319. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය 21 - විසිවසරක ශේෂ පත්‍රය. - The Balance Sheet After Twenty Years

මේ ලෝකෙ ගනිච්චියක් නැතුව සුළඟේ ලෙලෙනා මල් සේ දඟ පා හිතුමතේ ජීවිතේ ගත කරපු යුගය නිමාවී තිත් ඉර උඩ අත්සන් කරන්ට මටත් සිද්ද වුනාය කියමුකො.Signed On The Dotted Line. 

එයාලගෙ ගෙදර මැද සාලෙ තියනව අප්පච්චිගෙ ලියන මේසෙ. සියඹලා ලීයෙන් හදල ඔප දාල දෙපැත්තෙ ලාච්චු එහෙම තියන බොහොම කලාත්මක සහ ඒ වගේම කෞතුක භාණ්ඩයක් ඒක.මට ඔය මේසෙ දෑවැද්දට දෙන්ට පොරොන්දු වෙලයි හිටියෙ එයාලගෙ අප්පච්චි. ඒ මේසෙ වෙනද බිත්තිය අයිනට වෙන්ට තියෙන්නෙ. අද ඔන්න ඒක සාලෙ මැදටම ඇදල. මේසෙ උඩ වෙනදට තියන රේඩියෝ සෙට් එක, අප්පච්චිගෙ ෆයිල් බයිල් දිනපොත් එහෙමත් අයින් කරල සුදු පාට/ කහ පාට වගෙ අර මල් කැටයම් තියෙන මේස රෙද්දක් එළල.මේසෙ පිටිපස්සෙ අප්පච්චි වෙනද ඉඳගන්න කුෂන් පුටුවෙ බොහොම ගාම්භීර විදිහට ඉඳගෙන ඉන්නව විවාහ ලේකම් නෝනා මහත්මිය. ඒ ඉස්සරහ පුටු දෙකක අපි දෙන්න.සාක්කිකාරයො දෙන්න දෙපැත්තෙ හිටගෙන ඉන්නව. මගෙ පැත්තෙන් මගෙ හොඳම යාලුව සුමනෙ. එතුමීගෙ පැත්තෙං එයාලගෙ අක්ක බැඳපු ඒ අයිය. අනික් අය ඔක්කොම එකත්පස්ව පිටිපස්සෙ හිටගෙන ඉන්නව. 

" දැන් මොන නීතිය යටතේද මේ විවාහය ලියාපදිංචි කරන්නෙ? " විවාහ ලේකම් නෝන මහත්තය අපි හැමෝගෙම මූණු බලල ඇහුව. එහෙම එකක් ගැන දිගදුරට හිතල තිබ්බෙ නැති හින්ද මම එයාගෙ මූණ බැලුව.එයා මගෙ මූණ බැලුව. 

ජන වර්ගය සිංහල නම් උඩරට විවාහය සහ සාමාන්‍ය විවාහය කියල විවාහය ලියාපදිංචි කල හැකි ක්‍රම දෙකක් තියනව. අපේ විවාහය ඔය ක්‍රම දෙකෙන් කැමති ක්‍රමයක් යටතෙ ලියාපදිංචි කරන්ට පුලුවනි. මොකද අපි දෙන්නම උඩරැටියො හින්ද එක්කො උඩරට නීතිය යටතෙ පුලුවනි. උඩරැටියො කියල නිර්වචනය කෙරෙන්නෙ 1815 අවුරුද්දෙ උඩරට ගිවිසුම අත්සන් කරන අවස්ථාවෙ උඩරට රාජධානිය කියල සැලකුනු ප්‍රදේශයක ඉපදුනු පුද්ගලයින්.ඒ වගේම ශ්‍රී ලාංකිකයො හින්ද සාමාන්‍ය විවාහ නීතිය යටතෙත් පුලුවන්. පාතරට නීතිය කියන්නෙත් ඒකටමයි. ඔය විස්තරෙත් මම දැනගත්තෙ පස්සෙන් පහු. එදා ඔය මොකවත්ම මම දැනගෙන හිටියෙ නෑ.

