100. ආදර නිල් දෑසේ - පසු කතාවක් වගේ එකක් - 3 Her haunting blue eyes - Sort of an epilogue

චුට්ටි මා ළඟම ඉන්නව හිනා වෙවී. පොඩි කෙල්ලගෙ අතේ පොත් මිටියක්.....ඒ ටිකත් බදාගෙන මා දිහා බලල හිනා වෙනව ඒකිත්.......ඉතින්...අම්මයි දුවයි දෙන්නම එක්ක මමත් හිනා උනා.......

'' අහ්හ්...ඔයාල මේ ඉක්මනට ආවද? එන්න යමු එහෙනම්.....''

කලින් මම ගන්නම හිතාගෙන හිටපු විල්බර් ස්මිත් ගෙ නවකතාව මම අතට ගත්ත.

නිකලස් ස්පාක්ස්ගෙ පොත් තියන රාක්කෙ ලඟ නැවතුන මම මොහොතකට. පොත්වල නම් කියවන අතරෙ පොත් පෙල දිගේ ඇදී ගිය අත නතර උනේ '' Dear John'' ලඟ. ඒකත් අරගෙන මම කවුන්ටරේ ළඟට යද්දි චුට්ටියි දුවයි එතන ඉන්නව මම එනකල්.

'' දෙන්න දුව ඔය පොත් ටික...'' මම පොඩි එකී දිහාට අත දික් කලා.

පොඩි එකී අම්ම දිහාවෙ බැලුව.

'' එපා අයියෙ මම දෙන්නම් සල්ලි '' චුට්ටි පොඩි එකීගෙන් පොත් මිටිය අතට ගත්ත.

'' හරි, හරි, මෙන්න මෙහෙ දෙන්න ඕක...'' මම බලෙන්ම චුට්ටිගෙන් පොත් ටික අරගන්න හැදුව.

'' නෑ අයියෙ මම දෙන්නම් සල්ලි....''

චුට්ටි පොත් ටික අත ඇරියෙම නෑ.

මමත් පොත් ටික එයාගෙ අතින් ගන්නම උත්සාහ කරද්දි අපේ අතැඟිලි එකිනෙක ගැටුන හදිසියෙම. මගෙ ඇස් දිහාවෙ ඔලුව උස්සල මොහොතක් බලා ඉඳල චුට්ටි පොත් ටික අත ඇරිය. පොඩි එකී මාරුවෙන් මාරුවට අපි දෙන්නගෙ මූණු දිහා බලමින් හිනාඋනා. ඒකිටත් පුදුම ඇති අම්මගෙයි මේ අදම දැක්ක මාමගෙයි කෝලං වලට. හොඳ වෙලාවට මේ වෙලාවෙ අහල පහල කවුරුවත්ම හිටියෙ නෑ. නැත්නම් හතර විළිලැජ්ජාවයි, විජිත යාප එකේ ස්ටාෆ් එක ඔක්කොම වගෙ මම අඳුනනව නිතරම පොත් ගන්ට ගිහිල්ලම.

මම පොත් වලට සල්ලි ගෙවල විජිත යාප එකෙන් එළියට ආව.

චුට්ටිත් පොඩ්ඩිගෙ අතින් අල්ලගෙන ඇවිල්ල මගෙ මූණ දිහා බලල හිනාඋනා.

'' ඉතිං අයියෙ?.....''

'' ම්ම්ම්... අපි යමු නංගි එහෙනම්...''

වෙලාව බලනකොට දහයහමාරයි.

'' දවල්ට කන්න නම් තාම උදේ වැඩියි ඔය මොනව හරි කාල තේ එකක් බොමු නේද?''

'' හරි අයියෙ කමක් නෑ....මට පරක්කු වෙන්නත් බෑ.....එකොලහමාරට යන්න ඕන ධර්මරාජෙට....පුතා අද ආව ඉංග්ලිෂ් ඩේ එකේ තරඟයක් තියනව..ඒකට....මලියදේවෙන් තේරුණෙ එයා.උදේ එයාව එතනට ඇරලවල තමයි චුට්ටි දුවයි මමයි මේ ආවෙ. ''

'' ඉතිං නංගි අජන්ත ආවෙ නැද්ද?...''

