361. The Story Of My Marriage - 10 - From biscuits to brides, if there is anything their children really want, parents have a problem.

IIMA  දොරටුව අසල රම්භායිගේ කුඩා ආපන ශාලාව www.burrp.com

මම සිටි බැංකුවේ සම්මුඛ පරීක්ෂණ පැවැත්වෙන කුටියෙන් පිටතට පැමිණියෙමි. ඒ අසලම කොරිඩෝවේ බිත්තියක සවිකොට තිබූ දැන්වීම් පුවරුවෙහි ඉදිරියෙහිදී සම්මුඛ පරීක්ෂණ පැවැත්වීමට බලාපොරොත්තුවන අනෙකුත් සමාගම් සහ බැංකුවල නම් ලැයිස්තුවක් ප්‍රදර්ශණය කොට තිබිණි. ඒ සෑම සමාගමකින්ම සහ සෑම බැංකුවකින්ම වැටුප් වශයෙන් බලාපොරොත්තු වියහැක්කේ සිටි බැංකුව ගෙවන වැටුපින් අඩක් බව මම හොඳහැටි දැනසිටියෙමි. දැන්වීම් පුවරුව අසලමවූ අසුනකට බරදුන් මම දෑස් වසාගෙන යාඥා කළෙමි. මගේ යාඥාවට පිළිතුරු ලෙසින්දෝ එකෙණෙහිම දෙවියෝ මා ඉදිරියේ ප්‍රාදුර්භූත වූහ.

"ආයුබෝවන් දෙවියනි!මගේ ආයාචනය ඇහිලයි ඔබතුමා ආවෙ කියල මම හිතනවා." මම ගෞරව පූර්වක අයුරින් පැවසුවෙමි.

"ඔව්..අපි එහෙම හිතමු." 

"ඉන්ටවීව් එකේදි මම කිව්ව තරමක් කිව්වෙ අල්ලෙ පැලවෙන බොරු. මම ඒක පිළිගන්නවා. ඒත් දෙවියනි, මට මේ රස්සාව අත්‍යාවශ්‍යයයි. කරුණාකරල මට මේක ලබාදෙන්න. " 

" ඉන්ටවීව් එකේදි බොරු කියපු එකේ ප්‍රශ්නයක් නෑ. කොහොමත් එතන ඉන්ටවීව් බෝඩ් එකේ ඉන්න අය ඇත්ත බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ නෑ. ඒත් මට තියෙන ප්‍රශ්නෙ ඒක නෙවෙයි" දෙවියෝ පැවසූහ.

"වෙන මොකක්ද එහෙනම්?" 

"තමුන් අවුරුදු දෙකක් ගෑණු ළමයෙක් එක්ක එක කාමරේ ජීවත් වුනා. ජීවත් වුනා නෙවෙයි ඇත්තටම... ජීවත් වෙනවා. එහෙම නේද?" 

"දෙවියනි මේක අහන්න…. මම එයාට ආදරෙයි" 

"එහෙම ආදරෙයි කියල කිව්වට වැඩක් නෑ. මම හිතන්නෙ තමා දන්නව තමා කලයුත්තෙ මොකක්ද කියල." 

" එහෙමයි, එහෙමයි..මම දන්නව. ඒත් මට තව ටිකක් කල් අවශ්‍යයයි. " 

"ඒ කතාව නිදහසට කාරණයක් විදිහට කොහෙත්ම පිළිගන්ට බෑ.තමුන්ට තීරණයක් ගන්ට ඕන තරම් කල් තිබ්බ කියලයි මම හිතන්නෙ. දැන් තමුන්ට ලබාදුන් කාලය ගෙවිල අවසානයි. තමුන් දන්නව මම හිතන්නෙ තව මිනිත්තු පහකින් නැත්නම් උපරිම මිනිත්තු දහයකින් මට පුලුවන් තමුන්ට මේ රස්සාවත් නොලැබෙන තැනට වැඩ කටයුතු කරන්න." 

"එහෙම කරන්න එපා. මට සිටි බැංකුවෙ මේ රස්සාව අත්‍යාවශ්‍යයයි." මම දෙවියන්ට ආයාචනා කළෙමි.

"තමුන්ට මේ රස්සාව ඕනම නම් ඉස්සෙල්ල කලයුතු නිවැරදි දේ කරල ඉන්න" 

"ඒ කොහොමද? දැන් පරක්කු වැඩියි දෙවියනි." 

