349. සොඳුරු ආවර්ජනා සමඟ සුබ ප්‍රාර්ථනා...

අර ඉස්කෝලෙන් අවුට් වෙලා අවුරුද්දක ටෙක් කෝස් එකක් කරල ඒ එක්කම මම ගියා නෙව මහ වන මැද රස්සාවකට.එතන දැහැමෙන් සෙමෙන් ( දහැමෙන් සෙමෙන් කිව්වෙ ධාර්මිකව සහ ඒ එක්කම මගෙ සෙම් අමාරුවක් තිබ්බ එක ඔය කැළේ මැද ඉන්දැද්දි ටිකක් විතර වැඩි වුනා..අන්න ඒ හින්ද ) දසක එකහමාරක් රක්සාව කරගෙන ඉන්න කොට මෙන්න අපිට ආව චාන්ස් එකක් වන්දියක් කාරිය අරගෙන සේවයෙන් ඉවත් වෙලා යන්න. 

එකල්හි ඒ වලෙහි ( වල = වනය නොහොත් කැළේ ) ගත කරපු ජීවිතේ බොහෝසේ ආතල්ජනක වුවද මට ඉතින් හිතුන දැන් මේකෙ හිටිය හොඳටම ඇතිය කියල.එහෙම හිතල අර දුන්නු ගාණත් අරගෙන එතනින් ආව. ඇවිල්ල ඊට පස්සෙ තමයි අර කුකුළේ, එතකොට පස්සර , එතකොට අර චීන කොම්පැණියෙ එහෙම හිටියෙ.

කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ඔහොම එහෙ මෙහෙ දුවල පැනල අන්තිමටම මම වැඩ කලේ නුගේගොඩ කිට්ටුව කාර්යාලය පිහිටලා තිබ්බ ඉදිකිරීම් සමාගමක. මේ සමාගමේ මම අවුරුදු හතරකට ආසන්න කාලයක් සේවය කළා.දැනට මගේ දශක තුනකට අධික වෘත්තිය ජීවිතයෙදි මම ඉතාම සතුටෙන් වැඩ කලේ ඔය කියපු සමාගමේ වැඩ කරද්දි.අපේ බොස්ල වගේම සම මට්ටමේ නිලධාරිනුත් බොහොම සුහදව වැඩ කලේ එක පවුලෙ සහෝදර සහෝදරියො වගෙ. හෙහ්..එහෙම කියන එකත් හරි නැහැ එක අතකට. මොකද බොහෝ වෙලාවට සහෝදර සහෝදරියො අතර තමයි ගහ මරා ගැනිලි එතනින් ගියහම කුඩුකේඩුකම් සිද්ද වෙන්නෙ වැඩිපුරම.

අපේ දවල් ආහාර විවේක වෙලාව කියන්නෙ තනිකරම රස ගුලාවක්. ආතල් කියන්නෙ ආයෙ කියල වැඩක් නෑ. අපේ බොස්ලත් බොහෝවිට ඔතනට සහභාගි වෙනව. දිවා ආහාර පැය කිව්වට ඇත්තම කිව්වොත් ටයිම් ලිමිට් එකක් නෑ. බොහෝවිට 12.30 ට වගෙ පටන් ගත්තම 1.30 නැත්නම් 2.00 දක්වා ඇදෙනව ඔය ලන්ච් අවර් ආතල් එක. ඔතන ඉතින් කෑම ගන්න අතරවාරෙ සාකච්ඡා නොකෙරෙන දෙයක් නෑ. මේ ඉර හඳ යට ඇති සියලු මාතෘකා සහ ඊටත් එපිට ඇති සමහර මාතෘකා අපි සාකච්ඡා කරනව ඔතනදි. අඹු-සැමි අර්බුද, දරුවන්ගේ ප්‍රශ්න, කාලීන සමාජ ආර්ථික ගැටළු, දේශපාලනය, ආගම, ක්‍රීඩා...හෙහ්..අපි කතා කලේ නැත්තෙ මොනවද? 

