296. සොබා දහම කල මහා ව්‍යසනයක මතක සටහන්..Painful Reminiscences of Tsunami..A Decade Later...

හරියටම අදට අවුරුදු දහයකට ඉස්සෙල්ල...2004 දෙසැම්බර් 26 වෙනිදා...දවස ඉරිදාවක්..මම ඒ වෙනකොට වැඩකලේ ගම්පොළ-නුවර එළිය මාර්ගය ඉදිකිරීම් කටයුතු කල චින සමාගමේ. තවලම්තැන්න ප්‍රදේශයේ මාර්ග නිර්මිත ඉදිකිරීම් අධීක්ෂණය මගෙ රාජකාරිය. කලින් දවසෙ නත්තල් දවසෙ හදිසි කටයුතු කිහිපයක් යෙදිල තිබුනු හින්ද මට ගෙදර යන්ට විදිහක් තිබ්බෙ නෑ. මොබයිල් එකක් මට තිබ්බෙ නෑ ඒ දවස්වල. තිබ්බ එක අපි හිටපු ක්වාටර්ස් එකට ටෙලිෆෝන් නැති නිසා අපෙ උන්දැ ගාව තිබ්බෙ. තවලම්තැන්න සබ් පෝස්ට් ඔෆිස් එකෙන් කෝල් එකක් අරගෙන එදා ගෙදර එන්නෙ නෑ කියල නිසි බලධරයට දැනුම් දීල මම වැඩ ඉවරවෙලා එදා රෑ එහෙ නැවතුනා. එහෙම හදිස්සියෙ රෑට ගෙදර යන්ට බැරිඋනහම නවතින්ට අපි දෙතුන් දෙනෙක් එකතුවෙලා ගෙස්ට් හවුස් එකක කාමරයක් අරන් තිබ්බ. රෑ නමයට වගෙ වැඩ ඉවර උනේ. පට්ට හීතල ඉවසන්ට බෑ. බාර් එකෙන් හැනපියර් එකකුත් අරගෙන කොත්තු දෙක තුනකුත් දාගෙන ඇවිල්ල කාමරේට වෙල බීල කාල බ්ලැන්කට් එක ඔලුවෙ ඉඳල පෙරවගෙන නිදිය ගත්ත. 

පහුවදා 26 වෙනිද......දනිපනිගාල අට වගෙ වෙනකොට නැඟිටල මූණ කට හෝදගෙන ගියා සයිට් එකට.ගම්පල - නුවර එළිය පාරෙ ගියපු අයට මතක ඇති රම්බොඩ උමඟ...ලංකාවෙ මහා මාර්ගයක තියන දිගම උමඟ. 2004 වෙනකොට ඒ උමඟ හදන්ට මූලික විමර්ශන කටයුතු කෙරෙමින් තිබුනෙ. ඔය උමඟ පටන් ගැන්මට මීටර් හාරසීයක් වගෙ කලින් තිබ්බ පොඩි පාළමක ඒ වෙනකොට ඉදිකිරීම් කටයුතු කෙරෙමින් තිබුන. 26 වෙනිද උදේ එතන Abutment එකට හැඩයම් ( Formwork ) ගහනව. අපේ සයිට් වල වැඩකලේ 99% ක්ම අවට වතුවල දෙමළ කම්කරුවො. මාරි මුත්තු එතන කම්කරුවන් කණ්ඩායමේ නායකය. 

දහයට වගෙ තේ වෙලාව. ඒ වෙලාවට ගෙදරින් ඔතාගෙන එන රොටියක් වගෙ මොනවහරි කාල ඒ ලඟ තිබ්බ තේ කඩෙන් ප්ලේන්ටියක් ගහන එක ඒ මිනිස්සුන්ගෙ සිරිත. 

" මාත්තය කමු රොටි කෑල්ලක්.." මාරිමුත්තු මටත් පත්තරේක ඔතල තිබ්බ රොටියක් දික්කලා 

ලංකාවෙ වතු කම්කරුවො වගෙ දුක් විඳින මිනිස්සු ජාතියක් මම මෙතෙක් කාලෙකට දැකල නෑ. ඒත් ඒ මිනිස්සුන්ට එව්වයෙ ගානක් නෑ.හවසට ගෑණු පිරිමි දෙගොල්ලම එකතුවෙලා ඇම්බැසඩර් රා බෝතලයක් ගහල ඔය තියන දෙයක් කාල පරණ කම්බිලියක් පෙරවගෙන නිදාගන්ට තිබ්බනම් ඒ මිනිස්සුන්ට ඉහටත් උඩින්. ඔය තොණ්ඩමන් වගෙ අවස්ථාවාදී දේශපාලුවන්ට තවම වතු කම්කරුවන්ගෙ නායකයො විදිහට ඡන්ද වෙන්දේසියෙ දාන්ට පුලුවන් වෙලා තියෙන්නෙ මේ හින්දමයි. 

ඉතිං මේ අහිංසකයො බොහොම අමාරුවෙන් හදාගෙන එන රොටිය කන්ට මගෙ කැමැත්තක් තිබ්බෙ නෑ. ඒත් එහෙම බොහොම ආදර ගෞරවයෙන් යමක් දුන්නම බෑ කියන එකත් හරි නෑනෙ. 

