358. විමලෙගෙ වාංපතුල් කතා - 36 - පවුරු බැඳගෙන සිතක වැජඹුනු රසවතී නෑ කොයි ගියා..........

Google Images

වාංපතුල් කතා - 32

වාංපතුල් කතා - 33

වාංපතුල් කතා - 34

වාංපතුල් කතා - 35

පහුවෙනිද සුජිතක්කගෙ මඟුල් දවස.කාලෙකට පස්සෙ මගෙ ජීවිතේ අලුත් වෙනසක් වෙන්ට අර අඳිනවයි කියන නැවුම් හැඟීමත් එක්කම මම එදා උදේ නිදි පැදුරෙන් නැඟිට්ටෙ. නිදි පැදුරෙන් නැඟිට්ටයි කිව්වෙ රූපකාත්මකව වගේම වාච්‍යාර්ථයෙනුත්. Metaphorically as well as literally. එහෙම කිව්වෙ මොකෝ දන්නවය? අජිතයලගෙ සාලෙ පැදුරු දාල අපි නිදාගත්තෙ ඒ දවස් දෙක තුනේම. මුල්  දවසෙ නම් ඔය ඇඳක් හම්බවුනා. ඊට පස්සෙ අජිතයලගෙ දුර බැහැර ඉඳල නෑයො එහෙම එන්ට ගියාම ඌයි මායි නිතරඟයෙන් බිමට විසිවුනා. හෙහ්, එව්වයෙ හැටි එහෙම තමයි.

ඉතිං ඒ අසිරිමත් දිනය උදාවුනා. උදෙන්ම පොඩි වැස්සකුත් ගියා. 

" කෙලියා වහියිද බං දවසම? " ඉස්තෝප්පුවෙ කොට බිත්තිය උඩ ඉඳගෙන කකුල් දෙකත් පද්ද පද්ද තේ එක බොන ගමං මම අජිතයගෙං ඇහුව.

" නෑ බං මොන වැස්සක්ද? අර බලපං උඩදුම්බර පැත්තට හොඳටම පායනව. ඔය පොද වැස්සක්. " 

කිව්වත් වගෙ නැගෙනහිර ක්ෂිතිජය දිගටම පැතිරිලා තිබ්බ නිල්පාට කඳු වැටිය ඉර එළියෙන් බබළනව. ඔය වැහි මීදුම් බර කඳුකර ප්‍රදේශයක ටික කාලයක් ජීවත් වුනොත් ස්වභාව ධර්මයේ අපූර්ව චමත්කාරජනක දර්ශන උදේ හවස දකින්ට පුලුවනි.

ඈත ක්ෂිතිජ මායිමේ කොළ පාටින් දිලෙන කඳුවැටිය මතුපිට අව්වත් එක්ක වැස්ස එකිනෙකා පසුපස හඹාගෙන යනව. ඒත් එක්කම පිටිපස්සෙන් සුළඟත් එක්ක මීදුම් වළාකුළු බොහොම තකහණියෙ ඇවිල්ල මේ මොහොතකට කලියෙන් තද අව්වෙන් එළියවෙලා තිබූ ගිරි ශිඛරය එක සැණෙකින් වසාගන්නව. මේ අපි ඉන්න හරියට තදට අව්ව. ඒත් ඈතින් ඇහෙනව ඔන්න මහ අමුතු සද්දයක්..මේ නිකන් හෝ..හෝ..ගෑවිල්ලක් වගෙ, එන්ට එන්ටම සද්දෙ තීව්‍රතාවය වැඩිවෙනව. 

" සුගතෙ අයිය..මොකක්ද ඒ සද්දෙ? " 

ඒ වෙනකොට දහයට කිතුල් හකුරුත් එක්ක කිරි කහට එකක් ගහන්ට මම අපෙ සයිට් එකත් එක්කම පල්ලෙහ පාරෙන් එහා පැත්තෙ පොඩි තේ කඩේට ගිහිල්ල හිටියෙ. පාර කිව්වෙ පස්සර-මොණරාගල පාර. සයිට් එක කිව්වෙ මම ඒ දවස්වල ඒ කිව්වෙ දෙදාස් හතර අවුරුද්දෙ මැද භාගයෙ වගෙ වැඩ කරපු පස්සරට එහා තේ ෆැක්ටරි වැඩබිම. 

