601. වියුණු රචකයකුගේ අතීතාවර්ජනය….My Reminiscences As A Blogger

The Image Says "A Simple Thank You With A Lot Of Love"
& That's For You All, My Readers...

අද මේ ලියන්නෙ 601 වෙනි වියුණු සටහන. නැත්නම් බ්ලොග් පෝස්ට් එක. එහෙම කඩඉමක් නැත්නම් මර්මස්ථානයක් (දෙකම එකයි නේද? අනේ මන්ද දන්න කෙනෙක් කියන්ටකො බලන්ට) පහුකරන කොට අතීතාවර්ජනයක් එහෙම නැත්නම් පරණ මතක සිහිකිරීමක් කරන එක හොඳයි කියල කවුරුත් කියනව.

ආ තව කාරණයක් කියන්න තියනව. හරියටම පෙරෙයිදට අවුරුදු දහයකට ඉස්සෙල්ල මගෙ ජීවිතේ මම මැරෙනකල්ම අමතක නොවන අත්දැකීමක් ලැබුව. ඒ කියන්නෙ මරණාසන්න අත්දැකීමක් ලැබුව. එව්වට කියන්නෙ Near death experience කියල. 

දිනේ හරියටම 2008-08-08...එදා තමයි බෙයිජිං ඔලිම්පික් උළෙලේ සමාරම්භක උත්සවේ තිබ්බෙ. මට ඒ උත්සවේ බලන්ට උනේ ඔයේසිස් ඉස්පිරිතාලෙ ICU එකේ ඇඳක් උඩ ඉඳන්. ඉතිං මම හිතාගෙනම හිටිය මගේ ඒ මරණාසන්න අත්දැකීමෙ දහවන සංවත්සරය දවසට අනිවාර්යයෙන් ඒ කතාව ලියන්නම ඕනය කියල. ඒත් පහුගිය සුමානෙ මාව අලුත් සයිට් එකකට දාල එතන ඉතාම කාර්ය බහුල වීම කරනකොටගෙන ඒ ලිවිල්ල මඟ ඇරුන. හරි කමක් නෑ නොවැරදීම ඒක ලඟදීම ලියල දාන්නංකො.

මගෙ උපන්දිනේ දවසෙ මම නිරතවෙන සුවිශේෂී කාර්යයක් තියනව. ඒ තමයි ජීවිතේ මගෙ මතකයෙ තියෙන ඈතම කඩඉම දක්වා උපන්දින මම ගතකලේ නැත්නම් මට ගත කරන්නට සිද්ද වුනේ කොහෙද කියල මතකයට නගාගන්න එක. වර්තමානෙ ඉඳල පිලිවෙලින් අතීතයට...ඔය වැඩේ හරිම ආහ්ලාද ජනකයි.

අනික ඕකට උපන්දිනයක්ම වෙන්න ඕනත් නෑ. ඕනම දවසක් ඔට්ටුයි. හොඳයි දැං අපි බලමු මෙහෙම. අද කවද්ද දිනේ? අගෝස්තු 10 වෙනිද..හරි මොකද කියන්නෙ? අයිස් බකට් චැලේන්ජ් එක බාරගන්නවද? 

ඒ කියන්නෙ පහුගිය අවුරුද්දෙ අගෝස්තු 10 ඉඳල වසරින් වසර අතීතයට ගිහිල්ල තමන් ඒ ඒ අවුරුදුවල අගෝස්තු 10 වෙනිද කොහෙද හිටියෙ? මොකද කලේ? කියල මතක් කරන එක. මොකද කලේ කියන්නෙ හරියටම සවිස්තරව ඒ දවසෙ කරපු දේවල් ඕන නෑ. මම කියන්නෙ නිකම් මේ ජෙනරලි මොකද තමං එදා කරන්න ඇත්තෙ කියල මතක් කරගත්තම ප්‍රමාණවත්.

