557. The Story Of My Marriage - 58 - " Why Are You Helping Us So Much?" Asked Mr. Swaminathan……

තන්ජවූර්හි පිහිටි ශිව දෙවියන් උදෙසා කැපවූ සුප්‍රසිද්ධ
බ්‍රිහාදීෂ්වර කෝවිලෙහි ඡායාරූපයක් ඉහත දැක්වේ.
 - Google Images

"අංකල්..මේ….මේ….අනන්‍යා මාත් එක්ක කිව්ව අංකල් අර බිස්නස් ප්ලෑන් ප්‍රසන්ටේෂන් එක හදාගන්න බැරුවයි ඉන්නෙ කියල…"

අනන්‍යා අමතේස්ට් ආපන ශාලාවේදී මා සමඟ ඒ පිළිබඳව පවසා දින තුනකට පසුව උදෑසන මංජුට ඉගැන්වීම් කටයුතු අවසාන කොට ස්වාමිනාදන් මහතාද සමඟ ඔහුගේ ෆෝඩ් රථයෙන් සිටි බැංකුව අසලින් බැසගැනීමේ අපේක්ෂාවෙන් ගමන් කරමින් සිටියදී මම පැවසූයේ හිස හරවා ඔහු දෙස බලමිනි.

වහා මදෙස හැරී බැලූ ස්වාමිනාදන් මහතාගේ මුව මඳක් විවර වූයේ මගේ අනපේක්ෂිත වදන් හේතුකොටගෙන හටගත් කම්පනය නිසා විය යුතුය.

මගේ වදන් ඔහු කොපමණ වික්ෂිප්ත කලේද යත් නොදැනුවත්වම ඔහුට තිරිංග පැඩලය පෑගිණි. එක්වරම මහාමාර්ගය මධ්‍යයේ නතරවුනු මෝටර් රථයේ පසුපස වෙනත් රථයක් නොගැටුනේ හුදෙක් අපගේ භාග්‍යය කරණකොටගෙන විශ්මයකට මෙන් ඒ අවස්ථාවේ එතරම් වාහන ගමනාගමනයක් නොපැවති බැවිනි.

උදෑසන මංජුගේ ඉගැන්වීමේ කටයුතු වලින් අනතුරුව සිටි බැංකුව දක්වා ප්‍රවාහන පහසුකම් සැපයීමේදී අනුගමනය කලයුතු ක්‍රියා පිළිවෙත පිළිබඳව ස්වාමිනාදන් මහතා සහ මා අතර අප්‍රකාශිත එකඟතාවයක් පැවතිණි. ඒ ප්‍රමුඛතා අනුපිළිවෙලින් මෙසේය.

කිසිම හේතුවක් නිසා අප අතර කතාබහක් නොවිය යුතුය. මෝටර් රථයෙහි අසුන්ගත් සැණින් මගේ කාර්යාල බෑගය විවෘතකොට ඉන් ලිපිගොනුවක් හෝ වාර්තා කිහිපයක් පිටතට ගන්නා මම සිටි බැංකුව අසල මෝටර් රථයෙන් බසිනාතෙක් හිස පහත්කොටගෙන ඒවා කියවන්නෙමි. 

ඒ අතර ස්වාමිනාදන් මහතා ඒකපත්‍ර භාෂණයක (Monologue) යෙදෙමින් මාර්ගයෙහි ගමන් කරනා අනෙකුත් සියළුම රියදුරන්ට ශාප කරන්නේය. එසේත් නැතහොත් මාර්ගය නිසි පරිදි නඩත්තු නොකිරීම පිළිබඳව චෙන්නයි නාගරික මාර්ග නඩත්තු දෙපාර්තමේන්තුවෙහි අධිපති තැනගේ සිට මාර්ග නඩත්තු කාර්යාලයෙහි කාර්ය මණ්ඩලයට කොන්ත්‍රාත් ක්‍රමයට දිවා ආහාර සපයන්නාගේ මෑණියන් දක්වා වූ සියල්ලන්ට පස් පඩංගුවේ බැණ වදින්නේය.

උපරිම වශයෙන් මිනිත්තු විස්සකදී ස්වාමිනාදන් මහතාගේ ෆෝඩ් මෝටර් රථය සිටි බැංකුව ආසන්නයේ පිහිටි මාර්ග සංඥා අසලට ළඟාවන්නේය. එහිදී මම ඔහුට ස්තූති කොට රථයෙන් බසින්නෙමි. ඔහු හිස එක වරක් ඉහළට පහළට සොලවා මගේ ස්තූතිය භාරගත්බව හඟවන්නේය. මේ සම්පූර්ණ කාලය ඇතුලත ඔහු අවම වශයෙන් එක වරක් හෝ මදෙස නෙත් යොමු නොකිරීමටප්‍රවේශම් වන්නේය. 

අද මවිසින් මේ චිරාගත සම්ප්‍රදාය කඩ කොට ඔහු ඇමතීම ඔහුට මහත් කම්පනයක් වන්නට ඇත. 

අනන්‍යා ඊයේ සවස දින පහක රාජකාරි චාරිකාවක් උදෙසා තන්ජවූර් බලා නික්ම ගියාය. ඇගේ මවද ඇය හා එක්වූයේ තන්ජවූර්හි ශිව දෙවියන් උදෙසා කැපවූ සුප්‍රසිද්ධ කෝවිල වන්දනාමාන කිරීම උදෙසාය. ඊයේ උදෑසන අනන්‍යා මට දුරකථනයෙන් පැවසූයේ ඇගේ පියා හා සමඟ ඔහුගේ ව්‍යාපාර සැලසුම සකස් කිරීමට උපකාර කිරීම පිළිබඳව සාකච්ඡා කිරීමට මේ ප්‍රශස්තම මොහොත වන බවය.

