131. සඳකත් පිණිදියෙහි මුල් වරට කිමිද ගියේ ඒ ඔහුය...The First Ever Conqueror of the Moon

ජීවිතේ සමහර සිද්ධීන් තියනව අපිට මැරෙනකල්ම අමතක නොවන...මම මේ කියන්නෙ අපිට සිද්ධවෙන පෞද්ගලික සිද්ධීන් ගැන එහෙම නෙවෙයි ඔන්න...අපිට බලපාන සතුටුදායක ඒ වගේම කණගාටුදායක සිදුවීම් බොහෝවිට කිසිමදාක අමතක වෙන්නෙ නැහැ කියල අමුතුවෙන් කියන්ට උවමනාවක් නෑනෙව...ඒක එහෙමම තමයි...මම මේ කියන්නෙ පොදුවේ මුළු ලෝකෙටම බලපාන සිද්ධීන් ගැන....ලංකාවෙ නම් බණ්ඩාරනායක ඝාතනය, අමරිකාවෙ ජෝන් එෆ්. කෙනඩි ඝාතනය, එතකොට මාටින් ලූතර් කිං.....ඒ අපේ කාලසීමාවට ඉස්සරවෙලා වෙච්චි සිදුවීම්....ඒව ගැන පත්තර පොත් වල කියවල තියෙනව, ඒ වගේම ඒ සිද්ධීන් ගැන නිපදවුනු වාර්තා චිත්‍රපට බොහොමයක් මම බලල තියනව.

ඒත් එතකොට පෙරහැර ගිහිල්ල ඉවරයි...අපි දකින්නෙ ඒ සිද්ධිය පිළිබඳ තව කෙනෙකුගෙ දෘෂ්ඨි කෝණයකින් දැකපු අන්දම...ඒ නිසා එතන තියනව පොඩි ඇල්මැරිච්ච ගතියක්...පිළුණු වෙච්ච ගතියක්...

මගෙ ජීවිතේ පළමු වරට ඔය වගෙ ලෝකයේ හැම මනුස්සයගෙම...හැම මනුස්සයම කිව්වොත් නම් හරිමත් නෑ...ඒ ගැන අහපු කියවපු හැම මනුස්සයගෙන්ම හිත් කුතුහලයෙන් සන්ත්‍රාසයෙන් ඒ වගේම විශ්මයෙන්...ඔව්, වැඩිපුරම විශ්මයෙන්..මිනිස්සුන්ට කරන්ඩ පුළුවන් දේවල් වල සීමාව කොතනද කියන ප්‍රශ්නෙ තමන්ගෙන්ම අහන්ට අපි හැමෝම පොළඹවපු සිද්ධියක් උනේ 1969 ජූලි 20 වෙනිදා...ඒ තමයි මුල්වරට මිනිසෙක් සඳ මත පා තැබීම...

.

ඒ දවස්වල ටී.වී. කියන ජාතිය ගැන අපි හාංකවිසියක් දන්නෙ නෑ...රටේ ලෝකෙ වෙන දේවල් දැන ගන්ට ක්‍රම දෙකයි..එක්කො පත්තරේ..එහෙම නැත්නම් රේඩියෝ එක...උදේ 6.30 ට දවල් 12.45 ට හවස 6.00 ට රෑ 9.00 තමයි ප්‍රවෘත්ති...අනිවාර්යයෙන් අපේ ගෙදර ඔය ප්‍රවෘත්ති ප්‍රකාශය නම් අහනවම තමයි.

ප්‍රවෘත්ති වල තේමා වාදනය හරිම අපූරුයි...එකක් මෙහෙම '' ඇන් ඇම්ට පුළුවන්ද හත් හවුල පෙරලන්න,....ඇන් ඇම්ට පුළුවන්ද හත් හවුල පෙරලන්න,.....තන තනෙන තන තනෙන තන තනෙන තනතා.....''

