470. Me before you - The story of Lou and Will…..

Me before you & After you

ලුයිසා ක්ලාක් - 

ජීවිතය පිළිබඳ විශාල අපේක්ෂාවන් හෝ දීර්ඝ කාලීන ඉලක්කයන් කිසිවක් නොමැති විසිහය හැවිරිදි කෙළිලොල් යුවතියක වන  ලුයිසා ඇය වසන කුඩා නගරයේ ආපන ශාලාවක වේටර්වරියක වශයෙන් සේවය කරන්නීය. හදිසියේම ආපන ශාලාව වසාදැමීම නිසා රැකියාව අහිමිවන ඇයට සිදුවනුයේ හදිසි අනතුරක් හේතුකොටගෙන අත් පා මුළුමනින්ම අක්‍රීයව රෝද පුටුවකට සීමාවී දිවිගෙවන තිස්පස් හැවිරිදි විල්ට ඔහුගේ එදිනෙදා කටයුතු සඳහා සහාය වීමටය. එහෙත් පළමු දිනයේහිදීම ඇයට වැටහෙනුයේ විල්  කිසිසේත්ම ඇය නොරුස්සන බවකි. එහෙත් තම නිවසේ දැඩි ආර්ථික අපහසුතා හේතුකොටගෙන ලුයිසා කෙසේ හෝ මාස හයක කාලයකට සීමා වන මේ රැකියාවෙහි නිරතවීමට අධිෂ්ඨාන කරගනී. 

විලියම් ට්‍රේනර් - 

ලොව පුරා සංචාරය කරමින්, ස්කයි ඩයිවිං වන් අවදානම් සහගත ක්‍රීඩාවන්හි නිරතවෙමින්, තම ව්‍යාපාර කටයුතු සාර්ථකව පාලනය කරමින්, ඉතා නිදහස් ජීවිතයක් ගතකල විල් හදිසි අනතුරක් හේතුකොටගෙන මුළු ජීවිත කාලය පුරාම රෝද පුටුවකට සීමාවූ ජීවිතයක් ගතකල යුතු ආබාධිතයකු බවට පත්වෙයි. නිරන්තරයෙන් තමන් පෙලන දැඩි වේදනාව නිසාම කිසිවකු නුරුස්සන ඔහු වරක් තම දිවි නසාගැන්මට පවා තැත් කරයි. 

මේ ඔවුන් දෙදෙනාගේ අනුවේදනීය කථාවේ එක් පරිච්ඡේදයකි........ 

විල් සහ මා අතරවූ අප්‍රකාශිත ගැටුම සමනය කොට ගැන්මට අප දෙදෙනම චේතනාන්විතව කිසිදු උත්සාහයක් නොදැරූවද අප අතර සුහදත්වයක්ම නොවූවද යම් එකඟතාවයක් වැන්නක් වර්ධනය වෙමින් පැවතිණි. එහෙත් එය මුළුමනින්ම රඳා පැවතියේ ඔහුගේ දිනෙන් දිනට වෙනස්වන මනෝභාවයන් (Moods) සහ ඊටත් වඩා එදිනෙදා ඔහු විඳිනා වේදනාවේ තීව්‍රතාවය මතය. 

සමහර දිනවල උදෑසන ඔහුගේ තදින් පියාගත් තොල් සහ විරූපවූ මුව දුටු වහාම ඔහු එදින කිසිවකු සමඟ කථාකිරීමට පමණ හෝ නොකැමැති බව මම වටහා ගනිමි. එවන් දිනයන්හි ඔහුට බාධා නොවන ලෙස හැකි පමණ ඔහු මඟහරිමින් ඔහු ජීවත්වූ උපගෘහයෙහි (Annexe) වෙනත් කුමන හෝ කටයුත්තක නිරත වන්නෙමි. එහෙත් ඒ සමඟම ඔහුගේ අවශ්‍යතාවයන් පිළිබඳවද සැළකිලිමත්වීමට මම වගබලා ගත්තේ ඒ පිළිබඳව කොතෙකුත් විමසමින් ඔහු වෙහෙසට පත්කිරීමට ද මැලිවූ බැවිනි. 