ආ..අර සියපත පතක බැඳි බත..ඒ සිද්ධිය වුනෙත් ඔය කෑම මේසෙම තමයි...හෙහ්,හෙහ්,

ඔය විද්වත් සභාවෙ මුල්තැනක් ගන්නෙ අපේ රණේ. සුලෝහිත විද්‍යාලෙ මට වසර කීපයක් පස්සෙ ඉගෙනුම ලැබුව රණේ කියන්නෙ තනිකරම චරිතයක්. මම අර කලින් දවසක කියපු දෙයියෝ සාක්කි බතුත් කනවද? කතන්දරේ ඔය අපේ දිවා ආහාර සාකච්ඡා සභාවෙදි කිව්වෙ රණේ තමයි.

රයිට් මේ රණේත් පැත්තකට සම්බන්ධ තවත් ඒ වගෙ කතන්දරයක් අපේ ඔය දිවා ආහාර විවේකයෙදි සිද්ද වෙච්චි. හැබැයි මේ කතාවෙ ප්‍රොටෑගනිස්ට් නොහොත් ප්‍රධාන භූමිකාව රඟපාන්නෙ සමරේ. සමරේ අපෙ ඒ දවස්වල හිටිය එකවුන්ට්ස් ක්ලාක් කෙනෙක්. හරිම හිත නොඳ මනුස්සය. ඒත් ටිකක් විතර ඔය කොමන් සෙන්ස් කියන එක අඩුයි. ඒ වගේම විතර කලබල කාරය. 

මම මේ කියන සිද්ධිය වුනේ 2008 අවුරුද්දෙ වගෙ මතක. දවල්ට කන අතර අපි සුපුරුදු පරිදි රටේ ලෝකෙ විත්ති විචාරය කරගෙන ගියා. ඒත් එදා ප්‍රධාන මාතෘකාව වුනේ එදාම උදේ සිද්ධවුනු දේශපාලකයෙක්ගෙ මරණයක්. ඒ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙක්. නම අපි කියමු එඩී කියල.

" මාර වැඩේ නේද ? එඩිය වල කජ්ජ ගහල නේ? " 

අපේ කෑම කන පෑන්ට්‍රි එකට ඇතුල්වුනේම මම එහෙම මාතෘකාව ඩිලිවර් කරගෙනමයි. ඒ වෙනකොටත් ගෙදරින් කෑම අරගෙන එන දෙතුන් දෙනා කෑම පාර්සල් දිග ඇරගෙන. ගම් පළාත් දුර බැහැර වෙච්චි අපි ම්ම්ම්ම්.... ඉන්න බලමු ගණං හදල..... මගෙ කාමරේ මං විතරයි අල්ලපු කාමරේ එක්කෙනයි. ඉස්සරහ කාමරේ දෙන්නයි. හරි ඔක්කොම හතරයි. අපි හතර දෙනෙක් අපේ ආයතනයෙ හිමිකාර මහත්මයෙකුගෙ නිවස පිටිපස්සෙ හදපු චමරියක නැවතිලා හිටිය. ඒ ඇවිල්ල පිට කෝට්ටෙ.

ඒ චමරියෙ රෑට අනිවාර්යයෙන්ම ඉව්ව. දවල්ට සමහරවෙලාවට උයන්ට හොඳ ගෝලයෙක් හිටිය කාලවල උයනව. නැත්නම් ඊටිං ද බුටික් තමයි. ඒ කිව්වෙ කඩෙං කනව. නුගේගොඩ නාවල පාරෙ ඒ කාලෙ තිබ්බ වැලි පාක් එක කියල එකක්. වැලි ලොරි ඇවිල්ල ඔතන තමයි පාක් කරගෙන ඉන්නෙ. ඔය වැලි පාක් එක ගාවම තිබ්බ හොඳ හෝටලයක්. හොඳ කියන්නෙ ආයෙ මස් හොද්දට එබිල ඔලුව පීරගන්ට පුලුවන් . එච්චරකට තෙල්. මම මේ මගෙ දෑහිං දැක්ක දෙයක්. පාරෙ යන කොල්ලො එහෙම ඇවිල්ල මස් හොද්ද දාල තිබ්බ බේසමට එබිල ඔලුව පීරගෙන යනව. 

