430. සිව්වසරකට පසු - 2 - කෙට්ටු කොලූ, Full Metal Jacket සහ Stanley Kubrick

ඇත්තම කිව්වොත් සද්දයක් ඇහුනෙමත් නෑ. ඒත් මා දිහා කවුද බලා ඉන්නව කියල ඉවෙං වගෙ තේරිල මම හැරිල බැලුව. පඩි පෙලෙං ගොඩ වෙන තැන ඉන්නව හිටගෙන කෙට්ටු කොල්ලෙක්. වයස විසිපහක් වගෙ ඇති. ඊට පිටිපස්සෙ හිටගෙන ඉන්නව අර පල්ලෙහා තට්ටුවෙ රිසෙප්ෂන් එකේ හිටපු කෙල්ල. දෙන්නම ඇස් ලොකු කරගෙන මා දිහා බලා ඉන්නව. 

"අ..පි..මෙ..හෙ..ම..යි..ද..ත්..ම....දි....න්...නෙ..පුං..චි..බු...රු..සු..වෙං......" ඒ විදිහට අර්ධ ශත වර්ෂයකට වගෙ ඉස්සර මොන්ටිසෝරි මිස් කියා දුන්නු විදිහට පොයම් එක ඉවර කරල මම නැවතිල ඔලුව උස්සල අර කොල්ලයි කෙල්ලයි දිහා  බැලුව.

"මාර රස්නයක්නෙ මේකෙ උඩ තට්ටුවෙ තියෙන්නෙ. මොන විදිහට වත් ඉන්ටම බෑනෙ" මම එහෙම කියල ෂර්ට් එක ඈත් කරල පපුවට හුලං ටිකක් පිඹ ගත්ත.......

රිසෙප්ෂනිස්ට් ගෑණුළමයා මා දිහා තව ටිකක් වෙලා බලා ඉඳල යන්තමට හිනාවෙලා පඩි පෙල බැහැල ගියා.කෙට්ටු කොලුව ඉස්සරහට ආව.

"සර්, ෆොටෝ එකක් ගන්නද?" 

"ඔව්,ඔව් ඒකට තමයි මම ආවෙ." 

"නැතුව ආය උඹලගෙ මේ පෝරණුවට එන්නෙ ජහුටා නටනව බලන්ටය" මම එහෙම කිව්වෙ නෑ. හිතුව ඔන්ලි. (ජහුටා නාට්‍ය පිළිබඳව ඔබ තුමාල සහ තුමීල හැමෝම මනා අවබෝදයකින් පසුවෙතැයි යන උප කල්පනය මත පිහිටා ඒ සම්බන්ධව වැඩි දුර විස්තර කිරීමෙන් වළකින්නෙමි.)

පපුවට පිඹින ගමන්ම මම සාක්කුවෙං අර පල්ලෙහයිං දුන්නු රිසිට් එක අරගෙන කොලුවට දුන්න.ෆොටෝ ග්‍රැෆර් කොලුවගෙ ඇඳුම් පැලඳුම් දැනට ඔය ඉන්න කජුකිරි කොල්ලන්ගෙ විලාසිතානුකූලයි. ඒ කිව්වෙ කලිසම තට්ටමෙං බාගෙකට විතර බැහැල.පත බෙල්ට් එකක් තිබ්බට ඒකත් ලූස්. දැක්කහම ඇඟේ ලේ වතුර වෙනව කලිසම දැං හැලෙයි දැං හැලෙයි කියල. (මම මේ ඊයෙ පෙරේද නුවර ඇඳුං කඩවල් මුලු වස්සං පීරුව යන්තමටවත් පස්ස වැහෙන ඩෙනිමක් හොයාගන්ට. කොහෙද එක කඩේකවත් නෑ ඔන්න කිව්වට විස්වාස කරන්ට. අන්තිමට වැඩේ අල්ලල දාල ආපිට ආව) කලිසම නිකං කකුල් දිගේ පේන්ට් කලා වගේ.සපත්තු වල ඉස්සරහ උල අර රජකාලෙ නිලමෙලා දාපු සපත්තු වගෙ.කොණ්ඩෙ හරියට අස්වයෙක්ගෙ මොල්ලිය වගේ ජෙල් ගාල පස්සට පීරල.

