132. එක්තරා දඩයක්කාරයකුගේ කතාව...........The Saga of A Hunter.....17

ජීවිතයේ මුල් වසර කිහිපය දෙමව්පියන් සමඟද මවගේ අභාවයෙන් මතු පියා සමඟ ඉතිරි කාලය ද ගෙවූ දඩයක්කාරයා අවසන මෙලොව තනි විය.එහෙත් මේ වන විට විසි වයස් ගෙවී ගොස් ජීවිතයේ දැනුම් තේරුම් ඇති අවධියකට සැපත්ව හුන් හෙතෙම නොබා ජීවිතයට මුහුණ දීමට ඉටා ගත්තේය. ගෙවුණු කාල සීමාව තුල මහ දඩයක්කාරයා ඔහු සතුව තිබූ පාරම්පරික ශිල්ප ශාස්ත්‍ර සියල්ල කිසිදු අඩුවකින් තොරව දඩයක්කාරයාට ඉගැන්වූයෙන් උපේක්ෂාවෙන් ජීවිතය දෙස බැලීමට ඒ දැනුම් සම්භාරය ඔහුට මහත්සේ උපකාරී විය. සතුන් හා සිතුවිලි හුවමාරු කර ගැනීමෙහි ලා ඔහු තුල වූ නිපුණත්වය සතකුගෙන් කිසිදු අනතුරක් කිසිසේත්ම නොවන බවට සහතික කරලීය.

ඔබ මම අප කිසිවෙකු වෙනුවෙන් නොනවතිනා කාලය දඩයක්කාරයා වෙනුවෙන් ද නොනවතින බව වෙසෙසින්මැ කිවයුත්තක් නොවේමය. කාලය සුපුරුදු ලෙස පියාපත් විදහා අසුරු සැණින් ඉගිල ගියේය.වාලිඹේ ගල මත්තෙන් සුපුරුදු ලෙස මුදුන් වූ මේ කුළු දියවී ඇදහැළුණු හත් දා වරුසාවෙන් හීන් ඇල පිටාර ගලා ගොස් ඇසට අසුවන මානය බොර පැහැති ජලයෙන් පිරීගිය වස්සාන සමයන් බොහෝ සංඛ්‍යාවක් ගෙවී ගියේය.
දඩයම් කිරීම ද ඔහුට ඉතාමත් අප්‍රසන්න අත්දැකීමක් වූ නමුදු දිවිරැකගැන්මට වෙනත් කිසිදු කර්මාන්තයක් නුහුරු වූ නිසාම ඔහුට සිතෙහි බලවත් අකමැත්ත යටපත් කොට එහි ලා යෙදීමටම සිදුවිය.

හීං ඇල අබියස අහස උසට පැතිර හාත්පස වසාගත් කුඹුක් වනස්පතිය සෙවනෙහි ගිණි මද්දහනේ වුවද පැවතියේ මඳ අඳුරකි.සඳ දෑකැත්ත ඈත කඳු වලල්ලෙන් උදාවීමට පළමු දඩයක්කාරයා මේ කුඹුක පාමුළ උස්ව වැඩී ඇති මුල් අතරෙහි ඇණ තබා ගන්නේ දිවි රැකගැන්මට අවශ්‍ය නිසාම කරනවා විනා සිතෙහි කිසිම කැමැත්තකින් තොරව ඔහු කරන එකම කාර්යය කිරීමටය. නිරාහාරව සිත කය දමනය කොට දින කිහිපයක් ගත කිරීම ඔහුට කිසිසේත්ම අපහසු කාර්යයක් නොවේ.එහෙත් භාවනාවෙහි යෙදී වුවද නිරාහාරව ගත කලහැකි කාලය ඉක්මනින් ගෙවීයයි.

අවසන ගෙපැල මුල්ලක හේත්තු කොට ඇති තුවක්කුව අතට ගන්නා ඔහු ඒ දෙස බලාගත්වනම මොහොතක් ගත කරනුයේ ඉන්පසු පෙට්ටගමෙහි පියන්පත හැර එතුලින් පතරොම් දෙකක් ගෙන ඉනෙහි දවටාගනියි. කාණු දෙකේ තුවක්කුවක් වුව ඔහුට දඩයමකට කිසි දිනෙක එක් පතරොමකට වඩා ඇවැසි නොවීය.ගිණි බිඳින සෑම විටම දඩයක්කාරයා දෙනෙත් තදින් පියාගනියි. එසේ වුවද දෙනෙත් විවරකොට ඇතිවාට ද වඩා තියුණුව දඩයම ඔහුගේ මනසට දිස්වේ. දඩයමට පෙර ඉලක්කය වූ සත්වයාගේ මනසට පිවිසීමට ඔහුගේ හැකියාව නිසා ඉලක්කය වැරදීමෙහි කිසිදු අවස්ථාවක් ද නැත.

