703 - පුංචි මාමා......

 

අපෙ අම්මයෙ පවුලෙ ඔක්කොම දහයයි..අම්මා අට වෙනියා...

පිරිමි ඒ කිව්වෙ මාමලා හතයි..අම්මට වැඩුමල් හයයි..බාල එක්කෙනයි..අම්මට අක්කලා එකයි නංගිලා එකයි..

ඒ ඔක්කොමල්ලගෙං ජීවතුන් අතර ඉතුරුවෙලා හිටියෙ අම්මගෙ නංගියි මල්ලියි විතරයි..ඒ මල්ලිත් ඒ කිව්වෙ මයෙ පුංචි මාමා ගිය සිකුරාදා මියගියා..අම්මගෙ පවුලෙ දැං ඉතුරු පොඩි අම්මා විතරයි..

පුංචි මාමා නැතිවෙනකොට වයස 84යි..අවුරුදු හතකට ඉස්සෙල්ල අම්මා නැතිවෙනකොට උන්දැටත් 84යි...අම්මගෙ පවුලෙ දහදෙනාගෙන් වැඩිමල්ම ඒ කිව්වෙ අපේ ලොකු මාමා ඉපදුනේ 1918 අවුරුද්දෙ...බාලයා ඔය ගිය සතියෙ නැතිවෙච්චි පුංචි මාමා ඉපදිලා තියෙන්නෙ 1941 දි..ඒ කියන්නෙ පවුලෙ වැඩිමල්ම අයියයි බාලම මල්ලියි අතර වයස පරතරේ අවුරුදු 23ක්...

ඒ ලොකු මාමා කසාදයක් එහෙම කරගෙන දරුවො එහෙම හැදුවනං ඒ දරුවො පුංචි මාමටත් වැඩිමල් වෙන්න තිබ්බා..හැබැයි ඒ ලොකු මාමා අවිවාහකවම මියගියා..ඒ 2006 අවුරුද්දෙ...

ඒ ලොකු මාමා ලඟට ඉන්නෙ අපේ ලොකු අම්මා..ලොකු අම්මගෙ වැඩිමල්ම පුතා පුංචි මාමට බාල අවුරුදු දෙකයි..

බොහොම්යක් ඒ කාලෙ පවුල්වල ඔය සීන් එක තියනව..මාමල පුංචි අම්මල, බාප්පල, නැත්තං නැන්දල ඉන්නව එක්කො තමංගෙ සම වයසෙ හෝ තමන්ටත් වැඩිය බාල..

දැං අපේ ප්‍රියම්බිකා තොමෝගෙත් එහෙමයි..එයයිලගෙ අම්මගෙ පවුලෙ වැඩිමල්ම ලොකු අම්මගෙ ලොකු දුව අම්මට වඩා බාල මාස තුනයි..

අපෙ අප්පච්චිගෙ පවුලෙත් එහෙමයි අප්පච්චිනෙ පවුලෙ වැඩිමලා..අප්පච්චිගෙයි පවුලෙ බාලම ගෑණු ළමයාගෙයි (අපේ පැටි නැන්දා) වයස පරතරේ අවුරුදු විසි හතරයි... ඒ බාලම නැන්දට වැඩිය ලොකු නැන්දගෙ (අප්පච්චි ගාවම නංගි) ලොකු දුව බාල අවුරුදු පහයි..

මාසෙකට වගෙ ඉස්සෙල්ල මම ෆේස් බුක් එකේ ෂෙයාර් කලා මේ වගෙ සිද්ධියක් ගැන ලියවුනු පවන් ශාමිකගෙ කවියක්..පස්සෙ ඒ එක්කම මේ අපේ පවුලෙ කස්ටියගෙ වයස් පරතර ගැන පෝස්ට් එකක් ලියල දාන්නම්ය කියල හිතාගෙන හිටියට ඉතිං සුපුරුදු පරිදි වැඩේ දිනෙන් දින කල්ගියා..

මේ පවන් ශාමිකගෙ කවියෙ මුල කොටස..

මට ලැජ්ජයි වීරේ 

මේ වමනයයි ඔක්කාරයයි

කරකැවිල්ලයි අප්පිරියාවයි

ඊයෙ රෑ කාපු මීකිරි හින්දා නෙවෙයි වීරේ..

මං හිතන්නෙ මයෙ කුසට අමුත්තෙක් ඇවිත්..

ලොක්කාට විසිතුනයි බාගයයි

ලේලිගේ කුසට තුන්මාසයයි

පොඩි කෙළී දාසයයි මාසයයි

ගමේ උන් දුටුවොතින් දෝසයයි

වස නවනිංගිරාවයි අවලාද කෝටියයි..

හිත ඇතුළෙ ගහනවා කොනිති

හීනෙනුත් පේන්නෙම අසුබ පෙරනිමිති 

වීරෙ මයෙ හිතට හරි අමුතුයි

ලෝකයෙන් වහන් වෙන්නට හිතෙයි.

පවන් ශාමික ---------------------

හරි එව්ව ඇරිච්චාවෙ...ගිය දේ ගියාවෙ...අපේ පුංචි මාම ගැන ලියමුකො මතක සටහනක්..

පුංචි මාමා වැඩ කලේ තැපැල් දෙපාර්තමේන්තුවෙ..කෑගල්ල, උඳුගොඩ, මොරොන්තොට, කඳපොල, බගවන්තලාව, ගම්පොළ සහ අන්තිමට කඩුගන්නාවෙ තැපැල් කන්තෝරුවල වැඩ කලා..

මාමා ආමි වොලන්ටියර් සිංහ රෙජිමේන්තුවෙ කැප්ටන් කෙනෙක්..ඒ හින්ද 1979 අවුරුද්දෙ කොත්මලේ ප්‍රොජෙක්ට් එක පටන් ගද්දි ඒකට ගියා Chief Security Officer වෙලා..

ඊට පස්සෙ සමණලවැව,කුකුළේ ගඟ, චයිනා හාබර් සමාගම සහ සවුදි අරාබියෙත් වැඩකලා සෑහෙන කාලයක්..මාව මහවැලි අධිකාරියෙ රස්සාවට දැම්මෙත් පුංචි මාමම තමයි..මහවැලියෙන් අස්වුනාට පස්සෙ කුකුළේ ගඟ සහ චයිනා හාබර් ගම්පොළ-නුවර එළිය මාර්ගය ඉදිකිරීමේ ප්‍රොජෙක්ට් වලට මාව දැම්මෙත් එයාම තමයි.

පුංචි මාමා ඇවිල්ල හොඳට කාපු බීපු ජීවිතේ විඳපු මනුස්සයෙක්..හිටපු ගමං ඉතිං මට කෝල් එකක් දෙනව.."පුතා, මොකෝ කරන්නෙ? මේ පැත්තෙ ඇවිල්ල යන්ට බැරිද? මේ..ලයනල් අයියත් ඇවිල්ල ඉන්නව.." ලයනල් අයියා කියන්නෙ අපේ ලොකු අම්මගෙ බාලම පුත්‍රයා..