" මොකක්ද දැන් ඔය දෙකේ ප්‍රධාන වෙනස්කම්? " මම ඇහුව. 

" ප්‍රධාන වෙනස්කම් මෙහෙම කිව්වැකි. පාතරට නීතිය යටතේ විවාහය ලියාපදිංචි කලාම ඒක උඩරට නීතිය යටතෙ ලියාපදිංචිකල විවාහයකට වඩා ස්ථිරයි.අවලංගු කරන්ට එහෙම ටිකක් අමාරුයි. " විවාහ ලේකම් නෝන මහත්තය කිව්ව.

" අප්පටසිරි එහෙමද? එහෙනං උඩරට විදිහට බඳින එක තමයි කෝකටත් හොඳ…." මා ගාව හිටගෙන හිටපු සුමනෙට විතරක් ඇහෙන්ට කට කොණකින් මම කිව්ව. 

" මට ඇහුන කිව්ව එක…." ඈ ඇස් කොණකින් මා දිහා බලල තොල මැතිරුවා. 

" නෑ මේ මම කිව්වෙ...." මම මේසෙ උඩ තිබ්බ පෑන අරගෙන ඒකෙ ක්ලිප් එක ගලවල ආයම හයිකලා.

" හ්ම්ම්ම්..මම කියන්ටද? කෝකටත් අපි පහතරට ක්‍රමේට මේ විවාහය ලියාපදිංචි කරමු. "

විවාහ ලේකම්තුමිය පිටිපස්සෙ හිටපු එයාලගෙ අප්පච්චිගෙ මූණ බලල කිව්ව. ඔය ලේකම් නෝනා එයාලගෙ අප්පච්චිගෙ ලඟම ඥාතී. මම හිතන්නෙ මගෙ මූණ දැක්කම ඒ ඇත්තිට හිතෙන්ට ඇති කෝකටත් තෛලය කියල පාතරට ක්‍රමේට මේ වැඩේ කරල දාන එක කාගෙ කාගෙත් ඇඟට ගුණයි කියල. කොහොම හරි අන්තිමට එහෙමතමයි වැඩේ සිද්ද වුනේ..පාතරට ක්‍රමේට අපි බැන්දෙ.

බැඳල ඇවිල්ල අපි නිලනිවාසෙක පදිංචි වුනානෙ. බකමූණ බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේ ඉඳල පොඩි කන්දක් නඟින්ට ඕන අපි හිටපු ක්වාටර්ස් එකට. අපේ ගේත් එක්කම උඩහින් තිබ්බ ක්වාටර්ස් එකේ හිටියෙ අපේ ඔෆිස් එකේ එකවුන්ට්ස් ක්ලාක් කෙනෙක්, ඇගේ සැමියා සහ දරුවන් දෙන්න එක්ක. ඇගේ නම ජයන්ති. ජයන්ති එච්චර උස මහත නෑ. වැඩි කතාබහක් එහෙමත් නෑ. ඒත් ගතිගුණ අතිනුත් අවුලක් කියන්ට තරම් නෑ. කා එක්කත් සුහදව තමන්ගෙ රාජකාරිය කරගෙන හිටිය. ජයන්තිගෙ මහත්තය බණ්ඩාර සමුපකාර පරීක්ෂක කෙනෙක්. ටිකක් දුරක මම හිතන්නෙ ගිරිතලේද කොහෙද වැඩ කලේ. මොන හේතුවක්ද මන්ද අපෙ ප්‍රියම්බිකා තොමෝට ඔය ජයන්තිව එච්චර ඇල්ලුවෙ නෑ මුල ඉඳලම. 

" මට ඒ මනුස්සය එච්චර දිරවන්නෙ නෑ ඒයි…." ඔන්න ඔහොමයි මම ඒ ගැන ඇහුවම කිව්වෙ. 

" ඇයි ඔයාට මොකවත් කිව්වද? "

" මට මොනව කියන්ටද? කිව්වනං දනී මම...එහෙම මොකවත් කිව්ව එකකට එහෙම නෙවෙයි."

