228. කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය…..16

" හරි විජිත..උඹට ඕන විදිහකට මට කතා කරපං... එක අතකට මට උඹ ඔහොම නෙවෙයි කතා කරන්ට ඕන..හරි එව්ව ඇරිච්චාවෙ...උඹට අහන්ට තියෙන එක අහපංකො ඉතිං " 

ඌ කතාකරපු විදිහ හරි නෑ කියල ඌටම හිතිලද කොහෙද විජිතය කතා කලේ බිම බලාගෙන.. 

" ඇයි උඹ මට මෙහෙම කලේ? " 

ඌ එහෙම අහපු විදිහට මගෙ පපුව හෝස් ගාල ගියා.මගෙ හැටියක් ඒක පොඩි කාලෙ ඉඳලම. දුක හිතෙන සීන් එකක් තියෙන ටෙලි ෆිල්ම් එකක් මට තාමත් බලන්ට බෑ ඇස් දෙකට කඳුලු එන්නෙ නැතුව. අපෙ ලොක්කි මගෙ ඔය මර්මස්තානෙ යස අගේට දන්නව. ඇස් දෙකේ කඳුලු පුරෝගෙන කියන ඕන දෙයක් මම කරනවයි කියල උන්දැ දැනගත්තෙ අපි යාලු උන අලුතම. එදා ඉඳල ඉතිං ආය කියන්ට ඕන නෑනෙ..කඳුළු අතේ අරං ඉන්නෙ... 

දන්නවද පොඩි දවස් වල මොන්ත ක්‍රිස්තෝහි සිටුවරයා පොත කියවන්ට මට තුන් හතර පාරකට වැඩිය ට්‍රයි කරලත් බැරිඋනාය කියල. එඩ්මන් දනතිස්ස තමන් අවුරුදු ගණනක් පණමෙන් ප්‍රේම කරපු පෙම්වතිය එක්ක විවාහවෙන්ට කලින් දවසෙ දින නියමයක් නැතුව ශතෝ දීප්ත බන්ධනාගාරයෙ නිරපරාදෙ හිරකරපු සීන් එක කියවනකොට මට ඇඬෙන්නෙ නිරායාසයෙන්. 

" ඇයි උඹ මට මෙහෙම කලේ? " විජිත බොහොම හෙමිහිට එහෙම ඇහුවම අපි හැමෝටම මොකවත් කියාගන්ට බැරුව ගියා. එකිනෙකාගෙ මූණු දිහා බලල ආයෙම බිම බලා ගත්ත අපි හැමෝම. 

බිම බලාගෙනම නළල දෙපැත්ත දෑතින්ම පිරිමදිමින් ටික වෙලාවක් උන්නු මම ඔලුව ඉස්සුවා. 


" විජිත ඉස්සෙල්ල කියාපං මල්ලි මට මේක..මම උඹට මොනව කලයි කියලද උඹ හිතාගෙන ඉන්නෙ? " 

විජිතය පුටුවෙන් නැඟිට්ටෙ වෙඩි කාපු ඌරෙක් වගේමද කියල කියන්ට නම් බෑ.මොකද මම එහෙම එකෙක් දැකල නැති නිසා..කොහොම හරි ඊට හුඟක්ම සමානව වෙන්න ඕන. වෙඩි කාපු ඌරො දැකපු කට්ටිය ඒ සීන් එක හිතේ මවා ගන්ට. දැකල නැති කට්ටිය විජිත නැඟිට්ට විදිහ හිතේ මවාගෙන වෙඩි කාපු ඌරොත් ඒ වගේය කියල හිතාගන්ට... 

" මේ උඹෙ බබා හුකුං තමයි ***** මට අල්ලන්නෙ නැත්තෙ...කෙලිං කතාකරපං එහාට මෙහාට වැනෙන්නෙ නැතුව " 

" මේ විජිත උඹට මම එක පාරක් කිව්වා…" විමලෙය නැඟිට්ටෙ වෙඩි කාපු කොටියෙක් වගෙ.. 

අපි ඔක්කොමත් ඒ එක්කම නැඟිට්ට..නැඟිට්ට නෙවෙයි ඇත්තටම නැඟිටුනා. 

