226. කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය…..14

" මොකද බං කරන්නෙ? උඹ තනියම මේක අස්සට වෙලා ඊයෙ ඉතුරුව වත් ගහනවද? " ලාච්චුව වහනකොටම කුමාරය දොරත් ඇරගෙන කාමරේට ආව. 

" පිස්සුද බං? මොන ගැහිල්ලක්ද? " මම මේ පොතක් බල බල හිටියෙ..
" හරිම රස්නෙයි මම යනව නාගන්ට….." කුමාරය සරමකට බහින ගමං කිව්ව.. 

" හරි යමු..මාත් නාගන්ට ඕන……" මම ඇඳෙං නැඟිටල පුටු ඇන්ද උඩ වනල තිබ්බ තුවාය අතට ගත්ත. 

නාකියාගෙන අහක වෙලා හීන්වට දෙකකුත් කැකුලෙන්ම නවාගෙන ලූලා සමඟ බත මරල කාමරේ දොරත් වහගෙන මම ඇඳට ගොඩවෙලා කොට්ට දෙක විට්ටමට හේත්තු කරල ඒකට හේත්තු උනා. කට්ටියම හවස වැඩට ගිහිල්ල. සැමියත් කාල එහෙම මම හිතන්නෙ ඉහළෙයගෙ කාමරේ පැත්තෙ යන්ට ඇති.

මේස ලාච්චුවෙ පත්තරේ යටින් ලියුම් කරදහි දෙක අරගෙන මම සෑහෙන වෙලාවක් ඒ දිහා බලාගෙන හිටිය. මුද්දරේ ධර්ම චක්කරේ මැකිල ගිහිල්ල ඒ උඩ මතු උනා ඔන්න සුජාගෙ හිනා පිරි මූණ...

" එව්ව ගැන අහන්න ඔයා මොකෝ සිදුහත්ද? …" සුජාතාගෙ හිනාව පිපුරුණෙ මං හිතන්නෙ එයාටත් නොදැනීම....

හිනාවීගෙනම සුජාතා මා දිහා බලා හිටිය..මොකද බොලේ මේ? දවල් කැකුලෙම්ම දාගත්තු දෙක වැඩි උනාවත්ද මන්ද...හරි එව්වයිං වැඩක් නෑ..කඩල බලමු එයයිගෙ දෙවෙනි ලියුම..සීල් එකේ විදිහට සතියකටවගෙ කලින් එවල තියෙන්නෙ.

හිතවත් රවි අයියා වෙත,

පළමු ලිපියෙහි වීරසිංහ මහතා වෙත යයි අමතා මේ ලිපියෙහි ඇමතුම මවිසින් වෙනස් කරන ලද්දේ යම් හේතුවක් ඇතිවය. ඒ පිළිබඳව ලිපිය අවසානයෙහි පවසන්නෙමි.

සති දෙකකට ආසන්න කාලයකට පෙර ඔබට මවිසින් එවූ ලිපියට පිළිතුරක් එවීමට හෝ පමණ ඔබට අවශ්‍යතාවයක් හෝ උනන්දුවක් නොමැතිබව පැහැදිලි ලෙස වටහාගත් පසු මසිතෙහි පළමුව හට ගත්තේ දැඩි කෝපයක් සහ මුසුවූ කණගාටුවක් වන් හැඟීමකි.එහෙත් ඒ හැඟීම කෙමෙන් කාලය ගෙවීයන්නා හා සමඟ පහව යත්ම මසිත පිරීයන්නට වූයේ යම් සහනයක් වන් සිතුවිල්ලකිනි. මේ ප්‍රකාශය බොහෝවිට ඔබට විමතියට කරුණක් වන්නේ නම් පළමුව ඒ පැහැදිලි කරලීමට මට අවසර.

" ඔබට ප්‍රථම සහ අවසන් වරට අප හමුවූ දින ඇමතූ පරිදි අයියා යැයි නොඅමතා මහතා යයි ඇමතීම පිළිබඳ ව පළමුව මට සමාවන්න. එහෙත් මේ ලිපිය අවසානය දක්වා කියවූ පසුව එසේ ඇමතීමට හේතු වූ කරුණු පිළිබඳව ඔබ වටහාගනු ඇති බවට මට සැකයක් නැත. "

ඔබ වෙත ලියූ පළමු ලිපියෙහි ප්‍රථමයෙන්ම මම එසේ සඳහන් කළෙමි.

