436. ඒ සොළොසට අයත් නොවූවද But Still මා හද බැඳි ගී - 1 - සිතුල් පව්ව සහ ඇතින්නියේ…

මේ ඉයන් බෝ කරපු ලෙඩේ තවම හොඳ වෙලා නැති හැඩයි පේන්නෙ…….හෙහ්,හෙහ්

මම ගීත දාසයක් තේරුවට මගෙ හිතට බොහොම හරි මදි ඇත්තම කිව්වොත්. ඒ කියන්නෙ මගෙ හිතට සමීප තව බොහොම ගීත මඟ ඇරුනා. ඒ ගැන තවත් පෝස්ට් එකක් බාගෙට ලියල ආය මොකටද ඒ රැල්ල බැහැල ගියානෙ ඔන්න ඔහෙ නිකං ඉන්නව කියල අතෑරල දැම්ම. ඒත් මේ අද දැක්කෙ තව තුන් දෙනෙක් ගීත තේරීම් කරල. ඒ හින්ද ඔන්න ඔහෙ ඕන කැකිරි වත්තකිං පලච්චාවෙ කියල මට මඟ ඇරුනු ගීත දාසයකුත් දානව.

අවුරුදු විසිපහකට වගෙ ඉහත අපි යාලුවො කට්ටියක් සිතුල්පව්වෙ ගියා. පොඩි නිසාන් කැරවෑන් කට්ටක් කතා කරගෙන ගිය ඒ ගමනට අපි යාලුවො හයදෙනෙක් එකතුවුනා. සිතුල් පව්වට ඒ දවස්වල කිට්ටුවටම වාහනයක් යන්ට බෑ. මේ ගිය මාසෙ සිතුල් පව්වෙ ගිය මගෙ යාලුවෙක් කිව්ව දැන් විහාරෙ ගාවටම වාහනෙං ගිහෑකිය කියල. එහෙම පහසුකම් සලසන එකේ හොඳ පැත්තක් වගේම නරක පැත්තකුත් තියනව. 

හොඳ පැත්ත කියන්නෙ ඔය සිද්ධස්ථාන වලට යන්ට බොහෝවිට ගල්පඩි දෙතුං සීයක් නඟින්ට ඕන. ඉතිං ජීවිතේ දශක පහක් වගෙ ගතකරපු අපි වගෙ උදවියට තියනවනෙ නොයෙකුත් ලෙඩ රෝග. එක්කො දණිස්වල බෙයාරිං ගිහිල්ල. නැත්තං කොන්දෙ ජොයින්ට් වල ලිහිසි තෙල් හිඳිල. එහෙමත් නැත්තං අඩුම ගානෙ උරහිස්වල ගෑස්කට් වත් යනව යනවමයි. 

ඔය ලෙඩ වලිං මගෙ වං දණහිසේ බෙයාරිං ගිහිල්ල තියෙන්නෙ. ඉතිං ආය ජීවිතේට සිරීපාදෙ යන්ට නම් වෙන එකක් නෑ. සිරිපාදෙ මුදුනටම කේබල් කාර් දැම්මොත් නම් අන්න අවුලක් නෑ. රූං ගාල නීල කොබෙයියා වාගෙ සිරිපාදෙ මුදුනටම ඉගිලුනෑකි. 

හැබෑට මට මේ කල්පනා වුනේ අනාගතේ දවසක සිරීපාදෙ උඩටම කේබල් කාර් දැම්මොත් එහෙම අර "වැඳල බහින මේ නඩේට සම්මා සම්බුදු සරණයි" කියන එව්වත් වෙනස් කරන්ට වෙනව නේ? ඒ වෙනුවට කියන්ට වෙන්නෙ "වැඳලා රූටන නඩේට සුමන සමන් දෙවි පිහිටයි!" එහෙම නැත්තං "ඉහලට රූටන නංගිට සම්මා සම්බුදු සරණයි!" අන්න ඒ වගෙ මොනව හරි ...හෙහ්,හෙහ්,

නීල කොබෙයියා කියන කුරුල්ලා පියාඹන්නෙ තනි කෙලින් ආය හරියට ඊතලයක් විද්ද වගෙ කියල කතාවක් මම අහල තියනව. ඒත් ඒක ඇත්ත වෙන්ට නම් බෑ. එහෙමනම් ඉතිං ගස් ගල්වල හැප්පිල නීල කොබෙයියො ඔක්කොම වඳ වෙලා යන්ට එපාය. නැද්ද?