තුවක්කු කඳ කෙලවර මානමෙහි තැවරූ හුණු ඇබින්ද ඔස්සේ ඉලක්කය ගෙන තම දෑස් දෙසම ඇසිපිය නොහෙලා බලා සිටිනා මුව නාම්බා හෝ ගෝනාගේ සිතට පිවිස ඒ හා සමඟම උහු සිත තම සිත හා ඒකාත්මික වන තෙක් මොහොතක් ගතකරන දඩයක්කාරයා ඉන්පසු ඉතා සෙමින් දෙනෙත් පියා ගනියි.පියාගත් දෙනෙතින් යුතුව සෙමින් කිහිපවරක් හුස්ම ඉහල පහල හෙලනා ඔහුගේ මනැසින් දඩයමට ඉලක්කවූ සත්වයාගේ රුව මිහිදුමක ගිලී අතුරුදන් වන පරිද්දෙන් මැකීයන්නට ඇරඹෙනු හා සමඟම සෙමින් දකුණතෙහි දබරැඟිල්ල කොකා මත තදවෙයි. හාත්පස දෙදරවාගෙන නැඟෙන වෙඩි හඬින් බියපත් වන්නෝ කුඹුක් පතරෙහි ලැගවුන් වවුලෝම පමනක් නොවෙති.

නිශ්ශබ්ද වූ රාත්‍රියෙහි වාළිඹේ ගලද පසුකොට ඈත නිල් ගල කඳු වලල්ලෙහි වැදී ආපසු පැමිණ දෝංකාර දෙමින් වනය සිසාරා පැතිරෙන වෙඩි හඬ මැකී යනතෙක් තමන් යෙදී සිටි කුදුමහත් කටයුතු නවතා හිස් ඔසවා විදහාගත් කන් සොලවමින් හාත්පස නිරීක්ෂණයෙහි යෙදෙනා නිශාචරයෝ නැවත තමන් යෙදී උන් කාර්යයන්හි නිරත වෙති.

වෙඩි හඬෙහි දෝංකාරය කෙමෙන් මැකී ගොස් අවට පරිසරය සුපිරුදු නිහඬතාවයට, නැත..කිසිදිනෙක වනාන්තරයක් විශේෂයෙන් රාත්‍රි සමයෙහි වනාන්තරයක් නිහඬ නොවේ.සත්‍ය වශයෙන්ම සිදුවන්නේ වනයේ කුදු මහත් ශබ්ද වලට නිතැනින්ම අප සවන් හුරුවීමෙන් ශබ්ද නෑසී යාමය. තවත් නිවැරදිව කිවහොත් සවණට ඇසුණද සිතෙහි සනිටුහන් නොවීමය.දඩයක්කාරයා ඒ පාළු නිශ්ශබ්දතාවයෙහි ගිලී තවත් බොහෝ වේලාවක් ගතකල පසුවය දෑස හරිනුයේ. ඒ ද අනිවාර්යයෙන් කල යුතු අප්‍රසන්න කාර්යයක් කිරීමට බල කෙරුනු විටකදී අප ඒ හැකි තරම් වේලාවක් කල්දමමින් පොරොත්තු වන්නා සේය.

අවසන නැඟීසිට කුඹුක් ගසෙහි දැවැන්ත කඳට තුවක්කුව හේත්තු කරන හෙතෙම සෙමින් පියමනිමින් මියගිය සත්වයා වෙතට යන්නේ, ප්‍රාණය නිරුද්ධ ඒ විසල් දෑස දෙස මොහොතක් බලා සිට ඉඟතුරෙහි රැඳි කූරපයියෙහි නිතොර රැඳි තියුණු සැතක් සේ මුවහත් පිහියෙන් සීරුවෙන් ගෙල පෙදෙසෙහි සිට සම ඉවත් කිර්‍රිම අරඹයි.

