276. ඩුං... ඩුං…ඩුඩුං…ඩුං

ඩුං, ඩුං, ඩුඩුං, ඩුං කියන්නෙ අණ බෙරේ ගහනකොට ඇහෙන සද්දෙ. රජ කාලෙ යම් වැදගත් පණිවිඩක් එහෙම දැනුම් දුන්නෙ හතරමං හන්දියක් එහෙම නැත්තං මිනිස්සු එක් රැස්වෙන තැනකට අණ බෙර කාරයෙක් ඇවිල්ල ඩුං..ඩුං..ඩුඩුං..ඩුං කියල ඉස්සෙල්ල අණ බෙරේ ගහනව. ඊට පස්සෙ මිනිස්සු රැස් උනාම ඔන්න මොකක් හරි දැනුම් දෙන්ට ඕන පණිවිඩේ කියනව සද්ද නඟල.දකුණු අතින් ඒ පැත්තෙ කණ වහගෙනයි බොහෝ විට මේ පණිවිඩේ කියන්නෙ. 

" නෛකශ්‍රීන් විරාජමාන සෙංකඩගල මහ වාසලෙහි වැඩ හිඳිනා අප මහා රාජෝත්තමයාණන් වහන්සේ අණ කොට වදාල පරිදි......" 

ඩුං, ඩුං, ඩුඩුං, ඩුං කියල ළමා කතන්දර පොතකුත් තිබ්බ අපි සුට්ටි එව්වො කාලෙ...…පොඩි සන්දියෙ ඉස්සෙල්ලම මම කතන්දර පොතක් කියෙව්වෙ මට මතක විදිහට අවුරුදු හතරෙදි පහේදි විතර. යන්තමට අකුරු ගැටගහගෙන තටම තටම කියෙව්වෙ.... කොහොම හරි ඒ ඉස්සෙල්ලම ඉස්කෝලෙ යන්ටත් ඉස්සෙල්ල කියලනම් හොඳටම මතකයි. පොතේ නම තමයි මතක නැත්තෙ." නයි-මුගටි හටන " , " කුඩ හොරා " , " ඉරුණු බළලා " හෝ ඔය මම කලිං කියපු " ඩුං ඩුං ඩුඩුං ඩුං " කියන පොත් වලින් එකක් වෙන්න ඕන. ඉරුණු බළලා සහ ඩුං ඩුං ඩුඩුං ඩුං ලිව්වෙ කේ. ජයතිලක මහත්මය. නවකථා කෙටිකථා විතරක් එහෙම නෙවෙයි එතුමා ළමා කතා ලියන්නත් රුසියා. 

කුඩ හොරා පොත ලිව්වෙ සිබිල් වෙත්තසිංහ මහත්මිය. කියවල ඇතිනෙ නේද අර වඳුරෙක් කුඩ හොරකං කරගෙන අරං යන කතාව. ඔය කුඩ හොරාගෙ කතාව මගෙ හිතට කොච්චර බලපෑමක් කලාද කියල පැහැදිලි කරන්න මෙන්න චුට්ටි උදාහරණයක්.... එක වැස්ස දවසක අපෙ අම්ම හම්බ වෙන්ට ආව ඔන්න අම්මත් එක්ක එකට වැඩ කරන අම්මගෙ යාලු නැන්දල තුන් හතර දෙනෙක්. 

එයාල ගෙනාපු කුඩ වතුර බේරෙන්ටත් එක්ක ඉස්තෝප්පුවත් එක්කම තියන පිලේ හේත්තු කරලයි එයාල ගෙට ආවෙ. ඔන්න යන්ට ලැහැත්ති වෙලා බලනකොට කුඩ නෑ.. 

" කෝ වීරෙ අපේ කුඩ? " 

ඒ නැන්දල ඔන්න එහෙ මෙහෙ විපරං කරන්ට පටං ගත්ත. අම්මත් හොඳටම අප්සෙට් වෙලා හොයනව කුඩ වලට මොකද උනේ කියල. 

" අර කුඩ හොරා ඇවිල්ල කුව ගෙනියයි කියල මම කුඩ ගේ ඇතුලෙන් තිබ්බ. " 

කුඩ හතර පහ බදාගෙන උස්සගෙන ගේ ඇතුලෙ ඉඳං එන ගමං මම කිව්ව. 

" අනේ ඇත්තම නේන්නං, පුතාට එහෙම හිතුන එක කොච්චර එකක්ද? " 

රත්නායක නැන්ද මගෙ ඔලුව අතගෑව.ළමයෙකුගෙ හිත ඇදගන්න විදිහට ලියවුනු ළමා කතන්දර පොතකට ළමා සිතකට කරන්න පුලුවන් බලපෑම අන්න එහෙමයි. 

