522. සෙනෙහසක් ගලා ගිය ලකුණු ඇඳි හදවතේ - නොහැඟවූ ආදරය - The Eternal Torment of Unexpressed Love

මේසයක් මත තැබූ කහ සහ රතු පැහැති
අරලිය මල් දෙකක්.....Getty Images

සිතක බැඳි සෙනෙහසක්,

සඟවගෙන ඉන්න බෑ,

අසණියක මතු වෙන්නෙ,

මේකුලක් පිටිපස්සෙ,

ඇඳෙන විදුලිය වාගෙ,

පරණවිතාන මහත්තය විජ්ජුලතා කිව්වෙ මන්දාරම් වෙලාවෙ අහස් කුස එළිය කරන විදුලි දහරාවන්ට. එතුමා කිව්වෙ සීගිරි ළඳුන් අතරින් රන්වන් ළඳුන්ගෙන් විජ්ජුලතා සහ අඳුරුවන් ලඳුන්ගෙන් මේඝලතා සංකේතනය වන බව.

අට වසරෙ අපිට ඉතිහාසය උගන්නපු ජයසේකර මහත්තය කලුලෑල්ල වැහෙන්ට සීගිරි ළඳුන්ගෙ ජීවමාන ප්‍රමාණයෙ සිතුවම් එල්ලලයි ලංකා ඉතිහාසයෙ සීගිරි යුගය පාඩම ඉගැන්නුවෙ. 

පාඩමට ඇහුංකං දෙන අතරෙ පන්තියෙ අනික් පැත්තෙ මට ඉස්සරහ පේළියෙ කෙළවරේම ඉඳගෙන උන්නු ඇය දිහා මම හොරැහින් බැලුව. එහම බලනවට කියන්නෙ කටාක්ෂ නිරීක්ෂණය කියල.

ඇස් කොණින් නුඹ මවෙත හෙලන බැල්මට ලඳුනි, 

මගේ සිත දැවීයයි වියළි තණ බිමක්සේ…

ඒ වෙලාවෙ හැබැයි ඇත්තම කිව්වොත් ඇගේ පූර්ණ අවධානය යොමු වෙලා තිබුනෙ ජයසේකර මහත්තය කෙරෙහි. ඒත් අර කතාවක් තියනවනෙ තමන් දිහාවෙ කවුරුන් හෝ එක එල්ලේ බලා ඉන්නව අපෙන් බහුතරයකට සවනේන්ද්‍රියකින් වගෙ දැනෙනව කියල. ඇයත් මම හිතන්නෙ එහෙමයි. ඉස්සෙල්ලම මම දැක්කෙ ඇගේ වම් කම්මුල ලාරත් පැහැයකට හැරෙනව. ඊට පස්සෙ හෙමීට ඒ ලාරත් පැහැය ගෙල දක්වා පැතිරගියා. 

"සීගිරියෙ මේ වගෙ දැවැන්ත ඉදිකිරීමක් කරන්නට කාශ්‍යප රජතුමාට ...... "

ජයසේකර මහත්තයගෙ කටහඬ ටිකෙන් ටික අඩුවී අවසන නෑසී ගියේය. එසැණින් ඇය සෙමෙන් හිස හරවා මදෙස බැලුවාය..............සෙමෙන් ළය මුළුමනින් පිරීයන පරිදි හුස්මක් ඉහළට ගත් මම මම දෑස් පියාගතිමි.

"අර විජ්ජුලතා කතාව ගැන මොකද ඔයා හිතන්නෙ?"

එදින සවස පාසල් ක්‍රීඩා පිටිය කෙළවර සුවිසල් මාර ගස සෙවණෙහි වූ ගලින් නිමවූ අසුන මත මා අසළ හිඳ අපගේ යහළු යෙහෙළියන් පිටියෙහි ක්‍රීඩා කරන අයුරු මඳ සිනහවකින් විකසිත වූ මුවින් යුතුව නරඹමින් හුන් ඇගෙන් මම විමසීමි.

" පිස්සුනෙ………"

"කාටද? ජයසේකර සර්ට? "

"නෑ..නෑ..මිස්ටර් පරණවිතානට...හිහ්..හිහ්...ඔය ඈත අතීතයෙ සිද්ධ වෙච්චි දේවල් ගැන හරියටම පිළිගත හැකි සාක්ෂි නැත්නම් අර්ථ කථන දෙන්ට යන එක එච්චර සාර්ථක නෑ.."

