 |
දැන්වීම් පුවරුවක් පසුපස සැඟව සිට වේග මානක යන්ත්‍රයක්
උපකාරයෙන් ඉදිරියට පැමිණෙන මෝටර් රථයක වේගය
මනින පොලිස් නිලධාරියෙකු ඉහත ඡායාරූපයෙහි දැක්වේ.
- Google Images |
කොරියන්ගෙ ව්‍යායාම් සීන් එකෙන්නෙ මම කලින් කතාව ඉවර කලේ.
හරි අද එතැන් සිට........(අද එතැන් සිට කියල කිව්වම දයා මහත්තයට එහෙම මොකක්ද මතක් වෙන්නෙ?...පොඩි උදව්වක් කරන්නම් ඕනනම්....එල්.සී....)
මම මේ ඔක්කොම පසුතල නිර්මාණය හෙවත් බෑක් ග්‍රවුන්ඩ් ප්‍රෙපරේෂන් කලේ ඔය කොරියො ගාව මම වැඩට ගිය කාලෙ මගෙ අත්දැකීමක් ගැන කියන්ට…
මම කලින් කිව්වනෙ උදේ පාන්දර පහමාරටවත් මම පිටත්වෙනව කියල. එහෙම නැත්නම් නියමිත වෙලාවට වැඩට යන්ට බැරිවෙනව. ඔන්න එක දවසක් පහමාරත් පහුවෙලා මේ ගස්ගෝන නෑ. ගස්ගෝන කිව්වෙ කුලීරථ රියදුරාට. මතකනෙ. නම ඇවිල්ල රහුමාන්. ගම ඇවිල්ල හොරොව්පොතානෙ.
මිනිහ සාමාන්‍යයෙන් කරන්නෙ මම ඉන්න එපාර්ට්මන්ට් බිල්ඩිං එක ඉස්සරහට ඇවිල්ල මිස් කෝල් එකක් දෙනව.
ඔය මිස් කෝල් කියන වචනෙත් සමාජය ඉදිරියට යනකොට පැන නැඟෙන අලුත් අලුත් අවශ්‍යතා උදෙසා අලුත් අලුත් වචන නිපදවා ගැනීමට හොඳම උදාරණයක්.නික්මට හිතන්න ඔය වචනෙ ඇත්තටම එතන වචන දෙකක් ඒත් දැන් ඒ සුවිශේෂී අර්ථයෙන් භාවිතා වෙනකොට පාවිච්චි වෙන්නෙ එක වචනයක් හැටියට. නොතිබ්බානම් ඒකෙන් අදහස් කරන ක්‍රියාවලිය විස්තර කරන්ට තනිකරම වචන පණහක විතර ඡේදයක් ලියන්ට වෙනවනෙ..නේද?
ඔන්න දවසක් මම එලියට බැහැල හීගෝතුවෙම ඉන්නව ගැහි ගැහි මේ කයිතාඬුව නෑ..බැරිම තැන ගත්ත කෝල් එකක්.
"හලෝ.."
"ආ..සර්.."
"ආ සර් තමයි.... මොකද බං කරන්නෙ? උඹ අද එන්ට කල්පනාවක් එහෙම නැද්ද?"
"හරි වැඩේනෙ සර් උනේ.."
"මොකෝ?"
"වාහනේ ස්ටාට් වෙන්නෙ නැතුව ගියානෙ"
"මළ කෙලියයි..ඉතිං මොකෝ බොලේ කොරන්නෙ?"
"නෑ..නෑ..සර් කලබල වෙන්න එපා. මම සර්ව අමාරුවෙ දාන්නෙ නෑ කීයටවත්..මම මගෙ යාලුවෙකුට කතා කරල කිව්ව එයාගෙ වාහනේ පැයකට දෙකකට දෙන්ටෙයි කියල. "
"එහෙමද? ඉතිං කෝ දැන් යාලුවා?..."
"මිනිහ දැන් මඟ එනව..ආපු ගමන් යමු. සර්ට මෙහෙම දෙයක් කරන්න බැරිද?"