ඔහු විඳිනා වේදනාවන්ට හේතූන් බොහොමයක් විය. අක්‍රියාකාරී මාංශ පේශීන් ඔහුට බොහෝ වේදනා ගෙන දුන්නේය. ඒ ඔහුගේ භෞත චිකිත්සක වශයෙන් කටයුතු කල නේදන් තමන්ට හැකි පමණ ව්‍යායාම් කරවීමෙන්ද අනතුරුවය. මාංශ පේශීන්ගෙන් නැඟෙන වේදනාවට අමතරව විල් ජීර්ණ පද්ධතියේ අක්‍රමිකතා කරනකොටගෙන ඇතිවන ආමාශයේ වේදනාවෙන්ද, උරහිස් වේදනාවෙන්ද, ඒ සමඟම මූත්‍රාශයේ ආසාදනයකින්ද, නිරන්තරයෙන් පීඩා වින්දේය. 

යතුරු පැදි අනතුර සිදුවූ ආසන්නයේම දැඩි වේදනාව දරාගනු නොහැකිව විල් වේදනා නාශක පෙති විශාල ප්‍රමාණයක් වෛද්‍ය උපදෙස්ද නොතකා භාවිතා කොට තිබිණි. ඒ හේතුකොටගෙන මේ වනවිට ආමාශයේ හටගත් වණයකින්ද ඔහු දැඩිලෙස පීඩා වින්දේය. 

එළෙසම එකම ඉරියව්වෙන් දීර්ඝ කාලයක් හිඳ සිටීම හේතුකොටගෙන විටින් විට විල්ගේ පසුපස පෙදෙසෙහි තුවාල කිහිපයක් හටගත්තේය. කිහිපවරක් එම තුවාල සුවවනතෙක් ඔහුට සයනයෙහි මුණින් තලාව හිඳීමටද සිදුවිය. දවස මුලුල්ලේ එසේ සයනයෙහි ගත කිරීම ඔහු දැඩිව පිළිකුල් කල නමුදු ඒ සඳහා වෙනත් කිසිදු විකල්පයක් නොවිණි. 

එසේ සයනයෙහි ගත කිරීමට සිදුවූ සම්පූර්ණ කාලය විල් ගත කලේ ආයාසයෙන් මැඩපවත්වාගත් කෝපයෙන් දිළිසෙනා ඇසින් යුතුව ඔහුගේ හිස අසල වූ කුඩා මේසයක් මත තැබූ ගුවන් විදුලි යන්ත්‍රයට සවන් දෙමිනි. වරින් වර ඔහුට දරුණු හිසරදයක්ද වැළඳිනි. ඔහුගේ සිතතුල තෙරෙපෙන දැඩි කෝපය සහ අපේක්ෂා භංගත්වය ඊට හේතුවන්නට ඇතැයි මට සිතිණි. 

එහෙත් විල් වඩාත්ම බෙලහීන කලේ විටින් විට ඔහුගේ අත්ලෙහි සහ පතුලෙහි හටගෙන නිර්දයලෙස ඔහුපෙළන ලද ගින්දරෙන් පිළිස්සෙන්නාක් බඳුවූ දරුණු වේදනාවයි. එවන් අවස්ථාවලදී ඔහු කලේ තොල් සපාගනිමින් වේදනාව ඉවසීමට තැත්කිරීමය. සිසිල් ජලයෙහි පෙඟවූ තුවායක් වැන්නක් වහා ඔහුගේ අතුල් සහ පතුල් වටා එතීමෙන් තරමක් හෝ ඔහු පෙලන වේදනාව සමනය කිරීමට මම උත්සාහ කළෙමි. 

