625. රූ රැසේ අඳිනා ලෙසේ, සාර්ලිස් මාස්ටර්, සුසිල් ප්‍රේමරත්න, ජූඩි, No Orchids For Miss Blandish & Boney M's Ma Baker…..

පහුගිය පෝස්ට් එකේ සරත්මධු ගැන කතා කරන්න ගිහිල්ල සිත්තර පත්තරේ පළවුනු චිත්‍රකතා කීපයක් ගැනම මම සඳහන් කලා. ඉන් එකක් සුසිල් ප්‍රේමරත්න ඇඳපු ජූඩි කතාව....සුසිල් ප්‍රේමරත්න කියන්නෙ අපිට හිටපු දක්ෂ චිත්‍රශිල්පියෙක් වගේම ගායකයෙක්

ඇම්. සාර්ලිස් මාස්ටර් කියන්නෙ සුසිල් ප්‍රේමරත්නගෙ තාත්තා. සාර්ලිස් මාස්ටර් පහුගිය සියවසේ මුල් දශක කීපය තුල රට පුරාම ප්‍රසිද්ධ වුනේ බුද්ධ චරිතයේ වැදගත් අවස්ථාවන් ඉතාම දර්ශනීය ලෙස චිත්‍රයට නැඟීම නිසා. ඒ කාලෙම වගේ රටපුරා පැතිරගිය බෞද්ධ ප්‍රබෝධයට මම හිතන්නෙ සාර්ලිස් මාස්ටර්ගෙ බෞද්ධ චිත්‍රත් බොහොම උපස්ථම්භක වුනා. 

සාර්ලිස් මාස්ටර්ගේ චිත්‍ර....

සිදුහත් ගිහිගෙයින් නික්මීමේ චිත්‍රය රාමු කරල එල්ලල තිබුන මට මතකයි අපෙ අම්මලගෙ මහගෙදර. අපෙ අම්මයෙ මහ ගෙදර තියෙන්නෙ කඩුගන්නාවෙ හේනාවල. දැං එහෙ ඉන්නෙ මයෙ අම්මගෙ බාලම මල්ලි අපෙ පුංචි මාම.

මේ මෑතක් වෙනකල්ම මට මතකයි ගෙට ඇතුල්වෙනකොටම තියෙන පළුතුනේ මහ දොර උලුවස්ස උඩින් එල්ලල තිබ්බ සිද්ධාර්ථ කුමාරයා බුද්ධත්වයට පත්වීම නිරූපණය කෙරෙන රාමු කරපු චිත්‍රයකුත්. දස බිම්බර මාරසෙනඟ එහෙම බොහොම අපූරුවට සිතුවම් කරල තිබුනු ඒ චිත්‍රයෙ නිර්මාණ ශිල්පියා සෝලියස් මෙන්ඩිස්.

සුසිල් ප්‍රේමරත්න කියන්නෙ චිත්‍ර ශිල්පියෙක් විතරක් නෙවෙයි ඉතාම දක්ෂ ගායකයෙක් කියල මම කලින් කිව්වනෙ. ලතා වල්පොලගෙ මුල්ම නම රීටා ජෙනිවීව්. ගායන කටයුතු වලට ගැලපෙන විදිහට ඇයට ලතා කියල නම දාල තියෙන්නෙත් සුසිල් ප්‍රේමරත්න. ඔවුන් දෙදෙනා අතර පොඩි කුච් කුච් හෝතාහේ එකකුත් ඒ දවස්වල තිබුණයි කියල මම කොහෙදි හරි කියවපු මතකයකුත් තියනව...

මේ සුසිල් ප්‍රේමරත්න රූ රැසේ අඳිනාලෙසේ ගීතය ගායනා කරමින් දෙවඟනක් චිත්‍රයට නඟන අයුරු....

මේ ගීතයෙන් කියවෙන්නෙ අර ගුත්තිල-මූසිල වීණාවාදන තරඟයෙදි  ගුත්තිල ලොක්ක ගුලි තුනක් උඩ දැම්මම දිව්‍ය ලෝකයෙන් මිහිපිටට පැමිණෙන දිව්‍යාංගනාවන් දැක්වූ රැඟුම් විසිතුරු වර්ණනාවයි.