" හරි මාරිමුත්තු..ඔක්කොම එපා..මට ඕකෙන් කෑල්ලක් දීහං..ඒ ඇති…" කොච්චි මිරිස් තලල සම්බලක් වගෙ හදල රොටිය මැදට දාල තිබ්බ. ආය නෑ කෙලින්ම ඉස් මුදුනට දාඩිය දාල මූණ කටත් එක්ක රතු වෙනව. සීතලට මරු. 

" ඉතිං මොකද මාරිමුත්තු තව සුමාන දෙකකින් විතර කරන්ට හිතාගෙන ඉන්නෙ? හෙල්බොඩ යනවද?..." 

එතනම තිබ්බ ගල් තලාවෙ ඉඳ ගන්න ගමන් මම ඇහුව. මේ හරියෙ වැඩ තව සුමානයක් දෙකක් වෙනකොට ඉවරයි. ඊට පස්සෙ මේ හරියෙ වැඩ කරන අයට යන්ට වෙන්නෙ තව කිලෝමීටර් පහක් හයක් වගෙ එහා හෙල්බොඩට. ගොඩක් දෙමළ කම්කරුවො එහෙම දුර යන්ට කැමති නෑ. ඒකයි මම මාරිමුත්තුගෙන් එහෙම ඇහුවෙ. 

" බලන්ට ඕන මහත්තය...තවම හරියට ඒ ගැන කල්පනා කලේ නෑ.." මාරි මුත්තු එහෙම කිව්ව. 

" යමුද තේ එකක් බොන්ට.." මම ගල් තලාවෙන් නැඟිට්ට. ඒ එක්කම මම දැක්ක මීටර් සීයකට වගෙ එහා පාර අයිනෙ තිබ්බ තේ කඩේට ඒ අහල පහල වැඩ කර කර හිටපු මිනිස්සු එක පොදියට දුවනව. 

" අර මොකද බං ? අර මිනිස්සු ඔක්කොම සුන්දර්ගෙ කඩේට දුවන්නෙ? "

අත දික්කරල මම එහෙම ඇහුවම මාරිමුත්තුත් නැඟිටල ඒ පැත්ත බැලුව.. 

" මොකද දන්නෙ නෑ. සුන්දර් අයියට ආයම අසනීප උනාද දන්නෙ නෑ." 

ඊට මාස දෙහෙකට වගෙ කලින් ඔය තේ කඩේ මුදලාලි සුන්දර් ( මිනිහට ඇති වයස හැටක් වගෙ ) හදිස්සියෙ කලන්තෙ දාල කඩේ ඇතුලෙම වැටිල කට්ටිය එකතුවෙලා ඉස්පිරිතාලෙ ගෙනිහිල්ල. හාට් ප්‍රශ්නයක්...අන්තිමට ගම්පොල ඉස්පිරිතාලෙ සුමාන දෙකක් වගෙ ඉඳලයි මනුස්සය ආපහු ගෙදර ඇවිල්ල තියෙන්නෙ. 

" කියන්ටත් බෑ තමයි..යමං යමං විජහට මොකද කියල බලන්ට…" 

මාරිමුත්තුයි මායි පය ඉක්මන් කරල කඩේ දිහාවට යද්දි මුරුගන් කඩේ ඉඳල එනව හම්බ උනා. 

" මොකද බං ? " මම ඇහුව. 

මුරුගන්ට එච්චරම සිංහල බෑ.. මිනිහ චට පට ගාල මොනවද දෙමළෙන් මාරිමුත්තු එක්ක කිව්ව. 

" මොනවද බං වෙලා තියෙන්නෙ? " මම නොඉවසිල්ලෙං ඇහුව... 

" හරි වැඩක්නෙ මහත්තය...මුහුද ගොඩ ගලනව කියන්නෙ...." 

" මොකක්? මුහුද ගොඩ ගලනව? පලයං බං පච ගහන්නෙ නැතුව..මුහුද ගොඩ ගලන්නෙ කොහොමද? රජකාලෙනං එහෙම උනා කියල මම අහල තියනව..ඒත් එව්ව නිකං කතා විතරයි.." 

විහාරමහාදේවිගෙ කතාව එකපාරටම මතක් වෙලා වෙලා මම එහෙම කිව්ව. 

" නෑ මහත්තය බොරු නෙවෙයි..අර කඩේ රේඩියෝ එකෙං කියනවය කියන්නෙ." 

ඒ පාර අපි දෙන්න දුවල ගියා කඩේට. ඇත්තම තමයි. රේඩියෝ එකේ විශේෂ ප්‍රවෘත්තියක් විදිහට විස්තරේ කිව්ව. හම්බන්තොට, ගාල්ල, මාතර එහෙම මුහුදුබඩ පළාත් ඔක්කොම ඉවරයි. කටත් ඇරගෙන අපි අහගෙන හිටිය විස්තරේ. එදා හවස ගෙදර ආපුවම තමයි හරි විස්තරේ ටී.වී. එකෙන් බලා ගත්තෙ. අපෙ උන්දැයි මායි ඇස් අදහාගනු නොහී බලා හිටිය අම්ම මුත්ත කාලෙ නාහපු මේ විනාසෙ දිහා. 

