555. The Story Of My Marriage - 56 - " Preparing A Business Plan Presentation ..Oh God!...What I Wouldn't Do For You Ananya..."

ජෑම් යෙදූ ස්කෝන්ස් පිඟානක් ඉහත ඡායාරූපයෙහි
දැක්වේ. -  Google Images

"ඉතිං ඊට පස්සෙ?"

"ඊට පස්සෙ මොනවද මිනිහ දඩස් ගාල ෆෝන් එක තිබ්බ...එතනිං ඒ වැඩේ ක්ලෝස්..රාධා ආන්ටි එක්ක හරිෂ් කියල තියනව මිනිහට මම ගැලපෙන්නෙ නෑය කියල. රාධා ආන්ටි අම්ම එක්ක කියනව මම අහගෙන හිටිය…"

වේටර්වරයා අනන්‍යා ඇණවුම්කල චිකන් සෑන්ඩ්විච්ස්, ස්කෝන්ස් සහ බීමද මවිසින් ඇණවුම් කල පානීය ජලය බෝතලයක්ද රැගෙන ආවේය. ඔහු ආහාර සහ බීම බඳුන් මේසය මත තබනා අතර මදෙස යටැසින් බැලූයේ කිසියම් චකිතයකින් මෙනි. ඒ දුටු අනන්‍යා මේසය යටින් මගේ බත්කෙන්ඩට පා පහරක් එල්ල කළාය. 

"ඌයි..මොකද අනේ වෙලා තියෙන්නෙ? පයිං ගහන්නෙ වෙළඹක් වගේ…" මම පහත්ව පහර වැදුනු ස්ථානය පිරිමදිමින් කෑගැසුවෙමි. 

වහ වහා තම බන්දේසිය මතවූ ආහාර සහ බීම බඳුන් මේසය මත තැබූ වේටර්වටයා දෙතුන් වරක් මදෙස සහ අනන්‍යා දෙස මාරුවෙන මාරුවට බියපත් දෑසින් බලා සිට ඉක්බිති යළිත් වහ වහා පළාගියේය.

"අර මොකද මට පයිං ගැහුවෙ?" මම අසුනෙහි කෙලින්වී අනන්‍යාගෙන් විමසීමි.

"මට හිතුන ඔයා අර වේටර් ළමය දිහා බලන විදිහට තව මොකක් හරි කට කැඩිච්ච කතාවක් කියල ආයෙමත් පාරක් ඒ කොල්ලගෙ ඔලුව නරක් කරයි කියල. ඒකයි දමල ඇන්නෙ පයිං හිහ්..හිහ්.." අනන්‍යා හඬ නඟා සිණාසුණාය.

"හ්ම්ම්ම්....දමල ඇන්නෙ පයිං තමයි...මගෙ කකුල තාම රිදෙනව..හෙහ්..හෙහ්..දැක්ක ද ඌ මා දිහා හොරෙං හොරෙං බලපු විදිහ..මම ඌට තව මොනව හරි කියන්ට තමයි ලෑස්ති වුනේ"

"අන්න ඒකනෙ.....මම දන්නවනෙ මනුස්සයගෙ තරම.....වේටරයගෙ මූණ දිහා  ඔයා දෙතුන් සැරයක් බලපු විදිහෙන්ම මට තේරුන මොකක් හරි තව විකාරයක් කියන්ට තමයි යන්නෙ කියල....ඉතිං වැරදිද මම පයිං ගහපු එක?..."

"නෑ..නෑ...කිසිම වැරැද්දක් නෑ..කිසිම වැරැද්දක් නෑ…"

මම නළල රැළි ගන්වා ගනිමින් මේසය මතවූ ආහාර සහ බීම පරීක්ෂා කළෙමි. ජමූන් තේ බඳුන මට එක්වරම සිහි ගැන්වූයේ වූයේ චිත්‍රයක් ඇඳීමෙන් පසු නොයෙක් වර්ණ සායම් බුරුසු පිරිසිදු කරනුවස් ජල බඳුනක බහා කැලතූ පසු ජල බඳුනේ අඩංගු ජලයයි. මම පරිස්සමින් එහි වූ පානය ස්වල්පයක් තොල ගෑවෙමි. එහි රසයද මට සිහිගැන්වූයේ සායම් බුරුසු පිරිසිදු කල ජල බඳුනක ඇති ජලයයි. 

