290. විමලෙගෙ වාංපතුල් කතා 23 - දෙපා කොටි, ඔළු කන අලි, කිතුල් හකුරු සමඟ අලි ගැට පේර, තරුණ ගොවි සමාජ සහ රජයේ චිත්‍රපට අංශය, …The Memoirs Of the Seventies

සෝගම් නොහොත් ඉදල් ඉරිඟු

කඳු ලියල තිබ්බ කොටි ගැන කතාවක්. ඒක කියවල මටත් ඔන්න මතක් උනා කොටි හා සම්බන්ද මගේ අතීතය. ( මේ කියන්නෙ අර කාලෙකට කලින් හිටිය දෙපා කොටි ගැන. සත්තෝද්දියානෙ ඉන්න කොටි එහෙම නෙවෙයි ) සත්තෝද්දියානෙ ගැන කියනකොට ඔන්න සුට්ටි කතා දෙකක් මතක් උනා. එකක් ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ වෙච්චි එකක්. 

අපේ පන්තියෙ මට පස්සෙ පේළියෙ කෙළවරේම හිටියෙ සිසිල්. .....හැත්තෑගණං වල තිබ්බෙ අයිස් පෙට්ටි වර්ග දෙකයි. එකක් සිසිල් අනික ඌෂා...පස්සෙ සිසිල් කොම්පැණියත් ගත්ත මයෙ හිතේ ඌෂා සමාගම. ඒත් සිසිල් නමින් ශීතකරණ හදන එක නැවැත්තුවෙ නෑ සිසිල් කියන නමට තිබ්බ ජනප්‍රියත්වය නිසාම. ඌෂා කොම්පැණිය මගෙ හිතේ ඉන්දියන් එකක් වෙන්ට ඕන. ෆැක්ටරි එක තිබ්බෙ නම් රත්මලානෙද කොහෙද... 

හැත්තෑ දෙකේ අවුරුද්දෙ ඉස්සෙල්ලම අපෙ ගෙදරට අයිස් පෙට්ටියක් ගෙනාවෙ.ඒ කාලෙ අයිස් පෙට්ටියක් කියන එක ඇවිල්ල සුඛෝපභෝගී භාණ්ඩයක්. මයෙ යාලුවො එනව සෙනසුරාද ඉරිද දවස්වලට අයිස් කැට කන්ට. කෝප්පෙකට වතුර පුරවල ඒකට අයිස් දාල කූල් කරල බොන එකත් අපිට මහා ලොකු දෙයක්. 

ඉතින් ආයම කියාගෙන ආපු කතාවට ගියොත් සිසිල් ( මතකනෙ අර මට පිටිපස්ස පේළියෙ හිටපු යාලුව ) ..මිනිහගෙ තාත්ත වැඩ කලේ දෙහිවල සූ එකේ. මොකක් හරි ලොකු තනතුරක් කලේ..මම හිතන්නෙ ඔය සහකාර අධ්‍යක්ෂ කෙනෙක්ද කොහෙද...දවසක් එක සති අන්තයක අපි තුන් හතර දෙනෙකුට එහෙ එන්ට කිව්ව දවල් කෑමට. අපිටත් ඉතින් කියන පරක්කුව විතරයි. උදේ හත වෙනකොට සූ එක ඉස්සරහ. අලි කොටි එහෙම තාම නිදිද කොහෙද...හෙහ්,හෙහ්, සිසිල කෑගහනව " මොකද යකුනේ, මෙච්චර පාන්දර ආවෙ? " කියල.. කොහොම හරි උදේටත් උන්ගෙ ගෙදරින්ම කාල ඇවිද්ද සූ එක පුරහම. සිසිල් වැඩ කරන අය අඳුනන නිසා අපි ඔය හැම තැනකම ඇවිද්ද කිසිම බාධාවකින් තොරව. 