එතකොටම ධර්මෙ කඩාගෙන ආව එතනට වෙඩි කාපු කවුද......හරි වෙඩි කාපු ගෝනෙක් වගෙ....මතකනෙ ධර්මෙය නේද?....විජිතයගෙ රූමා… 

" කොහෙද බං උඹ ගියෙ?...මම බත් ටිකක් බෙදාගෙන එන්ට කුස්සියට ගිය ටිකට? මේ සැමී ඇවිල්ල කියනකල් මම දන්නෙ නෑ උඹ මෙහෙ ආවයි කියල...හා..යමං යමං ගිහිල්ල කාල නිදාගනිං " 

ධර්මෙ විජිතගෙ අතින් අල්ලල ඇද්ද ඌව එක්ක යන්ට... 

" බත් නෙවෙයි මට දැං කන්න වෙලා තියෙන්නෙ වහ..උඹ පලයං...මට මෙතන තියනව ප්‍රශ්නයක් කතා කර ගන්න …" විජිත මා දිහාවෙ රවාගෙන කිව්ව... 

" මේ ..උඹ මගෙං කුණු හරුප අහගන්ට එපා හොඳද?...ප්‍රශ්න විසඳගනිං හෙට උදේට..යමං යන්ට කිව්වහම ..." ධර්මෙ බලෙම්ම විජිතයව ඇදගෙන ගියා… 

" අනේ සොරි බං " කුස්සියෙං එළියට බහිනකොට ධර්මෙ ආපහු හැරිල කිව්ව.. 

" හරි බං එව්ව ගණං ගන්ට එපා...අනික උඹ කියල මොනව කරන්ටද? " විමලෙ උගෙ පිටට හෙමිහිට තට්ටු කලා.. 

අපෙ වතුර ටැංකිය පිටිපස්සෙං විජිතලගෙ චමරියට තියනව වැට අයිනෙං කෙටිපාරක්. 

" ඒයි ධර්මෙ ඉඳහං…" මම කුස්සියෙ දොර ගාව ඉඳල කෑගැවුව..දවස් තුනක් නෑ..ඔය වැට අයිනෙ ඉඳල දාර පොලඟෙක් මරල තිබ්බ අපෙ ගෝලයො කට්ටිය. 

" සැමී මගෙ ඇඳ පල්ලෙහා ඇති රතු පාට ටෝච් එක ..අරං වරෙං විගහට…" 

ටෝච් එකත් අරගෙන මම ගියා උං දෙන්න ලඟට… 

" තෑන්ක්ස් වීරෙ…." ධර්මය ටෝච් එක අතට ගන්න ගමං කිව්ව. 

අපෙ වතුර ටැංකි වටේටම දෙකේ හතරෙ ලී හිටවල ඇස්බැස්ටස් තහඩු ගහල කවර් කරලයි තියෙන්නෙ. මොකද ඔය මර පෑවිල්ල කාලෙ දාඩිය ඉහිං කණිං දාගෙන ආහම ආය කෙලිම්ම අපි කවුරුත් ඔක්ස්ෆර්ඩ් බාත් එකක් තමයි දාන්නෙ. ඔය සීන් එක දන්න නිසා අපෙ ලොක්ක චමරි ඔක්කෝගෙම පිටිපස්සෙ වතුර ටැංකි වටේටම කවර් කරවල දැම්මෙව්ව. 

විජිතය හිටියෙ අන්න ඒ ඇස්බැස්ටස් තහඩුවකට හේත්තුවෙලා. මිනිහ ඔලුව උස්සල මා දිහා බැලුව. ඇස් දෙක රතු වෙලා ඇටි කුකුළෙක්ගෙ වගේ… 

" උඹට නම් හොඳක් වෙන්නෙ නෑ…" ඌ එහෙම කිව්ව බොහොම හෙමිහිට. 

" වර යංට..මෙන්න මෙහෙ...අනෙ අම්මපා... …." ධර්මෙ ඌව ඇදගෙන ගියා. 

ධර්මෙ අඩි පාර පුරහටයි වටේ පඳුරු අස්සටයි ගහන ටෝච් එළිය ඇරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් නොපෙනෙන ඇටපල් කළුවරේ මම එහෙමම ගල් වෙලා හිටියෙ කිසිම දෙයක් හිතාගන්ට බැරුව.හිටිහැටියෙ ඔළුව පිටිපස්සට වැරෙං පොළු පාරක් වැදුනම මනුස්සයෙකුට හැඟෙන්නෙ මෙහෙම වෙන්න ඇතිය කියල මට එක පාරටම හිතුන

විමලෙ පිටිපස්සෙං ඇවිල්ල මගෙ බඩ මැදිං අත්දෙක දාල මාව බදාගත්ත. ඌටත් ඇහෙන්ට ඇති විජිත කියාපු එක. ඒත් ඌ එක වචනයක් වත් කිව්වෙ නෑ. ඒ වගෙ වෙලාවක සහෝදරත්වයේ උණුසුමක, ළබැඳි හදවතක ලෙංගතුකමක අගය කියා නිම කරන්ට බෑ. දෑසට නැඟුනු කඳුලු අතරින් අහසෙ පායලා තිබ්බ තරු බොඳ වෙලා පෙනුන මම ඇස් පියාගෙනම උඩ බලල ටික වෙලාවකින් ඇස් ඇරියම. 