වරදවා වටහා නොගනු මැනවි මේ කිසිදු අයුරකින් වර්තමාන ගැටවරයින්ගේ ඇඳුම් විලාසිතාවන් කෙරෙහි අප්‍රසාදය පලකරන්නක් නොවේ. කලින් කල පලින් පල කිව්ව වගේ හැම දෙයක්ම කාලානුරූපව වෙනස් විය යුතුය. වෙන ඉතිං තවත් අහවල් දෙයක්ද අපේ අතිගරු කාලෝ පවා කාලානුරූපව වෙනස් වී ඇති කල..... (මම මේ කිව්වෙ අර ප්‍රොෆ් කාලෝ ගැන...)

පෝටොස් සාප්පුවෙ කොලුවනං හැබැයි අපරාදෙ කියන්ට බෑ හොඳ හැදිච්ච එකා. පෙලක් දැං හැදෙන කොල්ලො ඉන්නවනෙ නාන්නෙත් කං දෙකේ ඉයර් පෝං ගහගෙන.මනුස්සයෙක්ගෙ මූණ බලල කතා කරන්නෙ නෑ. අර සැට් එක කණේ ගහගත්තම ඕකෙම තමයි සිහිය.

"පාස්පෝට් ෆොටෝ එකක් නේද ගන්ට ඕන?" කොලුව ඇහුව. 

"ඔව්..ඔව්..මොකද්ද මේ දැන් පෝටොස් අතට දෙන්නෙ නැති කතාව?"

"ඔව්නෙ...දැං ටික දවසක් වෙනව. ඉමිග්‍රේෂන් එකෙන් කියල තියන අලුත් ක්‍රමේට තමයි තමයි වැඩේ වෙන්නෙ."

"කොහොමද දැං ඔය වැඩේ වෙන්නෙ?" 

"මෙහෙමයි. ඉමිග්‍රේෂන් එකේ රෙජිස්ටර් වෙච්චි ස්ටුඩියෝ තියනව. එව්වට ගිහිල්ල ෆොටෝ එකක් ගත්තම ස්ටුඩියෝ එකෙන්ම ඉමිග්‍රේෂන් වෙබ් සයිට් එකට ගිහිල්ල අප්ලෝඩ් කරන්ට අවසර ඉල්ලනව. එතකොට ටයිම් ස්ලොට් එකක් දෙනව. ඒ ටයිම් ස්ලොට් එක ඇතුලත ෆොටෝ එක අප්ලෝඩ් කරන්ට ඕන." 

"අප්පට සිරි..හෙණ සිරා ගේමක් නෙ බොලේ ඒක...ඉතිං ඊට පස්සෙ?"

"ඊට පස්සෙ එහෙං ෆොටෝ එක චෙක් කරල ඒ ගොල්ලන්ට ඕන විදිහට තිබ්බොත් ඕකේ කරනව. නැත්තං රිජෙක්ට් කරනව"

"හුටා..එහෙමත් එකක්ද? ඉතිං රිජෙක්ට් කලොත් මොකද වෙන්නෙ?"

"රිජෙක්ට් කලාම ආයම ෆොටෝ එකක් අරගෙන, ආයම ටයිම් ස්ලොට් එකක් රික්වෙස්ට් කරල අප්ලෝඩ් කරන්ට ඕන"

"නෑහ්හ්හ්?... මාර කේස් එකක්නෙ ඒක...ඔය විදිහට කී පාරක් රිජෙක්ට් වෙන්ට පුලුවන්ද?"...මමම ප්‍රශ්නෙ අහල මමම උත්තරෙත් දුන්න. " මම හිතන්නෙ හත්පාරක් වගෙ පුලුවං ඇති. හත් පාරක්ම රිජෙක්ට් වුනොත් ආගමන සහ විගමන පණතෙ 17 ආ..ඊ.උහ්. වගන්තිය අනුව ආයම ඉපදිල අලුත් මූණක් සහිතව අයදුම් කරන්ට කියනව ඇති එකත් එකටම"

"ඒක නම් හරියටම දන්නෙ නෑ. මොකද තවම අපි අප්ලෝඩ් කරපු ෆොටෝ එකක් උපරිම රිජෙක්ට් වුනේ තුන් පාරයි.." කේ.කේ. (කෙට්ටු කොලූ) ෆුල් සිරා පිට කිව්ව.