දවල් එකට එකහමාරට වගෙ දාඩිය පෙරාගෙන ආව සිසිල්ලහෙ ගෙදර දවල්ට කන්ට කියල. සිසිලා හිටියෙ සත්තෝද්දියානෙ ඇතුලෙම ඔෆිස් එක එහාපැත්තෙ තිබිච්ච කෝටස් එහෙක. කෝටස් දන්නවනෙ නේද? ඔය නිල නිවාස කියන්නෙ ..ආන්න එව්ව.. 

දවල්ට හුරුල්ලො බැදල තිබ්බ පළංගානකින් එකක්. යමරෙට බඩගිනිවෙලත් නෙව අපි හිටියෙ. අනික දැන් වාගෙ නෙවෙයි හැදෙන වයසත් වෙච්චි. 

" තැනකට ගියාම බඩගින්නෙ මැරෙන්ට වගෙ හිටියත් වැඩිපුර කන්ට එපා. එහෙම කාගෙන කාගෙන යන එක හොඳ ගතිගුණයක් එහෙම නෙවෙයි ඔන්න " . අම්මා අපි සුට්ටං කාලෙදිම කියල දුන්නා ..එව්ව ඇවිල්ල ජීවිතේට හොඳ ආදර්සමත් පාඩං....ඒත් මේ බඩගින්නෙ මැරෙන්ට එන වෙලාවක් මේක..ආදර්ශමත් විදිහට ජීවත් වෙන්ට උනත් ඉස්සෙල්ල පණ කෙන්ද රැකගෙන ඉන්ට එපාය...අන්න ඒ සත්ගුණවත් සිතිවිල්ල පෙර දැරි කරගෙන බැදපු හුරුල්ලොත් එක්ක ඇදල ඇරිය ආමාසෙ පිම්බිලා ගිහිල්ල පිත්තාසෙ හැප්පෙන්ට...හෙහ්,හෙහ්, 

කාල ඉවරවෙලා අපි කට්ටිය ආපහු ආව තමන්ගෙ ගෙවල් වලට.176 හෙට්ටියවත්ත-කරගම්පිටිය බස් එක යන්නෙ දෙහිවල සත්තෝද්දියානෙ ඉස්සරහින්..176 තමයි මගෙ නිලරථය ඒ කාලෙ. නාවල ඉඳල ඉස්කෝලෙ යන්නෙ ඕකෙ.තාම උනත් 176 දකිනකොට පරණ යාලුවෙක් හම්බ වුනා වගේ තමයි. කරගම්පිටිය විහාරයෙ තමයි අර සුවිශේෂී මාර පරාජය බිතු සිතුවමක් තියනවය කියන්නෙ. ඒකෙ මාර සේනාවෙ එක යස්සයෙක්ගෙ කරේ තුවක්කුවකුත් තියනවලු. අපේ ජානුස් ගොයිය තමයි ඔය කතාව දවසක් කිව්වෙ. බොරුවක් වෙන්ට බෑ එවුන්දැ දෑහැටම දැක්කයි කියලත් කිව්වෙ ඔය. 

ඉතිං ඔයිට සතියකට වගෙ පස්සෙ පත්තරේ මුල පිටුවෙම මෙහෙම දාල තිබ්බ. මට පත්තරේ නම මතකයක් නෑ. දිවයින වෙන්ට නම් බෑ කොහොමවත්ම. දිවයින පටන්ගත්තෙ ඔයිට පස්සෙ 1981 අවුරුද්දෙ. සම්ටයිම්ස් " දවස " වෙන්න ඇති.නිව්ස් එක මෙහෙමයි " දෙහිවල සත්වෝද්‍යානයේ මුහුදු සිංහයින්ට ලබා දෙන හුරුල්ලන් පිල්ලි ගසති " 

ඕක දැකපු එකෙක් පත්තරේ උස්සං ආවෙ නැද්ද පංතියට..නිකම්ම නෙවෙයි කෑගහගෙන " ඒයි මේං බලපල්ල...සිසිලගෙ තාත්ත ගැන පත්තරේ තියනව " ඔන්න ඔහොම. 