ඉන් මා අදහස්කලේ මවිසින් කරන්නට යෙදෙන ඉල්ලීම පිළිබඳව තීරණයක් ගැන්මට ඔබට කිසිදු බලපෑමක් නොකරන බවයි. අවම වශයෙන් හිතවත් යන්න හෝ යොදා නොගත්තේ එබැවිනි.ඔබ මගේ ඉල්ලීම කෙරෙහි ඔබේ ප්‍රතිචාරය ඉතාමත් පැහැදිලි ලෙස දක්වා ඇත. ඒ කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් නොදැක්වීමෙනි.

කම් නැත, හිතවත..මම ඔබේ තීරණය පිළිගනිමි.අප අතර යම් එකඟතාවයක් ඇතිවියයුත්තේ අන්‍යෝන්‍ය අවබෝධය මත පමණි. එසේ හෙයින් ඔබට මින්පසු කිසිදු ලිපියක් නොලියමි.

දඹදෙණි කඳුවැටිය පිළිබඳව ඔබ අසා ඇත්ද? අප නිවසෙහි ඉදිරි බරාඳයෙහි පියාණන් භාවිතා කල ඇඳි පුටුවක් තවම ඇත. එහි හිඳගත් විට අත දිගුකලාක් මෙන් ඉදිරියෙන් පෙනෙනුයේ දඹදෙණි කඳුවැටියයි.

වස්සාන සමයෙහි රාත්‍රියෙහි මහ වැසි ඇද හැලීමට පෙර දඹදෙණි කඳු වැටිය පසුබිම් කොටගෙන අසනි දහරා මොහොතක් කඳු සිරස ඒකාලෝක කොට එසැණින් මැකී යනු මම අනන්ත දැක ඇත්තෙමි. ඇත්ත වශයෙන්ම වැසි වසින්නට පෙර අනිවාර්යයෙන් දිස්වන ඒ චිත්තාකර්ෂනීය දර්ශනය නැරඹීමට මම බොහෝසේ ප්‍රිය කරන්නෙමි. 

මගේ මවගේ කොතෙකුත් විරෝධතා ද හමා එන්නාවූ සීතල සුළඟද නොතකා අසනි දර්ශනය නිමවෙන තෙක් නොවරදවාම බරාඳයෙහි ඇඳි පුටුවෙහි මම හිඳ සිටිනුයේ එහෙයිනි.

ඔබ ද එසේ මා දෙනෙත් ඉදිරියේ දැල්වී එසැණින් අතුරුදන් වූ අසනියක් ලෙස මම සළකන්නෙමි. හෙට හෝ අනිද්දා දඹදෙණි කඳුවැටිය පසුබිම් කොට යළිදු අසණි ආලෝකය දැල්වී නිවීයද්දී මට ඔබ සිහිවනු ඇත.

ඔබගේ සියළු පැතුම් සර්වප්‍රකාරයෙන් ඉටු වේවා!!! 

මම,

සුජාතා.

ප.ලි -

ගිරිහිස එසැණ දිලි අසනිය සරට වැටුණි ගිනිකණ නෙත, 

නිල්දිය පොකුණ මත මුකුලිත රත් සියපත පෙති ගිලිහෙත, 

කිණිහිර මතින් විකසිත සත්පෙති කුසුමෙක රොන් සුණුවෙත,
ගිණිසිල වෙතට වැද මියෙනා මත් බමරිඳු යලි සිහිවෙත,

නෙතග පිරුණු කඳුලු බිඳක සිහිලස දෙකොපුලට දැනේ,
වතට හොරා මුව අග පිපි මදහස නොකියාම මැකේ,
සසර සරා හුදකලාව තනිමග යන ගමන මගේ,
සිතක ඉපිද එසැණ මියුණු සෙනේහයක සුවඳ රැඳේ,

හප්පට සිරි ගජ නැන්දට කජු මද කිව්වලු ….ඔලුවට පොල්ලකිං ගහල ඒ එක්කම යටි බඩට කලා කිරිඤ්ඤෙකින් දමල ඇන්න වගෙ උනා ඔන්න මට...

