Sunday, February 28, 2016

392. කිරි කවඩි සිනහ නොදැක බැඳුණු ආදරේ....



හැත්තෑව දශකය මැද කාලෙ විතර අපෙ අම්මගෙ පුරුද්දක් තිබුන මාසික වැටුප ගත්තම අනිවාර්යයෙන්ම මට ගෙනත් දෙනව සුදු ගෝනා, සුදු වැද්දා, මැකීගිය දඩමං, වන සරණ තිත්ත කෝපි අලි පාර, රන්දිව වගෙ පරිවර්තන පොතක්. අම්ම වැඩ කලේ කෑගල්ලෙ මහ ඉස්පිරිතාලෙ. ඒ කලුගල්ල මහත්තය කෑගල්ලෙ අලුත් ඉස්පිරිතාලෙ හදල විවෘත කරපු අලුත. 

කලුගල්ල මහත්තය ඒ කාලෙ සිරිමා මැතිණිගෙ සමගි පෙරමුණු ආණ්ඩුවෙ නාවික සහ සංචාරක ඇමතිවරයා.කලුගල්ල මහත්තයගෙ ගෙදර තිබ්බෙ කෑගල්ල රෙස්ට් හවුස් එක පහු කරල දකුණු පැත්තෙ නාගොල්ල පාර දිගේ හැතැක්ම බාගයක් වගෙ ගියහම පාරෙ වම් පැත්තෙ ටිකක් විතර උඩහට වෙන්න.

කලුගල්ල මහත්තයගෙ ගේ ගාවම තිබ්බ නගරසබාවෙන් හදපු පොදු ළිඳක්. වටේටම අඩි අටක් වගෙ උසට ගඩොලෙන් ආවරණ බැම්මක් බැඳල හරි මැදිං ගෑණු පිරිමි දෙගොල්ලන්ට වෙනම නාන්ට පුලුවන් වෙන්ට තව බිත්තියකුත් බැඳල තිබ්බ. ළිඳ අඩි 30 වගෙ දිගයි අඩි 15 වගෙ පළලයි. විසාල ගල් කුට්ටි අල්ලල බැඳල තිබ්බ ඒ ළිඳට අහල පහල හැමෝම කිව්වෙ ටැංකිය කියල. 

අපි හිටිය කච්චේරි නිල නිවාසෙට නල ජල පහසුකම් තිබ්බට ඉරිද සෙනසුරාද අත්තම්ම මායි නංගිල දෙන්නයි එක්ක ඔය ටැංකියට එනව නාගන්ට. ජීවිත කාලයක් ගඟේ ඇලේ දොලේ ගිලිල නාල පුරුදු උන්දැට නාන කාමරේ ඇතුලෙ වතුර මලෙන් යන්තමට වෑහෙන වතුර පොදට ඔලුව අල්ලල නාල හොඳටම මදි. 

"මොකද්ද මේ හිරිකඩේකට තෙමුණ වගෙ.." එහෙමයි උන්දැ කියන්නෙ. "අහවල් නෑමනක්ද ඒක.?..ඉහේ උස්නෙ යන්ට හොඳට ඉහ පෙඟෙන්ට නාන්ට එපාය." එහෙමත් කියනව විඩේකට.

ඉතිං ගෙදරදි හිරිකඩට අහුවෙල වගෙ යන්තමට නාගන්න එකටත් එක්ක මදි පාඩුවට අත්තම්ම ටැංකියට ගිහාම වරුවක් නානව. ඒ කරල නංගිල දෙන්නත් නාවනව.මට ඉතිං ඔතෙක් බලා හිටියැහැක. මම කරන්නෙ වෙනම පොඩි බාල්දියක් අරගෙන ගිහිල්ල පිරිමි කෑල්ලට ගිහිල්ල හනිකට නාගෙන ඉවරයක් කරනව. කලිං පොඩි එකා හින්ද අත්තම්මල නාන කාන්තා පාර්ශ්වයට වෙන්වෙච්චි කොටසෙ නෑවට ඒ වෙද්දි මට ඒ වැඩේට නිකං ලැජ්ජාවක් වගෙ ඇතිවෙලයි තිබ්බෙ. ඒ වයසට එහෙම වෙනවනෙ. පිරිමි ගැහැණු කියල දෙකොට්ටාසයක් ඉන්නවය ඒ දෙගොල්ල අතර ලොකු වෙනසක් තියනවය කියල ප්‍රබලව හිතට දැනෙන්ට ගන්න කාලෙ.

"සුට්ටි පුතා මෙහෙට එන්ට මම කුණු අතුල්ලල නාවන්ට" අත්තම්ම කෑගහනකොටත් මම පිරිමි පැත්තට පැනල වතුර බාල්දි දහයක් දොළහක් නාගෙනත් ඉවරයි. 

"බෑ..බෑ..මට පුලුවන් තනියම නාගන්ට..." මම තව වතුර බල්දියක් ඔලුවෙ හලාගන්න අතරෙම කෑගහනව."ආය කෙහෙම්මල් කුණු ඇතිල්ලිල්ලක්..." තොල් මතුරාගන්න ගමං එතන වටේ නාන කට්ටිය දිහා හොරැහිං මම බලනව උං මට හිනාවෙනවද කියල..එහෙම නම් නෑ දෙයියංගෙ පිහිටෙං…

වතුර බාල්දි තිහක් නාල සබං ගානව. බොහෝවිට රතුපාට ලයිෆ් බෝයි. නැත්නම් ඒ කාලෙ තිබ්බ සුවේන්ද්‍රා කියල සුවඳ සබං ජාතියක්. බී.සී.සී. සමාගමේ නිෂ්පාදනයක්. කුක්ස් ජෝයි කියල ෂෝක් පොල්තෙල් ජාතියකුත් හැදුව බී.සී.සී. කොම්පැණිය.ඊට පස්සෙං පහු මම ඉස්කෝලෙ යන්ට කොළඹ ආවම මාළිගාවත්තෙ රේල්වේ ක්වාටර්ස් වල හිටිය අපෙ මාම කෙනෙක්ගෙ ගෙදර යනව සමහර සති අන්ත වල. ඒ රේල්වේ ක්වාටර්ස් ඉස්සරහම තමයි බී.සී.සී. ෆැක්ටරි එක තිබුණෙ. හම්මා..සමහර දවසට හුළඟත් එක්ක එන පොල්තෙල් සුවඳ ඉවසන්ටම බෑ.

ඉතිං සබංගාල ආයම වතුර බාල්දි පණහක් මම නානව. ඒ තමයි අපෙ අත්තම්මගෙ ස්නානය කිරීමේ විධිමත් ක්‍රියාපටිපාටිය. සබං ගෑමට පෙර බාල්දි තිහයි. සබං ගාල බාල්දි පණහයි. කොහොම ඔය ගණං මිනුං හොයාගත්තද කියල මට කියන්ට දන්නෙ නෑ. ඒත් එහෙම තමයි අපිව පොඩි කාලෙ නෑව්වෙ සහ අපි නෑවෙ.

"අත්තම්මේ…. මම නාල ඉවරා..යි..." මම කාන්තා කොටසට පිටුපාල කෑගහනව. 

"එහෙනං ඔය හෙවණකට වෙලා ඉන්ට අපි නාල ඉවර වෙනකල්.."

"හා..මම අතන ජෑම් ගහ යටට වෙලා ඉන්නං.."

ටැංකියට ටිකක් එහායිං කලුගල්ල මහත්තයගෙ ගෙදෙට්ට යන පාර අයිනෙ මහ විසාල ජෑම් ගහක් තිබ්බ. ජෑම් ගස් දන්නව නේද? චෙරි කියලත් කියනව පෙලක් උදවිය.රවුම් සුට්ටං ගෙඩි. ඇට මහ ගොඩක් තියෙන්නෙ. කොට්ටෝරුවො මයිනො ගිරව් එහෙම හරි කැමතියි ඔය ජෑම් ගෙඩි කන්ට. ජෑම් ගස් වල අතු පැතිරෙන්නෙ කුඩයක් ඉහලුව වගෙ. ඒ හින්දම ජෑම් ගස් යට හොඳ හෙවණයි.

ඔය ජෑම්ගහ යට තිබ්බ තරමක කොන්ක්‍රීට් කුට්ටියක් වගෙ මොකක්ද එකක්. මට දැන් හිතෙන්නෙ ඒ ලඟම පාර හරහා තිබ්බ බෝක්කුවෙ ආරක්ෂාවට තිබ්බ කොන්ක්‍රීට් නිර්මිතයක් වෙන්න ඕන ඔය මොකක් හරි වාහනයට හැප්පිල කැඩිය යන්ට ඇති. කවුරු හරි ඕක ජෑම් ගහ යට තියන්ට ඇති ඉඳගන්ට එහෙම හොඳයිනෙ කියල. 

ෂ්වෙප්ස් ( Schweppes ) කියල ජින්ජර් ඒල් වගෙ බීමක් තිබ්බ ඒ කාලෙ.අපෙ ගෙවල් කිට්ටුව තිබ්බ ඔය ෂ්වෙප්ස් බීම ගබඩාවක්. ඒකට බීම අදින්නෙ ඔක්කොම ඔස්ටින් ලොරි වලින්. කිසිම සැකයකින් තොරව ඔය කොන්ක්‍රීට් කුට්ටිය කැඩෙන්ට ඇත්තෙ ඒ ලොරියක වැදිල වෙන්ට ඕන.

කොන්ක්‍රීට් කොටේ උඩ වැටිල තිබ්බ ඉදිච්චි ජෑම් ගෙඩි එහෙට මෙහෙට පිහදාල මම හරි බරි ගැහිල ඒක උඩ ඉඳගත්ත. ඒ කරල මගෙ තුවාය ඇතුලෙ ඔතාගෙන ආපු පොත එලියට ගත්ත.

" මට ළඳුනි වරම් නැත " 

ඒ ප්‍රේම කතාවක් කියල මම කියවන පලවෙනි පොත. මම මේ කතාව කියන්ට පටංගද්දිම කිව්වනෙ අම්ම මේ වෙනකල් පඩි දවසට මට ගෙනත් දුන්නෙ පරිවර්තන විතරයි. ඒත් මට වෙන ජාතියෙ පොත් කියවන්ටත් ආසාවක් ඇතිවුනා. ඒක අම්මට කිව්වම අම්ම කිව්ව "හරි එහෙනං මේ පාර අපි දෙන්නම යමු ඔයාට කැමති පොතක් ඔයා තෝරගන්ට" කියල. 

ඒ කිව්වත් වාගෙ අම්ම එක්කම මම ගියා ශ්‍රී ලංකා පොත්හලට. ගිහිල්ල මම තෝරගත්තෙ ඔය පොත. "මට ළඳුනි වරම් නැත" අම්ම ඒත් පිටු දෙක තුනක් කියවලයි මට පොත අරං දුන්නෙ. මට ඒ පොතේ කතාව ගැන නම් ඒ හැටිම මතකයක් නෑ. ඒත් ගමෙන් නගරයට ආපු තරුණයෙක් ගැන ලියවිච්ච කතාවක් කියල යන්තමට වගෙ මතකයි.

පොතේ කර්තෘ අජන්තා රණසිංහ මහතා. මේ පහුගිය සෙනසුරාදා එතුමා අභාවප්‍රාප්ත වුනා. 

