544. The Story Of My Marriage - 49 - All About Harish…….

මේ දවස්වල ලංකාවෙ තෙල් කේස් එක තමයි නැඟලම යන්නෙ. හේමමාලා කුමරිය දළඳාව වඩම්මන නෞකාව එනකල් කිස්සිරිමෙවං රජ්ජුරුවො ප්‍රමුක රට වැසියො වෙරලට වෙලා පුල පුලා බලා හිටිය වගෙ තමයි අපේ කස්ටිය අර මොන ලේඩිදැයි කියන තෙල් නැව එනකල් බලා ඉන්නෙ...හෙහ්,හෙහ්......

ඉතිං මම කම්පනා කලා මේ වෙලාවෙ දළඳාව වඩම්මන සීන් කෝන් එක ගැන ගැයුණු ගීතයකට ඇහුංකං දුන්නනං  ආතල් නෙවද කියල......

මේ ධර්මදාස වල්පොල මහත්මයා ගයන උත්තම සිරි දළඳා ගීතය....

හරි ඒ ගීතය ඇහුවනං අපි යමු අනන්‍යාගේ කතාවට....

අප කාර්යාලයේ ප්‍රධාන දොරටුව අසල අනිල් ගුවන් තොටුපොල කරා ගෙනයන බී.එම්.ඩබ්ලිව්. රථය නවතා තිබිනි. අනිල් එහි පසුපස අසුනට ගොඩවූයේ අප සියල්ලන්ගේ සිත් මහත් සැනසිල්ලකින් පුරවා ලමිනි.

"බොහොම ස්තූතියි ක්‍රිෂ්..මම ඇත්තටම ඔයාට ණයගැතියි…." මම මගේ අසුනට පැමිණ අසුන්ගත් වහාම බාලා මගේ මේසය අසලට පැමිණ පැවසීය. 

"ඔව්..බාලා...අමතක කරන්න එපා...මම අද බාලා හින්ද කලේ ජීවිතේටම කිසිම කෙනෙකුට කරන්නෙ නැති උදව්වක්….." මම ඔහුගේ දෑස දෙස එක එල්ලේ බලාගෙන පැවසූයෙමි.

*****************************************

චාස් චෝස් යන අනුකරණයෙන් අනාන්‍යාලාගේ මුළුතැන්ගෙය දෙසින් නොනැවත ඇසෙන බැදුම් පිළිස්සුම් ශබ්ද කුමක් හෝ සුවිශේෂී සිද්ධියක් අද දින මෙහි සිදුවන්නට නියමිත බව මොනවට කියා පෑවේය. පසුගිය සඳු දිනට මම මංජු කොළුවාණන් නොහොත් මගේ අනාගත මස්සිණංඩිය හට ටියුෂන් දීම ආරම්භ කොට පුරා මාස දෙකකි. සත්‍යය එලෙසින්ම පැවසුවහොත් මා ඉගැන්වූ විෂයයන් අරභයා මංජුගේ දක්ෂතාවයන්හි කැපී පෙනෙන වෙනසක් දක්නට ඇත.

රූපවාහිනියේ තොර තෝංචියක් නොමැතිව පෙන්වන බෝන්විටා හෝ කොම්ප්ලෑන් වෙළඳ ප්‍රචාරණ දැන්වීම්හි පෙන්වන අල්බාත අයින්සටයිනයන්ගේ එක්කුස උපන් මහප්පාගේ පුතාගේ දුවගේ පුතා බඳු මහා බුද්ධි මට්ටමකින් යුතු කොල්ලන් කෙල්ලන්ටද කරටකර තරඟයක් දීමට තම පුත්‍රයා නිසැකවම සමත්බව සිනා සපිරි මුවින් යුතුව පසුගිය සතියේ දිනක පැවසූයේ අනන්‍යාගේ මෑණියන්ය. නිතොරවම මලබද්ධය වැළඳුනු බස්සියක මෙන් බුකවාගෙන සිටින ඇය සිනාසෙනු පළමු වරට මා දුටුයේ ඒ මොහොතේදීය.