"කියපංකො බලන්න…"
"ඔතනින් ටැක්සියක් අරගෙන මගෙ කාමරේ ගාවට එන්න පුලුවන්ද? එහෙම නැත්නම් මට වෙන්නෙ යාලුව ආහම ඒ වාහනෙත් අරගෙන සර්ගෙ ගෙදර ලඟට ආපහු එන්න. එහෙම කරන්ට ගියොත් තවත් පරක්කු වෙයිනෙ.."
හ්ම්ම්ම්....ඒක ඇත්ත..රහුමාන්ගෙ රූම් එක තිබ්බෙ අපි යන පාරෙන්ම තව පොඩ්ඩක් ඇතුලට ගියාම. ඒ හින්ද මම එතෙන්ට ගියානම් කාලෙ තව ඉතුරු වෙනව. ඒ කොහොම උනත් අදනම් අඩුමගානෙ මිනිත්තු විස්සක් තරමවත් පරක්කු වෙන එක නම් ආය අහන්ට දෙයක් නෑ.
"හරි බං මම ටැක්සියක එන්නම්…" මම එහෙම කියල දුවගෙන වගෙ ගියා බද්රියා සිග්නල් කිට්ටුවට.
ඔය බද්රියා සිග්නල්ස් මංසන්ධිය තියෙන්නෙ අපෙ එපාට්මන්ට් එකේ ඉඳල මිනිත්තු පහක වගෙ ඇවිදගෙන යන දුර. එතන බොහොම ජනාකීර්ණ කළබල කාරී තැනක්. ඕන අවේලාවක ටැක්සියක් ගන්නත් කියාපු තැන.
ටැක්සි වලට බද්රියා මංසන්ධිය කොච්චර ප්‍රසිද්දද කියනවනම් මගෙ යාලුවෙක් හිටිය මිනිහ හිටියෙ කිලෝ මීටර් තුන හතරක් එහා. මනුස්සය කොහෙ හරි යන්ට ඕන උනහම ටැක්සියක් අරන් එනව බද්රියා සිග්නල්ස් ලඟට. ඊට පස්සෙ කිසි අවුලක් නැතුව එතන ඉඳල ටැක්සියක් අරගෙන යනව යන්ට ඕන දිහාට...
කොහොමද මිනිහගෙ මීටරේ?..එහෙම තමයි මගෙ යාලුවො...ජීනියස්ල ...හෙහ්..හෙහ්
හරි හරි ඒ අනම්මනම් ඇති..කතාවට එමුකො...මම ඉතිං බද්රියා සිග්නල්ස් ගාවට එනකොටම ඔන්න කාරෙකක් ඈත ඉඳලම හෙඩ් ලයිට්ස් ඔන් කරල සිග්නල් කලා. ඒ ඔය නිල නොවන ටැක්සි කාරයින්ගෙ සුපුරුදු සංඥාව...ඒ අහන්නෙ "Do you want to go somewhere? I am ready.." කියල
ඔන්න ඔය හෙඩ් ලයිට්ස් ඔන් කරල ආය ඒ එක්කම නිවන සිග්නල් එක සී ලංකාවෙ රියදුරෝ බහුතරයක් පාවිච්චි කරනව හැබැයි වෙන දෙයක් අඟවන්ට...ඉස්සරහ පොලීසියෙන් ඉන්නව කියල තමන් ඉස්සරහට එන රියදුරන්ට දැනුම් දෙන්ට. හෙහ්..හෙහ්..ඔන්න මට මේ කතාව නම් නොකියම බෑ. සමාවන සේක්වා...අනික මේ සීරීස් එකේ නම මොකද්ද? "ජීවිතය මේ වගෙයි"..ජීවිතය මේ වගෙයි කිව්වම මේ වගෙ ආතල් "Anecdotes" ඒකට අඩංගු වෙන්නම ඕන...
මේ කතාවෙ කතා නායිකාව ඇවිල්ල අවුරුදු තුන හතරකට කලින් වෙනකල් බොහොම අපූරු බ්ලොග් එකක් ලියපු ඉතාම දක්ෂ ලේඛිකාවක්....මගෙ ඉතාම හිතේසිවන්ත ලලනාවක්...කතා නායකය එවුන්දිගෙ සුවාමිය. දැන් දෙන්නම විදේසයක තමයි ඉස්තිර පදිංචිය…
රයිට් කතාව මෙහෙමයි..ආය වෙන කවුරුවත් නෙමෙයි ඒ යෝදිම තමයි මේ කතාව කිව්වෙ...ඔන්න මෙහෙමයි කතාව. මම ඒක ඒ අම්මණ්ඩියි මායි අතරෙ වෙච්චි සංවාදෙ විදිහටම ලියන්නම්කො. එකල්හි ඒ ඔබ තමුන්නාන්සේලාට වටහා ගැන්මට පහසු වනවා සේම නාට්‍යානුසාරයෙන් ඉදිරිපත් කල හැකිවනුද ඇත.
