79. ආදර....නිල්.....දෑසේ.......1 - Her Haunting Blue Eyes.

නිවාඩුව මාසයයි......දැනටම සතියකුත් ගෙවිල ගිහිල්ල.....මේ සතියෙත් නිවාඩුය කිව්වට එහෙ මෙහෙ දුවපු එකමයි කලේ.අලුතෙන් හදාපු ගෙදරට එන්න තියන පාරෙ පොඩි වැඩ වගයක්......පැත්තකින් බැමි කෑල්ලක්.......එතනින් ගියාම ගේට්ටුවක්.....රටේ නැති එව්ව.....මොනව කරන්ටද?.....බාරියා තොමෝ තනියම මෙච්චර හරියක් කරපු එකේ මම ඉන්න දෙදොහට මෙහෙම වත් කොරන්ට එපාය.....ඔක්කොමත් හරි සිමෙන්ති හොයන එකත් හරි......සිමෙන්ති නැව් දෙකකට අනුමැතිය දෙන්නෙ නැතුව වරායෙ හිරවෙලාද මොකක්ද කෙලියක් නිසා සිමෙන්ති බෑග් 5 ගානෙ තමයි හාඩ්වෙයාර් වලින් දෙන්නෙ.....සිමෙන්ති හොයන්ට ගියාම කාලෙ හරි.......ඊට පස්සෙ වැලි හොයන්ට, කළුගල් හොයන්ට...අනෙ අම්මප, බාරියා තොමෝට වෙනම මැඩල් එකක් දෙන්ට වටිනව අවුරුදු දෙකක් තිස්සෙම මේ මංගල්ලෙ කොරාට....

හරි....බලමු....සිමෙන්ති අදට ඇති.......කළුගලුත් තියෙනව.....වැලිත් ඇති......බාස්ලට තේත් හදල දුන්න.....ඇයි දහයට සහ හතරට උන්ට තේ දෙන්ට එපාය.....බාරියා තොමෝ කොල්ලන්ට තඩිබාන්ට ඉස්කෝලෙ ගෙහුං හින්ද ටී මේකර් වැඩෙත් මයෙ කර පිට......

ඒ අව් අස්සෙ මේ ග්රීස් යක්කුංගෙ වැඩේ නිසා ගෝලයො දෙන්නෙක්ම අද වැඩට ඇවිදිනුත් නෑ.....ඊයෙ රෑ උංගෙ ගමට ඒ ජාතියෙ යකෙක් ආවයි කියල උං රෑ එළිවෙනකල් මුර සංචාරය කරල......උදේ වැඩට ඇවිත් නෑ......

හරි යන්තං දහයාමාර වෙනකොට වැඩ ටික එකලාසයක් කර ගත්ත.....ඒ කරල උඩ තට්ටුවෙ සඳළු තලේ මයෙ ඇඳි පුටුවෙ දිගා උනා.....මෙතන හිටියට අවුලක් නෑ......රේලිං එක උඩිං එබුනම පල්ලෙහා වැඩ කරනව පේනව අපූරුවට.

ඇඳි පුටුවෙ දිගා උනේ නිකම්ම නෙවෙයි, "රන් රෝස " පොතත් අරගෙන....

මේක රුසියන් ලේඛකයෙක් වන කොන්ස්ටන්ටීන් පවුස්තවුස්කි ලියපු නිර්මාණකරනය ගැන අත්පොතක්.....මයෙ ලඟ අවුරුදු බර ගානකට කලින් මේ පොත තිබුන.....දැන් කොහෙද නෑ ඒක හොයාගන්ට,ඊට පස්සෙ තමයි මයෙ සහෝදරී මේක මට එව්වෙ.

යන්තම් පිටු පහක් කියවන්ට උනේ නෑ ඔන්න....දුරකතන රාජයා මරහඬ දෙන්ට තිබා ගත්ත.

කවුද මේ?......ආහ්.....වසන්ත......වසන්ත කියන්නෙ මගෙ අතිජාත පරණම මිත්රයෙක්..........වසන්තගෙ විස්තරේ කිය කිය ඉඳල හරියන්නෙ නැහැනෙව.....කෝල් එකට ආන්සර් කොරන්ට එපාය....හරි ඒක කරල ඉම්මුකො ඉස්සරාලම,

" අඩෝව්.....රවියා.....උඹට නිකම් වත් නරකයි කතාකලාම නේද?"

" අනේ මචං මම මේ ගෙදර වැඩ වගයක් කරනව බං....ඒකයි කතා කරන්න වත් බැරි උනේ......සොරිම සොරි මචං.......ඉතිං කොහොමද උඹලගෙ තොරතුරු?"