මේ දැං මාස දෙකකට විතර ඉස්සර මට වෙච්චි සීන් එකක් හින්ද මට පුංචි මාමා සම්බන්ධ සිද්ධියක් මතක්වෙලා ඕක ගැන ලියඤ්ඤං ලියඤ්ඤං කියල හිතාගෙන හිටියට සුපුරුදු පරිදි අමතක වෙලා ගියා..

හරි එහෙනං Better late than never  කියල ඒක අද ලියඤ්ඤංකො..

මේ සිද්ධියට මම නිතරම රැවුල කොණ්ඩෙ කපන්ඩ යන කරණවෑමියත් සම්බන්ධයි..

දවසක් මම එකොළහටවිතර බාබර් සැලූන් එකට ගියාම ඒක වහල..

මම ඉතිං එතනම ඉඳල පොරට කෝල් එකක් ගත්ත.."ඒයි මොකෝ බං සැලූන් එක වහලා?"

" ආ..සර් කොණ්ඩෙ කපාගන්ට ආවද? අනේ මම දැං පැය බාගෙකට වගෙ කලිං කඩේ වහල ආවනෙ ."

"මොකෝ සීන් එක?"

" හරි සර් හෙට එන්නකො..මම කොණ්ඩෙ කපන ගමං විස්තරේ කියන්නංකො.."

ඉතිං පහුවදා කොණ්ඩෙ කපන ගමං බාබරයා විස්තරේ කිව්වා..

"අර පිටිපස්සෙ තියෙන පෙට්‍රෝලියම් එකේ වැඩ කරන කෙනෙක් ඉන්නවා සර්..කිව්වට විස්වාස කරන එකක් නෑ..උදේම ඇවිල්ල කොණ්ඩෙ කපාගත්තොත් ආය නෑ මුලු දවසටම ආය තවත් එක කස්ටමර් කෙනෙක් වත් එන්නෙ නෑ.."

"පලයං බං යන්න..ඔව්ව බොරු කතානෙ.."

"ඔය ඉතිං ඕකනෙ කියන්නෙ සර් විස්වාස කරන්නෙ නෑනෙ..මටම තුන් හතර වතාවක් වෙලා තියනව ඔය අකරතැබ්බෙ..ඉතිං මං කරන්නෙ ඒ මනුස්සය මේ පැත්තට එනව වගෙ දැක්කොත් සැලූන් එක වහල හෙමීට මාරු වෙනව..මිනිහා බලා ඉඳල ගියාම ඇවිල්ල අරිනව.."

"ඉතිං ඊයෙත් එහෙම කරන්න තිබුනනෙ."

"ඒකනෙ කියන්නෙ... ඊයෙ මේ යකා ලඟටම එනකල් මම දැක්කෙම නෑනෙ.."

"හෙහ්..හෙහ්...හෙහ්.... ඉතිං? ඉතිං?"

"ඉතිං කියන්නෙ මිනිහගෙ කොණ්ඩෙ කපල පිටත් කලා තමයි... දහයහමාර වෙනකල් මම බලාහිටිය බලු බල්ලෙක් පැත්තෙ පළාතෙ ආවෙ නෑ කියන්ඩකො..බැරිම තැන මම කලේ කඩේ වහල ගෙදර ගියා.."

"ඉතිං මොකෝ එහෙම වෙන්නෙ?"

" ඔය පහුගිය ආත්මවල පව් කරපු මිනිස්සු එහෙමලු සර්.."

ඉතිං ඒ වෙලාවෙ මට මතක් වෙච්චි මම සහ අපේ පුංචි මාමා සම්බන්ධ සිද්ධිය මේකයි...

පළවෙනි පාර ඒ ලෙවල් ඇණ ගත්තට පස්සෙ මම දෙවෙනි පාර විභාගෙ කරන්ඩ නුවර ක්ලාස් ගියා..බාලදක්ෂ ශාලාවෙ ක්ලාස් තිබ්බෙ..දැං දුරගමන් ප්‍රයිවට් බස් ස්ටෑන්ඩ් එක තියෙන්නෙ ඒ කාලෙ ස්කවුට් හෝල් එක තිබ්බ තැන..බෝගම්බර ස්ටේඩියම් එකට එහා පැත්තෙ..මම ඔය කියන්නෙ 81 / 82 කාලෙ..

ඔය කාලෙ  අපේ පුංචි මාමා කොත්මලේ ප්‍රොජෙක්ට් එකේ වැඩ කලේ..ගම්පොළ කහටපිටියෙ ලොකු තට්ටු දෙකේ ගෙයක් අරං දීල තිබ්බ ස්කන්ස්කා කම්පණි එකෙං නිල නිවාසෙ හැටියට..ස්කන්ස්කා කිව්වෙ කොත්මලේ ප්‍රොජෙක්ට් එකේ කන්ට්‍රෑක්ටර්... ස්වීඩන් කම්පණි එකක්..

මම ඉතිං කහටපිටියෙ පුංචි මාමලගෙ ගෙදර නැවතිලා තමයි නුවර ක්ලාස් ගියේ..ආ..කියන්න අමතක උනානෙ..ඒ කාලෙ අපි හිටියෙ අනුරාධපුරේ..ක්ලාස් තිබ්බෙ සති අන්තයෙ විතරයි..මම ඉතිං ගෙදර ඒ කියන්නෙ අනුරාධපුරේ යන්නෙ සති තුනකට, මාසෙකට විතර සැරයක්..සතියෙ දවස්වල කරන්නෙ පයින්ම යනව ගම්පොළ ටවුන් එකට..පාරවල් දිගෙ ඇවිදල ආනන්ද හෝල් එකේ සම්ටයිම්ස් ෆිල්ම් එකකුත් බලල ගෙදර එනව..

පුංචි මාම හැමදාම රෑට කාලා යනව නයිට් ඉන්ස්පෙක්ෂන් කොත්මලේ ප්‍රොජෙක්ට් එකට.."පුතා ඔයත් යං ...නිකංනෙ ඉන්නෙ.." එහෙම කියල මාවත් එක්ක යනව..මමත් ඉතිං හරිම ආසාවෙං යනව..

රෑ කියල නෑ..මුලු ප්‍රොජෙක්ට් එකම කහ පාට එළියෙන් බැබලෙනව..එළි වෙනකල් එක්ස්කැවේටර්, ලෝඩර්, ඩෝසර් ගිණි කසයො වාගෙ වැඩ...පැය දෙකෙන් දෙකට වගෙ බිස්කට් කනවා..නෙස්කැෆේ බොනව (එව්ව ඔරිජිනල් ස්වීඩිෂ් බඩු )..එකම ආතල් සාගරයයි..