" හෙහ්, මහත්තයට අඳුනන්ට බෑ නේද ඒ සද්දෙ? " සුගතෙ කඩෙන් එළියට බැහැල හිනාවෙනව." ඒ මහත්තය බඩල්කුඹුර පැත්තෙ ඉඳල වැහැගෙන එන සද්දෙ…" 

" මොකක් කිව්ව? වැහැගෙන එන සද්දෙ? මෙච්චර ලස්සනට මේ අව්ව පායල තියෙද්දි….." 

" හෙහ්..එහෙම තමයි මහත්තය මෙහෙ හැටි. ඔන්න බලන්නකො ඕනනම් තව විනාඩි හතරක් පහක් යයි. මහත්තයත් යන්නම ඕන නම් විජහට ෆැක්ටරියට යන්ට. ඔය පාර වැස්ස මයෙ හිතේ පැය බාගයක් තරම වහියි. " 

" ඕන නෑ..ගියයි කියලත් කරන්ට ඒ හැටි වැඩක් නෑ. බලමු මේ සුගතෙ අයිය කියන කතාව ඇත්තද කියල. කෝ ගන්ට ගෝල්ඩ් ලීෆ් එකකුත්." 

හැබෑට කිව්වත් වගෙ ගෝල්ඩ් ලීෆ් එකේ බාගයක් බොන්ට මට වෙන්නෙ නෑ. පායල තිබ්බ අව්ව කොහෙන් ගියද හොයාගන්ටවත් නැතිවෙනව. මුලු පළාතම අඳුරු කරගෙන ඔන්න වැහි ඇල්ල කඩා වැටෙනව.

ඔය අව්ව වැස්ස රේස් දුවන එක පස්සර තරමටම පැහැදිලිව නොවුනත් අපෙ භාර්යා තොමෝලගෙ ගෙවල් පැත්තෙත් දකින්ට පුලුවන්. ඒත් එයාලගෙ ගෙවල් පැත්තෙ මම කැමතිම ස්වභාවික දර්ශනය දැකගත්තෙ වටේටම තියන කඳු වළල්ලෙ භාගයක් විතර මීදුමෙන් වැහිල තියෙන වෙලාවට ඒ පිටිපස්සෙන් බටහිර අහසෙ හිරු බැහැල යන වෙලාවක. දකින්ටම ඕන ඒ දර්ශනයෙ චමත්කාරය විඳගන්ට. වචනයෙන් විස්තර කරන්ට අමාරුයි. ස්වභාව ධර්මයෙ අසිරිය ගැන සවිස්තරව පස්සෙ වෙලාවක ලියන්නම්.ආපහු එහෙනම් එමු අසෝකගෙ කතාවට. 

සුජිතා අක්කගෙ මඟුල් ගෙදර වැඩ කටයුතු කිසිම අඩුපාඩුවකින් තොරව කෙරීගෙන ගියා. ඒත් අනිවාර්යයෙන්ම කොහොමත් ඔය මඟුල් ගෙවල්වල වැඩ මොන තරම් සංවිධානාත්මකව සැළසුම් කලත් අන්තිම මොහොතෙ කරන්ට දේවල් අනන්ත තියනව අතපහු වෙච්චි එව්ව.සාමාන්‍යයෙන් අපෙ යාලුවෙක්ගෙ මඟුල් ගෙදරකදි ඔය අන්තිම මොහොතෙ වැඩ දණි පණි ගාල එහාට මෙහාට දුවල පැනල කරන්ට අපි තුන් හතර දෙනෙක් සෙට් වෙලා ඉන්නව. එහෙම ආර්.ඩී.එෆ් එකේ වැඩ කරන එකේ වාසියකුත් තියනව. 

ආර්.ඩී.එෆ්. කියන එක දන්නවනෙ නේද? යුද්දෙ කාලෙ නම් ඔය ආර්.ඩී.එෆ්. එතකොට එල්.ආර්.ආර්.පී. ෆයිව් සීරෝ ගැන මේ වල පයයි ගොඩ පයයි ආච්චිල සීයල හිටන් දන්නව. පෝයදාට පන්සලේ සිල් සමාදන්වෙලා මහෝපාසිකාවො කාණ්ඩෙ ගැහිල, මාර සේනාව සිදුහත් කුමාරයට බුදුවෙන්ට බාදා කරපු හැටි ගැන කතාකරනවට වඩා කතා කරන්නෙ එල්.ආර්.ආර්.පී. එක කොච්චර දුරක් කැළේ යනවද? දවස් කීයක් ගිහිල්ල ඉන්නවද? ෆයිව් සීරෝ එකකිං උපරිම පහර දෙන්ට පුලුවන් දුර කීයද?...ඔන්න ඔව්ව.