සුසිල් ප්‍රේමරත්න සිත්තර පත්තරේට ජූඩි කියල කතාවක් ඇන්ද කියල මම කිව්වනෙ. ඔය ජූඩි කතාවෙ අක්මුල් සෑහෙන්න දිගට ඇදිල යනව. මම අද මේ ලැහැත්ති වෙන්නෙ ඒ ගැන ඔබ තමුන්නාන්සේලා වෙනුවෙන් පොඩි සටහනක් ලියන්නයි. 

ඔය ජූඩි කියල සුසිල් ප්‍රේමරත්න ඇඳපු කතාව කතාව "James Hadley Chase" නම් සුප්‍රසිද්ධ ලේඛකයගෙ කතාවක් කියලත් මම කිව්වනෙ. ඒ කතාවෙ නම "No Orchids For Miss Blandish"

සුසිල් ප්‍රේමරත්න ඇඳපු ජූඩි කතාවෙ සාරාංශය මෙහෙමයි. ජූඩි කියන්නෙ අමරිකාවෙ චිකාගෝ පැත්තෙ කෝටිපතියෙකුගෙ එකම දුව. ඒ පළාතෙ සුප්‍රසිද්ධ මැර කල්ලියක් ජූඩිව පැහැරගෙන යනව කප්පම් ගන්ට. ඒත් කෙල්ලගෙ තාත්ත හෙණ කුණා. මනුස්සය කප්පම දෙන්නෙ නෑ වැඩේ ඇද ඇද ඉන්නව. ඉතිං කප්පං කල්ලියට සිද්ද වෙනව කෙල්ලවත් අරගෙන රට වටේ තැන් තැන්වල ගිහිල්ල හැංගිල ඉන්ට මොකද පොලීස් දැලෙන් බේරෙන්ට. 

ඔය අතරෙ කප්පම් කල්ලියෙ ඉන්න මැරයො ජූඩිට එහෙන් මෙහෙන් බැල්ම දානව. කප්පම් කල්ලියෙ නායකයගෙ මල්ලි හෙණ මරුමුස් බුවෙක්. කප්පම් කල්ලියෙ අනික් එවුනුත් ඌට පණ බයයි. ඒ යකාට ටිකක් පිස්සුවක් වගෙත් තියනව. අර අපෙ අත්තම්මල එහෙම ඒ දවස්වල කිවෙ කියන්නෙ නුහුගුණේ කියල අන්න ඒක.

ඌට විරුද්ධව ගියොත් ආය නෑ කෙලින්ම ඔලුවට එක ෂොට් එකයි. කල්ලියෙ එකෙක්ව මේ මනුස්සය කලින් මරල දාලත් තියනව ඔන්න ඔය මොකක් හරි පොඩි කේස් එකක් හින්ද. ඉතිං මේ මරු මුස් බුවාට කෙල්ල ගැන පොඩි ඇල්මක් පහල වෙනව. ඒ හින්ද මිනිහ අනික අයට දානව Injunction එකක්. ඒ කියන්නෙ තහනම් නියෝගයක්.

"Listen to me carefully, if you guys  so much as just lay a finger on her he will have to deal with me Ok?" 

 Well if not exactly the same words some thing like that…

ජූඩි කතාවෙ ඒ මනුස්සයගෙ නම තිබ්බෙ මට මතක විදිහට හැරී වගෙ නමක්. කොහොම හරි අන්තිමට කෙල්ලට තේරෙනව අනික් එවුන්ගෙන් බේරිල ඉන්ට නම් හැරීගෙ ආදරවන්තිය විදිහට රඟපාන්ට වෙනව කියල. ඒත් අන්තිමට ජූඩි ඇත්තටම හැරීට ආදරය කරන්ට පටන් ගන්නව. එතන මම හිතන්නෙ Stockholm Syndrome එකත් බලපාන්ට ඇති බොහෝ දුරට.

