410. මකුළුහුයක රැඳි පිණිබිඳු...........

Google Images

ඔබ මෙතෙක් ජීවිතයෙහි දැකඇති ඉතාම චමත්කාර ජනක හිරු බැසයෑම දුටුවේ කොහේදීද? ඔබට ඒ පිළිබඳව ස්ථිර විශ්වාසයක් නැත්තේ නම් නැතහොත් එවැන්නක් දුටු බවක් මතකයෙන් ගිලිහීගොස් ඇත්තේනම් මගේ මතකයෙහි රැඳී ඇති එවන් චිත්තාකර්ෂණීය හිරු බැසයෑම් කිහිපයක් පිළිබඳව ඔබට විස්තර කිරීමට මට අවසර,

අස්තගතවීමට ආසන්න මළහිරු බටහිර ක්ෂිතිජයෙන් පහළට ගිලී යාමට ඉතාම අකමැත්තෙන් වුව සූදානම් වන අයුරක් ඔබට පෙනේ. එක් නිමේෂයකදී මුළු මහත් අවරගිර දිදුලනුයේ ජම්බූල, රක්ත සහ ලෝහිත යන වර්ණයන්ගෙනි. මේ ඇත්තෙන්ම සූර්ය දිව්‍ය රාජයාණන් දසත ඝනාන්ධකාරයෙහි ගිල්වා නික්ම යාමට ප්‍රථම තම සියළු තේජෝ බල පරාක්‍රමයන් අවසාන මොහොතේ ප්දර්ශනය කරන අවස්ථාවක් ලෙස ඔබට නිසැකව හැඟෙනු ඇත.

ඔබ සැළකිය යුතු කාලයක් වියලි කලාපයෙහි දිවිගෙවා නැත්තේනම් මා සහෘදය, මා ඉහත විස්තර කල ආශ්චර්යය ඔබ දෙනෙත් අභියස දිග හැරෙනු දැකගැනීමේ භාග්‍යය ඔබට අහිමිවන්නට බොහෝ දුරට අවස්ථාව ඇතිබව මගේ අවංක අදහසයි. 

එලෙසම ඔබ වියලි කලාපයෙහි ඔබේ මුලු දිවියම ගතකලෙකු වුවද ඔබට නිරතුරු වටාපිටාව දෙස යොමුවූ තියුණු ඇස් යුවලක්, ඔබගේ එළිපත්තෙන් ඔබ්බෙහි සෑම මොහොතකම සිදුවන ස්වභාව ධර්මයේ අපූර්වතම විශ්මයජනක ක්‍රියාකාරකම් කෙරෙහි යොමු වූ ඇස් යුවලක් නොමැත්තේනම් එසඳද මා හිතවත / හිතවතිය ඔබට මේ මන බඳිනා දසුන මඟ හැරෙනු ඒකාන්තය.

ස්වභාව ධර්මයේ ආශ්චර්යයන් දැක විශ්මයෙන් පාෂාණීභූත වන්නට ඔබ දවසේ වැඩි කාලයක් මිහිදුම් සළු හිස දවටාගත් උත්තුංග ගිරිශිඛර නැරඹීමට නුවරඑළියට යා යුතු නැත. නැතහොත් වසර මුලුල්ලේ හිරු එළියෙන් නැහැවෙමින් දිදුලන හික්කඩුවේ මුහුදු වෙරළට යා යුතු ද නැත.එසේත් නැතහොත් ඉර සේවය නමින් ලොව පුරා සුප්‍රසිද්ධ ඒ අද්වීතීය සංසිද්ධිය නරඹනු උදෙසා ශ්‍රී පාදස්ථානයට නැඟිය යුතු ද නැත.