අනන්‍යා නිවසෙහි නොමැති හෙයින් මේ ඇය හමුවීම උදෙසා මවිසින් සැළසුම් කල කූටෝපායයක් බවට ඔහු සැක නොකරනු ඇත. එසේම අනන්‍යා සහ ඇගේ මව යන දෙදෙනම නිවසේ නොමැති බැවින් ඔහුට චකිතයකින් තොරව මගේ උපකාර ලබාගත හැකිවනු ඇත. 

"අපේ අප්ප මහ ආඩම්බරකාරය. අම්මයි මමයි ඉස්සරහ උනත් එයා මොනවහරි දන්නෙ නෑ කියන්ට එයා කොහෙත්ම කැමති නෑ"  ඇය පැවසූයේ බැරෑරුම් හඬකිනි.

"අනන්‍යා මොකටද තමුන්ට මේ විස්තර කියන්නෙ?" ස්වාමිනාදන් මහතා පහත් හඬින් කථා කලේ තම දෑතින් කිටි කිටියේ සුක්කානම් රෝදය ග්‍රහණය කොටගනිමිනි.

මම වරක් ඔහුගේ මුහුණ දෙස බලා යලි හිස පහත් කොට ගතිමි. "නෑ..මෙහෙමයි..මම මේ ඊයෙ පෙරේද අපේ බොස්ට බිස්නස් ප්ලෑන් එකක් හදල දුන්න. ඒක මම අනන්‍යා එක්ක කිව්වම තමයි එයා කිව්වෙ මේ විස්තරේ..." මම බොරුවක් පැවසුවෙමි.

"ඇත්තටම?..." ඔහුගේ මුහුණ හා සමඟම සුක්කානම මත රැඳි දෑතද යම් පමණකට ඉහිල් වූයේය.

"ඔව්..M.N.C. බැංකුවල වැඩ කරනකොට ඔය බිස්නස් ප්ලෑන්ස් හදන එව්ව එතකොට ප්‍රන්ටේෂන්ස් ගැන හොඳට දැනගෙන ඉන්න ඕන.."

(M.N.C.Banks=Multinational Corporation Banks= අන්තර්ජාතික බැංකු) 

අප පසුපසින් නතර කොට මහ හඬින් නලාව හැඬවූ බස් රථයක් හේතුකොටගෙන කලබලවූ ස්වාමිනාදන් මහතා වහා තිරිංග මුදා හැර මෝටර් රථය යලි පදවන්නට වූයේය.

"මට මෙහෙම කල හැකි අංකල්...හෙට අනිද්දම වගෙ අංකල්ට පහසු දවසක මට පුලුවන් අංකල් දැනට බිස්නස් ප්ලෑන් එකේ කරල තියන හරිය බලල අලුතින් එකතු කරන්න ඕන මොනවද කියල කියන්න..." මම පැවසූයේ ව්‍යාපාර සැළසුම සකස් කිරීමේ ගෞරවයෙන් වැඩි ප්‍රතිශතයක් ස්වාමිනාදන් මහතාට හිමිවන පරිදි කථා කිරීමට වගබලා ගනිමිනි.

"දැනටත් තමුන් මංජුට ටියුෂන් දෙනව. ඒ අස්සෙ මට උදව් කරන්ටත් අහනව. ඇයි තමුන් අපිට මේ තරම් උදව් කරන්ට ලෑස්තිවෙන්නෙ?"

පිළිතුරු දීමට පෙර මම සෑහෙන වේලාවක් කල්පනා කළෙමි. 

"මේකයි අංකල්..මේ චෙන්නයි වල මට යාළු මිත්‍රයො අඳුරන අය කවුරුවත්ම නෑ.ඒ වගේම මගේ ඥාතීන් කියල කියන්ටත් කවුරුවත්ම නෑ….." 

මගේ අවසන් වදන් කිහිපය ඇසූ ස්වාමිනාදන් මහතාගේ ඇසි බැම යුවල එක්වරම ඉහළ ගියේය.

"නෑ මම මේ කිව්වෙ ඔය ගොල්ලොත් ඇත්තටම බැලුවොත් මගෙ ඥාතීන් නම් නෙවෙයි" ස්වාමිනාදන් මහතාගේ වත යලි මඳක් පැහැපත් විය. "ඒත් මේ ඒත් මේ...හවසට වගෙ වැඩ ඇරිල අපි දන්න අඳුනන කට්ටිය ඉන්න ගෙදරකට යන්න තිබ්බනම් හුඟක් හොඳයි වගේනෙ නේද?"

මේ වනවිට මම බැසිය යුතු මාර්ග සංඥා අසලට මෝටර් රථය ළඟාවී තිබිණි. මම දොර ඉතා සෙමෙන් විවරකලේ යම් පිළිතුරක් දීමට ස්වාමිනාදන් මහතාට කාලවේලාව ලබා දෙමිනි. අවසානයේදි ඔහු තීරණයකට එළඹියේය..

"හ්ම්ම්ම්ම්..හරි තමුන්ට වෙලාව තියනව නම් හවස අපේ ගෙදර එන්නකො...මම මම කරල තියන හරිය තමුන්ට පෙන්නන්නම්"

"හරි අංකල්... මම අද හවස එන්නම්කො…" මම වැඩි උනන්දුවක් නොපෙන්වමින් පැවසූයෙමි.

කාබන් මොනොක්සයිඩ් දුම් වළාවක් චෙන්නයි පරිසරයට එකතු කරමින් ස්වාමිනාදන් මහතාගෙ ෆෝඩ් වර්ගයේ මෝටර් රථය සෙමෙන් ඉදිරියට ඇදෙන රථවාහන පෙළට එකතුවී නොපෙනී ගියේය.