ආ.. අපේ පුංචි මාමා දක්ෂ දඩයක්කාරයෙක්..ඔය රෑ ප්‍රොජෙක්ට් එකට යද්දි එයාට දීල තිබ්බ කොළ පාට ටොයෝටා කොරොල්ලා වැගන් එකේ පිටිපස්සෙ තුවක්කුවත් දාගෙන යන්නෙ..ඌරො, ගෝන්නු තමයි එයාගෙ ඉලක්කෙ..

ඔන්න තිස්පනේ තේවත්තෙ මැදක් හරියක් ගිහිල්ල පුංචි මාමා හෙමීට වාහනේ අයිනකට කරල නවත්තනව.."පුතා සද්ද කරන්න එපා..වාහනෙං බහින්නත් එපා..." කියල කෑලි පහේ ටෝච් එකයි තුවක්කුවයි අරං බැහැල කලුවරේම හෙමිහිට ඉස්සරහට යනවා..මට චායාවක් වගෙ පේනව පුංචි මාමා තුවක්කුවත් අතිං අරං ඈතට  ඈතට යනව තේ පඳුරු අස්සෙං..

මට ඉතිං එහෙම්මම නින්දත් යනව පෙලක් වෙලාවට..ඔන්න ඩීං ගාල වෙඩි සද්දෙට මම උඩ ගිහිං ඇහැරෙනව..වෙඩි සද්දෙ විතරයි..ඇටපල් කලුවරේ කිසි දෙයක් පේන්නෙ නෑ..

විනාඩි පහළවකට විතර පස්සෙ ඔන්න පුංචි මාමා එනව.."මොකද පුංචි මාමෙ උනේ?..." මම රහසිං වගෙ හෙමිහිට අහනව..

"හොඳ සයිස් බඩුවක් පුතා..ගෝනෙක්..වෙඩි කාගෙන ඌ පැන්නනෙ.....ටිකක් දුර මම පස්සෙං ගියා... හොයා ගන්ට බෑ..හෙට උදේම බලනව.." එහෙම කියල පුංචි මාමා වාහනේ හරවගෙන අපි ඉතිං ආපහු එනවා..

මම ඉතිං ඇවිල්ල (ඒ එනකොට පාන්දර හතර විතර වගේ..) බ්ලැන්කට් එකත් ඉහිං කනිං පොරෝගෙන  නිදාගන්නව..

ආයම පුංචි මාමව මුන ගැහෙන්නෙ පහුවදා... එයා දවල්ට කන්ඩ ගෙදර ආවම.."පුංචි මාමා..ගෝනා හම්බ උනාද? " මම අහනවා..

"නෑනෙ..වෙඩිල්ල හොඳට වැදිලත් තියනව..ඒත් මූ කොහේ පැන්නද මන්දා..හොයාගන්ට නෑ..අපරාදෙ...." පුංචි මාමා තොලපටත් පෙරලල කියනව..

ඔහොම මාසයක් දෙකක් යනකොට මට තේරුණා පුංචි මාමා කලිං වගේ නෙවෙයි මාව රෑට ප්‍රොජෙක්ට් එකට එක්ක යන්ට අදිමදි කරනවා  වගේ..

"පුංචි මාමෙ..මමත් අද එන්නං රෑට ..කාලෙකිං ගියෙත් නෑනෙ.." කිව්වම "අද නම් බැරිවෙයි පුතේ..අද මම සිංහයාපිටියෙ යාලුවෙකුගෙ ගෙදරත් ගිහිල්ලයි ප්‍රොජෙක්ට් එකට යන්නෙ.." එහෙමත් නැත්නම්.."අද නම් මට ඔෆිස් එකේ වැඩ ගොඩක් තියනව..ඔයා නිකං ඔෆිස් එකේ ඉන්න මොකටද යන්නෙ... වෙන දවසක යමුකො" කියල මාමා මාව මඟ අරිනව..මට හොඳටම තේරුණා ඒක..

පුංචි මාමගෙ දෙවෙනියා වගේ හිටියෙ ජෝර්ජ් අංකල්..ජෝර්ජ් පෙරේරා..ඒත් පුංචි මාමා එක්ක ආමි එකේ හිටපු ඔෆිසර් කෙනෙක්...

පුංචි මාමා කොත්මලේ ප්‍රොජෙක්ට් එකේ වැඩ බාරගනිද්දි ප්‍රොජෙක්ට් ඩිරෙක්ටර් කියල තියනව තමන්ට විශ්වාස කෙනෙක් ඇසිස්ටන්ට් හැටියට බඳව ගන්න කියල..ඒ ගමන පුංචි මාමම තමයි ජෝර්ජ් අංකල්ව අරගෙන තියෙන්නෙ..

අන්න ඒ ජෝර්ජ් අංකල් නැවතිලා හිටියෙත් අපි හිටපු ගෙදරම එලියෙං වෙනම එන්ට්‍රන්ස් එකක් තිබුණු උඩ තට්ටුවෙ..ජෝර්ජ් අංකල් හරියට පොත් කියෙව්ව..එයාගෙ කාමරේ අල්මාරියක් පුරවලා පොත් තිබ්බ..ඉංග්‍රීසි සිංහල දෙකම..මම ඉතිං දවල් තනියම ගෙදර ඉන්න වෙලාවට ඒ අල්මාරියෙං පොත් හතර පහක් ගෙනල්ල කියවනව..

විකී බෝම් මහත්මියගෙ "ගසක කඳුළු" පොත මම මුලින්ම කියෙව්වෙ ඔය ජෝර්ජ් අංකල්ගෙ පොත් එකතුවේ තිබිල..පරිවර්තකයා නම් මට හරියටම මතක නෑ..ඌරාපොල හේමාලෝක හාමුදුරුවො වෙන්න ඇති බොහෝවිට...එක්දාස් අටසිය ගණංවල පෘතුගීසීන් බ්‍රසීලයෙ ඇමසන් ගඟ බඩ රබර් කිරි එකතු කරන්ට ගිහිල්ල ස්වදේශිකයින්ට රබර් කිරි වෙනුවෙන් කරපු අමානුෂික වධ හිංසා ඒ පොතේ විස්තර කරලා තියනව ඉතාම සංවේදීව..කියවද්දි ඇඬෙනව කොටින්ම..ඔරිජිනල් ඉංග්‍රීසි පොතේ නම  "The Weeping Wood"

ඉතිං ඔය ජෝර්ජ් අංකල්ගෙං මම දවසක් ඇහුවා "ජෝර්ජ් අංකල්..අපේ පුංචි මාමා මාව දැං රෑට ප්‍රොජෙක්ට් එකට එක්කගෙන යන්ඩ කැමති නෑ වගේ මට තේරෙනවා..අංකල්ට මොකවත් කිව්වද ඒ ගැන?" කියල..

