318. කුකුළේගඟ මතක - 6 - මට්ටයො, මරං වාඩි, ලිප්ටන්ස් සීට්, හනුමන්තා සහ පිං සිද්දවෙයි අර පල්ලෙහායිං නාපං

ගිය පාර කතාවෙදි හිනිදුමය මෙහෙම කිව්වනෙ.

/ කියන්ට ආවෙ එක දවසක් ආපහු කෑම්ප් එකට එද්දි මට මාර වැඩක් වුනානෙ බොස්. එදා ඔන්න යන්තමට තරු එළිය විතරයි. අමාවකද කොහෙද... මම ඔන්න එනව අර මට්ටයිංගෙ මරං වාඩි තියෙන්නෙ අන්න ඒ හරියෙ. එක පාරටම අර මහ වංගුව පහුවෙනවත් එක්ක මම දැක්ක මා ඉස්සරහට අලියෙක් එනව. /

ඔය මට්ටයො සහ මරංවාඩි ගැන එතන කියන්ට ගියානං හින්නගෙ අලිකතාව කියන්ට වෙන එකක් නැති නිසා මම මෙහෙම කිව්ව.

/ මට්ටයො සහ මරංවාඩි ගැන බොහොම විස්තර කියන්ට තියනව ඒත් අද හිනිදුමයා සහ වල් අලියා කතන්දරේ කියන්ටම ඕන නිසා ලබන පාර ඒ විස්තරේ කියන්නංකො.../

හැලපානියා ඔතානියා එහෙමත් අහල තිබ්බනෙ ඊළඟට මට්ටයො සහ මරංවාඩි ගැන කියනව නේද? කියලත්. එනිසාවෙන් මම කල්පනා කලා ඒ විස්තරේ කියලම ඉමුය කියල.

ඔය අපි හිටපු හරියෙ කැළේ මැදින් පාරක් තිබ්බ සෝමාවතියට. ත්‍රිකෝණමඩුව හරහා වැටිච්ච ඒ පාර ඉවර වෙන්නෙ මහවැලි ගඟේ විල්ලුවකින්. විල්ලුවක් කියන්නෙ ගඟකින් වගෙ වතුර පිටාරගලල ලොකු බිම් ප්‍රදේශයක් නොගැඹුරු විලක් වගෙ උනහම. සෝමාවතියට යන්ට ඔය විල්ලුවෙන් එගොඩ වෙන්ට ඕන. ඔරුවලින් ඔය ගමන යමුය කියලා අපි අනන්ත කතාවුනත් එහෙං හදිස්සියෙම එනකලුත් ඒ ආසාව ඉස්ට කරගන්ට බැරි වුනා. ඔය සෝමාවතිය පාර දෙපැත්තෙම පායන කාලෙ අල්ලල කැළේ වාඩි ගහගෙන දර කපනව ඕඩමාවඩි, කල්කුඩා, වාකරේ දිහා ඉඳල එන මුස්ලිම් මිනිස්සු.

ඒ මිනිස්සුන්ට කියන්නෙ මට්ටයො කියල. මම කොහෙහරි පොතක කියෙව්ව ඔය නැගෙනහිර පළතෙ මුස්ලිම් වැසියන්ට ඔය මට්ට කියන නම පාවිච්චි කරනවයි කියල.මම දකින හැමවෙලේම ඒ හැමෝම අඟල් බාගයක් වගෙ වෙන්ට කොණ්ඩෙ කොටටම කපල හිටියෙ. මට ඔය හිතුනම කොණ්ඩෙ කපනව නම්බර් නෝට් එකට. නම්බර් නෝට් එකට කපන්ට කිව්වම බාබර් දන්නව කොයි ගාණටද කපන්ට ඕන කියල. එතකොට නම්බර් නෝට් තලේ තමයි හෙයාර් ක්ලිපර් එකට දාන්න. මම ඔහොම නම්බර් නෝට් එකට කොණ්ඩෙ කපාගෙන ආහම අපෙ උන්දැකියන්නෙ " ආ..ඔය කපල තියෙන්නෙ මට්ට ගෙඩිය වගෙ ...දැං හොඳයි. හැබැයි කොණ්ඩෙ ටිකක් විතරවත් වැවෙනකල් මා එක්ක එන්ට එපා පාරෙ බැහැල යන්ට. " අන්න එහෙම.

