388. ගුරුවරියක සමඟ මගේ ජීවිතය - 27 - රාළහාමි, ගුණදාස, ඔගස්ටින් සමඟ මෑන් මහත්තයාගේ කථා.

ගිරිතලේ හෝටලය

"අන්න හරි ඔය විසිතුනේ ගෙදර හිටියෙ බම්බාව ( බම්බාව තියෙන්නෙ ගලේවෙල කිට්ටුව ) පැත්තෙං ආපු කට්ටියක්.ඒ පවුලෙ එක ඉලන්දාරියයි හිටියෙ. ඒ වෙනකොට මිනිහට අවුරුදු දහ අටක් වගෙ ඇති. මගේ වයසම තමයි."

"ඉතිං?" 

"මිනිහ ඔය නුවර දිහාවෙ සුද්දෙක් ගාව වැඩකරල කාර් එලවන්ට ලයිසන් එහෙමත් තිබ්බ. ඩී.එස්. මහත්තය ආපු දවසක ඒ කොල්ලගෙ තාත්ත කොල්ල ගැන විස්තර කියල තිබ්බ. පස්සෙ කොහොම හරි ඩී.එස්. මහත්තයගෙ පොල් වත්තක් තිබ්බලු ඒ කාලෙ වෙන්නප්පුව පැත්තෙ. ඔය වත්ත බලාගන්ට මේ කොල්ලව ඩී.එස්. මහත්තය එක්කගෙන ගියා. ඩී.එස්. මහත්තයගෙ තිබ්බ කළුපාට හම්බර් කාර් එකක්. ඔය කොලුව දෙපාරක්ද කොහෙද ඔය කාරෙක එළවගෙන ඇමතිතුමා එක්ක මෙහෙත් ආව. ඒ කාලෙ එතුමා අගමැති වෙලා නෑ. කෘෂිකර්ම ඇමති."

අතීත යටගියාව පිළිබඳ තොරතුරු සෙවීමට මගේ ඇත්තේ නොතිත් ආශාවකි. එළෙසම එසේ ඇසූ හෝ කියවූ අතීත තොරතුරු ඔස්සේ ඒ යුගයට පිවිසීමට මට ගතවනුයේ අසුරු සැණකි.

අනුරාධපුර අභයගිරි ව්‍යාපෘතියෙහි සේවය කල සමයෙහි මගේ මේ නුහුගුණාත්මක භාවය මටම හිරිහැරයක්වන තරමට වර්ධනය විය. එහෙත් භාග්‍යයකට හෝ අභාග්යයකට අනුරාධපුරය හැරගිය ඉක්බිති යලි එවන් දරුණු තත්වයක් උද්ගත නොවීය.

ඩී.එස්.සේනානායක මහතා තම කළුපැහැ හම්බර් රියේ ඉදිරිපස අසුනේ දිගාවී හිස බැඳි සුම්බරය ගලවා අතටගෙන හිස නමා ආචාර කොට ගෞරව පුරස්පරව මාර්ගයෙන් ඉවත්වන ගැමියන්ට අතවනා ආචාර කරමින් ගම්මණ්ඩිය හරහා ගමන් කරනු මසිතෙහි ඇඳී යාමට ගතවූයේ නිමේශයකි.

තමනට ඉඩම් ලබාදී දිවිපෙවෙත සරු කරනුවස් දිවා රෑ වෙහෙසෙන මෙවන් උතුමකුගේ රියදුරු ලෙස සේවය කිරීමට පමණ භාග්‍යවත්වූ තම අසල්වාසී කොළු ගැටයා කෙරෙහි මේ ගැමියන් තුල වූයේ ඊර්ෂ්‍යාවක්ද නැතහොත් ගෞරවයක්ද? දශක දෙකකට ආසන්න කාලයක් ගැමියන් හා බොහෝ සුහදව ඇසුරුකරමින් රැකියාව කල මගේ අත්දැකීම් අනුව බොහෝවිට ඒ ඉහතකී මනෝභාවයන් දෙකෙහිම අඩු වැඩි සම්මිශ්‍රණයක් විය යුතුය.

"රාළහාමි..ඔය කොලු ගැටයගෙ නම මොකක්ද?"

"හෙහ්..හෙහ්..ඒකගෙ නම ඇවිල්ල සුවාරිස්"

"ඉතිං පස්සෙ මොකද මනුස්සයට වුනේ?"