ඔය සුනාමිය වෙලාවෙ තමයි අපෙ එතුමා මහා පරිමාණ ගැහිල්ල පටන්ගත්තෙ. මතකයි නේ? හෙල්පිං හම්බන්තොට...හෙල්පිං හම්බන්තොට නඩුව අහල එතුමා නිදොස් කොට නිදහස් කරපු එතකොට අග විනිසුරු සරත් සිල්වා පස්සෙ මේ ඊයෙ පෙරෙයිද කිව්වනෙ මහින්දට විරුද්ධව ප්‍රබල සාක්ෂි තියෙද්දිත් රටේ අනාගතය ගැන හිතල මිනිහව නිදහස් කලාය කියල. ඒ ගැන පසු තැවෙනවය කියල..හෙහ්,හෙහ්, කාටද මෙව්ව කියන්නෙ? සමාවෙන්ට ඕමනයි. දේශපාලනයට කිසිම කැමැත්තක් නැති පාඨකයො සහ පාඨකාවියො..මෙතන වැඩේ මෙහෙමයි..අර අපේ කතාවක් තියෙන්නෙ..කොස් කාලෙට හමුදුරුවන්ගෙ සිවුරෙත් කොහොල්ලෑ කියල. අන්න ඒ වගේ මේ දවස්වල ලියවෙන ඕනම දේකට දේශපාලනය ගෑවෙනව ස්වයංක්‍රීයව. 

සුනාමියට අහුවෙලා මගෙ යාලුවෙක්ගෙ නංගි, එයාගෙ මහත්තය සහ දරුවො දෙන්නගෙ ජීවිත අහිමි වුනා. නුවර සුප්‍රසිද්ධ සංචාරක හෝටලයක මහා කළමනාකාර විදිහට සේවය කරපු මගෙ යාලුවගෙ මස්සිනා වර්ෂ අවසානයෙ හෝටලය ගානෙ දෙන හොලිඩේ පැකේජ් එක ගත කරන්ට තෝරාගෙන තිබුනෙ යාල සෆාරි බීච් හොටේල් එක. ඊට අවුරුදු හතරකට පස්සෙ මම කොළඹ ආසන්නව ඉදිකිරීම් සමාගමක සේවය කරද්දි මට යන්ට උනා යාල අභයභූමිය ඇතුලෙ අපෙ සමාගම කරපු වැඩ වගයක් සම්බන්ධව කටයුතු කරන්ට. ඒ කිට්ටුවමයි යාල සෆාරි හොටේල් එක තිබ්බෙ. ඒ වෙනකොට යන්තමට ෆවුන්ඩේෂන් එක විතරයි ඉතුරුවෙලා තිබ්බෙ සුනාමියෙන් පස්සෙ. 

දසවසරකට පෙර නොසිතූ වීරූ ලෙස අප අතරින් වියෝ වූ සහසක් සහෝදරයිනි / සහෝදරියනි ඔබ සැමට සුගතියක්ම වේවා!!!! 

අවුරුදු හතරකට ඉස්සෙල්ල මම සුනාමිය ගැන ලියපු කෙටිකතාවක් මේ......... 

එදින හතරවන අසරුවා පැමිණියේය....When the Fourth Horseman came riding on the second wave... 

මුහුද දෙසින් එක වරම හමා ආ සුළං රැල්ල නයනිගේ කෙහෙ රැල් අවුල් කර දැමීය. කණිෂ්කගේ වමතට සිරවී තිබුණු සුරත මුදාගත් ඈ නොඉවසිල්ලෙන් කෙස් රොද හිස පසුපසට තද කලාය. එහෙත් ඇගේ ඇඟිලි වලින් මිදුනු කෙහෙරල නැවත ද දඟ කරන්නට වූයේ ඇයට කරදර කිරීමටම ඉටාගත් කලෙක මෙනි. 

මෙලෙස අකීකරු කෙස් හා ඇය පොරබදන අතර හිටිහැටියේම හැමූ සුළඟ අතුරුදන් වූයේ යතුරක් ඔබා විදුලි පහනක් නිවා දැමූ පරිද්දෙනි. 

සුසුමක් හෙලූ ඇය කණිෂ්ක දෙස නෙත් කොණින් බැලුවේ ඔහුගේ වමතෙහි මෙතෙක් දැවටි සුරත උකුල මත තිබූ පොත් කිහිපය මත තබා ගණිමිනි. 

ඔහු ඉදිරියට නැවී දෙදණ මත රඳවාගත් දෑත මතට බරදුන් මුහුණින් යුතුව ඈත මුහුඳ දෙස බලා සිටියේය. 

කොටු පවුර අසල වූ කොන්ක්‍රීට් අසුනෙහි එකිනෙකා ගැටෙන නොගැටෙන පරිදි හිඳ සිටි ඔවුහු තවත් මිනිත්තු දහයක් පමණ නිහඬතාවයේ වෙලී ගත කලෝය. 