බොහෝවිට පසු ගාත් වියලි කොල කිහිපයක ඔතා රැහැනකින් ගැටගසා කුහුඹුවන්ගෙන් බේරාගැනීම උදෙසා ගෙපැලෙහි වහලයේ එල්ලා තැබීමෙන් දඩයක්කාරයා අප්‍රසන්න වූ ඒ කර්තව්‍යය නිමා කරයි.ඉතිරි මස් ස්වල්පයක් ලුණු, සහ ගෙපැලෙහි ඉතිරිවී ඇති පහේ දමා පිසගන්නා ඔහු මැටි මඩක්කුවකට දමාගත් මස් කැබලි කිහිපයක්ද ගෙන පිලෙහි හිඳගන්නේ දෙපය දිගහැර පිල්කණ්ඩියෙන් පහතට එල්ලෙන සේය. කුස ගින්න බුර බුරා නැඟෙන නිසාම විනා එසේ නැතහොත් සතකුගේ මස් අනුභවය ඔහුට කිසිසේත්ම රුචිකර නොවිණි. කිසිදු රසයක හැඟීමකින් තොරව යාන්ත්‍රිකව මඩක්කුවෙහි වූ මස් ස්වල්පය ගිල දමන ඔහු ඉන් පසු වැළමිටින් නවා ඉහළට ඔසවාගත් දෑත මත රැඳවූ හිසින් යුතුව පිළ් කණ්ඩිය මතම නින්දට වැටෙයි.

මෙලෙස දඩයක්කාරයාගෙ ජීවිතය ගලා ගියේය. ජීවිතය පිළිබඳව කිසිදු ආශාවක් නොමැති වුවද හෙතෙම කිසි විටෙක දිවි නසා ගැන්මට නොසිතුවේය. ස්වභාව ධර්මයා ද විපරීත වූ හෙයින් ඔහු පැටි වියෙහිදී කලට ලැබුණු වැස්ස නියමිත කාලය බොහෝ පසුවීත් නොවැටිණි. වියලී හේබා ගිය තුරු ගොමු අතර ඉබාගාතේ ඇවිද ගිය දඩයක්කාරයා බොහෝවිට හත් අට දිනක් ගෙපැලට නොපැමිණ වනයේ ගත කලේය.වියළි සමයෙහි දිය සොයා ඒ මේ අත පිපාසිතව සරන සතුන් වනයෙහි දිය ස්වල්පයක් රැඳි කෙම් බිම් වෙත නිරායාසයෙන් රොක් වන බැවින්, එතැන්හි ඉතා පහසු දඩයමට ලොල්වූ සත්ව ඝාතකයින් බොහෝ දුර බැහැර සිට රොඳ බැඳ පැමිණෙන්නට වූයෙන් වන පෙත සිත් සනහන නිසලතාවය බිඳ වැටී ගියේය.

දිය මංකඩ අසල දඩමැසි බැඳ ඒ මතට වී රැක සිටිනා සත්ව ඝාතකයින්හට එරෙහිව දඩයක්කාරයා ගත් එකම ක්‍රියාමාර්ගය වනාහී අඳුරු වනයේ සෙවණැලි අතර සැඟව සිට පිපාසය සංසිදුවා ගැනීමට පැමිණෙන සතුනගේ සිතට පිවිස ඉදිරියේ ඇති අනතුර පිළිබඳව ඔවුන් දැනුවත් කොට ආපසු හැරී දිවි ගලවාගෙන පළායාමට පෙළඹවීමයි. මේ උත්සාහය සෑම විටම සාර්ථක වූයේ ද නොවේ. දැඩි පිපාසය ඉවසිය නොහැකි බහුතරයක් සත්වයෝ අනතුර නොතකා දිය කඩ වෙත පැමිණියෝ සත්ව ඝාතකයන්ට ගොදුරු වූවෝය.

වනය ගුගුරවමින් මෝසම් වැසි ඇද වැටුනු ඉක්බිති ජලයේ හිඟයක් නොවූයෙන් සත්ව ඝාතකයන්ගේ උවදුර ද පහව ගියේය.

රාත්‍රියෙහි තරු පිරි අහස යට තුරු හිස් කළඹවමින් හමා එන සිහිල් සුළඟ විඳිමින් වනයේ ඇවිදයන බොහෝවිට දඩයක්කාරයාට හමුවන එක් තවත් ඔහු වන්ම හුදකලාවූවෙක් විය.හේ තෙමේ ද දඩයක්කාරයෙක්ම වුයේ ඔවුන් නිතොර පොදු දඩමං ඔස්සේ දි මුහුණට මුහුණ හමු වූවෝය. අනපේක්ෂිතව මංපෙතෙහි එක් තියුණු නැම්මකින් එක් වනම ප්‍රාදුර්භූත වූ දිවියා දුටු දඩයක්කාරයා හිටි වනම සෙල් පිලිමයක් සේ නැවතුනේය.