"ඒ කාලෙම වගෙ ඒ ඉලන්දාරිය උංගෙ ගම් පලාතෙන්ම කසාදයකුත් කරගත්ත. ඒත් මෙහෙ ඇවිල්ල දවස් දෙකතුනක් ඉඳල දෙන්නම ගියා ආපහු වෙන්නප්පු"

"පස්සෙ? "

"පස්සෙ ඇමතිතුමා පස්සෙ අගමැතිවුනානෙ. හෙහ්..අපිත් ගියා එතුමා දිවුරුම් දෙන උත්සවේ බලන්ට.."

"නෑ? "

"ඇයි මහත්තයට විස්වාස නැද්ද?"

"නෑ...නෑ..අනේ එහෙම එකක් නෙවෙයි..මම අර පුරුද්දට වගෙ කිව්වෙ…. නැතුව අවිස්වාස කරල එහෙම නෙවෙයි."

"ඒ කාලෙ තිබ්බෙ ප්‍රයිවට් බස් කොම්පැනි. මාතලේ ඉඳල නාවුල හරහා දියබෙදුමට යනකල් බස් දාල තිබ්බෙ මෑන් මහත්තය."

ඒ මම මෑන් මහත්තය ගැන ඉස්සොරෝම ඇහුවමයි.

"මෑන් මහත්තය කියන්නෙ සුද්දෙක් මහත්තය. උන්නැහැ මම හිතන්නෙ කොළඹ ඔය මොකක් හරි ලොකු කොම්පැණියක හොඳ රස්සාවක් කරපු කෙනෙක්. මට මතක විදිහට වෝකර්ස්ද කොහෙද... එහෙම නැත්තං ෆ්‍රොයිඩන්බර්ග්.."

"හෙහ්, රාළහාමිගෙ මතකය නියමයිනෙ."

"හෙහ්..පොඩි කාලෙ ඉඳලම මට ඕනම දෙයක් බොහොම ලේසියෙන් මතක හිටිනව මහත්තය."

ඔය වෙනකොට මට අපෙ උන්දැ මුලිච්චි වෙලා එහෙම නෑ. පස්සෙ කසාද බැඳපු කිට්ටුවම වගෙ දෙන්නත් එක්ක උන්දලගෙ ගෙදර යද්දි මම දැක්ක පාර අයිනෙම ලොකු කන්දක් මුදුනෙ තිබ්බ මහ විසාල ගල් බංගලාවක්.

"කාගෙද මේ මහ විසාල ගේ?" මම ඇහුව.

"ආ..ඕකෙ දැං ඉන්නෙ නං බර්ගර් ජෝඩුවක්. ඒත් ඕක හදවල තියෙන්නෙ මෑන් මහත්තය කියල සුද්දෙක්."

"නැහ්? මෑන් මහත්තය? "

"ඇයි? ඔයා දන්නවද මෑන් මහත්තය?"

"මොකද අනේ මම නොදන්නෙ? ඔය බස් කොම්පැණිවලින් බස් දුවපු කාලෙ මාතලේ දියබෙදුම දුවල තියෙන්නෙ ඔය මෑන් මහත්තයගෙ බස්නෙ" මම ගාණකට නොගෙන කියල දැම්ම.

"ඈ?.... මෙයත් නොදන්න අටමඟලක් නෑනෙ"

ඔන්න ආයෙම රාළහාමි...............

"ඉතිං ඔය මෑන් මහත්තය නොමිලේ බස් දුන්න එදා දිවුරුම් දීමේ උත්සවය බලන්ට කොළඹ යන අයට. අන්න ඒකක තමයි මමත් ගියේ. මේ ගමෙත් සෑහෙන දෙනෙක් ගියා."

"ඉතිං රාළහාමි අර සුවාරිස් ගැන මොකක්ද කතාවක් කියාගෙන ආව නේද?"

සෑහෙන්න කලුවරත් වැටිල හින්ද මට ඕන කලේ පුලුවං විජහට ගෙදර යන්ට. ඩී.එස්.මහත්තයගෙ විස්තර ඇහුව වගෙ නෙවෙයි මඟදි අල්ලිස් මහත්තයෙක් එහෙම මුලිච්චි උනොත්.  "අනේ සොරි බොස් මේ ඩී.එස්.මහත්තය ගැන අර රාළහාමිහෙන් විස්තර අහන්ට ගිහිල්ල සුට්ටක් වගෙ රෑවුනා. අදට සමාවක් දෙන්ට හොඳයි" මොකෝ එහෙම කියන්ට කියලය ආය? දෙයි හෝස් පයිප්පෙං කොන්ද හරහට දෙබේයි ගාල

අලි කිව්වම තව පොඩි කතාවක් මතක් වුනා ඔන්න.