මේ කතාව චැට් සංවාදයකින් තමයි කෙරුනෙ මට මතක විදිහට. ඒ කාලෙ තිබ්බනෙ අර ගූගල් බස් ද චැට්ද මොකක්ද කියල අයිටම් එකක්. ගූගල් කාරය දැනට අවුරුදු පහකට වගෙ ඉස්සර ඒක නවත්තල දැම්ම. මගෙ ඔය චැට් සංවාද වල තිබ්බ අපූරු කතන්දර ටිකක්. ඒ ඔක්කොමත් ඒත් එක්කම මැකිල ගියා..සංසාරේ තමයි ඉතිං...
ආ..තව එකක් කියන්න ඕන....ඔය කාලෙ උං දෙන්න බැඳපු අලුත. ඔන්න ඔය මාලබේද කඩුවෙලද කවුඩුපැලැල්ලද කොහෙද පැත්තක පොඩි ගෙවල් කෑල්ලක හිටියෙ. කාරෙකකුත් ගත්ත අලුතම. මට මතක විදිහට නිසාන් මාච් එකක්ද කොහෙද....
"අයියෙ.."
"මොකෝ බොල?"
"ඊයෙ මරු වැඩක් උනානෙ බං අපිට…"
"ඒ මොකක්ද?"
"අර අපෙ මනුස්පය ඉන්නවනෙ.."
"යස් අයි නෝ... යුවර් හස්බන්ඩ්..සෝ වට්?"
"ඒ පිස්සු හුටං ඊයෙ නියම වැඩක් කලානෙ.."
"ඉතිං කියාපන්කො තවත් තෙපර බාන්නෙ නැතුව.."
"ඔන්න ඊයෙ හවස වැඩ ඇරිල අපි දෙන්න ගෙදර එනව කියාපංකො....."
"ඊට පස්සෙ?" මම ඇහුව.
"ඔන්න අපේ ගෙවල් කිට්ටුවටම එනකොට තියනව හෙණ වංගුවක්...අපි ටිකක් හයි ස්පීඩ් ආවෙ. ට්‍රැෆික් නිසා පරක්කු උන හින්ද...හරි...අපි ඔන්න ඔය වංගුව ගාවට එනකොටම මෙන්න අපි ඉස්සරහින් ආපු වෑන් කාරයෙක් හෙඩ් ලයිට් දාල සිග්නල් කලා..මම හිතුවෙ අපෙ මිනිහ ස්ලෝ කරයි කියල..මොන? පොරට ගාණක්වත් නෑ..මෙන්න ආපු ස්පීඩ් එකේම යනව..මම කෑගැහුව ඒ පාර..ඒයි මේ ස්ලෝ කරන්න ස්ලෝ කරන්න කියල..මෙන්න මේ යෝදය ඇසුත් උඩ තියාගෙන මා දිහාට හැරිල අහනව ඇයි? ඇයි ඒ ස්ලෝ කරන්නෙ? කියල..."
"හෙහ්..හෙහ්.."
"මට නේද මරු නැග්ග..ඇයි හලෝ දැක්කෙ නැද්ද අර අපිට ඉස්සරහට හම්බඋන වෑන් එකේ හෙඩ් ලයිට් සිග්නල් කලා..දන්නවද ඒ යෝදය කියපු එක..ඉතිං අපිට මොකටද ඒකෙ වගක්? ඒ මනුස්සය හෙඩ් ලයිට් දාල බලන්න ඇති පත්තු වෙනවද කියල…"
"එළ කොල්ලෙක්නෙ බං උඹෙ මහත්තය…"
"අයියෝ කියල වැඩක් නෑ අයියෙ..මගෙ ඔලුව විකාර වෙනව වෙලාවකට.."