Stockholm Syndrome නොහොත් ස්ටොක්හෝම් සහලක්ෂණය කියන්නෙ විශේෂයෙන් ප්‍රාණ ඇපකරුවකු ලෙස ගතකිරීමට සිදුවූවෙකු හෝ පැහැරගැනීමකට ලක්වූවෙකු තමන් පැහැර ගත් හෝ ප්‍රාණ ඇපකරුවකු ලෙස තබාගත් තැනැත්තා හෝ තැනැත්තිය කෙරෙහි යම් බැඳීමක් ඇති කර ගැනීමයි. ඔවුන් බොහෝ විට අපරාධකරුට විරුද්ධව සාක්ෂි දීම පවා ප්‍රතික්ෂේප කරනවා.

එකම මූලික තේමාව සහ කථා සැකිල්ල වුනාට හැබැයි හැඩ්ලි චේස්ගෙ ඔරිජිනල් කතාව ගලායන්නෙ ඔයිට සෑහෙන්න වෙනස්ව. 

ඒකෙදි වෙන්නෙ මිස් බ්ලැන්ඩිෂ් (කතාවෙ කොතනකවත් බ්ලැන්ඩිෂ් මෙනෙවියගෙ මුල් නමක් සඳහන් වෙන්නෙ නෑ) තම ආදරවන්තයා එක්ක සාදයකට සහභාගි වෙද්දි ඇය පැළඳ සිටින දියමන්ති ආභරණ පැහැර ගන්නට මංකොල්ල කාරයො කීප දෙනෙක් උත්සාහ කරනව. 

එතනදි ඇගේ ආදරවන්තයා ඔවුන් අතින් මියයනව. කලබල වන සොරුන් ඇයව තම මෝටර් රථයේ දමාගෙන පැහැරගෙන යනව. ඔවුන් ඇයව පාළු පෙදෙසක පිහිටි ගොවිපොළක සඟවා තබාගෙන ඉන්න අතරෙ ඔවුන්ගේ පසමිතුරු වඩා බලවත් සොර කණ්ඩායමක් ඔවුන් සියල්ල මරාදමා බ්ලැන්ඩිෂ් මෙනෙවිය පැහැරගෙන යනව. ඒ කණ්ඩායමේ මෙහෙයවන්නෙ කාන්තාවක්. "Ma Grisson" ඇගේ නම. ඔවුන් හඳුන්වන්නෙ "Grisson Gang" යන නමින්.

ඔවුන් බ්ලැන්ඩිෂ් මෙනෙවිය නිදහස් කරන්නට කියල ඇගේ ධනවත් පියාගෙන් ඩොලර් මිලියනයක්ද කොහෙද ලබා ගන්නව. ඒත් Ma Grissonගෙ පුතා ස්ලිම් මිස් බ්ලැන්ඩිෂ්ට ආදරය කරන්ට පටන් ගන්නව. ඔහු තරමක් මානසික තත්වය අයහපත් පුද්ගලයෙක්. Ma Grisson ඇගේ මේ එකම පුතාට දැඩි ආදරයක් දක්වනව. ඒ නිසා කප්පම් මුදල ලැබුනත් ඈ බ්ලැන්ඩිෂ් මෙනෙවිය නිදහස් කරන්නෙ නෑ. 

කප්පම් මුදල යොදවා ඔවුන් මිල දී ගන්නා සමාජ ශාලාවක පසුපස පොළව යට පිහිටි රහස් කාමරයක ඇයව සිරකර තබා ගන්නව. ඇය කීකරුව තබා ගැනීම උදසා Ma Grisson ඇයට මත්ද්‍රව්‍ය එන්නත් කරනවා. 

අන්තිමට කොහොම හරි මාස කීපයකට පස්සෙ මිස් බ්ලැන්ඩිෂ්ව පොලීසියෙන් නිදහස් කර ගන්නව. හොර කල්ලිය පොලිස් වෙඩි පහරින් මියයනව වගෙයි මට මතක. ඒත් කාලයක් තිස්සෙ මත්ද්‍රව්‍ය එන්නත් කිරීම නිසා බ්ලැන්ඩිෂ් මෙනෙවිය මානසික රෝගී තත්වයකට පත්වෙලා ඉන්නෙ. ඇයට ජීවිත කාලය පුරාම ඉන්න වෙන්නෙ මානසික රෝහලක..