" එහෙනං? "

" ඒක මට කියන්ට තේරෙන්නෙ නෑ. ඒත් මට එයාව අල්ලන්නෙ නෑ. "

" හ්ම්ම්ම්..ඒකත් එහෙමද? ..." 

එහෙම කියල මම සද්ද නැතුව නිකා හිටිය. හේතුවක් කියන්ටත් බැරිනං ඉතිං ආය දිගින් දිගටම කතාකරල වැඩක් නෑනෙ. අනික ඔය කාන්තා තර්කන විධික්‍රම එයාලටම විතරයි තේරෙන්නෙ. මෙලොව විචාර ක්‍රමයකට අහුවෙන එව්ව නෙවෙයිනෙ. අනික් අතට මම ජයන්තිගෙ ගුණ වර්ණනා කරන්ට ගිහිල්ල ආය මෙතන නැති ලෙඩ දාගන්නෙ මොකටද? එහෙම හිතල හා එහෙනං ඒකත් හොඳයි කියල මම ආය මොකවත් කියන්ට ගියේ නෑ.

ඔහොම මයෙ හිතේ මාස දෙකක් විතර ගියයි කියමුකො. එක සෙනසුරාදාවක අපි දෙන්න රෑට කාල එහෙම පිටිපස්සෙ මිදුල් කෑල්ලෙ හාන්සි පුටු දෙකකුත් තියාගෙන ඔය අනම්මනම් වල් පල් කතා කරමින් උන්න.

" හෙට උදේට මුංඇට තම්බල කමු පොලුත් එක්ක. " ඔන්න එතුමී හිටපු ගමං කියාපි. 

" මොකෝ මේ හිටපු ගමං? විශේෂයෙන් කන්ට මොකවත් ආසාවක් වගෙ එහෙම….." මම එතනිං කතාව නවත්තල අහක බලා ගත්ත. උන්දැගෙ මූන කටත් එක්ක රතුවෙනව මම හොරැහින් බලාගෙන.. 

" ආය බූතයක් කතා කරනව. එහෙම මොකවත් නෙවෙයි හලෝ......"

" ආ..එහෙමද?..... එහෙනං? "

" මට නිකමට හිතුන ..එච්චරයි...ඇයි එහෙම නිකමට හිතෙන්ට බැරිද? " ඈ මා දිහාම බලාගෙන කියාගෙන ගියා.. 

" නෑ මම මේ කිව්වෙ මුංඇට සීතලයි එහෙම කියල ඔයාමනෙ……"

" හරි , හරි..සීතලයි තමයි..ඒත් ඔය සුමානෙකට දෙහෙකට වගෙ දවසක් කෑවට අවුලක් වෙන්නෙ නෑ,මොකෝ හැමදාම කනවය? "

" හ්ම්ම්ම්. ඕන එකක්. සෞඛ්‍යය සහ ශාරීරික අධ්‍යාපනේ කරන්නෙ මමයැ? ඔයානෙ? ඔයා දන්නව ඇතිනෙ එව්වයෙ ගුණාගුණ….."

" ආය මොකවත් වෙන්නෙ නෑ..ඉඳහිටල මුංඇට ටිකක් කෑවට..ඉන්ට මම බලල එන්නං මුංඇට ඇතිවෙන්ට තියනවද කියල…" ඈ නැඟිටල අපෙ ගබඩා කාමරේ දොර ඇරල ඇතුලට ගියා.

" හොඳ වෙලාවට බැලුවෙ ඒයි..තියෙන ටික මදි..ඔයා ටවුමට ගිහිල්ල අරං එනට එහෙනං කිලෝ එකක් විතර…"

පහුවදා ඉරිදනෙ. කොහොමත් අපි දෙන්න ඉරිදට ක්වාටර්ස් එකේ ඉන්නවනං අට වගෙ වෙනකල් නිදාගන්නව.මම නැඟිටල මූණ කට හෝදල තේ හැදුව. තේ එක බොන ගමං ඈ කලින් දවසෙ පෙඟෙන්ට දාල තිබ්බ මුං ඇට ඇලුමිනියම් සාස්පානක දාල ලිපේ තිබ්බ. ඒ වෙනකොට අපි ඉව්වෙ අර ඉලෙක්ට්‍රික් කොයිල් එක තියන ලිපකිං. ගෑස් කුකර් එකක් ගත්තෙ තව මාස දෙක තුනක් අනාගතයෙදි.