හරි අද ඇවිල්ල 2018 අගෝස්තු 10. 2017 අගෝස්තු 10 මොකක්ද මම කලේ? හරි...ඒ කාලෙ මම රැකියා විරහිතව ගෙදර හිටියෙ...ඉතිං එක්කො රස්සාවකට ඉන්ටවීව් යන්න ඇති. එහෙම නැත්නම් ගෙදරට වෙලා ඔය බියර් එකක් කාරිය ගහල කට කපල නිදාගන්න ඇති. ඊලඟ අනුයාත අවුරුද්ද? 2016...මට මතක විදිහට 2016 අගෝස්තු 10 නැත්නම් ඒ කිට්ටුව දවසක තමයි මම ලංකාවට ඇවිල්ල නිවාඩුව ගත කරල ආපහු ගියෙ. ඊගාවට 2015... අන්න ඒ වගෙ..තේරුණයි?

හැබැයි ඉතින් ඔහොම අතීතාවර්ජනය කරන එකේ වැදගත් කමක් තියෙන්නෙ ඉඳල හිටල හරි ජීවිතේ යම් වෙනසක් වෙන අයට. එහෙම නැත්තං ඒකෙං සත පහක වැඩක් නෑ. 

දැන් උදාරනයක් විදිහට අපේ ගරු සබාපති තුමා ගම්මු. එතුමගෙ අතීතාවර්ජනය would probably be something like this. 

2017 අගෝස්තු 10..කැෂියර් එකේ සිටියෙමි...2016 අගෝස්තු 10 ..ඒත් කැෂියර් එකේ සිටියෙමි....2015 අගෝස්තු 10 ..ඒත් කැෂියර් එකේ සිටියෙමි....2014 අගෝස්තු 10 ..ඒත් කැෂියර් එකේ සිටියෙමි....2013 අගෝස්තු 10 ..ඒත් කැෂියර් එකේ සිටියෙමි. ඔය විදිහට දිගටම යයි මතක ඇති කාලයක් දක්වා....

ඉතිං අද මම කල්පනා කලා මෙහෙම දෙයක්..අර මම කලින් කිව්ව විදිහට උපන්දිනේදි අතීත උපන්දින ගෙවුනෙ කොහෙද? සහ කොහොමද? කියල ස්මරණය කරන එක ජීවිතේ ඇත්තටම හරස් කඩක් (Cross section ) දිහා බලනව වගෙ කියලයි මම හිතන්නෙ. 

ඒ අනුසාරයෙන් මේ 600 වන සටහන ලියවුනු වෙලාවෙ මගෙ වියුණු ලිවීමේ සන්ධිස්ථාන (Milestones) ගැන මතකය අවදි කලොත් ඒකත් මගෙ වියුණු ලිවීමේ හරස් කඩක් වෙයි කියල මට හිතෙනව. සන්ධිස්ථාන කියල මම අදහස් කලේ පළවෙනි වියුණු සටහන, 100 වන වියුණු සටහන, 200 වන වියුණු සටහන, 300 වන වියුණු සටහන....ඔන්න ඔය විදිහට වර්තමානය දක්වා...හොඳයි නේද වැඩේ? මොකෝ ළමයි කියන්නෙ?

මගෙ මේ වියුණු ලිවිල්ලට උදක්ම හේතුවුනේ අපේ රන්දිල් ගරු මැතිණිය කියල ඔබ තමුන්නන්සෙලාට මම කලින් කියල ඇති..Yes way back in 2010. Eight years ago......Eight very very unforgettable years indeed......

මේ එතුමිය නිදහස් සිතුවිලි වියුණුවෙ පාඨකයින්ට මාව හඳුන්වාදුන් සටහන...

/අද පටන්, මිතුරු සිතුවිලි වෙතත් නිදහස් සිතුවිලි හී ඉඩක්...........

මාගේ ලබැඳි මිත්‍රයෙකු, මගේ බ්ලොග් අඩවියේ සම හවුල් කරුවෙකු ලෙසින් අද පටන් සිය සිතුවිලි අකුරු කරනු ඇත. පහතින් දිස් වනුයේ එලෙසින් පළවන පළමු පැදි පෙළයි.

මගේ සෙනෙහස අපරිමිත, කිසිදා මහලු නොවේමය...................

සඳලු තලයේ වැතිර ඉමි,

සඳදිය පොදින් නැහැවෙමි,

හිසහොවා මා ඇකයෙහි,

නිදන්නී මා සඳවති,

අතැඟිලි සෙමෙන් අවදිකර,

පිරිමදිමි ඔබ වරලස,

නරකෙස් රොදකි ඉඳහිට,

මේ සඳරැසෙහි දිලිසෙන,

සිහින ලොව සැරිසරන,

බලාඉමි ඔබ වත දෙසම,

මුව මදහසින් විකසිත,

දෙතොල් වට මේ රැළි නොවෙද?