"No Orchids For Miss Blandish" නොහොත්බ්ලැ න්ඩිෂ් මෙනෙවියගේ ඛේදාන්තය ඔන්න ඔහොමයි...

ඉතිං ජේම්ස් හැඩ්ලි චේස් ඔය කතාවෙ Ma Grissonගෙ චරිතය ලිව්වෙ ඊට අවුරුදු හතරකට ඉස්සෙල්ල (ඒ කියන්නෙ 1935 අවුරුද්දෙ. හැඩ්ලි චේස් Miss Blandish කතාව ලිව්වෙ 1939 අවුරුද්දෙ) එෆ්.බී.අයි එකෙන් වෙඩි තියල මරපු Ma Barker නම්වූ Barker Gang නම් මංකොල්ලකරුවන් කණ්ඩායමේ නායිකාවගේ චරිතය ආශ්‍රයෙන් කියලයි කියන්නෙ. මා බාකර්ගෙ නායකත්වයෙන් යුතු බාකර් ගැන්ග් එක කියන්නෙ 1931 ඉඳල 1935 වෙනකල් අමරිකාව හොල්ලගෙන හිටපු මැර කණ්ඩායමක්.

ඊගාවට ඔන්න අද මාතෘකාවෙ අන්තිම කොටසට අපි සම්ප්‍රාප්ත වෙනවා. Boney M...බොනී එම් කියන්නෙ අපේ යොවුන්විය ගෙවුනු සමයේ ඉතාම ජනප්‍රිය සංගීත කණ්ඩායමක්. කළු තරුණයෙක් සහ තරුණියන් තිදෙනෙකුගෙන් සමන්විත ඔවුන්ගෙ නිජබිම ජැමෙයිකාව. ඒත් ඔවුන් ලොව පුරා ජනප්‍රිය වෙන කොට පදිංචි වෙලා හිටියෙ බටහිර ජර්මනියෙ.

Boney M කණ්ඩායම 1978 වගෙ එලි දක්වපු ඔවුන්ගෙ ඉතාමත්ම ජනප්‍රිය වුනු Ma Baker ගීතයට පාදක කරගෙන තියෙන්නෙත් මේ Ma Barker මැර කණ්ඩායම.

Freeze, I'm Ma Baker, put your hands in the air

Gimme all your money

This is the story of Ma Baker, the meanest cat

From old Chicago town

She was the meanest cat

In old Chicago town

She was the meanest cat

She really moved them down

She had no heart at all

No no no heart at all

She was the meanest cat

Oh she was really tough

She left her husband flat

He wasn't tough enough

She took her boys along

'Cause they were mean and strong

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

She taught her four sons

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

To handle their guns

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

She never could cry

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

But she knew how to die

They left a trail of crime

Across the U.S.A.

And when one boy was killed

She really made them pay

She had no heart at all

No no no heart at all

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

She taught her four sons

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

To handle their guns

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

She never could cry

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

But she knew how to die

She met a man she liked

She thought she'd stay with him

One day he formed with them

They did away with him

She didn't care at all

Just didn't care at all

(Here is special bulletin

Ma Baker is the FBI's most wanted woman

Her photo is hanging on every post office wall

If you have any information about this woman

Please contact your nearest police station)

One day they robbed a bank

It was their last hooray

The cops appeared too soon

They couldn't get away

And all the loot they had

It made them mighty mad

And so they shot it out

Ma Baker and her sons

They didn't want to hang

They died with blazing guns

And so the story ends

Of one who left no friends

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

She taught her four sons

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

To handle their guns

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

She never could cry

Ma Ma Ma Ma Ma Baker

But she knew how to die

මම මේ කල්පනා කලේ අර මම කලින් පෝස්ට් එකේ ලිව්ව පස්පොළ කලුවෙන කාලෙ අපි කොච්චරක් නම් මේ ගීතයට උඩ පැන පැන ඇඹරි ඇඹරි නටන්ට ඇද්ද කියල හෙහ්..හෙහ් 

ඒත් අපි එතකොට ඔය පසුබිම් කතා ගැන අඳෝ සංසාරයක් දැනගෙන හිටියද? මොන?