දෑස් විවරකොට මම H.L.L. සමාගමේ සම්මුඛ පරීක්ෂණ පවැත්වෙන කුටිය දෙස හිස ඔසවා බැලූයෙමි.අනන්‍යා කුටිය පිටත දක්නට නොවූවාය. නිසැකවම ඇය කුටිය තුල තම අවසාන සම්මුඛ පරීක්ෂණයට මුහුණ දෙමින් සිටිනු විය යුතුය. මම යලි දෑස් පියාගතිමි.

"කොහොමද මම එහෙම කරන්නෙ? ඇය මේ වෙලාවෙ ඉන්නෙ කුටිය ඇතුලෙ ඇගේ අවසාන සම්මුඛ පරීක්ෂණයට මුහුණ දෙමිනුයි. මේ වෙලාවෙ ඒක කරන්න බෑ. ඔබ මට සිටි බැංකුවෙ රස්සාව ලබා දෙන්න. මම පොරොන්දු වෙනවා ඊට පස්සෙ මම ඔබ බලාපොරොත්තු වනදේ කරනවයි කියලා." 

"ඇත්තම කිව්වොත් මට තමුන් ගැන කිසිම විශ්වාසයක් නෑ.හරි ඒ කොහොම හරි තීරණය තියෙන්නෙ තමුන්ගෙ අතේ.තමුන් මම ඉල්ලනදේ ඉෂ්ඨ කරන්න සූදානම් නැත්නම් මමත් තමුන් ඉල්ලන දේ ඉෂ්ඨ කරන්න සූදානම් නෑ." දෙවියෝ පැවසූහ.

මම දෙනෙත් විවර කළෙමි. මට උපරිම වශයෙන් ඉතිරිව තිබූයේ මිනිත්තු තුනක් හෝ හතරක පමණ කාලයකි. මේ මොහොතේ ඇය අවසාන සම්මුඛ පරීක්ෂණයට මුහුණ දෙන අවස්ථාවෙහි අවිචාරාත්මකව එම කුටියට කඩා වැදුනහොත් අනන්‍යා මට කිසිදු අයුරකින් සමාවක් නොදෙන බව මම පැහැදිලිව දැන සිටියෙමි.එහෙත් මසිත මට කොඳුරා පැවසූයේ මේ මොහොතේ මම ඇය හමුවී කලයුතු නිවැරදි දේ නොකලහොත් රහූල් අහුජා හෝ දේවේෂ් ෂර්මා හෝ ඔවුන් ගේ මහා කළමනාකාර තැන හෝ මා සිටි බැංකුවට බඳවාගැනීමට එරෙහිවනු නියත බවයි. 

ඇත්තෙන්ම මගේ හේතුවාදී , තාර්කික මනස ඒ එසේ නොවන බව මේ සිදුවීම් අතර එකිනෙකට සම්බන්ධතාවයක් කිසිසේත්ම නොමැතිබව කොතෙක් මුරගා පැවසූවද මම මගේ බුද්ධියට නොව හැඟීම්වලට ඉඩ දුනිමි. අප ජීවිතයෙහි යම් යම් සිදුවීම් සහ කර්මය හෝ දෛවය අතර මසැසට ගෝචර නොවන වටහා ගත නොහෙන සබඳතාවයක් තිබිය හැකි බවද මට සිහිවිය. අසුනින් වහා නැඟී සිටි මම මැද මිදුල හරහා H.L.L. සමාගමේ සම්මුඛ පරීක්ෂණ පැවැත්වෙන කුටිය වෙත දිව ගියෙමි. 

"ඇතුලෙ ඉන්ටවීව් එකක් කෙරෙනවා. මේ වෙලාවෙ ඇතුලට යන්ට දෙන්න බෑ." ස්වේච්ඡා සේවක පළමු වසර සිසුවා කුටියේ දොරටුව අසළ හිඳ මා වැළැක්වීමට තැත් කලේය.

"මට ඇතුළට යන්ට ඕන" මම පැවසුවෙමි. "මේක හදිස්සියක්. අත්‍යාවශ්‍ය කාරණයක්." 

"බෑ..බෑ..යන්ට දෙන්ට නම් බෑ..මම කිව්වනෙ එක පාරක්...." 