අවසන නිහඬ බව තවත් ඉවසිය නොහැකිවූ කල නයනී සිතට දිරිගෙන හඬ අවදිකලේ ඈත මුහුද දෙස අරමුණකින් තොරව බලා සිටිමිනි. 

'' කණිෂ්ක.....'' 

'' ම්ම්......'' ඔහු පිළිවදන් දුන්නේ ඇසෙන නෑසෙන හඬිනි. 

'' අපි මොකද දැන් කරන්නෙ? '' 

'' මට තේරෙන්නෙ නෑ නයනී...මට තේරෙන්නෙ නෑ...'' එවර ඔහුගේ හඬ මඳක් උස් වූවාසේම ඔහු කතා කලේ අසුනෙහි කෙළින් වී ඇගේ වත දෙස ඉඳුරාම බලමිනි. 

'' එහෙම කියල බැහැනෙ අනේ... මේකට අපි මොනව හරි කරන්න එපාය....'' 

'' කරන්න ඕන නම් තමයි ඒත් අපි මොනව කරන්නද?...දැන් කොච්චර දවස්ද දින පහුවෙලා ?.....'' 

'' සුමාන තුනකටත් වැඩියි..මගෙ කවදාවත් එහෙම වෙන්නෙ නෑ...මේ උනාමයි'' 

නැවත දෙදණ මතට වාරුකල දෑතට හිසෙහි බර දුන් ඔහු කෙස් අතරින් ඇඟිලි යවා හිස පිරිමදින්නට වූයේ ආවේශ වූ කලෙක මෙනි. 

" තාත්ති අද උදේ මගෙන් ඇහුව අලුත් අවුරුද්ද පටන්ගන්ටත් ඉස්සරවෙලා මේ ඉක්මනට ආයෙම ක්ලාස් පටන් ගන්නවද කියල...ටිකක් සැකෙන් වගේ තමයි ඇහුවෙ....'' 

'' .................................'' 

'' මට තව වැඩි කාලයක් මේ වැඩේ වසං කරගෙන ඉන්න බෑ.....කණිෂ්ක,'' 

'' .................................'' 

'' මට මැරෙන්න තමයි වෙන්නෙ මූදටවත් පැනල.....'' 

එක්වරම තිගැස්සුණු ඔහු නැවතද කෙලින් වී ඇගේ දෑස් දෙස බලා සිටියේ විපිළිසර වූ දෑසිනි. 

ඔහුගේ හැඟීම් බර දෑස දෙස තවත් බලා සිටිය නොහැකිවූ ඇය දෑස ඉවතට ගෙන අරමුණකින් තොරව වමතෙහි බැඳි අත් ඔරලෝසුව දෙස බැළුවාය. .....පෙ.ව.9.25 

**************************************** 

'' ජගත්, කවදද හරියටම නැකත තියෙන්නෙ?......'' කොටු පවුර අසල තණ බිස්සේ එලූ කලාලය මත හිඳසිටි පුෂ්පා ඇසූයේ ඒ අසල හිටගෙන ඔවුන්ගේ කුඩා දරුවන් දෙදෙන මහත් ප්‍රීතියෙන් සිනාසෙමින් එකිනෙකා හඹායන අන්දම සිනාමුසු මුහුණින් නරඹමින් සිටි තම සැමියාගෙනි. 

'' ජනවාරි හයට දාගත්ත....බ්‍රහස්පතින්දනෙ...දවසත් හොඳයි.....අනික දවස් දහයක් විතර තියනවනෙ... වැඩ ටික කළබලයක් නැතුව හෙමිහිට කරගත්තෑකි.'' 

වසර හතකට පෙර වැඩිහිටියන්ගේ දැඩි අකමැත්ත මධ්‍යයේ තනි කැමැත්තට විවාහ වූ ඔවුන්ගේ විවාහ දිවියේ මුල් වසර දෙක ගතවූයේ අනන්ත දුක් කම්කටොළු විඳිමිනි.හරි හැටි නිවෙසක් පවා නොමැතිව හිතවතුන්ගේ නිවෙස් වල කාමරයක දිවි ගෙවූ ඒ කාලය නිමා වූයේ ජගත් ට මැද පෙරදිග රැකියාවක් ලැබීමෙන් අනතුරුවය.වසර පහක් එහි ගතකල ඔහු මෙවර පැමිණියේ නැවත තම කුටුම්භයෙන් වෙන්ව නොයන්නෙමැයි යන අදිටනිනි. මුල් වසර තුනෙහි ඉතිරි කරගත් මුදල් නව නිවෙසක් තැනීමට වැයවූ අතර ඉතිරි වසර දෙකෙහි ඉපයූ මුදල් ඔවුන් දැඩි අරපරෙස්සමින් ඉතිරි කලේ තමන්ගේම වූ ව්‍යාපාරයක් ඇරඹීමටය. 