වේදනාව ඉතාම අධික වූ කල්හි ඔහුගේ කම්මුලෙහි සිහින් මස් පිඩුවක් ගැහෙන්නට වෙයි. එවිට ඉතා තදින් දෑස් පියාගන්නා විල්  සයනය මත වැතිර සිටිනා ඔහුගේ සිරුර අත්හැර කොහෙදෝ ඈතකට පාව යන්නාක් සේ මට සිතෙයි. සමහරවිට එවන් දරුණු වේදනාවක් විඳ දරාගැන්මට හැක්කේ එළෙස පමණක්ම වන්නට ඇත. 

ඔහුට කිසිදු ප්‍රයෝජනයක් නොමැති, එමෙන්ම කිසිදු හැඟීමක් නොදැනෙන අත් සහ පා නිසා මෙවන් දරුණු වේදනාවක් විඳීමට සිදුවීම බලවත් අසාධාරණයක් ලෙස මට බොහෝවිට සිතිණි. 

මෙසේ කොපමණ දරුණු වේදනාවකින් පෙලුනද විල් කිසිදු විටෙක ඒ ගැන වචනයකින් හෝ සඳහනක් නොකලේය. ඔහු පෙලෙනා වේදනාවේ තරම වටහා ගැන්මට මට සති කීපයක් ගතවූයේ එබැවිනි. ක්‍රමයෙන් මම ඔහුගේ හැඟීම් වහා වටහා ගැන්මට සමත් වූයෙමි. ඔහුගේ දීර්ඝ නිශ්ශබ්දතාවයන් එලෙසම ඇස් සිහින්ව මලානිකවීම් ආදියට මම වහා සංවේදී වන්නට උගතිමි. එළෙසම සමහරවිට ඔහු මා අමතා මෙසේ පවසයි. "ලුයිසා..සීතල වතුරයි අර තුවායයි ගේනවද කරුණාකරලා?" නැතහොත් "අර වේදනා නාශක පෙති දෙක තුනක් බිව්වොත් නම් දැන් හොඳයි වගේ..." එවිට වහා අවශ්‍ය කටයුතු සම්පාදනය කිරීමට මම ඉගෙන ගතිමි. 

සමහරවිට ඔහු පෙලන වේදනාව කොපමණ දරුණුද යත් ඔහුගේ මුහුණ මළමිනියක මෙන් සුදුමැලි වේ. ඒ වනාහී ඔහුට මෙන්ම මටද ඉතාමත් අභාග්‍යසම්පන්න දිනයන්ය. එහෙත් එවන් අභග්‍යසම්පන්න දිනයන් හැර අනෙක් දිනයන්හි අප දෙදෙන යම් සුහදතාවයකින් කතා බහ කලෙමු. මා සේවයට පැමිණි මුල්දිනයන්හි මෙන් ඔහු මා යමක් පැවසූවිට ඇණුම් පදයකින් ඊට පිළිතුරු දීමේ පුරුද්ද අත්හැරදැමීය. 

අද දිනද එසේ ඔහු වේදනාවෙන් නොපෙලෙන දිනයකි. එබැවින් ඔහුගේ මව එනම් ට්‍රේනර් මහත්මිය වසන්තය එළඹීමට පෙර විල් වාසය කරන උපගෘහය ශුද්ධ පවිත්‍ර කිරීමට සේවිකාවන් යෙදවිය යුතු බව පැවසූ කල්හි මම වහාම විල් ද සමඟ එළිමහනේ ඇවිදින්නට ගියෙමි. 

ට්‍රේනර් මැදුරෙහි අංගනය වටා ඉදිකොට ඇති දුඹුරුවන් ගලින් නිමවූ පවුර අසලින් දිවෙන කපා ඔපමට්ටම් කල ගල් ඇල්ලූ පෙත්මඟ ඔස්සේ විල් ඔහුගේ රෝද පුටුව සෙමෙන් ධාවනය කල අතර මම උදෑසන පතිත පිණි බිඳු තවමත් මැකී නොගිය හරිත තණ බිස්ස ඔස්සේ ඇවිද ගියෙමි. මා පැළඳ හුන් පැතලි සැටින් පාවහන් යුවල සීතල පින්නෙන් තෙත්ව අඳුරු පැහැගැන්විනි. 

