39. රූප පෙට්ටියෙන් පෙන්වන ලෝකය සහ සැබෑ ලෝකය

ලොව අනෙකුත් රටවල තත්ත්වය පිළිබඳ ව නම් මා හට එතරම් වැටහීමක් නොමැත. නමුත් අප රටේ නම් 80%ක් විතරම මිනිස්සුන්ගේ චින්තනය, යමක් දෙස බැලිය යුතු කෝණය ලබා දෙන්නේ ජන මාධ්‍යය විසින් බව අකමැත්තෙන් වුවද පිළිගත යුතු කරුණක්ව ඇත.

මා හට වුවද මේ පිළිබඳ වැටහුනේ අන්‍යාගමික කරණය පිළිබඳ බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් කියවා (පියා විසින් දරුවන් සහ බිරිඳ ගිණි ලෑ සිද්ධිය වූ දින වලදී) එදිනම රාත්‍රියේ ස්වර්ණවාහිනී ප්‍රවෘත්ති නරඹන විටදීය. මා ද බෞද්ධ කෙනෙකු වුවද එම ප්‍රවෘත්තිය කෙතරම් පක්ෂපාත වීදැයි ඇස් පනා පිටම සාක්ෂාත් වද්දීත් නොපිළිගෙන සිටීමට තරම් මූඩ නොවීමි.

ඉතාමත් දුක්බරව, එම පියාගේ පැත්ත ගෙන, පියා විසින් ගිණි ලෑ පිරිසගේ (ඔවුන් කියනා ආකාරයට) මූල ධර්මවාදී ආගමක් වැළඳ ගැනීම සහ ඒ සඳහා ඔවුන් පෙළඹ වූ උදවිය හෙලා දුටු නිවේදකයා, 'මනුෂ්‍ය ඝාතක' යන වදනවත් එම පියා වෙනුවෙන් යොදා ගනු මට නම් ඇසුනේ නැත.

සම්පූර්ණ වශයෙන් මූල ධර්මවාදීන් සහ එම ආගම වැළඳ ගැනීම මේ සඳහා හේතු භූත වී යැයි අවධාරණය කෙරීමට අමතරව ඉතාමත් සාමකාමී ව සිටි පවුලක් වැනසුනේද ඒ නිසාවෙන් යැයි පැවසිණ. ඒවායේ ඇත්ත නැත්තත්, යම් කිසි ආගමක් වෙත තරයේ බැඳී ඉන්නවාද ජීවන බර සැහැල්ලු කර ගන්නවාද යන පැනය හමුවේ මියගියවුන් තීරණ ගත් ආකාරයත් වටහා දෙන්නට ඔවුන් අද අප අතර නැත.

එලෙසින් ඒ පිළිබද සාකච්ඡා කල ස්වර්ණවාහිනිය ප්‍රධාන අනෙකුත් මාධ්‍ය, පසුගිය දිනවල නැවතත් හඬා වැටෙන්නට පටන් ගත්තේ ඊට වෙනස් ආකාරයකිනි.

මෙලොව වාසී කිසිවෙකුට, මනුෂ්‍ය ඝාතනයක යෙදීමට මනුෂ්‍යයන් පනවා ගෙන තිබෙන නීති සම්ප්‍රදායෙන්වත් පිළිගත් ආගම් ධර්මයන්ගෙන්වත් පිටු බලයක් ලැබෙන්නේ නැත. එහෙත් එසේ වුවත් ඒ වැනි දේ සම්පූර්ණයෙන් නැවතෙන්නේද නැත.

පසුගිය දිනෙක ආන්දෝලනාත්මක ප්‍රවෘත්තියක් වූ කළුතර සිද්ධිය දෙස තුලනාත්මක ඇසකින් බැලීමට ජනතාව පෙළඹවූ එකම මාධ්‍යයක් හෝ තිබුණාදැයි සැක සිතේ. සම්පූර්ණ වරද ඒ මව වෙත පටවමින් ඇය වන් මිනී මරු ස්ත්‍රියක් මුළු සක්වල වළල්ල තුලවත් නැති තරමට ඇයව හෙළා දකින ලදී. මට අවංකවම සිතුනේ දින 9කට ආසන්න කාලයක් තුළ මරුවා සමඟ පොර බැදූ ඒ දරුවාගේ වේදනාව අප කාටත් වඩා ඒ අම්මාට දැනෙන්න ඇති කියායි. එක් වේලක පමාවෙන් දරුවෙකු හඬන විට අම්මා කෙනෙකුට එයද දරා ගත නොහැකි තත්ත්වයක් ව තිබියදී වේල් ගණන් අහිමිව දරුවෝ කැලතක් දුක් විඳින විට................... අනේ මට නොතේරේ. ඒ අම්මාට අවැසි වන්නට ඇත්තේ එකෙකු හෝ ඒ දුකින් සැනින් මුදවන්නට විය නොහැකිද?

ඒ බලාපොරොත්තුව බිඳ වැටී,දරුවා දින ගණනක් දුක් විඳ මිය ගිය බව ප්‍රචාරය වන විට මා මාසැමි සමග පැවසුවේ දැන් ඒ අම්මා අඬනවා ඇති යනුවෙනි. දෙනෙත් ලොකු කරගෙන මගේ ඒ වදනට කරුණු විමසූ ඔහු මා දැක්වූ කරුණ පිළි ගත්තේ නැත. කෙසේ හෝ 'ඔයා කියන කථාවෙත් ඇත්තක් තියෙනවා, ඒත්...................' කියන තැනට ඔහු දැන් පැමිණ සිටී.