"ඇත්තද? හරි හරි දැං අපෙ වැඩේ කරමුද? ෆොටෝ එක අරගෙන උඩුගත කරමුද බලන්ට"

"හරි හරි සර් අර එහා පැත්තෙ කාමරේ කෝට් හතර පහක් තියනව. එයිං හරියන එකක් ඇඳගෙන එන්ටකො එහෙනං. එතනම පිටිපස්සෙ වොෂ් බේසින් එකකුයි සබනුයිත් තියනව. තුවායකුත් ඇති" 

"හරි හරි……"

පොඩි ප්ලාස්ටික් දොරක් ඇරගෙන මම අර කොල්ල පෙන්නපු කාමරේට ඇතුල් වුනා. කණ්නාඩි මේසයක් තිබ්බ ඒක උඩ පවුඩර් පනාවක් එහෙමත් එක්ක. මුල්ලක තිබ්බ අර කිව්ව වොෂ් බේසින් එක.එතනම බිත්තියට ගහපු ඇණේක පරණ තුවායකුත් එල්ලල තිබ්බ. තුවායෙ පුස් ගඳ වගෙ මම ඉන්න තැනටත් පොඩි දුර්ගන්ධයක් හැමුව. ඒත් මම හිතන්නෙ ඒ මගෙ හිත් හෝදිසියට වෙන්න ඕන. මොකද එච්චර දුරක් පුස්ගඳක් එන්ට තුවාය තනිකරම පුස්වලින් වැහිල තියෙන්ට ඕන. එත් දැකපු හැටියට එච්චරම කේස් එක සීරියස් නෑ.

කණ්නාඩිය ගලවල කමිස සාක්කුවෙ දාගෙන මූණ සුට්ටක් සෝද ගත්ත සබං ජුංඩකුත් උලලම. අර තුවාය නම් මූණට කිට්ටු කලේවත් නෑ. කලිසං සාක්කුවෙං ලේන්සුව අරගෙන මූණ පිහගත්ත.

දොර ගාවම බිත්තියෙ ඇණ හතර පහක් ගහල එල්ලල තිබ්බ කෝට් බෑ තුන හතරක්. ඔක්කොම හැබැයි අපරාදෙ කියන්ට බෑ අර ඩ්‍රැකියුලා ඒ කාලෙ ඇඳපු කෝට් ද කොහෙද. හැම එකේම වගෙ සුදු පාට පැල්ලම් තිබ්බ කෝට් එක පුරාම. ඒ මොනවද කියල මට තාමත් හිතාගන්ට අමාරුයි. ඊටත් අමතරව ඒ පෞරාණික කබායන් පිස හමාවිත් මා පපුව පුරා පිරී ගියේ ඉතාම චිත්තාකර්ෂණීය පුස් සුගන්ධයකි. කෝට් අතරිං මගෙ ඇඟට හරියයි කියල හිතපු කෝට් එකත් ඇහැක් තරං නහයෙං ඈතට කරල එල්ලගෙන මම ඩ්‍රෙසිං රූම් එකෙං එළියට ආව.

ඇහැක් තරං කියල කියන්නෙ ඔය බෙන්තර ගඟෙං එහා පැත්තෙ ඈයොය කියනවනෙ. "හිච්චි මල්ලියේ, ඇහැක් තරං කාල වහ දාහං" කෑම මේසෙ වැහුං ඇරල එහෙමයි ඒ පැත්තෙ කියන්නෙ. බෙන්තර ගඟෙං මෙහාට නැට්ට කපපු නැති බලු පැටියෙක්වත් ගේන්ට එපා කියල ඔය ආත්තෝපදේසෙකුත් තියෙන්නෙ.

"මේ පුතා... මේ බොලාගෙ කෝට් බෑය අඳින්ටම ඕනද? බලනවකො මේක මැහුවටම පස්සෙ හෝදල නැද්ද කොහෙද. පුස් ගඳක් එනව නහය කඩාගෙන යන්ට"

කොල්ලා මූණ ඇඹුල් කරගෙන කෝට් එක දිහාවෙ බලල ආයම මගෙ මූණ බැලුව "ම්ම්ම්..සර් මේකයි වැඩේ...ඔය ගන්න ෆොටෝ එකේ උරහිස් එක මට්ටමට තිබ්බෙ නැත්තං සමහරවිට ෆොටෝ එක රිජෙක්ට් කරනව එහෙං. ඉතිං උරහිස් එක මට්ටමට එන්ට හොඳම ක්‍රමය තමයි කෝට් එකක් අඳින එක.."