මේකත් මේ මම අත්තනකඩවල වැඩ කරන කාලෙ වෙච්චි වැඩක්.ඒ කාලෙ අපෙ හිටිය ජල පාලකල කියල කට්ටියක්. එවුංට තිබ්බ රාජකාරිය මුර ක්‍රමය අනුව ඒ ඒ කෙත් ඇලට නියමිත වෙලාවට වතුර බෙදාහරින එක. වතුර බෙදාහරිනව කිව්වෙ නියමිත වෙලාවට ඇලේ දොරටුව ඇරල ඇලට වතුර නිකුත් කරන එක.

වතුර හිඟ කාලෙට තමයි ඔය මුර ක්‍රමය ක්‍රියාත්මක වෙන්නෙ. ඒ ඒ කෙත් ඇළට අහවල් වෙලාවෙ ඉඳල අහවල් වෙලාවට ජලය නිකුත් කරනවයි කියල අපි සතියෙ මුල රැස්වීමක් තියල තීරණය කරනව. ඒකට ගොවි සංවිධානයෙ සභාපති, ලේකම්, එතකොට කෙත් ඇළ නායක වගෙ කට්ටිය ඔක්කොම සහභාගි වෙනව.වතුර හිඟය බොහොම දරුණු උනහම අපිට රෑ තිස්සෙ සමහර වෙලාවට ඔය වතුර බෙදිල්ල හරියට ක්‍රියාත්මක වෙනවද කියල බලන්ට යන්ට වෙනව. රෑ නිදි මරන එක ටිකක්‍ අමාරුවුනත් ඒකත් එක අතකින් බැලුවම මාර ආතල්.

අපි සාමාන්‍යයෙන් ඔය රෑ මුර වතුර බෙදිල්ල අධීක්ෂණය කරන්ට යද්දි මත්පැන් පානය කරන්නෙ නෑ. මත්පැන් පානය කලාම එකක් නිදිමතයි අනික ඇලර්ට් එකේ ඉන්ට අමාරුයි. ඕකට නියම අනුපානය ඇවිල්ල මලක්. "මලක සුවඳ සිව් සිය ගව් දැනේයා" කියන්නෙ ඉතිං නිකමටයැ.. හා නැද්ද මං අහන්නෙ? ඩම් දෙක තුන පෙණහළු පුරා ඇද්දම ආයෙ මොනවද ආතල් බේරෙන්නෙ කං දෙකෙං... කං දෙකෙං...ඔය කියන කියන එව්වට හිනාවෙන එක තමයි තියෙන්නෙ.

අනික ඇයි යකෝ එක අතකට බැලුවම මේ හම්බවෙන වතුර ඩිංග අල්ලපු කුඹුර වැඩ කරන එක්කො තමංගෙම මස්සිනා නැත්තං ඥාති සහෝදරය එක්ක සමගියෙං බෙදාගන්ට මේ වලහැඩියංට බැරිනං අපි මොකටද මේ නිදි මරාගෙන් උං හින්ද නැහෙන්නෙ? 

"මහත්තය දාහතේ ඇළේ ඉබ්බ කඩල උං අපිට එන වතුර මුරේ හොරෙං අරගෙන"… සුමනයයි මායි හිනාවෙනව..."හෙහ්..හෙහ්...හෙහ්"..සුමනය කියන්නෙ මගෙ අතිජාත මිත්‍රය…"දැං ඔය කට්ටිය මොන ඇළේද?" සුමනෙ අහනව "අපි පහළවේ ඇළේ"…සුමනයයි මායි ආයෙම හිනාවෙනව. " හෙහ්,හෙහ්,හෙහ්," 

පහුවදා අපේ බොස් ඒ කිව්වෙ වාරිමාර්ග ඉංජිනේරු තුමා ගිහිල්ල තියනව ඔය පැත්තෙ රවුමක්. ඒ පාර මිනිස්සු ජීප් එක වට කරගෙන වතුර ප්‍රශ්න කියන්ට ගත්තලු. 

"ඇයි මම ඊයෙ රෑ අපේ අර මහත්තුරු දෙන්න එව්වනෙ ඔය ප්‍රශ්න ගැන කටයුතු කරන්ට. ඒ ගොල්ල ආවෙ නැද්ද?"

"ආව ..ආව..මොකද ආවෙ නැත්තෙ? ඔය ආවෙ.."

"එතකොට?"

"ඒ දෙන්න ඇවිල්ල හිනාවෙවී ඉඳල ඔය ආපහු ගියේ.."

"ඈ..ඒකත් එහෙමද?"