කන්දක් නැඟිවිට අනිවාර්යයෙන් පල්ලමක් හමුවේය යන්න සත්‍යයක් බව ස්ඵුට කරමින් ඔවුන් සිතූ ලෙසම ප්‍රමාණවත් මුදලක් ඉතිරි කරගැනීමට මේ අවසන් වසර දෙක තුලදී ඔවුහු සමත් වූහ. එහෙයින් සති දෙකකට පෙර ජගත් ආපසු දිවයිනට පැමිණියේ රැකියාවට සමුදීමෙන් අනතුරුවය. තමන්ට සුපුරුදු ඉඳිකිරීම් ක්ෂේත්‍රයෙහි නියැලීමට ඉටාගත් ඔහු මිතුරන් දෙදෙනෙකුද හා එක්ව ඉඳිකිරීම් සමාගමක් ඇරඹීමෙහිලා යුහුසුළුවිය. නොබෝ දිනකින් එනම් ජනවාරි හයවන දින විවෘත වන්නේ ඒ සමාගමයි. ජීවිතය මෙපමණ විගස ජයගත හැකිවේයයි සිහිනෙනුදු නොසිතූ හෙයින් පුෂ්පාගේ සිත තුල වූයේ උතුරා ගලා යන තරමේ ප්‍රීතියකි. 

නිදැල්ලේ දුව පනින කුඩාවුන් දෙදෙනාගේ සුරතල් සිනාපිරි වතින් යුතුව මොහොතක් නැරඹූ පුෂ්පාගේ නෙත යොමුවූයේ ඊට මඳක් ඔබ්බෙන් කොටු පවුර යාබද බංකුවක හිඳ සිටි ලාබාල පෙම්වතුන් යුවල වෙතය. තවමත් පාසල් වියෙහි යයි නිසැකවම අනුමාන කල හැකි ඔවුන් දුටු ඇගේ සිත නිතැනින්ම බොහෝවිට සුන්දර එසේම විටින්විට අසුන්දර මතකයන්ද කැටිවුණු ඔවුන්ගේ අතීතය කරා මොහොතක් දිව ගියේය. 

'' ජගත් අර කපල් එක දැක්කම ඔයාට මොනව හරි මතක් වෙනවද? '' 

'' පව් අර අහිංසක කොල්ලා....'' ජගත් පැවසුවේ හඬ නගා සිනා සෙමිනි. 

පුෂ්පා ද ඒ සිනහවට හවුල් වූවාය..... 

'' ඒත් මට පේන්නෙ ඒ දෙන්න මොකක් හරි ප්‍රශ්නයකට මැදිවෙලා වගෙ....'' යුවළ දෙස මොහොතක් පරීක්ෂාවෙන් බලා සිටි ජගත් පැවසුවේ ඈ අසලම හිඳගනිමිනි. 

'' ප්‍රශ්න නැත්තෙ කාටද?...ඒ කාලෙ අපටත් මොකෝ ප්‍රශ්න තිබ්බෙ නැතුවය?'' 

'' අපි යමුද එහෙනම්.....පුතා ....'' ජගත් දරුවන්ට අඬගසමින් නැඟීසිට අත් ඔරලෝසුව දෙස බැලීය. 

උදෑසන නිවසින් පිටත්ව එද්දී ඔරලෝසුව අමතක වූ බව ඔහුට සිහි වූයේ හත්වන හෝ අටවන වතාවටය....'' කියද පුෂ්පා වෙලාව.....'' 

'' ම්ම්ම්....9.25 යි ...''තම අත් ඔරලෝසුවේ දෙස බැලූ ඈ එසේ කියමින් නැඟී සිටියාය...'' යමු එහෙනම්...'' 

*************************************** 

කළු පැහැති ප්‍රාඩෝ රථය කොටු බැම්ම පේන තෙක් මානයේ නතර කල රිචඩ් මුදලාලි අත් තිරිංග ක්‍රියාත්මක කොට, රියදුරු අසුනින් බැස රියේ බොනට්ටුවට හේත්තු වී කලිසම් සාක්කුවෙන් ගත් ගෝල්ඩ් ලීෆ් පැකට්ටුවෙන් සිගරටයක් ගෙන දල්වා ගන්නට උත්සාහ කලේය. දැඩි සුළඟ නිසා දෙතුන් වරක්ම උත්සාහය අසාර්ථක වූ ඔහු එවර දකුණු පස දොර විවෘත කොට රිය තුලට හිස රුවා සිගරටය දල්වා ගත්තේය. 

එතෙකුදු රථයෙන් නොබැස වම් පස අසුනේ සිටි විල්බට් දෙස ඔහු හෙලූයේ නොපහන් බැල්මකි. '' මොකද බං තවත් මේක ඇතුලෙ කරන්නෙ?. බැහැපං.. අද මේ වැඩේ කතා කරල ඉවරයක් කරන්න ඕනෙ.'' 

ඇල්බට් රියෙන් එළියට බැස්සේ තවත් ස්වල්ප වේලාවක් රිය තුල රැඳී සිටීමෙන් අනතුරුවය. 

'' හරි ....මුදලාලි දැන් මොකද කියන්නෙ? '' 

දුම් උගුරක් දෙකක් පිටකල රිචඩ් හාත්පස නීරීක්ෂණය කළේය. යම් දුරකින් සුදු පැහැති මෝටර් රථයක් අසල තණ බිස්සේ එලූ කලාලයක් වැනි යමක හිඳසිටිනා යුවලක් හැරුණු විට ඔහුගේ දෙනෙතට කිසිවෙකු හසු නොවුනද ඔහු කතාකලේ හැකිතරම් පහත් ස්වරයෙනි. 