"එහ්..ඒකත් එහෙමද? එහෙනං ඉතිං මක් කොරන්ටද? නහය වහගෙන හරි ඔයගොල්ලංගෙ කෝට් බෑය අඳින්ටම වෙනවනෙ. මම කියන්ටද? ඉස්සරහ නෝටිස් එකක් දාන්න පුරුස පක්සය පාස්පෝට් පෝටොස් ගැනීමට සෙම්ප්‍රතිශ්‍යා වැළඳුනු දිනවල පමණක් පැමිණෙන්නේ නම් කෘතඥ වෙමු.කියල....හෙහ්,හෙහ්, " මමම හිනාවුනා.

දකුණු අතින් නහය මිරිකගෙන වං අතිං කෝට් බෑයක් ඇඳල තියෙන කස්ටිය අත උස්සන්ට බලන්ට. මොන අතද කියල ඇහුව? ඒ ප්‍රස්නෙත් සාධාරණයි තමයි බලාගෙන යනකොට.දකුණෙං නහය මිරිකගෙන වමතිං කෝට් එක අඳිනකොට ඉතිං උස්සන්නෙ අහවල් අතද? හරි. හරි අතක් උස්සන්ට විදිහක් ඇත්තෙම නැත්තං ඔලුව හොල්ලන්ටකො. ඔලුව හොල්ලන්ට ඕන පොළවට ලම්බකව හොඳද? හරි කොහොම හරි කමක් නෑ වදෙං පොරෙං ඒක හස්තක භාවිතාවෙං කෝට් බෑය ඇඳ ගත්තයි කියමුකො.

කෝට් එකේ පෝරුදාලා තිබුනු රෙද්ද (කෝට් වල වගෙ පෝරු දානවා කියන්නෙ කෝට් එකේ ඇතුලතින් දුහුල් රෙද්දක් අල්ලනවට. Lining කරනව කියල ඉංග්‍රීසියෙන් කියන්නෙත් ඒකටමයි) තැනින් තැන දිරල ගිහිල්ල ඒ තැන්වල හිටපු කාවො ද මොක්කුංද මංද ඔන්න මගෙ ෂර්ට් එක පුරා දුවන්ට ගත්ත. ඒ පාර දණිපණි ගාල කෝට් එක ආයම වදෙං පොරෙං ගලෝල ගැසුව ඒ වැඩ වාසය කල සත්ව ගහණය ඉවතට වීසිවී යන ලෙස.ඊට පස්සෙ ආයම ඔන්න කෝට් බෑයත් ඇඳ පැළඳගෙන අර කෙට්ටු කොලුව පෙන්නපු ස්ටූල් එකේ වාඩිවුනා.

කෙට්ටු කොලූ තෙමේ අර දෙපැත්තෙ තිබ්බ සුදුකුඩ දෙකක ලයිට් එහෙම පත්තු කරල ඉස්ටෑන්ඩ් එහෙක රඳවල තිබ්බ කැමරාව පිටිපස්සට ගියා.මට මතක් වුනේ තුන්හැවිරිදි, සිව්හැවිරිදි කාලෙ බදුල්ලෙ එතකොට මාතර අපි ඉන්දැද්දි පෝටොස් අල්ලන්ට ඉස්ටූඩියෝ එකට ගිහිල්ල අල්ලන ජල්ලිය. ඒ කාලෙ ඉස්ටුඩියෝ වල තිබ්බෙ මහ විසාල කැමරා තඩි. එව්ව එකක් අඩුගානෙ අඩි හයක් වගෙ වත් උහයි. කකුල් හතරකිං හිටවල කැමරාව උඩිං කලු පාට රෙද්දක් වහලත් තිබ්බ. පොටෝ කාරය ඔය කැමරාව පිටිපස්සට ගිහිල්ල ඔය කලු රෙද්ද ඔලුවෙ ඉඳල වහ ගන්නව.

මේ වගේ කැමරාවකින් තමයි ස්ටුඩියෝ එකේ ෆොටෝ ගත්තෙ.
ඒත් මෙතන ඔලුව වහගෙන නෑ. Google Images.