"ඉස්සර මං ගිය පාසල ඇරිලා…" ඒ සුනිල් එදිරිසිංහගේ ගීයක්. කුමාරදාස සපුතන්ත්‍රීගේ පද රචනයක්. ඒ ගීතයෙ මෙහෙම තියනව එක තැනක.

ඉර මල පිපිලා දොඹ ගහ මුදුනේ

නෙළුම් රටාවක් තණ ගොල්ලේ

නීල කොබෙයි රැළ පේළි සැදී හිඳ

මුතු ඇහිඳී මදටිය ගාලේ

ඔය නීල කොබෙයියා කියන සතා මදටිය කන්ට හරිම කැමතියි කියල කියනව. ඒකයි ඒ ගීතයෙ එහෙම කියවෙන්නෙ.

ආ..ඉතිං මේ ගමන ලංකාවට ගිහාම අළුවිහාරෙ ගිහිල්ල මම බොහොම අමාරුවෙන් අර ගල් පඩි දෙතුංසීය නැඟ ගත්තෙ.ඒකෙ වැඩේ මේකයි. දණිස් අමාරුවටත් වැඩිය අපේ කල්ක්‍රියාව හරි නැහැනෙ. ඇඟට පතට වියායාමයක් නැතුව සතියෙ දවස් පහක්ම බොහෝවිට ඉබ්බ තිබ්බ වගෙ එක තැන ඉඳල සති අන්තයෙ අනිවාර්යයෙන් පමණ ඉක්මවා දුෂ්චරිතවල යෙදුනහම නොහොත් අවකල් ක්‍රියාවන්හි නිරන්තරයෙන් නිරත උනහම ඉතිං ඔහොම තමයි. හරි අළුවිහාරෙ ගමන ගැන ලියන්නං මගෙ අර සිව්වසරකට පසු කතා මාලාව ලියද්දි.

කේබල් කාර් ගැන කියද්දි තව කාරණයක් මතක් වුනා. චන්ද්‍රිකා මැඩම් ජනාධිපතිවෙලා ඉන්දැද්දි ව්‍යාපෘති යෝජනාවක් මට මතක විදිහට අනුමත වුනා කේබල් කාර් ප්‍රොජෙක්ට් එහෙකට. 

පහළ කඩුගන්නාවෙ ගල විදපු තැන ඉඳල (ගල විදපු තැන කියන්නෙ අර බිංගෙට) කොළඹ පැත්තට පල්ලම් බහිනකොට වම් පැත්තෙ පල්ලෙහා කොළ පාටට බැබලෙන කුඹුරු, වතු පිටි, ගෙවල් මංඩි උඩින් ඈත පේනව බතලේගල. 

සුද්දො ඕකට කිව්වෙ බයිබල් රොක් කියල. උංට ඒ ගල පෙනුනයි කියන්නෙ බයිබලයක් මේසයක් උඩ තියල තියනව වගෙ. ඒ වගෙ නුවරඑළියෙ යනකොට රම්බොඩට එහා වෙදමුල්ල වතුයාය හරියෙ නැවතිලා අපහු ඈත බැලුවම පේනව ජේ.ආර්. ගෙ නහය වාගෙම තියන මහා ගල් පර්වතයක්. ඒකට කියන්නෙ ජේ.ආර්.ගෙ නහය කියල.

ඉතිං අර පහළ කඩුගන්නාවෙ ඉඳල බතලේගලට කේබල් කාර් දාන ව්‍යාපෘතිය කොහොම හරි කෙරුනෙ නෑ. ඊට චුට්ටක් පල්ලෙහා හිඟුලෙ ඉන්න මගෙ යාලුවෙක් කිව්ව මූලික මැනුම් කටයුතු පවා කෙරුනයි කියල ඒ වැඩේ පටන් ගන්ට. මොකක් උනාද දන්නෙ නෑ. අපරාදෙ සෑහෙන විදේශ විනිමයක් හොයාගන්ට තිබ්බ වැඩක් ඒක. ආ...තව ආරංචියකුත් කියලම ඉන්නම්කො මේ එක්කම. ඔතන ගල විදපු තැන පහු කරල නුවර එහෙම යන අයට බතලේගලට දකුණු පැත්තෙං තියන විසාල කන්දෙ පැත්තක්ම නාය ගිහිල්ල තියනව බලන්ට පුලුවනි. ඒ තමයි අර මේ පහුගියදා අරණායක සාමසර කන්ද නාය ගිය තැන.