'' උදේ අපිව ඇරලල එයා ආපහු ගියා...අත්යාවශ්ය වැඩකට අයියෙ..දන්නවනෙ එහෙම තමයි ඉතිං බිස්නස් වල හැටි...වෙලාවක් කලාවක් නෑනෙ....''

'' එතකොට ආපහු යන්නෙ ඔයාල?''

'' කුරුණෑගල ඉන්ටසිටි එකක යනව අයියෙ. මොනවද විනාඩි හතලිස් පහයිනෙ...''

දළඳා වීදිය දිගේ අපි පහලට ගියා...ඩෙවොන් රෙස්ටොරන්ට් එකට යන්න නම් පාර මාරු වෙන්න එපාය.....කහ ඉරෙන් මාරුවෙද්දි මම පොඩි එකීගෙ අනිත් අත අල්ලගත්ත. ඒක මම නොහිතම , ඉබේම වගෙ සිද්ද උනු දෙයක්...චුට්ටි එක පාරටම මගෙ මූණ බලල ආපහු බිම බලාගත්ත.

මෙහෙම දර්ශනයක්....මේ විදිහෙ සිතුවමක්. චුට්ටියි මායි පොඩි එකෙකුගෙ දෑත් අල්ලගෙන ඇවිදගෙන යන සිතුවමක්....මගෙ හිතේ ඇඳිල තිබ්බෙ ගොඩක් කාලෙකට ඉස්සර....චුට්ටිටත් එහෙම වෙන්න ඇති.......

පාර මාරු උනාට පස්සෙ මම පොඩ්ඩිගෙ අත අතෑරියා.

ඩෙවොන් එකේ කෙලවරක රවුම් මේසයක් වටේ අපි අසුන් ගත්ත.

' ෂෝට් ඊට්ස් මොනව හරි ගෙනෙන්න.....''

ළඟට ආපු වේටර්ට කියල මම චුට්ටි දිහාට හැරුණ.

' ඉතිං චුට්ටි...කියන්නකො බලන්න ඔයාගෙ විස්තරේ.....''

ඉතිං චුට්ටි එයාගෙ ගතවෙච්චි පහුගිය කාලෙ ජීවිතේ ගැන බොහොම කෙටියෙන් කිව්ව.මම මේසෙ උඩ වැලමිට තියාගෙන දෑතේ ඇඟිලි එකට බැඳගෙන ඒ උඩ නිකට තියාගෙන.......සාවධානව අහගෙන හිටිය.

චුට්ටි එයාගෙ කතාව ඉවර කලා.

'' ඉතිං රවි අයිය....මට කියන්න ඔයාගෙ කතාව.....පොඩි අයියගෙන් මම ගොඩක් විස්තර දන්නව. ඒත් කමක් නෑ මම ආසයි ඔයාම කියනව අහගෙන ඉන්න.......''

එහෙම කියල චුට්ටි මා දිහා බලල හිනාඋනා.

ඉතිං....ඉතිං...මමත් මගෙ විස්තරේ කිව්ව.

ඔය අතරෙ මම තේ ගේන්න කිව්ව...තේත් ආව...අපි තේ බිව්ව...

මගෙ කතාව ඉවර උනාම නිහඬතාවයෙන් ගෙවී ගිය ටික වෙලාවකට පස්සෙ....

'' අම්මි..මම පොඩ්ඩක් අර පැත්තට යන්නද?..........''

පොඩි එකී ඇහුව කෙලවරක තියෙන විශාල මාළු ටැංකියක් පෙන්නල. පොඩි එකීට මම හිතන්නෙ එපා වෙලා වෙන්න ඇති එක තැනම ඉඳල............

'' කමක් නෑ දූ..... පරිස්සමින්...........හොඳේ....''

පොඩ්ඩි මාළු ටැංකිය ළඟට ගියා. ඒ දිහාවෙ ටික වෙලාවක් බලා ඉඳල චිට්ටි ආයෙම මා දිහාට හැරුණ.