"හරි හරි බං මැරීඩ් ලයිෆ් එක කියන්නෙ එහෙම තමයි..යම් පමණකට විකාර රූපී බවක්ද එහි අඩංගු විය යුතුමය. ඉතිං ඉතිං..කතාව කතාව"
"ඒ පාර මම කිව්ව හලෝ ඒ මිනිහ මේ මහ දවල් අහවල් දේකටද හෙඩ් ලයිට් ටෙස්ට් කරන්නෙ? ඒ කිව්වෙ ඉස්සරහ පොලීසියෙන් ඉන්නව කියල. ෂුවර් එකටම අර ඉස්සරහ වංගුවෙ සම්පත් බෑන්ක් බිල් බෝඩ් එක එහා පැත්තට වෙලා පොලීසියෙන් ඇති. ඒ හින්ද දඩ කොළයක් ලියව ගන්ට ඕන නැත්නම් කරුණාකරල ස්පීඩ් එක අඩු කරන්න කියල. ඒ පාර මෙයා කියනව එයා උපන්තේකට එහෙම කතාවක් ඇහුවමයිලු ඔය කියල. ඒ මදිවට තව මට කියනව මම එයාව අන්දන්න හදනවනම් ඒකට ටිකක් වෙලායයි කියල.."
"හෙහ්,හෙහ්..බොරුවට වෙන්න ඇති..Just pulling your leg I think"
"අනේ මන්ද බං..මේ මනුස්සය හිටපු ගමං ඔහොම එව්ව අහනව මට තාම හිතාගන්ට බෑ ඇත්තටම දන්නෙ නැතුව අහනවද නැත්නම් මාව අන්දන්ට හදනවද කියල.."
"උඹල දෙන්න බැඳල දැන් කොච්චර කල්ද?"
"තවම අවුරුද්දක් නෑ..මාස නමයක් වෙන්ට සතියක් වගෙ තියෙන්නෙ"
"හපොයි එහෙමනම් ඔය සුවාමියාගෙ හිතේ තියෙන්නෙ මොනවද කියල බාර්යාවටවත් බාර්යාවගෙ හිතේ තියෙන්නෙ මොනවද කියල සුවාමියාටවත් තේරුං ගන්ට තාම ඉතාම කල් මදි.."
"ඒ කියන්නෙ එහෙම වෙන්ට කොච්චරක් විතර කල් යනවද? මට අයියෙ උඹේ අත්දැකීමෙන් කියාපන්කො බලන්ට"
"හ්ම්ම්ම්..අවුරුදු පහක් වගෙ යනකොට සීයට විස්සක් වගෙ තේරුම් ගන්ට ඇහැකි. එතකොට සීයට පණහක් වගෙ වෙන්ට අවුරුදු දහයක් වගෙ යනව. අවුරුදු විස්සකින් සීයට අසූවක් තරම තේරුම් ගතෑකි.."
"අප්පේ එහෙනං මට ඕන නෑ ඒ තේරුම් ගැනිල්ල..හිහ්..හිහ්.."
"හරි හරි උඹට ඕන නැත්නං උඹ නිකා ඉඳහං... කතාව කියහංකො.."
"හ්ම්ම්ම්..කෝකටත් මම එහෙනම් ස්ලෝ කරන්නම්කො ඔයා කියනවට..ඒ උනාට මට සීයට දෙසීයක් ෂුවර් ඉස්සරහ පොලිසියෙන් නම් නෑ කියල..එහෙම කියල මිනිහ වාහනේ ස්ලෝ කලා..වංගුවට ආහම මෙන්න මම කියපු විදිහටම කියපු තැනම ඉන්නව ට්‍රැෆික් පොලිස් දෙන්නෙක්..අර ස්පීඩ් ගන් එකකුත් තියාගෙන.."
"හෙහ්..හෙහ්..ඉතිං මොකෝ අර යෝදය කිව්වෙ?"
"මෙන්න මේ මනුස්සය මගේ දිහා ඇසුත් ලොකු කරගෙන බලා ඉඳල කියපි..දෙයියම්ප ඔයා කීවෙ ඇත්තම නේන්නම්..කියපු විදිහටම එතන ට්‍රැෆික් එකෙන් හිටියනෙ කියල.."