නෑ ඇත්තම කිව්වොත් එක අතකට නරුම ක්‍රියාමාර්ගයක් විදිහට පෙනුනත් ඔහොම නැතුවත් බෑ. ඔය වෙලාවෙ ගොවියො ඉන්නෙ ඉපදෙනව මැරෙනව පේන්නෙ නැති සයිස් එකේ. එකාතකට ඒකට ඒ මිනිස්සුන්ට දොස් කියන්නත් බෑ. බැංකු ණය අරගෙන තෙල් බේත් පොහොර ගහල යම්තමට පැළ ගොයම මතුවෙන එහෙමත් නැත්තං කිරි වදින ගොයම මැරෙනව කාටද බලා ඉන්ට පුලුවං? ඒ වෙලාවට මිනිස්සු යක්කු වෙනව. 

අනික අතට අපි කියල මොනව කරන්ටද? බලෙම්ම නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්ට ගිහිල්ල උදළු පාරක් ඔලුවට පතබෑවුනොත් ආය කාට කියන්ටද? මොකද ඔය වෙනකොට ගොවි මහත්තුරු බහුතරයක් ඉන්නෙ හොඳ සිහියෙං නෙවෙයි. මලක් දෙකක් ගහපු අය ගැන නං බයක් නෑ. උන්දැල ඔය ආතල් එකේ පෝල් බටයක් උඩ වාඩිවෙලා ඉඳීවි. (පෝල් බට කියන්නෙ කුඹුරු වලට වතුර බෙදන බට වලට) සුදුවා (සුදුවා කියන්නෙ කසිප්පු) ගහපු එවුං ඉන්නෙ නිකං නාලාගිරියො වගෙ. උංගෙං තමයි ටිකක් ප්‍රවේසං වෙන්ට ඕන.

ඉතිං ජලපාලකල ගැනනෙ කියන්ට ගත්තෙ. අපෙ හිටපු එක ජල පාලකයෙක් ටිකක් එක විදිහක්. අර නාහෙට නාහන මොඩල් කියන්නෙ අන්න ඒ ජාතියෙ. අපරාදෙ කියන්ට බෑ මා එක්ක නම් හරිම හොඳයි. මගෙ මඟුල් ගෙදර එහෙමත් ආව. දියබෙදුම (ඇලහැර අමුණෙං පටං ගන්න ඇලහැර-මින්නේරිය යෝධ ඇලෙන් ගිරිතලේ සහ මින්නේරිය වැව් දෙකටම වතුර දෙනව. දියබෙදුමෙදි තමයි යෝධ ඇල දෙපැත්තට බෙදිල වැව් දෙකට යන්නෙ. ඒ දෙකට කියන්නෙ මින්නේරිය පෝෂක ඇළ සහ ගිරිතලේ පෝෂක ඇළ කියල...Minneriya Feeder Canal & Giritale Feeder Canal) දියබෙදුම හන්දිය ආසන්නයේම තියෙන ඒ ඒ ඇළවල් දෙකට වතුර බෙදන නිර්මිතයට කියන්නෙ Diyabeduma Bi-furcation Structure කියල.

ඉතිං මම අර කියපු ජල පාලක (අපි මිනිහට කියමුකො ඔගස්ටින් කියල) ඔගස්ටින්ගෙ යාලුවො සෑහෙන්න හිටිය ඔය දියබෙදුම හන්දියෙ ත්‍රී වීල් ඩ්‍රයිවර්ල. ඔවුං එක්ක ඔය මනුස්සය නිතරම වගෙ සැට් වෙනව. බොහෝවිට එවුං කරනව කියන්නෙ බෝතල් හතර පහක් දාගෙන හත් අට දෙනෙක් සෙට් වෙලා ත්‍රී වීල් තුනක විතර යනව ගිරිතලේ වැව් පිටියට ගිහිල්ල ආතල් එකත් අරගෙන රෑපානෙ සිංදුවකුත් කියාගෙන ආපහු එනව. දියබෙදුම හංදියෙ ඉඳල ගිරිතලේට තියෙන්නෙ දුර කිලෝ මීටර් 15 විතර. ත්‍රී වීලර් එකේ උපරිම පැය බාගෙ ගමන.

