352. The Story Of My Marriage - 6 - A Kiss Of Only Three Seconds But…..

එදින එනම් ඇය හා වදනක් හෝ නොදොඩා ගෙවීගිය පස්වන දින රාත්‍රී නමයට අනන්‍යා මගේ කුටියෙහි දොරට තට්ටු කළාය.

ඒ වනවිට රාත්‍රී ආහාරයෙන් පසු මම යලි අධ්‍යයන කටයුතු ආරම්භ කලා පමණි. මෙහි ශිෂ්‍ය නේවාසිකාගාරයන්ට ශිෂ්‍යාවන් පැමිණෙන්නේ ඉතා කලාතුරකිනි. මින් පෙර ඇය මගේ කුටියට පැමිණ ඇත්තේ එකම වරකි.එදින ඇගේ ඒ අනපේක්ෂිත සම්ප්‍රාප්තිය කරණකොටගෙන මගේ අසල්වැසි නේවාසිකාගාර මිතුරෝ කොතෙක් අමන්දානන්දයට පත්වීදයත් ඔවුහු ක්ෂණිකව සංවිධානය කොටගත් කන් රිදුම්දෙන තරමේ මහත් හඬ සංගීතය පසුබිම් කොටගත් ෆ්‍රිස්බි ක්‍රීඩාවක මගේ කුටිය ඉදිපිට බරාඳයෙහි එහා මෙහා දුවමින් නිරතවූහ.

( ෆ්‍රිස්බී යනු අඟල් 10 පමණ විෂ්කම්භයෙන් යුතු එක්වරම අත ගස්සා පොළවට සමාන්තරව වීසිකලවිට වේගයෙන් භ්‍රමණය වෙමින් ගුවනේ පාවීයන බොහෝවිට ප්ලාස්ටික් වන් ද්‍රව්‍යයකින් නිවැමූ සුනම්‍ය තැටියක් උපයෝගී කොටගෙන කෙරෙන එළිමහන් ක්‍රීඩාවකි. )

ෆ්‍රිස්බියක්

" ඔයා හරියටම භාග්‍යාශ්‍රී වගේමයි " තම සගයින්හට වඩා එඩිතරවූ වූවෙක් මගේ කුටියෙහි වසා තිබූ දොර ඉදිරියෙහිම හිඳ මුරගෑවේ ඔවුන්ගේ නොමේරූ කෙළි කවටකම් හේතුකොටගෙන නොරිස්සුමෙන් අඳුරුවූ මගේ මුහුණෙහිද සිනහවක් මතුකරමිනි..

( භාග්‍යාශ්‍රී පත්වර්ධන් යනු එකල ඉතා ජනප්‍රියවූ රූමත් යොවුන් නිළියකි. ඇය ඒ වනවිට ඒ ආසන්න කාලයක ප්‍රදර්ශනය ඇරඹි " මෙයින් ප්‍යාර් කියා "  චිත්‍රපටයේ ප්‍රධාන චරිතය රඟපාමින් සිනමාවට පිවිස අපේ යොවුන් හදවත් එක් පැහැර ආක්‍රමණය කොට සිටියාය.)

භාග්‍යාශ්‍රී

තවත් මිනිත්තු කිහිපයක ඇවෑමෙන් භාග්‍යාශ්‍රී රඟන යථෝක්ත චිත්‍රපටයේ තේමා ගීතය නේවාසිකාගාරය පුරා පැතිර යන්නට විය.පරවියකුට ප්‍රේම දූතයකු වන්නැයි කරන ආයාචනයක් අඩංගු එම ගීතයට මම ද රුචි කළෙමි.

" මේක මහ විකාරයක් වුනානෙ.මේකෙ ඉන්නෙ MBA කරන ඔලුවක් තියෙන වැදගත් ළමයි ද නැත්තං එහෙම පිස්සං කොටුවෙනුත් සනීප කරන්ට බෑ කියල දොට්ට දාපු මොලේ අර්ශස් කාරයොද? ආයෙම ජීවිතේට මම එන්නෙ නෑ ක්‍රිෂ් ඔයාගෙ කාමරේට පාඩම් කරන්න. " කෝපයෙන් රතුවූ මුහුණින් යුතුව අනන්‍යා තමා ගෙන ආ සටහන් පොත් ගොනු කොටගනිමින් තෙපළාය. 

