414. සම්භාව්‍ය කවි ලිවීමට උපදෙස්........

කවි ලියන එක අමාරුයි කියල කවුද කියන්නෙ? මොන විකාරද? විශේෂයෙන්ම සම්භාව්‍ය කවියක් ලියන එක හරියට ජාපාල කසාය බිව්වම බඩ බුරුල් වෙනව වගෙ ලේසියි පහසුයි.

දැන් ඔන්න මෙහෙමනෙ සම්භාව්‍ය කවි ලියන්නෙ. ඉස්සෙල්ලම ඔය මොනවහරි වාක්‍යයක් ලියනව. ඔය එදිනෙදා සිද්ද වෙන බොහොම සාමාන්‍ය සිද්දියක් හොඳටම ඇති නොහොත් මෝ දෑන් ඉනෆ්.

ඉන්ටලාකො ඉස්සෙල්ලම මම කවි ලියන විදිහ කියල දෙන්ට ඉට්ටෙප් බයි ඉට්ටෙප්…

මෙන්න මෙහෙමයි. ඔන්න දවල්ට කාල එහෙම මම සරමත් වළාපොට ගහගෙන දොරකොඩින් මිදුලට බැහැල බඩත් අත ගගා පොඩි සක්මන් පාරක් දානව කියල හිතමු. වැට මුල්ලෙ තියෙන වැල ගහෙන් ඉදිච්චි වැල ගෙඩියක් තපෝස් කියල මගෙ ඉස්සරහට වැටිච්චි.වැලේ චොප්ප චොර වෙලා හතර අතට වැල මදුලුත් විසික්ක වෙච්චි.

දැන් පටගාල පොඩි කෝට්ටක් ඇන්න එතනම වැල්ලෙ ලියනව මෙහෙම "වැලය වැටී හතර අත චොරවී මදුලු විසි විය. ඇට ද එහෙ මෙහෙ දසත විසිරිණි." රායිට් කවියක් ලිවීමේ මුල්ම පියවර අති සාර්තකව අවසානයි. දැං අවුලක් නෑ ඕන නං සරම බඩ මැදිං ඇඳගෙන ගෙට ගිහිල්ල බූරු ඇඳ කරේ තියාගෙන ගෙනිහිල්ල මිදුලෙ හීල් හෙවණක දිගෑරගෙන ඒකෙ උඩු බැල්ලෙං පත බෑවිල ආතල් එකේ සූට්ටං නින්දත් එහෙම ගහල උනත් කවි ලිවීමේ දෙවෙනි පියවරට ගිහෑකි. 

ඒත් එකක් මතක තියාගන්ට ඕමනයි. අපි දාරානිපාතව බුදියන අව් අස්සෙ අල්ලපු ගෙදර බළල් තඩිය එහෙම ඇවිදිල්ල කවිය උඩ රීල ඒක වහන්ට හතර අත පහුරු ගාල කවිය මකල දැම්මොත් ජලා හුටා. ඒ හින්ද කෝකටත් තෛලය කියල පිළි කන්නෙ හේත්තු කරල තියෙන අර පරණ ටකරම ගෙනල්ල කවිය වැහෙන්ට ඊට උඩිං නමලා තිබ්බනං වැඩේ කෝකටත් හොඳය. සූදානං සරීරේය කියල අර කවුද මූද හත් ගව්වක් තියල කවුද යකෝ මගේ අමුඩෙ රුන්නෙ?

එනිසාවෙන් එහෙමත් කරල, බැරිවෙලාවත් මහ හුලඟක් ඇවිල්ල ටකරම හුලඟෙ ගියොත් එහෙම කියල ගඩොල් බාගා දෙකකුත් දෙපැත්තෙං බරට තියලම ආවනං වැඩේ සුද්දය. එහෙම කරල ඔන්න ඇවිදිල්ල පැය දෙකක වගෙ ෂපාන් නින්දක් එහෙම ගහල ආයම ඇහැරිනකොට හවස හතර වගෙ පහු වෙලාය.