මම පස්සර පැත්තෙ වැඩකලා අවුරුද්දක් තරම.ඒ ඔය කැළේ මැද රස්සාවෙන් අයිං වෙලා ඇවිල්ල කුකුළේගඟටත් පස්සෙං පහු.මගෙ යාලුවෙක් එක්ක තේ පැට්ටරියක් හදන්ට කොන්තරත් එකක් කලා.ඒ 2004 අවුරුද්දෙ. 2004 අප්‍රේල් මාසෙ රනිල් අගමැතිවෙලා හිටපු යූ.එන්.පී. ආණ්ඩුව චන්ද්‍රිකා නෝනා විසිරුවල ඇරල මහ මැතිවරණයක් තිබ්බ මතකයි නේද? අන්න ඒ දවස්වල මම හිටියෙ පස්සර. බහුතර බලය සන්ධානෙට තිබ්බට කතානායක තෝරන චන්දෙන් පත්වුනේ යූ. ඇන්. පී. එකේ විජමු ගොයිය. ඒ චන්දෙදි තමයි ආචාර්ය දුටුගැමුණු සිල්වා අර හෙළ උරුමෙ හාංදුරුවංගෙ අර මොකක්ද එකක් මිරිකල උන්නාන්සෙ ඉස්පිරිතාලෙත් දවස් ගාණක් හිටියෙ.

රයිට්..පස්සර ගැනනෙ කියන්ට ආවෙ. ඉතිං ඔය පස්සර මොණරාගල පාරෙ අපි වැඩ කරපු හරියෙ ( ඒ හරියට කියන්නෙ තොළබෝවත්ත...එතන ඉඳල බඩල්කුඹුරට තියෙන්නෙ කිලෝ මීටර් අටක් දහයක් වගෙ ) ගමේ මිනිස්සු හරිම බයයි මට්ට කොල්ලට. මට්ට කොල්ලයි කියන්නෙ මුස්ලිම් කොලුවෙක් එහෙම නෙවෙයි... යකෙක්. මට්ට කොල්ල දැකපු මිනිස්සු කියන්නෙ මූණ රවුම්, බොහොම අහිංසක පෙනුමක් තියන අඩි දෙකක් වගෙ උස පොඩි එකෙක්ය කියලයි. කකුල් බකල ගගහ එනවලු පස්සෙං, මොනව හරි කියව කියව. එහෙමට දරුණු වැඩ නම් කරන්නෙ නැතිලු.ඒත් මිනිස්සු බය වෙලා අඩිය ඉක්මන් කරල යන්ට යනකොට දුවල ඇවිදිං රවල බලනවලු ඇස් දොඹගෙඩි වගෙ කරගෙන ඒකට බයවෙලා මිනිස්සුන්ට සිහි නැතිවෙනව. ඊට පස්සෙ සෙත්සාන්තියක් කරල තමයි සනීප කරගන්ට වෙන්නෙ.

අපි නැවතිලා හිටියෙ ෆැක්ටරියෙම උඩ තට්ටුවෙ. වැහි අඳුර නැති හඳත් නැති රෑට ඔය ෆැක්ටරියෙ උඩ තට්ටුවෙ ගරාදි වැට ගාවට වෙලා නැගෙනහිර / දකුණ පැත්ත බලාගෙන ඉන්නකොට හිටපු ගමං පේනව ටෝච් එකක් පත්තු කරල අහසට ගහනව වගෙ එළියක්. ටිකකින් ඒ එළිය හෙමීට කරකැවිල ඊට පස්සෙ නැතිවෙලා යනව. ආයම විනාඩි දෙක තුනකින් වගෙ ඒ විදිහටම පේන්ට ගන්නව. ඒ ෆැක්ටරියත් එක්කම පල්ලෙහා තිබ්බ කඩේ මුදලාලි කිව්වෙ ඒ මඩකලපුව පැත්තෙ මූදෙ එළිය කියල. ඒත් ඒ මඩකලපුව පැත්ත වෙන්න බෑ. ඒ එළිය පෙනුනු දිශාව අනුව ඒ එක්කො මහා රාවණා ප්‍රදීපාගාරය හෝ කුඩා රාවණා ප්‍රදීපාගාරය වෙන්න ඕන.