බොහෝවිට ඔබගේම ගෙමිදුලින් මඳක් ඔබ්බෙහි අවට පරිසරය කෙරෙහි යොමුවූ විමසුම් දෑසින් යුතුව නිවී සැනසිල්ලේ මද වේලාවක් ඇවිදයාම හෝ එසේත් නැතහොත් ඔබගේ කුටියෙහි කවුළු පියන්පත් හොඳින් හැරදමා එතුලින් අවට නැරඹීම මේ සඳහා උදක්ම ප්‍රමාණවත්ය. "අහෝ, කෙතරම් මනස්කාන්ත දසුනක්ද මා නෙතු අබියසම මෙතෙක් සැඟව තිබුනේ" යනුවෙන් ඔබ ඔබටම හීන් හඬින් කොඳුරාගන්නවාට මා හිතවත / හිතවතිය, මෙන්න කැට.

දශක තුනකට පමණ පෙර මගේ ජීවිතයෙහි අරුණෝදයෙහි මම උතුරුමැද පළාතේ නැගෙනහිර මායිම අසල වියලි කලාපීය මහ වන මැද අර්ධ රාජ්‍ය වාරිමාර්ග ඉදිකිරීමේ සහ ඉඩම් අහිමි මහජනයාහට ඒ ඉඩම් ලබාදී ඔවුන් එහි නැවත පදිංචිකිරීමේ ව්‍යාපෘතියකට අනුබද්ධව සේවය කළෙමි.

වෙසෙසින් පැවසිම කිසිසේත්ම අවශ්‍ය නොවන බව මම දනිමි. එදවස යොවුන් විය පසුකරමින් හුන් මම අත්දැකීම් රහිත වූවකු මෙන්ම එලෙසම රළු පරළු නුපුරුදු පරිසරයක පයගසා ජීවත්වන අයුරු ඉගෙන ගන්නෙකු ද වූයෙමි. අලි මදිවට හරක් යන ගැමි උපහැරණය ඔබ අසා ඇත. එළෙසම එවකට මම මගේ ජීවිතයේ එතෙක් මුහුණදීමට සිදුවූ උග්‍රතම අර්බුදයටද මුහුණ දී විපිලිසරව සිටියෙමි. "වල්මත්වී හසරක් නොදිටිමි"' යනු සරච්චන්ද්‍ර වියතුන්ගේ ප්‍රකට නවකථාවෙකි.ප්‍රස්තුත කාල වකවානුවෙහි මගේ දිවිය ගතවූයේද උදක්ම එළෙසිනි.

මවිසින් ඉහත සඳහන් කල අර්බුදය මගේ චිත්ත සන්තානයට මතු නොව ආත්මභාවයටද මහත් බලපෑමක් කල බව පමණක් පවසා මේ අවස්ථාවෙහිදී නිහඬ වන්නට ඔබගේ අවසර පතමි.

ඒ අර්බුදය පිළිබඳ වැඩිමනත් විස්තර පැවසීම පසුවට තබා අද මම ලියන්නට අදහස් කරන මැය එනම් ස්වභාව ධර්මයේ අසිරිය පිළිබඳව ඒ අදාල වන අයුරු මෙතැන් පටන් විස්තර කරමි.

ලාබාල ගැටවර වියෙහිදී මුහුණ දීමට සිදුවූ ඒ අර්බුදය හමුවේ මම කොපමණ භාවාතිශය , ආවේගාත්මක සහ බොළඳ වූයේද යත් මගේ මිතුරන් අතර මා දිවි හානි කොට ගනිතැයි ප්‍රබල සැකයක් පැවතිබව මට කිසිසේත් රහසක් නොවිනි. එම සැකය අහේතුක බව ඔවුනට ඒත්තු ගැන්වීමට මට මහත් වෙහෙසක් දැරීමට සිදුවිය.

පුනරාවලෝකනයේදී එවන් නිශ්ඵල ක්‍රියාවක ඡායාවක් හෝ මගේ තුන්සිතක හෝ නොපැවති බව මට සහතික කොට පැවසිය හැක. එහෙත් එදවස මා කල්ගත කල කිසිදු අරමුණක් නොමැති ගන්ධබ්බ ස්වභාවය අනුව මගේ මිතුරන් සිත්හි එවන් සැකයක් හටගැන්ම කිසිසේත්ම විශ්මයට කරුණක් නම් නොවේමය.