"ඉතිං උඹ මොකද කිව්වෙ? "
"මම නෑහුනා වගෙ ඉස්සරහ බලාගෙන හිටිය තොල් දෙකත් පියාගෙන…"
"හ්ම්ම්....එච්චරද කතාව? ඊට පස්සෙ අතුරු ආන්තරාවක් නැතුව බොලා දෙන්න ගෙදර ගියා...එතනින් කතාව ඉවරයි එහෙමද?"
"උඹ මේ මඟුලක් කතා කරනව අයියෙ...එහෙම නිකම්ම ගෙදර ගියානං මොකක්ද බං ඒකෙ කතන්දරයක් තියනවය?..හිහ්...හිහ්..ඊට පස්සෙ තමයි බං ආතල් එක පටන් ගත්තෙ.."
"හෙහ්..හෙහ්..සොමිය අංක තුන...මොකද හැබෑටම උනේ?"
"ට්‍රැෆික් පොලිස් කාරයො ඉන්න තැන පහු කරල කිලෝ මීටර් තුනක් විතර ගිහිල්ල මෙන්න මේ මනුස්සය පාර අයිනට කරල වාහනේ නතර කලයි කියපංකො…"
"හෙහ්..හෙහ්..මම දන්නව..වාහනේ නතර කරල එහෙම දඩ කොලේකිං උන්දැව බේරුවට ස්තූතිය පල කරනු වස් උඹව බදාගෙන සිප ගන්න ඇති…"
"පිස්සුද උඹට? මඟුලක් කියවනව...එහෙම එකක් නම් බැරිය…"
"එහෙනං?"
"මෙන්න මේ මනුස්සය වාහනේ නවත්තල ස්ටියරිං වීල් එක උඩ අත්දෙකම බර කරල වින්ඩ්ස්ක්‍රීන් එකෙන් ඈත බලාගෙන ටිකක් වෙලා හිටිය. මොකද අනේ? බැරිම තැන මම උරහිසෙන් හොල්ලල ඇහුව. නෑ මම මේ කල්පනා කලේ අර වෑන් කාරය මොන තරම් සත්ගුණවත් මනුස්සයෙක්ද කියල. බලන්න ඒ මනුස්සය ඒ කරපු උදව්ව හින්ද නෙවෙයි නම් මට අද දඩයක් ගෙවන්න වෙනවනෙ..ඒ පාර මම කිව්ව...හරි හරි..ඩ්‍රයිවිං කරන කවුරුත් එහෙම තමයි. එකිනෙකාට උදව් කර ගන්නව. දැන් ඔයාටත් තියෙන්නෙ මීට පස්සෙ ඔහොම වෙලාවක හෙඩ් ලයිට්ස් ඔන් කරල අනික් අයට වෝනිං එකක් දෙන්න. එතකොට අද මේ මනුස්සය අපිට කරපු උදව්වට කළගුණ දැක්කුව වෙනව..හරි අපි යමුකො දැන් මට නම් හොඳටම මහන්සියි..මම එහෙම කිව්ව"
"Then?"
"මම එහෙම කිව්වට මේ මනුස්සයගෙ යන්ට සූජානමක් නැති වගයි පේන්නෙ. මම ඒ පාර කිව්ව මේ යමු නේද? කියල. ඒ පාර මෙයා මා දිහාවෙ ආයම ටික වෙලාවක් බලා ඉඳල කියපි එහෙම නෙමෙයි ඩලෝ...මම ඔයාව ගෙදර දාලා ආපිට එන්නං කියල.."
"ආපිට එන්න? ඒ මොකටද?"
"ඒකනෙ අයියෙ කියන්නෙ. මමත් ඔහොම්මම ඇහුව..ඒ පාර දන්නවද කිව්ව එක? නෑ ඔයා දන්නවනෙ මම කලයුතු කිසිම දෙයක් පස්සට හෙටට කල් දාන මනුස්සයෙක් නෙවෙයිනෙ..මට ඒ කලගුණ සැළකීම අදම, මේ දැන්ම කරන්න ඕන.."
"හෙහ්,හෙහ්.."