දැන් ඉතින් යුද්දෙ ඉවරවෙලත් අවුරුදු හයක් ගතවුනා. රට බේරගත්තු මහා වීරයගෙං ආපහු පාරක් අපි රට බේරගෙනත් අවුරුද්දක් වගෙ වෙන්ට කිට්ටු වුනා. ඒ හින්ද කට්ටියට ඔව්ව ගැන අමතක ඇති කියල උපකල්පනය කරල ආයම කියන්නංකො. ආර්.ඩි.එෆ්. කියන්නෙ Rapid Deployment Force  එක. නැත්නම් ක්ෂණික විහිදුම් බළකාය.

ඉතින් ඔය මඟුල් ගෙදර ආර්.ඩී.එෆ්. එකට තියන වැඩ තමයි ඔන්න හිටපු ගමන් කියනව කවුරු හරි " අනේ ළමයො අයිස්ක්‍රීම් මදි වගේ ටවුමට දුවල තව අයිස්ක්‍රීම් ලීටර් 20 විතර ගේන්ටකො "  කියල.අපිට ඉතින් ඔව්වට බයික් එකක් හරි කාර් කටුවක් හරි දීල තියෙන්නෙ. ඔන්න ඉතින් කඩාගෙන ගිහිල්ල අයිස් ක්‍රීම් ගේනව. ඔන්න ඒ ඇවිල්ල අයිස් ක්‍රීම් එව්ව ගේන්ට කියාපු කාට හරි බාරදීල හුස්මක් ගන්න වෙන්නෙ නෑ ආයම එනව ඕඩර් එකක්. " අනේ මල්ලි පෝරුවට දුං අල්ලන්ට කට්ට කුමංජල් නෑලු. විජහට ගිහිල්ල පැකට් දෙකක් විතර ගේන්ටකො "  කියල. ආයම ඔන්න අපි දෙන්නෙක් බයික් එකේ ඉගිල්ලෙනව.

ඔය ආර්.ඩී.එෆ්. එකේ වැඩ කරන එකේ පොඩි වාසියකුත් තියනව. මොකක්ද දන්නවද? අන්තිම මොහොත වෙනකල් කැෂුවල් පිට ඉන්න පුලුවන්. මට ඔය ටයි පොලු එල්ලගෙන ඉන්න එක නම් මරන්නා වගෙ.කොටිම්ම තවම මේ වළ පයයි ගොඩ පයයි වෙලත් මට ටයි පොල්ලෙ ඩබල් නොට් එක හරියකට ගහ ගන්ට බෑ. අපෙ උන්දැ තමයි මඟුල් ගෙවල්වල යනකොට මගෙ බෙල්ලට තොණ්ඩුව දාන්නෙ. මෙහෙ එද්දි මම කරන්නෙ ටයි හතර පහකට නොට් එක දාලම අරගෙන එනව. ඔය හිටපු ගමන් යන්ට වෙනවනෙ නිල උත්සව වලට එහෙම. එව්වට ටයි පොල්ල දාන්ටම වෙනව.

ඉතින් මම කලින් කිව්ව වගෙ ගෙවල් වල තියන මඟුල් ගෙවල්වල ඔය ආර්.ඩී.එෆ් එකේ සාමාජිකයෙක් උනහම අන්තිම මොහොත වෙනකල් පරණ ටී ෂර්ට් එකකුයි හම්පඩ ඩෙනිමකුයි ගහගෙන බාටා දෙකකුත් දාගෙන හිටියැහැකි.අපි ඉතින් එදත් ඔය අන්තිම මොහොතෙ කරන්ට තියෙන කුදු මහත් රාජකාරි කර කර එහාට මෙහාට කැරකි කැරකි හිටිය.අසෝකා තාමත් ඇවිල්ල නෑ. අජිතය උදේම ටයි පොල්ලකුත් එල්ලගෙන ලෝඩ් වගෙ එහාට මෙහාට යනව. 