'' මට වැඩේ කෙරෙන්ඩ ඕන....හැබැයි මගෙ නම ගෑවිලාවත් තියෙන්න බෑ....ගෙදර කොල්ල කන්ඩ ගිහිල්ල වෙච්චි දෙයක් විදිහට වැඩේ කරපං..... දන්නවනෙ.....යසපාල ලබන සතියෙ සඳුද වෙනකොට ඉවරයක් කරල තියෙන්න ඕන,බාර් එකේ ටෙන්ඩර් එක සඳුද දෙනව....මම ලොක්ක එක්ක කතාකලා...ලොක්ක කියන්නෙ අපි දෙන්නම චන්දෙදි උදව් කරපු නිසා පැත්තක් ගන්ඩ බෑ කියල....යකෝ මම වියදම් කරපුව හම්බ කරගන්ඩ වෙන ක්‍රමයක් නෑ....'' 

'' මෙතන බාගයක් තියනව ..ඇඩ්වාන්ස්.....ඉතුරුව වැඩේ අවුලක් නැතුව කෙරුනට පස්සෙ....'' රියේ පසුපස අසුනේ රබර් කලාලය ඔසවා දුඹුරුපැහැ ඝන කඩදාසියකින් හොඳින් එතූ පාර්සලයක් ඉන් පිටතට ගෙන ඇල්බට් දෙසට දිගු කරමින් රිචඩ් වමතෙහි උදෑසන හිරු එළිය පතිතව දිදුලන රන් ආලේපිත ඔරලෝසුව දෙස බැලීය. ..9.25 

**************************************** 

ක්‍රිස්ටෝපර් නොහොත් කිට්ටා ද තණ බිස්ස මත වැතිර සිටියේය.එහෙත් කාලය අවට සිදුවන දේ හෝ අවම වශයෙන් මුහුදු සුළඟ විටින්විට අඩු වැඩි වන හඬ හෝ ඔහුට නෑසුණි.දින දෙකකින් හරි හැටි අහරක් හෝ නින්දක් නොලැබුණ ද ඔහුගේ ගත මෙන්ම සිත් ද දඬු අඬුවකින් තෙරපා මිරිකා හරින්නක් මෙන් දැනෙන ඉවසිය නොහැකි වේදනාවට හේතු වූයේ ඒ එකද කරුණක් හෝ නොවේ. කිට්ටා පෙළෙමින් සිටියේ නිෂ්ක්‍රමණ ලක්ෂණයන්ගෙනි. ( withdrawal symptoms ) 

ගාලු පුරවරයෙහි ප්‍රධාන බෙදාහරින්නා දින දෙකකට පෙර කිට්ටා සොයා ඔහුගේ නිවහනටම පැමිණියේ කිට්ටා අවදි වීමටද පෙරාතුවය. 

'' අඩෝ, ****** පුතා, තෝ දැන් දවස් තුනක් සල්ලි නොදී බඩු ගත්තා, කෙඳිරි ගාන නිසා මමත් අනුකම්පා කරල දුන්න...අදිං පස්සෙ ඒ සෙල්ලං බෑ හරිද?.....හිඟ සල්ලි ඔක්කොම ගෙනත් දීපං එතකල් බඩු නෑ......'' 

ඒ තහනම් නියෝගය එලෙසම ක්‍රියාත්මක විණි. කිට්ටාට දිව ඔසුව බෙදාහරින සෑම තැනකම දොර වැසී ගියේය. ඒ දින දෙකකට ඔබ්බෙනි. 

මුළු සිරුරම වෙව්ලන හෙයින් කිට්ටා නැඟී සිටියේ අසල තිබූ පහන් කණුවකට බර දීමෙනි. කෙමෙන් දැඩි වන උදා හිරු රැසින් රත් පැහැවී කඳුළු ගලන දෙනෙත් මුවාකර ගැනීමට සුරත දිගහැර නළලට තැබූ හෙතෙම අවසඟ දෙපා වාරුවෙන් පහන් කණුවට බර දී අවට බැලීය. කොටු බැම්ම අසල නවතා තිබූ කළු පැහැති වාහනයක් ඉදිරිපස දෙදෙනෙක් කතා කරමින් සිටියහ. එතරම් දුරක නොවුනද දැඩි සුළඟ හේතුවෙන් ඔවුන් කතාකරන හඬ නෑසිණි." සල්ලි කාරයෙක් වගේ, හෙමිහිට වාහනෙං මොනව හරි ඉස්සුවොත්......... " මිනිසුන් දෙදෙනා සිටියේ රථයේ ඉදිරිපස බැවින් ඔවුනට නොපෙනී වාහනයේ පසු පසට ලඟාවීමට නම් කොටු බැම්ම දිගේ ගමන් කල යුතුය. 