ඉතිං යමු ආයම ආපහු වසර විසිපහක් අතීතයට. ස්ථානය සිතුල්පව්ව විහාරයට යන ගමන් මාර්ගය. ඉතිං අපි කට්ටිය හෙමීට යනව සිතුල් පව්වට. ඒ දවස්වල හරි හමනකට පාරක් තොටක් එහෙමත් නෑ. දිගටම ළඳු කැළෑ ගල් තලා උඩිං තමයි යන්ට තියෙන්නෙ.

ඔහොම ටිකක් දුර යද්දි මෙන්න පාරෙ වම් පැත්තෙ ටිකක් ඉහලින් තියෙන ගල් තලාවක කෙල්ලො දෙන්නෙකුයි කොල්ලො දෙන්නෙකුයි දණගහගෙන ඉන්නව. මේ ගිනිගහන අව්වෙ. කොහොම ඉන්නවද මන්ද. කොහොම ඉන්නවද? කියන එකට වැඩිය අපිට එකපාරටම හිතට ආපු ප්‍රශ්නෙ මොකට මෙහෙම ඉන්නවද? කියන එක. 

ඒ කිව්වෙ ඇයි මෙහෙම මේ කෙල්ලො කොල්ලො හතර දෙනෙක් දාස්දෙන අව්වෙ ගල්තලාවක් උඩ දණ ගහගෙන ඉන්නෙ කියන එක. ඩෙනිම් කලිසම් ටී ෂර්ට් එහෙම ඇඳල ටිකක් විතර සල්ලිකාර පෙනුමක් එහෙම තිබ්බ ඒ හතරදෙනාගෙ. අවුරුදු දහ අටේ දහ නමයෙ වගෙ. කට්ටියම බිම බලාගෙනම හිටියට මූණු රතු වෙලා තියෙන්නෙ අව්වටද ඊට වැඩියත් ලැජ්ජාවට වෙන්ට ඇති. 

එතනිං සිතුල් පව්ව වඳින්ට යන අයත්, වැඳල ආපහු යන අයත් ගමන පියවර තුන හතරක් බාල කරල මේ කට්ටිය දිහා බලල ඒ කිට්ටුවම හිටගෙන හිටපු තව තුන් දෙනෙක්ගෙ මූණු දිහාත් බලල ආපහු පය ඉක්මන් කරල යනව. ආ..ඒ තුන්දෙනා ගැන කියන්ට බැරිවුනානෙ. සුදු සරං සහ කමිස ඇඳල හිටපු හොඳ උස මහත හාදයො තුන් දෙනෙක්. ඔලුවෙත් සුදු සුම්බර එහෙම බැඳල තිබ්බ. අත්වල දිග බස්තං වගෙ පොලු.

"මොකක්ද බං අර සීන් එක?" රණේ එතනට කිට්ටු කලා.."යමං යමං අපිත් බලන්ට"

"මොකෝ මල්ලි ඕගොල්ලො මේ?" අපි කිට්ටු වෙලා දණ ගහගෙන හිටපු එක කොල්ලෙක්ගෙන් ඇහුව. මිනිහ මොකවත් කිව්වෙ නෑ. අපි දිහා ඔලුව උස්සල බලල ආයම බිම බලාගත්ත.

ඒ වෙනුවට උත්තර දුන්නෙ අර එතන හිටියයි කියල මම කියපු සුදු සුම්බර භවතෙක්. "මේ ගොල්ල මේ සුද්ද බූමිය ඇතුලෙ අසීලාචාර විදිහට හැසිරෙනව අපිට අහු වුනා. ඒකට දුන්නු දඬුවම තමයි මේ"

"අනේ නෑ අයියෙ මේ කියන්නෙ බොරු" එතන දණ ගහගෙන හිටපු එක කෙල්ලක් යම්තමට ඇහෙන නෑහෙන ගානට කිව්ව.

"බොරු කියන්නෙ අපි නෙවෙයි තමුසෙලා...සුද්ද බූමියෙ අසීලාචාර විදිහට හැසුරුනා මදිවට තව මුසාවාද කියන්ටත් එනව…." සුදු සුම්බරයා ඒ ළමයගෙ ඇඟට ගොඩ වුනා. 