ඒ පාර ජෝර්ජ් අංකල් හක හක ගාල හයියෙං හිනාවෙලා ඇහුව "ඇයි අතූ ඒ ගැන ඔයාට කිව්වෙ නැද්ද? " කියල..පුංචි මාමගෙ නම ජී. බී. අතපත්තු..ඒ හින්ද යාලුවො කිව්වෙ අතූ නැත්නම් පත්තු කියල..

මම කිව්ව "නෑනෙ මට මොකවත්ම කිව්වෙ නැහැනෙ.."

"එහෙනං අතූට ඒ ගැන කියන්න මොකක්ද වගේ වෙන්න ඇති..වැඩේ මේකයි රවී..දැං ඔයා මාමා එක්ක ගිය එක දවසකවත් දඩයමක් හම්බවෙලා නෑ....වෙඩි තිබ්බත් සතා පැනල යනව..ඉතිං අතූ හිතන්නෙ ඔයා හින්දයි එහෙම වෙන්නෙ කියල.."

"අප්පට සිරි එහෙමත් එකක්ද?" මම ඇසුත් ලොකු කරගෙන ඇහුවා..

"ඔව්..පෙර පිං තියෙන අය එක්ක ගියාම දඩයං හරි යන්නෙ නෑ කියල කතාවක් තියනවනෙ..ඒකයි අතූ ඔයාව එක්ක යන්න අදි මදි කරන්නෙ..." ජෝර්ජ් අංකල් එහෙම කියල ආයෙමත් ගේ දෙකක් වෙන්ට හිනා උනා..

"ඇත්තත් තමයි..." මම ටික වෙලාවක් කල්පනා කරල කිව්වා.. "මම ගිය එක දවසකවත් සතෙක් එලාගන්ට බැරි උනා තමයි..හරි හරි ප්‍රශ්නයක් නෑ....ඒත් ඉතිං පෙර කරපු පිනුත් හරහට හිටපු වෙලාවක් මේක.."මම එහෙම කියල ඉඳගෙන හිටපු පුටුවෙන් නැඟිට්ටා..

දයාබර පුංචි මාමේ...සුවසේ නිදනු මැන...

Good night sweet prince, 

may the angels trod  gracefully and may the wind bring falling frgrant flowers to rest gently on your grave...

167. ප්‍රසංගයක් ද මේ ජිවිතය?

     එයාට වගේ ම මටත් රහසක් තිබුණා.

    එයා විතරක් නෙමෙයි, මග දිගට තවත් පිරිමි ළමයි කිහිප දෙනෙක් මං ගැන උනන්දුවෙන් හිටියා. හැබැයි එයා වගේ ම ඒ හැමෝ ම හිතාගෙන හිටියේ මං ඒවා දන්නේ නැහැ කියලා. මම ඔය රස්සාවට ආවේ නර්සින් ට්‍රේනින් කොලේජ් එකෙන් ලියුම එනකම් ගෙදර හිටපු කාලේ. ඒ ෆැක්ටරි එකේ මැනේජර්, මගේ තාත්තාගේ යාලුවෙක්, ඒ මාමා ගෙදර නිකං ඉන්න එකේ මොනවා හරි දෙයක් ඉගෙන ගන්න මාව එවන්න කියලා තාත්තාට කිව්වා. මට ෆැක්ටරි එකේ කරන්න ලොකු වැඩක් තිබුණේ නැහැ. හරිම සැහැල්ලුවෙන් ගෙවුණු කාලයක්. දැන් නිතර නිතර කතා කරන පොසිටිව් එනර්ජි කියන දේ ඒ වචනයෙන් ම ඒ කාලේ හැඳින්වූයේ නැති වුණාට මේ මග දිගට හිටපු අයියලා සේරම මට ගෙනාවේ පුදුමාකාර චිත්ත ප්‍රමෝදයක්.

    ඒ හැමෝම එයා වගේ ම ස්ටීරියෝ ටයිප් පුරුදු පවත්වාගෙන ගියා. මට දැන් ස්ටේෂන් එකේ නම මතක නැහැ, ඔය එන අතරේ තියෙන එකක ලඟ තිබුණු තේ කඩයක වැඩ කරපු හරි, කඩේ මාමාගේ පුතා හරි වුණු අයියා කෙනෙක් හැමදාම කෝච්චිය එතනින් යද්දි කඩ මිදුලේ තිබුණු එයාගේ බයිසිකලය පිස දමමින් හිටියා. කෝච්චියේ මං ඉන්න පෙට්ටිය ඒ හරියේ තමයි නතර වෙන්නේ. ඊට පස්සේ ඒ අයියා බිම් කණ්ඩිය අයිනේ හිටවලා තිබුණු ලස්සන මල්වලින් එකක් කිසිම ලෝභ කමක් නැති ව කඩලා අරගෙන මං ඉන්න හරියේ ඉන්න ළමයෙක් බලලා, හරි ලස්සනට හිනා වෙලා එයාට දෙනවා. ළමයාගෙන් පටන් ගත්තාට හිනාව ඉවර වෙන්නේ මං දිහා බලාගෙන කියලා මං දන්නවා. මං ඒක දකිනවා කියලා එයා දන්නේ නැහැ. ළමයෙක් හිටියේ නැත්නම් ආච්චි කෙනෙකුට හරි දෙනවා. දවසක් තේ ගෝනියක් අරගෙන ගිය දෙමළ ආච්චි අම්මෙකුට දුන්නා. ඒ මනුස්සයා ජීවිතේ ලබපු පළමු මල වෙන්නත් පුළුවන්.

    ඉතිං ඔහොමයි. අනිත් අය කරපුවා මට මතකත් නෑ ඒ හැටි. මේ හැමෝගෙන් ම එයා විශේෂයි. නමුත් එයා කවදාවත් දැන ගත්තේ නැහැ මං එයා ඒ කරපු දේවල් දැනගෙන හිටියා කියලා. ඒක පිරිමින්ගේ විදිහ. එයාලාට පේන්නේ බලන දිහා විතරයි. අපිට සමහරවිට අපේ ඇස් යොමු වෙලා තියෙන දිහා හැර මහ විශාල පරාසයක් පේනවා. මම බිම බලාගෙන ගියාට බිම තිබුණු ගල් පෙනුනේ නැහැ. එයා සොහොන හැඩ කරලා තියෙන විදිහ, ඒ පටු පාර ලස්සන කරලා තිබුණු විදිහ ඕවා තමයි මට පෙනුනේ. මට තාම තේරුම් ගන්න බැහැ මං වැරැද්දක් කළා ද කියලා. එයාට විතරක් නෙමෙයි ඒ මගදි උනන්දුවෙන් හිටපු හැම පිරිමි ළමයාට ම මගේ විශේෂත්වයක් පේන විදිහට ඉන්න මට උවමනා වුණා. මගේ කොණ්ඩෙත් ඒ වැඩේට එක පයින් කැමති වුණා වගේ සමහර වෙලාවට රඟපෑවා. ඒක කෙලිකම වෙන්න ඇති. තුත්තිරි මිටත් ඒ නාට්‍යයේ ලස්සනට රඟපෑවා කියලා ඔයාලා දන්නවා. ඒ ගහ පේන මානයට ඇවිත් මං ඒ  දිහා බලපු විදිහ සෑහෙන පෙර පුහුණුවක ප්‍රතිඵලයක්. ඕවා කවදාවත් පිරිමි ළමයි දැන ගන්නේ නැහැ. එයාලට හිතෙන්නේ ඒ අත්‍යන්තයෙන් ම එන පරම ස්වභාවික හැසිරීම් කියලා. එයා හිතුවාට එයා සෑහෙන කැපවීමකින්, රහසක් රකිමින් මට ලොකු සතුටක් දුන්නා කියලා, එයා ඒ කාලේ දැනගෙන හිටපු නැති රහසක් මටත් තිබුණා. මේ ලියුමේ අන්තිමට ඔයාලා ඒක දැන ගන්නවා.