"අයියෝ කියල වැඩක් නෑ බං.. මම ඇහුව කොහොමද ඒ කළගුණ සැළකීම අදම කරන්න හිතාගෙන ඉන්නෙ? කියල. ඒ පාර කියනව මගේ ප්ලෑන් එක මෙහෙමයි. අර පොලිස් කාරයො ඉන්න වංගුවෙ ඉඳල දෙපැත්තටම කිලෝ මීටර් දෙකක් තුනක් විතර එහාට මෙහාට ඩ්‍රයිව් කර කර ඉස්සරහට එන ඔක්කෝටම හෙඩ් ලයිට් ගහල වෝනිං එකක් දෙනව ඉස්සරහ පොලීසියෙන් ඉන්නවයි කියල.."
"හෙහ්..හෙහ්..මරු අයිඩියා එක ඒක.."
"ආය මොනවද? අපෙ උන්නැහැට එන්නෙ ඔහොම විශ්මිත අයිඩියාස්ම තමයි. ඒ ගමන මම දන්න විදිහට කිව්ව මේ පිස්සු විකාර කරන්න හදන්න එපාය. ගෙදර යම්ය කියල. කොහෙද ඒ යකාට යමක් හිතුනොත් හිතුනම තමා. ලෑස්තිම මාව ගෙදර බස්සල ඇවිල්ල ඔය ට්‍රැෆික් වෝනිං සමාජ සේවය කරන්ට…"
"ඒ පාර බැරිම තැන උඹ ඕන කුදයක් ගහගං කියල උඹ ගෙදර ගිහිං බැස්ස?"
"පිස්සුද බං? එහෙම පුලුවන්ද? මේ යෝදය ඔතන ගිහිල්ල මොනව කර ගනීද කියල කවුද දන්නෙ? ඒ හින්ද බැරිම තැන මම කිව්ව හ්ම්ම්ම්..යන්නම ඕන නම් යමු..හැබැයි මාත් එනව..කියල.."
"පොරට හෙන හැපී ඇති.."
"හිහ්..හිහ්..හැපීද අහනව...මගෙ අතක් අරං ඉඹල තැන්ක්යූ තැන්ක්යූ..යූ ආ ද බෙස්ට් කියල වාහනේ ආපහු හරෝගෙන ඔන්න පටන් ගත්ත ඔපරේෂන් ට්‍රැෆික් වෝනිං…"
"හෙහ්..හෙහ්..මරු කතාව ඕයි...පස්සෙ කිසිදු අතුරු ආන්තරාවක් නැතුව ඔපරේෂන් එක ඉවරවෙලා උඹල දෙන්න ගෙදර ගියා? "
"නෑ..නෑ...අහපංකො ඊට පස්සෙ විස්තරේ..ඔන්න මයෙ හිතේ හතර පස් පාරක් දෙපැත්තට ඔහොම වෝනින් දිදී ගියයි කියමුකො.."
"දැං කොහොමද ඔය වැඩේ උඹල කලේ? "
"මෙහෙමනෙ..ඔන්න පොලිසියෙන් ඉන්න තැන ඉඳල කිලෝ මීටර් තුන හතරක් විතර එක පැත්තකට එන එන වාහනේට හෙඩ් ලයිට් ඔන් කර කර යනව කියපංකො. බහුතරයක් ඩ්‍රයිවර්ල අත වනල තැන්ක්යූ කියල කියනව. අපේ උන්දැට හෙණ සතුටුයි. අන්න දැක්කද? අන්න දැක්කද ? මිනිහ මට තැන්ක්යූ කියලත් කිව්ව කියල හිනා වෙනව. ඔහොම සෑහෙන දුරක් ගිහිල්ල තියෙන හන්දියකිං ආපහු හරෝ ගන්නව. ඊට පස්සෙ අනික් අතටත් ඔය සෙල්ලම කරනව. ආපහු හරව ගන්නව. ආපහු ඔය සෙල්ලම.."
"ඉතිං කීපාරක් විතර ඔහොම කලාද උඹල දෙන්න?"
"උඹල දෙන්න කියන්නෙ ආය මම කරපු කෙහෙල්මලක් නෑ.. අපෙ මිනිහ තමයි ඔක්කොම කලේ. හෙඩ් ලයිට් ගහනව. හිනාවෙනව. අත වනන මිනිස්සුන්ට ආයම අත වනනව. එක ජංජාලයයි. මම කලේ තොල් දෙකත් හපාගෙන මගෙ පැත්තෙ ජනේලෙං ඈත බලාගෙන මේ විගඩං දැක්කෙ නෑ වගෙ සීට් එකේ ඉඳගෙන ඉන්න එක.."