මා හිතවත / හිතවතිය, ඉදින් මා ඔබට පවසන්නට මේ සැරසෙනුයේ එලෙස උකටලීව,කිසිදු කටයුත්තක් හෝ කාර්යයක් පිළිබඳව ආශාවක් උනන්දුවක් රහිතව ගතකල දිවියෙන් මා මිදුනු අන්දම පිළිබඳවය.

එසේ විය හැක්කේ සැකයකින් තොරව ගෞරවනීය වැඩිහිටි ඥාතියකුගේ උපදෙස් මත හෝ එසේ නැතහොත් හදවතට සමීප ප්‍රිය මිත්‍රයකුගේ කරුණු පැහැදිලි කිරීම් මත බව ඔබ සිතන බව මම දනිමි. එහෙත් ඒ ගෞරවය; මා ඒ නරාවළින් ඉකුත්කොට ගොඩ ගැනීමේ ගෞරවය හිමිවනුයේ ඉතාමත් සාමාන්ය සහ එමෙන්ම නොවැදගත් වස්තුවකටය. එසේය, ඔබ කිසිසේත්ම යලිත් වරක් ඒ දෙස බැල්මක් හෙලීමට හෝ උනන්දු නොවන මාදිලියේ ඉතාමත් සාමාන්ය සහ එමෙන්ම නොවැදගත් වස්තුවකටය. 

ඒ වනාහී.... මකුළු දැළකි. සාමාන්‍යයෙන් ඔබ නිවසෙහි අහුමුළු අසල කොතෙකුත් ඔබ දැක පුරුදු ඉතාමත් සාමාන්‍ය මකුළු දැලකටය. "මොකක් කිව්වා?.... මකුළු දැලක්?" ඔබගේ විශ්මයෙන් දල්වා ගත් දෑස සහ කම්පිත හඬ මට මේ ලියන මොහොතේද ඇසෙන්නාක් බඳුය. "මකුළු දැලක්? මොන පිස්සුවක්ද ඒ?" ඔබ යලිත් අසනු ඇත. නැත මා දයාබරය, මම හුදෙක් සත්‍යයක්ම පවසමි. සත්‍යය මිස අන් කිසිවක් නොපවසමි. ඒ වනාහී මකුළු දැලකි. කිසිදු විශේෂත්වය නොමැති ඔබට නිතර දෙවේලේ නිවසෙහි හෝ කාර්යාලයෙහි දක්නට ලැබෙනා ඉතාම සාමාන්ය මකුළු දැලකි.

සිත් සතන් එක පැහැර ඔද්දල් කරවන අපමණ දුක් සෝ සුසුම් මැඩපවත්වා ගැන්ම උදෙසා, සියලු දුක් කම්කටොලු වලට ඒකායන ප්‍රතිකර්මය බවට ප්‍රචලිත ක්‍රියාමාර්ගයෙහි රාත්‍රියෙහි පශ්චිම යාමය වනතෙක් නිරතව සිට නින්දට වන් මම උදෑසන දහයට පමණ අවදිවූයේ සිත වෙලාගත් හිස් බව එලෙසම නොවෙනස්ව පවතිද්දීය.

අඩක් විවරවූ කුටියේ කවුළුව තුලින් ගලා ආ හිරු රැසින් දසත ආලෝකවත් වී තිබිණි.සයනයෙහි හිඳගත්වනම දෑත් හැකිපමණ විදහා ඇඟ මැලි කැඩූ මම පෙනහළු පුරවා ගැඹුරට ආශ්වාස කොට යලි හැකිපමණ සෙමෙන් ප්‍රශ්වාස කලේ රාත්‍රියෙහි නිරතවූ අවසාන සිල්පදය බිඳීමේ ක්‍රියාවලියෙහි පශ්චාත් ඵලයන් (After effects) හැකිපමණ අවම කොට ගැනීම උදෙසාය. ඒ සමඟම සෙමෙන් දෙපසටම හැකිපමණ දුරට ගෙල හරවා ගෙලෙහි මස්පිඩු පෙලෙන වේදනාව ද සමනය කොට ගැන්මට උත්සාහයක් දැරුවෙමි.