අල්ල ලෙව කාල කහට ඩිංගක් එහෙම බීල හිට අපේ වැඩේට සූජානං වෙන්ට ඕනෑය. මොකක්ද වැඩේ? හරි..මහා කලා නිර්මාණයක් වූ සංබාවිය කවියක් ලිවීමය. ඒ වැඩේට සරම වලාපොට එහෙම ගහගෙන කවිය ලඟ ඉස්සෙල්ලාම වාඩි වෙන්ට ඕනෑය. ආ..ඊට කලිං අර ටකරම අයිං කරල උස්සං ගිහිල්ල පිළිකන්නෙ තිබ්බ තැනම හේත්තු කරන්ටත් ඕනෑය.

මොකක්ද ඇහුවෙ? ඇහුනෙ නෑ හරියට ..ටිකක් සද්දෙට කියන්ටකො කට ඇතුලෙ තියාගෙන සුටුපුටු ගාන්නෙ නැතුව...ගඩොල් බාග දෙකට මොකද කරන්නෙ කියල ඇහුව? ඒකට කැමති දෙයක් කරන්ට. ............ඒකට කරන්ටම දෙයක් හිතාගන්ට බැරිමනං එල්ලගං උඹෙ...හෙහ්,...හෙහ්,...ඒ ගඩොල් බාග දෙකෙයි කවි ලිවිල්ලෙයි සම්බන්ධයක් නෑ. හරි දැං ඉඳගත්ත උක්කුටිකයෙං කවිය ලඟ..දන්නවනෙ උක්කුටිකයෙං ඉඳගන්ට නේද? අන්න හරි අර උක්කුටික පෝච්චියෙ ඉඳගන්නෙ ..අන්න ඒ විදිහට.

දැං ඔන්න ඉස්සරහ තියනව අර කලින් ලියාපු වාක්කිය. මතකෙයි? "වැලය වැටී හතර අත චොරවී මදුලු විසි විය. ඇට ද එහෙ මෙහෙ දසත විසිරිණි." 

ඔන්න දැන් නියම ආතල් පහේ කවියක් හදාගන්ට කොරන්ට තියෙන්නෙ බෝම ලේසි වැඩක්. අර වාක්කියෙ වචන එහා මෙහා කරල ආයම ලියනව. මේ බී ලයික් දිස් එහ්?

චොරවී හතර අත,

විසිවී මදුලු වැටී වැලය,

විසිරිනි දසත, 

එහෙ මෙහෙ ඇටද,

එහෙම නැත්තං මෙහෙම උනත් ඒ හැටි අවුලක්මත් නෑ....

මදුලු චොරවී වැටී වැලය,

විසිවී හතර අත,

ඇටද විසිරිනි,

දසත එහෙ මෙහෙ,

ආන්න දැක්කද? මගේ දයාබර සහෘදයිනි, ඔය තියෙන්නෙ සම්භාව්‍ය ගණයේ කවියකි. අද්දුටුවයි. සත්තයි. ප්‍රත්තියාක්සයි. හරි නොගියොත් මුදල් ආපසු. කවීශ්වර තිස්ස, බදුරුලෙන, පත්තලගෙදර වේයන්ගොඩ. වී.පී.පී. නැත. ඉරිදාට මා හමුවිය හැක්කේ කොට්ටුකච්චියේ එළුමස් කඩය පිටුපස අබිලිංගේ තිප්පොලේදී පමණි.

හරි හරි ඒ කවීශ්වර තිස්ස කතන්දරේ නිකං බූරුවා උඩ හකුරු පටවනව නැත්තං හරකා කෝච්චිය දිහා බලා ඉන්නව වගේ නං ඒ ගැන විස්සෝප වෙන්ට එපල්ල. ඒක මේ අපේ කාලෙ කතාවක්. මයෙ හිතේ ඔය අරූට, හෙන්රිට, ඉයන්ට සහ හැලපෙට එහෙම මතක ඇති. 