1976 අවුරුද්දෙ තිරගතවුනා සිංහල සිනමාවෙ කඩ ඉමක් සටහන් කල චිත්‍රපටයක්. "දුහුළු මලක්"..විජය ධර්මශ්‍රීගේ ප්‍රථම අධ්‍යක්ෂණය. රොමෑන්ටික් චිත්‍රපට කලාව ලාංකික ප්‍රේක්ෂකයට හඳුන්වල දුන්නෙ දුහුළු මලක් කියලයි සාමාන්යයෙන් පිළිගැනීම. දුහුළු මලක් චිත්‍රපටයෙ තවත් කිසිදාක අමතක නොවන්නක් එහි මියුරු ගීත. සුජාතා සහ අබේවර්ධන ගයන "බොඳ මීදුම් කඳු රැල්ලේ.." ඊලඟට මිල්ටන්ගෙ " රෝමය ලෙසේ..අතීතයේ. ගිණි ඇවිලේ ගිණි ඇවිලේ යෞවන සිත් නගරේ. වෙණ වයා නැලවෙමූ නීරෝ වගෙ අපී..."

ඒත් එක්කම නන්දා මාලනීගෙ "රන් කෙන්දෙන් බැඳ අතැඟිලි එක්කල ආදරයයි පෙම් රැහැණින් බැඳ සිතුම් වසඟ කල ආදරයයි..." අදට අවුරුදු හතළිහක් ගෙවිල ගිහිල්ල. ඒත් තාම උනත් පොඩ්ඩක් ගත්තම ස්වයංක්‍රීයව මිමිණෙන ගීත දෙකක්..ආ..තව පොඩ්ඩෙං ඕනම දේ කියන්ට මතක බැරිවෙනවනෙ. රන් කෙන්දෙන් බැඳ ගීතය ලිව්වෙ අජන්තා රණසිංහ.

රන් කෙන්දෙන් බැඳ අතැඟිළි එක් කල ආදරයයි...
පෙම් රැහැනින් බැඳ සිතුම් වසඟ කල ආදරයයි..

කිරිලිය සේ දුර පියාසලාලා අත්තටු රිදුනා පමණයි...
දෑළ විදාහල දෑත මගේ ඔබටත් ඔහුටත් උරුමයි...
හිරු සඳු එකවර දෙපස නැඟේ...
කරුවල ඇයි විජිතයම මගේ...

කණාටු සුළගේ දුහුල් මලකි අද වල්මත් වී පාවෙන්නේ...
ඔබගෙන් දෝ ඔහුගෙන් දෝ මා හෙට දින සමුගන්නේ...

පද රචනය - අජන්තා රණසිංහ
සංගීතය - සරත් දසනායක
ගායනය - නන්දා මාලිනී.



කෙල්ලන්ගෙ අහංකාර කමට මම ඒ කාලෙ ඉඳලම කැමතියි. ඒත් මම එහෙම අහංකාර කෙල්ලො පස්සෙ එළව එළව යන්නෙ එහෙම නෑ..ඒකත් කියන්ට එපාය."අනේහ්..එවුංගෙ අහංකාර කං එවුංට..මෙන්න මෙහෙ යමං යන්ට..." ඒ අර මගෙත් තියනවනෙ එක විදිහක රැස්පොට් එකක්. ඒක දිවිහිමියෙං ආරක්සා කරගන්ට ඕන හින්ද ඒ.....ඒත් ඒ රැස්පොට් මොනව උනත් එහෙම අහංකාර කෙල්ලන්ට මම කැමතියි.

කිරි කවඩි සිනහ නොදැක බැඳුණු ආදරේ
ඔබෙ අහංකාර බැල්මට බැඳි ආදරේ
ආදරේ... ආදරේ...
කිරි කවඩි සිනහ නොදැක බැඳුණු ආදරේ

පුළුලු උකුල සිහිනිඟ සුඟ
සුනිල උපුල දිගු නෙත් යුග
සඳැස් කවක උපමාවක් යොදාලා
පෙම් කවක් ලියන්නෙමි පත් ඉරු පුරාලා

පෙම් කවක් ලියන්නෙමි පත් ඉරු පුරාලා
කිරි කවඩි සිනහ නොදැක බැඳුණු ආදරේ...

නැකැත් අරන් මා එනතුරු
හෙට කුකුළා හඬළන තුරු
ප්‍රේම ගඟේ ගීය හෙමින් ගයාලා
අපි යන්න යමුද පෙම් ඔරුවක නැගීලා
අපි යන්න යමුද පෙම් ඔරුවක නැගීලා

කිරි කවඩි සිනහ නොදැක බැඳුණු ආදරේ...//

පද රචනය - අජන්තා රණසිංහ
ගායනය - දයාරත්න රණතුංග



ප්‍රේමයෙන් බැඳීම හේතුකොටගෙන සිත් පුරා පිරී ඉතිරීයන අපරිමිත මහෝඝය හා සමානුපාතිකව ඒ ප්‍රේමය බිඳ වැටුනු කල සිත් සතන් වසාගන්නා ශෝකාන්ධකාරය ද ප්‍රබලය. ජීවිතයේ එක් සමයක ම ද ඒ වේදනාව නොඅඩුව අත්විඳ ඇත්තෙමි.

"මහත්තය කන්නෙ නැද්ද? දැං රෑ දොළහටත් කිට්ටුයි වෙලාව."

එදින නේවාසිකාගාරයෙහි වූයේ අපගේ සිකුරා වූ (සිකුරා කියන්නෙ ඩැනියෙල් ඩෙෆෝගෙ රොබින්සන් කෲසෝ කතාවෙ පරිවර්තනයෙ කෲසෝ ගෙ සේවකයා. ඒ මනුස්සය කෲසෝට මුණ ගැහෙන්නෙ සිකුරාදා දවසක හින්ද කෲසෝ ඒ මනුස්සයට නම දානව Man Friday කියල. පස්සෙ ඔය මෑන් ෆ්‍රයිඩේ කියන ව්‍යවහාරය ඉංගිරිසියෙ යෙදෙනව සියලු වැඩ කටයුතු නොපිරිහෙලා කරන විශ්වාසවන්ත අවංක සේවකයෙක් හැඳින්වීමට.ඒකෙ ස්ත්‍රීවාචී පදය තමයි ගර්ල් ෆ්‍රයිඩේ) සැමී සහ මම පමණකි. අනෙකුත් සියල්ලෝ ගම් බිම් බලා පිටත්ව ගොසිනි. 

හවස ඉඳලම මම පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ අරං හිටියෙ.... විකසිත පෙම් පොකුරු පියුම්..ඔබේ පයට පොඩිවී ගියාදෙන්...

"කන්නං බං කන්නං..ඉඳපං ලස්සන සිංදුවක් යනව ඒක අහල මම එන්නං.."

"කොහෙද මහත්තය? මොන සිංදුවක්ද? ඔහෙ ඇහෙන සිංදුවක් නෑ…"

"නෑ?.... මොකද බං නැත්තෙ? ඔය ඇහෙන්නෙ..විකසිත පෙම් පොකුරු පියුම්..ඔබේ පයට පොඩිවී ගියාදෙන්..පති කුලයට අද...."

විකසිත පෙම් පොකුරු පියුම්
ඔබේ පයට පොඩි වී ගියාදෙන්
පතිකුලයට අද මට පිටුපා යන
මගේ සොඳුරු ළඳුනේ
මගේ සොඳුරු ළඳුනේ...

හිතේ කඳුළු බිඳු රෑ තනි යහනේ
ඉහ ඉද්දර හිඳ ඉකි බිඳිනා සඳ
ආදර සැමරුම් ප්‍රේම පුරාණේ
ඔබට විරහ ගිනි නොගෙනේවා
ඔබට විරහ ගිනි නොගෙනේවා...

විකසිත පෙම්...

තනිකම රජයන පාලු විමානේ
ගොම්මන් කළුවර හඬා වැටෙද්දී
ඔබ දිවි අරණේ රුවන් විජිතයේ
මැණික් පහන් වැට දැල්වේවා
මැණික් පහන් වැට දැල්වේවා...

විකසිත පෙම්...

ගායනය - ඩබ්. ඩී. අමරදේව
පද රචනය - අජන්තා රණසිංහ 
සංගීතය - ප්‍රේමසිරි කේමදාස



ඒ දවස්වල රූපවාහිනියෙ ඉතාම ජනප්‍රිය වැඩසටහනක් මාසෙකට වරක් ප්‍රචාරය වූ යාත්‍රා ...මේ එක යාත්‍රාවක එඩ්වඩ් ගැයූ ගීතයක්...


මුව මුක්තා ලතා පිපි හංසාංගනා 
විල් නෙළුමාසනෙන් ආ ළඳේ
නුඹ භාග්‍යා සරෝජාවියේ 
ස්වර්ණා වර්ණා පෑයෙන් දිලේ

මා හද ප්‍රේමාංගනේ 
රෑ නුඹ රාසින් ළඳේ
බඳ මණිමේඛලාව මුදා 
අනුරා නෙත් නගන් නොනිදා

ආකාශ ගං චන්ද්‍ර නෞකාවේ
ආකාශ ගං චන්ද්‍ර නෞකාවේ
තනි වෙන්න යං පෙම් රසෝජාවේ
තනි වෙන්න යං පෙම් රසෝජාවේ

රූ සිරු කල්‍යාණියේ
මා සැතපෙන්නම් ප්‍රි‍යේ
තුනු ශ්‍රීයෙන් විපුල් වොරැඳී
මනසානන්ද මන්දෝදරී

හිරු එන්න පෙර රාත්‍රි මේ සීතේ
හිරු එන්න පෙර රාත්‍රි මේ සීතේ
හා හා ගයන් සෞම්‍ය සංගීතේ
හා හා ගයන් සෞම්‍ය සංගීතේ

ඒ හිරු නොනගීවා 
රෑ තව දිගු වේවා
ඔබෙ නළලේ සඳුන් තිලකේ 
අද ඉහිරේද දෙතොලින් මගේ

මුව මුක්තා ලතා පිපි හංසාංගනා 
විල් නෙළුමාසනෙන් ආ ළඳේ
නුඹ භාග්‍යා සරෝජාවියේ 
ස්වර්ණා වර්ණා පෑයෙන් දිලේ

මා හද ප්‍රේමාංගනේ 
රෑ නුඹ රාසින් ළඳේ
බඳ මණිමේඛලාව මුදා 
අනුරා නෙත් නගන් නොනිදා

ගායනය - එඩ්වඩ් ජයකොඩි
පද රචනය - අජන්තා රණසිංහ
තනුව හා සංගීතය - ආනන්ද පෙරේරා



අජන්තා ඔබට සුව නින්දක්!!!