    ඉතිං ඔහොමයි. මට ජීවිතයේ ඉලක්ක තිබුණා. සැපවත් ජීවිතයක් පවත්වාගෙන යන්න, මගේ දෙමව්පියෝ මට ගොඩ නගලා දීපු වේදිකාවෙන් තවත් අඩියක් හෝ ඉහළට යන්න, රටට ලෝකෙට වැඩක් කරන්න මට උවමනාව තිබුණා. දැන් ලියවිලා තියෙන කතාව කියවද්දි ඔයාලට හිතෙන්න පුළුවන් මං දුප්පත් කෙනෙක් කියලා. නැහැ එහෙම එකක් නැහැ. මගේ තාත්තා තැපැල් ස්ථානාධිපති කෙනෙක්, තැපැල් කන්තෝරුව අපේ ගෙදරමයි තිබුණේ. අම්මා ටීචර් කෙනෙක්. මට නංගි කෙනෙක් ඉන්නවා. අපි හරි ම සතුටින් සැපෙන් ජීවත් වුණු පවුලක්.

    ඒ මගදි හමුවුණු කිසිම පිරිමි ළමයෙකු මගේ වගේ පවුලක අය වුණේ නැහැ මං හිතන්නේ. ඒ අයට ජීවිතය ගැන අනාගත සැලසුම් තිබුණා කියලා මට හිතිලා නැහැ. හරි ම බොලඳයි ඉතිං. එයාලා නරක අය නෙමෙයි. ඒත් ජීවිතේ හරියට හඳුනගෙන හිටපු අය නෙමෙයි කියලා මට ඒ පොඩි වයසට තේරුණේ මගේ අම්මා තාත්තා, ලෝකේ හැබෑ තත්ත්වය අපි දෙන්නාට පුංචි කාලේ ඉඳන් ම දැනෙන්න දීපු නිසා. පුංචි අම්මා කැමැත්තෙන් කරගත්ත කසාදයෙන් වෙන් වුණේ ඇයි කියන තැන ඉඳන්, එයාලා අපිට චාල්ස් ඩයනා සිද්ධිය වෙනකම් ම ජීවිතේ පහදලා දුන්නා. මාර ගහක් රෙදි මල් වලින් සරසලා, කෙනෙකු සතුටු කරන එකයි, දරුවන් දෙතුන් දෙනෙක් ඉන්න පවුලක් පවත්ගෙන යෑමයි, තමන්ගේ ජීවිතේ බෙදා ගන්න කෙනෙකුට සුව කළ නොහැකි රෝගයක් වැළඳුනොත් ඒ වෙනුවෙන් කැපවීමයි, කියන්නේ කෙතරම් එකිනෙකට දුරස්තර කාරණා ද කියන එක මං දැනගෙන හිටියා. එයා හොඳ මනුස්සයෙක්. මං එයා ලියපු දේවල් එයාගේ අත් අකුරින් ම කියවලා තියෙනවා. එයා ලස්සනට ගේ දොර තියාගෙන හිටියා. එයාගේ නංගිට වඩා එයා පිළිවෙලයි. ඒත් ඒ බොහෝ දේවල් ගැහැනුන්ට කරන්න පුළුවන් දේවල් ඉතිං. කෑම උයන එක, තේ හදන එක වගේ දේවල්. මගේ හිතේ තිබුණේ අද්විතීය හැකියාවන් තියෙන පිරිමියෙක් ගැන සිහිනයක්. ඒ සිහිනයේ කොතනවත් ඒ ළමයි වගේ අය හිටියේ නැහැ.

    එයාට හරි රස්සාවක් තිබුණේ නැහැ. අධ්‍යාපනය විධිමත් වුණේ නැහැ කියලා තමයි මං දන්නේ. එයාගේ උදේ වරුව මං එනකම් මග රකින්න ගෙවුණා. ඉතිරි දවස ම මග රැකීම සැළසුම් කරන්න ගෙවුනා මං හිතන්නේ. ඉතිං වෙන දෙයක් සැලසුම් කරන්න කොහිද වෙලාවක්?  දවල් වරුව ගෙදර රැඳුනේ නැහැ ගොඩක් වෙලාවට. එයා නැති වෙලාවට මං එහේ ගිහින් තියෙනවා බොහෝ වාරයක්. අයියා කවදාවත් දැනගත්තේ නැහැ එයාගේ නංගි (මාමාගේ දුව) මගේ ඉස්කෝලේ පංතියේ යාලුවෙක් කියන එකත් අපි දෙන්නා ම එක ම ට්‍රේනින් කොලේජ් එකට ඇප්ලයි කරලා ඉන්නේ කියන එකත්. යාලුවා දැනගෙන හිටියෙත් නැහැ අයියාගේ මේ ආදර කතාව. මං කිව්වෙත් නැහැ. මම මගේ ජීවිතය උද්යෝගයෙන්, ප්‍රමෝදයෙන් ගත කළා.

    යාලුවා එහේ ගියේ අයියාගේ වැඩ වලට උදව් වෙන්න. අයියා නැති වෙලාවට ගිහින් මාත් උදව් වුණේ, ඒවා හරි ම සිත් ඇදගන්නාසුලු වැඩ වුණු නිසා මං හිතන්නේ. මං කාටවත් හිතා මතා බලාපොරොත්තු දීලා නැහැ. ඒ අතින් මං වරදක් කරලා නැහැ කියලා මං හිතනවා. එයාගේ යාලුවෝ කාලෙන් කාලෙට එනවා එයා එක්ක රැඳිලා ඉඳලා යන්න. ඒ එන සමහර අයට එයා මාව පෙන්වන බවත් මං දැනගෙන හිටියා. ඒකට මං එච්චර කැමති නූණත් මට කරන්න දෙයක් තිබුණේ නැහැ. ඒ ආපු කෙනෙක් මේ වෙනකොට කරලා තියෙන හපන්කම දැන් රටක් ලෝකයක් දන්නවා.