"ඇයි මොකෝ?... හොඳ නැද්ද?" මගේ ඇඹුල්වූ මුහුණ දුරු අනන්‍යා විමසුවාය. ඇය මේ වන විටත් තම ජමූන් තේ බඳුනෙන් උගුරු කීපයක් පානය කොට අවසානය. 

"ෂික් මොනවද අනේ මේ?....පෙනුම හරියටම මම හයේ පන්තියෙ විතර ඉන්දැද්දි ඉස්කෝලෙ චිත්‍ර පාඩම වෙලාවෙ චිත්‍ර ඇඳල පේන්ට් බ්‍රෂ් හෝදන්ට වතුර වීදුරුවකට දාල හේදුවාම ඒ වීදුරුවෙ වතුර වාගෙමයි. දැන් පොඩ්ඩක් තොල ගාල බැලුවම රහෙත් වැඩි වෙනසක් නෑ. ඒ පේන්ට් බ්‍රෂ් හෝදපු වතුර වගේමයි...හෙහ්,හෙහ්,"

"ආ එහෙමද? ඒ පේන්ට් බ්‍රෂ් හෝදපු වතුරෙ රහ ඔයා දන්නෙ කොහොමද? බීල එහෙම බැලුවද?"

"පිස්සුද අනේ? මම මොකටද ඒ සායං හෝදපු වතුර බොන්නෙ?"

"එතකොට කොහොමද ඒ වතුරෙ රහ දන්නෙ?..හරි හරි එව්වයිං වැඩක් නෑ..මේ වගෙ තැන්වලට මිනිස්සු එන්නෙ ක්‍රිෂ් රහට කාල බීල බඩ පුරවගෙන යන්න නෙවෙයි. මෙතන තියන ඇට්මොස්ෆියර් එක එහෙම නැත්නම් වාතාවරණය හින්ද...නිදහසේ යමක් කතා කරන්ට එතකොට රිලැක්ස් වෙන්න පුලුවන් හින්ද…"

"හරි හරි මම එකඟයි….. කිව්වත් වාගෙ වෙන වල් පල් කතා කලා මිසල අපි මෙතෙන්ට කතාකරන්ට ආපු කාරණේ තාම කතාකලේම නෑනෙ.."

"ඒකනෙ අපි එහෙනං ඒ ගැන කතා කරමු......ක්‍රිෂ් දැන් කියන්න මොකක්ද ඔයාගෙ අදහස?"

"මෙහෙමයි අනන්‍යා ඇත්තම කිව්වොත් ඔයාගෙ දෙමව්පියන්ගෙ කැමැත්ත ලබාගන්න ඕනමයි කියල ඔයා කිව්වට මට හිතෙන්නෙම ඒකනම් මේ සම්ම ජාතියෙ වෙන දෙයක් නෙවෙයි. ගතවෙන ගතවෙන දවසක් දවසක් පාසා මගේ ඒ අදහස ස්ථිර වෙන එකයි වෙන්නෙ. මට ඔයාලගෙ පවුලෙං ටිකක් හරි කිට්ටු වෙලා ඉන්නෙ මල්ලි විතරයි. ඔයාගෙ අම්මයි තාත්තයි හැසිරෙන්නෙ ක්‍රිෂ් කියල මනුස්සයෙක් මේ ලෝකෙ නොඉන්න ගානට"

"ඔය ඉතිං..ඔය ඉතිං..අනේ....එහෙමම කියන්නත් එපා ක්‍රිෂ්…"

