234. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 7......දිඹුලාගල හාමුදුරුවෝ, කනේරු ඇට, සීනි, ග්‍රාමීය රෝහල් , පැරකොට් සහ කිරිමැටි

1. දණ ගැස්සවීම, පී.ටී. මැඩම්ගෙ ගෙදර ඉන්න එක්කෙනා සහ ...

2. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය සහ ටී රෙක්ස්..........

3. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 3......මදුරු සංහාර මෙහෙයුම

4. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 4......කොලපත් බත් ගෙඩි.......

5. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 5......සූරයන්ගෙත් සූරයා,........

6. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 6......වෙන වැඩක් නෑ කන්ට,......

කළකට පස්සේ වෙළකට බැස්සේ..කිව්වලු..කවුද දැන් ඕක කිව්වෙ?...වෙන කවුද ඉතිං මී හරකෙක් මිසක්ක.....අපෙ ගුරුවිරී...ඔය ගුරුවිරී කියන්නෙ අපෙ අත්තම්මගෙ වචනයක්..ගුරුවිරී සමඟ මගේ ජීවිතේ ගැන විඩිං විඩේ මම ලිව්ව කොටස් හයක්. ඔය උඩ දාල තියෙන්නෙ එව්ව...

ඈ මා එක්ක දීග ඇවිල්ල කෙලිම්ම පදිංචි උනේ අපෙ කෝටස් එකේ. ඔය මේස කෑල්ලක් ඇඳක් පුටු හතර පහක් කාරිය මගෙ යාලුවො මම කලින් හිටපු තනිකඩ කෝටස් එකේ ඉඳල කලින්ම ගෙනත් දාල තිබ්බ. ඉතිං ඔව්ව ටිකක් එහෙමෙහෙ කරල අස්පස් කොරල දාල හිට අපි දෙන්න පදිංචි වෙච්චි.කිරිසුට්ටකුත් උතුරෝල එහෙම.

අහ්, තව කතාවක් තියනව කියන්ට.. සරණ මංගලෝත්සවෙං පස්සෙ සති දෙකක් නිවාඩු දාල ඔන්න හඳුදාවක නෙව ආපහු වැඩට යන්ට තිබ්බෙ. සඳුද පංදරම නැඟිටල යනවට වඩා යමු එහෙනං ඉරිද හවස කියල දාවල් බත් එහෙම කාල අපි දෙන්න පිටත් උනා එයයිලගෙ ගෙදරිං...

ඔන්න ගිහිල්ල අරගෙන ගිය ඇඳුං බෑග් කාරිය ක්වාටර්ස් එකේ දාල දෙන්න එක්කම ගියා ඒ කිට්ටුව තිබ්බ කඩමණ්ඩියට රෑට උයන්ට හාල්, එලෝලු මොක මොකව හරි එතනිං ගිහාම හාල් මැස්සෙක්, කරෝල කෑල්ලක් කාරිය ඇරගෙන එන්ට. අප්පටසිරි මෙන්න බොලේ වැඩේ... කඩවල් ඔක්කොම වහල....මහ ජංජාලයක් නෙව. එක කඩයක්වත් නෑ ඇරල..කඩ ඔක්කොගෙම වගෙ කහ කොඩිත් දාල..

" මොකද අනේ මේ?..." එයයි ඇහුව…

" කහ කොඩි දාන්නෙ නම් හාමුදුරුකෙනෙක් මලාම. හෙහ්..මලාම නෙවෙයි අපවත් උනාම "

" හා, හා, සාදු බලාගෙන. ඔහොමත් පයිනවද අද්දන බස් එකට? මෙතන රෝදෙට යටවෙල අපවත් උනහම මම එපාය වග උත්තර කියන්ට.."

අපෙ පාන්දර මේල් බස් එකේ රියදුරු විල්බට් අයිය ඔලුවෙ අත ගහගෙන එක දවසක් කෑමොර ගැහුවෙ නාවුල බස් ස්ටෑන්ඩ් එකෙන් බස් එක අද්දන කොටම දුවගෙන ඇවිල්ල නඟින්ට හදපු පොඩි හාමුදුරු නමකට.

ඒ ලඟම තමයි තිබ්බෙ පාර අයිනෙම ඉස්කෝලෙ. ඉස්කෝලෙ ඉස්සරහ ඉස්පිරිතාලෙ. ග්‍රාමීය රෝහලක්.වාට්ටු දෙකයි.පිරිමි වාට්ටුව සහ ගැහැණු වාට්ටුව. ස්ථාන භාර වෛද්‍ය නිලධාරී තුමා ඇවිල්ල ආර්.එම්.පී. කෙනෙක් නොහොත් ලියාපදිංචි වෛද්‍ය නිලධාරී කෙනෙක්. ඒ.එම්.පී ල නොහොත් සහකාර වෛද්‍ය නිලධාරීන් කාලයක් ගිහිල්ල වෛද්‍ය සභාවෙ ලියාපදිංචි උනාම ආර්.එම්.පීල වෙනව. කාලෙකට ඉහත එයාලට කිව්වෙ සහකාර වෛද්‍ය වෘත්තික සහ ලියාපදිංචි වෛද්‍ය වෘත්තික කියල. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයට කරුණු කියල ඒ ගොල්ලො තමන්ගෙ වෘත්තීය නාමය වෙනස් කර ගත්ත.

