100. අතීතයෙන් ගඟ ගලා බසී

'අතීතයෙන් ගඟ ගලා බසී'

මේ වාක්‍යය ඛණ්ඩය අහපු මුල් ම වතාවේ සිට මේ වනතුරු ම ඇහෙන ඇහෙන වාරයක් පාසා හිතට නැගෙන්නේ අමුතු සිතුවිල්ලක්. දුටු පමණින්, ඇසූ පමණින් දැනෙන්නේ කාලය පැටලුනු වාක්‍යයක් වගෙයි. ‘තාත්තා ඊයේ වැඩට යන්නේය’ වගේ වාක්‍යයකත්, ‘අතීතයෙන් ගඟ ගලා බසී’ වාක්‍යයෙත් අසමාන කම් වලට වඩා සමාන කම් වැඩියි වගේ මට දැනෙන්නේ. ඇත්තට ම කොහොමද අතීතයෙන් ගඟක් ගලා බහින්නේ නේද?

ඉඳින් කාලාන්තරයක් තිස්සේ මගේ හිතේ ඇතිවුනු පෙරළි මගින් හා මා හා ඇසුරේ සිටින මිතුරු මිතුරියන්ගේ අදහස් මගින්, එකතු කරගත් කාරණා කැටියෙන් මේ වාක්‍යයට මහිතේ තියෙන්නේ මේ වගේ අර්ථකථනයක්.

‘අද සිදුවන සෑම සිදුවීමකට ම අතීතයේ ද තමන්ට ම අනන්‍ය වූ තැනක් හිමියි... එහෙමත් නැත්නම් අතීතයේ යම් දිනෙක සිදු වූ දෙයක් නැවත නැවත සිදු වීමේ සම්භාවිතාව අප හිතනවාට වඩා වැඩියි. කාලය වෙනස්, මුහුණ දෙන ජීවින් මෙන්ම අජීවින් ද වෙනස්, ස්ථානයන් වෙනස්, නමුදු සිදුවීම් හැමදාමත් එක වගෙයි. සමහර දේවල් කාලය වෙනස් වුනාට එකම පිරිසකට වරින් වර සිදුවන අවස්ථාත් දකින්න පුළුවන්’

ඔය වගේ අදහසක් හිතේ තිබුනත් මට මෙහෙමත් හිතෙනවා වෙලාවකට. ‘පහත් තැනින් යයි ගලා ජලේ’ කියන්නැහේ, අද සිදුවන සැම දේකටම වැරැද්ද අතීතයට පැවරීමක් ගැනවත් මේ වාක්‍යයෙන් කියනවාවත්ද කියලා.‍ ඒත් ඒ වගේ ඇනුම්පදශීලි අර්ථයකට වඩා මුලින් කී අර්ථය ගැන හිතන්න මං කැමතියි. ඒ සිතුවිල්ල හරිම සුවදායක විදිහට හිතට දැනෙනවා.

ඔව්... සිදුවීම් නැවත නැවත සිදුවනවා යයි සිතුවහ ම වෙන්න පුළුවන් කාරණා වර්ග හතරක් තියෙනවා.

1. යහපත් සිදුවීම්

2. අයහපත් සිදුවීම්

3. යහපත් හෝ අයහපත් යැයි වර්ග කල නොහැකි සිදුවිම්

4. මේවාට අයත් නොවෙන වෙනත් සිදුවීම්

හැබැයි මේ කාරණා වලට සිදුවීම් ගොනු වන්නේ තම තමන්ට එම සිදුවීම් දැනෙන ප්‍රමාණේ අනුව තමයි. කෙනෙකුට යහපත් වන දේ තව කෙනෙකුට අයහපත් වන අවස්ථා මොන තරම්ද?

මගේ බුද්ධි මට්ටමේ තරමට නං මුලින් කී සිදුවීම තුන හැර 'වෙනත් සිදුවීම්' කියා කිසිවක් නැහැ. නමුත් මගේ බුද්ධි මට්ටමට වඩා යහපත් මට්ටමින් යුත් බුද්ධියකින් හෙබි කෙනෙක් ඇවිත් ආ එහෙනං ඔයා මේ සිදුවීම වර්ග කරන්නේ කොයිකටදැයි, හිතා ගන්නවත් බැරි සිදුවිමක් ගෙන හැර පෑවොත්, ආ ඒකද ඒක අයත් වන්නේ හතරවන වර්ගයට යැයි පවසා සාධාරණීකරණය කරන්නට දැන් මට පුළුවන්. ඇත්තටම මේ ක්‍රමය මගේ ක්‍රමයක් නොවේ. පාසල් සමයේ ගුරුමහත්මීන් විසින් අප හට සටහන් කරගන්න දුන් බොහෝ ලැයිස්තු අවසන් වූයේ, අවසන් අයිතමය ලෙස අනෙකුත් දෑ යනුවෙන් සටහන් කරමින්. ඒ සමහරවිට දරුවන් අතරින් කෙනෙකු ගුරුතුමියට හිතාගන්නවත් බැරි කාරණයක් ඉදිරිපත් කල හැකි වීම මෙන්ම ලියා නිම කල නොහැකි තරම්, වඩා වැදගත් නොවන කාරණා බොහොමයක් ද තිබිය හැකි නිසා විය හැකිය.