" අම්මට උඩු... මුගෙ ලස්සන බලපල්ලකො. "

" හිහ්..අඩෝ අපි කැතයි කියලද උඹල හිතාගෙන හිටියෙ? බලපල්ල ලස්සන...හෙහ්..හෙහ්…"

" අසෝකා ඇවිල්ලත් නෑ නේද තාම?" මම ඕනවට එපාවට වගෙ ඇහුව.

" ඒ කෙල්ල උදේම ආව බං..අක්කත් එක්ක ගියා අන්දවන තැනට. දැන් එයි තව ටිකකින්…" 

කිව්වත් වගෙ ටිකකින් අසෝකා ආව. ලානිල් පාට ඔසරියක් ඇඳල..කොණ්ඩෙ බොහොම චාමෙට බැඳල. කරේ මාලයක් දාගෙන හිටිය. ඊට අමතරව වලලු තුන හතරක් තිබ්බ වමතෙ. එච්චරයි. 

" මොකද අනේ ඔය හැටි? " මම දැක්ක ගමම්ම ඇහුව.

" ඇයි මට මොකද වෙලා තියෙන්නෙ? " 

" නෑ නිකම් මේ ගහ වාගෙ..ඔහොමද වලව්වල කුමාරිහාමිල?. ඉන්ට එපාය මාල හතක් පලඳල, නළල් පටක් එහෙම දාල.." 

" අනේ මට මේ හොඳයි...ඔව්ව පටල ගත්තම මොකවත් වැඩක්වත් කරන්න වෙන්නෙ නෑ. අනික එව්ව පළඳින්ට තව කල් තියනව..හිහ්.." අසෝකා මා දිහා ඇස් කොණින් බලල හිනාවුනා. ගෑණු ළමයිගෙ ඔය ඇස් කොණින් බැලිල්ලට මම බොහොම මනාපයි. ඒකට වියත් භාෂාවෙන් කියන්නෙ මොකක්ද දන්නවද? කටාක්ෂ නිරීක්ෂණය.

" ඉතින් ඔයා දැන් ඔහොමද දිගටම ඉන්න යන්නෙ? " ඈ ඇසුවෙ මම ඇඳෙන උන්නු පරණ ඩෙනිමයි ටී ෂර්ට් එකයි දිහා බලල මූණ ඇඹුල් කරගෙන. 

" නෑ නෑ..වොෂ් එකක් කාරිය දාගෙන ඔය මොකක් හරි පිළිවෙලක් තියන ෂර්ට් එකක් පටලගන්ට ඕන. මේ ඒක නෙවෙයි ඔයා දන්නවද ටයි එකේ ඩබල් නොට් එක දාන්ට? " 

" හාපෝ..ඒකවත් දන්නෙ නැද්ද? " 

" දන්නෙ නැති හින්දනෙ හලෝ ඇහුවෙ…" 

" ඒකත් හරි තමයි..හරි කෝ ටයි එක? " 

මම අජිතයගෙ කාමරේ බෝල කූඩුවෙ එල්ලල තිබ්බ මයෙ නිල්පාට ටයි එක අරගෙන අසෝකා අතට දුන්න. ඒක ගන්ට ඈ මාලඟට කිට්ටු වෙද්දි ඇගෙන් හමාගෙන ආ විලවුන් සුවඳ මොහොතකට මාව මත්කලා. ඒ මගේ සුපුරුදු ජැස්මින් සුවඳ ......

ජීවිතේ අපි හිතන පතන දේවල් මේ එක මොහොතකින් සුන්නද්දූලි වෙලා යන්නෙ හිතාගන්ටවත් බැරි විදිහට. ඔහොම තමයි ජීවිතේ හැටි කියල ඔය කොච්චරවත් අනුන්ට බණ දෙසුවට තමන්ටම එහෙම දෙයක් වෙන්ටම ඕන ඒකෙ බැරෑරුම්කම තේරුම් යන්ට.

මොකක්ද මේ කියන්නෙ කියල හරියටම වටහාගන්ට බෑ වගේ නේද? හරි එහෙනම් සවිස්තරව කියන්නම්කො. ආය මොකටද අස්කොං ඉතුරු කරන්නෙ නැද්ද?