" කියන්ඩ තරම් දෙයක් නෑ මචං සුපුරුදු විදිහටම ඉන්නව.....උඹ තව මාසයක් ඉන්නවනෙ.....මම ෆුල් ට්රයි එකක් දෙන්නංකො නුවර පැත්තෙ ඇවිල්ල යන්ට...."

ඔහොම අපෙ යාළුවන්ගෙ විස්තර කතාකලා තව කොහොමත් විනාඩි එක දහයක් පාළහක් විතරම.

ඒ කරල වසන්ත " එහෙනම් මචං මම තියන්නම්" ....කියනකොට මම ඇහුව " වසන්ත මචං ගෙදර කට්ටිය එහෙම කොහොමද?"

" අම්ම අප්පච්චි නම් අවුලක් නෑ මචං....ලොකු නංගිත් ඔහෙ ඉන්නව.... අයිය නම් ගියානෙ කැනඩා....මිනිහ ආයෙ එන එකක් නෑ........ආ.....චුට්ටි නංගිට නම් පොඩි කේස් එකක්...."

" ඒ මොකද බං?" .....මට ඉබේටම ඇහුන.

" චුට්ටි ගෙදර ඇවිල්ල ඉන්නෙ මචං.....අර යකා එක්ක ඉන්න බෑ කියල......"

" උඹලගෙම මස්සිනා නේද?"

" ඔව් බං..මස්සිනා නං තමයි,..ඒ උනාට මම මුල ඉඳම්ම ඕකට කැමති උනේම නෑ...කොහෙද අම්මල එක්ක මොකවත් කරන්නෙ?....ඒත් චුට්ටි කැමති නෑ කිව්ව නම් මම කොහොමවත් ඕක කෙරෙන්න දෙන්නෙ නෑ.....ඒත් චුට්ටිත් වැඩි අකමැත්තක් පෙන්නුවෙ නැති නිසා අන්තිමට මම නිකම් හිටිය."

" චුට්ටිට දරුවො කී දෙනෙක්ද වසන්ත?"

" දෙන්නයි මචං.....දුවයි පුතයි දොලහ, පහලව වගෙ වයසෙ දරුවො දෙන්න.....මම ලබන සතියෙවත් ගෙදර යන්ට ඕන මේකෙ විසඳුමක් කරන්ට.....මෙහෙම බලා ඉන්ට බෑනෙ බං"

" ඒක හරි, වසන්ත" .....මම කිව්වට මගෙ හිත තිබ්බෙ බොහොම දුරක.......

වසන්ත තව මොනවද කියවල තිබ්බ.....ඒ මොකවත් මගෙ හිතට වැටුනෙ නෑ....මගෙ හිත පිරිල තිබ්බෙ නිල් පාට ඇස් දෙකකින්............ආදර නිල් දෑසේ.....ආදර නිල් දෑසේ...මැණික් සඳක් නැගී දිලේ ආදර නිල් දෑසේ....නාරද දිසාසේකරගෙ අමරණීය ගීතය.......මේ කතාව පටන් ගන්නෙත් ඒ ගීතයෙන්,

දශක දෙකහමාරකට විතර ඉස්සර......මම උසස්පෙළ කරල විශ්ව විද්යාලයට ඇතුල් වෙන්න ලකුණු මදි වුන නිසා කාර්මික විද්යාල පාඨමාලාවක් කලා අනුරාධපුරේ,අප්පච්චි අනුරාධපුරේ රස්සාව කල නිසා අපි ඒ දවස් වල පදිංචි වෙලා හිටියෙ එහෙ.

ඔය පාඨමාලාවට හිටිය ලංකාවෙ හතර දිබ්බාගෙන්ම ආපු කොල්ලො කෙල්ලො, ඔය අතර මගෙ හොඳම යාළුවො උනේ වසන්තයි.....ජයනන්දයි,දෙන්නම අනුරාධපුරේට දුර බහැරින් ආපු අය.