ඉතිං උදේට දවල්ට ඔය හෝටලෙන් බුදල තමයි මට හාට් ඇට්රෑක්ෂන් එකකුත් ආවෙ. ඒ තව මාස කීපයක් අනාගතේ. දිනේ කිව්වොත් 2008 -08-08 හරියටම බෙයිජිං ඔලිම්පික් සමාරම්භක උළෙල දවස. ඔලිම්පික් සමාරම්භය මම බැලුවෙ ඉස්පිරිතාලෙ ඇඳක් උඩ ඉඳල.රයිට් ඒ හාට් ඇටෑක් එක ආපු වෙලාවෙ මගෙ මරණාසන්න අත්දැකීම් ගැන වෙනම දවසක ලියන්නංකො.

හරි ඉතිං ඔය ප්‍රස්තුත දවසෙ මට හරියට මතක නෑ දවල්ට මම කඩෙංද කෑවෙ නැත්නම් චමරියෙං කෑම එකක් ඔතාගෙන ආවද කියල. හරි කොහොම හරි මමත් මේසෙට ඉඳගෙන බත් එක දිගඇරගත්ත. අපේ මේසෙ වටේ දවල් කෑම ටයිම් එකට කොයි වෙලාවෙත් හවුස් ෆුල්. මොකද කාල ඉවරවෙන මනුස්සය උනත් විද්වත් මණ්ඩපේ සාකච්ඡාවට සහභාගී වෙන්ට රැඳිල ඉන්නව. ඒ කාලෙ වෙනකොට එකම මානවිකාවියයි අපේ ආයතනයෙ වැඩ කලේ. එතුමිය ඉතිං කලින්ම කාල කරල අහවරයි. ඒත් නැඟිටල යන්නෙ නෑ. අර මං කලිං කිව්ව වගෙ මෙතන විද්වත් මණ්ඩපයට සහභාගි වෙන්ට රැඳිල ඉන්නව.

" ඒකනෙ බං බලපංකො මාර වැඩේ නේද? ඊගාවට කවුද දන්නෙ නෑ ලිස්ට් එකේ ඉන්නෙ? " එහෙම කිව්වෙ රණේ...." ඒයි උඹට දෙන්නද කරවිල? " 

" උයලද බැදලද? " 

" උයල බං…. ඇයි උඹ කරවිල උයල කන්නෙ නැද්ද? " 

" නෑ නෑ කනව කනව.." 

" ඉතිං එහෙනං බම්බුවටද ඇහුවෙ උයලද බැදලද කියල? " 

" හෙහ්...ඒ නිකමට බං…" 

" කෝ මෙහාට කරපං බත් එක…" රණේ මගෙ බත් එකට කරවිල කෑලි තුන හතරක් දැම්ම. 

ලිස්ට් එකේ ඊලඟට ඉන්නෙ කවුද කියල ෂුවර් එකටම දන්නෙ චන්දිකය. මුලු ලංකාවෙම දිස්ත්‍රික් ලිස්ට් වල ඊලඟට ඉන්නෙ කවුද කියල චන්දිකය හරියටම දන්නව. මැතිවරණ කොමසාරිස් වුනත් හරියටම ෂුවර් නැත්තං ඕකගෙං තමයි කතාකරල අහගන්නෙ.

ආ...පොගොට් නෙව..පාඩන්..පාඩන්...චන්දික කියන්නෙ අපිත් එක්ක වැඩ කරපු සහෝදර නිලධාරියෙක්. 

" කාල ඉවරවෙලා චන්දිකයට කෝල් එකක් දීල අහන්ට ඕනෙ." රණේ එහෙම කියල බත් පිඟානත් අරගෙන නැඟිට්ට. 

" ඒයි කාලත් ඉවරද? " මම ඇහුව. 