ඇය දැඩි කෝපයෙන් යුතුව පිටව යාමට දොර විවර කරද්දී ද මගේ නේවාසිකාගාර සගයින් අට දෙනෙක් බරාඳයේ මහත් ප්‍රීතියෙන් ඉපිළෙමින් ෆ්‍රිස්බි ක්‍රීඩාවෙහි නියැලෙමින් සිටියහ. " ඔහෙලයි ඔහෙලගෙ භාග්‍යාශ්‍රීයි.පිස්සු ද නැත්තං හැටිද? " ඔවුන් දෙනෙත් සමඟ මුවද විවරකොටගෙන බලාසිටිද්දී පුපුරා හැලුණු ඈ ගම්බිම් වනසාලමින් ඇදී යන්නාවූ කුණාටුවක් සේ අපේ නේවාසිකාගාරයෙන් නික්ම ගියාය. දොරටුව අසළදී එක්වරම නැවතුනු ඈ ආපසු හැරුණාය. " ආ..තව එකක්..මට පෙන්නන්ට බෑ ඔහෙලගෙ ඔය භාග්‍යාශ්‍රී. අදක ඊයෙක එහෙම නෙවෙයි එදා ඉඳලම. " 

එසේ නැවත ජීවිතයේ කිසිම දිනෙක මගේ කුටියට නොපැමිණෙන්නේ යයි සපථ කොට නික්ම ගිය ඈ යළිදු පැමිණ සිටින්නීය. මම දොර විවර කලෙමි.මද සිනහවකින් විකසිත ඇගේ මුහුණ මගේ නේවාසිකාගාර සගයින් එදා මෙන් නොව අද නියැන්ඩර්තාල් මානවයින් මෙන් හැසීරි නොමැති බවට හොඳම සාක්ෂියයි. ඇය හැඳ සිටියේ භෝජන ශාලාවෙහි ඈ මා හමුවූ මුල් දිනයෙහි ඇය හැඳ හුන් නිල් සහ සුදු වර්ණ මිශ්‍ර සල්වාර් ඇඳුමයි. ඔබ යම් අධ්‍යාපන ආයතනයක නේවාසිකව අධ්‍යාපනය ලබන්නෙකුනම් එසේම ඔබ හොඳ නීරීක්ෂකයකුනම් අවශේෂ සිසුන් හෝ සිසුවියන්ගේ ඇඳුම් ඇඳීමේ රටාවක් නිර්ණය කරගැනීම එතරම් අපහසු නොවේ. අනන්‍යා තම සුදු සහ නිල් පැහැති සල්වාර් ඇඳුම සෑම සති තුනකටම වරක් ඇන්දාය.

ඇගේ සුරතෙහි ෆෲටි ඇසුරුම් දෙකක් විය.( එකල තරුණපෙල අතර බොහෝසේ ජනප්‍රියවූ ෆෲටී නම් වූ අඹ යුෂයෙන් සකස්කල පානයක් විය.) 

ෆෲටී

" මම ආවට කමක් නෑ නේද? ඔබතුමාගේ අධ්‍යාපන කටයුතුවලින් විනාඩි දහයක් අපතේ ගියාට කමක් නෑ නේද මා වෙනුවෙන්? " 