ජීවිතේ ඉස්සොරෝම මතක තියෙන්නෙ මොනවද? එහෙමත් නැත්තං මොන වගේ සිද්ධියක්ද? පොඩ්ඩක් මතක් කරල බලන්ට ඔලුව එහෙම කහල. මට නම් ඉස්සෙල්ලාම කියල මතක තියෙන්නෙ ඉපදෙනකොට මගෙ බෙල්ල වටේ දෙපාරක් පෙකණි වැළ පැටලිලා තිබ්බ එක. 

" මේ මොකද්ද බොලේ මේ? කුරහං සාටකයක් වත්ද හැබෑටම? " 

ඔහොම මටම කියාගන්න ගමං මම ඒ පෙකණි වැල බෙල්ල වටේ එතිල තිබ්බ පැටලුං ඇරල අයිං කරල දොස්තර දිහාවෙ බලල හිනාවෙලා දොස්තරට දකුණු අතේ මාපට ඇඟිල්ල උස්සල පෙන්නුව. ඒ තමයි මට මතක තියෙන මුල්ම සිද්ධිය. හෙහ්,හෙහ්, 

හරි, හරි, ඒ කතාව ඇත්තමත් නෙවෙයි ඇත්තම කිව්වොත්. ඇත්ත ආශ්‍රයෙන් කල ප්‍රබන්ධයක්. මගේ බෙල්ල වටේ පෙකණිවැල දෙපාරක් පැටලිල තිබ්බ එක තමයි ඇත්ත සිද්ධිය. අපෙ අම්ම මට එහෙම කිව්ව. අන්න ඒ හින්දයි මම ඒ ගැන දන්නෙ. 

හුඟක් වෙලාවට සුට්ටං කාලෙ අපිට මතකයි කියල අපි හිතන සිද්ධි ඇත්තටම අපිට අම්මල, තාත්තල නැත්නං වැඩිහිටියො කවුරුහරි පස්සෙ කාලෙකදි කියපුව. පුතේ නැත්තං දුවේ ඔන්න ඔයා පොඩි කාලෙ මෙහෙම දෙයක් උනා..නැත්තං ඔයා මෙහෙම දෙයක් කලා..අන්න ඒ වගෙ..කාලයක් ගියාම අපිට වෙන්නෙ ඔය සිද්ධිය අපි කාගෙන්හරි අහපු දෙයක්ය කියන එක අමතක වෙලා ඒක අපේම පළමෝත අත්දැකීමක්ය කියල අපිට හිතෙන්ට ගන්නව. 

පළමෝත කියන්නෙ අපිම පෞද්ගලිකවම ලැබූ අත්දැකීමක්ය කියන එක...ඉංග්‍රීසියෙන් නම් First hand experience... පළමෝත කියන වචනෙ නිර්මාපකයා ටැබූ…ටැබූ ස්තූතියි ඔබට. 

ඇත්තටම ඔය වැඩිහිටියො කියාපු කතා නොසළකා හැරියොත් මට මතක තියෙන පළවෙනි සිද්ධිය මොකක්ද දන්නවද? ඉතාම නොවැදගත් සිද්ධියක් ඒක..හෙහ්,හෙහ්, අපෙ ගෙදර ඒ කාලෙ තිබ්බ ඇලුමිනියම් වගෙ මිටක් ගහපු මේස පිහියක්.ඒ හැටිමත් විසාල එකක් නම් නෙවෙයි. අඟල් ඇති හයක් හතක් වගෙ. අපි ඕකට කිව්වෙ සුදු මිට පිහිය කියල. 

ඔය පිහිය බොහෝ විට පාවිච්චි කලේ අපෙ අත්තම්ම. අපෙ තිබ්බ අක්කරේක තරමෙ ගෙවත්තක්.ඔය වත්තෙ ඇවිදින්ට උන්දැ යන්නෙ ඔය සුදු මිට පිහියත් දකුණු අතිං අරගෙන. පාරට නැමිල තියෙන අත්තක් කප්පාදු කරල දාන්ට, එහෙම නැත්තං බිම ඉඳලම ගෙඩි පිරිල තියෙන බෙන කොස් ගහේ ගෙඩියකට පොඩ්ඩක් පිහි තුඩ ගහල හාරල මදුලක් කාල පැහිලද කියල බලන්ට..ඔය හැම දේටම උදව් උනේ සුදු මිට පිහිය. 

