357. පොලිස් කෝළම අංක 1 නොහොත් පාපොච්චාරණ නාඩගම - Police Tragi-comedy a.k.a. Confessions Galore

Indika Cartoon

ගිය සතියෙ දවසක මම වැඩ ඇරිල ඇවිල්ල බස් එකෙන් බැස්ස. පොලිසිය ඉස්සරහින් බැස්සම දෙණියෙ මහ පන්සල ගාවින් උඩහට ඇවිල්ල ගෙදර එන්ට බොහොම ලේසියි. හෙහ්..මොන ගෙදර යාමක්ද?පොලිසිය ඉස්සරහ ඊස් මීස් නෑ සෙනඟ. පෝලිමක් තියනව පේනතෙක් මානෙ දිගට.

80 දශකයේ අග බාගයේ විතර එක් එක් දිස්ත්‍රික්කය සඳහා පොලිස් කොස්තාපල් වරුන් බඳවාගැනීමට ඒ ඒ දිස්ත්‍රික්ක භාර නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරුන්ට බලය පවරා තිබුනු යුගය මට එක පාරටම මතක් වුනා. ඒ බඳවාගැනීම් විමද්දියගත කිරීමේ උදාර සංකල්කය බොහොම ඉක්මනටම අත ඇරල දාන්ට වුනේ අර ඔය කොල්ලො ඉන්ටර්වීව් කරන්න බාර දීපු සාජන් මහත්තයෙක් පොලීසියට බැඳෙන්ට ආපු කොල්ලෙක්ගෙන් ගම්පෙරළිය කලේ කවුද කියල සාමාන්‍ය දැනීම ප්‍රශ්නයක් අහල වෙච්චි හෙයියම්මාරුවෙන් පස්සෙය කියල ඒ කාලෙම ඔය කසු කුසු පැතිරුන. අප්පටසිරි ආයම එහෙම කෙළියක්ද දන්නෙ නෑ. මම එහෙම හිතල කෝකටත් හෙමිහිට පොලිසිය පැත්තට කිට්ටු කලා.

කාගෙන්ද මේ ගැන විස්තරයක් දැනගන්නෙ කියල ඔලුව කරකෝල බලනකොට ඔන්න විල්බට් මාම පොලෝසියෙං එළියට බැහැපි. අම්මයෙ දුර නෑයෙකුත් වෙන විල්බට් මාමට වයස හතළිස් පහක් වගෙ ඇති. මිනිහ මේ පොලිසියෙ සාජන්. විල්බොට් රාජං මහත්තය කියලයි ගමේ කියන්නෙ.

" විල්බට් මාමෙ..විල්බට් මාමෙ…. හූ..මෙහෙ...මෙහෙ…" 

කොහෙද මේ සූ ගාල පොදි කන ජනකායෙ කැම්බැල්ලෙ හිංද මොකවත් ඇහෙනවය.

" මාමේ ඒ ඒ ඒ...." 

අන්තිමට යටි ගිරියෙනුත් කෑගැහුවට පස්සෙයි ඔන්න මාමට මාව ඇස්සර වැටුනෙ. කටේ පුරවගෙන හිටපු විට දකුණු හක්කෙන් වම් හක්කට මාරු කරල මාම මයෙ උරෙස්සට අතක් තිබ්බ. 

" හප්පච්චියෙ පුතා දැක්ක කල්…. ඉතින් මොකෝ මේ පැත්තෙ? මං කියන්ටද එකත් එකටම පුතා එන්ට ඇත්තෙ පාපෝ..පාපෝ..පාපොච්…" 

මම අතංගුවට අහුවෙන්ට යන ඉස්ස පස්සට පනිනවහෙ පස්සට පැන්නෙ අහල ගං හතක මානෙ විහිදුන විල්බට් මාමගෙ බුලත් කෙල දහරාවෙන් බේරෙන්ට.

" පාපෝච්චාරණය මාමෙ පාපොච්චාරණය " මම තකහණියක්ම කිව්වෙ නැත්තන් ආයම උන්දැගෙ රක්තවර්ණ ස්ප්‍රේ එක නාගන්ට වෙන හින්ද.

" අන්න ඒක..අන්න ඒක..හරි... පුතා ඉතින් ඔව්ව දන්නවනෙ " 

" මාම මොකක්ද ඉතින් ඔය පාපෝච්චාරණයක් ගැන කියන්ට ආවෙ ? " 

" ආ..මම මේ ඇහුවෙ පුතේ උඹත් ආවෙ පාපෝච්චාරණය කරන්ට ද කියල." 