එසේ වම් පසට උපරිම වශයෙන් ගෙල හරවා කුටියේ කවුළුව දෙස එක එල්ලේ බලා සිටිද්දී එක් නිමේශයකදී ඇස ගැටුනු දසුනින් මම විශ්මය පත්වීමි.නීල, පීත, ලෝහිත සහ ස්වර්ණමය වර්ණයන්ගෙන් දිදුලන යමක් කවුළුව මධ්‍යයේ විය.

මා විශ්වාස කල මැන මා හිතවත / හිතවතිය, එම අවස්ථාවේ මම කොපමණ විශ්මය පත්වූයේද යත් ඒ චමත්කාරජනක වර්ණයන් නිකුත් වූ ස්ථානය දෙස එක එල්ලේ ඇසිපිය නොහෙලා මිනිත්තු කිහිපයක් බලා සිටියෙමි. එහෙත් ඒ ආශ්චර්යමත් සංසිද්ධිය ඉනික්බිති දක්නට නොලැබුණු හෙයින් මගේ ඒ පිළිබඳව උනන්දුව ද කෙමෙන් වියැකිණි.

ඉන්පසු මවිසින් විසඳියයුතු ගැටලුව වූයේ සයනයෙන් නැඟිට දවස ඇරඹීම හෝ යලිත් සයනයෙහි දිගාවී නින්දට පිවිසීම හෝ යටත් පිරිසෙයින් සයනයෙහි දිගාවී සිටීම යන කර්තව්‍යයන් දෙකෙන් එකක් තෝරාගැනීමය. අතීරණාත්මකවම මම එක් මොහොතකට හිස් හරවා යලි කවුළුව දෙස නෙත් යොමු කලෙමි.බොහෝවිට අචේතනාන්විතව මට අවශ්‍ය වන්නට ඇත්තේ මොහොතකට පෙර දුරු ඒ අසිරිමත් දසුන යලි දැක ගැන්මට විය හැක.

දෛවෝපගතව නියමවූවක් හෝ එසේ නොවන්නේනම් තවමත් මට වටහාගත නොහැකි යම් දෙයක් විය හැක. ඒ කුමක් හෝ වේවා මම කවුළුව දෙස නෙත් යොමුකල ඒ මොහොතේම නිමේශයකට පෙර මා දුටු ඒ අසිරිමත් දසුන යලි දිස්වන්නට වූයේය. වියයුතු ලෙසම තවදුරටත් මට මගේ ක්‍රමයෙන් වර්ධනය වන කුතුහලය මැඩපවත්වා ගත නොහැකිවිය.එදෙස යොමුකොටගත් දෙනෙත් ඉවත් කොට නොගෙනම මම සයනයෙන් නැඟීසිට කවුළුව වෙත සෙමෙන් පියවර තැබුවෙමි.

කවුළුව වෙත කුතුහලයෙන් පිරි සිතින් යුතුව ළඟාවූ මම දුටුවේ විශේෂයෙන්ම වඳුරන් වන් කරදරකාරී සතුන් කුටියට ඇතුළුවීම වළක්වනු වස් ජනෙල් රාමුවට සවිකොට තිබූ යකඩ කොටු දැලෙහි (Welded mesh) ඉහළ සිට පහලට ඇද තිබූ මකුළු දැළකි. එසේය එහි වූයේ ඔබ නිතර දෙවේලේ දැක සුපුරුදු කිසිදු විශේෂත්වයක් නොමැති සාමාන්‍ය මකුළු දැළක් පමණකි.

මකුළු දැළෙහි වූ අරීයව විහිද ගිය සිහින් හුය සහ ඒ හා බැඳුනු හරස් හුය සියල්ලෙහිම කුඩා මුතු ඇටවන් පිණි බිඳු එල්ලී තිබිණි.ඒ පිණි බිඳු හුයෙන් ගිලිහී පහතට වැටෙන්නට ඉතා ආසන්න, එහෙත් මකුළු හුය අතහැර ගිලිහෙම්දෝ නැතහොත් තවත් නිමේෂයක් හුයෙහිම එල්ලී සිටින්නෙම්දෝයි තීරණයක් ගත නොහැකිව විපිලිසරව පසුවන්නාක් මෙන් මට සිතිණි.