" ඔව් බං…මම දැන් ගොඩක් වෙලා කන්ට පටන් ගෙන . " 

මට එහායිං ලංකාදීප පත්තරේ බල බල හිටියෙ සමරෙ. ඔය දවස්වල තිබ්බ ඩයලොග් සමාගමට පොඩි ගාණක් මට මතක විදිහට මාසෙටම රු. 30 වගෙ ගෙව්වම කැඩෙන බිඳෙන ප්‍රවෘත්ති ඒ කිව්වෙ මේ බ්‍රේකිං නිව්ස් SMS එකක් මාර්ගයෙන් මොබයිල් එකට එන ක්‍රමවේදයක්. හුඟ දෙනෙක් ඕක ගැන සැලකිල්ලක් නොදැක්වුවට මම ඕකට දායක වෙලයි හිටියෙ. ත්‍රස්තවාදය පරාජයකිරීම එහෙම තව අවුරුද්දක් අනාගතයෙ තිබ්බ ඒ කාලෙ බෝම්බ භීතිකාව තදටම තිබ්බ නිසා නිතර ගමනාගමනයෙ යෙදෙන මට ඒ වගෙ නිව්ස් ඇලර්ට් සේවාවක් බොහොම ප්‍රයෝජනවත් වුනා.

බීප්..බීප්...බීප්..මගෙ මොබයිල් එකට SMS එකක් ආව. 

දකුණතින් බත් අනන ගමන්..හෙහ්..බත් අනනව කිව්වට මම කවදාවත් බත් අනල කන්නෙ නෑ..ඔන්න මෙහෙමයි මගෙ මෙතඩොලොජි එක. බත් ටිකක් පීඟානෙම එක තැනකට කලා. තියෙන මාලු වෑංජං ඔය ඔක්කොගෙම්ම ටික ටික අරගෙන අර වෙන් කරපු බත්පිඬ උඩිං තිබ්බ. ඔක්කොම අරගෙන කටේ දාගත්ත. ඊට පස්සෙ හැබැයි ඔය ඔබ තමුන්නාන්සේලා අනුගමනය කරන ක්‍රියා පටිපාටියම තමයි. හපල ගිල්ලා. අර මම කියාපු මානවිකාවිය ඉන්නව නේද? ඒ අම්මණ්ඩි ඔය මම බත් අනන ක්‍රමේට කියන්නෙ රෙදි නමනව කියල....හෙහ්,හෙහ්,

හරි හරි...ආයම කතාවට...බීප්...බීප්...බීප්...ඉතින් රෙදි නමන ගමන්ම මම වමතින් ෆෝන් එක අරගෙන බැලුව. මෙසේජ් එකේ තිබ්බෙ මියගිය එඩී මන්ත්‍රීතුමාගේ මෘතදේහය අහවල් දවසෙ පාර්ලිමේන්තුවට ගේනව කියල ගෞරව දැක්වීම පිණිස. 

මගෙ වම් පැත්තෙ හිටිය සමරෙ පත්තරෙං ඔලුව උස්සල මගෙ ෆෝන් එකට එබුන. " මොකෝ බං කේස් එක? " 

" අම්මට උඩු මාර කෙළියනෙ…" මම ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන මේසෙ වටේ ඉඳගෙන හිටපු එවුංගෙ මූණු දිහා මාරුවෙන් මාරුවට බැලුව. 

" මොකද බං? බයවෙලා වගෙ බලාගෙන ඉන්නෙ? කියපංකො." සමරෙ මගෙ උරෙස්සට ඇන්න. 

" අඩේ එඩියගෙ මරණෙ මිනී මැරුමක්ය කියන්නෙ." 

" නෑහ්?..." සමරෙගෙ කටත් එක්ක ඇරුන අප්පල්ලෙ වගෙ. ටිකක් කිට්ටු වෙලා එබිල බැලුවනං කුඩා බඩවැල හිටං පේන සයිස් එකට.