"හ්ම්ම්ම්...ඔයාගෙ ඔය සපත්තු කුට්ටමේ පාට නම් හරිම අපූරුයි" විල් පැවසීය. 

හරිතවර්ණ මෝස්තරයකින් යුතු මේ පාවහන් යුවල මම මිලදී ගත්තේ නගරයේ අඩුම මිල පාවහන් වෙළඳ සැලෙනි.

"ඔයාගෙ සපත්තු කුට්ටම නම් හරිම අපූරුයි"
විල් පැවසීය.

"ඔයා දන්නවද? ඔයා ඇඳුම් අඳින්නෙ මේ අහල පහල කවුරුවත්ම අඳින විදිහට නම් නෙවෙයි. මම හැමදාම උදේ බොහොම නොඉවසිල්ලෙන් ඉන්නෙ අද මොකක්ද ඔයා ඇඳගෙන එන විච්චූර්ණ ඇඳුම කියල බලන්න..හෙහ්,හෙහ්," 

"හරි දැන් මට කියන්න කොහොමද මේ අහල පහල ඉන්න අය අඳින්නෙ කියල?" මම දෙබැම රැලිකොටගත්වනම විමසීමි. 

අප ගමන් ගන්නා මාර්ගය මතට ඇද වැටී තිබූ දිරාගිය අත්තක් මඟ හැරීමට විල් රෝද පුටුව ස්වල්පයක් වමට හැරවීය. 

"ඔය වුලන් හරි ලොම් වලින් හරි කරපු මහ මෑලි පාට සාමාන්‍ය ඇඳුමක් අඳියි. නැත්නම් අපෙ අම්මගෙ සමාජ මට්ටමේ කෙනෙක් නම් ටවුමෙ අර සුප්‍රසිද්ධ ඇඳුම් සාප්පු දෙක, ජේගර් හරි විස්ල්ස් හරි, අන්න ඒ දෙකෙන් එකකින් ගත්තු ඇඳුමක් අඳියි. එච්චරම තමයි" 

මම කිසිවක් නොදොඩා ඔහු දෙස බලා සිටියෙමි.

"ඉතිං කියන්නකො කොහෙන්ද ඔයා මේ අපූරු විලාසිතා පුරුදු වුනේ? මේ පුංචි නගරෙ ඇරුනු කොට වෙන කොහෙද ඔයා ජීවත්වෙලා තියෙන්නෙ?" 

"වෙන කොහෙවත් නෑ " 

"මොකක්? ඒ කියන්නෙ ඔයා උපන්දා ඉඳල මෙහෙමද හිටියෙ?" 

"ඔව් ඇත්තමයි මෙහෙ විතරමයි" ඔහු දෙස හැරුනු මම දෑත් ළය මත බැඳගත්වනම පෙත්මඟ මධ්‍යයේ සිටගතිමි. "ඉතිං? මොකද? මොකක්ද මුලු ජීවිත කාලෙම මෙහෙ හිටියම තියෙන අවුල?" 

"එහෙම දෙයක් මම හිතුවෙ නෑ ඇත්තම කිව්වොත්. මම කියන්නෙ මේ නගරෙ බොහොම පුංචියිනෙ.මෙහෙ කිසිම අලුත් දෙයක් සිද්ද වෙන්නෙ නෑ. මුලු නගරෙම පවතින්නෙ අන්න අර මාළිගාව හින්දනෙ." 

අපගේ කුඩා නගරයේ ආර්ථිකය රඳා පැවතුනේ සත්‍ය වශයෙන්ම නගරය අසල කඳු ගැටයක් මත පිහිටි පෞරාණික මාළිගයක් මතය. අප සිටින තැනට බොහෝ අපූරුවට දර්ශනය වූ එම මාළිගය දෙස අප දෙදෙන මඳක් ගමන අත්හිටුවා බලා සිටියෙමු. 