" යමං ඇතුළට මෙතන මේ හීතලේ ඉන්නෙ අහවල් දේකටද? " 

විමලෙ එහෙම කිව්වම තමයි මටත් තේරුණෙ තදටම පින්න වැටෙනව නේද කියල...මෙහෙම පාන්දර වෙන්ටත් කලින් පින්න වැටෙන්නෙ පැලෙන්ට පායන්ට... 

" සැමී කෑම බෙදිල්ල පැත්තක දාල ගිහිල්ල පීටරය ඉන්න තැනකින් හොයාගෙන අරං වරෙං ඕල්ඩ් එකක්…" 

විමලෙ කුස්සියට ගොඩ උනේම එහෙම කියාගෙන. අපේ කෑම්ප් එකේම අපිම කොටස්කාරයො වෙච්චි ක්ලබ් එකක් වගෙ එකක් තිබ්බය කියල මම මේ කතාව නමෝ විත්තියෙං පටං ගන්නකොටම කිව්වය කියල මතකද? අන්න ඒ ක්ලබ් එකේ භාරකරු තමයි පීටර්...... 

" මචං මගෙ මේස ලාච්චුවෙ ඇති පර්ස් එක…. ඒකෙං සල්ලි ගනිං " 

ඇඳි පුටුවක ඉඳගෙන මම ඔලුව ඇන්දට හේත්තු කරල වාරු වෙලා ඇස් දෙක පියාගත්ත.. 

" නෑ..මම සල්ලි දෙන්නං…." විමලෙ උගෙ කාමරේට ගියා. 

" මචං..මට සමාවෙයං මේ ඔක්කෝටම වැරදි කාරය මම..එදා මම උඹට අර ***** ට කවි ලියල දෙන්නෙයි කියල නොකිව්වනං මේ කිසිදෙයක් වෙන්නෙ නෑ. එහෙම හිතනකොටත් මට මචං මං ගැනම මහ තරහක් ඇති වෙන්නෙ..." 

විමලය මා ඉස්සරහ ඉඳගෙන මයෙ අත් දෙක අල්ලගත්ත. අම්මාපල්ල සාලෙ සිවිලිමේ එල්ලිලා පත්තු වෙච්චි ලෑම්ප් ෂේඩ් එකක්වත් නැති විදුලි බුබුලෙ එළියෙං මම දැක්ක උගෙ ඇස් වල කඳුළු දිළිසෙනව. මගෙ පපුවත් හිරවෙන්ට ආව ඒක දැකල. 

විමලෙය කියන්නෙ මහ රූස්ස වනස්පතියක් වගෙ ඕනම දෙයක් දරාගන්ට පුළුවං පුරුසයෙක්. අපි පොඩි එවුං, ජීවිතේ හැම දේකටම උපදෙස් අනුසාසනා ගන්නත් විමලෙයගෙං .ඉතිං එහෙව් ගහක් ගලක් වගෙ ඉන්න එකාගෙ ඇස්වල කඳුළු දැක්කම පපුව හිරනොවෙන්නෙ කාගෙද? 


" නෑ අයියෙ මේ ටික මේ වෙන්ට තිබ්බ විදිහ තමා. ඒකට අයියට කරන්ට දෙයක් නෑ...යමක් වෙන්ට තියනව නම් වළක්වන්ට ඉරිසින්නාන්සෙලටවත් බෑ කියල අයියම නේද අපිට කියල දීල තියෙන්නෙ.? " 

මම ඇහුව බොහොම අමාරුවෙං යන්තමට හිනා වෙන ගමං.. 