Friday, February 26, 2016

391. පුවක් එෂැණිං 5 - අලි පැටියෝ ඔයයි මමයි


Dalily Mirror.lk

පුන්සඳ සේම බැබලුනි උඩුවේ දම්මා,
කහවණු අරං පුල් ආතල් බණ කිව්වා,
අලිපැටියෙකුට බැඳි ප්‍රේමය නැත නිම්මා,
කෙලවුනි උඩුවේට අයියෝ පව් අප්පා,

අලියා ගෙනත්දැම්මේ මගෙ දායකයෝ,
මගෙ හද උණුව ඌ මම ඇති කරගත්තෝ,
කල හොඳ මගේ පස්සෙන් දැන් පන්නනවෝ,
හිරගෙට මාව දක්කන්නට වලිකනවෝ,

බය නෑ හිරේ යන්නට උඩුවේ දම්මේ,
හිරබත දෙවේලම කන්නේ කජුකනසේ,
සිහනද කලේ තුන්ලොවටම ඇසෙනාසේ,
අම්මටවූඩු කොහොමද එළ කොල්ලෙක්නේ, 

දවසක් දෙකක් පමණකි ගතවුනෙ යන්තං,
පොලිසිය එනෝ ගෙනයන්නට මා කුදලං,
නියෝගයක් දෙනුමැන අයියෝ තහනං,
උඩුවේ දුවපි සුපිරිං චීවරෙ කරේ තියං,

අංගම්මන සුමන..අංගම්මන සුමන,
අංගම්මන සුමන..අංගම්මන සුමන,
අංගම්මන සුමන..අංගම්මන සුමන,
අංගම්මන සුමන..XX XXXX XXX

උඩුවේ ලෝක දම්මා උඩුවේ දම්මා
උඩුවේ ලෝක දම්මා උඩුවේ දම්මා
උඩුවේ ලෝක දම්මා උඩුවේ දම්මා
උඩුවේ ලෝක දම්මා XX XXX XXX,

Tuesday, February 23, 2016

390. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 28 - නිකොලායි නොසොව්,ජීන් ඩික්සන්, මෙතෙක් කතාව සහ අද එතැන් සිට.




හප්පේ ඔන්න අන්තිමට කොහොම කොහොම හරි ලවක් දෙවක් නැතුව පඳුරු රාසියක් කාරිය තලල එහෙම ආපහු කතාවට ඇන්ටර් උනා කියමුකො. එන්ටර් ද ඩ්‍රැගන්...එන්ට එපාද ඩ්‍රැගන්?..එන්ටර් ද ඩ්‍රැගන් ෆිල්ම් එකේ හිටියෙ බූරුස් ලී....බූරුස් මියපරලොව ගියේ 73 අවුරුද්දෙ. ඉස්සොරෝම මම එන්ටර් ද ඩ්‍රැගන් බැලුවෙ....අප්පටසිරි..ආයම කැලේ පැන්න නේද? මේක හරියන කෙලියක් නෙවෙයි. ඕක තමයි කියන්නෙ යමක් පුරුදු උනහම ලේසියෙං අත අරින්න අමාරුයි කියල.ජාතිවාදය අවුස්සන්ට පුරුදු වෙච්චි එකාට ඒක නොකරම බෑ.තලියෙහි කිඹුලන් දක්නා සේ සමහර පිස්සොන්ට හන්දියක් හන්දියක් ගානෙ ජාතියන්තර කුමන්ත්‍රන...හෙහ්,හෙහ්,

හරි අදනම් තනිකරම කතාවම තමයි. ඔන්න අමනාප වෙන්ට එහෙම එපල්ල. කීඩෑව නං කීඩෑව...වංජාව ඔන්ද නෑනෙ..කියලත් කියල තියනවනෙ. හරි දැං මේ පඳුරු තැලිල්ලෙ හොඳකමටම කට්ටියට කියාගෙන ආපු කතාව අමතක මතක බැරිවෙලත් ඇති බාගවිට. බාගවිට සහ බාගදා කියන්නෙ අයිය මලෝ දෙන්නෙක්. ඒ දෙන්න හිටියෙ මම පොඩි කාලෙ බොහොම ආසාවෙන් කියවපු රුසියන් ළමා කතාවක. " දැත්තගෙයි යාලුවන්ගෙයි හපන්කම්" 

රුසියානු ජාතික ලේඛක නිකොලායි නොසෝව් ලියපු Dunno and his friends කතාවෙ පරිවර්තනයක් ඒක. සමාවෙන්න ඒ මේ බොහොම සූට්ටං පඳුරු තැලිල්ලක්. පඳුරක් කියලම කියන්ටත් බෑ. ඒත් එක අතකට පඳුරකුත් තමයි බලාගෙන ගියහම. 

විද්දෙ පඳුරට වැදුනෙ හාවට කියල අර කතාවකුත් තියෙන්නෙ. අහල තියනවනෙ නේද? එතකොට තව තියනව..

"හාව මොකද මී වදේ වටේ කැරකෙන්නේ?"

"හාවො කොහෙද බං මී වද කන්නෙ?''

"ඉතිං ඒක තමයි බං කැරකෙන්නෙ…''

හරි...හරි...සොරි...සොරි...කතාව ..කතාව..කතාව.....කතාව ගැන පොඩි මතක් කිරීමක් කරලම වැඩේ පටං ගත්තොත් හොඳයි මට හිතෙන විදිහට. මම හිතන්නෙ කට්ටිය මේ වෙනකොට කරකෝල අතෑරිය වගෙ ඇති. පුල් කොන්පියුසියස් වෙලා. රයිට් අර සතිපතා පත්තර වල යන නවකතාවල මුලින්ම තියෙන්නෙ "මෙතෙක් කතාව'' කියල කෑල්ලක්. ඊට පස්සෙ තියනව ''අද එතැන් සිට'' කියල.. ඒ වගේ ඔන්න මෙතෙක් කතාව.

මෙතෙක් කතාව කියලයන්නෙ කලිං කියපු ටිකේ සාරාංශෙනෙ. ඒ මෙතෙක් කතාව බොහෝවිට මෙන්න මේ විදිහයි. අර ජේස්ට මාද්දියවේදී මල්කුමාර මහත්තයගෙ පත්තරවල යන කතාවල තමයි මේ වගෙ මෙතෙක් කතා ගියේ. ඇයි එතුමා ගැහුවනෙ මල් පත්තර ගොන්නක්ම ඒ කාලෙ. කුමරි, යුවති, පඳුරි, පත්තිනි, තව තිබ්බ දේදුනු මාවත, අටවක සඳ, පතෝල මැස්ස, වැටකොලු කොස්ස, සැවැන්දරා මුල ..ඔන්න ඔය වගෙ එව්ව...කිව්වට මොකද අපිත් ඒ කාලෙ ඔව්ව කියෙව්වෙ වහ වැටිල...හෙහ්,හෙහ්,

මෙතෙක් කතාව -

ඉරුගල්නුවර නගරයේ වෙළඳ ව්‍යාපාර බොහොමයක් අයත් වන්නේ රස්පුටින් විහඟතැන්න මහතාටය. ඔහුගේ එකම දුව වන්නේ දහසය හැවිරිදි අවකලනී සංකූලදත්තාය. ඇගේ පංතියේ දක්සම සිසුවා වන්නේ ඇගේ පියාගේ සේවකයකු වන සරනේරිස්ගේ වැඩිමහල් පුත්‍රයා වන අධෝරක්ත පාරජම්බූලය. අධෝරක්ත හා ඇය අතර සෙනෙහසක් මෝදුවන අතර හිටිහැටියේ ඔහු නිවසින් අතුරුදන් වෙයි..

අද එතැන් සිට....

දැන් මම කියාගෙන ආපු කතාව ඒ කාලෙ මම අර විදිහෙ පත්තරේකට ලිව්වය කියල උපකල්පනය කලොත් ඒකෙ මෙතෙක් කතාව මම ලියන්නෙ මෙන්න මෙහෙමයි...

මෙතෙක් කතාව - 

රවී ඉතා කඩවසම් බුද්ධිමත් මෙන්ම ආචාරශීලිය. ගුරුවරියක හා විවාහ වී සිටින ඔහු වාසය කරන්නෙ ඇය උගන්වන පාසලේම පිහිටි ගුරු නිල නිවසේය. දිනක් ඇගේ වටිනා සාරි කිහිපයක් අව්වේ වනා තිබියදී රවීගේ අතපසුවීමකින් හදිසියේ වර්ෂාවකට අසුව දියබත්වේ. මින් කෝපයට පත්වන බිරිඳ ඔහු හා කිසිදු කතාබහකින් තොරවම එදින නින්දට යන්නීය. එහෙත් පසුදින ඇගේ පියාණන් හා සම්බන්ධ කටයුත්තක් උදෙසා ඇගේ මහගෙදරට යාම අත්‍යාවශ්‍ය බැවින් ඔවුහු කිසිදු කතාබහකින් තොරවම එහි යාමට පිටත් වෙති. 

අද එතැන් සිට....

"හුහ්.. පැල්වෙහෙර පුතා තමයි..එහෙමත් බැරි පුතයෙක් නෙවෙයි ඕකා..මිනිස්සුන්ට අතට කීයක් හරි එන්ට ගත්තම ලැජ්ජාව බය සැක එහෙම්මම අමතකම වෙලා යනවනෙ පුතා" අප්පච්චි එහෙම කියල ආයම දික්සඟලා පුටුවෙ ඉඳගත්ත.

දවස් කීපෙකට පස්සෙ අප්පච්චි ගිහිල්ල පැල්වෙහෙර හම්බවෙලා කෙලින්ම මෙහෙම කියල "පැල්වෙහෙර මේ වැඩේ නැවත්තුවොත් හොඳයි. තමුන් ඕන වෙලඳාමක් කරගත්තට අපට කමක් නෑ. ඒත් අපේ ගෙදර අපිට නිදහසේ කණක් ඇහිල ඉන්ට හැටියක් තියෙන්ට ඕනෙ " 

පැලා හැබැයි අපරාදෙ කියන්ට බෑ දෙමලුන්ට පොඩි සත්තමක් දාලද කොහෙද ඊට පස්සෙ සතියක් වගෙ යනකල් සද්දෙ අඩුවෙලා තිබුනලු. ඒත් ආයම කැම්බැල්ලෙ පුරුදු විදිහට පටංගෙන. අප්පච්චි කරල තියෙන්නෙ හවහිම්ම ඉස්සරහ ජනෙල් දොරවල් වහල දාල සාලෙට වෙලා ඉන්ට පුරුදු උනාලු. 

"මගේ මේ ගේ හදද්දි බාගයක් වැඩ කලේ ඔය පැල්වෙහෙරයගෙ අප්පා. නිකං නම් නෙවෙයි තමයි. මම ඌට වැඩිපුරත් එක්ක සල්ලි දුන්න. ඒත් මොනව උනත් ඌ හොඳ එකා. ඒකගෙ මනුස්සකමේ ගුණේ තියන්ට එපාය. නැත්තං මම දනී කරන දේ." අම්ම එක්ක ඔහොම දෙතුන් පාරක්ම කිව්වලු අප්පච්චි. මහ පැල්වෙහෙර ඒ කාලෙ නං දරාපු බාසෙක්.