නරකෙස් උදක් නොදකිමි,

වතෙහි රැළි මම නොදුටිමි,

පෙරදින මසිත සොරාගති,

අදත් ඔබ මට එදා සඳවති/

ඒ වියුණු සටහන පළවෙලා තියෙන්නෙ 2010 නොවැම්බර් 16 වෙනිද....

****************************************

මේ ඊලඟට මම ලියපු සටහන...දිනය 2010 නොවැම්බර් 24...

/තනි තරුවට ලියූ කවිය...............

සඳ කැලුම් දිය අතුල ගෙමිදුලේ ඇවිදයමි,

පිපි කුසුම් ගොමු අතර පිණි වැටෙන හඬ අසමි,

වලා පට සලු පැළැඳි සුරඟනක් සේ අහිමි,

හුදෙකලා තරු කුමරි නොසිතු මොහොතක දුටිමි,

හිරු මැකී ගිය පසුව දිදුලනා රෑ අහස,

පෙර අඹර පහන්වන විට මැකෙන රූ දසුන,

උදෑසන හිරු එළියෙ කුසුම් ගොමු මත දිදුල,

පිණි බිංදු නොවේ ඒ ඔබ නෙතින් ගැලු කඳුල,

දයාබර තනි තරුව,ඔබ අහස මුදුනතය,

කඳුලු බිඳු පතිත වේ පිණි ලෙසින මා අවට,

උදෑසන පිය මනිනු නොහැක මල්ගොමු අතර,

ඔබෙ කඳුලු මතින් පියවර තබනු නොහැක මට,

සැම රැයම ඔබ හඬනු මම බලා සිටින්නෙමි,

ඔබෙ කඳුලු බිඳු අතර මගෙ කඳුලු හෙලන්නෙමි,

තනි තරුව කඳුලු පිස සිනා සෙනු පතන්නෙමි,

එතෙක් ඔබ හා එක්ව පිණි කඳුලු හෙලන්නෙමි,/

****************************************

100 වෙනි සටහන පලවෙලා තියෙන්නෙ 2012 පෙබරවාරි 15 වෙනිද...

100. ආදර නිල් දෑසේ - පසු කතාවක් වගේ එකක් - 3 Her haunting blue eyes - Sort of an epilogue

ඒ කාලෙ මම අර ආදර නිල් දෑසේ කතාව ලිව්ව කාලෙ..හෙහ්..හෙහ්..ඒ කතාවටම සම වැදිල වගෙ ඒක ලිව්වෙ...My Haunting Blue Eyes Days...සියවෙනි සටහනේ තියෙන්නෙ ඒ කතාව ඉවර කරල ලියපු නිකම් මේ පසුකතාවක් වගෙ එකක්...

****************************************

200. මගේ නොවන මගේම ආදරය.....දිනය 2013 ජූලි 18…

මේ මම ලියපු වියුණු සටහන් වලින් මගේ ප්‍රියතම එකක්...

සටහන ආරම්භ වෙන්නෙ මෙහෙමයි....

/රාජගිරිය පැත්තෙන් මහ වැස්සක් වැහැගෙන එනව පළාතම කළු කරගෙන.ලා නිල් පාටට පේන උස ගොඩනැඟිලි දෙක මට හිතෙන්නෙ රෝයල් පාර්ක් අපාට්මන්ට්ස් වෙන්න ඕන. අවුරුදු දෙකකට කිට්ටු කාලයක් මේ ආසනයෙම ඉඳගෙන සතියට දවස් හයක් දවසට අඩුම ගානෙ පැය දහයක්වත් පරිගණක තිරයෙන් ඔළුව ඉස්සුවාම පෙනෙන්නෙම ඒ එකම දර්ශනය. ඒත් ඒ ගොඩනැඟිලි හරියටම මොනවද කියල දැනගන්න මම කවදාවත් උත්සාහ කලේ නෑ.ජීවිතේ හැටි එහෙමයි. අපිට අනවශ්‍ය විස්තර හොයල මොකටද නිකං නිස්කාරණේ ඔළුව පුරවගන්නෙ?/

මේ අවසානය..........