රූපවාහිනියෙ ඉරිද උදේ ඒ දවස්වල විකාශය කලා ආයුබෝවන් කියල වැඩසටහනක්. පාලිත පෙරේරා, චන්දන තිලකරත්න වගෙ දක්ෂ මාධ්‍යවේදීන් මෙහෙයවපු ආයුබෝවන් වැඩසටහනට මොහාන් සමරනායකගෙ විදේශ ප්‍රවෘත්ති විචාරයක් සහ ආචාර්ය රොහාන් සමරජීවගෙ තොරතුරු තාක්ෂණය සහ සන්නිවේදනය පිළිබඳව වැඩසටහනක් ඇතුලත් වුනා. මම ඔය ආයුබෝවන් ප්‍රෝග්‍රම් එක අනිවාර්යයෙන් බලනව.

ටික වෙලාවකින් එතුමියත් ඇවිල්ල මා ගාවින් ඉඳගත්ත. " මොකද අද මුවං මාම කියන්නෙ? "

එයාලගෙ අක්කගෙ දුවට එතකොට වයස අවුරුදු තුනක් වගෙ ඇති. බහ තෝරන වයසනෙ. වීක් එන්ඩ් එකට එතුමීගෙ ගෙදර ගියාම උදේ මම ඔය ආයුබෝවන් බලනකොට ඔය කෙල්ලත් ඇවිල්ල මා එක්ක එක සැටියෙ ඉඳගෙන ටී.වී.එක දිහා බලා ඉන්නව. ඒකි මොහාන් සමරනායකට කියන්නෙ මුවං මාම කියල.

" දන්නෙනැද්ද ඉතිං...හැමදාම කියන එක තමයි...වියට්නාම් යුද්දෙ ගැනයි, ප්‍රංශ විප්ලවය ගැනයි අමරිකන් නිදහස් අරගලය ගැනයි බලාහිටිය වගෙ ඔය කියන්නෙ...හෙහ්,හෙහ්, "

මොහාන් සමරනායක ඒ කාලෙ චන්ද්‍රිකා ගාව වැඩකලේ ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයෙ. ඒ කාලෙත් කඩේ ගියානම් තමයි ඒත් මේ පහුගිය දවස්වල මහින්දට කඩේ ගියා වගෙ විලිලැජ්ජ නැති විදිහට නිහීන ආකාරයට කඩේ ගියේ නෑ. කඩේ යෑම වුනත් පිළිවෙලක් ඇතුව කලා. මහින්ද එක්ක ඒ සෙල්ලං කරන්ට බැරිවුනානෙ කාටවත්ම.හෙහ්,හෙහ්.චන්ද්‍රිකා එක්ක මිනිස්සු දෙපැත්තම ෂේප් කරගෙන වැඩ කලාට මහින්ද එක්ක එහෙම බැරිවුනා. මහින්දට මස් රාත්තලම ඕන වුනා. ආත්මයම පාවල දෙන්ට උනා මහින්දට සට්ටඹිකම් කරන වුන්ට.

" හැබැයි මොහාන් ගොයිය මොනව වුනත් අපූරුවට පදනමක් ඇතුව විස්තර කරනව නේද? " එතුමී එහෙම කියල පුටුවෙ හරි බරි ගැහිල ඉඳගත්ත. 

" මොකද මුංඇට ආතල් එකේ තත්වය? …" මම ඇහුව ටී.වී. එක දිහාවෙ බලාගෙනම

චන්දන, ආසියාවෙ රටවල විශේෂයෙන්ම මේ දකුණු ආසියාවෙ රටවල දේශපාලනයෙ එක පොදු ලක්ෂණයක් තමයි......මොහාන් දෙනව ඇට්ටි හැලෙන්ට. 