මම ඔහු පසෙකට තල්ලු කොට දොර විවරකොටගෙන කුටියට ඇතුළු වූයෙමි.ඒ වනාහී සාමාන්‍ය පංති කාමරයකි. H.L.L. සමාගමෙන් පැමිණ හුන් නියෝජිතයෝ පංති කාමරයේ පළමු පෙලේ අසුන්ගෙන සිටි අතර රැකියා අපේක්ෂකයා හෝ අපේක්ෂිකාව ගුරුවරයාගේ අසුනෙහි හිඳ තම ඉදිරිපත් කිරීම ( Presentation ) කල යුතුය.

මම අනවසරයෙන් කුටියට ඇතුල්වද්දී අනන්‍යා පලමු පෙළෙහි එකිනෙකට ආසන්නව හිඳහුන් තරමක වයස්ගත පුද්ගලයින් පස්දෙනෙකුගෙන් සමන්විත පරීක්ෂක මණ්ඩලයක් ඉදිරියේ යම් කරුණු දැක්වීමක නිරතව හුන්නාය.

"ග්‍රාමීය වෙළඳපොලට ඇත්තටම අවශ්‍ය වෙන්නෙ විවිධ භාණ්ඩ වර්ග මහත් රාශියක් නෙවෙයි. වැදගත්ම කාරණය ග්‍රාමීය ප්‍රජාවට මිළදී ගතහැකි........" 

 දෑත් උපයෝගී කොටගෙන අභිනයන් පාමින්, මුහුණින් හැඟීම් පලකරමින් කරගෙන ගිය ඇගේ දේශණය මා දුටු වහා ක්ෂණයකින් ඇණ සිටියේය. ඒ හා සමඟම විශ්මයට පත්වූ ඇගේ ඇහි බැම එක්වරම නළල මධ්‍යය දක්වා ඉහළ ගියේය.

"ඔව්..මොකද මේ?...." 

සැට හැවිරිදි වියේ පමණවූ සම්මුඛ පරීක්ෂණ මණ්ඩලයේ ප්‍රධානියා යයි උපකල්පනය කල හැකි පැසුණු හිසින් යුතුවූවෙක් මදෙස හැරී බලා විමසීය. අනන්‍යාගේ මුහුණ පළමුව ලජ්ජාව හේතුකොටගෙන ලා රත් පැහැයටද අනතුරුව කෝපය හේතුකොටගෙන තද රත් පැහැයටද හැරුනි. 

"මට එයා එක්ක පොඩ්ඩක් කතා කරන්න ඕනෑ…." පරික්ෂක මණ්ඩලයේ සියළු දෙනාගේ මුහුණු දෙස පිළිවෙලින් බලමින් මම පැවසූයෙමි. 

"ඒක පස්සෙ කරගන්න බැරිද? මේ මෙයාගෙ අන්තිම ඉන්ටර්වීව් එක. අපේ සීනියර් මැනේජ්මන්ට් එකේ ඔක්කොමල වගෙ මෙතන ඉන්නව.ඒ හින්ද මම හිතන්නෙ...." පරීක්ෂක මණ්ඩල ප්‍රධානියා වියහැකියයි මා සිතූ තැනැත්තා යලිත් පැවසීය.

"සමාවෙන්න. ඒත් මට දැන්ම කතාකරන්න ඕන. මේක හදිස්සියක්" 

"ඇයි? මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද?" එසේ විමසූයේ පරීක්ෂණ මණ්ඩලයේ වෙනත් සාමාජිකයෙකි. 

"ඔව් මෝඩයෝ තේරෙන්නෙ නැද්ද? මිනිත්තු පහයි මට දෙයියො දුන්නෙ නිවැරදි දේ කරන්න.එහෙම නැත්නම් මගේ අනාගතය ඉවරෙටම ඉවරයි" මම එසේ නොපැවසූබව ඔබට විශේෂයෙන් කිවයුතු නොවේ.

"නෑ..නෑ ප්‍රශ්ණයක් නෙවෙයි. මට එක මිනිත්තුවක් විතරයි ඕනෙ" මම එසේ පවසමින් අනන්‍යාට කුටියෙන් පිටතට එන ලෙස සංඥා කළෙමි.

"එළියට යන්න ඕන නෑ. ඔයාට කියන්න තියෙන දෙයක් මෙතනම කියන්න." ඇය මදෙස නොපහන් බැල්මක් හෙලමින් පැවසූයේ යටිතොලද සපාගනිමිනි.