නමසිය හතළිස් ගණංවල මුල් කාලෙ ඩී.එස්. සේනානායක මහත්තය ඇලහැර ව්‍යාපාරය ආරම්බ කරපු කාලෙ එහෙ ගෙවල් හදන්ට ගිහිල්ල තියනව ඔය පැල්වෙහෙරගෙ තාත්තා. ඒ ගිය ගමන අවුරුදු හත අටක්ම එහෙ ඉඳල එහෙන්ම පෙලවහකුත් කරගෙනම තමයි ආපහු ගමට ඇහිල්ල තියෙන්නෙ. ඒ හැබැයි ඔය පැල්වෙහෙරගෙ අම්ම නෙවෙයිලු. ඒ මුල් කසාදෙ පවුල උණ වසංගතේකිං මැරිල පලච්චට පස්සෙං පහු තමයිලු ඔය පැල්වෙහෙරගෙ අම්ම කැන්දං ආවයි කියන්නෙ මෙන්න මේ රත්තොට දිහාවෙං. රත්තොටට මාතලේ ටවුමෙං හැරිල යන්ට ඕන හැතැම්ම දොලහක් පාළහක් වගෙ.

ඉතිං වර්තමානයට ආයම ආවොත් පැලා බිස්නස් එක හෙමිහිට කරගෙන යනව. අප්පච්චි යන්තමට කලුව පාත්වෙනකොටම ඉස්සරහ දොරජනෙල් වහගෙන සාලෙට වෙලා ඉන්නව. ඔහොම අවස්ථාවලට වලට කියන්නෙ Uneasy Truce කියල. ඒ කියන්නෙ දෙපැත්තම බැරිමතැන සටන් විරාමයකට එලඹුනාය කියන එක.නිරවි යුද්ධය නැත්නම් සීතල යුද්ධය (Cold War) කියන්නෙත් ඒ වගේම තේරුමක් තියෙන වචනයක්. 1945 අවුරුද්දෙ දෙවන ලෝක මහා සංග්‍රාමය අවසන් වුනාට පස්සෙ 1991 දි සෝවියට් සංගමය බිඳවැටෙනකල් මහ බලවතුන් ඒ කිව්වෙ අමරිකාව සහ රුසියාව අතර තිබ්බෙ කෝල්ඩ් වෝ සිටුවේෂන් එකක්.

සෝවියට් දේශය බිඳ වැටීම කියනකොට නොකියම බැරි කතාවක් මතකයට ආව ඔන්න. සමාවෙලා ඒකත් අහන්නකො. ශ්‍රී කියල දවස සමාගමෙන් පළකරපු සඟරාවක් තිබුන ඒ කාලෙ. බොහෝ කාලයක් ඔය සඟරාවෙ සංස්කාරක ධුරය දරුවෙ ශ්‍රියා රත්නකාර මහත්මිය.1972 අවුරුද්දෙ හෝ 1973 අවුරුද්දෙ ඔය ශ්‍රී සඟරාවෙ පලවුනා ජීන් ඩික්සන් කියල අධිමානසික බලයෙන් අනාවැකි කියන අමරිකානු  කාන්තාව ගැන ලිපියක්. ඒ ලිපියෙ තිබුනා ඇය අනාවැකියක් පලකරල තියනවය කියල විසිවන සියවස අවසන් වීමට පෙර සෝවියට් සංගමය කැබලි වලට කැඩී යන බව. 

ඇගේ අනාවැකි බොහොමයක් වැරදිලා තියනව. ඒක ඇත්ත. ඒත් මේ අනාවැකියනම් කොහොම කිව්වද කියල මට හිතාගන්න අමාරුයි. මොකද ඒ වෙනකොට සෝවියට් සංගමය බිඳවැටීමක් ගැන හීනෙකින්වත් හිතාගන්න පුලුවන් කමක් තිබුනෙ නෑ. හැත්තෑව දශකයෙ මුල් භාගයෙ සෝවියට් දේශය එතරම් බලගතු තත්වයක තිබ්බෙ. ඇත්ත තත්වය කොහොම වෙතත් අපි හැමෝම හිතාගෙන හිට්යෙ එහෙමයි. 

හරි කොහොම හරි එහෙම අපිට වටහා ගත නොහැකි යම් යම් දෙවලුත් තියනව කියල විතරක් මම කියන්නම්.මගෙ ජීවිතය ගැනත් ඒ වගෙ හැබෑ වෙච්ච අනාවැකි කීපයක්ම කියල තියනව. යතාර්ථවාදියෙක් හැටියට මම අද්භූත බලයන් ගැන කිසිම විදිහකින් විශ්වාස කරන්නෙ නෑ. ඒත් අපිට තේරුම් ගත නොහැකි දේවල් තියෙන්න පුලුවන්. විවෘත මනසකින් (Open mind) ඕනම දෙයක් දිහා බලන එක කෝකටත් හොඳයිනෙ නැද්ද? Politicians approach every problem with an open mouth කියලත් කියනවනෙ.

හරි නිරවි යුද්ධය ශ්‍රී සඟරාව සහ ජීන් ඩික්සන් ගැන ඒ ඇති වැඩියත් එක්ක. පැල්වෙහෙර සහ අප්පච්චි අතර සීතල යුද්ධය ඔහොම සති දෙකක් විතර පැවතුනයි කියමුකො. එක දවසක ඔන්න හදිස්සියෙම පොලීසියෙං පැනල පැලාගෙ තැබෑරුමට.පැලා ඔය වැඩේ කරගෙන ගියෙ පොලීසියෙ සහයෝගය ඇතුව. ඒත් එක පාරට ඒ තත්වය වෙනස් වෙලා සාමාන්‍ය ඇඳුමෙන් සැරසුනු රාලහාමිල දෙන්නෙක් කඩේට බඩුගන්ට වගෙ ඇවිල්ල ඉඳල පැලා අරක්කු විකුණන කොට අතටම අල්ලගෙන.

පැල්වෙහෙර සාමාන්‍යයෙන් නාඳුනන මිනිස්සු කඩේ ඉන්නකොට ඔය බිස්නස් එක කරන්නෙ නෑ. මිනිහ බොහොම පරිස්සමෙං වැඩේ කරගෙන ගියේ. ඒත් එදා කරුමෙට වගෙ මිනිහට පොඩි අතපහුවීමක් උනා. පැලාව අරගෙන ගිහිල්ල උසාවි දාල දඩ ගැහුව.

ඔහොම හොර, වංචා අල්ලන්ට සිවිල්පිට එන පොලිස් කට්ටියට මේ කාලෙ කියන්නෙ උපාය දූතයො කියල.ඉතිං පැලා දඩේ ගෙවල ආවයි කියමුකො. ඇවිල්ල ටික දවසක් රහමෙර ජාවාරම නවත්තල හිටිය. එතන අපූරු වැඩේ කියන්නෙ දැන් මේ පොලීසිය පැනපු වැඩේට පැල්වෙහෙර සැකකරල තියෙන්නෙ අප්පච්චිව.

මොකද අප්පච්චි ආණ්ඩුවෙ තානාන්තරයක් කරල පැන්සන් පලච්ච මනුස්සයෙක් නිසා එතකොට රජයේ නිලදාරී ගොල්ල පොලිසිය එහෙමත් අඳුනන නිසා එකත් එකටම මේ ඔත්තුව දීල තියෙන්නෙ එහෙම නැත්තං පෙත්සමක් ගහල තියෙන්නෙ අප්පච්චිය කියලමයි මිනිහ හිතාගෙන ඉඳල තියෙන්නෙ.අනික පොලීසිය එක්ක තියෙන මිනිහගෙ සුහදතාවයත් නොසලකා හැරල පොලිසිය මේ වැඩේ කලේ ඉහලම තැනකින් කරපු බලපෑමක් හින්දය කියල පැලා කීප දෙනෙක් එක්ක කැට තියල දිවුරල කියල තිබ්බ.

මේ පෙස්සං කතාව ඇහුවම අප්පච්චිට උතුර දකුණ මාරු වුනා ඔන්න. මොකද ඒ මනුස්සය ඔය පෙස්සං ගහන එව්ව වගෙ දෙකයි පණහෙ වැඩ කරන කෙනෙක් නෙවෙයි.කාට උනත් කියන්ට තියනදේ මූණටමයි කියන්නෙ. ආය ඒකෙ දෙකක් නෑ. ඉතිං අප්පච්චි කරල තියන වැඩේ රට අඹ ලෑලි කෑල්ලකුත් හොයාගෙන කඩේට ගිහිල්ල කලු තීන්ත බෙලෙක්කෙකුයි පින්සලකුයිත් ගෙනල්ල ලිව්වලු දැන්වීම් පුවරුවක් හොඳ බෝල අකුරුවලිං.

මෙන්න මෙහෙමයි දැන්වීම……..

පෙත්සම් ලිවීම - 

ඔබගේ ඕනෑම කාරණයකට අවශ්ය පෙත්සම් ලියාදෙනු ලැබේ. ඉතා සාධාරණ අයකිරීම්. ඉස්සරහ කඩේ පැල්වෙහෙරගෙන් වැඩි විස්තර විමසන්න.

…….ඔන්න ඔහොම ලියල උන්දැ ඒ දැන්වීම් පුවරුව එල්ලුවලු ගේට්ටුවෙ.

අපේ ගේට්ටුව පහුකරගෙන උඩහ ගම්මැද්දට යන හැමෝම ඔය දැන්වීම් පුවරුව කියවල තුස්නිම්බූත වෙලා ඊලඟට අනිවාර්යයෙං පැල්වෙහෙරගෙ කඩේට ගොඩවෙලා පැලාගෙන් විස්තර අහනවලු "මොකක්ද අර බෝඩ් එකේ තේරුම?" කියල. පැලාට තද වෙච්චි පාර අන්තිමට ගමටම ඇහෙංට බෙරිහං දුන්නලු "මම දන්නෙ කොහොමද ඕයි? ලියල එල්ලපු අයගෙන්ම අහගන්නව" කියල. ඒත් කවුරුවත් අප්පච්චිගෙ හැටි දන්න හින්ද විස්තර අහන්ට ඇවිදිං නෑ.

හවස්වෙනකොට මේ කතාව ගම පුරාම පැතිරිල ගිහිල්ල පැල්වෙහෙරට වසන්ට බැරි තත්වයක් උදාවෙලා. පස්සෙ මිනිහ අප්පච්චි නිදාගන්න වෙලාව අල්ලල හෙමිහිට අම්මට කතාකරල කියල "අනේ අත්තම්මෙ මොකක්ද අර අත්ත කරල තියෙන වැඩේ? ඒක දකින දකින මනුස්සය මගෙන්නෙ අහන්නෙ. කියන්ටකො ආතට ඕන ගලවල දාන්ටය කියල" අම්මත් හා හොඳයි කියල අප්පච්චි නැඟිට්ටම කියල "දැං මදැයි ඕක ගේට්ටුවෙ එල්ලං හිටිය. ගලවල දැම්මොත් හොඳයි නේද?" කියල. ඒ පාර අප්පච්චි අම්මටත් සැල් එක දාල. "මට ඕන වෙලාවට මම ඒක ගලවන්නං . තමුං කලබල නැතුව ඉන්නවකො" කියල.

ඔය කාලෙ වෙනකොට ගෙදර හිටියෙ අම්මයි අප්පච්චියි විතරයි. අම්මගෙනුත් වැඩේ කෙරෙන්නෙ නැති බව දැනිල පහුවදා පැල්වෙහෙර අපෙ උන්දැට ටෙලිපෝන් කරල. "අනේ පුංචි අම්මෙ මේ බලන්නකො අත්තා කරල තියෙන වැඩේ.." විස්තරේ අකුරක් නෑර කියල ඒ පාර..... පැල්වෙහෙර දන්නව පවුලෙ බඩ පිස්සි වුනාට අපෙ උන්දැ යමක් කිව්වොත් අප්පච්චි අහනව කියල. "හරි හරි පුතා හෙට උදේට මම එන්නංකො බාප්පත් එක්ක" අපෙ උන්දැ එහෙම කියල පැල්වෙහෙරට. 