" මුංඇට එක තැම්බිල ඉවරයි මම වතුර පෙරල පියන ඇරල ආව ටිකක් නිවෙන්ට කියල. තව විනාඩි විස්සකින් වගෙ නිවෙයි. එතකොට කමු. "

" ඕ.කේ..මැඩම්...හරි…"

චන්දන..ප්‍රජාතන්තවාදය ලෝකයට දායාද කලාය කියල සැලකෙන්නෙ ආදී ග්‍රීක්........ මොහාන්ගෙ විදේශ විත්ති විචාරය අහගෙන තව විනාඩි හත අටක් ගත වෙන්ට ඇති.

" ම්ම්ම්ම්..මේ.. මොනවහරි පිච්චෙන ගඳක් වගෙ එනව නේද? " නහය පුම්බල හතර අත ඉව කරල මම ඇහුව. මගෙ නහය සාමාන්‍යයෙන් බොහොම සංවේදී අවයවයක්.අනික අයට යම් ගඳ සුවඳක් දැනෙන්ට කලින් ඒක මට දැනෙනව. 

" ම්ම්ම්..නෑනෙ මට එහෙම එකක් එන්නෙ නෑනෙ.ආ..ඉන්ට පොඩ්ඩක්..ඔව්..ඔව්..මටත් දැනෙනව වගෙ දැන්නං...."

දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් බ්‍රිතාන්‍යය හිට්ලර් පරදවා ජයග්‍රහණය කරා මෙහෙයවපු වින්ස්ටන් චර්චිල් යුද ජයග්‍රහණයත් එක්කම පවත්වපු මහ මැතිවරණයෙන් පරාජයට.....

" එන්න එන්නම අර මොනවද පිච්චෙන ගඳ වැඩියිනේ ඒයි…" මම නැඟිටල නළලත් රැලි කරගෙන වටපිට බැලුව..

" හිහ්...හිහ්..හිහ්…." මෙන්න එතුමී කොක් හඬලා හිනාවෙනව. 

" මොකද අනේ මේ නිකම්ම හිනාවෙන්නෙ? ඔයාට පිස්සුද? "

" අද හම්බවෙයි ජයන්තිට බණ්ඩාරගෙන්..හිහ්...හිහ්...එහෙ බතද කොහෙද පිච්චෙන්නෙ.. "

" හෙහ්..එහෙමද? " 

" ඔව්,ඔව්,එහෙ වෙන්න ඕන. නැත්තං මෙච්චර තදින් පිච්චෙන ගඳ එන්ට විදිහක් නෑනෙ..අනේ මන්ද මේ මිනිස්සුන්ට නහය නැද්ද කියල…" එතුමී තව දුරටත් කියෙව්වා.

මැතිවරණ පරාජයෙන් පස්සෙ අගමැති කමින් ඉවත් වෙද්දි චර්චිල් කිව්ව "Democracy is the worst form of government, except for all those other forms…………….

" මේ.... මේක හරියන්නෙ නෑ..ඔයාට ෂුවර්ද කුස්සියෙ මුං ඇට එක…"

මම එහෙම කියනවත් එක්කම එතුමී නැඟිටල අඩියට දෙකට සාලෙන් පිටිපස්සෙ කුස්සියට යන දොර ඇරිය. සාලෙන් එලියට ගිහාම පොඩි ලොබි එකක් වගෙ කෑල්ලක් තියනව. එතනම එහා පැත්තෙ තියනව කුස්සියෙ දොර.එතුමී පැනපු ගමං කුස්සියෙ දොරත් ඇරිය. ඒ එක්කම එතනම ගල් ගැහුන. කුස්සියෙං එකයි දුම. මම එතුමීව පැත්තකට තල්ලු කරල කුස්සියට එබිල බැලුව. කොයිල් ඉලෙක්ට්‍රික් ලිප උඩ තියෙන සාස්පාන රතු පාටින් දිලිසෙනව. ඒක ඇතුලෙ තිබ්බ මුංඇට නම් මේ වෙනකොට දැලි අඟුරුවගෙ වෙලා.දුම දානව හෝ ගාල. මට එක පාරටම හිතුනෙ කොයිල් එකත් ගිණි අරගෙන වයර් එකත් පිච්චිල ගේම ගිණිගනියි කියල. මම නමෝ විත්තියෙන්ම කලේ අඩියට දෙකට ආපහු සාලෙට දුවල මේන් ස්විච් එක ඕෆ් කරල දාපු එක.