පරීක්ෂක මණ්ඩලයේ සාමාජිකයෝ එකිනෙකා දෙස වික්ෂිප්තවූ බැලුම් හෙලමින් ඔවුනොවුන් අතර තොලමතුරාගන්නට වූහ. මම සෙමින් අනන්‍යා වෙත ගියෙමි.

"මොකක්ද ක්‍රිෂ් මේකෙ තේරුම? ඔයාට පිස්සුවක්වත් හැදීගෙන එනවද ඇත්තටම?" ඇය දත්මිටි කමින් කෙඳුරුවාය.

මම ඇගේ අසුන අසල දණ ගසා ඇගේ කණට මගේ මුව කිට්ටු කළෙමි. " සමාවෙන්න, කොහොමද ඉන්ටර්වීව් වැඩේ හොඳට යනවද? " මම හැකි තරම් පහත් හඬින් ව්මසූයෙමි. 

"මිස්ටර් ක්‍රිෂ් මල්හෝත්‍රා, ඔයා මේ කියන්න යන කාරණය ඇත්තටම වැදගත් එකක් නෙවෙයි නම් එහෙම ඒකත් මම බලාගන්නම්. හරි…. දැන්වත් කරුණා කරල කියනවද ඔයාගෙ ඔය වැදගත් කාරණය මොකක්ද කියල." ඇය ඇසූයේ මුලු පරීක්ෂක මණ්ඩලයටම ඇසෙන තරමට පහත් හඬිනි.

"අනන්‍යා ස්වාමිනාදන් මෙනෙවියනි , ඔබ ඉදිරියේ දණ ගසා මෙහි සිටින ක්‍රිෂ් මල්හෝත්‍රා නම් වන මම ඔබට දැඩි ලෙස ආදරය කරන්නෙමි. මගේ ඉදිරි මුළු දිවියම ඔබ හා සමඟ ගතකිරීම මගේ එකම අභිප්‍රායයයි. මා සදාදරණීය මෙනෙවියනි, ඔබ මා හා විවාහ වීමට කැමැත්තේද?" 

අනන්‍යාගේ මුව එසැණින් විවර විය.ඇය දෙතුන් වරක් පරීක්ෂක මණ්ඩලය දෙසත් මා දෙසත් විසල් කොටගත් දෙනෙතින් මාරුවෙන් මාරුවට බැලුවාය. 

"ක්‍රිෂ්………" ඉන්පසු ඇය පහත් හඬින් මා ඇමතුවාය. වළක්වා ගැන්මට කෙතෙක් උත්සාහ කලද එක් කඳුලු බිඳුවක් ඇගේ ඇසිපිය අතරින් ගිලිහී කොපුල් තල මතට පතිත විය.

"මේ...ඇයි?.....මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද?" පරීක්ෂක මණ්ඩල සාමාජිකයෙක් වහා විමසූයේ අනන්‍යා කඳුළු සඟවා ගැන්මට වෙර දරනු දුටු හෙයින් වියයුතුය. " නරක ආරංචියක් එහෙම නෙවෙයි කියල මම හිතනවා. " 

දෑස් පියාගෙන හිස වරක් දෙවරක් සෙලවූ අනන්‍යා ඇය ඉදිරියේ මේසය මතවූ වතුර වීදුරුව එක හුස්මට පානය කලාය. "නෑ..නෑ...නරක ආරංචියක් නෙවෙයි, බොහොම හොඳ ආරංචියක්." 

මේ වනවිට රළු පොළව හේතුකොටගෙන මගේ දෙදණ රිදුම් දෙන්නට පටන්ගෙන තිබිණි. "සික්..මෙච්චර වෙලා දණ ගහගෙන ඉන්න වෙයි කියල දන්නවනම් කොට්ටයක් වත් අරං එනවනෙ...." මම එළෙස ද නොපැවසූ බව ඔබට අමුතුවෙන් කිවයුතු නොවේ.

"අනන්‍යා…." මම යලිත් කෙඳිරීමි. 

 "ඒ පාර මොකද?" 

"කෝ මගේ ප්‍රශ්ණෙට කෙලින් උත්තරයක් දුන්නෙ නෑනෙ. ඔයා මුලු ජීවිත කාලෙම මා එක්ක මගෙ හෙවණැල්ල වගේ ඉන්නව නේද?" 

මුවගින් පුපුරා යන්නට ඉතා ආසන්නවූ සිනහවක් වලක්වා ගැන්මට ඇය දෙතොල් තදින් පියාගත්තාය. 