"මට හැම වෙලාවෙම හිතෙන්නෙ මේ වගෙ තැන් තියෙන්නෙ මිනිස්සුන්ට ලෝකෙ පුරහම ඇවිදල කරල මහන්සි උනාම ආපහු එන්ට කියලයි.එහෙම නැත්තං ඉතිං වෙන කොහේවත් ගැන හිතන්න තරම් පරිකල්පන ශක්තියක් නැති උදවියටත් මේ වගෙ තැනක් නරකම නෑ" විල් මදෙස ඇස් කොණකින් බලමින් පැවසීය. 

"බොහොම ස්තූතියි……." මම පැවසූයේ ඉවත බලාගනිමිනි. 

"නෑ ඇත්තම කියනවනම් මේ නගරෙ විතරක් අරං බැලුවම මොකවත් එහෙමකට වැරැද්දක් කියන්ටනම් නෑ. ඒත් ඔයාම හිතල බලන්නකො. මෙහෙ හරිම නිද්‍රාශීලියි නේද? මෙහෙ මොකවත්ම අලුත් දෙයක් සිද්ද වෙන්නෙ නෑ." 

"හ්ම්ම්ම්..තව?" 

"මෙහෙ මිනිස්සු හරිම ගතානුගතික විදිහට හිතන්නෙ. කිසිම වෙනසකට කැමති නැහැ." 

මම ඔහු දෙස බලා සිනාසුණෙමි. 

"ක්ලාක්, ඔයාගෙ වයස විසිහයයි. ඔයා මේ නගරෙන් පිටවෙලා යන්ට ඕනෙ. ඔයාගෙ ඔය අපූරු විලාසිතාවලින් සැරසිලා ලෝකෙ පුරා ඇවිදින්ට ඕන. පිටරටක බාර් එකකට ගිහිල්ල බියර් වීදුරුවක් හෝ වයින් වීදුරුවක් බොන්න ඕනෙ. මම කියන එක තේරෙනව නේද ඔයාට?" 

"මට මෙහෙ කිසිම ප්‍රශ්ණයක් නෑ. මම හොඳ සතුටෙන් මෙහෙ ඉන්නෙ" මම වහා ඔහුට හරස්කැපුවෙමි. 

"එහෙම වෙන්න විදිහක් නෑ ක්ලාක්... කරුණාකරල ඔයා එහෙම වෙන්න එපා"

"අනික් මිනිස්සු ජීවිතේ ගෙවන්න ඕන කොයි විදිහටද කියල ඒ ගොල්ලන්ට උපදෙස් දෙන්න ඔයා හරිම කැමතියි නේද?" 

"ඔව්, හැබැයි හැම වෙලාවෙම නම් නෙවෙයි. මම හරියි කියල මට ස්ථිරනම් විතරයි" විල් පැවසීය. "කරුණාකරල මගෙ තේ කෝප්පෙ තව ටිකක් මෙහාට හරවනවද? ඒක තියන විදිහට මට මෙතන ඉඳල බොන්න අමාරුයි" විල්ගේ රෝද පුටුවෙහි ඔහුට එහි හිඳගත්වනම හිස නොහරවාම බීම බටයක ආධාරයෙන් තේ හෝ වෙනත් පානයක් පානය කල හැකි ලෙස සකස්කල අල්ලුවක් ඇත. නිවසින් පිටවීමට පළමු මම එම අල්ලුවෙහි තේ වීදුරුවක් රැඳවූයෙමි. 

වහා ඔහු වෙත ගිය මම බීම බටය ඔහුගේ මුවට තවත් ආසන්න වනසේ අල්ලුව සකස් කළෙමි. හමායන සීතල සුළඟ හේතුකොටගෙන විල්ගේ කන් අගිසි රෝස පැහැයට හැරී තිබිණි. 