ආර්.එම්.පී අපෙ හොඳ යාලුව. මේ නාත්තන්ඩිය දිහා ගෙවල්...කතෝලික.... මත්පැන් එහෙම පෙන්නන්ට බෑ.දැක්ක ගමන් ගසල අරිනව. සිගරටුත් එහෙමයි. මගෙ වෙඩිං එකට මිනිහ ආවෙ නෑ. ඒ කාලෙ ඒ පැත්තෙ පිස්සු බලු රෝගය පැතිරිල ගිහිල්ල තිබ්බ ගජරාමෙට. ඒ අහල පහල මිනිස්සු දෙන්නෙක්ද කොහෙද මලත් එක්ක. ඒ නිසා දවස් තුන හතරක මොකක්ද ඒ ගැන වැඩ සටහනක් තිබ්බ පොළොන්නරුවෙ. ඩොක්ටර්ට ඒකට යන්ට උනා.

" අනේ රවී…. තරහ වෙන්න එපා..මට එන්න වෙන්නෙ නෑ. උඹ දන්නවනෙ..මේ බල්ලො කේස් එක..අර සෙමිනා එකට යන්ටම වෙනව. උඹ වරෙංකො බැඳල..පස්සෙ මම එන්නම් ගෙදර වයිෆුත් එක්කම. "

මංගල්‍යාරාධනාපත්‍ර දෙන්න ගිහාම ඩොක්ටර් එහෙමයි කිව්වෙ. ඩොක්ටර්ගෙ වයිෆ් හිටපු ගමං මාසෙකට දෙහෙකට සැරයක් වගෙ ඇවිල්ල සතියක් හමාරක් ඉඳල යනව. හරිම ගුණ යහපත් මනුස්සය.

ඉතිං අපෙ ප්‍රියම්බිකාවියයි මායි පාර දිගේ ඇවිදගෙන යද්දි ඩොක්ටර් හිටිය ක්වාටර්ස් එකේ ඉස්තෝප්පුවෙ. අපි දැක්ක විතරයි " ආ..රවී කවදද ආවෙ? ..හෙලෝ " කියල අපෙ උන්දැ එක්ක හිනා උනා..

" අද ආවෙ ඩොක්ට, මේ මෙහෙ හොස්පිටල් එකේ ඩොක්ට..අර මම ඔයාට කිව්වෙ. ඩොක්ට මේ මගෙ වයිෆ්.." මම අඳුන්නලා දුන්න.

" මොකෝ ඩොක්ට මේ කඩවල් ඔක්කොම වහල අද? " 

සතුටු සාමීචි කතා බහ, ඒ කිව්වෙ මඟුල් ගෙදර විස්තර මගේ පැත්තෙන් සහ සෙමිනා එකේ විස්තර ඩොක්ටගෙ පැත්තෙන්...ඉවර උනහම මම ඇහුව.

" ඇයි අදනෙ දිඹුලාගල හාමුදුරුවන්ගෙ ආදාහනය..මුළු පොළොන්නරු දිස්ත්‍රික්කෙම අද කඩ ඔක්කොම වහල. "

" මාර වැඩේනෙ..අපි මේ දැන් ටිකකට ඉස්සරවෙලා ආවෙ..උයන්ට පිහන්ට හාල් පොල් ඩිංගක් ගන්ටෙයි කියල මේ කඩ පැත්තෙ යන්ට පිටත් උනේ. "

" ෂහ් එහෙමද?...මමත් තව ටිකකින් යනව යාලුවෙක්ගෙ ගෙදර මින්නේරියෙ..නැත්තං ඔය මොනව හරි.. "

" කමක් නෑ ඩොක්ට..අපි මොනව හරි කර ගන්නම්.." 

එහෙම කියල අපි දෙන්න ආපහු ආව.

 මගෙ තව යාලුවො අහල පහල ක්වාටර්ස් වල හිටියට හාහා පුරා කියල ආපු ඉස්සොරෝම දවසෙ කාගෙන්වත් බඩු ඉල්ලන්ට අපෙ එතුමී කැමති උනේ නෑ කොහෙත්ම.මට නං ඔව්වෑ ගාණක් නෑ..