"හරි හරි දැන් කොහොමද මේ අය අසීලාචාර විදිහට හැසුරුනෙ?" මම ඇහුව. 

"එව්වට තමුසෙලාට උත්තර දෙන්ට තමුසෙල කවුද? අපි කරන්නෙ නායක හාමුදුරුවො අපිට කියල තියන විදිහට."

"මොන නායක හාමුදුරුවොද?" රණේ ටිකක් විතර සද්දෙට ඇහුව. 

අපේ කට්ටියම දැන් එතනට වට වෙලා. මෙතන මොකක් හරි වෙනව කියල දැකලද කොහෙද එතනින් එහාට මෙහාට යන සැදැහැවත්තුත් ඔන්න වටේට පිරෙන්ට ගත්ත.

"නායක හාමුදුරුවො කියන්නෙ අපේ සිතුල් පව්ව රජමහ විහාරෙ නායක හාමුදුරුවො"

"ඉතිං නායක හාමුදුරුවො ඔහෙලට කිව්වද පන්සලට එන කොල්ලො කෙල්ලො අල්ලල ගිණි අව්වෙ දණ ගස්සවල තියන්ට කියල" මම ඇහුව.

"එහෙම කිව්වෙ නෑ"

"එහෙනං?"

"උන්නාන්සෙ කිව්වෙ අසීලාචාර විදිහට හැසිරෙන අය අල්ලල දඬුවම් කරන්ට කියල" 

"හරි ඒකත් හරිය කියමුකො. උන්නාන්සෙ එහම කිව්වමය කියමුකො. දැං මොකක්ද මෙහෙම දඬුවමක් දෙන්ට තරම් මේ හතර දෙනා කරපු වැරැද්ද?" 

"මේ ගොල්ල අර අර හරියෙ ගස් යට ඉඳගෙන සුද්ද බූමියකට නොසෑහෙන විදිහට හැසුරුනා" අර කලින් කතා කරපු සුදු සුම්බරයම තමයි දිගටම කතා කරන්නෙ. මිනිහ මෙතන සුම්බර රැළේ නායකයද කොහෙද මට හිතෙන්නෙ.

"අනේ නෑ අයියෙ අපි මහන්සි හින්ද අර අතන ගස් හෙවණෙ වාඩි වෙලා කතා කර කර හිටිය. එතකොට තමයි මේ මිනිස්සු ඇවිල්ල අපිට බැණල මෙහෙම දණ ගහගෙන ඉන්ට කියල කිව්වෙ" කලින් කතා කරපු ගෑණු ළමයම ආයම කිව්ව.

රණේ ආයෙම සුදු සුම්බරයා දිහාට හැරුන. "මේ හලෝ, ඔහේලා කවුද කියල අපි දන්නෙ නෑ. ඒත් ඔහේලට මෙහෙම මිනිස්සුන්ට දඬුවම් කරන්ට බලයක් නම් නෑ. ඒක අපි දන්නව. අනික මෙයාල වරදක් කරල තියනවනම් පොලීසියට බාර දෙන්නයි තියෙන්නෙ. එහෙම නැතුව මෙහෙම හිතුමතේ දඬුවම් කරන්ට ඔහෙලට බෑ. ඒ හින්ද කරුණාකරල මේ හතර දෙනාට යන්ට දෙනවා.." රණේ අර නායක සුදු සුම්බරය දිහාට ඇඟිල්ලකුත් උරුක් කරල කිව්ව. 

"තමුසෙ කවුද අපිට එහෙම අණ දෙන්ට?..අපි කරන්නෙ හාමුදුරුවො අපිට කියල තියන විදිහට"

"ආ..එහෙමද? එහෙනං දැනගන්නව ඔහෙලගෙ හාමුදුරුවන්ටත් එහෙම බලයක් නෑ. අපි ඒක පොලීසියත් එක්ක බලාගමු. යමල්ල බං යන්ට. අපි ගිහිල්ල පොලීසියෙ පැමිණිල්ලක් දාමු. අර උඹලගෙ මාම කොළඹ ප්‍රසිද්ධ ලෝයර් කෙනෙක් නේද? පොලීසියට ගිහිල්ල මාමට කෝල් එකක් දෙමු" රණේ මා දිහා බලල කට කොණකින් හිනාවෙලා කිව්ව.