විවාහ මංගල්‍යෝත්සවයෙ වැඩ කටයුතු බොහොම සාර්ථකව කෙරීගෙන ගියා.අපිට ඉතින් ඒ හැටි වැඩක් තිබ්බෙ නෑ. අජිතයලගෙ මාමල , නැන්දම්මල, හීන් අප්පච්චිල, ලොකු අප්පච්චිල ඇතුලු සකල නෑදෑ සනුහරේම ඇවිල්ල හිටියනෙ. දෙවෙනි පරම්පරාවෙ ඉලන්දාරියො ගැටිස්සියොත් හිටිය ඇති පදම්. එවුන් තමයි ඔය කෑම බෙදන එව්ව, අඩුපාඩු ගෙනල්ල තියන එව්ව එහෙම කලේ බොහොම උනන්දුවෙන්. 

අපි ඉතින් ටයි පොල්ලත් බෙල්ලෙ එල්ලගෙන පොඩ්ඩක් ඔහෙ එහාට මෙහාට වෙවී හිටිය. මඟුල් ගෙවල් තමයි ඔය කෙල්ලෙකුට කොක්කක් ගහන්ට නියම තැන්.මොකද ඔතෙන්ට එන තෙල් ඉහිරිච්ච වයසෙ නාඹර කෙල්ලො කොල්ලො ඔක්කොම මඟුල් මූඩ් එකෙන් ඉන්නෙ. ඉතින් එහෙම දෙයක් සැට් කරගන්ට වෙරි ගුඩ් චාන්ස් එකක් තියනව. සම්භාවිතාව බොහොම ඉහළයි. 

අපේ යාලුවො අතර හිටපු ඒ වගෙ තනිකඩ කොල්ලො ඉතින් ඔය බව දන්න හින්ද කෙල්ලො අස්සෙ කොකු විසිකරකර කැරකුනා. මට ඉතින් ඒ ගැන ඒ හැටි උනන්දුවක් තිබ්බෙ නෑ. ඒ හින්ද පොඩ්ඩක් එකෙල මෙකෙල වෙවී ඉඳල මම ASAP ගෙයි පිටිපස්සෙ තිබ්බ දරමඩුවට Tactically Withdraw වුනා. අපෙ කට්ටිය එකතුවෙලා දරමඩුව ටිකක් අස් පස් කරල අතුපතු ගාල පුටු හත අටක් රවුම් කනප්පුවක් කාරිය තියල පිළිවෙලක් කරල තිබ්බෙ කලිම්ම.

තදනන්තරව කට්ටිය වටේට රැස්වෙලා සාදය පටන් ගත්ත.

කොහොමත් එදා එතන අපි මහවන මැද එකට වැඩකරන යාලුවො දහ දොළොස් දෙනෙක් වගෙ හිටිය. ඔය අතර බහුතරයක් අවිවාහකයො. එකෙක් දෙන්නෙක් වගෙ හිටිය මේ අලුත බැඳපු හාදයො. එහෙම එවුං ඔය යන්තමට දෙකක් තුනක් ඇණගෙන " මචං උඹල දැම්මම කන්නෙ නෑනෙ. අපි එහෙනං කනව. " කියල මාරු වෙනව. " හරි හරි බං පලයං බාර්යා තොමෝත් ඉන්නවනෙ. එහෙනං ගිහිල්ල දෙන්නත් එක්ක කාපල්ල. " අපි එහෙම කියල උන්ට සමුදෙනව.

එහෙම උන්ව යැව්වෙ නැත්තං වෙන්නෙ තව ටිකකින් උංගෙ බාර්යා තොමෝල උංව හොයාගෙන මෙහාට එනව. ඔහොම එනවට අපි කියන්නෙ පොලීසියෙං පනිනව කියල. එහෙම පොලීසියෙන් පනින එක මහම වාතයක් වෙනව.ඒ හින්දම බැඳපු එවුන් කොහොමහරි පුලුවන් ඉක්මනට පිටත් කරල යවන්ට අපි හැමවෙලේම ක්‍රියාකලා. අපිට ඉතිං වෙලාවක් කලාවක් තියන එකක්ය. යන්තමට සින්දුවක් දෙකකුත් කියාගෙන වැඩේ කරගෙන ගියා.