දරුවෝ එපා නම් හදන්නේ මොකටද?'ඒ පිළිබඳ කන්තෝරුවේදී පැවසූ විට ඇසුණු පැනයකි ඒ,

අපට එලෙසින් සිතිය හැකි වුවත් උපන් මොහොතේ හෝ ඉපදීමට සිටියදී මරා දැමුවා නම් එපා දරුවන් සාදා ඇතැයි සාධාරණව සිතිය හැකි බව මට සිතේ. ඒ අම්මා කෙසේ හෝ දරුවෝ උස් මහත් කරන්නට සිතාගෙන සිටින්නත් ඇති. එහෙත් දරාගත නොහැකි දරිද්‍රතාව හමුවේ ඇගේ බුද්ධි මට්ටමට අනුව මෙවන් තීරණයක් හැර වෙනත් කළ හැකි දෙයක් ඇයට නොපෙනෙන්නට ඇති. දරුවාට සිදුවූ දෙය කිසිසේත්ම අනුමත කල නොහැකි දෙයක් බව නොබිඳිය හැකි සත්‍යයක් සේම ඒ මරණයට සම්පූර්ණ වගකීම අම්මා මත ම පැටවිය නොහැකි බවත් එවන්ම සත්‍යයකි.

දැන ගන්නට ලැබුනු ආකාරයට පියා දරුවන්ගේ සියලු වගකීම් වලින් මගහැර සිට ඇත. ජීවත්ව සිටි දරුවන් දිනපතාම මැරී මැරී උපදින්නට ඒ කරුණ ප්‍රමාණවත් නොවන්නේද? ඒ කුඩා දරුවා මිය යාමෙන් පසුව පියා අනෙකුත් දරුවන්නේ අයිතිය දරා ගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කරන බවත් පැවසිණ. අද දින ලොව පුරාවෙන්ම ඒ අනාථ වූ දරුවන් කෙරෙහි දක්වන අනුකම්පාව සැබෑ ආදරයක් ව දිගින් දිගටම පවතීවා යනු අපේ පැතුමයි. එසේ නොවුන හොත් ඇතිවන තත්ත්වය පිළබඳ ව කථා කිරිමට මැලි වෙමි.

පෙට්‍රල් ෂෙඩ් ගානේ ස්වීප් විකුණන, කපුරු පැකට් විකුණන දරුවෝ දෙස නෙත් කොනින්වත් මනස නොහෙලන මිනිස්සු අද ඒ දරුවා වෙනුවෙන් හඬනු දකින විට අපටද නිරායාසයෙනම හැඬුම් ඒ.

විකුණන දේ නොගත්තත් රු. 10 -20ක් ඔවුන්ට දෙන්නට තරම්වත් හිතක් පහළ කර නොගත් මිනිස්සු අද ඒ දරුවාගේ සහෝදර සහෝදරියන් දරු කමට ගැනීමට තරඟ වැදී සිටී.

එලෙසින්වත් චින්තන දහරාව වෙනස් වේ නම් සතුටට කරුණකි.
එහෙත් තවත් දරුවකු තව මාස කිහිපයකින් තවත් ගඟක යන විට,

'කලිනුත් ඔහොම එකක් වුනා නේද? කැළණි ගගේ නේද? ........... නැහැ නැහැ.......... මහවැලි ගගේ නේද? ........... කෙල්ලෙක් නේද ඒ පාර දාලා තිබුනේ?.............. පිස්සුද අනේ කොල්ලෙක්......................' යනුවෙන් අනුමාන මගින් මතකය අලුත් කර ගන්නට තරම් මිනිසුන්ගේ මතකය ගැන විශ්වාස නොතැබිය හැකි වීම දුකට කාරණයකි.

මා මිතුරු සොයුරු සොයුරියන් හට කීමට ඇත්තේ එකම දෙයකි. කරුණාකර ඔබට මහ මගදී හමුවන එවන් දරුවන් කෙරෙහි පෙරට වඩා කරුණික වන්න. කපුරු වලින් ගේ පිරි ගියද කම් නැත. රු.10ක් දී එක් පැකැට්ටුවක් හෝ මිලදී ගන්න. එසේ අවැසි නොවන දෙයක් නම් ඔවුන් විකිණීමට පැමිණෙන්නේ හැකිනම් සුළු මුදලක් ඔවුන්ගේ අතමිට මොලවන්න. එසේ කිරීමට නොහැකි තරම් ඔබගේ පසුම්බියත් හිතත් හිස් නොවෙතැයි සිතමි.

එවිට වෙන්න තිබෙන දෙයක් වැළැක්වීමට නොහැකි වුවද නොවෙන්න තිබෙන දෙයක් සිදු නොවන තැනට කටයුතු කරන්නට ඔබත් දායක වූවායැයි ඔබට සතුටු වීමට හැකිවනු ඇත.


පසු වදන


මෙය ලිවීමෙන් සියලු මිතුරන් මා වෙත කඩා පනී දැයි බියෙන් පසු වීමි. අනෙක් අතට හිතට දැනෙන ආවේගය හේතුවෙන් කිව යුතු සියල්ල පැහැදිලිව ගැට ගසා ගැනීමට නොහැකි වේ දැයි සාංකාවක් දැනී තිබුණු අතර ප්‍රවෘත්තියේ උණුසුම දියාරු වී ගොස් ඇති නිසා සැමගේ මසැස වැසී මනස ඇරි ඇතැයි සිතුණ නිසාවෙන්ද අද මෙය ලියන්නට සිතුවෙමි.

රවා මල්ලී. මල්ලීගේ පුතයි ..... අම්මායි ... මමයි...... යන ලිපිය දුටු විට මෙතෙක් දවසක් ‍ලියම්දෝ නොලියම්දෝ සිතමින් සිටි දැය ලිවීමට යම් දිරියක් ලදිමි. ස්තුතියි ඔබට...................................