"ඒයි මේ බලන්ටකො අප්පච්චි කරල තියෙන වැඩේ."  මා දිහාට හැරිල කිව්ව…

"හෙහ්..ඇයි? මක් කරලද ඒ ගමන?"

"අපෙ ගේට්ටුවෙ බෝඩ් එකක් එල්ලලයි කියන්නෙ......"

"නැහ් මාරයිනෙ….. ඉතිං?" මට ඒ කතාව ඇහුවම මැරෙන්ට හිනා..

"හිනා නෙවෙයි මේකට මොකක් හරි කරන්ට ඕන නැත්තං හතර විලි ලැජ්ජහේ බෑ.."

"කරන්ට ඕන දේ ෂක් ෂුධක්ෂේ පැහැදිලියි නේ ළමයා කරන්න තියෙන්නෙ ගෙදර ගිහිල්ල පියතුමාට කරුණු පැහැදිලි කරල දීල එතුමා කූල් ඩවුන් කරල ඔය දැන්වීම් පුවරුව අයිං කරල දාන එකනෙ. වෙන අහවල් දෙයක්ද?"

"යස් ඒක හරි..ඒත් වැඩේ මම මේ සාරි හේදිල්ලක් පටන් ගත්තනෙ උදෙම්ම. ඒ හින්ද මෙහෙම කරමු. ඒ වැඩේ අද ඉවරයක් කරල දාල හෙට උදෙම්ම යමු ගෙදර මේකෙ මොකක් හරි විසඳුමක් කරන්ට. අනේ මන්ද මේ අප්පච්චිත් කරන වැඩ එක වෙලාවකට…"

ඉතිං අර ගොළු කසාය බීපු දෙන්නෙක් වගෙ අපි දෙන්න නෝ කතා නෝ සිනා මෝඩ් එකේ උදේම දොට්ට බැහැල පිටත්වුනේ ඔන්න ඔය පෙත්සම් දැන්වීම් පුවරු අර්බුදය විසඳන්ට එවුන්දලගෙ මහ ගෙදර යන්ට.

Thursday, February 18, 2016

389. පුවක් එෂැණිං - 4 - කළු කෝට් බෑය, අලි කරුණාව සහ දේවාලයේ සීසීටීවී




හිටපු ජනාදිපතිතුමා ඊයේ තම කලු කෝට් බෑයෙන් සැරසී උසාවි පැමිනියේය. 1977 අවුරුද්දේ පෙරකොරෝදයකු ලෙස දිවුරුං දුන්නාට පසු කෝට් බෑය එලියට ගත්තේ ඊයේ බැවින් කෝට් බෑය පුස් ගඳ හැමුවාට ගණන් නොගන්නා ලෙස ඔහු දෑත ඔසවා ආචාර කොට රැස්ව උන් ජනතාවගෙන් ඉල්ලා සිටියේය. 


"කොහොමත් මට දිගටම මේ කලු කෝට් බෑය පාවිච්චි කරන්ට වෙයි වගෙ කියල මට හිතෙනව. ඒ හින්ද අද ගෙදර ගිය ගමං මේක අව්වෙ දාල වේලන්ට ඕන." එතුමා ඉතා හැඟුම් බරව පැවසීය. "මම මේ කලුකෝට් එක දාගෙන ඉන්නෙ ජෙයරාජ්ට පිංසිද්ද වෙන්ට." එතුමා යලිත් හැඟීම් බරව පැවසීය.


ටං...ටිං...ටුං..........


මේ අතර වනජීවී දෙපාර්තමේන්තුව විසේස නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් කියා සිටින්නේ පංසල් ගේට්ටු ගාව අලි පැටවුං දමා යාම සම්පූර්නයෙන්ම තහනං බවකි. 


දඩුවේ උම්මාලෝක සුවාමීන් වහන්සේ විසේස ප්‍රකාසයක් කරමින් ටමං වහංසේගේ පංසලට දිනපතා සොපිං බෑග්වල දමාගත් සුට්ටං අලි පැටවුන් හිතවත් දායක මහතුං විසිං රැගෙන විත් දමා යන බවද තමං වහංසේ බොහෝ අලි පැටවුං ගනනක් පංසල අතුගාන ඉදලෙං ගසා පන්නා දැමූ නමුත් එක් හුරතල් අලි පැටවෙකුට ආසා හිතී කවා පොවා ආදරෙං ඇතිකල බවත් දැං ඒ වෙනුවෙං තමං වහංසේ අත් අඩංගුවට ගන්නට යන බවත් පැවසුවෝය.

මුදල් අයකොට බන දෙසීමෙන් තමං වහංසේ උපයාගත් විසාල මුදල් සම්බාරය අලි පැටවාට කිරි දීමට වැයවූ බැවිං පහුගිය මාස තුනක් තිස්සේ වැඩ වාසය කරනුයේ සිවුරක් ගැනීමට පවා මුදල් නොමැතිව අඳනය පිටිං බවත් එනිසා පුංචි රුපියල් දහයක මුදලක් පරිත්තියාග කොට අලි දඩය ගෙවීමට ආදාර කොට සඟටොප් සුවය පාර්තනා කරගන්නා ලෙසද එටුමෝ කාරුණිකව බුද්දාලම්බන ප්‍රීතියෙං ඔද වැඩුනු බවුද්ද මහෝපාසිකාවංගෙං ඉල්ලා සිටියෝය.තමං පමනක් නොව මුගලං රහතුං වහංසේද එලෙසම කැලනිතිස්ස රහතං වහංසේද මෙසේ අලි පැටවුං හදාගත්බවද උං වහංසේ පැවසූවෝය.

ගොම්මංපිල මහතාට චන්ද කෙරුවාව කිරීමට රුපියල් සීය බැගිං ආදාර දුන්නානං තමංට අලි දඩය ගෙවීමට රුපියල් දහයක් දීම බවුද්දයින්ට අපහසුවක් නොවන බවද එතුමෝ මතක් කලෝය. එසේම බුදු හාමුදුරුවන්ද නාලාගිරි ඇතා, මුචලින්ද නාග රාජයා ඇතුලු බොහෝ සතුං සුරතලයට ඇතිකල බව බුද්ද චරිතයෙහි සඳහං වන බවද තමං වහංසේ කලේ ඒ සිරිත දිගටම පවත්වාගෙන යාම බවද එතුමෝ තව දුරටත් පැහැදිලි කලෝය.

මේ අතර නිවේදනයක් නිකුත් කරන සත්ව ප්‍රේමියෝ සංවිදානය පවසන්නේ උම්මාලෝක හිමියන් බලවත් සත්ව ප්‍රේමියෙක් බැවිං තමංට අනවස්සිය සියලු බල්ලං සහ බලලුං එතුමාගේ පංසල් ගේට්ටුව අසලට ගෙන ගොස් දමන්නට කිසිදු අවහිරයක් නැති බවකි.


ටං...ටිං...ටුං..........


සීනිගම දේවාලයේ පිංකැටය හොරු බිඳ ඇති බව මේ අතර එහි ප්‍රදාන කපු මහතා පැවසීය. තමං මේ පිළිබඳව දෙවියන්ට පැමිණිළි කල විට "තොපි කොහොමත් ඕකෙ තියන සල්ලි පිල්ලි ගහන එකේ හොරු බින්දට මට පාංද?" යනුවෙන් දෙවියං උදහස්ව වදාල බව කපු මහතා තව දුරටත් පැවසීය. 


එසේම "මට මේ දවස්වල ඔය හොරු අල්ලංට වෙලාවක් නෑ. හෙට අනිද්ද ටුවෙන්ටි ටුවෙන්ටි වර්ල්ඩ් කප් එක එනව ඒක බලන්ට තියනව. අනික අර ඒකාබද්ද විපස්සෙ පොල් ගහපු වැඩේ ගැන හොයල බලන්ට තියනව. ඒ හින්ද හොඳ සීසීටීවී කැමරා හත අටක් ගෙනල්ල පිං කැටේට පෝකස් කරල හයි කොරාපිය" යනුවෙන් දෙවියං උපදෙස් දුන් බවත් කපු මහතා ප්‍රකාස කලේය. 


එපමනක් නොව දිවිය ලෝකය පුරාද මේ දිනවල සීසීටීවී කැමරා සවිකරගෙන යන බවද දෙවියං පැවසූ බවද කපුවා සඳහන් කලේය.එසේම දේවාලයේ පිංකැට කැඩූ හොරුං අල්ලා දඬුවං දීමට දෙයියංට බැරිවුනාට තම බඩු බාන්ඩ සොරාගත් සොරුංට පලිගසා මිරිස් අඹරන බැතිමතුං විචිකිච්චාවක් කිසිසේත්ම ඇතිකරගත යුතු නැති බවද දේවාල බූමියෙං පිට සිදුවන හොරකං ඇල්ලීම සහ හොරුංට දඬුවං දීම දෙය්යං විසිං දිගටම කරගෙන යන බවද කපු මහතා තවදුරටත් කියා සිටියේය.


ටං...ටිං...ටුං..........

Monday, February 15, 2016

388. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 27 - රාළහාමි, ගුණදාස, ඔගස්ටින් සමඟ මෑන් මහත්තයාගේ කථා.


ගිරිතලේ හෝටලය

"අන්න හරි ඔය විසිතුනේ ගෙදර හිටියෙ බම්බාව ( බම්බාව තියෙන්නෙ ගලේවෙල කිට්ටුව ) පැත්තෙං ආපු කට්ටියක්.ඒ පවුලෙ එක ඉලන්දාරියයි හිටියෙ. ඒ වෙනකොට මිනිහට අවුරුදු දහ අටක් වගෙ ඇති. මගේ වයසම තමයි."

"ඉතිං?" 

"මිනිහ ඔය නුවර දිහාවෙ සුද්දෙක් ගාව වැඩකරල කාර් එලවන්ට ලයිසන් එහෙමත් තිබ්බ. ඩී.එස්. මහත්තය ආපු දවසක ඒ කොල්ලගෙ තාත්ත කොල්ල ගැන විස්තර කියල තිබ්බ. පස්සෙ කොහොම හරි ඩී.එස්. මහත්තයගෙ පොල් වත්තක් තිබ්බලු ඒ කාලෙ වෙන්නප්පුව පැත්තෙ. ඔය වත්ත බලාගන්ට මේ කොල්ලව ඩී.එස්. මහත්තය එක්කගෙන ගියා. ඩී.එස්. මහත්තයගෙ තිබ්බ කළුපාට හම්බර් කාර් එකක්. ඔය කොලුව දෙපාරක්ද කොහෙද ඔය කාරෙක එළවගෙන ඇමතිතුමා එක්ක මෙහෙත් ආව. ඒ කාලෙ එතුමා අගමැති වෙලා නෑ. කෘෂිකර්ම ඇමති."

අතීත යටගියාව පිළිබඳ තොරතුරු සෙවීමට මගේ ඇත්තේ නොතිත් ආශාවකි. එළෙසම එසේ ඇසූ හෝ කියවූ අතීත තොරතුරු ඔස්සේ ඒ යුගයට පිවිසීමට මට ගතවනුයේ අසුරු සැණකි.