" පිස්සුද ඔයාට? එහෙම මුල් දවසෙ හාල් පොල් ඉල්ලගෙන ගිහෑක? ලැජ්ජ නැද්ද? "

" එතකොට මොකද කරන්නෙ අද රෑට?. "

" මම කියන්ටද?... අපි ආපහු ගෙදර යමු.."

" ඈ??? "

මම කටත් බාගෙට ඇරගෙන එයා දිහා බැලුව. ඔව්..අන්තිම බස් එක කීයටද? හතර හමාර..මම වෙලාව බැලුව...තුනයි හතලිස් පහයි..වෙලා නම් තියනව..

" ගිහිල්ල? " 

"  ගිහිල්ල හෙට උදේ ආපහු එමු..දවල්ට ගෙදරින් බත් දෙහෙකුත් බැඳගෙන..වෙන කරන්ට දෙයක් නෑ.."

" හ්ම්ම්ම්ම්ම්..එහෙනං ඉතිං වෙන මක් කරන්නද? එහෙමවත් කරමු."

 මාස අටකට ඉස්සර ඉස්සර ඔය ඩොක්ට ගැන කතාවක් මම කියන්නම්ය කියල කිව්ව. .ඔන්න අද කියන්ටයි යන්නෙ ඒ කතාව හොඳද? අපි ඇවිල්ල එහෙම තමයි පොරොන්දු ඉටුකරන සංවර්ධන ලොතරැයිය...හෙහ්,හෙහ්,

හැලපානියා ඔතානියයි ජානුස් ද ග්‍රේට් තුමීයි නක්කලේකුත් දැම්ම ඔය කතාව කවදා කියයිද දන්නෙ නැතය කියල..අඩෝව්ව්ව්ව්..දැනගනියව් තොපි දෙන්නම... අපි ඇවිල්ල යමක් කරනව කිව්වොත් කරනව..

ඩොක්ට එක්ක අපි සතියකට දෙපාරක්වත් පොඩි ආතල් එකක් ගන්නව.හඳ පායල මහ දවල් වගෙ කිරි පාටට හතර අත බැබලෙද්දි ඒ දිහාවෙ බල බල ඩොක්ටගෙ ක්වාර්ටර්ස් එකේ සාලෙ දොරවල් වහගෙන බොන්ට සිද්ද වෙන එක තමයි අපිට කාල ඉන්ට බැරි.

වැඩේ දොස්තර මහත්තුරු ප්‍රසිද්දියෙ මත්පැන් පානය කරන්නෙ නැද්ද කොහෙද? එයාලගෙ ආචාර ධර්ම නොහොත් එතික්ස් වල එහෙම තියනව මම හිතන්නෙ. නැත්තං අර පහං දල්වල කියන්නෙ මොකක්ද ..හරි හිපපොටේමස් ආඥාව. ඔන්න බලමුකො වැඩේ හැටි මම එහෙ ඉන්නකලුත් ඕක ඩොක්ටර්ගෙන් අහන්නම්ය කියල හිතාගෙන හිටිය. ඒ මනුස්සය ගම් පලාතට ස්තාන මාරුවක් ලැබිල යනකලුත් ඒ වැඩේ බැරිඋනා නෙව. හෙහ්,හෙහ්, ඩොක්ටර්ට ස්තාන මාරුවක් ලැබිච්චි එකත් මරු කතාව..ඒක මතුයම් දවසක හොඳද?

" මඟුල මට යස්සය ආරූඩ වෙන්නෙ මිදුලෙ අච්චර හුළං වැදි වැදි ආතල් එකේ මේ වැඩේ කරන්ට තියෙද්දි මෙහෙම මේක අස්සට වෙලා මහා පව්කාර වැඩක් එහෙම නැත්තං නීති විරෝධී වැඩක් කරනව වගෙ කරන්ට වෙලා තියෙන එකට.."

හැමදාම ඩොක්ටර් පළවෙනි ෂොට් එක දාගන්ට කලින් ඔහොම කියල මූණ කට ඇඹුල් කරගන්නව.

" ගණං ගන්න එපා ඩොක්ට ලඟ ලඟ දෙකක් නවා ගන්න. එතකොට ඔය අවසේස නොවැදගත් කාරණා අමතක වෙලා යයි. " බෝතලේ ඩොක්ටට දෙන ගමන් මම කියනව.

ඒ ඊමම තිබ්බ අපෙ ක්වාටර්ස් එකට ගියානං ඔය කිසි ගින්නක් නෑ තෙල් ටිකට වැඩේ කරන්ට තිබ්බ. ඒත් කොහෙද.. අර ඔන් කෝල් සීන් එකක් තියනවනෙ ඒ කියන්නෙ වාට්ටුවාසී ලෙඩෙකුට අමාරු උනොත් නැත්තං අමාරු ලෙඩෙක් අරං ආවොත් ඩොක්ටර් කෙනෙක් ස්ටෑන්ඩ් බයි ඉන්න ඕන පරික්සා කරල අවශ්‍ය ප්‍රතිකාර කාරිය නියම කරන්ට. හාල් පොත වාගෙ මුලු ඉස්පිරිතාලෙටම හිටියෙ අපෙ කතානායක තුමා විතරක් හින්ද රාජකාරියෙ යෙදි හිටපු හැමදවසකම මනුස්සය ඔන් කෝල් බයි ඩිෆෝල්ට්.