    මායි යාලුවයි බලාපොරොත්තුවෙන් හිටපු ලියුම් ලැබුණා. නර්සින් ට්‍රේනින් එකට දින ලැබීමයි, ෆැක්ටරි එක වැසීමයි දෙක ම එක ලඟ දිනවල වැටුණා.

    මට අන්තිම දවසේ එයාට කතා කරන්න ම හිතුණා. මම එදා ගහ දිහාට ඇස් යොමු කරගෙන එයා දිහා බලාගෙන සෑහෙන කල්පනා කළා. ඒ වෙනකම් මට එහෙම සිතුවිල්ලක් ඇවිත් තිබුණේ නැහැ. මට මහ ලෝභ කමක් දැනුණා. මම ඔලුවෙන් තීරණ ගන්න ගිහින් ජීවිතයේ ලොකු වරදක් කර ගන්න යනවා ද කියලත් හිතුණා. ‘ගහක් සරසන්න එතරම් වෙහෙසක් ගන්න පුලුවන් වුණු අයට එකිනෙකාගේ ජිවිතත් ඒ වගේ ම සරසගන්න බැරි වෙන්න පුළුවන් ද? පුළුවන් වෙන්න බැරි ද?‘ මගේ හිස ඇතුලේ මහා ඝෝෂාවක්!

    අන්තිමට මං මෙහෙම හිතුවා. 'අද දවසේ අයියා මට කතා කළොත් මං අයියා එක්ක ජීවිතේ තියෙනතුරා රැඳෙනවා'. මොන දේ වුණත් ඒ ඉරණම දරා ගන්න මං හිතා ගත්තා. මට පුළුවන් මොන දේ වුණත් හොඳ අතට හරවා ගන්න. එහෙම හිතුණු වෙලාවේ ඉඳන් මුලු දවස ම මම මේ වචන ටික හිතින් මිමිණුවා. ‘අනේ අයියේ මට කතා කරන්න!‘

    ඔයාලා දන්නවා එතනින් එහාට වුණු දේවල්. මාත් යාලුවා මගින් සමහර දේවල් දැන ගත්තා. ඒත් මට විශේෂයෙන් අහන්න බැහැ, මගේ තිබුණා යම් ලොකු කමක් වැනි දෙයක්. එදා කූටප්‍රාප්තියට පත් වුණු මගේ සිතුවිලි කන්ද ටිකින් ටික දියවෙලා ගියා. මට අලුත් ජීවිතයක් ලැබුණා. අලුත් මිනිසුන් මුන ගැසුණා. සෑහෙන දේවල් අලුතින් ඉගෙන ගත්තා. අයියාගේ ඒ හැසිරීම යම් මානසික වියවුලක් පෙන්නුම් කරන්නක් විය හැකි බව කියෙවන කරුණුත් ඒ අතර තිබුණා. එහෙම කාරණා ඉගෙන ගත්තා ම මම අනතුරකින් ගැලවුණා වගේ හැඟීමක් ඇති වුණා. මායි යාලුවයි අවුරුදු කිහිපයකින් වෙනත් රෝහල් වෙත අනුයුක්ත කෙරුණා. මගේ විවාහ උත්සවයට ඈ ආවත් ඇගේ විවාහ උත්සවයට මම ගියේ නැහැ, අයියා එතන ඉන්න නිසා. ඉඳහිට අපි දුරකතනයෙන් හමු වුණා. ඒ අතරේ කෝවිඩ් කාලේ දවසක මට ඇගෙන් දුරකතන ඇමතුමක් ලැබුණා.

    “....., ඔයාට මතක නේද අපේ මාමාගේ පුතා. එයා අනේ ඔන්න ඔහේ ඇඩ්මිට් වෙලාලු. ඇට්ටරකම ඉවරයක් නැහැනේ අනේ. ඔයා පොඩ්ඩක් බලනවා ද? නැන්දා පව්“

    ඒ දවස් වල රෝහල් ගත වුණා කිව්ව ම ලෙඩේ අහන්න දෙයක් නැහැ. මම එයාගෙන් විස්තර අහගෙන එහෙම ම අයියා උන්නු තැනට ගියා. එයාගේ ඇඳ ඉහපත වාර්තාව කල්පනාවෙන් බැලුවා.

    මගේ පපුව හිර වුණා. එතෙක් මම බුද්ධියෙන් කල්පනා කරලා හිත පුරවාගෙන හිටපු කරුණු හැම එක ම එක මොහොතකින් කොහේ ගියා ද නැති වුණා. එදා අන්තිම දවසේ මාර ගහ දිහා බලාගෙන හිටපු මොහොතට මාව මොහොතකින් ඇදිලා ගියා. මම එතන හිටගෙන උඩ මට්ටමින් තිබුණු යන්ත්‍ර තිරය දෙස බලාගෙන හිටියේ මාර ගහ දිහා බලාගෙන හිටපු මොහොතේ තිබුණු කැළඹුම වගේ දහස් ගුණයකින් වැඩිවුණු කැළඹුමක් දරාගෙන. ඒ කිසි දේකින් සුබ ලකුණක් පෙනුනේ නැහැ. මගේ ඇඳුම පැළඳුම නිසා කවුරුත් දැනගත්තේ නැහැ මං වැළපෙන බව. අයියා යන්ත්‍රාධාරයෙන් ඇඳේ ඇලවෙලා හිටියේ නිසොල්මන් ව. මම එයාගේ අත අල්ලා ගත්තා. මම වෙව්ලමින් වැළපුණා. වැළපෙමින් දිගට ම මේ වචන මිමිණුවා. ‘අනේ අයියේ මට කතා කරන්න!‘ මට දැනුනේ මං තාම එදා අර අන්තිම දවසේ මාර ගහ දිහා බලාගෙන, ඒ වචන මුමුණ මුමුණා ඉන්නේ කියලා. ඔයාලා විශ්වාස කරන්න! එයා ඇස් ඇරියා. මම සම්පූර්ණයෙන් ඇඳුමින් ආවරණය වෙලා හිටියත් එයා ඇස් ලොකු කරලා මං දිහා බලන්න උත්සහ කළා. පොඩ්ඩක් ඇඳෙන් ඉස්සිලා මොකක්ද කිව්වා. මං දැන් දන්නවා එදා ඒ මොකක්ද කිව්වේ කියලා.

    ඒත් එදා මට තේරුණේ නැහැ. මං හිතුවේ සංචරණ සීමා ගැන මොකක් හරි කියන්න හදනවා කියලා. ඒත් දැන් හොඳට ම තේරෙනවා ඒ කිව්වේ මොකක් ද කියලා. ඔව් එයා කිව්වේ එයා හිතින් මට හදාගෙන හිටපු නම!