අනුරාධපුර අභයගිරි ව්‍යාපෘතියෙහි සේවය කල සමයෙහි මගේ මේ නුහුගුණාත්මක භාවය මටම හිරිහැරයක්වන තරමට වර්ධනය විය. එහෙත් භාග්‍යයකට හෝ අභාග්යයකට අනුරාධපුරය හැරගිය ඉක්බිති යලි එවන් දරුණු තත්වයක් උද්ගත නොවීය.

ඩී.එස්.සේනානායක මහතා තම කළුපැහැ හම්බර් රියේ ඉදිරිපස අසුනේ දිගාවී හිස බැඳි සුම්බරය ගලවා අතටගෙන හිස නමා ආචාර කොට ගෞරව පුරස්පරව මාර්ගයෙන් ඉවත්වන ගැමියන්ට අතවනා ආචාර කරමින් ගම්මණ්ඩිය හරහා ගමන් කරනු මසිතෙහි ඇඳී යාමට ගතවූයේ නිමේශයකි.

තමනට ඉඩම් ලබාදී දිවිපෙවෙත සරු කරනුවස් දිවා රෑ වෙහෙසෙන මෙවන් උතුමකුගේ රියදුරු ලෙස සේවය කිරීමට පමණ භාග්‍යවත්වූ තම අසල්වාසී කොළු ගැටයා කෙරෙහි මේ ගැමියන් තුල වූයේ ඊර්ෂ්‍යාවක්ද නැතහොත් ගෞරවයක්ද? දශක දෙකකට ආසන්න කාලයක් ගැමියන් හා බොහෝ සුහදව ඇසුරුකරමින් රැකියාව කල මගේ අත්දැකීම් අනුව බොහෝවිට ඒ ඉහතකී මනෝභාවයන් දෙකෙහිම අඩු වැඩි සම්මිශ්‍රණයක් විය යුතුය.

"රාළහාමි..ඔය කොලු ගැටයගෙ නම මොකක්ද?"

"හෙහ්..හෙහ්..ඒකගෙ නම ඇවිල්ල සුවාරිස්"

"ඉතිං පස්සෙ මොකද මනුස්සයට වුනේ?"

"ඒ කාලෙම වගෙ ඒ ඉලන්දාරිය උංගෙ ගම් පලාතෙන්ම කසාදයකුත් කරගත්ත. ඒත් මෙහෙ ඇවිල්ල දවස් දෙකතුනක් ඉඳල දෙන්නම ගියා ආපහු වෙන්නප්පු"

"පස්සෙ? "

"පස්සෙ ඇමතිතුමා පස්සෙ අගමැතිවුනානෙ. හෙහ්..අපිත් ගියා එතුමා දිවුරුම් දෙන උත්සවේ බලන්ට.."

"නෑ? "

"ඇයි මහත්තයට විස්වාස නැද්ද?"

"නෑ...නෑ..අනේ එහෙම එකක් නෙවෙයි..මම අර පුරුද්දට වගෙ කිව්වෙ…. නැතුව අවිස්වාස කරල එහෙම නෙවෙයි."

"ඒ කාලෙ තිබ්බෙ ප්‍රයිවට් බස් කොම්පැනි. මාතලේ ඉඳල නාවුල හරහා දියබෙදුමට යනකල් බස් දාල තිබ්බෙ මෑන් මහත්තය."

ඒ මම මෑන් මහත්තය ගැන ඉස්සොරෝම ඇහුවමයි.

"මෑන් මහත්තය කියන්නෙ සුද්දෙක් මහත්තය. උන්නැහැ මම හිතන්නෙ කොළඹ ඔය මොකක් හරි ලොකු කොම්පැණියක හොඳ රස්සාවක් කරපු කෙනෙක්. මට මතක විදිහට වෝකර්ස්ද කොහෙද... එහෙම නැත්තං ෆ්‍රොයිඩන්බර්ග්.."

"හෙහ්, රාළහාමිගෙ මතකය නියමයිනෙ."

"හෙහ්..පොඩි කාලෙ ඉඳලම මට ඕනම දෙයක් බොහොම ලේසියෙන් මතක හිටිනව මහත්තය."

ඔය වෙනකොට මට අපෙ උන්දැ මුලිච්චි වෙලා එහෙම නෑ. පස්සෙ කසාද බැඳපු කිට්ටුවම වගෙ දෙන්නත් එක්ක උන්දලගෙ ගෙදර යද්දි මම දැක්ක පාර අයිනෙම ලොකු කන්දක් මුදුනෙ තිබ්බ මහ විසාල ගල් බංගලාවක්.

"කාගෙද මේ මහ විසාල ගේ?" මම ඇහුව.

"ආ..ඕකෙ දැං ඉන්නෙ නං බර්ගර් ජෝඩුවක්. ඒත් ඕක හදවල තියෙන්නෙ මෑන් මහත්තය කියල සුද්දෙක්."

"නැහ්? මෑන් මහත්තය? "

"ඇයි? ඔයා දන්නවද මෑන් මහත්තය?"

"මොකද අනේ මම නොදන්නෙ? ඔය බස් කොම්පැණිවලින් බස් දුවපු කාලෙ මාතලේ දියබෙදුම දුවල තියෙන්නෙ ඔය මෑන් මහත්තයගෙ බස්නෙ" මම ගාණකට නොගෙන කියල දැම්ම.

"ඈ?.... මෙයත් නොදන්න අටමඟලක් නෑනෙ"

ඔන්න ආයෙම රාළහාමි...............

"ඉතිං ඔය මෑන් මහත්තය නොමිලේ බස් දුන්න එදා දිවුරුම් දීමේ උත්සවය බලන්ට කොළඹ යන අයට. අන්න ඒකක තමයි මමත් ගියේ. මේ ගමෙත් සෑහෙන දෙනෙක් ගියා."

"ඉතිං රාළහාමි අර සුවාරිස් ගැන මොකක්ද කතාවක් කියාගෙන ආව නේද?"

සෑහෙන්න කලුවරත් වැටිල හින්ද මට ඕන කලේ පුලුවං විජහට ගෙදර යන්ට. ඩී.එස්.මහත්තයගෙ විස්තර ඇහුව වගෙ නෙවෙයි මඟදි අල්ලිස් මහත්තයෙක් එහෙම මුලිච්චි උනොත්.  "අනේ සොරි බොස් මේ ඩී.එස්.මහත්තය ගැන අර රාළහාමිහෙන් විස්තර අහන්ට ගිහිල්ල සුට්ටක් වගෙ රෑවුනා. අදට සමාවක් දෙන්ට හොඳයි" මොකෝ එහෙම කියන්ට කියලය ආය? දෙයි හෝස් පයිප්පෙං කොන්ද හරහට දෙබේයි ගාල

අලි කිව්වම තව පොඩි කතාවක් මතක් වුනා ඔන්න.

මේකත් මේ මම අත්තනකඩවල වැඩ කරන කාලෙ වෙච්චි වැඩක්.ඒ කාලෙ අපෙ හිටිය ජල පාලකල කියල කට්ටියක්. එවුංට තිබ්බ රාජකාරිය මුර ක්‍රමය අනුව ඒ ඒ කෙත් ඇලට නියමිත වෙලාවට වතුර බෙදාහරින එක. වතුර බෙදාහරිනව කිව්වෙ නියමිත වෙලාවට ඇලේ දොරටුව ඇරල ඇලට වතුර නිකුත් කරන එක.

වතුර හිඟ කාලෙට තමයි ඔය මුර ක්‍රමය ක්‍රියාත්මක වෙන්නෙ. ඒ ඒ කෙත් ඇළට අහවල් වෙලාවෙ ඉඳල අහවල් වෙලාවට ජලය නිකුත් කරනවයි කියල අපි සතියෙ මුල රැස්වීමක් තියල තීරණය කරනව. ඒකට ගොවි සංවිධානයෙ සභාපති, ලේකම්, එතකොට කෙත් ඇළ නායක වගෙ කට්ටිය ඔක්කොම සහභාගි වෙනව.වතුර හිඟය බොහොම දරුණු උනහම අපිට රෑ තිස්සෙ සමහර වෙලාවට ඔය වතුර බෙදිල්ල හරියට ක්‍රියාත්මක වෙනවද කියල බලන්ට යන්ට වෙනව. රෑ නිදි මරන එක ටිකක්‍ අමාරුවුනත් ඒකත් එක අතකින් බැලුවම මාර ආතල්.

අපි සාමාන්‍යයෙන් ඔය රෑ මුර වතුර බෙදිල්ල අධීක්ෂණය කරන්ට යද්දි මත්පැන් පානය කරන්නෙ නෑ. මත්පැන් පානය කලාම එකක් නිදිමතයි අනික ඇලර්ට් එකේ ඉන්ට අමාරුයි. ඕකට නියම අනුපානය ඇවිල්ල මලක්. "මලක සුවඳ සිව් සිය ගව් දැනේයා" කියන්නෙ ඉතිං නිකමටයැ.. හා නැද්ද මං අහන්නෙ? ඩම් දෙක තුන පෙණහළු පුරා ඇද්දම ආයෙ මොනවද ආතල් බේරෙන්නෙ කං දෙකෙං... කං දෙකෙං...ඔය කියන කියන එව්වට හිනාවෙන එක තමයි තියෙන්නෙ.

අනික ඇයි යකෝ එක අතකට බැලුවම මේ හම්බවෙන වතුර ඩිංග අල්ලපු කුඹුර වැඩ කරන එක්කො තමංගෙම මස්සිනා නැත්තං ඥාති සහෝදරය එක්ක සමගියෙං බෙදාගන්ට මේ වලහැඩියංට බැරිනං අපි මොකටද මේ නිදි මරාගෙන් උං හින්ද නැහෙන්නෙ? 


"මහත්තය දාහතේ ඇළේ ඉබ්බ කඩල උං අපිට එන වතුර මුරේ හොරෙං අරගෙන"… සුමනයයි මායි හිනාවෙනව..."හෙහ්..හෙහ්...හෙහ්"..සුමනය කියන්නෙ මගෙ අතිජාත මිත්‍රය…"දැං ඔය කට්ටිය මොන ඇළේද?" සුමනෙ අහනව "අපි පහළවේ ඇළේ"…සුමනයයි මායි ආයෙම හිනාවෙනව. " හෙහ්,හෙහ්,හෙහ්," 


පහුවදා අපේ බොස් ඒ කිව්වෙ වාරිමාර්ග ඉංජිනේරු තුමා ගිහිල්ල තියනව ඔය පැත්තෙ රවුමක්. ඒ පාර මිනිස්සු ජීප් එක වට කරගෙන වතුර ප්‍රශ්න කියන්ට ගත්තලු. 

"ඇයි මම ඊයෙ රෑ අපේ අර මහත්තුරු දෙන්න එව්වනෙ ඔය ප්‍රශ්න ගැන කටයුතු කරන්ට. ඒ ගොල්ල ආවෙ නැද්ද?"


"ආව ..ආව..මොකද ආවෙ නැත්තෙ? ඔය ආවෙ.."

"එතකොට?"