ඒ කලිං ලියාපු සටහනේ අදාල කොටස මෙහෙමයි...

මම ඔය බඳින්ට එහෙම කලිං වැඩ කලා මාතලේ සහ පොළොන්නරුව දිස්ත්‍රික්ක මායිමේ පිහිටි ප්‍රදේශයක කාලයක්. කිව්වම මොකද ඔය අපෙ අම්මණ්ඩි මට කොක්ක ගැහැව්වෙ ඒ කාලෙදිම තමයි. ඔය අපෙ බින්දි නෝන දන්නව යස අගේට ඒ පැත්ත ගැන. එයයි ඒ පැත්තෙ තමයි සයිකල් පදින්ට පුරුදු වෙන්ට ගිහිල්ල තියෙන්නෙ. සයිකල් පැදිල්ල කොහොම වෙතත් එරමිණියා පඳුරු අස්සෙ තමයි වැඩි හරිය ඉඳල තියෙන්නෙ සයිකලෙත් එක්කම. හෙහ්, හෙහ්,..රයිට් කියන්ට ආවෙ ඒක නෙවෙයි...එහෙ තිබ්බ ග්‍රාමීය රෝහලක්...ඕකෙ ඉස්තාන බාර වයිද්දිය තුමා අපෙ හොඳ බොක්කා.එයයි ඇවිල්ල ඒ. එම්. පී. කෙනෙක්. අර සහකාර වෛද්‍ය නිලධාරී කියන්නෙ. අන්න ඒ ගොල්ල.

මිනිහ මත්පැන් පානයට බොහොම ප්‍රියයි. අපෙ අතීසාර මිත්තරයෙක් උනෙත් එහෙම සින් එහෙකිං තමයි.එයා ගැන කතා තියනව බර ගාණක්..ඔන්න එක දවසක් මිනිහගෙ ක්වාටස් එකේ අපි හතර පස් දෙනෙක් එකතුවෙලා පොඩි කර්මාන්තයක් කරනව ( කර්මාන්තය= මධු පානය ) ඕන්න දැං අර සිරුරෙං නිකුත්ව ආත්මය අවකාශයට පාව යන්ට ඔන්න මෙන්න තියන අවස්තාවෙ වගෙ අපි ඉන්නෙ ( Out of body experience කියන්නෙ මම හිතන්නෙ ඔය සීන් එකට වෙන්න ඕන.... මේ දවස්වල මව්බිමේද පියබිමේද කොහෙද යනව ඔය සූක්සම සරීරය, ඕකට කියන්නෙ මනෝසීල කාය කියල...ගැන ලිපි පෙලක්..මමත් ඉන්නෙ මගේ ඔය අත්දැකීං ගැනත් හොඳවයිං ලිපියක් ලියන්ට...කොහොමද අයිඩියානන්ද එක ? නරකම නෑ නේද?....හොඳම ශාස්ත්‍රීය ලිපියට ලැබෙන සම්මානෙ එහෙම හම්බ උනොත් එපා කියන්ටයැ...හෙහ්, හෙහ්,)

කුවාටස් එකේ ඉස්සරහ තිබ්බෙ පළු හතරෙ දොරක්. වීදුරු දාල. එක වීදුරුවක් බිඳිල එක්ස් රේ කොලයක් දාල අලවල තිබ්බෙ.

" අනේ දොස්තර මහත්තයෝ දොර අරින්ට......දොස්තර මහත්තයෝ ….."
එක පාරටම අර දොර ගැලවිල වැටෙන සයිස් එකට කවුදෝ දොරට තඩි බානව..ගෑණු කටහඬක්...

අපි ඔක්කොම ගැස්සිල ගියා.දොස්තර ගොයිය අපිට කිය කියල හිටියෙ එදා මිනිහ ගෙදර යන්ටයි හිටියෙ ඒත් හදිස්සි මොකක්ද වැඩක් යෙදිල යන්ට බැරිඋනාය ඒ නිසා වයිෆ් කතාකරල හොඳටම දොස් කිව්වය කියල.