අපගේ පන්තියේ දක්ෂතම ශිෂ්‍යාව වූ ඇගේ මතයන්ට බොහෝ ගුරුවර ගුරුවරියෝ පවා ගරු කළෝය.

ඒ දශක හතරකුත් තවත් ටිකකට පෙර කලකදීය. කාලය ගෙවී ගියේ සක්වළ සිසාරායන්නාවූ අන්තරීක්ෂ කිරණයක වේගයද පරදවමිනි.

රජයේ විශ්‍රාම වැටුප් ගෙවීමේ දිනය යෙදුනු පසුගිය ගුරුදින ඇය අප නිවස අද්දර දෙවට ඔස්සේ සෙමෙන් පියනඟා පැමිණියේ සුදු පැහැති ඔසරියකින් සැරසීය.

"අහ්..අද කවදද හරියටම? පෙබරවාරි නමය නේද? චන්ද්‍රසිරි නැතිවෙලා අනිද්දට අවුරුදු කීයක්ද? පහක්..නෑ..හයක් නේද?" එසේ තොල මතුරමින් මම අඩක් විවරවූ කවුළුව තුලින් ඇය දෙස බලා සිටියෙමි. ඇය ගමන අඩාල නොකරම හිස හරවා කවුළුව දෙස බැළුවාය. ඇගේ දෙතොලග මන්දස්මිතියක් ඇඳී ගියේය. අඩක් විවරවූ කවුළුවේ තිරයට මුවාවී ඇය සුදු පාසල් නිල ඇඳුමින් සැරසී දෙවට ඔස්සේ පැමිණෙන අන්දම දෙස බලා සිටීමට මම එදවස බොහෝසේ ප්‍රියකළෙමි. එබැව් ඇයද හොඳින් දැනසිටියාය.

ඉදිරිපස දොර වසා යතුර කළිසම් සාක්කුවට දමාගත් මම ගේට්ටුව විවර කොට ඒ අසළ ඔසරි පටින් හිස මුවාකොටගත් වනම හුන් ඇය හා එක්වීමි. "යමු……."

"මේ දන්නවද වැඩක්?" ඇය හිස ඔසවා මදෙස බලා විමසුවාය.

"මොකක්ද?" 

"මට ඊයෙ එක පාරටම විජ්ජුලතා කතාව මතක් වුනානෙ.."

"මොකද්ද විජ්ජුලතා කතාව කිව්වෙ?... මට මතක නෑනෙ.." මම දෙබැම රැළිකොටගෙන විමසූයේ සිහින් සිනාවක්ද දෙතොලට නංවා ගනිමිනි.

" බොරු කියන්න එපා අනේ..ඔයාට මතකයි....."

"කොහොමද කියන්නෙ මම බොරු කියනව කියල?"

"මම දන්නව. ඔයා ඔය බොරු කියනකොට ඇස් බැමි රැළි ගහ ගන්නෙ හිතලමයි. ඒ ඇත්තටම මතක නෑ කියල මට පෙන්නන්ට..මම දන්නෙ නැද්ද ඔයා ගැන....."

"මොනවද සුගත් බොන්නෙ?" දම්මි විමසුවාය. "කස ඇට දාපු අයිස් සරුවත්?"

"ඔයාට තවම ඒක මතකයි නේද?"

"එහෙමත් අමතක වෙනවද සුගත්?" තමා විසින් පැවසූයේ අනවශ්‍ය දෙයකැයි ඒ වදන් මුවින් පිටවූ විගස දම්මිගේ සිතට නැඟිනි. ඇය වහා බිම බලාගත්තාය.

"ඔව්...මම තාමත් කැමති කස ඇට දාපු අයිස් සරුවත් වලට..මගෙ ආසාවන් මොකවත්ම වෙනස් වෙලා නෑ දම්මි…" සුගත්ගේ වේදනාබර හඬ ඇගේ දෙසවන් විනිවිද ගියේ පිහි තුඩක් පරිද්දෙනි.

"ඒ පාර මොකද?" ඇය මගේ සුරත ගෙන දෙනෙතට එබුනාය. 

"මට ගොළු හදවත මතක් වුනා."