ලංකාවෙ සුප්‍රසිද්ධ ඔබ්සර්වේෂන් පොයින්ට් එකක් නැත්නම් නීරීක්ෂණ ස්ථානයක් තමයි පූනාගල කන්ද මුදුනෙ පිහිටල තියෙන ලිප්ටන්ස් සීට් නොහොත් ලිප්ටන්ගේ ආසනය. ලෝක ප්‍රසිද්ධ ලිප්ටන්ස් තේ ව්‍යාපාරයෙ නිර්මාතෘ ශ්‍රීමත් තෝමස් ලිප්ටන් ඔහුගේ තේවතු අධිරාජ්‍යය නැරඹීමට මේ ස්ථානයට පැමිණියා කියල කතාවක් තියනව. මෙතන ඉඳල මීදුම රහිත පැහැදිලි දවසක නැගෙනහිර, ඌව,  මධ්‍යම සහ සබරගමු පළාත් දකින්නට පුළුවන්. දිස්ත්‍රික්ක නම් 7 ක් කියලත් කියවෙනව. මම එක් වරක් ලිප්ටන්ගේ ආසනයට ගිහිල්ල තියනව. හැබැයි එදා අවාසනාවකට වගෙ මීදුම නිසා එතරම් පැහැදිලි දර්ශනයක් දැක බලාගන්ට බැරිවුනා.චන්ද්‍රිකා වැව, හඳපානාගල, උඩ වලව ජලාශය, වැඩිහිටි කන්ද සහ හම්බන්තොට වරායත් මෙතනට පෙනෙනවයි කියල කියනවා.

View From Lipton's Seat

හරි ආයම මට්ටයො ගැන....:)

ඔය මට්ටයිංගෙ දර වාඩි වලට කියන්නෙ මරං වාඩි කියල. මරං කියන්නෙ දෙමළෙන් දර වලට.මේ මට්ට මිනිස්සු  දිග අං දෙකක්, එතකොට විසාල මොල්ලියක් එහෙම තියෙන සුදුපාට ගොන්නු දෙන්නෙක් බැඳපු බර කරත්තවල නැඟල එවුංගෙ ගම්වල ඉඳල එනව ඔය මම කිව්ව සෝමාවතියට යන පාර අයිනෙ කැළේට. ඇවිල්ල කැළේ ගස් කපල ඒ කොට වේලල කරත්තවල පටෝගෙන අරගෙන යනව. කොට කිව්වට එච්චරම විසාල එව්ව නෙවෙයි ඒ අය කපන්නෙ . වට අඩි දෙක තුන වගෙ එව්ව තමයි උපරිම. මොකද ඔව්ව පළල ගන්නව කියන්නෙ පාන් පෝරණුවලට, එතකොට උයන්ට, දරට අන්න ඒ වගෙ එව්වට.

එක නඩේකට එනව කරත්ත හතළිහක් පණහක් විතර. ඔක්කොම එක ගමක අසල්වැසි කට්ටිය. සීයට අනූනමයක්ම ළඟම නෑදෑයො.ඉතිං එක පාරක් ආපුවාම කැළේ ඉන්නව මාසයක් විතර.කොට කපල වේලල සමහර ලොකු කොට මෙහෙදිම කුට්ටි කරනව. මට්ටයො එනකොට ගමෙන්ම අරගෙන එනව හාල්, තුනපහ, කරවල එහෙම පුලුවන් තරම. වාඩි ගහ ගන්ට පොල් අතුත් අරගෙන එනව.