" අඩේ, ඔයනං අනිවාර්යයෙං උඹෙ වයිෆ්තුමී වෙන්නම ඕන. උඹ අ..අද ගි...ගියෙ නැතිනිසා ඔය හොයාගෙන ඇවිල්ල ති..ති...ඉයෙන්නෙ.." වචන පැටලි පැටලි මම කිව්ව…

දොස්තර ගොයියටත් එකපාරටම හිතෙන්ට ඇති අඩේ එහෙමවත්දෝ කියල...ටිකක් වෙලා බලා හිටිය දොර දිහාවෙ..ආයෙම ඔන්න අර මර විලාපෙ..

" අනේ බුදු දොස්තර මහත්තයෝ........."

" පිස්සුද යකෝ...ඒ අපෙ වයිෆ්ගෙ වොයිස් එක නෙවෙයි...අනික එයා ආවනං ඔහොම දොරට ගගහ ඉන්නෙ නෑ. කෙලින්ම දොර කඩාගෙන ඇතුලට එන්නෙ...හෙහ්, හෙහ්, "

ඔය ක්වාටර්ස් එක තිබ්බෙ ඉස්පිරිතාලෙ වත්තෙමයි. ඔන්නම් වැඩිම උනොත් ඉස්පිරිතාලෙ ඉඳල යාර පණහක් ඇති.

ආයෙම ඔන්න දොරට තඩි ගැහිල්ල. අර කැඩිච්ච වීදුරුව සර සර ගල හෙල්ලෙනව. කඩාගෙන වැටෙන්ට ඔන්න මෙන්න.

" දැං අර වීදුරුවත් කඩාගෙන වැටෙනව. මචං ගිහිල්ල බලපං " එකෙක් කිව.

" පොඩ්ඩක් නිදහසේ ඉන්ට දෙන්නෙ නැති හැටි අම්මප…"

තොල මතුර මතුර ගිහිල්ල මිනිහ දොර ඇරිය. ඉන්නෙ කවුද කියල අපිට පේන්නෙ නෑ. ඒත් කටහඬ ඇහෙනව.

" අනේ දොස්තර මහත්තයෝ මයෙ කෙල්ල වහබීල අනේ විගැහිං එන්ඩ ඔබ තුමාට බුදු බව අත්වෙයි…"

දොස්තරත් එක්ක අපිත් ගියා ඒ වෙලාවෙ ඉස්පිරිතාලෙට...එතන ඒ වෙලාවෙ මරු වැඩක් උනේ...දැන් ඒ කතාව ඔක්කොම නම් කියන්න බැරියෝ. තැචර් නෝන ගැනනෙ අද කතා කරන්නෙ..ඒ කතාව වෙන දවසක හොඳද?....


ඔන්න කෙල්ල ඉන්නව ඉස්පිරිතාලෙ ඕ.පී.ඩී. එකේ ( බාහිර රෝ ගීඅංශය ) බංකුවක හරහ දාල. වයස ඔන්නම් දාහතක් වගෙ ඇති. ලව් කේස් එහෙකට වහ බීල තියෙන්නෙ කියල අපිට පස්සෙ ආරංචි උනා. ඒ කාලෙ දිවි නහගන්ට සරල සහ අඩු වියදම් ක්‍රම දෙකක් තිබ්බ විශේෂයෙන් ඔය වියළි කළාපෙ ගොවිජනපද ආශ්‍රිතව. . වැඩිපුරම පේමෙං පැරදිච්චි දාසයෙ, දාහතේ මානවිකාවො තමයි ඔය දේශීය ක්‍රම සහ විධි අනුගමනය කලේ.

1. කනේරු ඇට සහ සීනි අනුභව කිරීම..මේකෙ තියනව විශේෂ අනුපාතයක්...හෙහ්, හෙහ්, අහන්න නම් එපා කියන්නෙ නම් නෑ.මොකද මේ බොලොග් ලියන අම්මණ්ඩිල බහුතරයක් නුහුගුණේ තදටම තියන උදවිය.නිකමට වගෙ දවල්ට බත් කාල කනේරුයි සීනියි කාල බලන්ටත් බැරි නෑ..මේ යස්සය මේ කියන්නෙ ඇත්තද කියල හොදිවිසි කරන්ට...

2. ඩිස්ප්‍රීන් සමඟ අරලිය මල් පෙති තලා අනුභව කරනු.

වෙද මහත්තුරු බෙහෙත් සීට්ටු ලියන්නෙ එහෙමයි. පත අට එකට සිඳ අඬු කෝප්ප භාගයක් මීපැණි තේ හැන්දක් සමඟ පානය කරනු.

ලක්බිමේ ඒ කාලෙ පලවුනා අපූරු විහිලු කතා අඩංගු තීරු ලිපියක්. යස් ඔය දැන් Numero Uno වන්දිභට්ටයෙක් වෙලා ඉන්න ගොයිය, විපරමා තමයි ඒක ලිව්වෙ.පශු වදන ලියන්නෙත් ඔය මනුස්සයම නේද?