මමත් රණේ උස්සල දුන්නු බෝලෙට අත දිග ඇරල වැරෙං ඩෑෂ් පාරක් ගැහැව්ව. "ඔව්..ඔව්..මම කතා කරන්නං මාමට. එයාට මේ වගෙ අසාධාරණ පෙන්නන්ට බෑ" එහෙම කිව්වට මගෙ ඔහෙ ඇති ලෝයර් මාමා කෙනෙක් නෑ.

ඔය වෙනකොට එතන වටේට සෙනඟ තිහ හතළිහක් පිරිල. "ඔව්..ඔව්..මේ ළමයි කියන කතාව ඇත්ත. එහෙම කොහොමද මෙයාල මිනිස්සුන්ට දඬුවම් කරන්නෙ? හරිම අසාධාරණයි.." ඔන්න වටේටම කසුකුසු ඇහෙන්ට ගත්ත. අපේ මිනිස්සුන්ගෙ හැටියක්නෙ ඕක. අසාධාරණයට අයුක්තියට විරුද්ධව මුලින්ම කටක් අරින්නෙ නෑ කවුරුවත්. ඒත් කවුරුහරි ඉදිරිපත්වුනාම ඔන්න වටේම ඉන්න අයත් එනව පෙරමුණ අරගෙන.

මම එහෙම කිව්වට එදා සිතුල් පව්වෙදි වටේ පිරිච්චි මිනිස්සු ගෑණු අපේ පැත්තට කතා කලායින් තමයි අපි ජාම බේරගත්තෙ. නැත්තං අපි කට්ටිය හයදෙනා තාමත් එතන ගල් තලාවෙ අර කෙල්ලො කොල්ලො හතර දෙනත් එක්ක දණ ගහගෙන. හෙහ්,හෙහ්

වටේ පිටේම සෙනඟ කෑගහන්ට ගත්තම සුම්බරධාරී මැරයො කට්ටිය ටිකක් සලිත වුනා. අනික අපි හය දෙනත් කොණ්ඩ රැවුල් වවාගෙන මේ දැං විනාඩි පහකට ඉස්සෙල්ල වැලිකඩිං නිදහස් කරපු එවුං වගේනෙ හිටියෙ. ඒත් උනුත් අපිට සෙකන්ඩ් වෙන්ට කැමතිවුනේ නෑ. 

"ඒයි මේ උඹ ගිහිල්ල නායක හාමුදුරුවන්ට මේ විස්තරේ කියල වහාම වඩින්ටෙයි කියාපං" නායක සුම්බරය ගෝල සුම්බරයෙකුට කිව්ව. 

නායක උන්නැහේ ආහම මෙතන මොකින් මොකක් වෙයිද දන්නෙ නෑ. හාමුදුරුවන්ට තර්ජනය කලයි කියල අපිව පොලීසියෙ කූඩුවෙ දාන්ට බැරිකමකුත් නෑ. මොකද සිතුල් පව්වෙ නායක උන්නැහේ කියන්නෙ ලේසි පාසු පුතයෙක් එහෙම නෙවෙයිනෙ.

ඒ හින්ද මම ක්ෂණික තීරණයකට එළඹියා. "මේ අපිට ඔහෙගෙ නායක හාමුදුරුවො එනකල් මෙතන ඉන්ට බෑ. අපි ආපහු යනව පොලීසියට. ගිහිල්ල මේ මෙතන වෙන අසාධාරණය ගැන පැමිණිල්ලක් දානව. ආ ඊට කලිං කුමාර උඹේ කැමරාව අරං මේ හතර දෙනා දණගහගෙන ඉන්නව ෆොටෝ එකක් ගනිං. අපි ඒක දාමු පත්තරේ. සුද්දබූමි වල මෙහෙමයි වැඩ කටයුතු සිද්ද වෙන්නෙ කියල"

කුමාර කියන පරක්කුවට කැමරාව එළියට අරගෙන මෑනුවා. "ආ.. ඔය විනයාරක්සක බලකායෙ තුන්දෙනත් ඒ ෆොටෝ එකටම ගනිං මතක ඇතුව" මම කිව්වා.

"ඒයි ඒයි පොටෝ ගන්ට එහෙම එපා" නායක සුම්බර අනික් පැත්තට හැරුනා.

