ සබන් සිංදුව කියන්ට උනා රවීන්ද්‍ර යසස්ට මයෙ හිතේ තුං පාරක්ද කොහෙද...