ඔයාල හුඟ දෙනෙක් හත් හවුල පැත්තක තිබ්බාවෙ...ඇන් ඇම් ගැන උනත් දන්නෙ නැතුව ඇති...හෙහ්, හෙහ්,මොකදෑ කොරන්නෙ ඉතිං කරුමෙට?....හරි හරි එව්ව පැත්තක තියමු...දැන් මේ හඳට ගිය එක ගැන කියන්ට ඇවිල්ල වෙන බහුබූත නෙ කතා කරන්නෙ...

හැටනමයෙ අපි හිටියෙ කෑගල්ලෙ ...අප්පච්චි කෑගල්ල කච්චේරියෙ වැඩ කලේ...පොඩි කඳුගැටයක් උඩ රජයේ නිල නිවාසයක අපි හිටියෙ...ගෙදර ඉස්සරහ මිදුලෙ තිබ්බ රූස්ස කොස් ගහක්..ඔය ගහේ පිලිල වගයක් හැදිල තිබ්බ කියල මට තාම මතකයි...කොස් ගහ යට තිබ්බ ගල් තලාවක්...ඔය ගල්තලාවෙ වාඩි වෙලා හිටිය අපෙ අත්තම්ම..අම්මයෙ අම්ම...උන්දැගෙ උකුලෙ මම....අපෙ තිබ්බ ට්‍රාන්සිස්ටරයක් ඒ දවස්වල...එලයිට් වගෙ මට මතක නම...දිග බම්බුවක් වගෙ එකකට ලක්සපාන බැට්රි කෑලි හතරක් දාපුවම තමයි ඒක වැඩ කරන්නෙ...අපෙ ගෙදර හිටිය අම්මගෙ පොඩි අයිය...ඒ මාම තමයි ඔය රේඩියෝ එකේ නිසි බලධාරී...

ඉතිං එදා සඳ ගමන දවසෙ...මාම රේඩියෝ එක දාල ඇල්ලුව රේඩියෝ සිලෝන් එකේ සඳ ගමන විකාශය....

අපෙ අප්පච්චි ඉස්තෝප්පුවෙ වේවැල් පුටුවෙ ඉඳගෙන හිටියෙ ඔළුවෙ සුම්බරේකුත් ඔතාගෙන...එයයිට රෑට හීතල හුළඟ වැදුනොත් නාහෙ බර වෙනව...

'' දයාබර අසන්නනි..මෙන්න දැන් චන්ද්‍ර යානාවෙ දොරටුව විවර වෙනවා...ඔව් ...නීල් ආම්ස්ට්‍රෝං මෙන්න සෙමින් සෙමින් පඩිපෙල බැහැගෙන එනවා..ඔව් ඔන්න අවසාන පඩියට කකුල තිබ්බා...ඔව් තම වම් පාදය මේ දැන් සඳ මත තැබුවා....මල කෙළියයි...මේ යක්සය හාවගෙ බෙල්ල උඩටම නේද කකුල තිබ්බෙ?....ජූලි හතයි..නෑ..නෑ...ජූලි විස්සයි...''

ඇත්තම කියන්නද?...එහෙම විස්තර ප්‍රචාරයක් මට මතක නම් නෑ...ඒත් මොකක් හරි රේඩියෝ එකේ සජීව විස්තරයක් දුන්න කියල නම් මතකයක් තියෙනව...ඔය ඒ විස්තර ප්‍රචාරය මම හිතේ මවා ගත්තු විදිහ තමයි...

අර මම කියාපු කොස් ගහ පාමුල අත්තම්මගෙ තුරුලෙ ඉඳගෙන මම ඔය විස්තර ප්‍රචාරයට සවන් දුන්න...තුන් කාලක් විතරව් පිරිච්ච හඳ දිහාවෙ බලාගෙන..

'' ඈ සුට්ටි පුතේ..ඔය ඇත්තද කවුද හඳට ගියාය කියන්නෙ? ''

අත්තම්ම මගෙන් ඇහුවෙ මගෙ ඉසකෙස් අතරින් ඇඟිලි යවල පිරිමදින අතරෙ....

'' අනේ මන්ද අත්තම්මෙ...කවුරු දන්නවද ඕවෑ ඇත්ත නැත්ත....''