"හරි ඔහෙල පොටෝ ගන්නවට අකමැතිනම් කමක් නෑ. අපි පොටෝ ගන්නෙ නෑ. ඒත් මේ දණගහගෙන ඉන්න හතර දෙනාගෙ නම් පොටෝ එකක් ගන්ටම වෙනව"

නායක සුම්බර ආයෙම අපි පැත්තට හැරුන "එපා එපා කාගෙවත් පොටෝ ගන්ට එපා. මේ හලෝ තමුසෙල නැඟිටල යන දේවාලෙක යන්ට යනව" පලවෙනි වාක්‍යය කිව්වෙ කුමාරයට. දෙවෙනි වාක්‍යය කිව්වෙ අර දණගහගෙන උන්නු හතර දෙනාට. 

උං හතර දෙනා කියන පමාවෙං නැඟිටල අපිට ඉස්තූතියි කියන්ට වත් නොඉඳ වටේ පිටේ රැස් කකා හිටපු සෙනඟ අස්සෙං රිංගල විදිල්ල වගෙ අතුරුදන් වුනා. ආය අහවල් ඉස්තූතියක්ද? උං පොඩි එවුං බය වෙන්ට ඇති මෙතන අපිට ඉස්තූති කරකර ටැහ්හැහි ගැහී ඉන්ට ගියොත් ආයම සුම්බරයිංගෙ හිත වෙනස් වෙලා දණ ගස්සවාවිය කියල.

වටේ පිරිල හිටිය සෙනඟත් හෙමීට එකා දෙන්න මාරුවෙන්ට ගත්ත. මොබ් නොහොත් කණ්ඩායම් මානසිකත්වයට නොහොත් රැල්ලට එකතුවෙනකොට එහෙම තමයි. ඒ මානසිකත්වය ඇතිකරගන්ටත් බොහොම ලේසියි. ඒ වගේම බොහොම ඉක්මනට දියවෙලාත් යනව. 

"අපි මොකද බං දැං කරන්නෙ?" රණේ හෙමීට මට කිට්ටු කරල ඇහුව. 

"වෙන මොනව කරන්ටද? ෂෝ එක ඉවරයි. අර දණ ගහගෙන හිටපු එවුං මාරුවෙලා ගියා වගෙ අපිත් මේ සෙනඟ තලේම වහං වෙලා මාරු වෙමු" මම හෙමීට එහෙම කියල කාටත් නොදැනෙන්ට පියවර හතරක් පස්සට අරගෙන සෙනඟ තලේට එකතුවුනා.

අපේ රටේ හැටියක්නෙ ඕක. කහ රෙද්දක් පෙරව ගත්තම තමන්ට හිතෙන හිතෙන හැටියට ඕනම දෙයක් කරන්ට පුලුවන් කියලයි ඔය ජාතියේ ආරක්සක මුරදේවතාවුංය කියල තමංම ඔටුණු පළන්දාගෙන ඉන්න කට්ටිය හිතාගෙන ඉන්නෙ. රටේ නීතියත් තමන්ට යටත්ය. පොලීසිය නඩුකාරයො කරන්ට ඕන තමං කියනදේය කියලයි පෙලක් සිංහලීස් නේසන්ස් සිකුරිටි කොම්පැණියෙ සී.ඊ.ඕ.ලගෙ කල්පනාව.

හරි සිතුල් පව්ව ගමන ගැන කතන්දරේ ඔන්න ඔහොමලු. සිතුල් පව්ව විහාරය ගැන බොහොම අපූරු ගීතයක් ගයනව නාමල් උඩුගම. මට හරියටම මතක නෑ අපේ මේ සිතුල්පව් චාරිකාව කෙරෙන දවස්වල ඒ ගීතය කළ එළි බැහැල තිබ්බද කියල. බොහෝවිට නැතුවා වෙන්ට පුලුවෙනි.

ඒත් ඊට පස්සෙ නාමල් උඩුගමගෙ මේ ගීතය ඇහෙන ඇහෙන වාරයක් පාසා මට මතක් වෙන්නෙ අපේ ඒ සිතුල්පව් ගමන.