" හ්ම්ම්ම්...ඒකත් නම් එහෙම තමයි...ඒත් මගෙ හිත වාවන්නෙ නෑ බං උඹ මේ දහපදුරා කතා අහන්ට ඕන එකෙක් නෙවෙයිනෙ..ඒකයි මට දුක…" 

" හරි හරි අයියෙ ඔන්න ඔව්ව අල්ලල දාහං…" 

" මහත්තෙය..ඕල්ඩ් ඉවරයි මෙච්චරයි තියෙන්නෙ කියල පීටර් අයිය මේ වෙන මොනවද දුන්නා.." 

පත්තරේක ඔතපු බෝතලේකුත් අරගෙන සැමී ආව. 

" ඕන මඟුලක් බං ගනිං ගනිං මේ වෙලාවෙ ඕන එකක්.. " ජයේ නැඟිටල බෝතලේ අතට ගත්ත. 

" යකෝ දෙවරක් පෙරුම උන්නැහැ..වරෙල්ල වරෙල්ල අද ගහමු... "

" හරි බොමු හැබැයි එකක් තියනව..මේ මඟුල ගැන වචනයක්වත් කතා කරන්ට බෑ හොඳද? "

මම නැඟිටල ගුරුලේත්තුවෙං ප්ලාස්ටික් ජෝගුවට වතුර එකක් පුරවන ගමං කිව්ව.ඔය වෙලාවට අය කොහෙං ෂැන්ඩි හොයන්ටද? උ.නි.ජලය තමයි. 

එදා අපි තුන්දෙනා ගැහුව මදි නොකියන්ට. සිංදු කිව්ව ගේ දෙක වෙන්ට… 

" මේ අඩේ උඹෙ අර අසබ්බිය සිංදුව එහෙම කියන්ට එපා හොඳද? මතකනෙ? " ජයේ එහෙම කියල හක හක ගාල හිනා උනා. 

ඒ ඊට මාස හයකට වගෙ ඉස්සර වෙච්චි සීන් එකක්. එදා ටිකක් විතර වැඩිපුර පෙවුනයි කියමුකො. ඊට පස්සෙ ඔන්න අසබ්බිය සිංදු කීපෙකුත් කිව්වයි කියමුකො. මයෙ සද්දෙ තමයි හොඳටම බොහොම පැහැදිලිව ඇහිල තියෙන්නෙ...ලොක්ක මට පහුවදා ලියුමක් ගැහුව...නියම වැඩේ කියන්නෙ ඒ හෝතඹුව වචන ටික අහ ගත්තෙ මගෙම්මයි. මම දන්නවය ඔහොම එකක්. මමත් වැඩර් වගෙ කියල දුන්න...අන්තිමට ඌරගෙ මාලු කතාව වගෙ තමයි ඔන්න උනේ.. 

හරි ඒ කතාව මෙතන කියන්ට බෑ. මම පඳුරු තලනව වැඩිය... ඒ නිසා කතාවට හානි වෙනවය කියල මයෙ බෝම හිතේසිවන්ත මානවිකාවියක් මට පස් පඩංගුවෙ බයිනවනෙ.ඒ නිසා මේ අසබ්බිය සිංදු සීන් එක ආයෙ වෙනම ලියන්නං.. 

පහුවදා ආය නෑ ඔලුව මගෙ නෙවෙයි වගෙ...මාස තුනක ට්‍රේනිං එකට කොළඹ ගිහිල්ල ආවෙ දවස් දෙහෙකට ඉස්සෙල්ල නිසා හරියකට වැඩක් තාම සෙට් උනේ නෑ. ඒ නිසා උදේ ගිහිල්ල පොත අස්සං කරල ආපහු ඇවිල්ල ටිකක් නිදාගන්නංය කියල මම හිතාගෙන හිටියෙ..ඒත් කොහෙද? කරුමෙ කියන්නෙ...ඔහොම දවසට තමයි මොනවහරි මරාලයක් කඩා පාත් වෙන්නෙ.. 

හදිස්සියෙ අපෙ එකෙකුට ගෙදර යන්ට වෙලා..පොඩි එකාට සනීප නැද්ද හරි මොකක් හරි එකක්..මට උගෙ සයිට් එකට යන්ට උනා..මොකෝ ලොක්කට කියන්ටය..අනේ බොස් අද නම් බෑ..ඊයෙ ගැහුව නාගසලං වෙනකල් කියල..ඕ කේ බොස් කියල ගියා ඔලුවත් අතිං අල්ලගෙන...සයිට් එක මේ කිලෝ මීටර් හතර පහක් එහා අලුතෙං හදන වැවක හොරොව්ව සහ පිටවාන... ස්ලූස් ඇන්ඩ් ස්පිල් කුම් කෝස්වේ 