ආය මොනවද ඉතිං...දන්නවනෙ ඔය වගෙ එකක් අහු වුනහම අපිට ...සිසිලය අන්තිමට කිව්ව " යකෝ තොපි වාගෙ ගුණමකුවො ටිකක් එක්කං ගිහිල්ල සූ එකේ නොමිලේ ඇවිද්දවල දවල්ට කන්ටත් දුන්නට මට මෙව්ව හොඳ පාඩං...ආය නං ජීවිතේට...." 

දැං සූ එක ගැන දෙවෙනි කතන්දරේ..මේක කිව්වෙ අජිතය..අජිතය මතකයිනෙ නේද? අර පිළිස්සූ කුකුළකු නිසා ......කතාවෙ ඉන්නෙ..මගෙ අතිජාත මිත්තරය..අන්න ඒකා..ඒ දවස්වල මාසෙකට නැත්තං දෙහෙකට සැරයක් අපේ එකෙක් ගමේ ගියහම ආය එන්නෙ කතා පොකුරක් කද බැඳගෙන. ඊට අමතරව අපි ඔය නුවර දිහා ඉන්න උදවිය අරං එනව නුවර කාගිල්ස් එකෙන් ඕල්ඩ් දෙක තුනකුත්. ඔය වගෙ කුරුණෑගල තිබ්බ බඩු හොඳයි කියල ඒ දවස්වල අපි හැමෝම අතරෙ පිළිගැනීමක් තිබ්බ බාර් එකක්..ඒකෙ නම ගොන්සාල් එක. 

නොහැඟවූ ආදරය කියල මම කතාවක් ලිව්ව අවුරුදු තුනකට ඉස්සරවෙලා. ඒකෙ මම ඔය ගොන්සාල් එකේ බඩු හොඳයි කියල කිව්වම අපේ ඔබා නොහොත් ඔබ්සර්වර් තුමා කියාපි ගොන්සාල් එකේ අරක්කු කළවං කරන්ට ඉස්සෙල්ල මූඩි ගලවන්ට ගැජට් එක හදල දුන්නෙ උන්දැගෙ යාලුවෙක්ය කියල. ඉතිං මොකේද දං වළඳන්නෙ?...හෙහ්,හෙහ්, හරි එව්ව ඇරිච්චාවෙකො... 

මේ අජිත් ඔය ගෙදර ගිහිල්ල ආයෙම ආපු දවසක හැන්දෑකරේ අපි කට්ටිය මිදුලෙ කොට්ටම්බ ගහ යට රවුමට පුටු තියාගෙන පොඩි සන්තර්පණයක නියැලෙමින් ඉන්දද්දි කියාපු කතාවක්..අජිතයගෙ වචන වලින්මමෙහෙමයි.. 

" ඒයි අඩේ..මේක අහපල්ලකො මරු කතාවක් බං..අපෙ මාමගෙ හොඳම යාලුවෙක් වැඩ කරනව සූ එකේ.....මිනිහ තමයි මාම දැක්කිං මේ කතාව කියල තියෙන්නෙ. බොලාට මතකද දැනට මාස හතර පහකට ඉස්සෙල්ල සූ එකේ අර අලි සෙල්ලං වලදි ඇත් ගොව්වෙක් අලියගෙ කට ඇතුලට ඔලුව දාගෙන ඉන්දැද්දි එක පාරට අලිය ඔලුව හපල මිනිහ මලා..." 

ඇත්තටම එහෙම සීන් එකක් ඒ දවස්වල වුනානම් තමයි. අලිය ඔලුව හපල ඇත්ගොව්වෙක් මලා. ඒ දවස්වල මම අර කැළේ මැද ඉන්දැද්දිත් ඒ අපි හිටපු හරිය ඊමම වගෙ හිටිය මරුමුස් වල් අලියෙක්.ඌට කිව්වෙ ඔළු කන්නා කියල. එහෙම කිව්වෙ ඒ වසවර්තියා මිනිස්සු පස්ස පාරෙ පන්නං ඇවිල්ල පාගල මරල ඊට ප ස්සෙ ඔලුව හපන හින්ද. මම මේ කතාව මේ ඊයෙ පෙරෙයිද දවසක ලොකු පුතාගෙ බ්ලොග් එකේ කමෙන්ට් එකක් විදිහට ලිව්ව. ඔය ඔළු කන්නා ඔය වැඩේට පුරුදු වෙලා තියෙන්නෙ මෙහෙමයිලු. 