    මම ගිනියම් ව තිබුණු එයාගේ ඔලුව අත ගෑවා. පව් දෙයියනේ!

    මට තේරුණා එයාට තව වැඩි වෙලාවක් නැහැ කියලා. ඒ අන්තිම මොහොතේ එයා මාව හඳුනාගත්තා. මට මගේ රහස මතක් වුණා. අඩුම තරමින් මං එයා ගැන හැඟීමකින් හිටියා ය කියන සිතුවිල්ලත් එයාට සැනසීමක් වෙන්න පුළුවන් නේද කියලා මට හිතුණා. මම හිමින් පහත් වෙලා එයාට ඒ රහස කිව්වා.

    “අයියේ, ඔයාට මාව මතකයි නේ ද? ඔව් මට දැනෙනවා ඔයාට මාව මතකයි. අයියේ ඔයා සරසපු මාර ගහ. ඒක ඔයාගේ විතරක් නෙමෙයි අයියේ. ඒක මගෙත්! ඔයා දැනගෙන හිටියේ නැහැ. මායි ඔයාගේ නංගි ....යි යාලුවෝ. එයයි මායි ඉස්සර ඔයා නැති වෙලාවට ඇවිත් රතුපාට රෙදි මල් හැදුවා. මම සමහර වෙලාවට ගෙදර ගෙනැල්ලත් රෑ ඇහැරගෙන  මල් හැදුවා. රෙදි අරගෙනත් හැදුවා. මං එහෙම කළේ ඇයි කියලා මං දන්නේ නැහැ අයියේ. ඒකෙන් මට ලැබුණු දෙයක් තිබුණා ද කියලා මට ඒ කාලේ තේරුණේ නැහැ අයියේ. ඒත් ඔයාට මාව සතුටු කරන්න ගහ සරසන්න ඕනෑ වුණු නිසා මං ම මගේ අත් දෙකින් රතු පාට රෙදි මල් හැදුවා, මම පහුවදාට සතුටින් බලනවා කියලා ඔයා හිතපු මල් පොකුරු ගොඩේ වැඩියෙ ම තිබුණේ මම ම හදපු මල්!“

    එතනින් එහාට මට එදා වුණු දේවල් මතක් නැහැ. මට සිහි නැති වෙලා තිබුණා. අයියා යන්න ම ගිහින් තිබුණා.

    මගේ ජීවිතයේ සඳහන් කරන්න තරම් අඩුපාඩුවක් නැහැ. දුවත් පුතාත් සැමියාත් මාත් සතුටින් ඉන්නවා කියන්න පුලුවන්. පසුගිය සමයේ අපි ශ්‍රී ලංකාවෙන් පිට වුණා. ආයේ කවදාවත් එන්න බලාපොරොත්තුවක් නැහැ. යාලුවත් මගේ නංගිත් දන්නවා දැන් ඒ පොතේ ඉන්නේ මම බව. නංගිට ගානක් නැහැ. යාලුවා පපුව පැලෙන්න තරම් වේදනාවෙන් අඬලා, මාවත් ඇඬෙව්වා. දැන් ඒ සේරම ඉවරයි. මම දන්නවා මං තෝරා ගත්තේ සුදුසු ම ජීවිතය කියලා. ඒත් මගේ හිතේ එදා අන්තිමට මාර ගහ දිහා බලාගෙන ඉද්දි ඇතිවුණු පැනය සදාකල් රැඳෙයි. ඒත් පිළිතුරක් ලැබෙන්නේ නැහැ කවදාවත්!

    ‘ගහක් සරසන්න එතරම් වෙහෙසක් ගන්න පුලුවන් වුණු අයට එකිනෙකාගේ ජිවිතත් ඒ වගේ ම සරසගන්න බැරි වෙන්න පුළුවන් ද? පුළුවන් වෙන්න බැරි ද?‘ මගේ හිස ඇතුලේ සියුම් රිදුමක සදාකාලික මුණු මුණුවක් ඇසි ඇසී නොනැසී තියෙනවා!

702. පුවක් එෂැණින් - 78 - ජනාධිපතිවරණයෙන් සජිත් ප්‍රේමදාස මහතාගේ අනපේක්ෂිත පරාජයට හේතු සහ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී ඒ සඳහා යෙදිය යුතු ප්‍රතිකර්ම...

ටෙලිපෝනයේ පරාජය පිළිබඳව කරුණු සොයා බැලීමට පත්කල විශේෂ කමිටුව අද තම වාර්තාව පක්ෂයේ මධ්‍යම කාරක සභාව වෙත ඉදිරිපත් කොට තිබෙනවා..ඒ අනුව පරාජයට හේතුවූ මූලික කරුණු සහ ඒ පිළිබඳව ඔවුන්ගේ නිර්දේශිත ප්‍රතිකර්ම මෙසේයි...

1. ඡන්ද දායකයින් අතිමහත් බහුතරයකට ජපන් බාසාව නොතේරීම 

ප්‍රතිකර්මය - එලඹෙන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට පෙර කෙටිකාලීන ජපන් පන්ති දිවයිනේ සෑම ඡන්ද කොට්ඨාශයක් පාසාම කඩිනමින් පැවැත්වීම 

2. අල්ලන්තර කාල රබ්බුක බියස් සහ බිල්ෆි අලි මන්තරය කුරාණයේ ඇති අරාබි භාෂාවෙන් කියවෙන මන්තරයක් බැවින් සහ ලංකාවේ වල් අලිං අරාබි භාෂාව නොදන්නා බැවින් අලින් පන්නාගෙන එනවිට එම මන්තරය ජපකල කීප දෙනෙක් අලින් පහරදී මිය ගිය බැවින් සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා ඡන්ද දායකයින් අතර පිළිකුළට සහ උපහාසයට ලක්වීම 

ප්‍රතිකර්මය - එළඹෙන මහ මැතිව්‍රණයට පෙර සියළුම වල් අලින්ට අරාබි භාෂාව ඉගැන්වීම හෝ එම අලි මන්තරය සිංහල භාෂාවට පරිවර්තනය කිරීමට කටයුතු කිරීම

3. සජිත් ප්‍රේමදාස මහතාගේ රැකියා ලබාදීමේ උසනම් සිකුරුටි, මිටි නම් කම්කරු ප්‍රතිපත්තිය හේතුකොටගෙන මිටි ඡන්ද දායකයින් බොහෝ දෙනෙකුගේ ඡන්දය ටෙලිෆෝනයට අහිමි විය. 