I.I.T. වේවා Medical entrance වේවා මිනිස් වර්ගයා තම දැනුම මැනීම උදෙසා විභාග යන සංකල්පය නිර්මාණය කොටගත් දින සිට මෙතෙක් මේ මිහිතලය මත පැවැත්වුනු ඉතාම අසීරු සහ දරුණු විභාගයකින් පවා ඉතා පහසුවෙන් සමත්වන්නට මංජුට හැකියාව ඇති බව අදායම් බදු, අර්ථසාධක අයකිරීම් ආදී සකළ අවකරණයන්ගෙන් ඉක්බිති මගේ මාසික මූර්ත වැටුප (Net Salary) කිසිදු චකිතයකින් තොරවම පරදු තබා පවසන්නෙමි මා හිතවත් පාඨකය.

එළෙසම සත්‍යය එළෙසම පැවසුවහොත් ඒ හැකියාවෙන් වැඩි ප්‍රතිශතයකට හේතුවූයේ හිමිදිරි පහේ කණිසමට අවදිව නිදි මරගාතේම පැමිණ මංජුට මවිසින් ලබාදෙන අමතර අධ්‍යාපනයට වඩා මංජුගේ නිසග දක්ෂතාවයයි. 

"මොනවද මංජු අර කුස්සියෙං ඇහෙන සද්ද බද්ද? හප්පා මේ සැර ගඳ ඉවසන්නෙ කොහොමද මන්ද......හච්චීං...හච්චීං"

කුස්සිය දෙසින් හමාවිත් නාසා පුට විනිවිද කුඩා මොළයද පසුකොට මහාන්ත්‍රය දක්වා ගමන් කරනා කුළුබඩු රත්වූ තෙලෙහි බැදෙන කටුක ගන්ධය තව දුරටත් ඉවසනු නොහැකිව මහ හඬින් කිවිසුම් යවමින් මම මංජුගෙන් විමසීමි.

"ආ..ඒ අද එන විශේෂ අමුත්තන්ට කන්න බොන්න දෙන්න විශේෂ ඉවුම් පිහුම් කරනව….."

භෞතික විද්‍යා ප්‍රශ්නෝත්තර පොතකවූ ගැටළුවක් විසඳීම උදෙසා තම පූර්ණ අවධානය යොමුකොටගෙන සිටි මංජු හිස එසවීමකින් හෝ තොරව පැවසීය.

"කවුද අද එන විශේෂ අමුත්තො?......."

"ආ...අද එන්නෙද? අද එන්නෙ අර හරිෂ්නෙ...හරිෂ්……හරිෂ්…."

"කවුද හරිෂ් කියන්නෙ?"

"හරිෂ් අනේ අර හරිෂ්...හරිෂ් දන්නෙ නැද්ද?...හරිෂ් .....හරිෂ්......එයාල ඉන්නෙ ඔන්න ඔය වරායට යන පාර හරියෙ.....අර පාක් එකක් තියෙන්නෙ....ආන්න ඒ කිට්ටුව...." 

සුරත ඔසවා එහා මෙහා වනමින් මංජු පැවසීය. ඔහුගේදැඩි අවධානය තවමත් ඇත්තේ භෞතික විද්‍යා ගැටළුව කෙරෙහිය.

"චෝස් …"

අනන්‍යා ගේ මව තවත් මොනවාදෝ පැහෙන තෙලට දැම්මාය. අබ, කරපිංච සහ ලූණු තෙලෙහි බැදෙන සුවඳ අප සිටි කාමරයට ගලා ආවේ මගේ දෙනෙත් කඳුලින් නහවමිනි. 

මගේ අපේක්ෂාව රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානයෙන් පිදුම් ලබනා නවකථාවක් ලිවීම වන්නේ නම් නිසැකවම මම මීලඟ පරිච්ඡේද දෙක පුරා විස්තර කරනුයේ ඒ සුවඳ කොතරම් මිහිරි සුවඳක්ද යන්නය. එළෙසම එයින් මගේ සියළු රස නහර පිනා යන්නට ගතවූයේ හුදෙක් මිලි තත්පර අටක් හෝ දහයක් පමණක්ම බවද පුන පුනා සඳහන් කරන්නෙමි. එහෙත් ඇත්තවශයෙන්ම මට සිදුවූයේ කඳුළු ගලනා දෑසින් සහ දෑතින්ම වැරයේ බදාගත් හිසින් යුතුව නොනවතින කැස්සකින් පීඩා විඳින්නටය.