/පේරාදෙණිය දුම්රිය ස්ථානය පේනතෙක් මානෙට ආහම මම සචිත්‍රා දිහාට හැරුණා. 

"මිස් මම පේරාදෙණියෙන් බහිනව.." 

"ඔව්…. මම දන්නව තෑන්ක්ස් මිස්ට රවී..අප්පච්චි ඇවිල්ල ඉඳියි නුවර ස්ටේෂන් එකට. " 

ඇය එහෙම කියල මගෙ ඇස් දිහා එක එල්ලේ බලා හිටිය. 

"මට මිස්ට රවීට කාරණා දෙකක් කියන්න තියනව. එකක් සුහද ඉල්ලීමක්..අනික අවසර පැතීමක්." 

මම මගෙ ට්‍රැවලින් බෑග් එක ඇරල ටෝච් එක එලියට අරගෙන සුචිත්‍රා දිහාවෙ නළල රැළි කරගෙන බලා හිටිය. 

"මුලින්ම ඉල්ලීම…. මම ඔයාට අයිය කියල කියන්නද?" 

"හරි…. කිසිම ප්‍රශ්නයක් නෑ.." 

මම හිනා උනා.. 

"දැන් එහෙනම් අවසර පැතීම...මම රවි අයියගෙ ටෙලිෆෝන් නම්බර් එක සුබා අක්කට දෙන්නද?" 

දුම්රිය හති හලාගෙන ඇවිල්ල පැණිදෙණියෙ නැවැත්තුව.. 

"කමක් නෑ සචිත්‍රා..එයා ඉල්ලුවානම් විතරක් මගෙ නම්බර් එක සුබාට දෙන්න.." 

මම එහෙම කියල දුම්රියෙන් වේදිකාවට බැස්සා. /

****************************************

300. මොළේ කොළොප්පං මුදලිවරු,සිංහල බෞද්ධයන්ගේ ජනාධිපතිවරු සහ යහ පාලනය

දිනය 2015 ජනවාරි 15....

ඒ වෙනකොට නීලකාසය කොට්ට පැදුරුත් කිහිල්ලෙ ගහගෙන පලාගොහිල්ල කාල්ටන් එකේ ජනේලෙ එල්ලිල බයියන් අමතා කතා කරල එහෙම සතියක් ගත වෙලා. ඒත් කට්ටිය ගේම අතාරින පාටක් පේන්නෙ තිබ්බෙ නෑ. කොටින්ම තවමත් නෑනෙ..හෙහ්..හෙහ්...මේ ඒ ගැන මම ලියපු සටහනක්...

ඒ සටහනේ අන්තිමට මම මෙහෙම ලිව්ව...

/ගරු හිටපු ජනාධිපතිතුමනි! ඔබට ගෞරවාන්විතව ඉවත්ව යාමට ලැබුණු මහඟු අවස්ථාව මඟ නොහරිනු මැන! රජෙකු, ඔටුන්න හිමි කුමරකු හෝ රජ පරපුරක් අපට අවශ්‍ය නොවේ! කරුණාකර ඉතිහාසයේ ඔබට හිමිව ඇති ස්ථානය එළෙසම ආරක්ෂා කරගනිමින් පිටව යනු මැන!/

කොහෙද? නීලකාසය තාමත් ඔය ඉන්නෙ අල්ලෙ පැලවෙන බොරු කිය කිය...දෙයියම්ප මේ යක්කුන්ට හිතෙන්නෙ නැද්ද මන්ද ඉස්ටේජ් ගානෙ නැගල මෙලෝ මනුස්සයෙකුට කිසිම පල පොරෝජනයක් නැති සම්ප්‍රප්පලාව දොඩව දොඩව රට වටේ යනවට වැඩිය ජීවිතේ කරන්ට තව කොච්චරක්නම් වැදගත් දේවල් තියනවද කියල…

අර මේ ඊයෙ පෙරෙයිද ඔබාමයි, බුෂ් පුතයි, ක්ලිංටං ගොයියයි කරට අත දාගෙන හිනාවෙවී ඉන්න ෆොටෝ එකක් දැම්මම මට එක පාරටම හිතුන දෙයක් තමයි අනේ අපේ රටේ දේසපාලුවො ඒ අතින් මොන තරම් අවාසනාවන්තද කියල..අනික් අතට අපි එහෙම කිව්වටමත් බෑනෙ. ඒ මිනිස්සුන්ගෙ ආතල් එක එහෙම වෙන්නැති..අපේ මිනිස්සුන්ගෙ ආතල් එක මෙහෙම වෙන්නැති...පවට පින දෙන්නෙ කොහොමද නේද?