" මොකක්? මොනවට පාපෝච්චාරණය කරන්ටද? " 

" මොනවට හරි ඒකෙ ප්‍රස්නයක් නෑ. මොකක් හරි ඕනම අපරාදයක් ගැන පාපෝච්චාරණය කලෑකි. ඒ ඔක්කොම අපි බොහොම පැහැදිලිව බෝල අකුරෙන් ලියාගන්නව.පාපොච්චාරණ ලියාගන්ටම අපි මේ පෙරේද තාවකාලිකව බඳව ගත්ත හොඳ අපූරු බෝල අකුරු ලියන්ට ඇහැක් ගෑණු ලමයි හතර දෙනෙක්ම. " 

" හෑ?.... " 

" මොකද මේ නිකං තක්බීර් වෙලා බලා ඉන්නෙ? පුතා හිතන්නෙ මේ සෙනඟ කන්දරාව මෙතන මේ මීමැහි පොදිය වගෙ රැස්කන්නෙ මොකොටෙයි කියලද? වෙන මොහොකටවත් නෙවෙයි පාපොච්චාරණ කරන්ට. " 

" අම්මපා?....." මගෙ ඔලුවත් එක්ක කරකැවෙන්ට ගත්ත හින්ද මම එතනම තිබ්බ තාප්පෙට හේත්තු වුනා.

" ඒයි ඔතන මම ඉන්නව……." ටිකක් එහාට වෙලා සිකරට් එකක් ඇද ඇද උන්නු පත උඩුරැවුලක් වවා ගත්තු කලු කෙට්ටු මනුස්සයෙක් මට ඇඟිල්ලකුත් දික්කරල තර්ජනය කලා. 

" නෑ..නෑ...මම යනව..මම යනව.." මම හෙමිහිට එතනින් මාරුවුනා. 

" එනව මෙතන ලේසියෙම්ම පාපොච්චාරණේ කරන්ට..මම දැං පැය තුනකට වැඩියි මෙතන පෝලිමේ……'' කලු කෙට්ටු මනුස්සය තාමත් තොල මතුරනව මට මම හොඳටම ඇහුණ.

කටේ තිබ්බ බුලත් හපේ තුහ්ප් ගාල එළියට දාල විල්බට් මාමා උගුරෙ රැල් බුරුල් ඇරිය." ආ..මේ කලබල කරන්ට එපල්ල. අර සති දෙහෙකට ඉස්සෙල්ල දාහතේ කණුවෙ ගේ කඩල රත්තරං බඩු අරං ගිය කේස් එකේ පාපොච්චාරණය කරන්ට ආපු අය අත් උස්සන්ටලා….." 

ඔන්න එක තිහක් වගෙ අත් ඉස්සුව. " ආ..බොහොම හොඳයි...බොහොම හොඳයි... ඒ කට්ටිය අර අතන ඉඳගෙන ඉන්නෙ නිල්පාට සාරියක් ඇඳගත්තු මිසී කෙනෙක්... එයා ඉස්සරහ පෝලිමක් හැදෙන්ට..හරි හරි කලබල කරන්ට එපල්ල. ඔක්කෝටම පාපොච්චාරණය කරන්ට අවස්තාව දෙනව. ඒ ගැන කිසිම ආකාරයක විචිකිච්චාවක් තියාගන්ට ඕන නෑ." විල්බට් මාම බොහොම ගාම්බිර විදිහට පොරොන්දු වුනා.

රත්තරං බාණ්ඩ මංකොල්ලෙ පාපොච්චාරණ කාරයො නිල් සාරි මිසී ගාවට දුවල ගියාට පස්සෙ විල්බට් මාමා අනික් අය දිහාවට හැරුන.

" එතකොට අර කහටහේන පතළෙ හම්බවෙච්ච මිනිය..ඒ ගැන පාපොච්චාරණය කරන්ටෙයි කියල ඇවිල්ල ඉන්නෙ කවුද? " 

" මම..මම..මම.." විස්සක් විසිපහක් වගෙ ඒ විඩෙත් උඩ පැනල අත ඉස්සුව. 

