70. ප්‍රියයාණෙනි!!! - 02

ඇය : මේ ඒක නෙමෙයි, මං තනියෙම එනකොට බයික් එකේ පැච් එකක් ගියොත් මොකද කරන්නේ ?

ඔහු : කිසිම දෙයක් කරන්න ඕනේ නැහැ වහාම හදිසි ඇමතුම් අංශය අමතන්න. ඔයා කොහේ හිටියත් විනාඩි 20ක් ඇතුලත වාර්තා කරලා ඇති.

එසේ පවසමින් ඔහු සිනහා වෙයි. ඇයටත් සිනහා පහළ වෙලා. ඒ සිනහවෙන්ම,

ඇය: හ්ම්.......... එතකොට මට කරන්න තියෙන්නේ බයික් එක නවත්තලා ලඟ පාත තියෙන පේස්ට්‍රි ෂොප් එකකට ගිහින් මොනවා හරි කාලා ඉන්න නේද?

ඔහු: ඔව්නේ. මං එනකම් ටික වෙලාවක් ඉන්න වෙනවානේ.

ඇය: ම්ම්... එතකොට පැච් එකක් ගියොත් ලඟපාත කෙනෙක්ගෙන් වින්කලයක් ගැරැජ් එකක් තියෙන තැන නෙමෙයි, පේස්ට්‍රි ෂෝප් එකක් තියෙන තැන තමයි අහන්න ඕනේ නේද?

නිමේෂයක් ගතවුනා. ඔහුත් ඇයත් පෙරටත් වඩා සිනහා වෙන්නවුනා.

කියවන ඔබට ඒ සිදුවීම කෙසේ දැනුනාදැයි නොදනිමි. ඒත් ඒ අප ජීවිතයේ තවත් එක් සොඳුරු නිමේෂයකි.


**********************************************


ඇය: මේ, ලබන ආත්මේ මං බකින්හැම් පැලස් එකේ තමයි ඉපදෙන්න හිතාගෙන ඉන්නේ.

ඔන්න ඔහුට කොක්හඬලන්නට කාරණයක්,

ඔහු: හාකෝ, ඒකත් නරක නැහැ අදහස

ඇය: ම්ම්.......... මං බකිංහැම් පැලස් එකේ ඉපැදෙනවා. ඔයා ඊට අල්ලපු පැලස් එකේ ඉපදෙන්න. එහෙම හොඳයි නේද?

ඔහු: ඔව් ඔව්......... මොකද නරක.......... වෙල් ප්ලෑන්ඩ්...............

ඇය: මේ ඒක නෙමෙයි, ඔයා මොකද කියන්නේ, ඔයා කැමති රජ වෙන්නද? වල්ලභ කුමාරයා වෙන්නද?

ඔහු: ??? මොකක් කිව්වා? ඒ කවුද?

ඇය: මෙහෙමයි. රජතුමාගේ වයිෆ් බිසව, රැජණගේ හස්බන්ඩ් වල්ලභ කුමාරයා, දැන් පිලිප් ආදිපාදතුමා ඉන්නේ....... ආන් එයා එළිසබෙත් රැජණගේ වල්ලභ කුමාරයා. දැන් තේරුනාද අහපු එක?

ඔහු: ආහ්......... හරි හරි දැන් මතක් වුනා. ඔන්න ඔහේ ඔයා කැමති එකක්. ඔය කොයික වුනත් එකයිනේ නේද?

ඇය: ඒකත් හැබෑව, ලෝකෙටම රැජණ වුනත් ගෙදරට වයිෆ්නේ නේද?

ඔහු: ආ............ ඒ කියන්නේ මට නෝ ඔප්ෂන්ස්, වල්ලභ කුමාරයාම තමයි නේද?

ඒ සිනාවෙන්ම අපි ගම්පහ නගරයට සේන්දු වූයෙමු.


**********************************************

ඔබගෙ සෙවනේ
රැඳෙන සහනේ
වේවා සදා වාසනාවන් ...
ඔබගේ සරණේ
නොනිමි සෙනෙහේ
සසර සරණ තුරුම වාසනා ...



**********************************************


පසුගිය වසරේ මාර්තු 10 වෙනිදා මම ඔහු ගැන තරමක් දීර්ඝ ලිපියක් ලියමින් බොහෝ දේ සටහන් කරන්නට යෙදුනෙමි. මට මතක ඇති ආකාරයට මවිසින් නිදහස් සිතුවිලි බ්ලොගර් වෙතට ගෙන ආ පසුව වැඩිම දෙනෙක් අදහස් පළ කල පළමු ලිපිය එයයි. අද මම මේ ලිපිය ලියන විට එම ලිපිය නොබලන්නට සිතුවෙමි. එම ලිපියේ බලපෑම මෙම ලිපියට නොලැබන පරිද්දෙන් ලිවීමට මා හට අවැසි විය.


තිසරණ සරණයි දෙවි රැකවරණයි ඔහු එදා සේම අදත් හැමදා සිටි මාගේ ප්‍රියයාමය. මේ දිවිගමන නිමවනදා වනතුරුත් එයින් ඔබ්බටත් ඔහු එසේම සිටිවී. එසේම සිටීවා!!!

ඉඳින් දීර්ඝ ලිපියක් ලියා කියවන ඔබ වෙහෙසට පත් නොකරමි. මෙවන් ලිපියක් අදටත් වඩා සතුටින් ලබන වසරේදී ලියන්නට මා හට හැකි වේවා! යන ප්‍රාර්ථනයත් සමගින් නවතිමි.

(පිංතූරය ලබා දීම වෙනුවෙන් සයිබර්යායේ පදිංචි කෙහෙල්කොටුවෙ චූටිමහත්තයාට ස්තුතියි)