"ඇයි එහෙම කියන්න එපා කියල කියන්නෙ? මම මංජුට ටියුෂන් දෙන හින්ද උදේට ඔයාලගෙ අම්ම කන්න දෙනව. ඒත් ඒ වෙලාවෙවත් හරියකට මූන බලල වචන දහයක් කතා කරන්නෙ නෑ. එතකොට ඊට පස්සෙ තාත්ත එයාගෙ කාර් එකේ මාව බැංකුව ලඟින් ඩ්‍රොප් කරනව තමයි. ඒත් ඒ මුළු ගමනෙදිම එයා ඉන්නෙ කසාය බීපු ගොලුව වගේ. මම කොච්චර රටේ නැති වල්පල් කියෙව්වත් කලත් එයා මල බද්දය හැදිච්චි බස්සෙක් වගෙ හ්ම්ම් හ්ම්ම්ම් ගානව මිසක ඊට එහා දෙයක් මැරූකොට කියන්නෙ නෑ"

මම එක දිගටම කියවාගෙන ගියේ හිතේ වූ වේදනාව ඇයට පවසා හෝ සමනය කරගත යුතුයැයි සිතූ බැවිනි.

"ඉතිං ඔයා මොකක්ද කියන්නෙ කියල මට කියන්න.." මිනිත්තු කිහිපයක් නිහඬව මට සන්සුන් වීමට ඉඩ දී නිහඬව හුන් ඈ විමසූයේ මගේ සුරත තම දෑතට මැදිකොට ගනිමිනි. 

"මම කියන්නෙ ඕන කෙහෙම්මලක් වුනාවෙ කියල අපි දෙන්න තනි කැමැත්තට බඳිමු. ඒ කරල පස්සෙන් පහු වෙන දෙයක් එතකොට බලාගමු.."

"නෑ..නෑ..ඉන්නකො කලබල නොවී..දෙයියො අපේ මූණ නොබල ඉන්නෙ නෑ...ඔයාට ඔන්න අපූරු අවස්තාවක් ඇවිල්ල තියනව අප්පගෙ හිත දිනාගන්ට..මම මේ තකහනියක් මෙතෙන්ට ආවෙත් ඔයාට ඒ විස්තරේ කියන්ට කියල හිතාගෙන…."

"ඒ මොකවත් හරියන්නෙ නෑ අනන්‍යා. ඔයාගෙ තාත්ත මට අත්දෙක එකතු කරල වැඳල කිව්වනෙ ඔයාගෙන් ඈත්වෙන්ට කියල. ඉතිං ආය මොනවද?" සායම් වතුර බඳුන සුරතට ගත් මම එය එක හුස්මට පානය කළෙමි.

අනන්‍යා මහත් කොටගත් දෑසින් යුතුව මා දෙස බලා සිටියාය. "දැං අර පේන්ට් බ්‍රෂ් හෝදපු වතුර එක නේද ඔය ගුඩු ගුඩු ගාල ගසල ඇරියෙ?"

"හ්ම්ම්ම්..ඔව්...ඔයාගෙ අප්පගෙ මූන මතක් වෙනකොට සායම් වතුර නෙවෙයි හාපික් බෝතලයක් උනත් මට එක හුස්මට ගහල ඇරියෑකි"

"හිහ්..හිහ්..හිහ්..ඒක නියමයි...හාපික් ඈ?..." අනන්‍යා ශබ්දය නොනැඟෙන පරිදි අත් පොළසන් දෙමින් සිනාසුනාය.

"හරි හරි මොකක්ද කියන්නකො ඔයාගෙ ඔය අප්පගෙ හිතගන්න ක්‍රමේ?"

"අප්පගෙ මේ දවස්වල ඔලුව ගිණිඅරං ඉන්නෙ…"

"අර මොකෝ අර?"

"එයාට ඉස්සරහට අවුරුදු තුනකට බිස්නස් ප්ලෑන් ප්‍රසන්ටේෂන් එකක් කරන්න වෙලා....."

"ඔව්..ඔව්.. මේ සති දෙකකට වගෙ උඩදි දවසක් කාර් එකේ යද්දි මට ඔහොම කතාවක් කිව්ව නම් තමයි.."