සමහර වෙලාවට අපේ ඔය ආතල් එක ඉවර වෙලා යන්තමට ගස් ගල් අල්ලගෙන කන්ට යනකොට මඟුල් ගෙදර බතුත් ඉවර වෙලා..හෙහ්,හෙහ්..එකපාරක් දෙණිපිටියෙ ( අර ගජමන් නෝන හිටියෙ . ආන්න එහෙ ) ඒත් අපේ එකෙක්ගෙ මඟුල් ගෙදර ගිහිල්ල මඟුල් ගෙදර කිව්වට ඒක හෝම් කමිං එක. අන්තිමට පහට විතර අපි කන්ට ලෑස්ති වෙනකොට බත් නෑ. හෙහ්..ආයම බත් උයන්ට උනා ඒ පාර. 

මනමාලිත් අනේ මඟුල් ඇඳුම එහෙම ගලෝල දාල  ගවුමක් පටලගෙන ඇස්වහක් කටවහක් නෑ කිසිම ගාණක් නැතුව කටපුරා හිනාවෙවී  ඇවිල්ල හාල් ගැරුව.අපි එතකල් කුස්සියෙ මිදුලෙ ( උංගෙ ගෙදර කුස්සිය වෙනම තිබ්බෙ, ඒ පැත්තෙ එහෙමයි. කුස්සිය වෙනම තියෙන්නෙ කටු මැටි බිත්ති සහ පොල් අතු වහල. උයන ගේ කියල ඒකට කියන්නෙ ) බිම ඉඳගෙන අතුරු මිතුරු සෙල්ලම කලා. හෙහ්..ආය මොනවද නෑදෑයො ගමේ උදවිය හිනාවෙවී බලාඉන්නවය කියල අපිට වගේ වගක් නෑ. උතුර දකුණ මාරුවෙන්ට වැදිලනෙ. 

අතුරු මිතුරු දඹදිව තුරු,

රාජ කපුරු සෙට්ටියා,

අලුත ගෙනා මනමාලී,

හාල් පතක් ගරාලා,

බටු කොරහක් කපාලා,

ඉහළ ගෙටත් බෙදාලා,

පහළ ගෙටත් බෙදාලා,

ඒ කාලෙ කරපු විකාර වල හැටියට ඔය කැමරා ෆෝන් එහෙම නොතිබිච්ච එක එක අතකට දාහෙන් සම්පතයි. අනික් අතට අපරාදෙ කියලත් හිතෙනව. ඒ අලුත ගෙනා මනමාලි දැන් ඉන්නෙ ජපානෙ. ඒ කිව්වෙ එයා තනියම නෙවෙයි මගෙ යාලුවත් එක්ක දෙන්නම දැන් අවුරුදු විස්සක් විතර සමුරායි දේශයෙ ඉන්නෙ. මම ඉඳහිටල කතා කරනව. උං දෙන්න තවම ඔය මඟුල් දවසෙ අතුරු මිතුරු සෙල්ලම ගැන කියල හිනාවෙනව....හෙහ්,හෙහ්,

මඟුල් ගෙවල්වල මළ ගෙවල් වල ගිහිල්ල කරපු දේවල්, වෙච්ච දේවල් තව තියනව අපෙ අම්මේ..... හරි ඉතිං මංගල සබාවත් පටන් ගත්ත ගෙයි මැද සාලෙ. ඔය ගම්වල ඉන්නවනෙ ඔය වගෙ මංගල මහ සබාවල කතාවක් නොකරම බැරි මිනිස්සු. ඒ වගෙ අය මයික් එක අතට ගත්තම මංගල මග සබාව ඇදෙනව පැයක් තරමෙ. ඔය පවත්වන කතා මේ ලෝකෙ මිනිහෙක් අහන්නෙ නෑ.ඒත් වැඩේ තමන්ගෙම කටහඬ අහන්ට ප්‍රියකරන මිනිස්සුන්ට මයික් එකක් අතට හම්බවුනාම ආයම ආපිට ගන්න එක බොරු. මංගල සබාවෙ කතා පවත්තනව අපි හිටපු දරමඩුවටත් අපූරුවට ඇහෙනව.