මට්ටයිංගෙ වාඩි බත පුදුම රහක්. මම හිතන්නෙ එයාලගෙම කුඹුරුවල අළුත්ම වී කොටපු බත් නිසා වෙන්න ඕන. ඒ වගේම තමයි කට්ට කරවල හොද්දකුයි, කීරමින් බැදුමකුයි හදනව පිස්සුම හැදෙනව. කඩල මිටි කිරෙං හින්දවල.... එතකොට හුරුල්ලො කරවල පුච්චල දාපු පොල් සම්බෝලෙ.... මම සහසුද්දෙන්ම දන්නෙ මමයි සෝමෙ අයියයි ( සෝමෙ අයිය තමයි අර මම කාලෙකට ඉස්සර ලියපු ඕලු මලේ කතන්දරේ ප්‍රධාන චරිතය ) සතියකට දවසක් වත් ඔය මරංවාඩිවලින් බත් කාපු හින්ද. සෝමෙ අයියට නියමෙට දෙමළ පුලුවන්. ඒ හින්ද එයාල එක්ක කතාබහ කිරිලි අවුලක් වුනේ නෑ. මට දෙමළ භාෂාව බැරිකම ගැන මම අනන්ත වාරයක් දුක්වෙලා තියනව.අපේම රටේ අපි ඇරුණම අනෙක් ජනවර්ග දෙකේම මව් භාෂාව අපිට අඩුගානෙ කතාකරන්ටවත් බෑ කියන එක ඇත්තටම ලැජ්ජාවට කාරණයක්.

අපි දෙන්නා ඒ කිව්වෙ සෝමෙයි මායි ඔය හවස් අතක යනව මරං වාඩි පැත්තෙ. මරංවාඩි වලට මෙහා පැත්තෙන් තිබ්බ කොන්ක්‍රීට් වලින් හදපු ඇලක්. තවම මිනිස්සු පදිංචි කරල කුඹුරු ඉඩං දීල නැතිවුනාට කුඹුරු කරන කාලෙකට වතුර අරගෙන එන්ට මාදුරුඔය ජලාශෙ ඉඳලම ඇළවල් ඒ වෙනකොටත් හදලයි තිබ්බෙ. මම කලින් දවසකත් කිව්ව ඒ ඇළ මාර්ග හැදුවෙ ZD කියන අමරිකන් සමාගම. ඔය ඇළවල්වල කටකපල වතුර. 

" මල්ලි යමං නාගෙන එහෙම මරංවාඩි පැත්තෙත් ගිහිල්ල එන්ට. …." පිටිපස්සෙං සරම උස්සගෙන උඩට මොකවත් නැතුව තුවාය විතරක් උරේ දාගෙන සෝමෙ අයිය මගෙ කාමරේට එබෙනව. වෙලාව හවස පහමාරට විතර ඇති.

" ඒයි උඹල දෙන්නත් යමල්ල.." වික්‍රමේයි සිරායි දෙන්න ඒ වෙලාවෙ හවස තේ බොනව..

"හා යමං ...හැබැයි මම නං නාල ආපහු එනව..මරං වාඩි දිහාවෙ යන්ට නං බෑ.." වික්‍රමේ කවදාවත් අපි එක්ක මරං වාඩි බත කන්ට ආවෙ නෑ.

" මාත් නාල ආපහු එනව…." සිරාත් කිව්ව. 

සිරා කිව්වෙ සිරිතුංග..ඕකගෙ ගම ඉමදූව. සෝමෙ එක්ක එකටම සෑහෙන කාලයක් තිස්සෙ වැඩ කරපු එකෙක්. සිරා ඒ වෙනකොට බැඳල මාස හයක් විතර ඇති.කොයි වෙලාවෙත් මනෝ පාර ගහගෙන ඉන්නෙ වයිෆ් ගැන හිත හිත.