පොඩි කාලෙ මට හැමදාම පොටෝ කාරයා ඔය කළු රෙද්ද අස්සෙ නටන නාඩගම දැක්කම හිනායනව. ඉතිං අනිවාර්යයෙන් ඒ කාලෙ ගත්තු මගෙ පෝටොස් වල මම ඉන්නෙ බොහොම අපූරුවට හිනැහිලා. ඒ පොටෝ දැක්ක දැක්ක අය කියන්නෙ අනේ හරි සිටියාවයි පොඩි එකා කාලෙ කියල. අපේ ප්‍රියම්බිකාස් තොමෝත් වෙලාවකට අහනව "ඔහේ පොඩි කාලෙ නම් සිරියාවට හිනාවෙලා ඉන්නව. කොයි කාලෙ වගේද ඔය මූකළං බස්සෙක් වගෙ තිස්ස දෙවේලෙ ඔරෝගෙන ඉන්ට පුරුදු වුනේ?"  කියල.මම ඉතිං කියන්නෙ "ආය ඕක අමුතුවෙං අහන්ටත් දෙයක්ය ඔහේ මුණ ගැහුනයිං පස්සෙ තමයි" කියල...

පුංචි සංදියෙ මාසෙකට පාරක් කොණ්ඩෙ කැපිල්ලයි, අවුරුද්දකට සැරයක් උපං දිනේ දවසට පෝටොස් එකක් ඇල්ලිල්ලයි වතාවතක් වගෙ අපෙ අම්ම කරගෙන ආව මයෙ හිතේ මට අවුරුදු හය හතක් වෙනකල්ම. ඊට පස්සෙ ඉතිං උපංදිනේට පොටෝ ගැනිල්ල ඉබේටම වගෙ ලොප් වෙලා ගියා සහ කොණ්ඩෙ කපා ගැනිල්ල මමම සැලූන් එකට ගිහිල්ල කරගන්ට පටං ගත්ත.

මාසෙකට පාරක් කොණ්ඩෙ කැපිල්ල මට මහ වදයක් වුනත් මම ඒ වදේ ඉවසන්ට පුරුදු වුනේ කොණ්ඩෙ කැපිල්ලෙං පස්සෙ අම්ම අරං දෙන අයිස් ක්‍රීම් කප් එක හින්ද. ස්කූප් එකෙන් අරගෙන වීදුරු කප් එකට දාල කහ පාට වේෆර්ස් එකක් එහෙම ගහල පැත්තකිං රිදී පාට හැන්දක් එහෙම පිළිවෙලට තියල සුදුපාට කරවහපු කෝට් බෑයකිං සැරසුණු වේටර් කෙනෙක් බන්දේසියක තියල ගෙනල්ල පිළිගන්නන අයිස්ක්‍රීම් එක රස විඳින එක ඒ පුංචි කාලෙ මගෙ ජීවිතේ මාසයක් ලුලුල්ලේ අපේක්ෂා සගගතව බලා හිඳින රසවත් සංසිද්ධියක් වෙලා තිවුණා.

Google Images

ඒ දවස්වල කොණ්ඩෙ කැපිල්ල මට මහ වදයක් වෙලා තිබ්බෙ ඇයි දන්නවද? මට ඒ කාලෙ හරිම හංකිචි. ඒ කාලෙ කොණ්ඩෙ කපන අර පොඩි අත් ට්‍රැක්ටරයක් වගෙ මැෂින් එක බෙල්ල ගෑවෙන කොට මට ඉහිලුං නැතුව ගිහිල්ල ඇඹරෙන්ටයි බෙල්ල නවන්ටයි ගත්තම අර අහිංසක කරණවෑමියා කොහොමද දෙයියනේ හරි හමනකට කියල කොණ්ඩෙ කපන්නෙ? බැරිම තැන ඒ මනුස්සය කලේ අර අත් ටැට්ටරේ පාවිච්චි නොකර තනිකර කතුරෙං විතරක් මගෙ කොණ්ඩෙ කපන එක. ඒ වැඩිපුර මහන්සියට සහ ගතවෙන වෙලාවට මට මතක විදිහට අපෙ අම්ම කරණවෑමිස් තුමාට පොඩි ගාණක් වැඩිපුර ගෙව්වා.

ඔය යටගියාව මතක් වෙලා මගෙ තොල් ඉබේටම ඈත්වෙච්චි පොඩි මදහසකින්. 

"හා..හා..සර් හිනා වෙන්ට එපා...තොල් පියාගන්ට තොල් පියාගන්ට" කෙට්ටු කොලූ තෙම අඩ අඳුරෙ ඉඳගෙන බෙරිහං දීපි.