ඇගේ කුටිය මෙන් නොව මගේ කුටියෙහි කිසිදු සිත් ඇදගන්නාසුලු බවක් නොවීය.මවිසින් කිසිදු සැරසිල්ලක් නොකල කපරාරු රහිත ගඩොළු බිත්ති බන්ධනාගාරයක බිත්ති සිහිගැන්වූයේ නිතැනිනි.මගේ දයාබර මව විසින් නිවසින් පිටත්වන විට ගමන් මල්ලට බහාලූ සුදු වන් ඇඳ ඇතිරිල්ල කාලාන්තරයක් මුලුල්ලේ නේවාසිකාගාර ලොන්ඩරියෙහි ඇසිඩ් මිශ්‍ර සේදුම් කුඩු මිශ්‍රණයෙහි බහා සේදීම හේතුකොටගෙන කිසිවකුට හඳුනාගත නොහැකි අළු, දුඹුරු සහ නිල් මිශ්‍ර පැහැයක් ගෙන තිබිණි.සුවඳ ධූම දවනයන්, නොයෙක් විසිතුරු ආම්පන්න සහ නැවුම් මල් පොකුරක් බහාලූ වීදුරු බඳුනක් කිසිදිනක නොවැරදුනු අනන්‍යාගේ මේසය මෙන් නොව මගේ මේසය මත වූයේ අධ්‍යාපනයට අවශ්‍ය පොත්පත් පමණකි.

" පොඩ්ඩක් ඉන්න...පොඩ්ඩක් ඉන්න..." එසේ පවසා මම ආපසු හැරී කුටිය සිසාරා යනපරිදි පරීක්ෂාකාරී බැල්මක් හෙලුවෙමි.නැත. කිසිදු යට ඇඳුමක් ඇඳ මත අතුරා නොමැත.නැත. කිසිදු කටුක ගන්ධයෙන් යුතු මේස් කිසිවක් පුටු ඇන්ද මත වනා නොමැත. නැත. නිරුවත් නිරූපිකාවන්ගේ ඡායාරූපයන්ගෙන් හැඩවුණු මුල්පිටු සහිත අශ්ලීල ගණයේ සඟරා කිසිවක් ද මේසය මත නොමැත.

" හරි එන්න…." මම දොර සම්පූර්ණයෙන් විවර කොට ඇයට කුටියට ඇතුළු වීමට ඉඩ හළෙමි. 

මගේ මේසය පුරා විසුරුනු පොත් දෙස ඇය මොහොතක් බලා සිටියාය. " හිහ්...හිටු කියල පාඩම් කරනව නේ? " මගේ ඇඳ මත හිඳ ගනිමින් ඇය විමසුවාය. 

" වෙන මොනව කරන්නද?" පුටුව පසුපසට අදිමින් මම පිළිතුරු දුනිමි.

" මම හිතන්නෙ දැන් ඔයා තනියම පාඩම් කරන හින්ද ලකුනුත් වැඩිපුර ගත්තෑකි. " 

" එහෙම දෙයක් නෑ කියල මම ඔයාට කිව්වනෙ. " 

" එහෙනං? කරුණාකරල කෙලින්ම කියනවද මොකක්ද කාරණේ කියල? ක්‍රිෂ් ඔයා පංතියෙදි අඩු ගණනෙ මා දිහා බලන්නෙවත් නෑ.මොකක්ද මේ පොඩි එවුං වගෙ හැසිරෙන එකේ තේරුම? " 

සුසුමක් හෙලූ මම ඉවත බලා ගතිමි. " මේ ක්‍රිෂ්, මගෙ මූණ දිහාවෙ, මගෙ ඇස් දෙක දිහාවෙ බලාගෙන කතා කරනවද තරහ නැතුව.Eye Contact Please " 

මම හිස ඔසවා ඇගේ විසල් දෑස දෙස බලාසිටියෙමි. ඇය කෙරෙහි මා තුලවූ සෙනෙහස ඒ මොහොතේ කෙතෙක් නැඟී ආවේද යත් ඇයට කිසිදිනෙක පිටව යාමට නොහැකිවන අයුරු මගේ කුටියෙහි දොර අගුළු දමා යතුර සැඟවීමට පමණ මට අවශ්‍ය විය.

" මට මේක කරන්ට බෑ අනන්‍යා. " 

" මොකක්ද ඔයාට කරන්ට බැරි? " 

" මට ඔයා එක්ක නිකම් යාලුවො වගෙ ආශ්‍රය කරන්න බෑ.සමහර අය ඇති ගෑනු ළමයි එක්ක එහෙම ආශ්‍රය කරන්න පුලුවන් අය. මම නෑ කියන්නෙ නෑ. ඒත් මට බෑ. විශේෂයෙන්ම කිව්වොත් මට ඔයා එක්ක බෑ. " 

" මොකක්?...." ඇය උඩුකය කෙලින් කොට ඇඳමත පස්සටවී හිඳගත්තාය.