"අන්න ඒකනෙ..." අනන්‍යා ප්‍රීතියෙන් සිනාසුණාය. "එයා ඔය විස්තර කාටවත් කියන්නෙ නෑ. කොටින්ම මේ මටත් කිව්වෙ මම අහල අහල කරදර කලාට පස්සෙ. ඒ කියන්නෙ ඔයා ගැන යම් පොඩි පැහැදීමක් වගෙ මොකක් හරිත් අප්පගෙ හිතේ තියනව එලියට නොපෙන්නුවට. ඉතිං ක්‍රිෂ් ඔයාට තිබ්බෙ ඒ බිස්නස් ප්ලෑන් එක ගැන කියපු වෙලාවෙ පැනල ඒක බාරගන්නනෙ අපොයි අංකල් මම ඒක කරල දෙන්නං කියල. ඔයාට ඔව්ව ගැන හොඳ දැනුමකුත් තියනවනෙ..."

"එහෙම තමයි මම කිව්වෙ අනේ. ඔය ගැන කිව්ව ගමං මම කිව්ව අංකල් මම ඒක කරල දෙන්නං කියල"

"ඉතිං අප්ප මොකද කිව්වෙ?"

"මට හිතෙන්නෙ අප්පට ඒ වෙලාවෙ හිතෙන්ට ඇති දෙයියන්ටම ඔප්පු වෙච්චාවෙ... මේක මේ යකාට කියල මම කරගත්තු මෝඩ කමක මහත කියල.... දැං මේ උලම බිස්නස් ප්ලෑන් එක හදල දුන්නොත් ඒකට හිලව්වට මට මගේ දූ කුමාරි මූට දෙන්ටම වෙනව.....බෑ...බෑ..කොහොමවත් එහෙම වෙන්ට දෙන්ට නම් බෑ....මම හිතන්නෙ එහෙම හිතල වෙන්න ඕන අප්ප කිව්වනෙ අර මොකක්ද පොලවෙ ගැහුව වගෙ නෑ..නෑ.. තමුං කරදර වෙන්ට ඕන නෑය.. ඒ බිස්නස් ප්ලෑන් එක මට පුලුවන් විදිහට කර ගන්නම්ය...අර මට අත් දෙක එකතු කරල වැන්දය කියල මම ඔයාට කිව්වෙ...ඒ වෙලාවෙම තමයි එහෙම වැන්දෙත්..."

"හිහ්..හිහ්..හී දැක්ක නේද?... එහෙම තමයි අපේ අප්පල..අපිට හරිම හරි ආදරෙයි...."

"හ්ම්ම් ඔව්..ඔව්..ආදරෙයි නේන්නම්..ඉතිං දැන් මොකක්ද ඔය බිස්නස් ප්ලෑන් ප්‍රසන්ටේෂන් එකේ තත්වෙ? තවම ඉවර නැද්ද?"

"මොන විකාරද? මෙතන වෙලා තියෙන්නෙ ක්‍රිෂ් වැඩේ තනිකර කැඳ හැලියක් වෙලයි තියෙන්නෙ මේ වෙනකොට. බැරෝඩා බැංකුවෙ කිසිම කෙනෙක් දන්නෙ නෑ හරියකට බිස්නස් ප්ලෑන් එකක් හදා ගන්නෙ කොහොමද කියල. ඒ කියන්නෙ එතන කිසි කෙනෙක් කලින් එහෙම දෙයක් කරලවත් නෑ. අනික් ක්‍රිටිකල් කේස් එක අප්පට කම්පියුටර් වැඩ එච්චරම තේරෙන්නෙ නෑ. පරණ තාලෙ මිනිස්සුනෙ. ජීවිතෙන් සෑහෙන කාලයක් ඔය ලෙජර් පොත්වල තීන්ත පෑනෙන් ගණුදෙණු ලියල රස්සාව කරපු මිනිස්සු උනාම එක පාරටම කම්පියුටර් වලට හැඩ ගැහෙන්ට අමාරුයි"

"හරි හරි ඒත් මම එක පාරක් උදව් කරන්ට ඉදිරිපත් වුනානෙ...එයා කෙලිම්ම කිව්වනෙ නෑ ඕන නෑ කියල..එහෙම කියල නිකං හිටපංකො...එහෙමත් නෑ..ඔයාගෙන් ඈත්වෙලා ඉන්ට කියල මට වැන්දත් එක්කනෙ"