" නැත්තෙ නෑ බං මේ කියන්නෙ..කෝ ඉඳපං බලන්ට..ම්ම්ම්ම්..පාර්ලිමන්ට්...පාර්ලිමන්ට්? ආ...පාර්ලිමන්ට් එකේ උඩ තට්ටුවෙන් පල්ලෙහාට වැටිල තමයි මනුස්සය මැරිල තියෙන්නෙ.." මම සමරෙ මඟ ඇරල රණේ දිහා බලල ඇහැක් ගැහුව. හෙහ්...ඌත් යන්තමට හිනාවීගෙන මගෙ දිහා බලා හිටිය. ඕක කොහොමත් දන්නව මම මේ අන්ඩරයක් දෙන්නෙ කියල. 

" මුගෙ බොරුද කොහෙද? කලිං කිව්වෙ බං හොස්පිට්ල් එහෙක මලා කියලනෙ " සමරෙට තාම සැකයි. 

" හරි බං එක පාරට ඔහොම සීන් එකක් කිව්වම මිනිස්සු කලබල වෙනවනෙ. ඒකයි කලිං අරම කියන්ට ඇත්තෙ " රණෙත් වැඩේට එන්ටර් වුනා.

" ආ..උඹට සැකයිනෙ..මෙන්න බලාපං…" මම මෙසේජ් එක ඩිස්ප්ලේ වෙලා තියන මොබයිල් ෆෝන් එක ඌට යන්තමට වගෙ පෙන්නුව. " මේ බලපං එඩී... එතකොට මේ තියෙන්නෙ පාලිමන්ට් කියල. " 

ඒ පාර සමරෙට විස්වාසයි වැඩේ.." අම්මට උඩු මාර කේස් එකනෙ. මොකද දන්නෙ නෑ නේද වුනෙ? " 

" ආ..මේ තව තියනව.පොලිස් සස්පෙක්ට් ෆවුල් ප්ලේ ඇන්ඩ් සම් සස්පෙක්ට්ස් ආ බීං ඉන්වෙස්ටිගේටඩ්. අප්පට සිරි කොහොමද සෙල්ලම? මිනීමැරුමක් කියලලු සැක කරන්නෙ." 

" දෙයියෝ සාක්කි කවුද බං ඉතිං ඔහොම දෙයක් කරන්ට ඇත්තෙ? " ඒ රණේ. 

" අපරාධයක් උනහම ඉස්සෙල්ලම සැක කරන්නෙ ඒ අපරාධෙං වාසි වෙන අය. කවුද ලිස්ට් එකේ ඊලඟට ඉන්නෙ? " ඒ අපරාධ විද්‍යාව පිළිබඳ විශේෂඥ අති ගරු මම තුමා.....

" ආහ්හ්..අපි අහමු චන්දිකයගෙං.." රණේ චන්දිකයට කෝල් එකක් ගත්ත. " චන්දික කවුද එඩී ගාවට ලිස්ට් එකේ ඉන්නෙ? ආ..එහෙමද? හරි හරි ...ඒයි ඊලඟට ඉන්නෙ අර ගුණවර්ධන ලු බං.." 

" අම්මට සිරි එහෙනං බඩුම තමයි. ඕකා හෙණ මැරය." සමරෙ ඔලුවත් හොල්ලල කිව්ව.

එදා ඉතිං තව විනාඩි පහළවක් තරම අපි විද්වත් සාකච්ඡා සභාවක් පවත්වගෙන ගියා ලාංකීය දේශපාලනය වැටිල තියන අන්තිම පහත් තත්වය ගැන. පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිල්ල නිකං වගෙ දෙන කෑම එක කන්ට මන්ත්‍රී කෙනෙක් මරල දාන්ට තරම් ..ෂිහ්..අන්තිම නරකයි...සාකච්ඡා සභාව විසිරිල ගියෙ අන්න ඒ විදිහට බොහොම කළකිරුණු සිතින්. 

මම ඒ කාලෙ සති මැද දවස් දෙකක් ගෙදර යනව. සඳුද පාන්දර නුවරින් 5.00 ට පිටත්වෙන මාතර කෝච්චියෙ කොළඹ ආහම සඳුද චමරියෙ නවතිනව. අඟහරුවාද හවස සෙංකඩගල මැණිකෙට මරදානෙන් නඟිනව. රෑ අට වෙනකොට ගෙදර. ආපහු පහුවදා පාන්දර කෝච්චියෙ බෑක් ටු වර්ක්. ඒ කියන්නෙ බදාදා. එදා රෑ ආයම චමරියෙ. බෘහස්පතින්දා හවස ආයම ගෙදර යනව. සිකුරාද උදේ ආපහු වැඩට එනව. එදා රෑ ආයම පිටකෝට්ටෙ චමරියෙ ඉන්නව.