ස්පිල් කුම් කෝස්වේ කිව්වමත් ඔන්න තව කතාවක් මතක් වෙනව..ඒකත් පස්සට හොඳද? දන්නවනෙ අර මානවිකාව ..හප්පා....ඔලුවත් අල්ලගෙන ගිහිල්ල ජීප් එකෙං බැස්සට අප්පටසිරි මගෙ ඔලුව කැක්කුං කොහෙං ගියාද නෑ වාඩියෙං එළියට ආපු මනුස්සය දැක්කම. ලැම්බට් අයිය...මයි වෙරිම වෙරි ගුඩේම ගුඩ් ෆ්‍රෙන්ඩ්.. 

ලැම්බට් අයියට හැටක් වගෙ ඇති. ඒ වාඩියෙ සියලු වැඩ බලාගෙන හිටියෙ මිනිහ තමයි. එකවුන්ටන් කුම් චෙෆ් කුම් එන්ජිනියර් කුම් තවත් හැම දෙයක්ම කුම්. වාඩියෙ එවුං බීලා ගහගන්නකොට ඕ.අයි.සීත් කුම්...මිනිහගෙ ගම මැදවල..කටුගස්තොට කිට්ටුව. නුවර සම්බන්දෙ නිසයි මනුස්සය මාත් එක්ක තවත් ෆිට් උනේ. ලැම්බට් ගැන කතන්දර බොහොම තියනව. එව්ව පස්සට..දන්නවනෙ අර මානවිකාවි... 

" අප්පට සිරි මේ අපේ මහත්තෙය..දැක්කෙ නෑ සෑහෙන කාලෙකිං..මං ඒත් හිතුව වෙන කොහාට හරි මාරුවෙලා ගිහිංවත්දෝ කියල.." ලැම්බට්ගෙ මූණෙං එකයි හිනාව... 

" මොන මාරුද ලැම්බට් අයියෙ..අපි මේ කොළඹ පොඩි පුහුණුවකට ගියානෙ.." 

" ඒක නෙව... මම ඒත් හිතුව මාරුවෙලා ගියා උනත් මහත්තය මට නොකිය යන්නෙ නෑනෙ කියල.." ලැම්බට් කටපුරාම හිනාඋනා.. 

" මේ ලැම්බට් අයියෙ අද මයෙ තියනව පොඩි ඔලුවෙ කැක්කුමක්...පොඩ්ඩක් කොහෙ හරි හෙවණකට වෙල හිටියනං හරි..අද මොකද කරන්නෙ?..." 

" අද අර පල්ලෙහ බට ලයින් එකට සැටලිං ගහන්ට තමයි තියෙන්නෙ…." 

" යමංකො බලන්ට එහෙනං.." 

මම ලැම්බට් එක්කම වැව් බැම්ම පල්ලෙහා වැඩ කරන තැනට ගියා. රාජකාරිය කරල ඉන්ට එපාය ඉස්සරවෙලා මොක නැති උනත්.පණං හතරක් හරි හම්බ කර ගන්නෙ මේකෙං වෙච්චි.ෂටරිං එක ( ෂටරිං එක කියන්නෙ කොන්ක්‍රීට් දාන්ට කලියෙං ලෑලි හෝ ප්ලයිවුඩ් වලින් හදන පෙට්ටියට ) දිග පලල කාරිය බලල මම ආපහු වැව් බැම්මට ගොඩ උනා. 

අලුතෙං අපි මේ ප්‍රතිසංස්කරණය කරන්නෙ මෙතන රජ කාලෙ ඉඳන් තියන පුරාණ වැවක්.එතනම පල්ලෙහයිං සෙල් ලිපියකුත් තියනව. කැළණි විශ්ව විද්‍යාලෙ පුරාවිද්‍යාව කරන ළමයි වගයක් එක පාරක් ඕක පිටපත් කරගෙනත් ගියා.මම තමයි ඒ වැඩේ සම්බන්ධීකරණය කලේ.අපූරු ගෑණු ළමයි දෙතුන්දෙනෙකුත් හිටිය ඒ නඩේ....හෙහ්, හෙහ්, කිව්වම මොකද? 

පරණ වැව් බැම්ම දිගේ මීටර් දෙසීයක් වගෙ ගියාම වැව් බැම්ම වහගෙන හැදිච්චි මහ විසාල කුඹුක් ගහක් තියනව. ඒ යට අපූරු ගල් තලාවක්.....අනික ඒ හරියෙ වැවේ තාම වතුර තියනව. ඕළු මල් පිපිල තියෙන්නෙ එකකට එකක් හිප්පෙන ගාණට. 