මම වහාම ක්‍රියාත්මක වන පරිදි මදහස පිහදාගෙන තොල් තදින් පියාගත්ත.

"දෙන් වයිප් දැට් ඩිස්ගස්ටිං ග්‍රින් ඕෆ් යුවර් ෆේස්" එහෙම කියන්නෙ ගනරි සාජන්ට් හාට්මන්, ෆිල්ම් එක ඇවිල්ලා ෆුල් මෙට්ල් ජැකට්. මම බලපු අමතක නොවන චිත්‍රපටයක්. වියට්නාම් යුද්දෙ කාලෙ අමරිකා හමුදාවෙ මැරයින් සෙබළුන් පුහුණු කරන කඳවුරක් අලලා හදපු චිත්‍රපටයක්. අධ්‍යක්ෂණය ස්ටැන්ලි කුබ්රික්. සුප්‍රසිද්ධ 2001 -A Space Odyssey ෆිල්ම් එක හැදුවෙත් ස්ටැන්ලි කුබ්රික්ම තමයි.

Google Images

Gunnery Sergeant Hartman: "Do you think I'm cute, Private Pyle? Do you think I'm funny?"

Private Gomer Pyle: " Sir, no, sir!"

Gunnery Sergeant Hartman: "Then wipe that disgusting grin off your face."

Private Gomer Pyle: "Sir, yes, sir."

[tries to stop smiling]

Gunnery Sergeant Hartman: "Well, any fucking time, sweetheart!"

Private Gomer Pyle: "Sir, I'm trying, sir."

Gunnery Sergeant Hartman: "Private Pyle I'm gonna give you three seconds; exactly three-fucking-seconds to wipe that stupid looking grin off your face or I will gouge out your eyeballs and skull-fuck you! ONE! TWO! THREE!"

Private Gomer Pyle: "Sir, I can't help it, sir."

Gunnery Sergeant Hartman: "Bullshit! Get on your knees scumbag!"

[Pyle drops down to his knees]

Gunnery Sergeant Hartman: "Now choke yourself."

[Pyle wraps his own hands around his throat]

Gunnery Sergeant Hartman: "Goddamn it, with MY hand, numb-nuts!"

[Pyle reaches for Hartman's hand]

Gunnery Sergeant Hartman: "Don't pull my fucking hand over there! I said choke yourself; now lean forward and choke yourself!"

[Pyle does so]

Gunnery Sergeant Hartman: "Are you through grinning?"

Private Gomer Pyle: [gagging] "Sir, yes, sir."

Gunnery Sergeant Hartman: "Bullshit, I can't hear you!"

Private Gomer Pyle: [louder] "Sir, yes, sir."

Gunnery Sergeant Hartman: "Bullshit, I STILL can't hear you! Sound off like you've got a pair!"

Private Gomer Pyle:"SIR, YES, SIR!"

Gunnery Sergeant Hartman: "That's enough! Get on your feet. Private Pyle you had best square your ass away and start shitting me Tiffany cufflinks or I will definitely fuck you up!"

Private Gomer Pyle:"Sir, yes, sir."

මේ ඒ ෆිල්ම් එකේ තවත් අපූරු ඩයලොග් එකක්.

Gunnery Sergeant Hartman: "Did your parents have any children that lived?"

Private Gomer Pyle: "Sir, yes, sir."

Gunnery Sergeant Hartman: "I bet they regret that. You're so ugly you could be a modern art masterpiece! What's your name fat body?"

Private Gomer Pyle: "Sir, Leonard Lawrence, sir."

Gunnery Sergeant Hartman: "Lawrence? Lawrence what... of Arabia?"

Private Gomer Pyle: "Sir, no, sir."

Gunnery Sergeant Hartman: "That name sounds like royalty. Are you royalty?"

Private Gomer Pyle: "Sir, no, sir."

Gunnery Sergeant Hartman: "Do you suck dicks?"

Private Gomer Pyle: "Sir, no, sir."

Gunnery Sergeant Hartman: "Bullshit. I bet you could suck a golf ball through a garden hose."

Private Gomer Pyle: "Sir, no, sir."

Gunnery Sergeant Hartman: "I don't like the name Lawrence, only faggots and sailors are called Lawrence. From now on you're Gomer Pyle."

Private Gomer Pyle: "Sir, yes, sir."