සෙමෙන් සැලන පිණිබිඳු දෙස දැඩි උනන්දුවකින් මම බලා සිටියදී මෙම සංකීර්ණ නිර්මාණයෙහි හිමිකරු මෙන්ම නිර්මාපක ද වූ ඒ කුඩා සත්වයා තව දුරටත් සැඟව සිටීමෙන් ප්‍රයෝජනයක් නොවන බව එක්වනම වැටහුනු නියා සෙමෙන් ඉදිරියට ඇදී ආවේය. ඕ තොමෝ පළමුව කෝල බවකින් යුතුවද පසුව ස්ථිර සාර පියවරින් යුතුවද මකුළු දැලට පිවිසියාය. (මකුළු දැල් වියනුයේ බොහෝවිට ගැහැණු මකුළුවන් එනම් මැකිලියන් විසිනි )

ඇගේ සියුමැලි පාද මකුළු හුය මත ගැටෙද්දී දැල පුරා විහිද ගිය කම්පනය ඉතාමත්ම සුළු වූවද ඒ ඉතා අඩමාන ලෙස එල්ලී සිටි පිණි බිඳු හුයෙන් ගිලිහීමට තරම් ප්‍රමාණවත් විය. පහතින් පිහිටි හුය මතට ඇද වැටුනු ඒ පිණිබිඳු හේතුකොටගෙන ඒ හුයෙහි රැඳී තිබූ පිණිබිඳු ඊටත් පහළින් පිහිටි හුය මතට ඇද වැටිණ.

මේ චමත්කාර ජනක සිදුවීම මෙසේ රඟ දැක්වෙද්දී හිරු දෙවි තෙමේද ඒ නැරඹිය යුතුයැයි ඉටාගත් සෙයකි. මෙතෙක් වළාකුලක් පසුපස සැඟව හුන් හෙතෙම එක්වරම ඊට ඉහළින් එබී බැලීය. හිරුමඬලින් නිකුත්වුණු කිරණ කදම්බයක් අපරිමේය දුර කතර ගෙවා සැණෙකින් රිදීවන් හුයෙන් හුයට පතිත වෙමින් ඔවුනටම ආවේණික සරඹ ක්‍රීඩාවක නිරතව හුන් පිණිබිඳු මත පතිත වූයේ පිණිබිඳු විනිවිද ගොස් ඒ නොයෙක් වර්ණයන්ගෙන් බැබලවූයේය.

"හෙහ්..එතකොට අර ඉස්සෙල්ල මම දැක්කෙ මේකයි එහෙනං" විශ්මයපත්ව හිස දෙපසට සොළවමින් මම මටම කොඳුරා ගතිමි.

මා දයාබර හිතවත/ හිතවතිය ඔබට සත්‍යයක්ම පවසමි. ඒ අපූර්ව මැකිලිය මා ඈ දෙස බලා හිඳිනා බව මතු නොව මගේ සිත පෙලනා දුක් සන්තාපයන් පිළිබඳව හොඳින් දැන ඒ අරභයා යම් පිළියමක් යෙදීමට ඉටාගත්තාක් මෙනි. ඇය මකුළු හුය මත නර්තනයක යෙදෙන්නන්ට වන්නීය.ඒ නර්තනයක් ලෙස හඳුන්වනු විනා වෙනත් විකල්ප සුකර නාමයක් මම නොදනිමි හිතවතුනි. ඒ වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම නර්තනයකි. එසේය, ඇය කරකැවෙමින් පාද සලමින් නර්තනයේ යෙදුනීය.අයාගත් දෑසින් යුතුව මම ඇය දෙස බලා හුන්නෙමි.

මකුළු හුය එදින ඇගේ රංග පීඨිකාව විය. හිරු එළිය පතිතව නානා වර්ණයන් ගෙන් සමලංකෘතව සුදිලෙන පිණි බිඳු කුඩා මරකත, නිල්කැට,රතුකැට සහ පද්මරාග බඳුව දිලිසෙමින් හුයෙන් හුයට ඇද හැලෙද්දී ඇය නර්තනයෙහි යෙදුනාය.