"පස්සෙ?"
"හතර පස් පාරක් එහාට මෙහාට ගියාම මම කිව්ව දැන් ඇති නේද කළගුණ සැළකුව? හෙටටත් සලකන්ට ටිකක් ඉතුරු කරගත්තොත් නරකද? අපි දැන් ගෙදර යමු කියල..කොහෙද බීරි අලින්ට අර මොකක්ද ගහනව වගෙ.."
"පොරට වැඩේ එච්චරම අල්ලල ගිහිල්ල?"
"ඔව්..ඒත් මම දැනගත්ත කොයි වෙලාවක හරි වැඩේ වකූර් කරගන්නව මේ මනුස්සය කියල. ඕනම දේක තියනවනෙ ගාණක් මිම්මක්. අනික අපේ කාර් එක රතු පාට. නෝට් වෙනව වැඩියි. සුදු එකක් නම් ඔන්න එච්චර ගානක් නෑ. මම නිකමට කිව්ව දැන් ඔන්න බලන්න ට්‍රැෆික් පොලිස් දෙන්න ඔයාව නවත්තන්නෙ නැද්ද කියල. ඒ කියල කට ගන්ට හම්බවුනේ නෑ ඊලඟට අර වංගුව ගාවට එනකොට ඒ පොලිස් කාරයෙක් පාරට පැනල අපේ වාහනේ නවත්තන්ට කියල සිග්නල් කලා.."
"ජලා හුටා..ඉතිං?"
"අපේ මනුස්සය කියනව..ඒ මොකටද නවත්තන්න කියන්නෙ? මම වරදක් කලේ නෑනෙ කියල.."
"ඒ කතාවෙත් ඇත්තක් තියනව.."
"ඔව්..ඔව්..ඒත් සිග්නල් කලාම නවත්තන්න එපාය. මම කිව්ව හරි අපි නවත්තල බැහැල යමු මොකද කියල බලන්න. මමත් එන්නම්කො කියල. ඔන්න අපි දෙන්නම බැහැල ගියා. ලඟට ගියාම රාළහාමි අහනව මේ මහත්තුරු නෝනල කොහෙද ගෙවල්? කියල. මම කිව්ව අපි ඉන්න දිහාව. එතකොට අහනව දැන් හත් අට පාරක්ම මෙතනින් එහාට මෙහාට යනව අපි නෝට් කලා මොකක් හරි කරදරයක්ද? කියල.."
"කෙලිය තාප්පෙටම ඉතිං?"
"මම කෝකටත් කියල කතාවක් හදාගෙන ගියේ...අපෙ උන්නැහැ මොකවත් කියන්ට ඉස්සර මම කිව්ව ඔව් සර්..අපෙ යාලුවෙක්ගෙ කාර් එකේ මොකක් හරි අවුලක් වෙලා මේ කිට්ටුව කොහෙ හරි පාරෙ නැවතිල කියල අපිට කෝල් එකක් ආව. අපි මේ එහාට මෙහාට ගියේ එයාට උදව්වක් දෙන්න කියල හිතාගෙන. ඉතිං හම්බ උනාද? පොලිස් කාරය ඇහුව...නෑනෙ ඒකයි මේ එහාට මෙහාට ......."