හේං වල හිටවනවනෙ පඹයි.එවුංගෙ ඔළුවලට තියන්නෙ පරණ හිල්වෙච්චි මුට්ටියක්. ඕකෙ හුණු වලින් අඳිනව ඇස් නහය එතකොට දත් වහල්ල විරිත්තගෙන ඉන්න කටක් එහෙම. අපි පොඩි කාලෙ ගේ කුරුල්ලන්ටත් ඔය වගෙ පරණ මුට්ටි එල්ලුව හුණු වලින් තිත් තියල. බොහෝවිට කුස්සියෙ බිතක්කනේ අයිනක බිත්තියෙ. ඉස්සෙල්ල පරාල ඇණයක් ගහල මුට්ටියෙ පතුලෙ පරිස්සමට හිලක් හදල අර ඇණේ එල්ලනව. ගේ කුරුළු ජෝඩුව ඉතිං පුළුං, පිදුරු, පරණ රෙදි කෑලි ඔව්ව මෙව්ව ගෙනල්ල අර මුට්ටිය ඇතුලෙ කූඩුවක් හදල ඒකෙ බිත්තර දානව. ලොකු මහත්වෙලා පියාඹලා යනකල් ගේ කුරුලු පැටවුන්ගෙ නිවහන ඔය මුට්ටිය තමයි. 

කෑගල්ලෙ අපෙ ගෙදර ඔය වගෙ ගේ කුරුළු පවුලක් පැටව් ලොකු වෙලා මුට්ටිය අතඇරල ගියාට පස්සෙ ඒකෙ පදිංචියට ආව කොණ්ඩ කුරුළු ජෝඩුවක්. අප්පටසිරි ආය මොනවද? තුංවෙනි ලෝක මහා සංග්‍රාමෙ පටං ගත්තෙ මුට්ටි ගෙදර පරණ අයිතිකාරයො ඒ කිව්වෙ අර ගේ කුරුලු ජෝඩුව ආයම බිත්තර දාන්ට සෙට් වෙලා කොයි දීපංකරේකද ඉඳල ආහම තමයි. හයියෝ..අපිට නිවනක් නෑ ඒ දවස්වල. රෑ දවල් කියල වෙනසක් නෑ. අරුං දෙගොල්ල ඒකාට එකා මරා ගන්නව. කොටා ගන්ට ගිහාම ආය නෑ උන්න මලා පේන්නෙ නෑ. ගේ කුරුළු , කොණ්ඩ කුරුලු පිහාටු ගේ මුළුක්කාදීයෙ හුළඟට එහෙ මෙහෙ පාවෙන්ට ගත්ත. 

අපෙ අප්පච්චි ඔය සද්ද බද්ද කෑ කෝ ගැහිලි වලට කොහොමත් කැමති මනුස්සයෙක් නෙවෙයි. හවස ඔෆිස් ඇරිල ඇවිල්ල ඇඟපත සෝදගෙන කාරිය තේ එකකුත් බීල හිට, අපෙ මිදුලෙ කෑම කාමරේ ජනේලෙ අයිනෙම තිබ්බ විසාල අලිපේර නොහොත් අලිගැටපේර ගහක්, ඔය ගහයට හාන්සි පුටුවක් තියල වාඩිවෙලා පොතක් පතක් කියවන එක එතුමාගෙ දින චරියාවෙ එක බොහොම වැදගත් අංගයක්. 