"හාපෝ ඔයා පොඩි ළමයෙක් වගේනෙ....."

යටි තොල පෙරළා තම අප්‍රසාදය පළකරමින් මොහොතක් මදෙස බලා සිටි මංජු එක්වරම නැඟිට කුටියේ දොර වෙත ගොස් දොර රෙද්ද මෑත්කොට හිස පිටතට රුවා මුළුතැන්ගෙට ඇසෙන පරිදි මහ හඬින් කෑගැසීය.

"ඔය කුස්සියෙ එක්ස්හෝස්ට් ෆෑන් එක දාගන්නකො අම්මෙ.......මොනව කරනවද මන්දා.."

ඉක්බිති දොර වසා දැමූ ඔහු ආපසු පැමිණ අසුන් ගත්තේය. දොර වසා දැමූවද අනන්‍යාගේ මවගේ කටහඬ පැහැදිලිව කුටිය තුලට ගලා ආවේය

"හරි හරි මම ෆෑන් එක දැම්ම.....මංජු මේ...දැන් මදැයි පාඩම් කලා. යන්න ගිහිල්ල අඩුගානෙ ඇඟපතවත් හෝදගන්න...අර ගොල්ලො දැන් මේ ලඟම එනව ඇති…"

ඒ සමඟම තීව්‍රතාවය වැඩි කොට ඇය හඬ ගෑවේ අනන්‍යාටය. 

"අනන්‍යා...ඔයා මොකද කරන්නේ ඒ ඒ ඒ....? තවම ලෑස්ති වෙලා ඉවර නැද්ද?"

"මංජු මේ….. කවුද මනුස්සයො ඔය හරිෂ් කියන්නෙ?......" 

යලි භෞතික විද්‍යා ගැටලුවෙහි කිමිදෙන්නට සූදානම්වන මංජුගේ උරහිසින් අල්ලා සොලවමින් මම විමසීමි.

"හරි හරි ඉතිං කෙන්දරත් බැලෙව්වනෙ අම්මල......එව්වත් ගැලපෙනවලු...ඉතිං ඒ හින්දයි ඒ අය අද මෙහෙ එනව කියන්නෙ...එතකොට හැබැයි තව ප්‍රශ්ණයක් තියනව…"

"ඔව්..ඔව්..මොකක්ද තියන ප්‍රශ්ණෙ?" මම නොඉවසිල්ලෙන් විමසීමි. මසිතට බලපොරොත්තුවේ යම් සේයාවක් වැන්නක් ඇතුළුවිය.

"නෑ මම මේ කියන්නෙ ගුරුත්වජ ත්වරණය තත්පර වර්ගයට මීටර් 9.8 යි. රොකට් එකේ ප්‍රවේගය ...." නළල සහ දෙබැම රැළිකොට ගත් මංජු තම සටහන් පොතට හිස ඔබා ගත්තේය.

ඔහු ඔහුගේ ප්‍රියතම විෂයය කෙරෙහි පූර්ණ වශයෙන් හිත යොමු කිරීමට සූදානම් වන්නේ මා මගේ කටුක ලොවෙහි තනිකොට දමමිනි. මගේ කටුක ලොවෙහි තව නොබෝ වේලාවකින් මගේ පෙම්වතිය දැකගැන්මට මනාලයෙක් පැමිණෙන්නේ ඔහුගේ සහ ඇයගේ දෙමව්පියන්ගේ පූර්ණ එකඟතාවය පරිදි ඇය විවාහ කොට ගැනීමේ ඒකායන අභිප්‍රායෙනි. එවැන්නකට කිසිසේත්ම ඉඩ දිය නොහැක. ඉදිරියට පහත්වූ මම සුරත දිගුකොට මංජු ගැටළුව විසඳමින් සිටින සටහන් පොත ඔහුගෙන් උදුරා වසා දමා අප අසළවූ කුඩා කනප්පුවක් මතට වීසි කළෙමි.