ඔන්න ඉතිං අලිකතාව ඔගස්ටියගෙ වචන වලින්ම මෙහෙමයි...ඕකා ඔය කතාව මා දැක්කිං කිව්වෙත් ඔය ඉහකුළුවැව දිහාවෙ නුගගහක් යට ඉඳගෙන දේශීය නිෂ්පාදන පොඩ්ඩක් ගන්න අතරෙ. (වියාචනයයි - වෙනත් කිසිදු පරමාර්ථයක් උදෙසා නොව හුදෙක් දේශීය ගෘහස්ථ කර්මාන්ත සඳහා දිරිගැන්වීමක් වශයෙන්ම පමණකි)

"මේ පහුගිය හෙනහුරාද මහත්තය මේක වුනේ. එදා කොහොමහරි සෙට් වුනේ අපි හතර දෙනයි. ත්‍රී විල් එක දෙයියගෙ..මහත්තය දන්නව නේද දෙයිය."

"මම දන්නව බං...ඉතිං?"

"බෝතල් අපි අරගෙන ගියා තුනක්ද කොහෙද..කොහොම හරි දෙකක් බිව්වෙත් නෑ. හොඳ ගණං..දෙයියටත් ටිකක වැඩියි වගෙ...ඒත් කොහොම හරි ඔන්න අපි ආපහු එන්ට පිටත් වුනාය කියමුකො. අනික එවුං නං ඔය බැරි මරගාතෙ සිංදු කෑලි දෙක තුනක් කියන්ට තැටමුව. බොරු කියන්නෙ මොකටද මහත්තය මට නං ආය නෑ කට කපල නින්ද ගියා. එක පාරට මට ඇහැරුනෙ..ඕං අලිය කියල මා ගාව හිටපු සුද්ද කෑගහනකොට. ඒ එක්කම ත්‍රී වීල් එක කොන්ඩෑරුම් දෙකක් ගහල පාර පල්ලෙහට පෙරලුනා." 

සුට්ටං පැහැදිලි කිරීමක් ඕමනයි මේ අවස්තාවෙ. ඒ කියන්නෙ ඔය දියබෙදුම - ගිරිතලේ පාර දෙපැත්ත තද වැස්සට යට වෙනව. මොකද ඔය හරිය කියන්නෙ ගිරිතලේ වැව ඉහත්තාව. ඒ හින්ද ඔය අදාල පාර ඒ කිව්වෙ දියබෙදුම - ගිරිතලේ පාර හදල තියෙන්නෙ සාමාන්‍ය පොළව මට්ටමට අඩි හත අටක් වගෙ පස් පුරවල ඒ මත්තෙ. එතකොට දරුණු වර්ෂා කාලෙක දෙපැත්ත වතුරෙං යට උනත් පාරෙ ගමනාගමනයට බාධාවක් නෑ.ඉතිං අර ඔගස්ටියගෙ වීල්ලෙක කොණ්ඩෑරුං දෙකක් ගහල පෙරලුනෙ ඕං ඔය පාරෙ බෑවුමෙං පල්ලෙහාට. 

හරි ආයෙම ඔගස්ටියගෙ වොයිස් එක……

"මහත්තය දන්නවනෙ ඔය හරිය ගන සැරේට තණකොල. ඒ හින්ද මොකවත් අතුරු ආන්තරාවක් එහෙම උනේ නෑ. වීල් එකෙ පොඩ්ඩක් එහෙ මෙහෙ ඇදවෙලා එතකොට කට්ටියගෙ නළල් එහෙ මෙහෙ වැදිල තඩිස්සි වෙලා අතපය යංතං වගෙ තුවාල වෙලා එච්චරයි. කට්ටිය බැරි මරගාතෙ නැඟිටල බැලුව අලිය පන්නං එනවදෝ කියල. ඔහෙ ඇති අලියෙක් නෑ.ඒ පාර සුද්දගෙං ඇහුව කොහෙද බොල උඹ අලියෙක් දැක්කෙ? කියල. මේ වල් ඌරා කියාපි අනේ බං මට නින්ද ගිහිල්ල හිටියෙ. මම හීනෙන්ද කොහෙද අලියෙක් දැක්කෙ කියල. අම්මාපල්ල මහත්තයා කිව්වට විස්වාස කරන්ට මේ දවස්වල මගෙ අත මිට බොහොම හිඟයි. නැත්තං ඒ වෙලාවෙමයි මං ඕකගෙ කුළල මිරිකන්නෙ"

"එහ්? ඉතිං බං සුද්දගෙ කුළල මිරිකිල්ලෙයි උඹෙ අත මිට හිඟවිල්ලෙයි මොකක්ද තියෙන සම්බන්දෙ?"

" මහත්තය දන්නෙ නෑනෙ..සුද්ද කියන්න මගෙ නැන්දගෙ පුතා.."

"ඉතිං?"