"ඔව්..ඔව්..ඔව්..මෝඩයෝ..ඔව්...මම ඔහේ එක්ක මගෙ මුලු ජීවිත කාලෙම ඉන්ට කැමතියි….කැමතියි...කැමතියි….ඒත් මේ වෙලාවෙ මම මෙතන වැදගත් වැඩක්. ඒ හින්ද දැන් කරුණාකරල නැඟිටල දණිස් පිහදාගෙන මෙතනින් යනවද යන්ට..." 

*********************************

"මට මේක කොච්චර බැලුවත් ඇතිවෙන එකක් නෑ" අනන්‍යා ඉතා සතුටින් පැවසූයේ රම්භායිගේ කුඩා ආපන ශාලාවෙහිදී තුන්වන වරටත් H.L.L. සමාගමෙන් ඇය වෙත නිකුත් කල පත්වීම් ලිපිය දිගහරිමිනි.

සිටි බැංකුව මවෙත නිකුත් කල පත්වීම් ලිපිය ලැබුනේ පෙරදිනය. මා අපේක්ෂා කල වැටුප නිවැරදිව එහි සඳහන් බව ස්ථිර කොටගත් වහාම මම එය මගේ මේස ලාච්චුවට දමා ලාච්චුව වසා ඒ පිළිබඳව අමතක කළෙමි.

"ඔය පත්වීම් ලිපියක් කියන්නෙ වහලෙක් වගෙ වැඩ කරන්ට ලැබුණු ආරාධනාවක්. ඒ ගැන ඔය හැටි සතූටු වෙන්ට ඕන කමක් නෑ" සමෝසා ගෙන එන ලෙස වේටර් කොලුවාට සංඥා කරමින් මම පැවසුවෙමි.

"මොකද අනේ?... ඔච්චරම සර්ව අශුභවාදී වෙන්ටත් එපා. H.L.L. එක බොහොම කැමතිවුනා මාව බඳවගන්ට. අනික ඒ ගොල්ලන්ගෙ ඉදිරි සැළැස්මෙ තියනව දකුණු ඉන්දියාව පුරාම සමාගම ව්‍යාප්ත කරන්ට අදහසක්." 

රම්භායිගේ ලාබාල වයසැති සේවකයෙක් සමෝසා සහ තේ රැගෙන විත් අප ඉදිරියෙහි තැබීය.අවසාන වසරේ විභාගයෙන් අනතුරුව සිසුන් සහ සිසුවියන් රැකියා සඳහා බඳවා ගන්න මේ කාල සීමාවෙහි අනිවාර්යයෙන් රම්භායි යටතේ සේවය කරන්නෝ සන්තෝසම් ලෙස සැළකිය යුතු මුදලක් උපයා ගනිති. 

"ඔයා ඉස්කෝලෙ යනවද?" අප ඉදිරියේ සමෝසා සහ තේ අඩංගු තැටිය තබා ඉවත්ව යාමට හැරුනු තුදුස් වියැති පමණවූ කොලුවාගෙන් අනන්‍යා විමසුවාය.

"ඔව්, රම්භායි මාව ඉස්කෝලෙ යවනවා." කොලුවා පැවසුවේය.

"ආ.. එහෙමනම් හොඳයි. ඔයාලව ඉස්කෝලෙ යවන්නෙ නැත්නම් පොලීසියට ගිහිල්ල කියන්න." අනන්‍යා එසේ පැවසූයේ කොලුවාට රුපියල් පණහේ නෝට්ටුවක් දිගු කරමිනි.

"H.L.L. එක ඔයාව දායි දකුණු ඉන්දියාවෙ කොහෙ හරි මුල්ලකට. ඔය තියෙන්නෙ නම කියන්ට ගියාම දිව ගැටගැහෙන තැන්. ඩිරෙක්ට් ඩයලිං ටෙලිෆෝන්වත් නැති. එහෙම තැනකට දායි..ආය කතා දෙකක් නෑ." මම මුහුණ ඇඹුල්කොටගතිමි.

"නෑ, නෑ, එයාල එහෙම කරන එකක් නෑ. අනික එයාල එහෙම කලත් මගෙ ඉන්නවනෙ ශූර වීර කුමාරයෙක් සුදු අසු පිටින් ඇවිල්ල මාව බේරගෙන යන්ට" ඇය ඉඟිමරමින් පැවසුවාය.