සෙනසුරාද වරුවයි වැඩ. ඒත් මම හවස 3.00 වගෙ වෙනකල් වැඩ කරල සෙංකඩගල මැණිකෙ එකේ ගෙදර යනව. ඉරිදා ගෙදර. සඳුදා ආපහු සේම් ප්‍රොසීඩියර්. ඔය වැඩේ ඇඟට හෙන මහන්සියක් වුනාට ඒකෙන් ලොකුම ප්‍රයෝජනේකුත් වුනා. කාලාන්තරයක් තිස්සෙ අරගෙන කියවගන්ට වෙලා නැතුව මේස උඩයි, කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටි ඇතුලෙයි රාක්ක උඩයි ගොඩ ගහල තිබ්බ පොත් කන්දරාවෙන් සීයට අනූවක් විතර ඔය ඒ සතියකට තුන්වරක් පේරාදෙණිය - නුගේගොඩ අතර ගමනාගමනය කරපු අවුරුදු දෙක ඇතුලත කියවල ඉවර කර ගත්ත...හෙහ්,හෙහ්,

ඉතිං අපේ වැඩ ඇරෙන්නෙ හවස 5.00 ට වුනාට ගෙදර යන දවස් දෙක මම 3.30 ට වගෙ ඔෆිස් එකෙන් යනව. ඒකට හිලව් වෙන්ටත් එක්ක කොළඹ ඉන්න දවස්වල රෑ 7.30 වගෙ වෙනකල් වැඩ කරනව.අනික චමරියට ගියයි කියල කොරන්ට දේකුත් නෑනෙ. වල්පල් ටිකක් කියවල බුදියගන්නව මිසක.

අපේ ඔෆිස් එකේ ඉඳල මීටර් සීයක වගෙ මානයෙ තිබ්බ රෙස්ටුරන්ට් එකක්. සවරීන් ජර්මන් රෙස්ටුරන්ට් ඒකෙ නම. අපේ ආයතනයෙ හිමිකරුවන් බොහෝවිට හවස වැඩ ඉවරවෙලා ඔතන පොඩි අඩියක් කාරිය ගහල රිලැක්ස් වෙන සිරිතක් තිබ්බ. ඔහොම යනවට අපි කියන්නෙ ජර්මනියට යනව කියල. ඉතිං එහෙම යනකොට අනිවාර්යයෙන් ඔෆිස් එකේ ඉන්න අයටත් කතා කරනව. සමහරවිට රෑ එතෙක් ගෙදර නොගිහින් ඉන්න සහෝදර නිලධාරීන් ඉන්නවනම් ටෙලිෆෝන් කරල " ඒයි මිගාර ගෙදර යන්ට පරක්කු නැත්තං එන්න ජර්මන් එකට"  කියල කැඳව ගන්න සිරිතකුත් තිබ්බ අපේ බොස්ලගෙ. හෙහ්..අන්න එහෙමයි අපේ බොස්ල. තේරුනා නේද? ජාති ජාතිත් වාසනාවන් එහෙම සේවා යෝජකයො.

ඉතිං ප්‍රස්තුත දවසෙත් සුපුරුදු පරිදි ලොක්කා ඒ කිව්වෙ සොයිසා මහත්තය මගෙ කාමරේට ඔලුව දැම්ම රෑ හතට වගෙ..සොයිස මහත්තය කියන්නෙ ලංකාව පුරාම ඉදිකිරීම් ව්‍යාපෘතිවල දීර්ඝ කාලයක් සේවය කරල අත්දැකීම් ඇත්තෙක්. වයස අවුරුදු හැත්තෑවක් වගෙ ඇති. 