ඉතිං මං මේ කියන්න ගියේ, මොන සිදුවීම නැවත නැවත සිදු වුනත්, යහපත් සිදුවීමක් නිසා දැනෙන සතුට සිදුවීම සිදුවන වාර ගණන අනුව අඩු වෙලා යන්නෙත්, අයහපත් දුක්බර සිදුවීමක් නිසා දැනෙන දුක එන්න එන්න ම වැඩි වන්නෙත් මුහුණ දෙන කෙනාගේ අඩු ලුහුඬුවකින් මිස සිද්ධියේ දෝෂයකින් නොවේ කියලායි මට හිතෙන්නේ. දුක්බර සිදුවීමක් වුනහම, ‘අද විතරක් නෙමෙයි, මට විතරක් නෙමෙයි මේ දේ ලෝකේ පටන් ගත්ත කාලේ ඉඳන්ම වෙච්චි දෙයක්, ඒ වගේම ලෝකාවසානය දක්වාම සිදුවන දෙයක්. ඔව්වා මොනවද මෙයා’ කියලා හිතලා, තමන්ගේ පැත්තෙන් සිදු වෙච්චි වැරදි අඩුපාඩු තියේ නං ඒවා ආයේ සිදුවන්න ඉඩ නොතියා, වඩා යහපත් වු හෙට දවසක් සඳහා ජීවත් වෙන්න පුළුවන් නම් ඒක හරිම වටින දෙයක් වෙයි. ඉතිං එහෙම වෙලාවට අතීතයෙන් ගඟ ගලා බැස්සට එච්චර තද දුකක් දැනෙන එකක් නැහැ.

දැන් ඔබට හිතෙන්න පුළුවන්, මේ සිද්ධාන්තය බලපාන්නේ විරහ වේදනාවෙන් පෙළෙන පෙම්වතුන්ට විතරයි කියලා. නැහැ පෙම්වත් සමය කියන්නේ ජීවිතයේ බොහොම කෙටි කාලයක්. ඒක තේරෙන්න ඒ සමය පහු කරලා අනෙකුත් අවධීන් වලට එළඹෙන්න ම ඕනෑ. දරුවෝ නිසා දුක් විඳින දෙමව්පියන්ට, දෙමව්පියන්ගේ සමහර අඩු පාඩු නිසා දුක් විඳින දරුවන්ට, සහකාර පාර්ශ්වය නිසා පීඩාවනට පත් වෙන අයට, පාලකයින්ගේ කාරණාවන් නිසා පීඩනයට ලක්වෙන ජනතාවට, (අප්පේ ජනතාව එයිද දන්නේ ‍නැහැ කඩු කිණිසි අමෝරාගෙන මං දිහාවට), පන්සලේ හාමුදුරුවන්ගේ හැසීරීමෙන් කණගාටු වන දායක පිරිසට, සර්ව රාත්‍රික පිරිත් දේශනයකට වැඩියහ ම, පිංවතුන් සැම සුව නින්දේ පසුවෙමින් නිළියන්ගේ පමණක් නොව නළුවන්ගේද විකාර දක්වන අයුරු දකිමින්, සාදුකාරයක්වත් නොඅසා, බිත්ති සහ ගෘහ භාණ්ඩ වලට පිරිත් දෙසන හාමුදුරුවරුන්ට ආදී සහ නොකී අනෙකුත් සැමදෙනට කණගාටුදායක, සිත කළකිරවන අවස්ථාවන් හිදී මෙම වෘත්තාකාර ජීවන චක්‍රය සිහිකරමින් සිත හදාගන්න පුළුවන්. ප්‍රධාන ම දේ ව්‍යාකූල වූ, කලහාකාරී අවස්ථාවක් හීදී හැකි සෑම විට ම මුවින් නොබැන නිහඬව පසු වීමයි. තේරුම් ගන්න. මං මේ කිව්වේ සුහද සාකච්ඡා ගැන නෙමෙයි. පැටලිලි අවස්ථා ගැන. අමාරුයි තමයි. ඒත් ඒක තමයි විදිහ.