"අනන්‍යා ඔයාට මේක තේරෙන්නෙ නෑ. දැන් අපි දෙන්න කසාද බඳිනවයි කියල තීරණය කරල ඉවරයි.ඒත් අපේ දෙමව්පියො තවම ඒ ගැන දන්නෙවත් නෑ." මම ඇයට පැහැදිලි කලෙමි. 

"ඉතිං මොකද? මම හිතන්නෙ නෑ එතන ප්‍රශ්නයක් තියෙයි කියල. මගෙ අම්මයි තාත්තයි ටිකක් සම්ප්‍රදායික, පරණ තාලෙට හිතන අය නම් තමයි. ඒත් අපි ඒ ගොල්ලන්ගෙ බලාපොරොත්තු ඔක්කොම ඉෂ්ඨ කරල නේද තියෙන්නෙ? ඉන්දීය මධ්‍යම පාංතිකයින් තම දරුවන් වෙනුවෙන් දකින සදාතනික සිහිනය..... අපි දෙන්නම ඒ සිහිනය එයාල වෙනුවෙන් සැබෑ කරල තියෙන්නෙ. ඉතිං මම හිතන්නෙ නෑ එයාල අපිට බාධා කරයි කියල....මොකක්ද කියන්න බලන්න එයාලට අපිට විරුද්ධ වෙන්න තියන හේතුව?" 

"එයාල විරුද්ධ වෙන්නෙ එයාල දෙමව්පියො හින්ද. ඒ හේතුව ඇති එයාලට. ෆ්‍රොම් බිස්කට්ස් ටු බ්‍රයිඩ්ස් තමන්ගෙ දරුවන් මොනවහරි දේකට කැමතිනම් දෙමව්පියන්ට ඒ ගැන තියනව මොකක් හරිම ප්‍රශ්නයක්." 

"ඔයා හිතනවද ඔයාගෙ දෙමව්පියන්ට මට අකමැතිවෙන්ට හේතුවක් මොකක් හරි තියනවයි කියල." අනන්‍යා ඇගේ කෙස් කළඹ හිස පිටුපසට කොට ලිහිල්ව බැඳගන්නා අතර විමසුවාය.ඈ ඉදිරි දත් අතර කොණ්ඩ කටු දෙකක් සිරකොටගෙන සිටියාය.

"විශේෂයෙන් ඔයා ගැනම කියල නෙවෙයි මම තෝරගන්න ඕනම කෙල්ලෙක් ගැන එයාලට මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් තියෙයි.එතකොට අපි ඔයා ගැන සළකල බැලුවොත් ඔයා දකුණු ඉන්දියානු.ඒක ප්‍රශ්නයක් වෙයි. වෙන ආගමක කෙනෙක් එක්ක විවාහ වෙනව තරම් ඒක ප්‍රශ්නයක් වෙන එකක් නෑ මම හිතන්නෙ. ඒ කොහොම උනත් ටිකක් බරපතල ප්‍රශ්නයක් වෙනව නොවැරදීම." 

"ඒත් මට විශ්ව විද්‍යාලෙ ඉහලම මට්ටමේ උපාධියක් තියනව. I.I.M.A. එකෙන් M.B.A. එකක් තියනව.මම රැකියාව කරන්නෙ H.L.L. එකේ. එතකොට තව..ම්ම්ම්ම්..සමාවෙන්න මම කැමති නෑ මම ගැන පාරට්ටු කරන්ට. ඒත් ඔයාලගෙ අම්මලට උනත් පෙනෙයි මම අවලස්සන නැතිබව. එයාලගෙ පුතාට පෝර උරයක් ඔලුවට නොදා මාව පාරෙ එක්කයන්ට බැරි කමක් නැතිබව එයාලට පේන්ට ඕන." ඇය නොනවත්වා කියවාගෙන ගියාය. 

"ඒ ඔක්කොම හරි අනන්‍යා. ඒත් කණගාටුවෙන් උනත් කියන්න තියෙන්නෙ ඒ සියල්ල අදාල නොවේ කියල තමයි." 

"එතකොට මොකක්ද අදාල වෙන්නෙ?" ඇය රත්පැහැ ගැන්වෙන මුහුණින් යුතුව විමසුවාය.

"ඔයා දමිළ,මම පන්ජාබ්...අපි දෙන්නගෙ අන්න ඒ වෙනස තමයි අදාල වෙන්නෙ."