මම සිටි පියවර වශීකෘතව ඇගේ චිත්තාකර්ශනීය රංගනය නැරඹීමි. හිතවත / හිතවතිය, මා විශ්වාස කරනු මැන, වදනින් විස්තර කල නොහැකි හැඟුම් සමුදායකින් මසිත කෙමෙන් පිරෙද්දී මෙතෙක් මා පෙලූ උකටලී භාවය නොහොත් ජීවිතය ගැන වූ ආශාවන් ප්‍රහීන කල ස්වභාවය ඉන්දරජාලයකින් මෙන් මවෙතින් උක්තව ඉවත්ව යනු මට සැබැවින්ම දැණිනි.

එසේය එම මොහොතේ මට නුවණැස පහළ විය. අතීතයේ සිදුවූවක් වේද ඒ නිසැකව අතීතයට අයත්ය. කුමක් වූවද එය සිදුවී අවසානය. කල්පාවසානය තෙක් ඒ පිළිබඳව දුක්වුවද එය කෙසේවත් වෙනස් කල නොහැක. එබැවින් මම මේ කුමක් කරන්නේද? දෙවියන් විසින් දුන් ත්‍යාගයක් බඳු මගේ ජීවිතය මලගිය අතීතයක් වෙනුවෙන් වැළපෙමින් ගෙවා දමන්නේ මන්ද? ජීවිතයේ අපට විඳින්නට තව කොපමණ දේ පවතීද? එසේ හෙයින් ජීවිතය විඳීම වෙනුවට විඳවීම තෝරාගන්නේ කුමන හෙයින්ද? 

ඉතින් මාගේ හිතවතුනි / හිතවතියනි කථාවේ අවසානයට අප පැමිණ සිටින්නෙමු. එදින ඒ මොහොතේ සිට මට කිසිවිටෙක යලි මකුළු දැලක රැඳි පිණි බිඳු රැසකින් පාඩම් ඉගෙන ගැන්මට සිදු නොවීය. මගේ හිතවත් ඒ මැකිලිය පළමුවරම ඒ පාඩම මසිත ගලේ කෙටූ අකුරක් මෙන් නොමැකෙන පරිදි කියාදුන්නාය. එලෙසම ඉන්පසු එවන් අර්බුදයන්ට මුහුණ දීමට මට සිදුවූ සෑම මොහොතකම මම ඇය සහ ඇගේ නර්තනය සිහිපත් කොට ගතිමි. ඔබට බොහෝසේ ස්තූතියි. මා හිතවතිය.

එම කුටියෙහි මම ඉන් අනතුරුව ද වසර දෙකක පමණ කාලයක් වාසය කල මුත් කිසිම දිනක මගේ හිතවතියගේ නර්තනය හෝ පිණිබිඳු මිණි කැට මෙන් උදෑසන හිරු එළියේ දිළිසෙමින් හුයෙන් හුයට ඇද වැටෙනු නොදුටුවෙමි. බොහෝවිට එම සිද්ධිය ජීවිතයේ එක වරක් පමණක් දක්නට ලැබෙන්නක් විය හැක. එකවරක් දුටුවහා ඉන් පාඩමක් ඉගෙන ගත නොහැක්කෙකු හට නැවත නැවත එම දර්ශනය පෙන්වීමෙන් පලක් නොමැතිබව මේ සියල්ල මෙහෙයවන්නකු කොතනක හෝ සිටීනම් ඔහු හෝ ඇය සිතනු විය හැක. යටත් පිරිසෙයින් මම එසේ සිතන්නෙමි. 

එලෙසම මේ සියල්ල මගේ සිතේ මැවුනු සංකල්පනා ද විය හැක. සිතට / මනසට එපමණ විශ්මය ජනක පෙළහර පෑ හැකි බව මම පළමෝත අත්දැකීමෙන් දනිමි. කෙසේ හෝ එයින් අපේක්ෂිත ප්‍රථිඵලය එළෙසම ලැබුණු බව නිසැකය. ඉතින් මගේ හිතවතුනි / හිතවතියනි ඒ හොඳහැටි ප්‍රමාණවත් නොවේද?