" මම දන්නව මම ඔයාට ගැලපෙන්නෙ නෑ කියල ඔයා හිතනව වෙන්න පුලුවන්..ඒකට මම ඔයාට කිසිම දොසක්... "

" මොනවද අනේ මේ ඔයා කියවන්නෙ? " ඇගේ රැලි වැටුනු දෙබැම සහ නළලත ඇය සැබැවින්ම දැඩි ව්‍යාකූලත්වයකට පත්ව ඇති බව නිසැකවම කියා පෑවේය.

" ඒක අමතක කරල දාන්න. ෆෲටී එකට බොහොම ස්තූතියි. " ඇසුරුමෙහි වූ අවසාන අඹ යුෂ ස්වල්පය ශබ්ද නගමින් පානය කොට අවසාන කල මම ඇසුරුම වේගයෙන් මේසය මතට දමා ගැසුවෙමි. කලකට ඉහත නැරඹූ චිත්‍රපටයක ප්‍රේමයෙන් පරාජිතවූ කථා නායකයා අවසාන මත්පැන් බිඳ ද පානය කොට හිස් වූ වැට් 69 බෝතලය සිය දහස් කඩකට සුණු විසුණු වනසේ පොළවේ ගසන දර්ශනයක් ඒ හා සමඟම මගේ මතකයට නැඟුනි. " යන්න අනන්‍යා කරුණාකරල යන්න. මට තනියෙන් ඉන්න දෙන්න. මගේ හිත පෙලන මේ දුක් ගින්න අඹ යුෂයේ ගිල්වා හෝ නිවාගන්න මට ඉඩ දෙන්න " මම නිහඬව එසේ සිතුවෙමි.

" ක්‍රිෂ්..මේ ……….." ඇය ඉදිරියට නැවී මගේ උරහිස මත සුරත තබා මා ඇමතුවාය. 

" කරුණාකරල මාව අල්ලන්න එපා " ඇගේ ස්පර්ශයෙන් හටගත් සහසක් කුඩා විදුලි සැර මගේ ගෙල අසලින් ආරම්භව උඩු කය ඔස්සේ පහළට දිවයද්දී මම වේගයෙන් පැවසූයෙමි.

" හරි හරි සමාවෙන්න " ඇය වහා සුරත ඉවතට ගත්තාය." හැබැයි ඔයා කියන මේ කතාව හරිම අසාධාරණයි. අපි දෙන්න කතා කරල එකඟතාවයකට ඇවිල්ලනෙ නේද තිබුණෙ? මතක නැද්ද? " 

" කෙහෙම්මල් එකඟතාවය………" මගේ මුවින් එවදන් පිටවූයේ මේසය මතවූ අඹ හිස් යුෂ අසුරණය සුරතට ගෙන හැකි වීරියෙන් මිරිකන අතරදීය.

මම හිස ඔසවා ඇගේ මුහුණ බැලූවෙමි. ඇයද එවිටම හිස එසවූයෙන් අපගේ දෑස් එකිනෙක ගැටිනි. මොහොතක් එකිනෙකා දෙස බලා සිටි අපි එක්වරම යලි ඉවත බලා ගතිමු. දැඩි නිහඬතාවයේ වෙලී මිනිත්තුවක් ගෙවී ගියේය.ඉක්බිති එය මිනිත්තු දෙකක්, තුනක් බවට පත්විය. 

" ක්‍රිෂ්, ඔයාට මොනවද ඕන? What do you want from me exactly? tell me please…" අවසානයේ ඇය සිහින් හඬින් විමසුවාය. 

" මට ඔයාට ආදරය කරන්න ඕන. අපි දෙන්න පෙම්වතුන් වෙන්න ඕන. ඒකයි මට ඕන. හැබැයි මේක ප්‍රොපෝසල් එකක් නම් නෙවෙයි. ඔයාට ප්‍රේම යෝජනාවක් ගේන දාහතරවෙනිය වෙන්න මට කිසිම ඕන කමක් නෑ." 

