192. වණ කැළැල පිරිමදිමි....

පිරිමදිමි රිදුම්දෙන වණ කැළල, 

හදවතට තවත් සෝ දුක් කුමට? 

අවසඳත් මුවාවී  ගිරි හිසට, 

තරු පිරුණු අහස තනිකලෙ කිමද? 

මල් රොනට ඇදෙන බමරකු තුඩග, 

අරවින්ද රත්පැහැය මිලින වෙත, 

මදනලෙහි තැවරි රොන් සුණු පුසුඹ, 

විඳිත කෙළෙසක ළමැද පුරවාන, 

මහත් සඳ පතිතවිය විල් දියට, 

නිල් දියෙහි කඩ සහසකට බිඳින, 

කැළඹි දිය යලි නිසල වන තෙක්ම, 

විල් ඉවුර වැතිර ඉමි එකලාව, 

නෙත් කෙවෙනි අග රැඳුනු කඳුළු බිඳ, 

පියාගත් පිල්ලමට බර වැඩිය, 

වෙර යොදා වසාගමි කඳුළු විල, 

වැසුණු ඇස් පැහැර ඔබ සිනාසෙත, 

සෙනෙහසින් සමුදුනිමි කඳුලකට, 

නෙතු අගින් වැටෙන දෙකොපුල මතට, 

මුදු සිනහ දෙතොලගින් මැකුණු සඳ, 

බවග තෙක් විඳිමි සෝ දුක් සුසුම,