තේ උගුරක් පානය කල විල් මුව ඇඹුල් කලේය. "දෙයියනේ. ඔයා මීට කලින් අර අතන තේ කඩෙත් වැඩ කලා කිව්ව නේද? ඒත් ඇත්තම කිව්වොත් මේ තේ එකනම් අන්තිමයි." 

"ඔයාට එහෙම හිතෙන්නෙ මොකද දන්නවද? ඔයා ලෙස්බියන් තේ වලට පුරුදුවෙලා. අනික ඔය චීනෙං ගෙන්නන එක එක බෙහෙත් කොල දාපු මල්පෙති දාපු තේ එහෙම කිසිම වැඩකට ඇති තේ නෙවෙයිනෙ. එව්වට පුරුදු උනහම වෙන්නෙ හොඳ තේ එකක් බොන්ට බැරුව යනව. අන්න ඒකයි ඔයාටත් වෙලා තියෙන්නෙ" 

" මොකක්? ලෙස්බියන් තේ?....." විල් පානය කල තේ උගුර පිට උගුරේ යන්නට ඇත. ඔහු කහින්නට පටන් ගත්තේය. "මොනව උනත් ලෙස්බියන් තේ හොඳයි මේ වාර්නිෂ් වගෙ තේ වලට වැඩිය. මේ බලන්න මේ තේ කෝප්පෙ මට ඕනනම් මේ හැන්ද කෙලින් හිටවලා තිබ්බැහැකි" ඔහු යලිත් මදෙස බලා එසැණින් ඉවත බලා ගත්තේ සිනහවක් දෙතොලග සඟවමිනි. 

(පළතුරු, මල් හෝ වෙනත් ඖෂධයන්හි රස හෝ සුවඳ ගන්වා නිපදවන තේ සඳහා "ලෙස්බියන් තේ" යනුවෙන් කටවහරේ (Slang) යෙදෙයි.) 

"දැං ඒ කියන්නෙ මම තේ එකක් හැදුවත් ඒකෙත් මොකක් හරි වැරැද්දක් තියනව" මම ඔහු ඉදිරියේ වූ යකඩෙන් කල අසුනෙහි හිඳගෙන හරි බරි ගැසුනෙමි. 

මේ මම විල් සමඟ විවෘතව කථාකිරීමට අවස්ථාවක් ලැබෙන තුරු උදක්ම බලාපොරොත්තුව සිටි කරුණකි. "එතකොට මට මේක කියන්න කරුණාකරල..ඔයාට අයිතිය තියනව මම කරන කියන හැමදේකම මොකක් හරි අඩුපාඩුවක් දකින්නට එතකොට විවේචනය කරන්නට. ඒත් මම හරි වෙන කිසිම කෙනෙක් හරි ඔයාගෙ අඩුපාඩුවක් කියනවට ඔයා පොඩ්ඩක්වත් කැමැත්තක් නෑ. ඒක සාධාරණද කියල මට කියන්න" මම එක දිගට කියවාගෙන ගියෙමි. 

විල් හිස පහත්කොටගෙන ස්වල්ප වේලාවක් නිහඬව සිටියේය. අනතුරුව හිස එසවීය. "හරි ලුයිසා ක්ලාක් මෙනෙවිය. කියන්න. මොනවද ඔයාට මම ගැන කියන්න තියෙන්නෙ? මගෙ අඩුපාඩු වැරදි ඔක්කොම කියන්න…..කිසිම ප්‍රශ්නයක් නෑ" 

"ම්ම්ම්....බලමු……….." මම කල්පනාවේ නිරතවන බවක් ඇඟවීමි. "ඉස්සෙල්ලම ඔයාගෙ කොණ්ඩෙ කොට කරල කැපුවොත් හොඳයි. ඔහොම කොණ්ඩෙ වවාගෙන ඉන්නකොට ඔයා නිකං රස්තියාදුකාරයෙක් වගේ පේන්නෙ ඕනම කෙනෙකුට." 