"ඒ දෙන්න ඇවිල්ල හිනාවෙවී ඉඳල ඔය ආපහු ගියේ.."

"ඈ..ඒකත් එහෙමද?"

නෑ ඇත්තම කිව්වොත් එක අතකට නරුම ක්‍රියාමාර්ගයක් විදිහට පෙනුනත් ඔහොම නැතුවත් බෑ. ඔය වෙලාවෙ ගොවියො ඉන්නෙ ඉපදෙනව මැරෙනව පේන්නෙ නැති සයිස් එකේ. එකාතකට ඒකට ඒ මිනිස්සුන්ට දොස් කියන්නත් බෑ. බැංකු ණය අරගෙන තෙල් බේත් පොහොර ගහල යම්තමට පැළ ගොයම මතුවෙන එහෙමත් නැත්තං කිරි වදින ගොයම මැරෙනව කාටද බලා ඉන්ට පුලුවං? ඒ වෙලාවට මිනිස්සු යක්කු වෙනව. 

අනික අතට අපි කියල මොනව කරන්ටද? බලෙම්ම නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්ට ගිහිල්ල උදළු පාරක් ඔලුවට පතබෑවුනොත් ආය කාට කියන්ටද? මොකද ඔය වෙනකොට ගොවි මහත්තුරු බහුතරයක් ඉන්නෙ හොඳ සිහියෙං නෙවෙයි. මලක් දෙකක් ගහපු අය ගැන නං බයක් නෑ. උන්දැල ඔය ආතල් එකේ පෝල් බටයක් උඩ වාඩිවෙලා ඉඳීවි. (පෝල් බට කියන්නෙ කුඹුරු වලට වතුර බෙදන බට වලට) සුදුවා (සුදුවා කියන්නෙ කසිප්පු) ගහපු එවුං ඉන්නෙ නිකං නාලාගිරියො වගෙ. උංගෙං තමයි ටිකක් ප්‍රවේසං වෙන්ට ඕන.

ඉතිං ජලපාලකල ගැනනෙ කියන්ට ගත්තෙ. අපෙ හිටපු එක ජල පාලකයෙක් ටිකක් එක විදිහක්. අර නාහෙට නාහන මොඩල් කියන්නෙ අන්න ඒ ජාතියෙ. අපරාදෙ කියන්ට බෑ මා එක්ක නම් හරිම හොඳයි. මගෙ මඟුල් ගෙදර එහෙමත් ආව. දියබෙදුම (ඇලහැර අමුණෙං පටං ගන්න ඇලහැර-මින්නේරිය යෝධ ඇලෙන් ගිරිතලේ සහ මින්නේරිය වැව් දෙකටම වතුර දෙනව. දියබෙදුමෙදි තමයි යෝධ ඇල දෙපැත්තට බෙදිල වැව් දෙකට යන්නෙ. ඒ දෙකට කියන්නෙ මින්නේරිය පෝෂක ඇළ සහ ගිරිතලේ පෝෂක ඇළ කියල...Minneriya Feeder Canal & Giritale Feeder Canal) දියබෙදුම හන්දිය ආසන්නයේම තියෙන ඒ ඒ ඇළවල් දෙකට වතුර බෙදන නිර්මිතයට කියන්නෙ Diyabeduma Bi-furcation Structure කියල.

ඉතිං මම අර කියපු ජල පාලක (අපි මිනිහට කියමුකො ඔගස්ටින් කියල) ඔගස්ටින්ගෙ යාලුවො සෑහෙන්න හිටිය ඔය දියබෙදුම හන්දියෙ ත්‍රී වීල් ඩ්‍රයිවර්ල. ඔවුං එක්ක ඔය මනුස්සය නිතරම වගෙ සැට් වෙනව. බොහෝවිට එවුං කරනව කියන්නෙ බෝතල් හතර පහක් දාගෙන හත් අට දෙනෙක් සෙට් වෙලා ත්‍රී වීල් තුනක විතර යනව ගිරිතලේ වැව් පිටියට ගිහිල්ල ආතල් එකත් අරගෙන රෑපානෙ සිංදුවකුත් කියාගෙන ආපහු එනව. දියබෙදුම හංදියෙ ඉඳල ගිරිතලේට තියෙන්නෙ දුර කිලෝ මීටර් 15 විතර. ත්‍රී වීලර් එකේ උපරිම පැය බාගෙ ගමන.




ඔන්න ඉතිං අලිකතාව ඔගස්ටියගෙ වචන වලින්ම මෙහෙමයි...ඕකා ඔය කතාව මා දැක්කිං කිව්වෙත් ඔය ඉහකුළුවැව දිහාවෙ නුගගහක් යට ඉඳගෙන දේශීය නිෂ්පාදන පොඩ්ඩක් ගන්න අතරෙ. (වියාචනයයි - වෙනත් කිසිදු පරමාර්ථයක් උදෙසා නොව හුදෙක් දේශීය ගෘහස්ථ කර්මාන්ත සඳහා දිරිගැන්වීමක් වශයෙන්ම පමණකි)

"මේ පහුගිය හෙනහුරාද මහත්තය මේක වුනේ. එදා කොහොමහරි සෙට් වුනේ අපි හතර දෙනයි. ත්‍රී විල් එක දෙයියගෙ..මහත්තය දන්නව නේද දෙයිය."

"මම දන්නව බං...ඉතිං?"

"බෝතල් අපි අරගෙන ගියා තුනක්ද කොහෙද..කොහොම හරි දෙකක් බිව්වෙත් නෑ. හොඳ ගණං..දෙයියටත් ටිකක වැඩියි වගෙ...ඒත් කොහොම හරි ඔන්න අපි ආපහු එන්ට පිටත් වුනාය කියමුකො. අනික එවුං නං ඔය බැරි මරගාතෙ සිංදු කෑලි දෙක තුනක් කියන්ට තැටමුව. බොරු කියන්නෙ මොකටද මහත්තය මට නං ආය නෑ කට කපල නින්ද ගියා. එක පාරට මට ඇහැරුනෙ..ඕං අලිය කියල මා ගාව හිටපු සුද්ද කෑගහනකොට. ඒ එක්කම ත්‍රී වීල් එක කොන්ඩෑරුම් දෙකක් ගහල පාර පල්ලෙහට පෙරලුනා." 

සුට්ටං පැහැදිලි කිරීමක් ඕමනයි මේ අවස්තාවෙ. ඒ කියන්නෙ ඔය දියබෙදුම - ගිරිතලේ පාර දෙපැත්ත තද වැස්සට යට වෙනව. මොකද ඔය හරිය කියන්නෙ ගිරිතලේ වැව ඉහත්තාව. ඒ හින්ද ඔය අදාල පාර ඒ කිව්වෙ දියබෙදුම - ගිරිතලේ පාර හදල තියෙන්නෙ සාමාන්‍ය පොළව මට්ටමට අඩි හත අටක් වගෙ පස් පුරවල ඒ මත්තෙ. එතකොට දරුණු වර්ෂා කාලෙක දෙපැත්ත වතුරෙං යට උනත් පාරෙ ගමනාගමනයට බාධාවක් නෑ.ඉතිං අර ඔගස්ටියගෙ වීල්ලෙක කොණ්ඩෑරුං දෙකක් ගහල පෙරලුනෙ ඕං ඔය පාරෙ බෑවුමෙං පල්ලෙහාට. 

හරි ආයෙම ඔගස්ටියගෙ වොයිස් එක……

"මහත්තය දන්නවනෙ ඔය හරිය ගන සැරේට තණකොල. ඒ හින්ද මොකවත් අතුරු ආන්තරාවක් එහෙම උනේ නෑ. වීල් එකෙ පොඩ්ඩක් එහෙ මෙහෙ ඇදවෙලා එතකොට කට්ටියගෙ නළල් එහෙ මෙහෙ වැදිල තඩිස්සි වෙලා අතපය යංතං වගෙ තුවාල වෙලා එච්චරයි. කට්ටිය බැරි මරගාතෙ නැඟිටල බැලුව අලිය පන්නං එනවදෝ කියල. ඔහෙ ඇති අලියෙක් නෑ.ඒ පාර සුද්දගෙං ඇහුව කොහෙද බොල උඹ අලියෙක් දැක්කෙ? කියල. මේ වල් ඌරා කියාපි අනේ බං මට නින්ද ගිහිල්ල හිටියෙ. මම හීනෙන්ද කොහෙද අලියෙක් දැක්කෙ කියල. අම්මාපල්ල මහත්තයා කිව්වට විස්වාස කරන්ට මේ දවස්වල මගෙ අත මිට බොහොම හිඟයි. නැත්තං ඒ වෙලාවෙමයි මං ඕකගෙ කුළල මිරිකන්නෙ"

"එහ්? ඉතිං බං සුද්දගෙ කුළල මිරිකිල්ලෙයි උඹෙ අත මිට හිඟවිල්ලෙයි මොකක්ද තියෙන සම්බන්දෙ?"

" මහත්තය දන්නෙ නෑනෙ..සුද්ද කියන්න මගෙ නැන්දගෙ පුතා.."

"ඉතිං?"

"ඉතිං ඕකගෙ අතේ සතපහක් නෑ කොයිම වෙලාවකවත්. හරි හමං රස්සාවකුත් නෑ. අපේ ගෙදර ඉස්සරහ කාමරේ තමයි ඉන්නෙ."

"ඉතිං බං? තවම මට තේරුනේ නෑනෙ…"

"මම කිව්වෙ මහත්තය ඔය මුස්පේන්තුවගෙ කුළල මිරිකුවානං එහෙම උගෙ මළගම කරන්ට වෙන්නෙත් මගේ වියදමෙං..අන්න ඒ ගැන හිතලයි මම එදා නිකා හිටියෙ...අම්මපල්ල මට වෙලාවට මහත්තය මතක් නොවුනු හැටි.."

"ඒ මොකෝ? මගෙත් කුළල මිරිකන්ටද? "

"හෙහ්,හෙහ්, ඔන්න කිව්ව එකක්..කුළල මිරිකන්ට නෙවෙයි එහෙමනම් මම මහත්තයගෙං අතමාරුවක් වත් කරගෙන මලගමේ කටයුතු කරන්ට බැරිය කියල හිතල ඕකෙගෙ කුළල මිරිකන එක මිරිකනවාමයි."

මළගෙවල් ගැන ඔය වගෙම තව කතාවක් තියනව..හුහ්..පොළියට සල්ලි අරගෙන හරි වැදගත් විදිහට මළගෙයක් කරන්න බැරිනං මළගෙවල් නොකර ඉන්න ඕන..ඒ කතාවත් පස්සට හොඳද?

"හරි හරි බං දැං ඒ මගෙං ණය ගැනිල්ලෙං කාරියක් නෑ..අර කතාව කියල ඉවරයක් කරපංකො.."