"ඉතිං ඕකගෙ අතේ සතපහක් නෑ කොයිම වෙලාවකවත්. හරි හමං රස්සාවකුත් නෑ. අපේ ගෙදර ඉස්සරහ කාමරේ තමයි ඉන්නෙ."

"ඉතිං බං? තවම මට තේරුනේ නෑනෙ…"

"මම කිව්වෙ මහත්තය ඔය මුස්පේන්තුවගෙ කුළල මිරිකුවානං එහෙම උගෙ මළගම කරන්ට වෙන්නෙත් මගේ වියදමෙං..අන්න ඒ ගැන හිතලයි මම එදා නිකා හිටියෙ...අම්මපල්ල මට වෙලාවට මහත්තය මතක් නොවුනු හැටි.."

"ඒ මොකෝ? මගෙත් කුළල මිරිකන්ටද? "

"හෙහ්,හෙහ්, ඔන්න කිව්ව එකක්..කුළල මිරිකන්ට නෙවෙයි එහෙමනම් මම මහත්තයගෙං අතමාරුවක් වත් කරගෙන මලගමේ කටයුතු කරන්ට බැරිය කියල හිතල ඕකෙගෙ කුළල මිරිකන එක මිරිකනවාමයි."

මළගෙවල් ගැන ඔය වගෙම තව කතාවක් තියනව..හුහ්..පොළියට සල්ලි අරගෙන හරි වැදගත් විදිහට මළගෙයක් කරන්න බැරිනං මළගෙවල් නොකර ඉන්න ඕන..ඒ කතාවත් පස්සට හොඳද?

"හරි හරි බං දැං ඒ මගෙං ණය ගැනිල්ලෙං කාරියක් නෑ..අර කතාව කියල ඉවරයක් කරපංකො.."

"ඉතිං අපි කට්ටිය ඔන්න බැරි බැරි ගාතෙ කණ්ඩිය දිගේ උඩහට වීල් එක තල්ලු කරල පාරට ගත්ත. අරගෙන ඔන්න ආයම නැගල දියබෙදුමෙ එන්ට පිටත් උනාය කියමුකො. කොහොම හරි ඔය සීන් එක උනේ මහත්තය දන්නවනෙ අර රත්නායක ඉස්කෝලෙ. අන්න ඊට පොඩ්ඩක් එහා. එතන ඉඳල ඕනනං දියබෙදුම හන්දියට විනාඩි අටක් නැත්තං දහයක් යයි. ඉතිං ඔන්න අපි එනවා එනවා..ඉවරයක් නෑ...අතේ පයේ අමාරුව අස්සෙ උනත් කට්ටියටම ආය නින්ද ගියා. මට කොහොමත් සැරින් සරේ ඇහැරුනා..දෙයියා පරිස්සමෙං පුතා..එහෙම ඩ්‍රයිවර්ට කියල මම ඇහැරල ඉන්ට ට්‍රයි කලා..මොන?"

"ඔය වෙලාවට ඔහොම තමයි. අනික හීතල හුළඟනෙ"

"මෙච්චර දුර වෙන්නෙ කොහොමද බං දියබෙදුම? එක පාරක් දෙයිය කියනව මට යන්තමට වගෙ මතකයි. ආයම ඔන්න නින්ද ගියා. මම උඩ ගිහිල්ල ඇහැරුනෙ එක පාරට දෙයිය කෑගැහුවම...මේ මොනවද බං මෙච්චර මේ ලයිට් එළි ගොඩක්? දියබෙදුමෙ කොහෙද මෙහෙම ලයිට් එළි? මොන ලයිට්ද බං? මම එලියට ඔලුව දාල බැලුව. ඇත්ත නේන්නං ඈත පේනව ලයිට් එළි මහ ගොඩක්..මේ මොනවද මේ?..හුටා එතකොටයි මට වැඩේ මීටර් උනේ...යකෝ මේ ගිරිතලේ හෝටලේ නේද? මළ කෙලියයි අපි ආපහු ඇවිල්ල නේද?"

"හෙහ්..හෙහ්..ඒ කියන්නෙ බීපු මරගාතෙ උඹල පෙරලිච්ච වීල් එක ආපහු පාරට තල්ලු කරල තියෙන්නෙ ආපහු ආපු පැත්තටම හරවල. ඒ කරල නැග්ග. ඒ පැත්තටම කෙලගෙන ආව....හෙහ්,හෙහ්, "

"අයියෝ..ඒකනෙ මහත්තය කියන්නෙ..කියල වැඩක් නෑ..හතර විලි ලැජ්ජාවයි...හෙහ්,හෙහ්,"

"ඉතිං? ඒ පාර ආපහු දියබෙදුමට ආවා?"