ඉතිං මම මේ කියන්ට ආවෙ මට මතක තියන මුල්ම සිද්දිය තමයි අත්තම්ම මිදුලට බැහැල මට කතා කරනව. මම හිටියෙ ගේ ඇතුලෙ වෙන්ට ඕන.. 

" සුට්ටි පුතේ ඔය මගෙ කබට් එක උඩ ඇති සුදු මිට පිහිය. පරෙස්සමට ඒකත් අරන් එන්ටකො අපි දෙන්න වත්ත පල්ලෙහාට ගිහිල්ල එන්ට. " 

අත්තම්ම අන්න එහෙමමිදුලෙ ඉඳන් කියනව ..ඒ තමයි මට මතක මුල්ම සිද්ධිය. 

බාලේ මතක …හෙහ්,හෙහ්..බොහොම අපූරු මාතෘකාවක්… 

දැන් ඔය මගෙ බාලේ මතක සටහන් ලියන්ට කියල හිතාගෙන ඉන්නව සෑහෙන කාලෙක ඉඳල..ඔය පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ එක දෙක ලිව්වට හරියට පිළිවෙලකට වැඩේ ඉවරයක් කරන්ට තාම බැරිවුනා නෙව.. 

හරි..මෙච්චර වෙලා අපි මේ කතාකලේ අද සටහනට ප්‍රවේශය. ඩුං ඩුං ඩුඩුං ඩුං කියල මේ සටහනට නම යෙදුවෙත් හේතුවක් ඇතුව.. ඒ කිව්වෙ මේක ඇවිල්ල එක්තරා විදිහක අණබෙරයක්. අණබෙර ගැහිල්ලෙං කරන්නෙ පණිවිඩයක් දැනුම් දීම නෙව. මේ සටහන ලිව්වෙත් අන්න එහෙම පණිවිඩයක් දෙන්ට ඔබ තමුන්නාන්සේලට. 

බාලේ මතක ගැනම තමයි අද කතා කරන්න යන්නෙ. ඒ හැබැයි අපේ රටේ කෙනෙකුගෙ මතක එහෙම නෙවෙයි. රුසියානුවෙක්. ඔහු ඇවිල්ල හිට අලෙක්සන්දර් රස්කින්. 

" When Daddy Was A Little Boy " ඒ තමයි Raskin ලියපු හරිම අපූරු මතක සටහන් සැමරුම....රස්කින්ගෙ චුට්ටි දුව අසනීප වෙලා ඇඳේ විවේක ගනිද්දි රස්කින් තමන්ගෙ ළමා කාලයෙ රසවත් සිදුවීම් ඈට කියනව. 

" ඔන්න මගෙ දුවේ තාත්ත පොඩි කාලෙ දවසක්......." 

එහෙම තමයි මේ පොතේ කතන්දර දිගඇරෙන්නෙ. ඒ පොතේ එන අපූරු කතන්දර වලින් 37 ක් අපේ රන්දිල් නෝන මහත්තැං අනුවර්තනය කරල පොතක් විදිහට ප්‍රකාශයට පත් කරන්නයි එතුමියගෙ සූදානම. මතකයිනේ මේ වියුණුවෙ එතුමී ඒ අනුවර්තනය කරපු කතන්දර හතරක් මාස දෙක තුනකට වගෙ උඩදි පලකලා. ඒ ඇවිදිල්ල හිට මෙන්න මෙව්ව. 

මගෙ ලස්සන බාලේ මට නැතිවුනු බෝලේ

මා බාල කාලේ - බල්ලෙකු හීලෑ කල තාලේ 

පියානෝවේ තාලේ - මා රිදවූවයි බාලේ 

මං පුංචි කාලේ - රස්සාවක් තේරු තාලේ 

පොතේ නම " සොඳුරු බාලේ ගෙවුණු තාලේ " 

පොත ඔබ අතට පත් කිරීමේ අවස්ථාව එලඹෙනුයේ මා සහෘදය / සහෘදිනිය මේ මස 23 වන ශනිදින සවස 3.30 හෝරාවටය. ස්ථානය ජාතික පුස්තකාල හා ප්‍රලේඛන සේවා මණ්ඩල ශ්‍රවණාගාරය. . 

එසේනම් මගේ ඒ හිතවතිය / යෙහෙළිය, එසේම නිදහස් සිතුවිලි වියුණුවෙහි මුල් හිමිකාරිය, And my dearest partner in Blogging …. රන්දිල් වෙනුවෙන් ඔබට සුහද එමෙන්ම ගෞරවාන්විතව මේ සමාරාධනය පිළිගැන්වීමට මට අවසර!!!