ආ..තව එකක්..ඔය අලිගැටපේර වලට ඒ නම ආවෙ කොහොමද කියල දන්නවද? අලිවත් ගැටවත් පේරවත් කිසිම සම්බන්දයක් නෑ ඒ නමේ මූලාශ්‍රයට. අලිගැටපේර ඇවිදිල්ල හිට අපේ රටට ආවේණික පළතුරක් නෙවෙයි. මම දන්න විදිහට මූලාරම්බෙ මෙක්සිකෝව. ඔය පරංගියො, ඕලන්දක්කාරයො වගෙ කවුරුහරි තමයි ලංකාවට ගෙනල්ල තියෙන්නෙ. ඕලන්දක්කාරයො ඔව්වට කිව්වයි කියන්නෙ Advocaate peer කියල. ඒ වචනෙං බිඳිච්ච එකක් වෙන්න ඕන අලිගැටපේර. අනික ඉංග්‍රීසියෙන් කියන්නෙ Alligator Pear. ඒකෙත් සම්බන්දයක් ඇති සම්ටයිම්ස් මේ බී.හූ ද හෙල් නෝස්? 

ඉංග්ලිෂ් වලින් Butter Fruit කියලත් කියනව. බටර් පේර... 

අපෙ ලොකු අම්මලගෙ ගෙවල් තිබ්බෙ ජම්බුගහපිටියෙ. කටුගස්තොට පහුකරල ටික දුරක් මාතලේ පාරෙ ගිහිල්ල දකුණට හැරිල තව යන්ට ඕන කිලෝ මීටර් පහක් වගෙ. ඒ පාරෙ තව එකාට ගිහාම වත්තේගමට යැවෙනව.පොඩි කාලෙ ලොකු අම්මලගෙ ගෙදර ගියහම තමයි මම අලිගැට පේර කන්නෙ. හප්පච්චියේ එක ගෙඩියක් ඇති පොඩි පොලයක් විතර. හොඳට ඉදිච්චම ගෙඩිය දෙකට මැදිං පලනව. ඊට පස්සෙ මැද තියෙන ඇටේ අයිං කරල දාල අලිගැටපේර පොත්තම භාජනයක් විදිහට අරගෙන  හැන්දකිං මදේ පොඩි කරනව. 

ඊගාවට ඒකටම දානව ඔරිජිනල් කිතුල් හකුරු දුනු පිහියෙන් ගාපු රැල් වගෙ කෑලි. ලුණු ස්වල්පයකුත් පොළොත්තෙම්ම අරං ඉහිනව. හැන්දෙං යන්තමට වගෙ මදේ පොඩිකරල හකුරු සහ ලුණු කවලම් කරගන්නව. ලොකු අම්මලගෙ කුස්සිය එහා පැත්තෙ ඒ කාලෙ තිබ්බ මැටි පිල්කඩක්.ඕකෙ ඉඳගන්නව පට්ටල වෙලා කකුල් දෙකත් දිග ඇරගෙන..ආය මොනවද ඉතිං..හීතල හුළං වැදි වැදී කන්ටයි තියෙන්නෙ කුඩා බඩවැල් මහ බඩවැල් එකට පැටලෙනකල්...හෙහ්,හෙහ්, මං ඔය කොයි වෙලාවෙත් කියන්නෙ දොරගමු කන්දක් ගැන . ඒ දොරගමු කන්ද පේනව ලොකු අම්මලගෙ කුස්සියෙං එලියට බැහැපුවාම මේ අත දික්කලා වගෙ. 

රයිට් දැන් වරහං වහගෙන වහගෙන යෑමේ අවස්තාව. ඒ කියන්නෙ කතාවක් කියද්දි අර අරාබි නිසොල්ලාසය වගෙ ඒ කතාව මැදින් තව කතාවක් මතු උනහම අර කලින් කතාව මතක ඇතුව ඉවර කරන්ට ඕන. ඔය වැඩේට වරහන් වහනව කියල නම දැම්මෙ අපේ සිත්තමී මැඩම්.....හෙහ්,හෙහ්, " අද හොඳයි වරහන් ඔක්කොම වහල තියනව. වෙරි ගුඩ්.." එතුමී අන්න එහෙමයි මට ප්‍රසංසා කරන්නෙ...:) 

ඉතිං මම අපෙ අප්පච්චිගෙ අර අලිගැටපේර ගහ යට පොත් බැලිල්ල ගැන කියන්ට ගිහිල්ලනෙ මේ කැළේ පැන්නෙ..රයිට් යළි මඟ වෙත... ගුණදාස අමරසේකර මහත්මයගෙ අර ගමනක මුල කතාවෙන් පටන් ගත්තු කොටස් බර ගානකින් සමන්විත ස්වයං ලිඛිත චරිතාපදානයක්ය කියල සමහරු කියන කතා මාලාවෙ එක පොතකුත් තියනව යළි මඟ වෙත කියල. 