" යකෝ ඔච්චර මොනවද ඕක ගැන හිතන්ට තියෙන්නෙ? නිවාඩුවක් දාල ගෙදර ගිහිල්ල වර….." සිරා පුටුවෙ දිගාවෙලා උඩ බලාගෙන ඉන්න දිහාවෙ ටිකක්වෙලා බලා ඉඳල සෝමෙ මට ඇහැක් ගහල කියනව.

" නෑ සෝමෙ අයිය. එහෙම දෙයක් නෑ. මම මේ…… මම මේ…..." සිරා ලැජ්ජාවෙන් බිම බලා ගන්නව.

ඒත් මේ ගිය සුමානෙ නැත්තං ඊට කලින් සුමානෙ. රෑට කාල එහෙම සෝමෙයි සිරායි මිදුලෙ වීරගහ යට බංකුවෙ ඉඳගෙන. සෝමෙ විටක් එහෙම ලෝඩ් කරගෙන කතාව. ඔය සෝමෙට කතාකරන්ට තියනවනං අය වෙන මොකවත් ඕන නෑ. විටකුත් කටේ පුරවගෙන එළිවෙනකල් කතා කරයි එක සීරුවට.විටේ හැපෙන්ට හැපෙන්ට ඕකා බෙල්ල නවාගෙන ඔලුව පස්සට ඇලකරගෙන කතාකරන ආකාරය බලන්ට ලස්සනයි. ඉතිං ඔය කියන දවසෙ වික්‍රමෙයි මායි සාලෙ දොර ලඟම ඇඳි පුටු දෙකේ ඉඳගෙන සොලිටෙයර් ගේම් එකක් සෙල්ලං කරනව.සෝමෙ හෙණ කතාවක්. කනේ තිබ්බ වගෙ අපිට ඇහෙනව. සිරා හූ මිටි තිය තිය අහගෙන ඉන්නව.

එදා සෝමයගෙ කතාව එක එක දෙවිවරුංගෙ වාහන ගැන..

" මල්ලි ඔය කතරගම දෙවියංගෙ වාහනේ ඇවිල්ල මොණරා. එතකොට ගණ දෙවියංගෙ වාහනේ මීයා..ඔය වගේ හැම දෙවියෙකුටම තියනව වාහනයක්……"

" හ්ම්ම්ම්ම්……………" සිරා වෙලාවට හූමිටි තියනව. 

" එතකොට ඊස්වර දෙය්යංගෙ වාහනේ…."

" හ්ම්ම්ම්............"

" ගුරුලා කියන කුරුල්ල තමයි……"

" හ්ම්ම්ම්ම්……" සිරාගෙ හූමිටි තිවිල්ල නියමෙට කෙරීගෙන යනව.

වික්‍රමේ හාරත පොරව තිබ්බ හාරත හේරා යටිං ඒ කරල මිදුලෙං සෝමෙගෙ කට අඬ ඇහෙන දිහාවට ඉඟිමරල මා දිහාට නැමුන. " සෝමය බැහැල කතාව දුන්නට සිරා ඉන්නෙ දැං උගෙ ලෝකෙ. ඉමදූවෙ..ඔය හූ මිටි තියන එව්ව හිතල නෙවෙයි කරන්නෙ..ඉබේටම කියවෙන්නෙ.... "

" හිහ්,,හිහ්...ඔව්....ඔව්....ඔව්…." මමත් හිනාවෙලා ඔලුව වැනුව.

එළියෙ සෝමෙගෙ කියවිල්ල දිගටම යනව. සිරාත් අරින්නෙ නෑ හූමිටි තියනව. වික්‍රමෙයි මායි එළියෙ කතාවටත් එක කණක් දාගෙන මෙහෙ කාඩ් ගේම ගහනව. දෙයියංගෙ වාහන වලින් සෝමෙ කොහොමහරි මාරු වුනා රාම-රාවණ යුද්දෙට. 

" රාවණ රජ්ජුරුවො ගිහිල්ල සීතා කුමාරි පැහැරගෙන ආවනෙ………….." 