තුරු පියස්සෙන් පෙරී ගැලූ සඳ එළිය නිශාචර සත්වයාගේ කළු පැහැ කුඩා තිත් ඉසුණු කසාවන් සම මත අඳුරු සෙවණැලි ඇති කලේ විඩාපත් වූ සිත්තරකු දිනය අවසානයෙහිදී නොසැලකිල්ලෙන් ඵලකය මත ඇඳි පින්සල් පහරවල් කිහිපයක් සිහි ගන්වමිනි.පෙත්මඟ මධ්‍යයේ පසුගාත් නවා හිඳගත් සත්වයා තම බොර පැහැ දෑස් දල්වා දඩයක්කාරයා දෙස නොසැලී බලා සිටියේය.

දෑස් ඉවතට ගත නොහැකිව ඒ දෑස් දෙස බලාසිටි දඩයක්කාරයාගෙ සිතට එක් වරම පැන නැඟියේ යම් කුකුසකි.
මහ දඩයක්කාරයා තම පුත්‍රයාහට දඩයම් කිරීමෙහිලා මුල් වරට පුහුණුවක් ලබාදුන් අවස්ථාව ඔබට මතක ඇතැයි මම සිතමි.හීං ඇලේ වක්කලම අබියස රූස්ස කෝං ගහ පාමුල දී එදා ඔහුට හමුවූ දිවියා ....මේ සඳ එළියෙන් නැහැවුනු රාත්‍රියෙහි උක්කුටිකයෙන් හිඳ නොසැලෙන දෑසින් තමා දෙස බලා සිටිනුයේ ඒ සත්වයාමද?
දෑස් පියා දිවියාගේ සිත තුලට පිවිසි ඔහු කිසිදු පැහැදිලි තොරතුරක් දැන ගැන්මට හෝ ස්ථිර අදහසක් ලබාගැන්මට උපකාරී වන සිතුවමක් මවා ගැන්මට අපොහොසත් විය. දිවියාගෙ සිත තුල වූයේ සඳ පහන් නොවුනු අඳුරු රැයක මලානික තරු එලියෙන් වරින් වර දක්නට ලැබෙන ඒ හා සමඟම අතුරුදන් වන අඳුරු සෙවණැලි රැසක් මෙන් වූ එකිනෙකට අසම්බන්ධිත සිතුවිලි සමූහයකි.

ඉතාම වයස්ගත වීම නිසාම මෘගයාගේ සිතෙහි හටගන්නා සිතුවිලි එකිනෙකට අසම්බන්ධ වූවා සේම කිසිදු නිශ්චිත අරමුණක් හා සබැඳුනෝ ද නොවූහ.

එකිනෙකා දෙස බොහෝ වේලාවක් බලා සිටි වයෝ වෘද්ධ මෘගයා සහ තරුණ මිනිසාගෙන් පළමුව විඩාපත් වූයේ මෘගයා විය හැක. එසේත් නැතහොත් මෙසේ එකිනෙකාගේ දෑස් දෙස කොතෙකුත් බලා සිටීමෙන් කවර ප්‍රයෝජනයක්දැයි ඔහුට සිතුනා ද විය හැක. ඒ කෙසේ හෝ වේවා එකවරම දෑස් ඉවතට ගත් දිවියා වන බූටැඇව තුලට වැද අසුරු සැණින් අතුරුදන් විය.

ඒ අහඹු හමුවීමෙන් පසු බොහෝ කාලයක් ගෙවී යන්නට වූයේ නැත. එක් දිනෙක පිල් කණ්ඩිය මත නිදාහුන් දඩයක්කාරයා අළුයම එක් වරම අවදි වූයේ නිද්‍රාපිත සිතෙහි හටගත් යම් කැළඹිලි ස්වභාවක් හේතුවෙනි. දෑස් විවර කල වහාම නෙත ගැටුණු දසුනින් ත්‍රස්ත වී ගිය ඔහු එක්වරම කෙලින් වී පිල් කණ්ඩියට පිට දී හිඳ ගත්තේය. කළු කපා අඳුර දුරු කර ගලා එන උදෑසන ළහිරු එලියේ නැහැවෙමින් අත පොව්වන පමණ මානයේ උක්කුටිකයෙන් හිඳ ඔහු දෙස දෑස් නොපියා බලා සිටියේ මහළු දිවියාය.




මතු සම්බන්ධයි........
( ඡායාරූප Google Images වෙතිනි )