අප්පච්චිට ඔන්න පොත බලන්ට නෑ කුරුල්ලංගෙ කැම්බැල්ලෙ. දෙතුන්පාරක් ඔලුව උස්සල කුරුල්ලො දිහාවෙ රවල එහෙම බලනව. ගේ කුරුල්ලන්ට කොණ්ඩ කුරුල්ලන්ට ඒ රවා බැලිලිවල ගානක් තියෙයිද ආය? උං පාඩුවෙ උංගෙ යුද්දෙ...එක පොදියට වලිය...කුලල් කාගන්නව. 

ඔහොම දවස් දෙකක් තුනක් ගියාය කියමුකො. ඔන්න දවසක් වැඩේ පත්තු උනා. හේ කුරුල්ලයි කොණ්ඩ කුරුල්ලයි අලිගැට පේර ගහේ කොල අතු අස්සෙ ඉඳගෙන කා කොටා ගන්නව. ඔය අස්සට කිරිල්ලියෝ දෙන්නත් ආපි. මෙවුං හතර දෙනාම පොල් පොදියට කොටා ගන්ට ලෑස්ති උනේ නැද්ද? එක පාරටම ගේ කුරුළු පිහාටු, කොණ්ඩ කුරුළු පිහාටු දසත විසිරුවාගෙන මුං හතර දෙනා එක පොදියට කඩා වැටිච්චි අප්පච්චිගෙ උකුල උඩට...උන්දැ කලබොල වෙච්චි පාර දනිපනි ගාල නැඟිටිච්චි. ඒ නැඟිටිල්ලට ඉඳගෙන උන්නු පුටුව විසික්ක වෙලා ගියා එතනම පිටිපස්සෙ තිබ්බ කෝප්ප කොල පඳුර ගාවට. 

කෝප්ප කොළ මැල්ලුං කාල තියද? මැල්ලුං කෑම කොහොම වෙතා කෝප්ප කොල කියන ජාතිය දන්නව නේද? රයිට් දන්නව..ඔය හැත්තෑව දශකයෙ ආහාර හිඟේ හින්ද එක වාසියක් උනා හැබැයි අපිට..ඒ කිව්වෙ අර නුහුගුණාපිතාරූඪ එක්තරා ළලනාවක් විසින් විරුදාවලියක් ප්‍රදානය කල පරිදි හැත්තෑව දශකයේ යෞවනයින්ට...මොකක්ද ඒ? ඒ තමයි නොයෙක් නොයෙක් අපූරු ආහාර වර්ග අනුභව කිරීමේ මහාර්ඝ අවස්ථාව...කරකොල මැල්ලුං, ජපන්බටු කොල, මයියොකු කොල මැල්ලුං, එතනිං ගිහාම අවර,කිරි දඹල, එතකොට ආණ්ඩුවෙන් වගා සංග්‍රාමය කියල එකක් පටං ගත්තනෙ, ආහාර අතිං රට ස්වයංපෝෂිත කරන්ට. ඒකට නොමිලේ බෙදා දුන්න සෝගම් ඇට හිටවන්ට.. 

අපේ ගෙදර මිදුලෙත් හදල තිබ්බ සෝගම් පාත්තියක්..එව්වට සිංහලෙන් කිව්වෙ ඉදල් ඉරිඟු..සෝගම් ඇට තම්බල පොල් එක්ක මරු..වරුවක් නිවාඩු දාල කෑහැකි අප්පල්ලෙකිං එකක් තම්බ ගත්තම.....සෝයා බෝංචි සහ දඹලත් ඒ දවස්වල බොහොම ජනප්‍රියයි. ආ..තව තිබ්බ බුෂිටාවෝ කියල බොහොම දිග මෑ කරල් වර්ගයක්. 