"ඉතිං අපි කට්ටිය ඔන්න බැරි බැරි ගාතෙ කණ්ඩිය දිගේ උඩහට වීල් එක තල්ලු කරල පාරට ගත්ත. අරගෙන ඔන්න ආයම නැගල දියබෙදුමෙ එන්ට පිටත් උනාය කියමුකො. කොහොම හරි ඔය සීන් එක උනේ මහත්තය දන්නවනෙ අර රත්නායක ඉස්කෝලෙ. අන්න ඊට පොඩ්ඩක් එහා. එතන ඉඳල ඕනනං දියබෙදුම හන්දියට විනාඩි අටක් නැත්තං දහයක් යයි. ඉතිං ඔන්න අපි එනවා එනවා..ඉවරයක් නෑ...අතේ පයේ අමාරුව අස්සෙ උනත් කට්ටියටම ආය නින්ද ගියා. මට කොහොමත් සැරින් සරේ ඇහැරුනා..දෙයියා පරිස්සමෙං පුතා..එහෙම ඩ්‍රයිවර්ට කියල මම ඇහැරල ඉන්ට ට්‍රයි කලා..මොන?"

"ඔය වෙලාවට ඔහොම තමයි. අනික හීතල හුළඟනෙ"

"මෙච්චර දුර වෙන්නෙ කොහොමද බං දියබෙදුම? එක පාරක් දෙයිය කියනව මට යන්තමට වගෙ මතකයි. ආයම ඔන්න නින්ද ගියා. මම උඩ ගිහිල්ල ඇහැරුනෙ එක පාරට දෙයිය කෑගැහුවම...මේ මොනවද බං මෙච්චර මේ ලයිට් එළි ගොඩක්? දියබෙදුමෙ කොහෙද මෙහෙම ලයිට් එළි? මොන ලයිට්ද බං? මම එලියට ඔලුව දාල බැලුව. ඇත්ත නේන්නං ඈත පේනව ලයිට් එළි මහ ගොඩක්..මේ මොනවද මේ?..හුටා එතකොටයි මට වැඩේ මීටර් උනේ...යකෝ මේ ගිරිතලේ හෝටලේ නේද? මළ කෙලියයි අපි ආපහු ඇවිල්ල නේද?"

"හෙහ්..හෙහ්..ඒ කියන්නෙ බීපු මරගාතෙ උඹල පෙරලිච්ච වීල් එක ආපහු පාරට තල්ලු කරල තියෙන්නෙ ආපහු ආපු පැත්තටම හරවල. ඒ කරල නැග්ග. ඒ පැත්තටම කෙලගෙන ආව....හෙහ්,හෙහ්, "

"අයියෝ..ඒකනෙ මහත්තය කියන්නෙ..කියල වැඩක් නෑ..හතර විලි ලැජ්ජාවයි...හෙහ්,හෙහ්,"

"ඉතිං? ඒ පාර ආපහු දියබෙදුමට ආවා?"

"මොන? ....දෙයිය කියපි ආපහු ආයම යන්ට පැට්‍රල් නෑය කියල. එකෙක් ගාවවත් අතේ සල්ලිත් නෑ.ඔය රෑ ගෙවල් වලට ගිහෑකිය කීයක්වත් ඉල්ල ගන්ට වත්. ඒ පාර ගිරිතලේ වැව් පිටියෙ ගහක් යට වීල් එක නතර කරල කට්ටියම පුලු පුලුවං විදිහට වීල් එකේම නිදාගත්ත. ඒ කරල උදේ දෙයියගෙ මස්සිනා ඉන්නව ගිරිතලේ ආයුර්වේදෙ ගාව . උගෙං සල්ලි ඉල්ලගෙන පෙට්‍රල් ගහගෙන ආපහු ආවෙ.."

"මදැයි වෙච්චි දෙයක් නැද්ද?"

තව සෝක් වල් අලි එලවන කතාවක් තියනව...ඔය තැපැල් මාර්ගික උපාධි පාඨමාලා තියෙන්නෙ. අන්න ඒ වගෙ. එහෙම කිව්වට තැපැල් මාර්ගයෙන් වල් අලි එළවනව එහෙම නෙවෙයි හොඳද? මෙතන වෙන්නෙ දුරකථන ආධාරයෙන් වල් අලි එළවීමක්..ඒ කතාවත් පස්සට හොඳද? 

ඒ කාලෙ නං මම ඔය පස්සෙ කියන්නං කියන කතා ගණං තියාගෙන ඉඳල මට මතක් කරන්ට Prompter කෙනෙක් මම පත් කරල හිටිය. ඒ තමයි අපේ ගරු කටයුතු රූ නෝනා මහත්මිය. රූ සිරිනි කියල වියුණුවක් එහෙමත් ලිව්වනෙ ඒ ඇත්ති. ඒත් ඕල් ඔෆ් සඩ්න් නෝ හෑන්ඩ් කම් ඕ ගෝ උනා එතුමිය. ඒ කිව්වෙ ආ ගිය අතක් නැති වුනා. වෙරි සෑඩ් නෝ?

හරි ආයම යමු රාළහාමිගෙ කතාවට.....

"ඉතිං ඔය මෑන් මහත්තය නොමිලේ බස් දුන්න එදා දිවුරුම් දීමේ උත්සවය බලන්ට කොළඹ යන අයට. අන්න ඒකක තමයි මමත් ගියේ. මේ ගමෙත් සෑහෙන දෙනෙක් ගියා."

"ඉතිං රාළහාමි අර සුවාරිස් ගැන මොකක්ද කතාවක් කියාගෙන ආව නේද?"

සෑහෙන්න කලුවරත් වැටිල හින්ද මට ඕන කලේ පුලුවං විජහට ගෙදර යන්ට. ඩී.එස්.මහත්තයගෙ විස්තර ඇහුව වගෙ නෙවෙයි මඟදි අල්ලිස් මහත්තයෙක් එහෙම මුලිච්චි උනොත්. "අනේ සොරි බොස් මේ ඩී.එස්.මහත්තය ගැන අර රාළහාමිහෙන් විස්තර අහන්ට ගිහිල්ල සුට්ටක් වගෙ රෑවුනා. අදට සමාවක් දෙන්ට හොඳයි" මොකෝ එහෙම කියන්ටය ආය? දෙයි හෝස් පයිප්පෙං කොන්ද හරහට දෙබේයි ගාල

"හරි හරි ඉතිං සුවාරිස් දිගටම වෙන්නප්පුවෙ හිටිය පොල් වත්ත බලාගෙන. මම හිතන්නෙ අගමැති උනාට පස්සෙනං ඩ්‍රයිවර් වැඩේ කරන්ට උනේ නැතුව ඇති. නමසිය පනස් එකේද කොහෙද අගමැතිතුමා මැරුනනෙ"

"පණස්දෙකේ ..අස්සය පිටිං වැටිලනෙ.."

"අන්න හරි..ඉතිං ඊට අවුරුද්දකට වගෙ පස්සෙ සුවාරිස් ආපහු ගමේ ආව...අවුරුදු දහයක විතර පොඩි එකෙකුත් එක්කගෙන."

"එතකොට පවුල? "

"පවුල ආවෙ නෑ මහත්තය..අහපු එවුංට සුවාරිස් කිව්වෙ ඒකි එහෙදි මලා කියල. ඇත්තද බොරුද නම් මන්ද. ඕක එක විදිහක මනුස්සය හින්ද කවුරුත් වැඩිපුර හාරාවුස්සන්ට ගියේ නෑ."

"ඉතිං?"

"ඉතිං ආය මොනවද? ඔච්චරයි කතාව" රාළහාමි මහ හඬින් සිනාසුණේය. "මහත්තයට පුලුවන් මම හිතන්නෙ ඒ පොඩි එකා කවුද කියල හිතාගන්ට."

ඒ වනවිට රාළහාමි පවසන කුඩා දරුවා කවුද යන්න මට රහසක් නොවීය. 

"හෙහ්..මම දන්නව...මම ඔය ගැන කීප දවසක් රාළහාමිගෙන් අහන්ටත් හදල ආය ඕන නෑ කියල හිතුන...හෙහ්,හෙහ්,"

කඩ මණ්ඩියේ එක් කෙළවරක කුඩා සිල්ලර කඩයක් පවත්වාගෙන ගිය ගුණදාසගේ ඝණව වැඩුනු විශාල උඩු රැවුළ සහ කාළවර්ණ දේහය මුල් වරට දකින්නෙකු තුල චකිතයක් ජනිත කලද තමන්ගේ පාඩුවේ දිවිපෙවෙත ගෙවූ හෙතෙම ඉතා යහපත් මිනිසකු විය.

විවාහවී අත්තනකඩවල නිලනිවසෙහි පදිංචියට ගිය ආසන්නයෙහි එක් සති අන්තයක මම බිරිඳද සමඟ හාල් සිල්ලර බඩු ස්වල්පයක් මිළදී ගැන්මට කඩ මණ්ඩියට ගියෙමි. සුපුරුදු පරිදි අප ගනුදෙනු කරනා සිල්ලර වෙළඳ සැල පසුකොට මම කඩමණ්ඩිය කෙළවර වූ ගුණදාසගේ වෙළඳ සැල වෙත ඇය කැඳවාගෙන ගියෙමි. 

"ඇයි අනේ මේ තව දුර යන්නෙ? අර කලින් බඩු ගත්තු කඩේටම යමුකො.." ඇය මදෙස හැරී පැවසුවාය.

"යංකො ඔයාට වැඩක් පෙන්නන්න. හැබැයි එතන අනම් මනං කියන්නෙ එහෙම නෑ ඔන්න" මම ඇයද සමඟ ගුණදාසගේ වෙළඳ සැලට ඇතුලු වූයෙමි. 

"ආ..මහත්තය දැක්ක කල්...අපිට ආරංචි වුනා කසාදයක් එහෙම බැන්දයි කියල.."

"මොන බොරුද මුදලාලි…කවුද ඔය බොරු කතා කියන්නෙ?"

" ඈ? එතකොට මේ? "

"මේ මගෙ නංගි...."

"හෙහ්..හෙහ්..මහත්තයත් කියන කතා..ඉන්ටකො හොඳ බඩ ඉරිඟු වගයක් හම්බ වුනා. පිටිපස්සෙ ඇති මම අරගෙන එන්නං" ගුණදාස ඝණ අඳුරින් පිරුණු වෙළඳ සැල අභ්‍යන්තරයට ඇතුලු විය. 

"ඒයි..මේ...ඒ මුදලාලි කවුරු වගේද හරියටම? මට හොඳට දැකල පුරුදු මූණක්….." බිරිඳ හිස හරවා විමසූයේ නළලද රැළි ගන්වා ගනිමිනි.

"ඕකනෙ මම කිව්වෙ කෑ ගහන්ට එපා කියල. දැං බඩ ඉරිඟු අරං ආවම ආයම මූණ දිහා බලල මතක් කරන්ටකො බලන්ට. හැබැයි කන්ට වගෙ බලා ඉන්ට එහෙම එපා ඔන්න.."

"අපූරු බඩ ඉරිඟු මහත්තය. මේ උදේ කඩපුව…." ගුණදාස යලි පැමිණියේ දෝත පුරා බඩ ඉරිඟු කරල් හත අටක්ද රැගෙන රැගෙනය. 

ගුණදාසට නොහැඟෙන පරිදි ඔහුගේ මුහුණ දෙස එක එල්ලේ මොහොතක් බලාසිටි බිරිඳගේ දෑස විශ්මයෙන් විශාල විය. "ඒයි මේ මට මතක් වුනා."

"හරි හරි දැං මෙතන කෑගහන්ට  එපා. අපි ඔය ගැන පස්සෙ කතා කරමු." මම ඇගේ අත මිරිකමින් පැවසුවෙමි.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...