"ඔන්න ඔන්න ඔයත් ඒ පාර මගෙ අම්ම වගේ වෙන්නයි හදන්නෙ." 

"අම්ම වගේ හරි වෙන කවුරුහරි වගේ හරි..මම කියන්නෙ ඇත්ත...හරි අඩුම ගානෙ ඔය වවාගෙන ඉන්න රැවුලවත් කපන්න බැරිද? ඔහොම රැවුල දිගට වැවුනම නිකං මේ කහනව කහනව වගේ දැනෙන්නෙ නැද්ද?" 

විල් වදනකුදු නොදොඩා මොහොතක් මාදෙස එක එල්ලේ බලා සිටියේය. මම සිනාසුනෙමි. "හිහ්.හිහ්..මම කිව්වෙ ඇත්ත නේද? කහනව නේද නොසෑහෙන්ඩ?...ඒක තමයි ...මම දන්නව නෙව. හරි ඔන්න අද හවස මම ඔයාගෙ ඔය රැවුල ඔක්කොම කපන එක කපනවාමයි .ආය ඒකෙ දෙකක් නෑ" 

"මොන පිස්සුද? මට බෑ………." 

"ආ..එහෙම කොහොමද? බෑ කියල නම් හරියන එකක් නෑ. ඔයා මගෙන් ඇහුවනෙ ඔයාගෙ අඩුපාඩු ගැන. ඉතින් එක අඩුපාඩුවක් තමයි ඔහොම රැවුල වවාගෙන ඉන්න එක. ඒ හින්ද මම හදන්නෙ ඒ අඩුපාඩුව නැතිකරල දාන්න. ඔයා කිසිදෙයක් කරන්න ඕන නෑ. සද්ද නැතුව ඉන්න එකයි තියෙන්නෙ. මම වැඩේ කරන්නම්කො" 

"මම එකහෙලාම එපාම කිව්වොත්?" 

"ඔයා එපාම කිව්වත් සමහරවිට මම ඒක කරන්න ඉඩ තියනව..හිහ්..හිහ්...අනික ඔය රැවුල තව දිගට වැවුනොත් මට ඔය රැවුල අස්සෙ රිංගල මැස්සො කැරපොත්තො එහෙම අල්ලන්ට වෙනව. සමහරවිට මීයො හිටං. එහෙමවුනොත් මට සමහරවිට ඔයාට විරුද්ධව කම්කරු උසාවියෙ නඩු දාන්ටත් වෙයි අනතුරුදායක රාජකාරි කටයුතු වෙනුවෙන් අතිරේක ගෙවීම් නොකිරීමට එරෙහිව..හිහ්..හිහ්..." මම එසේ පවසා අසුනින් නැඟිට හඬනඟා සිනාසුණෙමි. 

විල්ගේ දෙතොලග මතුවූ සිනහව වත පුරා පැතිර යාමට ගතවූයේ මොහොතකි. ඔහු එසේ නිරායාසයෙන් සිනාසෙන්නේ ඉතා කළාතුරකින් බැවින් මසිත මහත් ප්‍රමෝදයකින් පිරීගියේය. 

"ක්ලාක්…………" විල් මා ඇමතීය. "මට පොඩි උදව්වක් කරනවද?" 

"මොකක්ද?" 

"මගෙ වම් කණ පොඩ්ඩක් කහනවද? මේ..... මට ඉවසගන්ටම බැරි තරමට එතන කහනව"

"හරි මම ඔයාගෙ වම් කණ විතරක් නෙවෙයි ඕනනම් දකුණු කණ වුනත් කහන්නං. හැබැයි ඔයා අද හවස මට ඔයාගෙ රැවුල කපන්ඩ ඉඩ දෙන්නම ඕන. මොකද කියන්නෙ?" 

"ඔන්න ඕකනෙ කියන්නෙ..ඔය ඉතිං පොඩ්ඩක් ඉඩ දුන්නම…" 

"හරි හරි කලබල වෙන්න එපා. කිසිම ප්‍රශ්ණයක් වෙන එකක් නෑ. මමත් ජීවිතේට කාගෙවත් රැවුලක් කපලම නෑ. බලමුකො එහෙනම් නේද?" 