"මොන? ....දෙයිය කියපි ආපහු ආයම යන්ට පැට්‍රල් නෑය කියල. එකෙක් ගාවවත් අතේ සල්ලිත් නෑ.ඔය රෑ ගෙවල් වලට ගිහෑකිය කීයක්වත් ඉල්ල ගන්ට වත්. ඒ පාර ගිරිතලේ වැව් පිටියෙ ගහක් යට වීල් එක නතර කරල කට්ටියම පුලු පුලුවං විදිහට වීල් එකේම නිදාගත්ත. ඒ කරල උදේ දෙයියගෙ මස්සිනා ඉන්නව ගිරිතලේ ආයුර්වේදෙ ගාව . උගෙං සල්ලි ඉල්ලගෙන පෙට්‍රල් ගහගෙන ආපහු ආවෙ.."

"මදැයි වෙච්චි දෙයක් නැද්ද?"

තව සෝක් වල් අලි එලවන කතාවක් තියනව...ඔය තැපැල් මාර්ගික උපාධි පාඨමාලා තියෙන්නෙ. අන්න ඒ වගෙ. එහෙම කිව්වට තැපැල් මාර්ගයෙන් වල් අලි එළවනව එහෙම නෙවෙයි හොඳද? මෙතන වෙන්නෙ දුරකථන ආධාරයෙන් වල් අලි එළවීමක්..ඒ කතාවත් පස්සට හොඳද? 

ඒ කාලෙ නං මම ඔය පස්සෙ කියන්නං කියන කතා ගණං තියාගෙන ඉඳල මට මතක් කරන්ට Prompter කෙනෙක් මම පත් කරල හිටිය. ඒ තමයි අපේ ගරු කටයුතු රූ නෝනා මහත්මිය. රූ සිරිනි කියල වියුණුවක් එහෙමත් ලිව්වනෙ ඒ ඇත්ති. ඒත් ඕල් ඔෆ් සඩ්න් නෝ හෑන්ඩ් කම් ඕ ගෝ උනා එතුමිය. ඒ කිව්වෙ ආ ගිය අතක් නැති වුනා. වෙරි සෑඩ් නෝ?

හරි ආයම යමු රාළහාමිගෙ කතාවට.....

"ඉතිං ඔය මෑන් මහත්තය නොමිලේ බස් දුන්න එදා දිවුරුම් දීමේ උත්සවය බලන්ට කොළඹ යන අයට. අන්න ඒකක තමයි මමත් ගියේ. මේ ගමෙත් සෑහෙන දෙනෙක් ගියා."

"ඉතිං රාළහාමි අර සුවාරිස් ගැන මොකක්ද කතාවක් කියාගෙන ආව නේද?"

සෑහෙන්න කලුවරත් වැටිල හින්ද මට ඕන කලේ පුලුවං විජහට ගෙදර යන්ට. ඩී.එස්.මහත්තයගෙ විස්තර ඇහුව වගෙ නෙවෙයි මඟදි අල්ලිස් මහත්තයෙක් එහෙම මුලිච්චි උනොත්. "අනේ සොරි බොස් මේ ඩී.එස්.මහත්තය ගැන අර රාළහාමිහෙන් විස්තර අහන්ට ගිහිල්ල සුට්ටක් වගෙ රෑවුනා. අදට සමාවක් දෙන්ට හොඳයි" මොකෝ එහෙම කියන්ටය ආය? දෙයි හෝස් පයිප්පෙං කොන්ද හරහට දෙබේයි ගාල

"හරි හරි ඉතිං සුවාරිස් දිගටම වෙන්නප්පුවෙ හිටිය පොල් වත්ත බලාගෙන. මම හිතන්නෙ අගමැති උනාට පස්සෙනං ඩ්‍රයිවර් වැඩේ කරන්ට උනේ නැතුව ඇති. නමසිය පනස් එකේද කොහෙද අගමැතිතුමා මැරුනනෙ"

"පණස්දෙකේ ..අස්සය පිටිං වැටිලනෙ.."

"අන්න හරි..ඉතිං ඊට අවුරුද්දකට වගෙ පස්සෙ සුවාරිස් ආපහු ගමේ ආව...අවුරුදු දහයක විතර පොඩි එකෙකුත් එක්කගෙන."

"එතකොට පවුල? "

"පවුල ආවෙ නෑ මහත්තය..අහපු එවුංට සුවාරිස් කිව්වෙ ඒකි එහෙදි මලා කියල. ඇත්තද බොරුද නම් මන්ද. ඕක එක විදිහක මනුස්සය හින්ද කවුරුත් වැඩිපුර හාරාවුස්සන්ට ගියේ නෑ."