එහෙම්මම ඇඳේ දිගාවෙලා සිවිලිම දිහාවෙ බලාගෙන මම කල්පනා කලා හවස් වෙනකල්.මොකදෑ අප්පේ මේකට කරන්නෙ දැං?....පපුව හාරල බැලුවොත් සුජා ගැන මයෙ හිතේ ඇත්තටම තියෙන්නෙ මොන වගේ හැඟීමක්ද? මාස කීපයක් තිස්සෙ වෙච්චි කවි ගනුදෙනුව නිසා සුජා ගැන මට හිතෙන්නෙ කාලයක් තිස්සෙ ආශ්‍රය කල කෙනෙක් හැටියටය කියල කිව්වොත් ඒක බොරුවක් නෙවෙයි. සුජා කියල තිබ්බෙත් ඒ කතාවමනෙ..මම ආයෙම පළවෙනි ලියුම අරං කියෙව්ව..ආ..මේ තියෙන්නෙ...

" එහෙත් අවසානයේදී ඒ කවි ලියූවේ ඔහු නොව ඔබ බව දැනගත් කල එකවරම මසිතට නැඟුනු සිතුවිල්ල වූයේ එසේ නම් මා හඳුනාගෙන ඇත්තේ ඔබය. නො එසේනම් ඔබේ සිතය. එසේමය..ඔබ ලියූ කවි මාර්ගයෙන් මම ඔබ හඳුනා ගතිමි. "

එතකොට සුජාටත් ඒක එහෙමම හිතිල, ඒ හැඟීම එහෙමම දැනිල තියෙනව. මටත් ඒ වගේමයි..එතකොට මොකද මම කරන්නෙ? උත්තරයක් යවනවද? එහෙම නම් යවන්නෙ මොන විදිහෙ උත්තරයක්ද? සුජා දන්නෙ නෑ මට හිතෙන්නෙ මම කොළඹ ඉඳල ඊයෙ ආවෙ කියල. එයා හිතල තියෙන්නෙ මම එයාගෙ පළවෙනි ලියුමට උත්තරයක් ලියන යවන එක හිතාමතාම මඟ ඇරියයි කියලයි. ඒ නිසානෙ අර වගෙ ලියුමක් දෙවෙනියට එවල තියෙන්නෙ.

ඒ සදාදරණීය හැඟීම අන්‍යයෝන්‍යයයි කියලත් පැහැදිලියිනෙ.." එතකොට මොකක්ද ප්‍රශ්නෙ? උඹ සුජාට කියල යවපං උඹ කැමතියි කියල" මගෙ හිතේ ඉන්න අර යෝජක පක්ෂයෙ ප්‍රධානියා තර්ක කලා.

" ඔව්..කතාව ඇත්ත...මම ඔබ හා එකඟයි..." ප්‍රධාන තීරකවරයා හැටියට මම මගේ තීරණය ප්‍රකාශ කලා.

" ආ..එහෙම කොහොමද? මට කරුණු ඉදිරිපත් කරන්ට අවස්ථාවක් නොදීම යෝජක පක්ෂයෙ තර්ක වලට විතරක් ඇහුම්කන් දීල එහෙම විනිශ්චයක් දෙන්නෙ කොහොමද? මම විරුද්ධයි එක හෙලාම.." ඒ ප්‍රතියෝජක පක්ෂයෙ නායකයා.

ප්‍රධාන තීරක නළලෙ අත ගහගෙන කල්පනා කලා. ඇත්ත ඒ තර්කයෙත් පදනමක් තියනව. ප්‍රතියෝජක පක්ෂයෙ තර්කවලට සවන් දෙන්නෙ නැතුව තීරණයක් ප්‍රකාශ කරන එක අසාධාරණයි ඒ වගේම අවිචාරශීලීයි, ස්වාභාවික යුක්ති ධර්මයෙ මූල ධර්ම වලට ඉඳුරාම පටහැනියි. " හරි ප්‍රතියෝජක පක්ෂයේ කරුණු ඉදිරිපත් කිරීමට අවස්ථාවයි.." ප්‍රධාන තීරක නිවේදනය කලා.