තව සුරා සූදූ අතහැර කියලත් ඒ වෙළඳ දැන්වීමෙ පොල් අකුරින් තිබ්බ උඩිම්ම. තව තිබ්බ ඔය නිතරම ගිය ඇඩ් එකක්. ඩී.ඩී. ජයසේකර වෙද මහතා, වෙද ගෙදර, මීගමුව. ඒ මහත්තය බේත් දුන්නෙ පීනසට. නාසානන්ද තෛලය තමයි බෙහෙතෙ නම.පස්සෙ ඒ වෙද මහත්තයගෙ නෝනත් පීනසට වෙදකං කලා. නම හැරියට් ඊ. ජයසේකර.

අපි හිච්චි එවුං කාලෙ...ඉච්චි නඟේ පාලේ ඉඳ ඇංගි ඔරා. ලෆටි සිතිම් මට මතකල් වීලු කලා....හරි ඒ සංගීත අන්තස්ථයෙන් පස්සෙ ආයම කතාවට. (සංගීත අන්තස්ථය = මියුසිකල් ඉන්ටර්ලූඩ්) ඉතිං අපි ඉච්චි එවුං කාලෙ හැමදාම වගෙ පත්තරේ යන ඇඩ් එකක් ඕක. මන්තර ගුරුකං එහෙම කරපු හාමුදුරුවො කෙනෙක් ඔය කවීශ්වර තිස්ස.

හරි ඉතිං ආපහු කවියට. ඕක අර පේස් භුක් එකේ දැම්මනං එක අඩ හෝරා අඩක් යන්ට ඉස්සෙල්ල ලයික් පණහක්වත් වැටිල. අද්දුටුවයි සත්තයි, ප්‍රත්තියාක්සයි. ආ..නෑ..නෑ..නෑ..තේරුං ගැන කවුරුවත් අහන්නෙ නෑ. එහෙම අහන එක මදිකමක් කියලයි සාමාන්ය පිළිගැනීම. එහෙම අහනව කියන්නෙ කවිය තේරෙන්නෙ නෑ කියන එකනෙ. ඒ හින්ද එහෙම අහන්නෙ නෑ මැරූකොට.සක්සුදක්සේ තේරුණා වගේ ඉන්නව අර ඇටිකෙහෙල් කාපු ගල් බමුණා වාගෙ.

එහෙමත් නැත්තං සමහරු මෙහෙමත් කියනව." තේරුණේ නං නෑ. ඒත් මේක ඇතුලෙ ලොකු අභ්‍යන්තරයක් තියනව කියල නිකං ලාවට ලාවට වගෙ තේරෙනව" ඔන්න ඔහොමත් කියනව. 

එතනිං ගියාම තවත් කස්ටිය ඕකට රටේ නැති තේරුං දෙනව. 

"ආ..ඔතන වැලයක් කිව්වට ඕක වැලයක්මත් නෙවෙයි."

"ඒ කිව්වෙ? වැලයක් නෙවෙයි නං වෙන මොකද්ද?"

"ඔතන ඔය වැලයක් වැටුනයි කියන්නෙ සසර ගමනෙ පාරමිතා පුරනවනෙ. ඒ පාරමිතා බිඳ වැටුනයි කියන එක."

"හැබෑද? කවුද දන්නෙ?..... කලිං කියන්ට එපාය නිකමට වගෙ…"

සම්භාව්‍ය කෙටිකතාවක් ලියන එක ඔයිටත් ඉතාම ලේසියි. ඉන්ටලාකො ඒ ගැනත් උපදෙස් දෙන්නං..අනික මම එහෙම ලියපු ආදර්ශ සම්භාව්‍ය කෙටිකතාවකුත් තියනව. ඒකත් දාඤ්ඤංකො හෙට අනිද්දම.