මම ඔළුව හරවල අත්තම්මගෙ මූණු දිහාවෙ බලල කිව්වෙ ඔය හඳට යන කතාවට අත්තම්මගෙ අබමල් රේණුවක තරම් වත් මනාපයක් නැතිබව දන්න හින්දමයි...

'' ඒකනෙව මමත් කියන්නෙ...''

අත්තම්ම එහෙම කිව්වට ආයෙම ඇකිරියගල කන්ද උඩින් මතුවෙලා තිබ්බ හඳ දිහාවෙ බොහොම ලොකු ඕනෑ කමකින් බලාඋන්න...මමත් උන්දැගෙ උකුලෙ උණුහුම විඳිමින් හඳ දිහාවෙ බලාහිටිය දන්නෙම නැතුව එහෙම්මම නින්ද යනකල්ම....හෙහ්, හෙහ්,

අවුරුදු හතළිස් තුනකට එහා වෙච්චි ඒ සිද්ධියෙ ප්‍රධාන චරිත කවුරුත්ම අද ජීවතුන් අතර නෑ..මුලින්ම මාම..අකාලයෙ අපෙන් සමුගත්ත..ඊට පස්සෙ මයෙ අත්තම්ම..ඊටත් පස්සෙ අප්පච්චි....අන්තිමට කෑගල්ලෙ අපෙ ගෙදර එදා ඉස්තෝප්පුවෙවත් කොස් ගහයට ගල් තලාව උඩ වත් නොහිටියත් ඒ සිද්ධියෙ ප්‍රධාන චරිතයක් වෙච්චි නීල්.....ඔව් නීල් ආම්ස්ට්‍රෝං මේ පහුගිය සෙනසුරාද ....25 වෙනිදා ජීවිතෙන් සමුගත්ත...මේ වැල්වටාරං ඔක්කොම ලිව්වෙ අන්න ඒ ටික කියන්න...මුල් වරට සඳ මත පාතැබූ ඒ අසාමාන්‍ය මිනිසා වසර 82 දිවි ගෙවා අවසානෙදි අප අතහැර ගියා.

වසර මිලියන ගනනක් පොළව මත මිනිසා ගතකල මුළු කාලාන්තරය තුල ඔහු විසින් මෙතෙක් දක්වන ලද ඉහළම දස්කම අවිවාදයෙන් සඳ ජය ගැනීමයි......ඒ ජයග්‍රහණය මුළු මහත් මිනිස් වර්ගයාගෙම සාමූහික ප්‍රයත්නයක් වුව අප වෙනුවෙන් ඒ කුඩා පියවර සඳ මත තැබුවේ ඔහුය...ඔව්...නීල්...ආයුබෝවන්.......ඔබට සුබ ගමන්....

That's one small step for a man, one giant leap for the
mankind

ප.ලි. - මේ කලකට ඉහත මම කියවපු නීල්ගෙ සඳ ගමන ගැන ලියවුනු අපූරු කතාවක්...පරිවර්තනය කලොත් කතාවෙ ගතියට හානියක් වෙයි කියල හිතුන නිසා ඔන්න එහෙම්මම දැම්ම...

On July 20.1969 Neil Armstrong was the first person to set foot on the moon. His first words of course were the famous, "That's one small step for man, one giant leap for mankind."

But just before he reentered the Lander, he made the enigmatic remark, "Good luck Mr. Gorsky." Many people at NASA thought it was a casual remark concerning some Soviet cosmonaut. However, upon checking, there was no Gorsky in either the Russian or American space programs.

Over the years, many people questioned Armstrong as to what the Gorsky comment meant, but Armstrong would always just smile and not answer the question.

On July 5, 1995, in Tampa Bay, Florida, Armstrong gave a speech and was then answering questions. A reporter brought up the 26 year old question to Armstrong. This time, he finally responded. Mr. Gorsky had died, so Neil felt that he could divulge the answer.

In 1938, when as a kid in a small midwestern town, he was playing "catch" in his neighbor's yard by the bedroom windows. His neighbors were Mr. and Mrs. Gorsky. As Neil leaned down to pick up the ball, he heard Mrs. Gorsky shouting at Mr. Gorsky. "Sex! You want sex?! You'll get sex when the kid next door walks on the moon!"