" අපේ ප්‍රධාන කරුණු දැක්වීම අගතියට පත් පාර්ශ්වය වෙනුවෙන්. අගතියට පත් පාර්ශ්වය කියන්නෙ විජිත....මේ සිද්ධියෙන් දැඩි අසාධාරණයක් උනේ විජිතට.විජිත කවි ලියල දෙන්නෙයි කියල ඉල්ල හිටිය තමයි. ඒත් එහෙම කවි ලියල දුන්නෙ නැත්තං විජිත වෙන මොකක් හරි පියවරක් ගනියි.ඒක අපිට අදාල වෙන්නෙ නෑ එතකොට.ඒත් විජිතට කවි ලියල දීල අපි ප්‍රශ්නයෙ කොටස් කාරයෙක් බවට පත් උනා. එතකොට මෙහෙම තර්කයකුත් ඉදිරිපත් කරන්න පුලුවන්.මූලික වශයෙන් අචේතනාන්විතව උනත් තමන් මැදිහත් වෙලා ඇතිකරපු ප්‍රශ්නෙකින් තමන්ම ලාභ ප්‍රයෝජනයක් ගන්න එක කොහොමවත් මම දන්න කිසිම යුක්ති ධර්මයකට නම් එකඟ නෑ. "

ප්‍රතියෝජක පක්ෂයෙ කරුණු දැක්වීම ඒ. ප්‍රධාන තීරකවරයා ඇඳේ දිගාවෙලා සිවිලිමේ එල්ලිලා බොහොම හෙමිහිට කැරකෙන විදුලි පංකාවෙ තටු දිහාවෙ බලාගෙන සාධාරණ තීරණයකට එළඹෙන්ට උත්සාහ කලා.

ප්‍රශ්නයෙ බැරෑරුම්කම හින්දමද කොහෙද තීරණයකට නො එළඹීම ප්‍රධාන තීරකට නින්ද ගියා මම හිතන්නෙ.

" මහත්තයා..මහත්තයා...තේ බොනවද? " කවුද දොරට තඩිබාන සද්දෙකින් ඔන්න ප්‍රධාන තීරක දඩස් ගාල ඇහැරියා.

" මොකද බං දොර කඩන්ටද හදන්නෙ? ඕකෙ අගුල දාල නෑ..වරෙං ඇරගෙන..." ඇඳේ ඉඳගෙන නිදිමත යන්ටත් එක්කලා ඇස් දෙක පොඩි කරන අතරෙ මම කෑගැහුව.

“ මහත්තය තේ එක…..” සැමිය කාමරේට ආව මගෙ දුඹුරු පාට මග් එකත් අරගෙන.

" දැං කීයද බං වෙලාව ?.."

" හතරයි.."

" කවුද මහත්තුරු ආවේ ආපහු වැඩ ඇරිල? "

"කවුරුවත්ම නෑ මහත්තය තාම. "

" හරි එහෙනං ඕක ඔය මේසෙ උඩ තියල ආයෙම අරං වරෙං ගිහිල්ල ගෝල්ඩ් ලිෆ් හතරක්.."

" මහත්තය සිගරට් බොන එක නවත්තල නේද හිටියෙ?..." මම බෝල කූඩුවෙ එල්ලල තිබ්බ කලිසමේ පස්ස සාක්කුවෙං පර්ස් එක ගන්න අතරෙ සැමිය ඇහුව.

" ඔව් බං නවත්තල තමයි හිටියෙ..කොහෙද මේ එක එක රටේ නැති ප්‍රශ්ණ ඔලුගෙඩිය උඩට කඩා වැටෙනකොට සිගරට් නොබී බැරිවෙනව නෙව. " මම සැමියට සල්ලි දෙන ගමන් කිව්ව.

සැමිය හක හක ගාල හිනාවෙල සල්ලිත් අරංගියා මිසක මගෙං මොකද්ද මහත්තය ප්‍රශ්නෙ කියලවත් ඇහුවෙ නෑ. ඕකා එහෙම තමා..ඌට අවශ්‍ය නැති එව්ව ගැන ඌ හොයන්නෙ බලන්නෙ නෑ කීයටවත්.