මේ ඒ 300 වෙනි සටහන.........

****************************************

400. එෂැණිං පුවක් 9 - " ජීල බලඤ්ඤ මම කොරල පෙඤ්ඤඤ්ඤා " කෝළම ලාංකේය කෝළම් සම්ප්‍රදායේ නව නැම්මකි.

දිනය 2016 මාර්තු 18....

පස්සට පයිං ගහල එලවල දාල යන්තං අවුරුද්දක් යන්න ඇති..මෙන්න නීලකාසය කියන්ට ගත්ත මේ මිනිස්සුන්ට ආණ්ඩු කරන්න තේරෙන්නෙ නැතය. බැරිනම් මට දෙන්ටය..මම කොරල පෙඤ්ඤඤ්ඤම්ය කියල. ඒ ගැන මරා බලයෙ හිටපු කාලෙ කොරපුව මතක කරල මම ලියපු සටහනක් මේ...

මත්තල මම හැදුව පිටැන්නක්,

ආසියන්තර නේන,

ලෝකේ ලොකුම වතුරවල,

යලට මහට නැව් එන,

ලසන්තල ප්‍රගීත්ලගෙනුත් අහඤ්ඤ,

රවිරාජුයි තාජුඩිනුත් ඉන්නව ඔඤ්ඤ,

කොරපුව මම උංදල යස රඟට කියාවී,

අපි එහෙමයි වැඩ කලෙ මේ වාගෙ නං නෙවෙයි,

නුවර වැව වටේ,

රේසුත් පැද්ද මගෙ එවුං,

ගෝටා බල්ලො ගෙනාවා,

පෙලෙං එකක් වෙං කරං,

බැසිලා ගැහුව ගැහිල්ලක්,

නැඟුමේ කෑලි හැලෙන්ට,

මගෙ කුකුල් මස්සිනා,

සිරිලංකං ඔක්කොම කෑවා,

මේ 400..........

****************************************

ගිය අවුරුද්දෙ අර මීතොටමුල්ලෙ කුණු කන්දෙ නායයාම මතකයි නේද? 500 වෙනි සටහන ලියවුනේ ඒ වෙනුවෙන්...

දිනය 2017 අප්‍රේල් 17....

ඔබ මා සුරත එල්ලී මෙහි ආ දවස, 

මේ කුණු කන්ද බැලුවා ඔරවන් මදෙස,

ඒ කුණු කන්ද නෑගම් ආ අද දවස, 

ඔබ මා අතැර සදහට නික්මුනු දවස. 

වැහිබර අහස කඳුලක් හෙලනට තතනයි, 

සුළඟේ වැලපිල්ල හිත සැතකින් සූරයි, 

ළය පැලහෙනා ගින්දර නෙත කඳුළු දවයි, 

සිහිනය මියගියේ කුණු කන්දට වැහිලයි.

ඔබ මා සුරත එල්ලී මෙහි ආ දවස, 

මේ කුණු කන්ද වැඩ සිටියා ඔරවාන, 

ඒ කුණු කන්ද නෑගම් ආ අද දවස, 

ඔබ මා අතැර සදහට නික්මුනු දවස.

500 වන සටහන.............

****************************************

ඉතිං එහෙනම් බොහොම ස්තූතියි...

වසර අටකට ආසන්න කාලයක් වියුණු සටහන් 600ක් කියවමින්, මට බැණ වදිමින්, ප්‍රශංසා කරමින්, දිරි ගන්වමින්, ප්‍රතිචාර පලකරමින් මා සමඟ රැඳී සිටි මගේ දයාබර පාඨක ඔබ සැමට මගේ ගෞරව පූර්වක ස්තූතිය පලකර සිටීමට මට අවසර!

Doing something that's close to your heart is never an ordeal because your mind wants to do it and your heart is in it. But when the fun goes out you know it is time to stop. 

So Until the day the joy I get goes out of blog writing I will write and dear constant reader (copy right: Stephen King) I know that you would stay with me all the way.....

A thousand thanks and my heartfelt gratitude once again!

THANK YOU!!!