"පොලිස් කාරයොත් මෝඩයො නෙවෙයිනෙ…"
"ඔව් ඔව්..ඒ පාර මිනිහ අහනව කෝල් එකක් දීල බැලුවෙ නැද්ද කියල. මම කිව්ව ෆෝන් එක ආන්ස්වර් කරන්නෙ නෑ කියල. පොලිසියෙන් එතකොට කිව්ව එහෙමනම් හිතාගන්න තියෙන්නෙ යාලුව කොහොම හරි කාර් එක හදාගෙන ගිහිල්ල කියලනෙ. අනික හත් අට පාරක් එහාට මෙහාට ගිහිල්ල හොයන්න මොකෝ කාර් එකක් කියන්නෙ ඉදිකටුවක් වගෙ එකක් නෙවෙයිනෙ. පාර අයිනෙ නවත්තල තියනවනම් පේන්ට තියෙන්න එපාය. එහෙනම් මම කියන්නද? මේ දෙන්න දැන් ගෙදර යන්න..අපිත් දැන් මේ යන්න කියල..මේ වගෙ තැනක හයි ස්පීඩ් අල්ලන්න පැය බාගෙකට වඩා ඉන්න එකේ තෙරුමක් නෑ..අපිව දකින දකින ගස් ගෝන්නු පටන් ගන්නව හෙඩ් ලයිට් ගහල අනික් අයට කියන්න අපි ඉස්සරහ ඉන්නව කියල. එතකොට අපි ඉන්න එකෙන් වැඩක්ම නෑ. ඒ හින්ද අපි මේ යන්නයි හැදුවෙ..මඟදි යාලුවගෙ කාර් එක දැක්කොත් අපිත් පුලුවන් උදව්වක් කරන්නං..හරි එහෙනම් ඔය දෙන්න යන්න..ඔන්න ඔහොමයි පොලිස් කාරය කිව්වෙ..."
"නියම කතාව...ඒ කියන්නෙ උංට සැක හිතිල?"
"ඔව්..සැක හිතෙන්න ඇති..ඊට පස්සෙ අපි දෙන්න හෙමීට එතනින් මාරුවෙල ගෙදර ආව..ගෙදර ඇවිල්ලත් අපෙ උන්නැහැ බනිනව පොලිස් කාරයින්ට..එහෙම කොහොමද ඒ මිනිහ අපිට ගෙදර යන්න කියන්නෙ? මොකක්ද මම කරපු වැරැද්ද? හරි නම් මානව හිමිකම් නඩුවක් දාන්නයි තියෙන්නෙ කියල..මම කිව්ව...හරි හරි මානව හිමිකම් නඩුවක් පස්සෙ දාමු..මට අද හරිම මහන්සියි ඔයත් එක්ක මේ සමාජ සත්කාර්යයන්ට ගිහිල්ල. අද රෑට උයන්ට නම් බෑ.. හන්දියෙ කඩේට ගිහිල්ල ඉඳි ආප්ප මොනව හරි අරං එනවද කියල. හරි මම කාර් එකේම යන්නම්..අපෙ උන්නැහැ කිව්ව..මේ මේ..කාර් එකට අත තියන්නෙ එහෙම නෑ. මට විස්වාස නෑ තමුං කාර් එකේ ගිහිල්ල මොනව කරගනීද කියල. වැඩි දුරක් නෑනෙ..ඕනනම් මීටර් හත් අටසීයක් ඇති..පයින් ගිහිල්ල එන්න..එතකොට ඔය හිතේ තියන මල පැනපු ගතියත් බහියි කියල..ඔන්න ඔහොමයි බං අයියෙ කතන්දරේ..."
"හිහ්..හිහ්..මරු කතාව බං..බ්ලොග් එකේ ලියන්ට වටිනව.."
"ලියහං ලියහං හැබැයි මගෙ නම එහෙම දාන්නෙ නෑ හොඳද?"
"නෑ..නෑ..එහෙමත් කරනවද බං මම?....."
හෙහ්,හෙහ්....ඉතිං මගේ දයාබර පාඨකයිනි..ඔන්න ඔහොමයි උනාය කියන්නෙ...
අඩේ ඒ අතුරු කතාවත් සෑහෙන්න දිගට ඇදුන නේද? කමක් නෑ මම අර කලිං කිව්ව වගෙ මෙව්ව තමයි "Life Is Like That" කියල ලියන්න ඕන කතා. ඒ හින්ද ටැක්සි කාරයගෙ කතාව ඊලඟ කොටසින් ලියන්නම් හොඳද?
ආ...නෑ..නෑ..නෑ..අනිවාර්යයෙන් දවස් දෙක තුනක් ඇතුලත ලියන එක ලියනවමයි. අද ඉඳල අපිට දවස් හතරක් නිවාඩු. ඊද් නිවාඩුව. අනික මෙහෙ මේ දවස්වල පැලෙන්න පායනව. ඉතිං දවල්ට එලියට බහින්ට බෑ. ඔය කූල් බියර් එකක් එහෙම ගහගෙන මොන මොනවහරි ලියාගෙන පොතක් පතක් කියවගෙන ඉන්ටයි තියෙන්නෙ...
To be Continued …Of Course…