තව තම්බල කන්ට වගේම වෑංජනේට උයන්ටත් ගත්ත කව්පී...77 අවුරුද්දෙ අර පප්පා ආපු ගමං ඔය වැඩ පිළිවෙලවල් ඔක්කොම කැලේ..හෙහ්,හෙහ්, 

ඔය වගා සංග්‍රාම වැඩේ බොහොම තදට කරගෙන ගියා ආණ්ඩුව. තරුණ ගොවි සමාජ එහෙම පිහිටුවල ගමකට එක ගානෙ ඵලදා වර්ධන කමිටු හදල ..හපොයි එක පොයියංගමයි...තරුණ ගොවි සමාජ පැන විසඳුම් තරඟාවලිය කියල එකක් යනව හැම අඟහරුවාදම රෑ හතට වගෙ පැය බාගයක් සිංහල පළමුවන සේවයෙ." යෞවන ගොවි ජනයිනි එක්වව්!!! අපරාජිත ගොවි හඬ නංවව්!!! යෞවන යෞවන යෞවනයේ..නව යෞවන ලෝකය අපගෙයි!!! " ඒක තමයි තේමා ගීතය.. 

තරුණ ගොවි සමාජ වලට බැඳෙන්ට අවුරුදු දාසයක්වත් වෙන්ට ඕන. මම ඉතිං දත කට මැදගෙන හිටියෙ දාසය වෙන්නෙ කවදද කියල තරුණ ගොවි සමාජෙකට බැඳෙන්ට. 

" ඔන්න අම්මෙ එපයි කියන්ට නම් එපා..මම දාසය උන ගමම්ම බැඳෙනව තරුණ ගොවි සමාජෙකට.. "

මම දවසක් අඟහරුවාදාවක ගොවි සමාජ පැණ විසඳුම් තරඟයක් අහල ඉවර වෙල අපෙ ට්‍රාන්සිස්ටර් රේඩියෝ එක ඕෆ් කරල අම්ම දිහාට හැරිල කිව්ව. අම්ම එතනම තිබ්බ ඩිවාන් එකේ ඉඳගෙන චූටි නංගිව නිදි කරනව. 

" ආ..ඒක බැරිය එතකොට..තව කොච්චර කල් තියනවද? "

අම්ම කියනව යන්තමට හිනාවෙන ගමං..ඔය වෙනකොට මට යන්තමට දහයක් එකොළහක් වගෙ ඇති. 

" දැං ඔයා ඔය ගොවි සමාජෙටද මොකක්ද එකට ගිහිල්ල මොකද කරන්නෙ? "

ආයම අම්ම අහනව........... 

" ඔන්න උදේම සිංහ කොඩිය උස්සනව ඔක්කොමල එකතු වෙලා. "

" ඊට පස්සෙ? "

" ඊට පස්සෙ දකුණු අත උස්සල අර සිංදුව කියනව ඔක්කොමල එකට.... යෞවන ගොවි ජනයිනි එක්වව්!!! "

" කොහොමද ඔයා දන්නෙ? "

අම්මා නංගිව ඇඳට අරං යන්ට උස්සල ගන්න ගමං අහනව. 

" ඇයි මම අර ගිය සුමානෙ ගියේ ටවුන් හෝල් එක ගාව පෙන්නාපු පිච්චර් බලන්ට . ඒකෙ පෙන්නුවනෙ ඔය ඔක්කොම. "

කෑගල්ලෙ ටවුන් හෝල් එක නොහොත් නගර ශාලාව තියෙන්නෙ පොලීසියත් එක්කම පහළින් කොළඹ නුවර පාර අද්දරම. 