ඔය වෙනකොට දරමඩුවෙ සාදයෙ සාමාජිකයො හිටියෙ පස් දෙනෙක් විතර.හැමෝටම හොඳ ගාණට වැදිල. මත්පැන් තව තියනව බොන්ට. ඒත් පිස්සු හැදෙන වැඩේ කියන්නෙ බයිට් මොකවත්ම නෑ. මඟුල් ගෙදර ඉවුම් පිහුම් කලේ ඒ වැඩේටම ගෙන්නව ගත්තු ගෑණු දෙන්නෙකුයි ඉලංදාරි ගැටයෙකුගෙනුයි සැදුම්ලත් කණ්ඩායමක්. ඔය කාලෙ ගම්බද මඟුල් ගෙවල්වල බැදපු කුකුළයි කියන්නෙ සුවිශේෂී අංගයක්. මනමාලි නැතිවුනත් කමක් නෑ මඟුල් ගෙදර බැදපු කුකුළ ඉන්න ඕන මේසේ මැද බැබලි බැබළි, අන්න එහෙමයි දැනුම් තේරුම් තියන වයස්ගත ආච්චිල සීයල උනත් එක හෙලාම කියා හිටියෙ.

සෙනඟ වැඩි මඟුල් ගෙවල් වල අමුත්තො මඟුල් මේසෙ කන්ට වාඩිවෙන්නෙ තුන් හතර පාරකට. ඒ හින්ද ඉස්සෙල්ල වාඩිවෙන කවුරුත් ඔය කුකුළ කන්නෙ නෑ. එහෙම කරන එක පස්සෙ වාඩිවෙන අයට කරන අසාධාරණයක්ය කියල හිතල වෙන්න ඕන ටක්කෙටම. පස්සෙ වාඩිවෙන අය අඩේ කලින් ඉඳගත්තු එවුං මේකා නොකාපු එක අපි කන එක හොඳ මදිය කියල හිතල උං ඒකට අත තියන්නෙත් නෑ. අන්තිමට ඕකෙං මේකෙං වෙන්නෙ පිළිස්සූ සැවුලාණෝ තෙමේ නිරුපද්‍රිතව මංගල මේසය මත අවසානය දක්වා විරාජමානව වැඩ හිඳිනා එක.කොහොමහරි අන්තිමට හැමෝම ඔය කුකුළ දිහා බලාගෙන ඉඳල පව් පුරව ගන්නව මිසක කිසි කෙනෙක් ඌට අතක් වත් තියන්නෙ නෑ.

" සික්..බොන්..ට...තියනව....බයිට් තමයි නැත්තෙ? " අමරෙද කොහෙද කිව්ව.

" නිකම්ම ගහල දාමු බං " මම කිව්ව.

" බෑ බං ...මොකවත් හපන්ට නැතුව ගහන්ට නම් බෑ...උගුරත් එක්ක පිච්චෙනව වගෙ. මේ වීරෙ නැද්ද පපඩමක්වත් හොයාගන්ට? " මධු සාදයට බයිට් සැපයීමේ ප්‍රතිසම්පාදන අංශය භාරවෙලා තිබ්බෙ මට. ( ප්‍රතිසම්පාදන = Procurement )

" ම්හු..හැම තැනම බැලුව නෑ බං..අර උයපු අක්කල දෙන්නගෙනුත් ඇහුව. " 

කෑම ඉවිල්ලට ආපු මැදිවයසෙ කාන්තාවො දෙන්නට අක්කෙ, අක්කෙ, කියල මම කලින්ම උංව ෂේප් කරගෙන හිටියෙ. මොකද උංගෙන්නෙ බයිට් එහෙම ඉල්ලගන්ට වෙන්නෙ.

" හෙහ්, උඹ එක්ක බුදු ෆිට් නේද උං දෙන්න? " 

" ඔව් බං එහෙම අවුලක් නෑ. ඒත් දැං කෑම ඉවරවේගන යන වෙලාවනෙ. උං බයයි අන්තිමට තව කන්ට ඉඳලත් කෑම නැතිවුනොත් උං මේකෙ ඉඳල හමාරයිනෙ ඒ හින්ද. අනේ මල්ලි ආය නම් කිසි දෙයක් ඉල්ලන්ට එපා කියල කිව්ව. " 

" ම්හු, එහෙනං ඉතිං මදුපානෙ අතෑරල දාන්ට තමයි තියෙන්නෙ. " අමරෙ එහෙම කියල නැඟිට්ට.

නැඟිටල යන්ටත් ගිය මිනිහ මෙන්න දොර ගාව නැවතිල ආපහු හැරුනෙ නැද්ද? " ඒයි මචං නියම බයිට් එකක් නම් තියනව.." 

" කොහෙද බං? " 

" ඇයි බං අර මඟුල් මේසෙ උඩ බැබළි බැබළි ඉන්න කුකුල් රාජයා? "