පළවෙනි වාරාවසාන දවසෙ අපි කොල්ලො හත් අට දෙනෙක් කතාඋනා බෝතලේකුත් අරගෙන යන්ට තිසාවැවේ වැව් බැම්මට.....ඔය කාලෙ මත්පැන් කියන එව්ව රහබලන්ට පටන් ගත්තු අලුත.....ගල් බෝතලයක් තිබ්බ නම් හප්පා.....හය දෙනෙකුට විතර ඉහටත් උඩින් ඇති.....බෝතලේ ලේබල් එකේ බාගයක් විතර අරක්කු මට්ටම බහිනකොට වෙන්ඩ ඕන එව්ව ඔක්කොම වෙලා ඉවරයි.....සින්දු කියන එව්වො....( මේ මම වාගෙ ).....සිංදු හත අටක් කියල.....ගහන එවුන් ගහල.....එතනින් ගිහාම ගුටි කන එවුන් ගුටි කාල.....කුණුහරුප කියන එවුන් එව්ව කියල...අඬන එවුන් හොටු පෙර පෙර අඬල,කබරයි එක්ක ආශ්රය කරන එවුන් ඒ කටයුතු කරල....අන්තිමට කැඩිච්චි සෙරෙප්පු අතේ අරගෙන.....කාලක් විතර ඉතුරු වෙච්ච බෝතලෙත් කාගෙ හරි මල්ලක ඔබාගෙන බයිසිකල් තල්ලු කරගෙන (නැඟල යන්ට බෑනෙව තත්වෙ හැටියට) ආපහු හෙමිහිට පල්ලම් බහිනව...එකාට එකාට බැණ බැණ.......මතක් වෙනකොටත් ඉහිලුම් නෑ අප්ප....සන්තෝසෙ.....එහෙම කාලයක් ආයෙම එන්නෙ නෑ කියල හිතෙන කොටත් පපුව අඬා වැටෙනව.

මම මේ කියන දවසෙ......මගෙ ජීවිතේ තීරණාත්මක දවසෙ, නම් එහෙමට අලකලංචියක් උනේ නෑ...අයියනායක දෙයියන්ගෙ පිහිටෙං....අපි කෝකටත් තෛලය කියල බන්ඩ් එක උඩ තියන දේවාලෙ කොළ අත්තක් කාරිය එල්ලල හිට තමයි කර්තව්යය ආරම්බ කොරේ.

ඔන්න ටික ටික කට්ටිය සුදු එවුන් රතුවේගන.....කලු එවුන් තවත් කලුවේගන......දාඩිය එහෙම නලලට වැටීගෙන ආවයි කියමුකො.....ඔන්න රසික ජනතාවගෙන් බලවත් ඉල්ලීමක් ආව මට සිංදුවක් කියන්නෙයි කියල.....මට ඉතින් ඔය....... බොරු කියන්නෙ මොකටෙයි.....සිංදුවක් යාන්තමට කියාගන්ට පුලුවන් කොමක් තියනව නම් තමයි.....

වසන්තට අපූරුවට ගිටාර් එක ප්ලේ කරන්ට පුළුවනි......වසන්ත ගිටාර් එක ගැහුව......අනික් එවුන් අප්පුඩි ගැහුව අවශ්ය තැන් වලදි......මම කිව්ව සිංදුවක්.......අන්න අර කලින් කියාපු සිංදුව.....නාරදගෙ " ආදර නිල් දෑසේ....ආදර නිල් දෑසේ......මැණික් හඳක් නැගී දිලේ ආදර නිල් දෑසේ "

ඔය වෙලාව හවස හතරට විතර ඇති.......වැවේ එහා පැත්තෙන් ඉර බැහැගෙන ගියා.....දිය කාවො රංචුවක් මෙගොඩට පියාඹාගෙන ආව.....ඈත මාළු ඔරු දෙක තුනක් එහා ඉවුරට හබල් ගැහුවා......වසන්තගෙ ගිටාර් හඬට මම ආදර නිල් දෑසේ කිව්ව තනිකරම ගීතයට සමවැදිලම.....




ආදර නිල් දෑසේ...ආදර නිල් දෑසේ....
මැණික් රුවක් ඇඳී දිලේ ආදර නිල් දෑසේ,

ආදර මල පිපී වැනෙයි ඇගෙ පෙම් හද පොකුණේ,
මගේ ළමැද පළඳින්නයි ඒ රන් මල පිපුණේ,
ආදර නිල් දෑසේ...ආදර නිල් දෑසේ....

විමානයේ කව්ළු දොරින් නෙත් හී සැර විදලා
කුමාරියක් කතා කරයි කාටද අත වනලා
ආදර නිල් දෑසේ...ආදර නිල් දෑසේ...

සිනහ දෙතොල් යහනාවේ වැතිරෙමි රස උරලා....
හද ලෙන්දොර වසනු මැනවි මා එහි සිර කරලා...
ආදර නිල් දෑසේ...ආදර නිල් දෑසේ....
මැණික් රුවක් ඇඳී දිලේ ආදර නිල් දෑසේ,

මගේ කට හඬ පාවෙලා ගියා වැව් දිය මත්තෙන් ඈත පෙනෙන රුවන්වැලි සෑය දිහාවට......

මතු සම්බන්ධයි........