සිතුල් පව්වෙ වෙහෙර ළඟට සඳක් පායලා

කුසල් වලින් හුඟක් අරන් යන්න පේ වෙලා 

විසල් පුරේ විශාඛාව ලෙසින් නෙතු සලා 

අවසර නෑ ඇස්දෙක ළඟ ඉන්න නැවතිල

අසල් වැසි ළඳක් වාගෙයි තෝරන බහනම් 

සුදු මුහුණයි හුරතලයයි හරි අවදානම් 

හිත ඇතුළෙන් දුරක් ගිහින් මගෙම වෙලා දැන් 

මම අමතක කරන්නෙ නෑ කොළඹ එනව නම් 

සිදාදියේ කිරිල්ලියන් තරඟ කරාවී 

මොණර පැටික්කියගෙ රුවට තරහ ගනීවි 

තව මොහොතින් විහාරයෙන් බස් එක යාවී 

දුරස් වෙන්න එපා මගෙන් රුහුණු කුමාරි

ගායනය - නාමල් උඩුගම

ගී පද - චන්න ජයනාත්

සංගීතය - ශාන්ත ජයලත් තිසේරා

දළඳා පෙරහැරට අලි ඇත්තු අඩුයිය, ටූ තවුසන්ඩ් පයූව් හන්ඩ්රඩ් ඉයර්ස් රැකගෙන ආපු අපේ බහුද්ද සයන්ස්කුර්තිය රැකෙන්ට අලි ඇත්තු මිනිමම් 120 වත් කකුල් හතරට දංවැල් දාල පෙරහැරේ නුවර වීදි දිගේ දක්කාගෙන යන්ට ඕමනාය අරකද මේකද කියල පහුගිය ටිකේ මහ ආන්දෝලනයක් තිබ්බනෙ රට පුරා.

එහෙං සුසිල්වත්, සීල ගුනෝපේත, සුපේසල, සික්සාකාමී චීවරදාරීහු උපවාස කරනව. මෙහෙං ඇත්ගොව්වො සත්තියක්‍රියා කරනව. තව පැත්තක හීලෑ අලි ඇත්තු හිමියො අලිබෙටි කාල දහ අතේ දිවුරනව එයාල ගාව ඉන්දැද්දි අලිංට කිසිම හිරිහැරයක් කලේ නැතය උංට බුදියන්ට දුන්නෙත් දම්රෝ ඇක්ස්පෝට් කොලිටි සුපර් එක්ස්ට්‍රා මෙට්ට උඩය කියල. අපෙ අත්තම්ම ඒ දවස්වල කියනව වගෙ එක පොයියංගමයි. 

ඔය අලි නැතුව පෙරහැර කරන්ට බැරිය කියන ඔක්කෝටම අහන්ට බොහොම අපූරු, හොඳ ගීතයක් කාලෙකට ඉස්සර කිව්ව අතුල...අතුල අධිකාරි. 

හැබැයි නිකම්ම ගීතය ඇහුවට නම් වැඩක් වෙන එකක් නෑ. ඒක අහල කම්පාවෙන්ට හදවතක් කියල එකකුත් උර කුහරය ඇතුලෙ තියෙන්ට ඕන. හදවත දන්නව නේද? අර හාට් එක කියන්නෙ..ලබ්..ඩප්..,ලබ්..ඩප්..අන්න හරි ඒක තමයි...හෙහ්,හෙහ්, ඔය දන්නෙ යස අගේට...එහෙම අවයවයක් උර කුහරෙ ඇතුලෙ නැත්තං ඉතිං මේ වගෙ ගීත ඉයර් පෝං දාල ඇහුවත් වැඩක් වෙන්නෙ නෑ.... ගොනා පිට හකුරු පටවනව වගෙ තමයි. නැහ්නං අර හරකා කෝච්චිය දිහා බලා හිටිය වගෙ තමයි.

සොඬින් නෙළුම් මල ගෙනියන 

බතික් රන් පටින් දිදුලන ඇතින්නියේ 

යදම් අමතක ද පා රැඳි විලංගුවේ 

වටින් මහ සෙනඟ ඇවිදින් 

සාදු කියා වැන්දයි 

නෙළුම් මලට නොවේ නුඹට 

නුඹ අම්මා හින්දයි 

පුතුන් හිසින් ඇන ඇන 

කොයි ලෙසිනේ කිරි බොම්දැයි 

ඇතින්නියේ දරු සෙනෙහස 

ගාල් කලේ මන්දැයි 

ගායනය - අතුල අධිකාරි