" හ්ම්ම්ම් "

" ඒ පාර රාම කුමාරය සීතා ඉන්න තැන හරියටම බලාගෙන යන්ට ලංකාවට එව්ව හනුමන්තා………"

ඔන්න එක පාරට සිරා සිහින ලෝකෙන් මිදුනා. " සෝමෙ අයියා……"

" මොකෝ? " සෝමෙ තරහින් වගෙ ඇහුව..මම හිතන්නෙ කතාවට බාදා කලාට සෝමෙ එච්චර කැමති වුනේ නෑ.

" එතකොට සෝමෙ අයියා හනුමන්තා කාගෙ වාහනේද? "

සෝමෙට මම හිතන්නෙ උතුර දකුණ මාරුවුනා.." හනුමන්තද? හනුමන්ත  උඹෙ අම්මගෙ වාහනේ. "

සෝමෙ දිඩිස් ගාල නැඟිටින්ඩ ඇති බංකුවෙං..මම කලින් කිව්වනෙ ඒ බංකුවෙ එක පැත්තක ඉඳගෙන ඉන්න මනුස්සය එක පාරට නැඟිට්ටොත් බඩුම තමයි ලෑල්ල පෙරළිල අනික් පැත්තෙ ඉන්න එකාගෙ පස්ස බිම ඇනෙන එක ඇනෙනවමයි. සෝමේ අයියා කියල සිරා කෑගහනවත් එක්කම දිඩිං ගාල කවුරුහරි බිම ඇදගෙන වැටෙනව ඇහුන. ඒ එක්කම සරමත් පිටිපස්සෙං උස්සගෙන සාලෙ හිටිය අපි දෙන්න දිහාවත් නොබලම සෝමෙ අයියා දිඩි දිඩි ගාල උගෙ කාමරේට ගිහිල්ල ඩීං ගාල දොර වගගත්තු පාර මුළු සාලෙමත් එක්ක හෙල්ලිල ගියා. සොලිටයර් ගේම අතෑරල දාල වික්‍රමෙයි මායි තත්පර තිහක් විතර මූණෙං මූණ බලාගෙන හිටිය. ඊට පස්සෙ ඇස් වලින් කඳුළු පයිනකල් හිනා වුනා.

ඉතිං ආපහු යමු නාන්ට ගිය කතාවට....

" ඒයි උඹල දෙන්නත් යමල්ල………" වික්‍රමෙයි සිරායි දෙන්න ඒ වෙලාවෙ හවස තේ බොනව..

" හා යමං ...හැබැයි මම නං නාල ආපහු එනව..මරං වාඩි දිහාවෙ යන්ට නං බෑ." වික්‍රමේ කවදාවත් අපි එක්ක මරං වාඩි බත කන්ට ආවෙ නෑ. 

" මාත් නාල ආපහු එනව………." සිරාත් කිව්ව.

" හරි හරි ඕන එකක් කරපල්ල..උඹල නාල ආපහු වරෙල්ලකො. වීරෙයි මායි මරංවාඩි වාඩි පැත්තෙ ගිහිල්ල එන්නංකො..නැද්ද මල්ලි? " සෝමෙ මං දිහා බලල හිනාවුනා.

කුඹුරු තාම කෙරෙන්නෙ නැතිනිසා ඔය කොන්ක්‍රීට් ඇලේ වතුර පාවිච්චි වෙන්නෙ නෑ. ඒ හින්දම හැමෝම නාල වතුර ජරාවෙනව. ඇල කෙළවර පොඩි හොරොව්වක් තිබ්බ. හොරොව්ව කියන්නෙ වතුර පිටකරන ගේට්ටුවක් වගෙ එකට. ඕකෙ ඉබියතුරු අපි ඉල්ලගෙන තියාගෙන හිටියෙ. ගේට්ටුව උස්සල අපිරිසිදු වතුර යන්ට ඇරල ආයෙම ගේට්ටුව පාත් කලාම පැය බාගයක් වගෙ යනකොට අලුත්ම වතුර ඇලේ ආයෙම පිරෙනව කට මට්ටං.