හරි අනික් හැමදේකටම වගෙ වන්දිභට්ටයින්ට වන්දිභට්ටකම් කිරීමේ අනුල්ලංඝනීය අයිතියකුත් තියනව. ඒ ගැන ඒ ඇති දැනට. අර කලින් කිව්ව කතාව මෙහෙමයි. මොනව උනත් මනුස්සය ඒ වැඩේ නම් කලා මල් හතට. දැන් ඒ වෙනුවට පලවෙන අර කාගෙද කොමිට් කෑලි කියවන ගමන් හිනායන්ට නම් පත්තරෙත් එක්ක දෙන්ට ඕන නයිට්‍රස් ඔක්සයිඩ් සිලින්ඩරයකුත්.

හරි ඒ කතාව මෙහෙමයි. පිස්සු බල්ලෙක් කාපු මනුස්සයෙක් ගෙනාව වෙද මහත්තය ගාවට. රෝගියා පරීක්සා කරල බලල එහෙම බේත් සීට්ටුව ලියල දුන්න. අපි හිතමු මෙහෙමයි කියල..රසකිඳ, අමු ඉඟුරු, කළාඳුරු අල, පෙරුම්කායම් සම ප්‍රමාණයෙන් ගෙන ගලෙහි අඹරා කෑ මුඛයෙහි ගානු.

වෙද මහත්තය බේත් සීට්ටුව ලියල දීල කිව්ව හරි මේ විදිහට දවස් තුනක් කරල මට ඇවිල්ල ගුණපණ කියන්න... ඔන්න ඔහොම

ඔන්න දවස් පහකුත් ගියපි ආවෙ නෑ ලෙඩාගෙ කවුරුවත්ම මොකද? කින්ද? මන්ද? කියල කියන්ට. වෙද මහත්තයට ටිකක් විතර තරහකුත් ගියා. මෙච්චර කියලත් මේ මිනිස්සුන්ට මගෙ වචනෙ අමතක උන හැටි. හැබැයි ඔය අතර බල්ලො කාපු කට්ටිය තව තුන් දෙනෙක් ආව වෙද මහත්තය ළඟට..හ්ම්ම්ම්..මේ ලෙඩේ පැතිරෙනව වගේ මට පේන්නෙ..වෙද මහත්තය තමන්ටම කියාගත්ත.

ඊට පහුවදා ඔන්න වෙද මහත්තය ඒත් අල්ලපු ගමේ ලෙඩෙක් බලන්ට යනව. පාරෙදි හම්බ වෙච්චි අර බල්ල කාපු මනුස්සයගෙ ලොකු පුතා..

" මොකද ළමයො මම එදා දවස් තුනක් බෙහෙත් බැඳල ඇවිල්ල විස්තරේකියන්නෙයි කියලත් ඔය ළමයි ඒක සත පහකට සැලකුවෙ නෑ නේද? " වෙද මහත්තය ඇහුව අර පුතා දැක්ක ගමන්ම. 

" අනේ එහෙම එකක් නෙවෙයි වෙද මහත්තයො. තවම එක දවසක්වත් ඒ කියපු විදිහට බෙහෙත් බඳින්ට උනේ නෑ.." 

වෙද මහත්තයගෙ ඇස් දෙක නළලට ගියා. 

" මොකක් කිව්ව? ඇයි ළමයො ඒ බෙහෙත් බඩු හොයාගන්ට අමාරු එව්ව නෙවෙයිනෙ කොහොමවත්ම? " 

" නෑ, නෑ,බෙහෙත් බඩු ඔක්කොම අපි හොයාගත්ත. එතකොට බෙහෙත හදාගත්තට වෙද මහත්තයො කෑ මුකේ එව්ව ගාන්ට අර බල්ල අල්ලගන්ට එපාය. ඌ මහ වසවර්තියෙක්. ඌ අල්ලන්ට ගිය තුන්දෙනෙක්ව කෑව මේ පහුගිය දවස් ටිකට. වෙද මහත්තය බය වෙනට එපා. අද අපි කොහොම හරි ඌව අල්ලනව. අපි ගමේ කොල්ලො විස්සක් විතර ලෑස්ති වෙලයි ඉන්නෙ මදු එහෙම හදාගෙන." 

ලෙඩාගෙ පුතා කිව්ව බොහොම ආඩම්බරෙන් 

( ඔරිජිනල් කතාවට පොඩි එකතුකිරීම් කිහිපයක් කලෙමි.)

ඕකට කියන්නෙ සන්නිවේදනයේ බිඳ වැටීම කියල... කමියුනිකේෂන් බ්‍රේක් ඩවුන්..කියන්න හදන එක නෙවෙයි වෙන මොකවත් හීනෙකින් වත් නොහිතාපු දෙයක් තේරුම් ගන්නෙ ඒකයි ඔය සන්නිවේදනය ගැන පවත්වන සමුළු වල බොහොම තදින් අවධාරණය කරන්නෙ තමන් දෙන පණිවිඩේ එහෙම නැත්තං කියන්න හදන දේ පටලැවීමකින් අපැහැදිලිතාවයකින් තොරව තමන් දෙන්න නැත්නම් කියන්න හදන විදිහටම සම්ප්‍රේෂණය උනාද කියල සත්‍යාපනය කොට ගත යුතුය කියල.