" ඉතිං ඔයා දැන් මේ ගෙනෙන්නෙ ප්‍රොපෝසල් එකක් නෙවෙයි නම් වෙන මොකක්ද? " 

" නෑ මේක වෙනස්. ඔයයි මගෙ කාමරේට ආවෙ.ඔයයි මගෙන් ඇහුවෙ මට ඕන මොනවද කියල. ඒ හින්ද මේක වෙනස්. " 

" හරි හරි දැන් ඔයාට ඕන අපි දෙන්නා ආදරවන්තයො වෙන්නනෙ. ඉතින් අපි මෙච්චර කල් හිටියෙ ඒ වගේනෙ.අපි එකට පාඩම් කලා. ගෙවල් වලට කෝල් ගන්න එකට කමියුනිකේෂන් එකට ගියා. මෙස් එකේ එකට කෑවා. " 

" එව්වයින් වැඩක් නෑ අනන්‍යා, එව්ව ඔයාට වෙන ඕනම කෙනෙක් එක්ක කරන්න පුලුවන්නෙ. " 

" මට ඔයා කියන එක තේරෙන්නෙ නෑ. " 

" හරි මම බොහොම සරලව පැහැදිලි කරන්නං " මම මෙතෙක් හිඳසිටි අසුනින් නැඟිට කුටිය මධ්‍යයට ගොස් ඇය දෙසට හැරුණෙමි." මම බොහොම සරළව පැහැදිලි කරන්නං ඔයාට හොඳාකාරවම තේරුම් යන විදිහට.ඔන්න පස්සෙ ආයම කියන්න ඔට්ටු නෑ හරියට තේරුණේ නෑ කියල. " 

" හරි හරි කියන්නකො බලන්න" ඇගේ දෙතොලගට නැඟ ආ සිනහව එකෙනෙහිම මැකී ගියේය.

" ඔයා එක්ක එකට ඉඳගෙන පාඩම් කරන්න මට මොනතරම් අමාරුවුනාද කියල ඔයා දන්නෙ නෑ. එකක් මේ නිකටීන් රහිත සිගරට් ගැනයි, මාකටිං ගැටළු ගැනයි හිත එකඟ කරල හිතන්න ඕන. ඒකත් කොහොම හරි කලාය කියමුකො. මට ඊටත් වැඩිය අමාරු වුනේ ඔයා දිහා නොබල පාඩම් කරන්න හිත එකඟ කරගන්න එක." ඇය විසල්වූ දෑසින් මදෙස බලා සිටියාය.

" අනන්‍යා ඔයාගෙ මූණ දකින හැම වෙලාවෙම මට හිතෙන්නෙ අතේ තියෙන පොත අල්ලල විසි කරල දාල ඔයාගෙ මූණ ඉඹගෙන ඉඹගෙන යන්න. ඒත් එක්කම මට මතක් වෙනව අපි දෙන්න අතරෙ තියෙන හිතවත්කමේ එකඟතාවය. ඔයාටනම් ඒ ගැන කිසි අවුලක් නෑ බොහොම කූල්පිට ඉන්නව සාන්ත දාන්ත තීන්ත කූඩුව වගෙ. ඒත් මම? ඒ එකඟතාවය කඩන්න බැරිකම හින්දම මට සිද්දවුනේ හිත ඇතුලෙං බුබුලු දාගෙන එන හැඟීම් ඔක්කොම බලෙන්ම තද කරල හිරකරල දාගෙන මොකවත් අවුලක් නෑ වගේ ඉන්න.එතකොට ඔයාගෙ ඔය යටිතොලට පහලින් දකුණු පැත්තෙ තියෙන පුංචි උපන් ලපේ..." 