කිට්ටා සෙමින් සෙමින් කොටු බැම්ම දිගේ පියවර තැබීමට පටන් ගත්තේය. කිසි දිනක ඔරලෝසුවක් භාවිතා නොකල ද වේලාව පිළිබඳ කිසිදු හැඟීමක් නොවූවද කිට්ටා ඒ මොහොතේ අත් ඔරලෝසුවක් පැළඳි යමෙකුගෙන් වේලාව විමසුවේ වී නම් මෙසේ පිළිතුරු ලැබෙනු ඇත. 9.25 යි. 

**************************************** 

ඔහුට නමක් නොවීය. මෙලොව කිසිදු ඥාතියකු හෝ මිතුරකු ද නොවීය. අතීතය පිළිබඳ පැහැදිළි කිසිදු මතක සටහනක් ද නොවුනු හෙයින් ඔහු කවුරුද යන්න අන් කිසිවෙක් තබා ඔහු ද නොදන්නේය. විටින් විට මිහිදුම් සළු අතරින් මතුවන අපැහැදිලි ඡායාවන් රැසක් මෙන් සුවිසල් මන්දිරයක්, විශාල වතු යායක් සහ යාන වාහන රැසක් ඔහු මනසේ මොහොතක් දිස් වී අතුරුදන් වුවද ඒ මොනවාද යන්න පවා ඔහුට හැඟීමක් නොවීය.එහෙත් කිසිදු දුක් දොම්නසක් නොවූ ඔහු මෙලොව වාසය කල ප්‍රීතිමත්ම මිනිසා විය. 

අනුකම්පා කලවුන් බොහෝ වූ හෙයින් ඔහුට හාමතින් ගත කිරීමට සිදුවූයේම නැති තරම්ය.එළෙසම හාමතින්  වේලක් හෝ දෙකක් ගත වූවද එ ගැන ඔහුට කිසිදු හැඟීමක් ද නොවීය. 

නත්තල් දින සවස් භාගය .....කොටුවේ දෙව් මැදුරේ ප්‍රධාන පියතුමා නත්තල් දේව මෙහෙයෙන් පසු විවේක ගනිමින් සිටියේය. 

'' ඩේවිඩ්... අන්න අර මනුස්සය එනව,'' පියතුමා බිරිඳගේ හඬින් අසුනින් නැඟී සිටියේය. 

'' කවුද? '' 

'' හිහ්, හිහ්, නමක් නැති මනුස්සය...ඔයාගෙ යාළුව,'' 

'' එහෙමද?....සැන්ඩ්‍රා,,....ලන්ච් එකෙන් ඉතුරු එව්වයින් පාර්සලයක් හදන්න.....'' 

බිරිඳ සකස් කරදුන් පාර්සලය සහ මත්පැන් බෝතලයක් ද රැගෙන පිටතට පැමිණි පියතුමා මෙලොව ප්‍රීතිමත්ම මිනිසා පියවරින් පියවර ලඟා වනු බලා සිටියේ සිනාමුසු මුවිනි. 

කොටු බැම්ම පාමුළ රෑ කල ගත කල ප්‍රීතිමත්ම මිනිසා අවදි වූයේ මුහුණට පතිත වූ දැඩි හිරු රැස් කරණ කොටගෙනය.ඊයේ රාත්‍රිය ගත වූ අන්දම පිළිබඳව කිසිදු මතකයක් ඔහුට නොවීය. සෑම අතින්ම සාමාන්‍ය පුද්ගලයෙකු වුවද ඔහු පෙරදින රාත්‍රිය ගත කල අයුරු ගත කලේ නම් කිසිදු මතකයක් ශේෂ නොවන බවට කිසිදු සැකයක් නොමැති කල ඔහු පිළිබඳව කවර කතාද?...වැතිරී සිටගෙනම අතපත ගා අඩක් අවසන් වූ මත්පැන් බෝතලය සුරතට ගත් ලොව ප්‍රීතිමත්ම  මිනිසා සුන්දර සිනහවක් මුවට නගා ගනිමින් බෝතලය මුවට ඇල කොට ගත්තේය. 

වේලාව යන්න පිළිබඳව හැඟීම් මාත්‍රයකුදු ඔහු තුල නොවූ බව සැබෑවකි. ඒ එසේ වුවද මේ වන විට වේලාව උදෑසන 9.25 වූ බව ද ඒ ලෙසම සැබෑවකි. 

**************************************** 

ගාළු පුරවරයට බොහෝ ඈත දේශ දීපංකරයකට එපිට සුමාත්‍රාව අසල කල්ප අසංඛ්‍යය සංඛ්‍යාවක් දැඩි නිද්‍රාවක ගැලී සිටි මෘගයෙකු මේ වන විට තම අති දීර්ඝ කාලීන නිද්‍රාවෙන් ඇඟ මැලි කඩා අවදි වූයේ,  සත් සමුදුර තරණය කොට බටහිර දෙසට ගමන් කරමින් සිටියේය. ගාළු කොටු බැම්ම අසල තම විවිධ ප්‍රශ්න විසඳා ගැනීමට තැත් කරමින් හා / හෝ ජීවිතයේ ඉදිරි බලාපොරොත්තු පිළිබඳව සුබ සිහින මවමින් හා / හෝ ඒ කිසිත් නොමැතිව ජීවිතය සිතූ පරිදි විඳිමින් හා / හෝ සිටි කිසිවෙකු මේ මෘගයා පිළිබඳව හාංකවිසියක් හෝ නොදැන සිටි බව වෙසෙසින් පැවසිය යුත්තක් නම් නොවේමය. 