" මේ ලැම්බට් අයියෙ. මම අර කුඹුක් ගහ යටට යනව.මොකක් හරි ප්‍රශ්ණයක් ආවොත් මට කියන්ට ඇවිල්ල."

 
" හරි මහත්තය තැඹිලි වල්ලක් ඇති වාඩියෙ. මහත්තයට එකක් කපල ගේන්ටද? "

 
තැඹිලි? මේ කැළෑවෙ තැඹිලි හොයන එක ලේසි නෑ.. 

" කොහෙන්ද බං තැඹිලි.? "

 
" ඊයෙ මම කදුරුවෙල පොලෙන් ගෙනාව. " 

" අනේ ඕන නෑ බං ඔය තේ කහට එකක් තිබ්බම ඇති. "

 
" නෑ මහත්තය වල්ලෙ තැඹිලි හත අටක්ම තියනව. ඉන්ටකො මම ගේන්නං කපල " 

" එහෙනං අරං එන්නකො…" 

ඔච්චරම කියනවනං ආය මොකටද? අනික රෑ ටිකක් වැඩිවෙන්ට බිව්වම පහුවදා තැඹිලි ගෙඩියක් ගහන්ට ඇත්තං ආය නෑ නිවං ගියා වගෙ තමයි. 

කුඹුක් ගහ කලිං වගේම කොළ පාටට දිලිසුනා. ගල් තලාවත් එන්න එන්න මා මත සැතපෙන්න කියන්න වගෙ ආරාධනාත්මකව මා දිහා බලන් හිටිය. නිල් පාට වැව් දියේ සුදු පාටිං පිපිල යන්තමට හමන හුළඟට හෙලවුනේ ඕළු මල් යායක්. ගල්තලාවෙ ඉඳගෙන ඕළු මල් දිහාවෙ ටික වෙලාවක් බලා ඉඳල මම එහෙම්මම ඔලුව පිටිපස්සෙ බැඳගත්තු අත්දෙකට වාරුවෙලා ගල් තලාව උඩ දිග ඇදිල හාන්සි උනා. 

ඊයෙ රෑ වෙච්චි සිද්ධියෙන් පස්සෙ ඔන්න නිවී හැනහිල්ලෙ ඒ ගැන ආයෙම හිතන්ට මට අවස්තාවක් ආවෙ දැන්. ඒ සිද්ධ වෙච්චි දේවල් ගැන හිතනකොටත් මගෙ හිත වාවන්නෙ නැතුව යන්ට වගෙ වෙනව.මම මගෙ ජීවිත කාලෙට කිසි කෙනෙකුට හිතා මතා වරදක් කරපු මිනිහෙක් නෙවෙයි.මට පුළුවන් හැටියෙ උදව්වක් මිසක.

 
ඒත් එක්කම මේ සිද්ධියෙදි මගෙ අතේ කිසිම වරදක් නෑ කියල මට සහතිකයි. ඒත් අන්තිමට විජිත ඔක්කොම වැරැද්ද පටවන්නෙ මයෙ කර පිට.ඒ ඔක්කොමත් හරි අන්තිමට මනුස්සය උඹට නම් හොඳක් වෙන්නෙ නෑ කියලත් කිව්වනෙ.ඇයි දෙයියනේ මම මොනව කලාටද?

 
හෙමිහිට ඇහෙන්ට පටන් ගත්තු අඩි සද්දයක් ටිකින් ටික වැඩි උනා. ලැම්බට් අයිය තැඹිලි ගෙඩියත් අරගෙන එනව වෙන්ට ඇති කියල හිතල මම ඇස් දෙක ඇරියෙවත් නෑ. 

අඩි සද්දෙ මා ලඟටම ඇවිල්ල නැවතුනා. මම උඩ බලාගෙනම හෙමිහිට ඇස් ඇරියා, කුඹුක් ගහේ අතු අස්සෙං පාතට ආපු ඉරු රැස් දහරක් කෙලිම්ම මයෙ ඇහැට වැටිල මගෙ ඇහැ ආයෙම පියෙව්ව.

 
" අයියෙ……" 

කණ ළඟම ඇහුන ඒ කටහඬ ආයෙම මගෙ ඇස් අරවල ඔලුවත් ඒ පැත්තට හැරෙව්ව. 

මතු සම්බන්ධයි......