" ඔයා... දැක්කද... ඒක? මම... හිතුවෙ ..නෑ ඔයා.. ඒක......හිහ්..ඒක ..බොහොම.. පුංචි.. එකක්නෙ.." ඇය වදන් එකීනෙක නවතමින් සෙමෙන් පැවසූයේ සුරතේ දබරැඟිල්ලෙන් උපන් ලපය පිරිමදිමිනි. 

" ඒක පුංචි වෙන්න පුලුවන්. ඒත් ඒක මම දකිනව හැමදාම. ඒත් ඒ උපන් ලපයවත් ඊය ඉහලින් තියෙන ඔයාගෙ දෙතොල්වත් මට සිප ගන්න බෑ. මම හි..ත..ව..තෙ..ක් විතරයි. " හිතවතෙක් යන වදන අකුරෙන් අකුර උච්ඡාරණය කරමින් පවසා මම මඳක් වේලා ගැඹුරින් හුස්ම ගත්තේ සිත සමනය කරගැන්ම උදෙසාය.

අනන්‍යා මදෙස මදක් වේලා බලා සිටියාය.ඇගේ දෑසෙහි දඟකාරී බවක් මතුව සැණෙකින් අතුරුදන්ව ගියේය. ඉන්පසු ඇය මහත් හඬින් සිනාසුනාය.

" මේ මේක විහිලුවක් එහෙම නෙවෙයි හොඳද?..ඔයා දන්නෙ නෑ පහුගිය කාලෙ මම විඳපු... " 

" ඔයා කතාකරනව වැඩියි. " ඇය බැරෑරුම් ලෙස පැවසුවාය. 

" මොකක්ද කිව්වෙ? " මම දෑස් අයාගෙන ඈ දෙස බලා සිටියෙමි. 

" ඔව්. ඔයා කතාකරනව බොහොම වැඩියි. දන්නවද තොල් කියන එව්ව තියෙන්නෙ කතා කරන්නම විතරක් නෙවෙයි. "

ඇගේ හඬෙහි තාරතාවය එක්වරම වෙනස් විය. ඒ සමඟම ඇය නැඟී සිටියාය. මම කුටිය මධ්‍යයේ මෙතෙක් සිටගෙන සිටි අයුරින්ම පාෂානිභූතව ඇය දෙස බලා සිටියෙමි. සමදුරින් තැබූ පියවර තුනකින් ස්වාමිනාදන් මෙනෙවිය මවෙත ළඟාවූවාය. ඇගේ දෙතොලෙහි වූ අඹ යුෂ රසය මගේ දෙතොලට තත්පර තුනක් පුරා දැනිනි.

" හරි දැන් මම මේ කරපු මෝඩ වැඩේ බරපතලකම මටම තේරෙන්ට ඉස්සර මම මෙතනින් යන්ට ඕන " එසේ පවසමින් ඇය දොර වෙත ගොස් එය විවර කළාය. විෂ්මයෙන් සහ අධික කම්පනයෙන් පාෂාණිභූත වූ මට හැකිවූයේ හරි අඩකට ආසන්න ප්‍රමාණයක් විවරවූ මුවින් යුතුව ඈ පිටව යන දෙස බලා සිටීම පමණකි.

මගේ නේවාසිකාගාර අසල් වැසියෝ සිව් දෙනෙක් ඈ දොර විවර කරනු හා සමඟම දොරට පිටතින් සවිකොට තිබූ තම කණ් ඉවත් කොටගෙන සෘජුව සිටගත්හ. " ආ...අපි මේ අපේ ෆ්‍රිස්බි එක හොයන්ටයි ආවෙ. " ඉන් එකෙක් මොහොතකට පසු ධෛර්යය උපදවාගෙන පැවසුවේය. 

" මෙහෙ නෑ ඔහෙලගෙ ෆ්‍රිස්බි එකක්. මේ කාමරේ ඉන්නෙ  ඉගෙනගන්ට විතරක් තමන්ගෙ මුලු කාලෙම යොදවන වැදගත් මහත්මයෙක්. " එසේ පවසා නහයට කෙලින් ඉදිරිය බලාගෙන ඇය ඉක්මන් ගමනින් ශිෂ්‍ය නේවාසිකාගාරයෙන් නික්ම ගියාය.