"ඉතිං?"

"ඉතිං ආය මොනවද? ඔච්චරයි කතාව" රාළහාමි මහ හඬින් සිනාසුණේය. "මහත්තයට පුලුවන් මම හිතන්නෙ ඒ පොඩි එකා කවුද කියල හිතාගන්ට."

ඒ වනවිට රාළහාමි පවසන කුඩා දරුවා කවුද යන්න මට රහසක් නොවීය. 

"හෙහ්..මම දන්නව...මම ඔය ගැන කීප දවසක් රාළහාමිගෙන් අහන්ටත් හදල ආය ඕන නෑ කියල හිතුන...හෙහ්,හෙහ්,"

කඩ මණ්ඩියේ එක් කෙළවරක කුඩා සිල්ලර කඩයක් පවත්වාගෙන ගිය ගුණදාසගේ ඝණව වැඩුනු විශාල උඩු රැවුළ සහ කාළවර්ණ දේහය මුල් වරට දකින්නෙකු තුල චකිතයක් ජනිත කලද තමන්ගේ පාඩුවේ දිවිපෙවෙත ගෙවූ හෙතෙම ඉතා යහපත් මිනිසකු විය.

විවාහවී අත්තනකඩවල නිලනිවසෙහි පදිංචියට ගිය ආසන්නයෙහි එක් සති අන්තයක මම බිරිඳද සමඟ හාල් සිල්ලර බඩු ස්වල්පයක් මිළදී ගැන්මට කඩ මණ්ඩියට ගියෙමි. සුපුරුදු පරිදි අප ගනුදෙනු කරනා සිල්ලර වෙළඳ සැල පසුකොට මම කඩමණ්ඩිය කෙළවර වූ ගුණදාසගේ වෙළඳ සැල වෙත ඇය කැඳවාගෙන ගියෙමි. 

"ඇයි අනේ මේ තව දුර යන්නෙ? අර කලින් බඩු ගත්තු කඩේටම යමුකො.." ඇය මදෙස හැරී පැවසුවාය.

"යංකො ඔයාට වැඩක් පෙන්නන්න. හැබැයි එතන අනම් මනං කියන්නෙ එහෙම නෑ ඔන්න" මම ඇයද සමඟ ගුණදාසගේ වෙළඳ සැලට ඇතුලු වූයෙමි. 

"ආ..මහත්තය දැක්ක කල්...අපිට ආරංචි වුනා කසාදයක් එහෙම බැන්දයි කියල.."

"මොන බොරුද මුදලාලි…කවුද ඔය බොරු කතා කියන්නෙ?"

" ඈ? එතකොට මේ? "

"මේ මගෙ නංගි...."

"හෙහ්..හෙහ්..මහත්තයත් කියන කතා..ඉන්ටකො හොඳ බඩ ඉරිඟු වගයක් හම්බ වුනා. පිටිපස්සෙ ඇති මම අරගෙන එන්නං" ගුණදාස ඝණ අඳුරින් පිරුණු වෙළඳ සැල අභ්‍යන්තරයට ඇතුලු විය. 

"ඒයි..මේ...ඒ මුදලාලි කවුරු වගේද හරියටම? මට හොඳට දැකල පුරුදු මූණක්….." බිරිඳ හිස හරවා විමසූයේ නළලද රැළි ගන්වා ගනිමිනි.

"ඕකනෙ මම කිව්වෙ කෑ ගහන්ට එපා කියල. දැං බඩ ඉරිඟු අරං ආවම ආයම මූණ දිහා බලල මතක් කරන්ටකො බලන්ට. හැබැයි කන්ට වගෙ බලා ඉන්ට එහෙම එපා ඔන්න.."

"අපූරු බඩ ඉරිඟු මහත්තය. මේ උදේ කඩපුව…." ගුණදාස යලි පැමිණියේ දෝත පුරා බඩ ඉරිඟු කරල් හත අටක්ද රැගෙන රැගෙනය. 

ගුණදාසට නොහැඟෙන පරිදි ඔහුගේ මුහුණ දෙස එක එල්ලේ මොහොතක් බලාසිටි බිරිඳගේ දෑස විශ්මයෙන් විශාල විය. "ඒයි මේ මට මතක් වුනා."

"හරි හරි දැං මෙතන කෑගහන්ට  එපා. අපි ඔය ගැන පස්සෙ කතා කරමු." මම ඇගේ අත මිරිකමින් පැවසුවෙමි.