ඇය කතා කලේ දෑතට මැදිකරගත් මේසෙ උඩ තිබ්බ හිස් තේ කෝප්පයක් සෙමෙන් සෙමෙන් කරකවමින්.

'' ඉතින් රවි අයියෙ.......ඔන්න මගෙ කතාවත් කිව්ව...ඔයාගෙ කතාවත් කිව්ව.......ඊළඟට? ''

මම කතා කලේ ඇගේ දෑතට මැදිවූ හිස් තේ කෝප්පය දිහා බලාගෙන.

'' ඊළඟට මොකක්ද චුට්ටි?.........අපි දෙන්න හීනෙකින් වත් නොහිතූ විදිහට අද හම්බ උනා. එච්චරයි.......අපි ආයෙම වෙන් වෙලා යනව දෙපැත්තකට.......ඒත් මගෙ හිතට අප්රමාණ සතුටක් ඔයාව මෙහෙම අහම්බෙන් හරි මුණ ගැහුනු එක. ''

'' ඇත්ත අයියෙ...මම පහුගිය කාලෙ ජීවිතෙ ගැන ගොඩක් දේවල් ඉගෙන ගත්ත. මට ඒකට ඔයාගෙ ආදරෙත් ලොකු ශක්තියක් උනා......ජීවිතේට මුහුණ දෙන්න මට ගැම්ම ලැබුනෙ ඒ නිසා... ''

'' අයිය ගොඩක් පොත් කියවනව නේද ඒ කාලෙ ඉඳලම...මමත් අයිය නිසාම පුරුදු උනා පොත් කියවන්න....ජීවිතේට උපේක්ෂාවෙන් මුහුණ දෙන්න මට ඇත්තටම හැකියාව ලැබුනෙ පොත් නිසා....''

'' What you want from life and what you get from life are two entirely different things.........just accept that reality....sooner the better......''

'' මම දැකපු, මම ආසම..... ඒ වගේම ජීවිතේට ඉතාම වැදගත්ය කියල මම හිතන Quote එකක්. අයිය නම් දන්නව ඇති මොන පොතේද කියල හිහ්,හිහ්.......''

චුට්ටි මගෙ දිහාවෙ බලල හිනැහුනා.

'' මොකද මම නොදන්නෙ?....හෙහ්, හෙහ්,....... Nicholas Sparkes .....Three weeks with my brother.....''

'' ඒකෙම තියනව තව ජීවිතේට බොහොම වැදගත් Quote එකක් මතකද?...''

'' මොකක්ද?......''

චුට්ටි නලල රැලිකරගෙන මා දිහා බැලුව.

'' ම්ම්ම්. .....I will give you a hint........Who said life is..........''

මම චුට්ටිගෙ මූණ බලල හිනාඋනා....

'' මතකද? ''

'' Of Course.....Who said life is fair.....it’s never ever fair..........''

'' හරියටම හරි...........නිකලස් ස්පාක්ස් ගෙ පොත් චුට්ටි කියවනවද?''

'' ඔව්....මම කැමතියි ඒ පොත්වල ශෛලියට....''

'' අහ්හ්...ඒක හොඳයි......''

මම ඒ ළඟ පුටුව උඩ තිබ්බ විජිත යාපා එකෙන් මිලදී ගත්තු පොත් දාපු බෑග් එකෙන් ගත්ත Dear John පොත.

'' මේ පොතෙත් තියනව ඒ වගේම ලස්සන Quote එකක්...''

මම පිටු පෙරලගෙන ගියා..

'' හරි මේ තියෙන්නෙ,...''

“Part of me aches at the thought of her being so close yet so untouchable, but her story and mine are different now. It wasn't easy for me to accept this simple truth, because there was a time when our stories were the same, but that was six years and two lifetimes ago.”

**************************************************

නැවත වරක් සුවිශේෂ ස්තූතිය .....දයාබර සිත්තමීට.........For being so inspiring and for being my research assistant, unpaid of course.....heh, heh,