**************************************** 

නොගිනිය හැකි කලෙක සිට නිසලව උන් සයුර එක් වරම සෙමින් සෙමින් ගොඩට ගලන්නට විය. 

'' කණිෂ්ක...අර මුහුද ගොඩට ගලනව නේද?....'' නයනී ගේ බියපත් හඬින් හිස ඔසවා බැලූ කණිෂ්ක වහා නැඟී සිටියේය. 

'' ඔව් නේද?......මේ මොකක්ද වෙන්න යන්නෙ? '' 

**************************************** 

'' ජගත් අනේ ඉක්මනට එන්න මුහුද ගොඩ ගලනවා..'' පුෂ්පා කෑගැසුවේ පිස්සියක මෙන් දරුවන් දෙසට දිවයමිනි. 

**************************************** 

'' මුදලාලි අර මූද ගොඩට එනව නේද?......'' 

'' මොකක්?......අම්මප ඇත්තම නේද?.....මේ මොනවද වෙන්න යන්නෙ? නැගපං, නැගපං, ඇල්බට්...යමං හනිකට මෙතනිං'' 

**************************************** 

මේ වන විට කිට්ටාගේ පූර්ණ අවධානය වාහනයේ පසුපස අසුන මත වූ කළුපැහැ ගමන් මල්ල දෙස යොමු වී තිබූ හෙයින් මුහුද ගොඩ ගැලීම පිළිබඳ ව ඔහු කිසිසේත්ම නොදත්තේය. 

**************************************** 

මුහුද ගොඩ ගලනවා දුටුවද ලොව ප්‍රීතිමත්ම මිනිසාට එහි අරුමයෙක් නොවන බව නිසැකය. කෙසේ වුවද ඔහු මේ කිසිවක් නොදුටුවේය. වැතිරී සිටි අයුරින්ම මත්පැන් උගුරක් නැවත මුවෙහි ලාගත් ඔහු ඒ ගිල දමා මහත් ප්‍රීතියෙන් සිනා සුණේය. 

**************************************** 

සුමාත්‍රාවේ සිට ගමන් ඇරඹූ යක්ෂයා ගාල්ලට ළඟාවී සිටියේය. කලකින් නොදුටු තම ඥාතී හිතවතුන් බැහැදැක සතුටු සාමීචියෙහි යෙදෙනුවස් දෝත පුරා තෑගි බෝග දුර බැහැරක සිට පැමිණෙනා ඥාතියකු / හිතවතකු පැමිණියාක් මෙන් ස්වල්ප දුරක් ගොඩ බිම අභ්‍යන්තරයට ගමන් කල හෙතෙම අහිංසක ලෙසම ආපසු සයුරු තෙරටම බැස ගියේය. සයුරෙහි මෙතෙක් රඳවාගෙන සිටි සීමා මායිම් පසුකොට බොහෝ දුරකට බැස ගියේය.

මේ සයුර සිඳීයන ආශ්චර්යය නරඹනු වස් නයනී සහ කණිෂ්ක ද, පුෂ්පා සහ ජගත් සමඟ දරු දෙදෙනා ද, රිචඩ් මුදලාලි සමඟ ඇල්බට් ද අයාගත් මුවින් යුතුව සයුරු තෙර වෙත රොක් වූහ. 

කිට්ටා ප්‍රාඩෝවෙහි පසුපස අසුන මතවූ ගමන් මල්ල අතට ගත්තේය. ලොව ප්‍රීතිමත්ම මිනිසා තවත් මත්පැන් උගුරක් ගිල දමා නැවත ද සිනා සුණේය. 

සමුදුරෙහි බොහෝ ඈතට ගමන් කල යක්ෂයා අවසන් ප්‍රහාරය උදෙසා බලමුළු තරකරමින් ශක්තිය කුළුගන්වා ගනිමින් මොහොතක් ගත කලේය.ඉන්පසු කන් බිහිරිකරවන ඝෝෂාවකින් හාත්පස වෙවුලුම් කවමින් ගාළු පුරවරයට කඩා වැදුනේය. 

වේලාව - පෙරවරු 9.30..... දිනය - 2004 දෙසැම්බර් 26, 

***************************************** 

ඉනික්බිති දෙවන රළ පැමිණියේය. 

Lo and behold...... there comes the second wave with the Fourth horseman on a pale horse named death riding on it, * 

* The Four Horsemen of the Apocalypse are described in the last book of the New Testament of the Bible, called the Book of Revelation of Jesus Christ to Saint John the Evangelist at 6:1-8. The chapter tells of a book or scroll in God's right hand that is sealed with seven seals. The Lamb of God, or Lion of Judah (Jesus Christ), opens the first four of the seven seals, which summons four beings that ride out on white, red, black, and pale horses. Although some interpretations differ, in most accounts, the four riders are seen as symbolizing Conquest,War, Famine, and Death, respectively. The Christian apocalyptic vision is that the four horsemen are to set a divine apocalypse upon the world as harbingers of the Last Judgment.