" හරි ඒ අය යන්ටලා අර සුදු සාරියක් ඇඳගෙන ඉන්න මිසී ගාවට. ගිහිල්ල පාපොච්චාරණේ කරනවලා.බොරු එහෙම කියන්නෙ නෑ හොඳද? දන්නවනෙ මගේ හැටි.." එහෙම කියල විල්බට් මාම මගෙ අතින් අල්ල ගත්ත. " යමුකො පුතා අර පැත්තට.... දැන් අවුලක් නෑනෙ කට්ටිය පෝළිමේ ගිහිල්ල පපොච්චාරණේ කරයි..හොහ්..හොහ්.." .අපි දෙන්න එතනම එහා පැත්තෙ තිබ්බ කොරිඩෝවෙ දිග බංකුවෙ ඉඳ ගත්ත.

" ඒ වුනාට මාමේ මේ වැඩේ හරිද? මම මේ කිව්වෙ මේ පාපොච්චාරණ වැඩේ? දැන් බලන්ට අර පතලෙ මිනීමැරුම ගමු. ඒකට පාපොච්චාරණ විස්සක් විතර තියෙන්න බෑනෙ. මිනීමරුවො එකෙක් හෝ දෙන්නයි. පාපොච්චාරණ එකයි. " 

" එහෙම නෙවෙයිනෙ පුතා. පාපොච්චාරණ වැඩිවෙන තරමටනෙ වැඩේ ගාම්බීර වෙන්නෙ…" 

" ඒ කොහොමද? " 

" දැන් මෙහෙමනෙ. හා..එහෙනං මොකද කියමු බලන්ට මිනිස්සු ඔච්චර පාපොච්චාරණ කරන්නෙ?....පොලීසිය කෙරෙහි තියෙන විස්වාසය හින්ද නෙවෙයිද? ඒක මේ සිරි ලංකාවෙ අපේ පොලීසියට කොච්චර ගහුරවයක්ද? ඔය එංගලන්තෙ අර මොන යාඩ්ද කියල තියෙන්නෙ ….." 

" ස්කොට්ලන්ඩ් යාඩ්…." 

" අන්න හරි.. ඒ යාඩ් පොලිසියට උනත් මම හිතන්නෙ නෑ එකම අපරාදෙට මේ තරම් පාපොච්චාරණ එනවයි කියල.පුතා දන්නවද? ලබන මාසෙ එංගලන්තෙන් එනවලු කණ්ඩායමක් අපේ මේ බහු පාපොච්චාරණ ක්‍රමය ගැන ඉගෙන ගන්ට." 

" ඒත් මාමෙ ඔහොම පාපොච්චාරණ වලින්ම අපරාධ විසඳන එක හරි නෑ නේද? දැන් තියනවනෙ අලුත් ක්‍රම..අර ඩී.එන්.ඒ. විශ්ලේෂණය කියල ක්‍රමයක් තියනව. " 

" මොන විකාරද ළමය ?...කෙහෙම්මල් ඩීඑන්නේ…. මෙච්චර කාලයක් අපි ඔය මිනීමරුවො අපරාදකාරයො ඇල්ලුවෙ ඔය ඩීඑන්නේ වලින්ද? " 

" එහෙම නෙමෙයි මාමෙ…අපි නවීන තාක්ෂණය භාවිතා… " 

" ඔය ඩීඑන්නේ මඟුල් වලට ඉස්සෙල්ල අපරාද විසඳන ක්‍රම කීයක් නං අපි හොයාගත්තද? ලාච්චු වැහීමේ කෙරේමෙ, මඩ ඌරා මෙතඩ්ඩෙක, දර්ම චක්කර ක්‍රමේ එතනිං ගියාම ...." 

" හරි හරි මාමෙ ඇති ඇති…. මම දන්නව.." මම අහක බලාගෙන කිව්ව.

" ආ..හැබැයි ඔය ඩීඑන්නේ ක්‍රමේ නම් අපි තරමක් දුරට පාවිච්චි කරනව….." 

" ආ..ඒක කොච්චර එකක්ද? එහෙම විද්‍යාත්මක ක්‍රම වලින් අපරාධ...." 

" නෑ..නෑ...ක්‍රමේ කිව්වට අපි පාවිච්චි කරන්නෙ අර අඬුව විතරයි. " 

" අඬුව කිව්වෙ? " 

" ඔය ඩීඑන්නේ සාම්පල් ගන්ට එවල තියනවනෙ සුට්ටි අඬුවක් වගෙ එකක්. ඕක අර අතනට දාල කරකවල ඇල්ලුවම පුතා විස්වාස කරන එකකුත් නෑ මිනිස්සු පාපොච්චාරණය කරන්නෙ හිටු කියල....හොහ්..හොහ්…" 

" ඈ?......" 