ලිප උඩ තියන සාස්පානෙ අඬු දෙකට පොල්කටු හැන්දක් රිංගවල උස්සල අරගෙන මම කුස්සියෙ ජනේලෙ ගාව තිබ්බ සින්ක් එකට දාල කරාමෙ ඇරිය. චෝස් ගාල ආයම දුම් කඳක් ඉහළ නැග්ග. කුස්සියෙ ජනේලෙයි, දොරයි දෙකම ෆුල් ඇරල දාල මම ආපහු හැරුන. එතුමී සාලෙ දොර ගාව ඉන්නව බිරාන්ත වෙලා වගෙ ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන. 

" ලිප ඕෆ් කලා කියලයි මම හිතාගෙන හිටියෙ. " ඈ ඇහෙන නෑහෙන අඬින් කිව්ව. 

මොකද අනේ... ඔච්චරටම සිහියක් නැද්ද? නරක නෑ වැඩේ..තව පොඩ්ඩෙන් ගේත් එක්ක ගිණි ගන්ට තීබ්බ. මදැය ඔයාත් කරන වැඩ..මොන ලෝකෙද ඉන්නෙ හැබෑට? ඔයිං එකක් , දෙකක් නැත්තං ඔය ඔක්කොම කියන්ට හිතාගෙනයි මම ඈ දිහාට හැරුනෙ. ඒත් ඇගේ දෑස්වල බියපත් බැල්ම දැක්කම කියන්ට හිතාගෙන උන්නු දේවල් මම එහෙම්මම ආපහු ගිල ගත්ත.

මම ඈ ලඟට ගිහිල්ල ඇගෙ අතක් අල්ල ගත්ත " හරි හරි ඒකෙ ප්‍රශ්ණයක් නෑ,...ඔයා හිතල කරපු දෙයක්ය..වැරදීමක්නෙ...." එහෙම කියල ඇගේ දෑස් දිහාවෙ බලල හිනාවුනා.පපුව හිස් වෙලාමයන්ට දිග සුසුමක් හෙලල ඈ මගේ පපුවට තුරුලු වෙලා ඉකි බිඳින්න ගත්ත.

" හරි හරි... දැන් ඔය මොකටද අඬන්නෙ? " මම ඇගෙ හිස පිරිමදින අතරෙ ඇහුව. 

" මට බය හිතුන ඔයා මට හොඳටම බණියි කියල. "

" හෙහ්, බණින්ට තමයි හිටියෙ..හරි හරි එව්ව දැං අල්ලල දාමු. " තවමත් වතුර ගලන කුස්සියෙ කරාමෙ වහල දාල මම ඈ එක්කම ගිහිල්ල ටී.වී. එක ඉස්සරහ වාඩිවුනා.

චන්දන මේ වගෙ අවස්ථාවක අපි හුදු හැඟීම් වලට වහල් නොවී බුද්ධියට ඉඩ දෙන්ට ඕන.විශේෂයෙන්ම පූරවාදර්ශ නැති ගැටලු මතු වුනහම තමන්ගෙ ඉන්ස්ටින්ක්ට් එක ඒ කියන්නෙ සහජ බුද්ධියෙන් තීරණයක් ගන්ට ඕන. මොහාන් සමරනායක තවම කතා කරනව.

" හරි දැං ඔය මුංඇට කේස් එක අල්ලල දාන්ට…. කීයද වෙලාව? " සාලෙ බිත්තියෙ එල්ලල තිබ්බ බිත්ති ඔරලෝසුවෙ වෙලාව නමයයි විස්සයි. 