"ගොළු හදවතේ සුගත්ට මම කැමතියි…" ඈත අතීතයේ දිනක ඇය පැවසූයේ අප දෙදෙන බසයෙන් බැස ගුරුපාර ඔස්සේ නිවෙස් බලා එද්දීය.

"ඈ? එහෙමද? මම හිතුවෙ ඔයා සුගත්ට කැමති නැතිවෙයි කියල...ඒ තියා කරුණාසේන ජයලත්ටත් පස් පඩංගුවෙ බණියි කියලත් මට ආයෙම හිතුන.. "

"හිහ්..හිහ්..එහෙම හිතුනද? එහෙමනම් මහත්මයා ඔබ වැරදියි…"

"හරි මොකක්ද ඔයා සුගත්ට කැමති වෙන්ට හේතුව?"

"සෙනෙහෙවන්ත කොල්ලෙක් උනාම සුගත් වගේ වෙන්ට ඕන. කෙල්ල වෙන අතක් බැලුවත් කොල්ල ඒ කෙල්ල වෙනුවෙන්ම කැපවෙලා ඉන්ට ඕන. සුගත් වගෙ නිතරම බොන්ට නම් ඕන නෑ. ඉඳහිටල කෙල්ල මතක් වෙලා පොඩ්ඩක් බිව්වට වරදකුත් නම් ඉතින් නෑ.."

"මොකක්? මම කිව්වයි කියල හිතා ගන්නව.." මම ඇගේ කණ මිරිකීමට තැත් කලෙමි. ඇය මගෙන් ඉවත්ව සිනාසෙමින් ඉදිරියට දිව ගියේ මහ හඬින් සිනා සෙමිනි.

ඇයටද ඒ සිදුවීම සිහි වන්නට ඇත. සිනහව සඟවා ගැනීමට ඇය ඉවත බලාගත්තාය. 

"යමු යමු ගොළු හදවතයි බීරි පෙණහැල්ලයි ගැන කතා කරමු පස්සෙ. දවල් උනොත් බැංකුවෙ පෝලිම …"

"මට හිතෙනව ගොළු හදවත වගෙ කතාවක් ලියන්න…" ඇය පසුදිනෙක පැවසුවාය.."මොකක් හරි හොඳ නමක් කියන්නකො.."

"ම්ම්ම්..ගොළු හදවත වගෙ කතාවකට සුදුසු නමක් නේද?...හා..හරි..ෂෝක් නමක් මතක් වුනා.."

"මතක් වුනා????  අනේ කියන්නකො"

"ඔයාගෙ ඔය පොතට නම දාමු බීරි පෙණහැල්ල කියල.." මම එසේ පැවසූයේ ඇය අසල හිඳසිටි අසුනින් වහා නැඟිට ඉවතට පනිමිනි.

"යමු..අන්න බස් එකක් නම් එනව…."

මම ඇගේ සුරත ගනිමින් පැවසූයෙමි.

සෙනෙහසක් ගලා ගිය ළකුණු ඇඳි හදවතේ,

ළයපුරා තවම ඇත සුවඳ ඒ සිහිනයේ,

අකුසලය ගෙවා අහවර කරමි මේ බවේ,

ඉපදෙන්ට පතමි නුඹ සමඟ සංසාරයේ,

Who was I to question a love that was whispering as a winnowing wind? Who was I to question a love that was shooting up sprouts as when the spring comes ? Who was I to question a love that was as gentle as a floating snowflake that heralds the winter? Who was I to question a love that would inside me everyday for the rest of my life and even beyond? - Nicholas Sparks - The Notebook

P.S.- ගොළු හදවතේ සංගීතය කියන්නෙ ශ්‍රී ලාංකික චිත්‍රපට සංගීතයේ කඩඉමක්. නිසල රාත්‍රියක අනික් හැමෝම නිදි සුව ලබද්දි හොඳ ස්ටීරියෝ හෙඩ්ෆෝන්ස් සෙට් එකකින් ගොළු හදවතේ තේමා සංගීතය අහන එක තරම් ආශ්වාදයක් ලැබිය හැකි වෙනත් අත්දැකීම් තියෙන්නෙ තව බොහොම ස්වල්පයයි. ඒ අත්දැකීම ලබන්න ඔබත්කැ මතිනම් පල්ලෙහා තියනව ඔන්න...