වහ බීපු කෙල්ල ඕ.පී.ඩි. එකේ දිග ලී බංකුවක වැතිරිල ඉන්නව ඇසුත් උඩ තියාගෙන. අහළ පහළ ඉන්ට හිටින්ට බැරිතරමට නහය කඩාගෙන යන සැර ගඳක් ආව කිට්ටු වෙනකොටම....එතනම ඇණ තියාගෙන ඉඳගෙන මැදිවියේ ගෑණු මනුස්සයෙක් ඉහ අත් බදාගෙන විලාප තියනව. තව පහළවක් විස්සක් විතර සෙනඟ වටේ පොදි කනව.

ඒ පැත්තෙ සිරිතක් ඔය..වහ බීල හෝ බබෙක් හම්බවෙන්ට... මහ රාත්තිරියෙ හදිස්සියෙ ඉස්පිරිතාලෙට ඇතුල් කරන්නෙ වැඩිපුරම ඔය කාරණා දෙක හින්ද.ත්‍රී වීලර් එහෙක ලෙඩා දාගෙන ඔන්න ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනාහම ඒ පස්සෙ ලෑම් මාට්ටර් දෙක තුනක පැටවිල ගමේ අහල පහල නෑදැ හිත මිත්‍රාදීන් සියළු දෙනාම ඔන්න එනව ඉස්පිරිතාලෙට.එහෙම නොකලොත් ඒක ඉස්පිරිතාලෙට ඇතුල් කරන තමන්ගෙ හිතවතාට / හිතවතියට ඥාතිවරයා/ඥාතිවරියට කරන විසාල අගෞරවයක්, මදි පුංචි කමක් ඒ වගේම තමන්ගෙන් ඉටුවියයුතු අනිවාර්ය වගකීමක් පැහැරහැරීමක් හැටියටයි ඒ පැත්තෙ සැළකෙන්නෙ.

" මේ ඔය කට්ටිය පොඩ්ඩක් එහාට මෙහාට වෙනවද? "

එතනට ආපු ඇටෙන්ඩන්ට්ගෙ ගෝරනාඩුවට වටවෙලා හිටපු සංවේගප්‍රාප්ත බන්ධුවර හිත මිත්‍රාදීන් එහාට මෙහාට උනා. 

" මොනවද බීල තියෙන්නෙ? "

එතන හිටපු මම හොඳට අඳුනන බෙදුම් ඇල ගොවි සංවිධාන ලේකම් මහත්තෙයෙක්ගෙන් මම ඇහුව හෙමීට. එක යායක ( ට්‍රැක් එක කියන්නෙත් ඒකටමයි ) ගොවීන් එකතුවෙලා ප්‍රධාන වශයෙන් ජලය බෙදාගැනීමේ කටයුතු උදෙසා පිහිටුවාගන්නා ස්වේච්ඡා සංවිධානය හැඳින්වෙන්නෙ බෙදුම් ඇල ගොවි සංවිධානය කියලයි. මුර ක්‍රමයක් සකස් කරල ඒ අනුව කුඹුරු වලට ජලය බෙදාහැරීමේ ජල පාලන කටයුතු කෙරුනෙ අපේ ආයතනයෙන් නිසා ඔය ගොවි සංවිධාන නිලධාරීන් සමඟ අපිට සමීප සබඳකම් පවත් වන්නට සිදුවුණා.

" ආ..මේ අපේ මහත්තයනෙ..පැරකොට් බීල තියෙන්නෙ. "

හප්පා..පැරකොට් කියන්නෙ වල් නාශකයක්.වල් නාශක තමයි සැරම. වල් නාශක ගහල කුඹුරෙ වතුර බැන්දම දවස් තුනකින්ද කොහෙද තමයි වල් මැරෙන්න ගන්නෙ. ඒ හින්ද ද කොහෙද වල් නාශක බිව්වම හොඳට සනීපයි වගෙ ඉඳල තුන්වෙනි දවසෙ තමයි වැලිගම්පිටි යනවයි කියන්නෙ.