*******************************************

" ඕක ගැන කොයිවෙලෙත් කියවන්ට ඕන නෑ. දැන් මදැයි " ඇය පැවසූයේ පසුදින උදෑසන තේ විවේකයේදීය. හරියටම හෝරා දහතුනකුත් මිනිත්තු විසි දෙකකට ප්‍රථම මගේ තොල් සිපගැනීම උදෙසා යෙදවූ ඇගේ තොල් මේ වනවිට ඇය යොදවා තිබුනේ තේ පානය කිරීම උදෙසාය.

" හරි හරි ආය මොකවත්ම කියන්නෙ නෑ මම ඒ ගැන. " ඒ වනවිටත් මම ඇයට හත්වරක් ස්තූතිකොට තිබිණි. 

මාතෘකාව වෙනස් කලයුතුයයි මම සිතූයෙමි. " සාමාන්‍ය අපගමනය ගැන අපි අවධානය යොමුකරනවා බොහොමත්ම වැඩියි. " එදින අප සහභාගීවූ සංඛ්‍යාලේඛණ විද්‍යාව දේශණය පිබඳව මගේ නීරීක්ෂණය මම ඉදිරිපත් කළෙමි.

" ආයම මොකවත් බලාපොරොත්තු වෙන්ට එහෙම එපා ඔන්න. මම මේ බොහොම පැහැදිලිව කියන්නෙ.." අනන්යා අනපේක්ෂිතව පැවසුවාය.

" මොනවද මොකවත් කියන්නෙ?" මම ඇසූයෙමි. තහනම් මාතෘකාවට යලි ප්‍රවිෂ්ට වූයේ මම නොව ඇයමය. 

" මොකවත් කියන්නෙ මීට පස්සෙ වැඩිපුර මොකවත් එහෙම නෑ කියලයි. හරි ඒ කතාව එතනිං ඉවරයි . දැන් ආපහු පාඩමට. සාමාන්‍ය අපගමනය ගැන මොකක්ද අර ඔයා කිව්වෙ? " 

" සමාවෙන්න මැඩම්, එකම එක පැහැදිලි කිරීමක් අවශ්‍යයයි. වැඩිපුර නෑ කියල ඔබතුමිය කිව්වෙ අර ඊයෙ එව්ව ආයම වැඩිපුර නෑ කියලද එහෙමත් නැත්තං ඊයෙ එව්වට අමතරව තව මොකවත් එහෙම වැඩිපුර නෑ කියලද? " 

" මේ හලෝ..ඔය විකාර නවත්තනවද? අපි මේ ඉන්නෙ බොහොම වැදගත් දේශනයක් මැද්දෙ. ඒක අමතක කරන්ට එපා..තේරුණාද? " 

" ඒක එහෙම වෙන්ට ඇති. ඒත් මම මේ ඉන්නෙ මගෙ ජීවිතේ අර්බුදයක් මැද්දෙ. අනේ ඒ ගැන හිතල මට අනුකම්පා කරල උත්තරයක් දෙන්න. " 

" මේ ...පිරිමින්ට ඔය ගැන ඇරෙන්න වෙන හිතන්න දෙයක් ඇත්තෙම නැද්ද දෙයියම්පල්ල? අනික අපිට අද රෑ අර Normal curve problems ගැන ස්ටඩි කරන්න තියෙනව. මතකයිනෙ නේද? " 

මම ඇය දෙස බලා පියකරු ලෙස සිනාසීමි. 

" මම දන්නව ඔහේ ඔහොම හෝතඹුවෙක් වගෙ හිනාවෙන්නෙ මොකද කියල. මේ එකක් කියන්නම් දැන්මම. Curves ගැන අනවශ්‍ය විහිලු කරගෙන ආවොත් මම එල්ලුං ගහට ගියත් කමක් නෑ කියල මිරිකනව බෙල්ලම " 

ඇගේ ඒ ඉතා චිත්තාකර්ෂණීය වූ පොරොන්දුවත් හා සමඟම තේ විවේකය අවසන් බව සනිටුහන් කරමින් සීනුව නාදවිය.