අපි නෑවෙ මේ වගෙ ඇළක

එදත් අපි හොරොව්ව ඇරල වතුර හිස්කරල ආයෙම හොරොව්ව වහල ඇළේ වතුර පිරෙනකල් ඇළ ඉවුරෙ වාඩි වෙලා ඔහෙ කයියක් ගහගෙන හිටිය.සෝමෙ අයිය ඔන්න හිටපු ගමං නැඟිටල හෙමීට කැළේ පැත්තට ගියා. 

" ඔය කොහෙද දන්නවද ඕකා ගියෙ?" වික්‍රමේ ඇහුව. 

" සෝමෙ අයිය ඔය ගියේ ජංගල් බොගක් දාන්ට…" සිරා හිනාවෙලා කිව්ව. 

සෝමෙගෙ ගෙවල් ඔය රාජාංගනේ පැත්තෙ බොහොම පිටිසර දිහාවක. පොඩි කාලෙ එවුං වැව්පිටිවල එහෙම බොග දාල තියෙන්නෙ. ඒ හින්ද දැං උනත් ඔය කැළෑවක එහෙම රෙන්ට චාන්ස් එකක් ආවොත් සෝමෙ අත අරින්නෙ නෑ. 

" මල්ලි හුලං පාරක් එහෙම වැදි වැදි තුත්තිරි ගහක් ගලවල දත් දෙක අස්සෙ හිරකරගෙන වැව් පිටියක නැත්තං ලන්දක රෙනකොට තියෙන ආතල් එක මල්ලි දන්නෙ නෑ මල්ලි " සෝමෙ අයිය එහෙමයි මා එක්ක කියන්නෙ.

" හා එහෙමද? වෙලාවක මාත් එහෙම කරල බලන්ට ඕන.." මමත් ඉතිං එහෙම කියනව…

ඉතිං කැළේ පැත්තෙ ගිය සෝමෙ ආපහු එනකොට ඇළේ වතුරත් පිරිල අපි ෆුල් ආතල් එකේ බැහැල නානව.

" කොහෙද සෝමෙ අයිය ගියේ? ……." දෙතුං පාරක් වතුරෙ ගිලිල මතුවෙලා මම කෑගහල ඇහුව.

" නෑ මල්ලි මම අර මරං වාඩි පැත්තට ගියා නිකමට වගෙ "

" ආ මේ සෝමෙ අයියෙ ....මරං වාඩි පැත්තට ගියාට කමක් නෑ උඹ ඔන්න මේ හරියෙං එහෙම වතුරට බහින්ට එපා. පිං සිද්ද වෙයි... අන්න අර පල්ලෙහායිං නාපං " සිරා එහෙම කියල සබං ගාන්ට ගොඩට ගියා. 

වික්‍රමේටයි මටයි නේද? හිනා වෙලා වතුර පෙවෙන්නෙ නැතුව බේරිච්ච එක ඇති!!!

**************************

කුකුළේගඟ මතක කියල ටයිටලේ තිබ්බට දැං මේකෙ ලියවෙන්නෙ වෙන අනං මනං. ඒත් ඇත්තටම කුකුළේ ගඟ ව්‍යාපෘතියෙ මගෙ අත්දැකීම් ගැන ලියන්ටයි මම මේ ලිපි පෙල පටන් ගත්තෙ. කුකුළේ ගඟ තමංගෙ ගම් ප්‍රදේශය වෙච්චි කෙනෙක් ඒ වගෙ මුල්ම කුකුළේ ගැන ලිපියට අපූරු කමෙන්ට් එකක් ලියල තිබ්බ. ඒ තමයි සුරංග. ඊට පස්සෙ සුරංගත් බ්ලොග් එකක් ලියන්ට පටන්ගෙන. යාං හෑලි ඒ බ්ලොග් එකේ නම. හරි මම විස්තර කියන්ට ඕන නෑ ඕගොල්ලොම ගිහිල්ල බලන්ට එහෙනං.