" රවී මොකෝ තවම වැඩද?...අදට ඔය මදැයි....යමු නේද ජර්මන් එක පැත්තෙ." 

" යමු බොස් " කියන පරක්කුවට මාත් කම්පියුටරේ ඕෆ් කරල නැඟිට්ට.

මගෙ කාමරේ තිබ්බෙ උඩ තට්ටුවෙ. පල්ලෙහාට බහිනකොට මෙන්න කවදාවත් නැතුව සමරෙත් ඉන්නව.

" ආ සමරෙ මොකෝ මේ රෑවෙලා ? " සොයිස මහත්තය ඇහුව.

" අර හලාවත ප්‍රොජෙක්ට් එකේ ඉන්වොයිස් ටික ෆයිල් කලා බොස්. ඒක හෙට උදේට ඕන කියල කිව්ව එකවුන්ටන්ට්." 

ඔය කාලෙ අපි හලාවතට පොඩ්ඩක් එහා උඩප්පුවෙ කෝවිලක් හැදුව.

" ආ ….වැඩේ ඉවරද? " 

" ඉවරයි ඉවරයි.." 

" හරි එහෙනං යමු ජර්මන් එක පැත්තෙ..රණේ යමු නේද? " සොයිස මහත්තය රණේගෙ කාමරේටත් ඔලුව දැම්ම.

අපි ඉතිං ඔන්න පොඩි කයියකුත් ගහගෙනම හෙමීට පයින්ම ගියා ජර්මන් එකට. අපිටම රිසර්ව් කරල වගෙ තියනව ඕකෙ මුල්ලක හත් අට දෙනෙකුට ඉඳගන්ට පුලුවන් මේසයක්.හැමදාම ගිහිල්ලම ආය වේටර්ලත් නිකං අපේ සහෝදරයො වගේ.මේසෙ වටේ අපි ඉඳගත්ත. සොයිස මහත්තය, ඊලඟට සමරෙ, ඊට මෙහා රණේ අන්තිමට මම. තව කවුදත් දෙන්නෙක්ද කොහෙද හිටිය. මට හරියට මීටරේට එන්නෙ නෑ මේ වෙලාවෙ. අපි ඉඳගත්තු තැනම උඩ බිත්තියෙ ගහල තිබ්බ ටී.වී. එකක්..

අපේ ඔය සොයිස මහත්තය ප්‍රවෘත්ති ගැන බොහොම උනන්දුයි." ආ ප්‍රවෘත්ති ඇති නේද මේ වෙලාවට?...ජයන්ත... පුතා දාන්නකො නිව්ස්...මේ වෙලාවට සිරස නේද? " ජයන්ත කිව්වෙ ජර්මන් එකේ වේටර් කෙනෙක්.

ජයන්තත් රිමෝට් එකෙන් සෙට් එක ඔන් කරල සිරස දැම්ම. දැම්ම ගමං මෙන්න එඩී මැරිච්ච් එක යනව. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී එඩී මහතා අද උදෑසන කොළඹ පෞද්ගලික රෝහලකදී අභාව…

" මුං බොරු කියන එකේ සීමාවක් නෑනෙ" සමරෙ එහෙම කියල අපේ ඕඩර් එක එන්ට ඉස්සර ගෙනත් තියපු පාන් ටෝස්ට් කෑල්ලක් කටේ දාගත්ත. 

ටී.වී. එක දිහාවෙ බොහොම උනන්දුවෙන් බලා හිටපු අපේ සොයිස මහත්තය සමරෙ දිහාට හැරුන. " ඈ...මොකක්ද සමරෙ ඒ කිව්වෙ? මොකක්ද බොරුව? " 

" බොරුව කියන්නෙ බොස් එඩී මැරිච්ච විදිහ. " 

" ඈ? ඒ කිව්වෙ? එතකොට මනුස්සය මැරුනෙ අර කියන විදිහට ප්‍රයිවට් හොස්පිට්ල් එකක නෙවෙයිද? " 

" මොන පිස්සුද බොස්? ඒ අමූලික බොරුවක්නෙ.." සමරෙ මගෙ මූණ දිහා බැලුව. මම හෙමිහිට ඔලුව හරවල රණේ දිහා බැලුව. රණේ තොල හපාගෙන බිම බලාගෙන ඉන්නව.