"මමත් ජීවිතේට කාගෙවත් රැවුලක් කපලම නෑ.
කපලම බලමු නේද?" 

******************************* 

විල් සහ ලුයිසාගෙ කතාව ගැන මට ඉස්සෙල්ලම කිව්වෙ අපේ සිත්තමී තරුණ නෝනා මහත්මිය. එතුමී මාස හතර පහකට ඉස්සෙල්ල "Me before you" පොතේ කොටසක් පරිවර්තනය කරල පෝස්ට් එකක් විදිහට පළකලා. ඉතිං සිත්තමීගෙ රසඥතාවය ගැන මම දන්න හින්ද මම ඇහුව ඒ පොතේ PDF කොපියක් එහෙම නැද්ද? කියල. ඒ පාර මට හැරෙන තැපෑලෙන් එකක් එවල තිබ්බ. 

ඒත් ඇත්තම කිව්වොත් මට ඔය කම්පියුටර් ස්ක්‍රීන් එකේ පොත් කියවන එක හරියට මරන්නා වගෙ. බැරිම නම් මිසක තමයි. අපි ඉතිං හැත්තෑවෙනි දශකයේ පොත් කියවන්ට පටංගත්තු උදවිය වෙච්චි. භෞතික පිට කවරයක් තියන , නහයට ලංකලාම කඩදාසි සුවඳයි මුද්‍රණ තීන්ත සුවඳයි එන හැබෑම පොතක් කියවන එක වගෙ කොහෙද කම්පියුටර් එක දිහා බලාගෙන කියවන එක? නෑ කියනවද? 

ඉතිං මේ මෙහෙට සිසිර කාලෙ. රීඩිං ලෑම්ප් එක පත්තු කරගෙන කොට්ට දෙක ඇඳ විට්ටමට හේත්තු කරල බ්ලැන්කට් එකකුත් පොරවගෙන පොතක් කියවන එකේ තියන අසමසම සතුට වෙන කිසිම දෙයකින් ලබන්න බෑ. ආ...යන්තං නින්ද යාගෙන එනකොට ඉබේම පොත බඩ හෝ පපුව උඩට වැටෙනව. මට එහෙම්මම නින්ද යනව. ආය සමහරවෙලාවට ඇහැරෙන්නෙ රෑ එකට දෙකට. දණිපනිගාල පොතේ අන්තිමට කියවපු තැන පිටුව නමල , පොත මේසෙ උඩ තියල, ලෑම්ප් එක ඕෆ් කරල මම නිදාගන්නව.......

ඉතිං ඔය කම්පියුටර් එකේ පොත් කියවීමට ඇති බලවත් නොකැමැත්ත හින්දම අර Me before you පොත කියවන එක දවසින් දවසම කල් ගියා. ඊට පස්සෙ මේ පහුගිය මාසෙ නත්තල් දවසෙ මම ගියා මෙහෙ අලුත විවෘත කරපු පොත් සාප්පුවකට. අප්පටසිරි ගජ..මෙන්න ඒකෙ පොත් රාක්කයක එක තට්ටුවක්ම පුරවල Jojo Moyes ගෙ පොත්. (Jojo Moyes කිව්වෙ අර Me before you පොතේ කතුවරිය, හොඳේ?) ඒ පාර Me before you පොතයි ඒකෙ අනුගාමී කෘතිය (Sequel) වන After you පොතයි දෙකම ගත්ත ඔන් ද ස්පොට්. තවම Me before you පොතේ කාලක් වත් කියවන්ට වුනේ නම් නෑ. ඒ කියවපු හරියෙ මට අල්ලල ගිය කොටසක් තමයි ඔය පරිවර්තනය කලේ.......

සුවිශේෂී ස්තූතිය - සිත්තමී නෝනා මහත්මියට.....