" තවම නවයහමාරටවත් නෑනෙ. ටවුමෙ මධුර හෝටලේ තාම තියනව ෂුවර් එකටම ඉඳිආප්ප. ඉන්ට මම කලිසමක් දාගෙන ගිහිල්ල ඉඳිආප්ප සීයකුයි…"

" මොකක්? ඉඳිආප්ප සීයක්? කාට කන්ටද ඉඳිආප්ප සීයක්? පීස්සුද මන්දා....."

මම ඈ දිහාවෙ හිනාවෙවී බලාඉන්නව ඈ දැක්කෙ එතකොටයි. ඇගේ මූණ රතුවුනා. 

" යන්ට ඔයා හරි නරකයි දන්නවද? "

ඒ මීට විසිවසරකට පමණ පෙරය. ඊයේ රාත්‍රියෙහි මම ඇය හා සුපුරුදු පරිදි කථා කලෙමි. 

" හෙට දවස මතකයි නේද? "

" හිහ්..මොකෝ අමතක? "

" ඔයාට මතකද අර දවසක් උදේට මුං ඇට තම්බන්ට ගිහිල්ල වෙච්චි හෙයියම්මාරුව? "

"හිහ්, හිහ්.. මොකෝ අමතක?..ඒකත් මතකයි...හොඳට මතකයි…"

විසිවසරක ශේෂපත්‍රය.....ඒ මොනිකා රුවන්පතිරණ නම් අකල්හි අප අතරින් වියෝවූ ප්‍රතිභාපූර්ණ කිවිඳියගේ කවිපොතක නම. මගේ විවාහ දිවියට විසිවසක් ගත්වූ ඉක්බිති ලියැවෙන මේ හෘදයාංගම සටහනට මවිසින් ඒ මැය යෙදූයේ ඊට වඩා උචිත වූවක් මසිතට නොනැඟි බැවිනි. ශේෂපත්‍රය යනු ගණකාධිකරණයෙහි යෙදෙන පාරිභාෂික වදනකි. සමාගමක හෝ ව්‍යාපාරයක ලාභය හෝ පාඩුව අවසාන වශයෙන් සාරාංශ ගතකොට දක්වාලන සටහන ශේෂපත්‍රයයි. එසේ හෙයින් මගේ දිවියේ විසිවසරක ශේෂ පත්‍රය යනු විසිවසරක් අවසානයේ මට සහ ඇයට ඉතිරිව ඇති යමක්වේද හුදෙක් එපමණකි. එනම් ඇගේ සහ මාගේ නොමියෙන සදාතනික සෙනෙහස මිස අනෙකක් නොවේ.

මා ළඟටම තව ලංවෙලා, 

හිඳින්න නිහඬ නුවන් පියා,

මා සීතාවෝ සැතැපෙන නින්දේ,

නූපුර හෝ ප්‍රියේ,

පාසුළැඟිල්ලේ අදනම් අවදිනොවේ,

කුසුම් කැකුළ නිදනා තුරා,

සඳගිරි පව්වේ පෙරදා සංසාරේ, 

සැතැපුනු දා දුටු කින්නර පෙම් සිහිනේ, 

මහලු වෙලා අද සඳ වාගේ,

යෞවන රෑ සඳු,

බලාන උන්නාවේ, 

මා ළඟටම තව ලංවෙලා, 

හිඳින්න නිහඬ නුවන් පියා,

මා සීතාවෝ සැතැපෙන නින්දේ,

නූපුර හෝ ප්‍රියේ,

පාසුළැඟිල්ලේ අදනම් අවදිනොවේ,

කුසුම් කැකුළ නිදනා තුරා,

කල්ප කාල යුග අප අතරින් ගෙවිලා, 

අපි යමු මේ රෑ අනාගතය සොයලා, 

නලමුදු සුවඳේ නිදන මලේ,

මට මල් රොනවුලු,

සුවඳ දැනේ ළඳුනේ,

මා ළඟටම තව ලංවෙලා, 

හිඳින්න නිහඬ නුවන් පියා,

මා සීතාවෝ සැතැපෙන නින්දේ,

නූපුර හෝ ප්‍රියේ,

පාසුළැඟිල්ලේ අදනම් අවදිනොවේ,

කුසුම් කැකුළ නිදනා තුරා,