ඔය වෙනකොට මේ කතාව ඇහෙන මානෙ ඉන්න වේටර්ල දෙන්නෙකුත් අපි ගාවට කිට්ටු වුනා. හොඳ වෙලාවට අපි හිටපු අහල පහල වෙන කවුරුවත්ම හිටියෙ නෑ.

" ඈ සමරෙ එතකොට ඔය මනුස්සය මලේ කොහොමද? " සොයිස මහත්තය හරි කැමතියි පාන් ටෝස්ට් වලට. එයා හින්දමයි එව්ව ඕඩර් කරන්නෙ. ඒත් එදා මනුස්සයට පාන් ටෝස්ට් ගැන වගේ වගක් නෑ. 

" එඩී මැරිල තියෙන්නෙ බොස් පාර්ලිමේන්තුවෙ උඩ තට්ටුවෙං පල්ලෙහාට වැටිල.." 

" මොකක්? කවුද දැං ඔහොම කතාවක් කිව්වෙ? මම මේ ඔහොම එකක් ඇහුවමයි…" සොයිස මහත්තය කෙලිම්ම ටුෂ්නිම්බූට් වුනා. ඉංගිරිසියෙන් කිව්වොත් මෙහෙමයි. Mr. Zoysa straight tushnimbooted.

" කවුරුවත් කියල නෙවෙයි..දවල් ආව නිව්ස් ඇලර්ට් එකක්.අනික වැටිලයි කිව්වට වැටිලමත් නෙවෙයි. තල්ලු කරල කියලයි පොලීසිය සැක කරන්නෙ. " 

" මොනවා?... සමරෙ මේ...කටකතා පතුරවන එක සෙල්ලමක් නෙවෙයි හොඳද? කෝ දැන් කාටද ඔය නිව්ස් ඇලර්ට් එක ආවෙ ? ඔයාටමද? "

" ආ..මේ නෑ මට නම් නෙවෙයි ..කාටද ආවේ...ඒ ඒ ඒ? " සමරෙ නළලත් රැලි කරගෙන කල්පනා කරනව. 

" සොයිස මහත්තය මම ටොයිලට් එකට ගිහිල්ල එන්නං " මම සද්ද නොනැඟෙන විදිහට පුටුව පස්සට කරල නැඟිට්ට. 

************************************

රයිට්....ඇත්තටම මම මේ කතන්දරේ ලිව්වෙ ප්‍රවේශයක් හැටියට. ඒ කිව්වෙ මම අද මේ සටහන ලියන්නෙ ඇත්තටම වෙනත් කාරණයක් හේතු කරගෙන. මම ඔය කතාවෙදි කිව්ව නේද අපේ ආයතනයෙ සේවය කරපු එකෝම එක මානවිකාව ගැන. අර මම බත් අනන විදිහට රෙදි නමනව වගෙ කියල උපහාසයට ලක් කලේ. හරි ඒ මානවිකාව වනාහී නිදහස් සිතුවිලි වියුණුවෙහි නිර්මාතෘවරිය වන රන්දිල් මහත්මියයි. සත්‍යය වශයෙන්ම වියුණුවක් ලිවීමට මා පෙලඹවූයේ ඇයයි. එබැවින් මෙතෙක් පස් වසරකට ආසන්න කාලයක් වියුණුවක් ලිවීමෙන් මා ලැබූ අපමණ තෘප්තියටද එසේම මවිසින් ලියවුනු දෑ කියවීමෙන් දයාබර පාඨක ඔබ යම් වින්දනයක් ලැබූයේ නම් එයටද ගෞරවය හිමිවිය යුත්තේ අනිවාර්යයෙන්ම ඇයටයි. 

අද එනම් සැප්තැම්බර් 19 වන දින ඇගේ උපන් දිනයයි. 

ඔබට සුබ උපන් දිනයක් දයාබර රන්දිල්!!!