"මොකක්ද අනේ? ඇයි එහෙම කලේ?" මංජු දෑස් විදහාගත්වනම විමසීය.

"ඔය හරිෂ් කියන මනුස්සය කොහේ කෙනෙක්ද? කවුද? මොකද එයා කරන්නෙ? අද මෙහෙ එන්නෙ අහවල් දේකටද? මට සම්පූර්ණ විස්තරේ මේ දැන්ම කියන්න ඕන..නැත්නම්….."

"ඔව්...නැත්නම් මොකද?" මංජු තම තොල් තරව පියාගත්වනම ඇසීය. "නැත්නම් මොකද කරන්නෙ?"

"නැත්නම් මම අම්මට කියනව ඔයා බ්ලූ ෆිල්ම්ස් බලනව කියල…"

"මොකක්?..... බොරු කියන්න එපා හොඳද? මම කවදාවත් ඒ වගෙ එව්ව බලල නෑ."

මංජු බියපත් දෑසින් මදෙස බලා යලි වහා තම දෑස් ඉවතට යොමු කොට ගත්තේය. ඔහුගේ ස්වරයද බියෙන් සලිතවන අයුරක් දක්වන්නේය. මම සිනහව වලක්වා ගනු වස් දෙතොල සපාගතිමි.

"බොරු කියන්න එපා මංජු……" මම දැඩිව පැවසීමි. "මම දන්නව ඔක්කොම......"

"මේකා බොරු කියන්නෙ…….මේ වයසට බ්ලූ ෆිල්ම් එකක් බලල නැති කොල්ලෙක් ඉන්නවද? මම දන්නෙ නැද්ද ඒ ගැන...හෙහ්...හෙහ්… "  මම මටම කියාගතිමි.

"එකම එක පාරක් විතරයි මම ඒ වගෙ ෆිල්ම් එකක් බැලුවෙ......අර එහා පාරෙ ඉන්න මගෙ යාලුවගෙ ගෙදරදි.......ඇත්තම කිව්වොත් ඒක වැරදීමකින් වුනේ…" 

මංජු ගොත ගසමින් පැවසූයේ පහතට හරවාගත් මුහුණින් යුතුවය.

"හෙහ්..හෙහ්..මාර කතාවක්නෙ ඒක..........වැරදීමකින්...ඈ???...........කොහොමද මනුස්සයො වැරදීමකින් බ්ලූ බලන්නෙ?"

"ඒ බ්ලූ එක මගෙ යාලුවගෙ තාත්තගෙ එකක්.....අනේ අම්මට එහෙම කියන්න එපා.....එහෙම උනොත් අම්ම මගෙ යාලුවගෙ අම්මට කියයි. ඊලඟට මහ විනාසයක් වෙන්නෙ…"

මංජුගේ මුහුණ බියෙන් සුදුමැලිවී තිබිණ. ඔහුගේ කළු පැහැති උපැස් යුවල පවා බියෙන් සුදුමැලිවී ඇති බව මට සිතිණ. මේසය මතවූ ගණිතය රසායන විද්‍යාව සහ භෞතික විද්‍යා පාඨ ග්‍රන්ථ සියල්ල එකතු කොට එක පිට එක තබා ඉවතට තල්ලු කල මම දෙවැළමිට මේසය මත තබා දෑතට මුහුණේ බරදෙමින් වාරුවී මංජුගේ මුහුණට එබුණෙමි.

"හරි මම ඒ ගැන අම්මටවත් වෙන කාටවත්මවත් කියන්නෙ නෑ. දැන් මංජු මට කියන්න ඔය හරිෂ් කියන මනුස්සය ගැන සම්පූර්ණ විස්තරේ...මුල ඉඳලම..ඒ කියන්නෙ කොහොමද මේක වුනේ? එතන ඉඳලම පටන් ගන්න…"