පොලීසියෙ ජීප් එහෙම නවත්තන ( ඒ දවස්වල තිබ්බෙ වැඩි හරියක්ම අර පරණ මොඩල් එකේ ලෑන්ඩ් රෝවර් ) ගරාජ් එකේ පිටිපස්ස බිත්තියෙ ලොකු අකුරින් ලියල තිබ්බ මෙහෙම " ඔබේ වේගය මරුවා කැඳවයි " කොළඹ - නුවර පාරෙ යන එන රියදුරන්ට බොහොම අගේට මේ අවවාදාත්මක වාක්‍යය පේනව. 

ටවුන් හෝල් එක පිටිපස්සට වෙන්ට තිබ්බ නගර සභා පුස්තකාලෙ. පුස්තකාලෙන් පොඩ්ඩක් එහාට වෙන්ට තිබ්බ යකඩ බට හිටවල හදපු අඩි 20 x 10 වගෙ දිග සහ පළල තියෙන රාමුවක්. 

මාසෙකට සැරයක් වගෙ රෑ හත වගෙ වෙලා හතර අතිං කලුවර වැටීගෙන එනකොට වෝක්ස්වාගන් වෑන් එහෙකින් එන හතර පස් දෙනෙක් ඔය රාමුවෙ සුදු තිරයක් එල්ලනව. කහ පාට වගෙ වෝක්ස්වාගන් එකේ පිටිපස්සෙ නොම්මර තහඩුව ගහල තියෙන්නෙ පල්ලෙහා නෙවෙයි උඩ. වහලෙ මට්ටමට පොඩ්ඩක් පහලින්. හොඳට කලුවර වැටුනම වෑන් එකේ පැති දොර ඇරල ඒකෙ ඇතුලෙම තියන ප්‍රොජෙක්ටර් එක ස්ටාට් කරල එළිය අල්ලනව අර සුදු තිරේට. ඉස්සෙල්ලම ඔන්න සිංහ කොඩිය හුලඟේ ලෙලදෙනව පේන්ට ගන්නව. අපි ඔක්කොම නැඟිටල සීරුවෙන් ඉන්නව. එහෙම තමයි අපිට ඉස්කෝලෙ කියල දීල තියෙන්නෙ. " ලමයි තමන්ගෙ ජාතික කොඩියට ජාතික ගීයට ගෞරව කරන්ට ඕන. එහෙම වෙලාවට නැඟිටල සීරුවෙන් ඉන්න ඕන." 

" ශ්‍රී ලංකා මාතා..අප ශ්‍රී ලංකා..නමෝ..නමෝ..නමෝ..නමෝ..මාතා.." අපෙ පොඩි අම්මගෙ දුව කිව්වෙම ශ්‍රී ලංකා මහතා කියල... 

ඉතිං ජාතික කොඩිය තිරෙං මැකිල යනවත් එක්කම ජාතික ගීයත් හඬ අඩුවෙලා අන්තිමට නෑසී යනව. අපි ඔක්කොමල ආයම ඉඳගන්නව.මැද හරියෙ ඉන්න අය කොහොමත් ඉඳගෙනම තමයි ඉන්න ඕන. නැත්තං අර ප්‍රොජෙක්ටරෙන් එන එලිය මුවා වෙලා තිරේ පේන්නෙ තඩි ඔලු ගෙඩියක් විතරයි. ඔන්න ඉස්සෙල්ලම බොහොම පොඩියට වැටෙන අකුරු ටික ටික ලොකු වෙලා මහ යෝද සයිස් වෙනව. 

" රජයේ චිත්‍රපට අංශය ඉදිරිපත් කරයි…" 

ඒක ආයම පුංචි වෙලා මැකිල ගිහිල්ල ඉංග්‍රීසි අකුරු මැවෙනව තිරේ.... 

" Government Film Unit Presents. " 

මම හෙමිහිට ඒ වචන ටික තොල මතුරනව.ඒ සුට්ටි කාලෙ උනත් ඒ වචන ටික හරියට කියව ගන්ට මට පුලුවන් වීම ගැන පොඩි ආඩම්බරේකුත් හිතේ කොනක මෝදු වෙනව.