මට මේ ලඟදී අගනා වාක්‍යය ඛණ්ඩයක් කියවන්න ලැබුනා. ඔබේ මුවින් පිට නොවූ වදන් වල ස්වාමියා නුඹය. එලෙස ම ඔබේ මුවින් පිට වූ වදන් වල වහලා ද නුඹය.‍ ඉතිං ඒක එහෙම තමයි. අනිත් කෙනෙකු ඒ කෙනාගේ වදන් වල වහලා වෙන හැටි බලා සිටිමින් තමන්ගේ වදන් වල ස්වාමියා වෙලා ඉන්න එක අපූරු දෙයක් නෙමෙයිද? අපූරු දෙයක් ම තමයි. එක කොම්බුවකින්වත් පිළිතුරු වදන් නොදී දරාගෙන සිටින්නට ඔබට හැකි නම්....... එය තරම් අගනා පිළිතුරක් තවත් නැති වෙන්න පුළුවන්. ඉතිං ඔය වගේ ගංගාවන් නිරතුරු අතීතයෙන් ගලා බහිනවා. ඒක තමයි ලෝක ස්වභාවය....

ඉතිං මුලින් දෙවැනි කාරණය ගැන කිව්ව නිසා දැන් පළවෙනි කාරණයට එමු නේද?

යහපත්, සතුටුදායක සිදුවීම් නැවත නැවත සිදුවනවාට කවුදු අකමැති නේද? ඒත් ඒ සතුටුදායක සිදුවීම් වලට නිසි තැන දෙන්නේ කීයෙන් කී දෙනාද?

දුක්බර සිදුවීම් සිදුවන විට ඉහත කී අයුරින් හිත හදාගන්නවා වගේම, සතුටුදායක සිදුවීම් සිදුවෙන කොට, නැවත නැවතත් සිදුවුනත්, මුල් වරට සිදුවන්නා සේ ප්‍රීතියෙන් මුහුණ දීම හිතට ගතට පහසුවක් වෙයි. ඔව්... හැම දෙයක්ම... හැම හිත පිනවන දෙයක්ම... මේ දැන් මුල්වරට සිදුවනවා සේ සිතා සතුටු වෙලා බලන්න දැනෙන අපූරුව. දිනපතා හමු වුනත්, හැමදාම උදයේ තමන්ගේ පෙම්වතා/පෙම්වතී හමුවන විට ප්‍රේම කථාව ආරම්භ වූ දවසේ වගේ උද්යෝගයෙන් හමුවන්නට පුළුවන් නම්, හැමදාමත් උදේ ආහාරය නොහැකි නම් තේ කෝප්පය හෝ පවුලේ හැම සමග එක්ව දොඩමලුව සිනාසෙමින් ගන්නට හැකි නම්‍, ආදරයෙන් හිටවපු ගහක පිපෙන හැම මල ම පළමු මල සේම ආසාවෙන් දකින්නට හැකි නම්, කොටින්ම හැම හාදුවක් ම ප්‍රථම හාදුව සේ හිතන්නට හැකි නම්, එහෙම ගංගාවල් අතීතයෙන් කොච්චර ගලා බැස්සත් එපා වෙන එකක් නැහැ.

අයහපත් හෝ යහපත් යැයි වර්ග කල නොහැකි සිදුවීම් ඔහේ සිදු වුනාවේ. යහපත් සිදුවීම් වලදි හැකි පමණ සන්තුෂ්ටියෙන් මෙන් ම අයහපත් සිදුවීම් වලදී සිදුවීමේ ස්වභාවය වටහාගෙන, ගලන ගඟට කැමති දෙසකින් ගලන්නට හැර ජීවත් වීම සැනසීමට කාරණයක් සේ මට සිතේ. බුදු දහමින් යම්තාක් අපගමනයක් පෙන්නුම් කලත් මේ ක්‍රමය ගිහි අපට හොඳ ක්‍රමයක් ලෙසින් ද මට හැ‍ඟේ.

ඇරත් බුදු හාමුදුරුවෝ දේශනා කලේ සංතුෂ්ටි පරමං ධනං කියලා නොවෙද?. පරම සුවය වෙච්චි නිර්වාණය යම් පමණකට දුර වූ අපට, අහල පහළ තියෙන පරම ධනය ටිකක් එක්කාසු කරගන්න පුළුවන් නම්, අගතියට නොවැටී ජීවත් වන්නට මාර්ගය එළි පෙහෙළි වේවි. අප හා බැඳුනු බන්ධිතයින්ගේ ජීවිත වලට ද සතුට ගෙන එන්නට අපට හැකි වේවි. ඉඳින් අතීතයෙන් ගඟ ගලා බසින්නේ හිත සතුටු කරවන දෙසකින් නම්, ඒ සතුට දෝත විදහා පිළිගන්න. ඒ වෙලාවට මුළු හිතින් ම හිතන්න.........

මේ එළඹෙන්නේ සතුටු සමයයි...

The Happy Era……… 


(Completed 100 blog  posts.... ඇති යාන්තං :) :) :) )