"හරි හරි ක්‍රිෂ් ඒ සති දෙකකට වගෙ ඉස්සරනෙ. දැන් තත්වෙ වෙනස්..ලබන සතියෙද කොහෙද මම හිතන්නෙ ප්‍රසන්ටේෂන් එක..මේ වැඩේ හරියට කරගන්ට බැරි වුනොත් අප්පගෙ ආත්ම ගෞරවය හේදිලාම යනව. ඔෆිස් එකේ වැඩි දෙනෙක් බලා ඉන්නෙ අප්ප අමාරුවෙ වැටෙන කල් එයාට හිනාවෙන්ට... ඒ හින්ද මේ ප්‍රසන්ටේෂන් වැඩේ හරියකට කරගන්ට බැරිවුනොත් එහෙම අප්ප සමහරවිට ආයම රස්සාවට යන එකකුත් නෑ" අනන්‍යාගෙ පැවසූයේ සිහින් ස්වරයකිනි.

"එහෙමද? එච්චරම දරුණු තත්වයක්ද තියෙන්නෙ?"

"ඇත්තටම ඔව්...එහෙම දරුණු තත්වයක් තියෙන්නෙ...ඒ නිසයි මම කිව්වෙ මේ පාර ඔයා ඇහැව්වොත් එකත් එකටම එයා හා කියයි කියල"

"ඉතිං අනන්‍යා ඔයාට පුලුවන්නෙ ඕක කරන්ට? "

"මට බැරිකමක් නෑ ක්‍රිෂ්...ඒත් මේ චාන්ස් එක ඔයාට අරන්දෙන්නම ඕන හින්ද මම කිව්ව මට දුර බැහැර රාජකාරි ගමන් බිමන් වැඩි හින්ද වෙලාවක් නැතිවෙයි කියල…..මම කියන්නද ක්‍රිෂ්?.... මම කියනවට ඔයා ආයම පාරක් අප්පගෙන් අහල බලන්නකො"

"හරි හරි….මම හෙටම අහල බලන්නම්කො.."

"මට සීයට අසූවක් ෂුවර් ඔයා මේ වැඩේ ටොප් ක්ලාස් එකට කරල දුන්නම අප්පගෙ හිත වෙනස් වෙනව වෙනස් වෙනවමයි"

"අන්න අර අනික් සීයට විස්ස තමයි මට අල්ලන්නෙ නැත්තෙ...සීයට අසූවක් හරියනව වගේම ඉතිරි විස්සට අනුව වැඩේ වරදින්ටත් පුලුවන් නේද? ඒ කියන්නෙ මම මේ වැඩේ කලත් අප්ප කලිං වගේම බුම්මට්ට මූඩ් එක ඇක්ට් කරන්නත් පුලුවන් නේද? "

"හරි හරි ඉස්සෙල්ල අපි වැඩේ කරල ඉමුකො..දෙවනු බලමු මොකද ප්‍රතිපල කියල….හරි එහෙනං ඔන්න ඔයා අප්පගෙන් හෙටම අහන්නකො හොඳද? "

"හරි හරි..ඒකත් කරල බලමුකො එහෙනං….ප්‍රශ්ණයක් නෑ... මම අහන්නං…"

"හොඳ ළමයා…"

අනන්‍යා එසේ පවසමින් මගේ සුරත දෑතින්ම ගෙන සෙමෙන් සිපගත්තාය. මුළු මහත් චෙන්නායි නුවරම ඇයට සිතේ චකිතයකින් තොරව එවැන්නක් කිරීමට ඉඩ ප්‍රස්ථාව ඇත්තේ බොහෝවිට මේ අමතේස්ට් ආපන ශාලාවේ පමණක් විය හැකිය.

එසේ හෙයින් මෙහිදී සායම් බුරුසු සේදු ජලය බඳුනකට රුපියල් සියයක් අයකිරීම එක අයුරකින් අසාධාරණ නොවේ යයි මට සිතිණි. එසේ සිතමින් මම ද අනන්‍යාගේ දෑතම ගෙන සෙමෙන් සිප ගත්තේ ඇගේ සුවිසල් දෑස දෙස එක එල්ලේ බලා සිටිමිනි.