" හොහ්.හොහ්...මම හිතන්නෙ ඔය ඩීයෙන්නේ තාක්සනෙං අපරාද විසඳනවයි කියන්නෙ ඔය අඬුව දාල කරකෝල අල්ලන එකට වෙන්ට ඕන….." 

" හ්ම්ම්ම්ම්. ඒකත් එහෙමද?.... ඒත් කමක් නෑ ඩී.එන්.ඒ. අඬුව හරි පාවිච්චි කරනව නං ඒකත් එකක්නෙ එක අතකට " මම එහෙම කිව්ව.

" අනික අපි ඔය අපරාද පරීක්සන කරනකොට එක එක සාක්සි මතුවේගන මතුවේගන එනකොට එව්ව එවෙලේම පත්තර වලට, එතනිං ගියහම අර මොකක්ද ජාලයක් තියෙන්නෙ ඒකෙ අපරාද ගවේසන මාද්දියවේදීන්ට ලබාදෙනව. එතකොට ඒ අය මෙහෙම ලියනව. මියගිය වයස්ගත පුද්ගලයාගේ මිනිය අසල බිම තිබූ තද දුඹුරු පැහැති හෝතඹු මයිලෙන් අබිරහස් රැසක් හෙළිවේ.පත්තරේ එහෙම දානව . අර මොකද්ද නැට්ටෙකේ ඔයිට අමතරව තව දානව වී.ඩී. ඕ. සහිතයි කියල. " 

මම කටත් ඇරගෙන විල්බට් මාමා දිහාවෙ බලා හිටිය.

" තව මෙහෙමත් ලිව්වැකිනෙ. ගාතනය සිදුවූ නිවසේ කුස්සියේ උණු අලු පල්ලේ තිබුනු කොස් ඇට පුච්චං කෑවේ ගාතකයාද ඔහුගේ මල්ලීද මල්ලිගෙ යාලුවෙක්ද? අපරාද පරීක්සන දෙපාර්තමේන්තුව පරීක්සන අඹරයි. කොස්සැට පුච්චං කන වීඩියෝ සහිතයි.ෂංවේධී අය නැරභීමෙං වලඛින්න. " 

" හ්ම්ම්ම්ම්..නරකම නෑ මාමෙ…" මම කිව්ව..වෙන මොකක් කියල කියන්නද හැබෑටම?

" ආ..මම මේ පුතාට කියන්ටමයි හිටියෙ..අක්ක මා දැක්ක කිව්ව ( ඒ අක්ක කියල කිව්වෙ අපෙ අම්මට ) පුතත් ඔය මොනවද ලියනව කියල..මේ මම කියන්ටද? ඔය එලොවටත් නැති මෙලොවටත් නැති වල්පල් ලියල කාටද ළමයො සුගතියක් වුනේ? එහෙම නෙවෙයි මම අපේ ඕ.අයි.සී. මහත්තයට කියල පුතාට හොඳ ගාණක් අරං දෙන්නං. ඔය වැල නොකැඩී එන එවුංගෙ පාපෝ..පාපෝ..." 

" පාපොච්චාරණ …." මම කිව්වා. 

" අන්න හරි.. අන්න එව්ව... පුතා ආලවට්ටං දාල ලියල දෙන්ට.හෙට අනිද්ද අපි හිතාගෙන ඉන්නෙ ඔය පාපොච්චාරණ ඔක්කොම කෙලින්ම පහුවදාම පත්තර වලටයි අර මොන ජාලෙදයි ඉන්න අපරාද විසේසග්නයොන්ටයි හෝල් සේල් එකේම නිකුත් කරල දාන්ට. එතකොට  මෙහෙමයි ඔන්න සීන් එක...හොහ්..හොහ්....ගාතනය සිදුකල අංදම ගාතකයා ඇඬූ කඳුලෙං විස්තර කරයි. ගෙදරිං පිටවුනේ බුදුං වැඳලා. ගාතනය සිදුකල පසුව ඇඳුං සියල්ල ගලවා කැළණි නදියට බැස නායි. වීඩියෝ සහිතයි. "