වහබීල ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනාහම වමනෙ කරවන්ට දෙන්නෙ සබන් වගෙ රහක් තියෙන ද්‍රාවණයක්. ඕක බීල වමනෙ කරන්ට ගත්තම වහ උඩට එන්නෙ උගුර බඩ පපුව ඔක්කොම ආපහු දවාගෙන. ඒ වෙලාවට ඇටෙන්ඩන්ට්ල කරන්නෙ එළිමහනෙ තියෙන ෂවර් එකක් යටට ගිහින් දාල ෂවර් එක ෆුල් ඇරල නාවන එක. නිකන් නෙවෙයි අමු තිත්ත කතාවෙන් බැණ බැණ..එව්ව අහනවට වඩා හොඳයි ආයම වහ ටිකක් බොන එක...හෙහ්,හෙහ්,

නහය වැහෙන්ඩ ලේන්සුවක් බැඳගෙන ඩොක්ට පාත්වෙලා ගෑණු ළමයගෙ නාඩි බැලුව.ඉනික්බිති අත් ඔරලෝසුව දිහාවෙ බලා හිටිය සෑහෙන වෙලාවක්. ඊට පස්සෙ හෙමිහිට ඔලුව හොල්ලල ඇටෙන්ඩන්ට් ගෙනාපු මෙටලික් පාට මොකක්ද උපකරණයක් පූට්ටු වෙලා තිබ්බ දත් ඇඳි අතරින් දාල කට ඇරවල පෙන් ටෝච් එකක් ගැහුව කට අතුලට..

" මේ මොනවද මේ? "
ඩොක්ට එක පාරට ඇහුවෙ කෙළින් වෙලා ආපහු හැරිල ටිකක් දුරට වෙලා බලා ඉන්න මිනිස්සු කැළත දිහාවෙ බලාගෙන.

" බුදු මහත්තයෝ ඔය කිරි මැටි… " එහෙම කිව්වෙ අර විලාප ගගහ හිටපු ගෑණු මනුස්සය.

" මොකක්? කිරිමැටි??? කිරිමැටි කොහොමද මේ ළමයගෙ කට ඇතුලෙ? "

ඒ ගෑණු මනුස්සය අසරණ විදිහට වට පිට බැලුව.

" මේ මේ අපේ විජේ බණ්ඩා මළය... එයා තමයි කිව්වෙ වහ බිව්වම කිරිමැටි දියකරල බොන්ට දෙන්නෙයි කියල.කෝ දැන් මෙතන හිටිය නේද? " 

 හෙහ්, හෙහ්, දැන් අල්ලයි විජේබණ්ඩගෙ වලිගෙ. මේ වගෙ වෙලාවට මිනිහ කරන්නෙ හීන් සීරුවෙ මඟ අරින එක.මම දන්නව ඔය විජේ බණ්ඩ. අති පණ්ඩිතය..නොදන්න මඟුලක් නෑ ඔය මිනිහ මේ නිල් අහස යට.

ඩොක්ටර් රැස්වෙලා ඉන්න මිනිස්සු ඔක්කෝම සිසාරා යන විදිහට වටේටම බැල්මක් හෙලුවා. ඊට පස්සෙ කතා කලේ අත් වැසුම් ගලවන ගමන්,

" මේ මම දොස්තර විබාගෙට ඉගෙන ගන්නකොට වහ බීපු මිනිස්සුන්ට ගැහැණුන්ට මොකක්ද කරන්න ඕන කියල ඉගෙන ගත්ත.ඒත් කිරිමැටි බීපු අයට මොකද කරන්න ඕන කියල අපිට කවුරුත් අපේ ගුරුවරු කියල දුන්නෙ නෑ. ඒ කියන්නෙ එහෙම එකක් අපි ඉගෙන ගත්තු වෛද්‍ය විද්‍යා ශාස්ත්‍රයෙ තිබුනෙ නෑ.ඒ නිසා කිරිමැටි පොවපු කට්ටිය කිරි මැටි අයිං කරල දුන්නොත් ඊට පස්සෙ මම ඉගෙන ගත්තු විදිහට මම වහ බීපුව අයින් කරල දෙන්නම්. "

එහෙම කියල " අපි යමු බං "  මා දිහා බලල කියාගෙනම ඩොක්ට ඉස්පිරිතාලෙන් එළියට බැස්ස.

පලි - එහෙම තද වෙලා එළියට බැස්සට ඩොක්ටර් අපහු ගිහිල්ල අර ගෑණු ළමයට ප්‍රතිකාර කලා. ඒ ළමයට ජීවිත හානියක් නම් උනේ නෑ දෙයියන්ගෙ පිහිටෙන්. ඒත් පැරකොට් වල සැරට වෙන්නැති බොහෝ විට ඇස් පෙනීම බොහොම දුර්වල උනා.

පපලි - අද අපේ එතුමිය aka ප්‍රියම්බිකාවිය aka ගුරුතුමියගෙ උපන් දිනේ. කවිකාරිගෙ පේමෙ අවසන් කොටස ලිය ලිය ඉඳල ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය ගැන ආයම ලියන්ට උනේ ඒ හින්දයි. සමාවනසේක්වා!!!