මේ දවස්වල දවල්ට නින්ද ගියාම ආය නෑ ඉහිං කණිං දාඩිය..ටැංකිය ගාවට ගිහිල්ල තුවාය ඇඳගෙන මම මූණ කට විතරක් නෙවෙයි උරෙස්ස පපුව හරියටත් වතුර දෙකක් දාගත්ත. තේ එකත් බොන අතරෙ ආයම කල්පනා කලා මේ සොඳුරු වූ යුවතියගෙ උභතෝකෝටික ගැටළුවට මොකද කරන්නෙ කියල..අන්තෝ ජටා බහි ජටා...ගෙදර ගියොත් තෝ නහී. මඟ හිටියත් තෝ නහී.ඒ සිංහලෙන්..ඉංගිරිසියෙන්නම් බිට්වීන් ද ඩෙවිල් ඇන්ඩ් ද ඩීප් බ්ලූ සී.

සිගරට් දෙකක් එක පිට බොන අතරෙ මේ පුරස්නෙ ගැන මම හිතුව හැම පැත්තෙම්ම..ඒ කරල තීරණයක් ගත්ත. පොඩි කාලෙ ඉඳලම මගෙ ප්‍රතිපත්තිය මෙහෙමයි..සියල්ලන්ගේම අදහස් වලට සාවධානව සවන් දී වඩාත්ම සුදුසු ක්‍රියාමාර්ගය ලෙස ඔබට හැඟීයන්න ක්‍රියාත්මක කරන්න හෝ පිළිපදින්න. ප්‍රශ්ණයට අවසානයේ මුහුණදිය යුත්තේ අන් කවරෙක්වත් නොව ඔබමය. එබැවින් තීරණය ගැනීමද ඔබගේ වගකීමකි.

කවුරුවත් කියන විදිහට නෙවෙයි... හැමෝම කියන එව්ව හොඳට අහගෙන ඉඳල හරිය කියල මට හිතෙන දේ තමයි මම කලේ.දැනට අටළොස් වසරක් වෙනකල් එහෙම තමයි මගෙ ප්‍රතිපත්තිය.

දැනට නම් ප්‍රතිපත්තිය මෙහෙමයි..හැමෝම කියන එව්ව සාවදානව අහං ඉන්නව. ඊට පස්සෙ සියලුම කරුණු කාරණා හැම දෘෂ්ඨි කෝණයකින්ම ඉතා හොඳින් සළකල බලල ඉතාම දූරදර්ශී ඥාණාන්විත තීරණයක් ගන්නව. අන්තිමට ඕ තොමෝගෙ තීරණය ක්‍රියාත්මක කරනව.

හවස මගෙ යාලුවො ආහම කාල බීල එහෙම සාලෙ සතුටු සාමීචියෙ යෙදිල ඉන්න අතරෙ මම මේ ලියුං පළහිලව්ව එවුන්ට කිව්ව.

" මේ.....බොලාට පොඩි කාරණයක් කියන්ට තියනව. සුජාතා මට ලියුං දෙකක් එවල තියනව. "

කට්ටියම කතා බහ නවත්තල මගෙ පැත්තට හැරුණ..

" නෑහ්...අම්මප කියාපං මලේ..ඉතිං? ඉතිං? කියාපංකො ඒ ළමය මොකෝ කියල තියෙන්නෙ?" විමලෙ එහෙම ඇහුවෙ.

" අඩේ..තනිකරම කවිද බං තියෙන්නෙ? " ඒ ජයේ..

" කවි දෙකක්ද කොහෙද නම් තිබ්බ ඔන්න ඔහෙ...ඒත් කවි විතරක්ම නෙවෙයි.."

" ඉඳපංකො බං උඹල එක්ක බෑනෙ..මොකක්ද සුජාත දැන් කියන්නෙ? " කුමාර කොහොමත් ෆුල් සීරියස්..ඔය අනම් මනං විකාර කතා ඌට පෙන්නන්ට බෑ.

" සුජාතා මට කැමතියි කියල තමයි තියෙන්නෙ….." ඇහෙන නෑහෙන ගාණට මම කිව්වෙ බිම බලාගෙන..

" ආන්න..ඒකනෙ කියන්නෙ..ඉතිං මොකද උඹේ අදහස? "

" ඇත්තම කිව්වොත් මගෙත් අකමැත්තක් නෑ…"

මම කිව්වෙ බාගෙට ඇරල තිබ්බ ජනේලෙං පේන මිදුලෙ කැරකෙන කළාමැදිරියො දිහාවෙ බලාගෙන.අපේ ප්‍රධාන දොර උඩ හයි කරල තිබ්බ තඩි බල්බ් එක පත්තු කරානං මිදුල පුරාම එළිය. ඔය කළාමැදිරියො එකෙක්වත් පෙනෙන එකක්නෑ එහෙමනං..අද සැමීට ලයිට් එක දාන්ට අමතක වෙලාද කොහෙද?

" සැමී...."

මම සැමීට ලයිට් එක දාන්ටය කියල කියන්ඩත් හදල ආයම නිකා හිටිය. කළාමැදිරියො පළු දෙකේ ලොකු බිමටම තියෙන ජනේලෙ දුහුල් තිර අස්සෙං එහෙන් මෙහෙන් කැරහෙන විදිහ ඇහිපිය නොහෙලා හිටි දාරනේ බලා ඉන්ට තරමට අපූරුයි.

" ඉතිං ඒ ළමයත් කැමතිනං උඹේත් අකමැත්තක් නැත්තං මොකක්ද ප්‍රශ්නෙ? " ඒ ආයෙම ඇහුවෙ විමලෙ..

" ප්‍රශ්නෙ.... විජිත……."

එක කළාමැදිරියෙක් ගෙට ඇවිල්ල මගෙ ඔළුව වටේ දෙතුන් පාරක් කැරකුනා...අපෙ අත්තම්ම ඒ දවස්වල කිව්ව මට මතකයි…

" අනේ ඌට බම්බු ගහගන්ටෙයි කියාපං...උං දෙන්නගෙ සම්බන්දෙත් දැන් නැහැයි කියනව නේද? " විමලෙ නැඟිටල කාමරේට ගියා…

අපෙ අත්තම්ම කිව්වෙ කළාමැදිරියො කෑවොත් එහෙම හොඳ කරන්ට බොහොම අමාරුයි කියල…. සුට්ටි පුතේ..කළාමැදිරියො කෑවොත් එහෙම…

විමලෙ සිගරට් පැකට් එකකුත් අරගෙන එළියට ආව.

" එහෙමම නෙවෙයි බං වීරෙ කියන එකෙත් ඇත්තක් තියනව..විජිතය ප්‍රශ්නයක් තමයි…" කුමාර එහෙම කිව්වෙ බරසාර විදිහට..ඕකා එහෙම තමයි... ෆුල්ම සිරා ඕනම දේකට.

සුට්ටි පුතේ..කළාමැදිරියො කෑවොත් එහෙම අහසෙ තරුයි මුහුදෙ මඩයි ඕන බෙහෙත් කරන්ට..... අපෙ අත්තම්ම එහෙම කිව්වෙ කෑගල්ලෙ අපෙ ගෙදර පිළේ ඉඳගෙන මේ වගේම කළාමැදිරියො අපෙ වටේ කැරකෙනව බලා ඉඳල මම ඒ එකෙක් අල්ලන්ට හදපු වෙලාවකයි. මම හිටියෙ උන්දැගෙ ඔක්කෙ. එදා හවහ ඉඳලම ලයිට් ගිය දවසක්.

" ඒයි බොලා දන්නවද? කළාමැදිරියො කෑවොත් හොඳ කරන්ට බෑ...වන් ඇන්ඩ් ඔන්ලි ඇන්ටිඩෝට් ඊස් ස්ටාර්ස් ඉන් ද ස්කයි ඇන්ඩ් මඩ් ෆ්‍රොම් ද සී…" එහෙම කියල මම නැඟිට්ට.

අරුං තුන් දෙනා කටවලුත් ඇරගෙන මා දිහාවෙ බලාහිටිය විදිහට මට මැරෙන්ඩ හිනා...

යකෝ සාලේ මූට පිස්සුද? අපිට පිස්සුද? නැත්තං අපි දෙගොල්ලටම පිස්සුද? එකත් එකටම එවුංගෙ හිත් ඇතුලෙ වැඩ කරන්ඩ ඇත්තෙ අන්න ඒ කල්පනාව....හෙහ්, හෙහ්,

මතු සම්බන්ධයි......