ප්‍රතිකර්මය - රැකියා ලබාදීමේ ප්‍රතිපත්තිය උසනම් සිකුරුටි මිටි නම් චීෆ් සිකුරුටි ලෙස වෙනස් කිරීම

4. ජලනි ආර්යාව බැහැදැක මහත් චිත්ත ප්‍රීතියට පත්වූ බොහෝ කාන්තාවන් රොද බැඳ ගොස් ටෙලිෆෝනයට ඡන්දය ප්‍රකාශ කොට ඇත. එතුමිය ප්‍රචාරණ කටයුතුවලට සහභාගීවූ බොහෝ ප්‍රදේශවල ටෙලිපෝනය අති විශාල ඡන්ද ප්‍රමාණයකින් ජයගෙන ඇත..උතුරු කොළඹ, මැද කොළඹ, මැදවච්චිය මීට උදාහරණ කීපයකි. 

ප්‍රතිකර්මය - එබැවින් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයේදී ජලනි ආර්යාව දිවයින පුරා සෑම දිස්ත්‍රික්කකටම අවම වශයෙන් රැස්වීම් දෙකකටවත් සහභාගි කරවීම....

5. ලංකාවේ ඇති පාසල් 10,000 කට අධික සංඛ්‍යාවට ලොව පුරා කෝටිපතියන් 10,000 සොයා එකිනෙකාට එක් පාසල බැගින් නඩත්තු කිරීමට භාරදීමේ සජිත් ප්‍රේමදාස මහතාගේ තීක්ෂණ උපාය මාර්ගය ප්‍රකාශයට පත්වීමත් සමඟ කැළඹිල්ලට පත් ලෝක කෝටිපතියන්ගේ සන්ධානය වහා අමරිකාවේ නිව්යෝක් නුවර ලිබර්ටි ප්‍රතිමාව සෙවණේ රැස්වී " What the hell men...If this bloody rascal wins we would all have to go to that god forsaken place called Sri Lanka and look after their damn schools..We won't have time yo do anything else..let's teach the bloody idiot a unforgettable lesson" පවසමින් සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා ජනාධිපතිවරණයෙන් පැරදවීමට හැකි සියලු දේ කලයුතුයැයි ඒකමතිකව තීරණය කොට ටෙලිෆෝනයට විරුද්ධ ඡන්ද ව්‍යාපාරයට ඩොලර් බිලියන සංඛ්‍යාත මහත් ධනයක් පරිත්‍යාග කිරීම.

ප්‍රතිකර්මය - .මහ මැතිවරණ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයේදී එක් එක් පාසල නඩත්තුවට කෝටිපතියෙකුට භාරදීම වෙනුවට  එක් එක් පාසල මඟින් කෝටිපතියකු නඩත්තු කිරීමට භාරගැනීමේ නවතම ක්‍රමවේදයක් පිළිබඳව දැනුම් දීම.....

701. සමණල ආචරණය නොහොත් Butterfly Effect - වසර දෙකහමාරකට පෙර මිරිහානේ තටු සැලූ සමණලයා....

Butterfly flaps wings - Mirihana 2022.03.31

"Butterfly Effect" නොහොත් "සමණල ආචරණය" ගැන අහල තියනව නේද?

සමණල ආචරණය කියන්නෙ ඉතාම සුළු සිද්ධියක් හින්ද පටන්ගන්නාවු ක්‍රියාදාමයක් අවසානයේ නොසිතූ වීරූ මහා පරිමාණයේ සිදුවීමකින් අවසන් වීම...

"Does the flap of a butterfly's wings in Brazil set off a tornado in Texas?"

ඒ සිද්ධීන් දාමය හොඳටම විස්තර කරන්නෙ බ්‍රසීලයේ සමණලයෙකුගේ අත්තටු සැලීමක් අමරිකාවේ ටෙක්සාස් ප්‍රාන්තයේ පසු කාලයක ඇතිවන කුණාටුවකට හේතුවිය හැක යන වාක්‍යයෙන්...

2022 මාර්තු 31 වෙනිදා අපේ රටේ මිරිහාන ප්‍රදේශයේ එවකට ජනාධිපති ගෝඨාභය උන්නැහේගෙ නිවෙස අසළත් ඒ වගෙ සමණලයෙක් තටු සැළුවා..

ඒ කියන්නෙ ඒ වෙලාවෙ එතනට එකතුවූ හත් අටදෙනෙක් ගෝඨාභයගෙ නිවෙස කරා යන්නට උත්සාහ කලා රට පත්වෙලා තියෙන අවාසනාවන්ත තත්වය ගැන විරෝධය දක්වන්ට..නමුත් ආරක්ෂක අංශ ඔවුන් නතර කලා..

ඉනික්බිති ඔවුන් කලේ එතනම ඉඳල ඒ වෙලාවෙම ලියූ විරෝධතා පුවරු ප්‍රදර්ශණය කරමින් උද්ඝෝෂණය කිරීම..ටික ටික සෙනඟ එකතුවෙලා විශාල උද්ඝෝෂණයක් එතන නිර්මාණය උනා..අන්තිමය පොලීසිය කලේ කඳුළු ගෑස් ගහලා ඒ පිරිස පළවා හැරීමයි..

සමහරවිට ඒ උද්ඝෝෂණය පටන් ගත්තෙ මෙහෙම වෙන්න ඇති..

පෙට්‍රල් පෝලිමක උදේ ඉඳල බවුසරයක් ඇවිල්ල පෙට්‍රල් දෙයි කියල බලාපොරොත්තුවෙන් හිටපු මිනිස්සුන්ට රෑ දහයට විතර අද පෙට්‍රල් එන්නෙ නෑ කිව්වම මොන වගෙ හැඟීමක් ඇති වෙයිද? 

"මචං මගෙ අම්මට අංසබාගෙ..හෙට ක්ලිනික් එකට එක්ක යන්න ඕන..මම මේ උදේ ඉඳලම පෝලිමේ හිටියෙ ඒ වැඩේට කාර් එකට පෙට්‍රල් ගහගන්ට..දැං බලපංකො මම කොහොමද අම්මව එක්ක යන්නෙ හෙට?.." ඒ එක් දයාබර පුතකුගේ පැමිණිල්ල...

"මගෙ වයිෆ්ට  දරුවා හම්බ වෙන්න ඉන්නෙ..අපි පිළියන්දල..ඉතිං රෑකවත් අමාරු උනොත් හොස්පිට්ල් එක්ක යන්ට වාහනේට පෙට්‍රල් ගහල තියාගන්න එපාය..ඒකයි මේ උදේ ඉඳල පෝලිමේ හිටියෙ..දැං ඉතිං අහවල් දෙයක් කරන්නද?" ඒ තවත් ස්වාමිපුරුෂයෙකුගේ ශෝකාලාපය...

"මොන කෙහෙම්මලක්ද ඕයි මේක? අපිට අපි හම්බ කරපු සල්ලි දීල අපේ වාහනේට පෙට්‍රල් ඩීසල් ටිකක් ගහගන්ට බැරිනං මොකක්ද මෙහෙම ජීවත්වෙන එකේ තේරුම? යමල්ලා..මේ ලඟමනෙ මේ ඔක්කෝටම වගකියන්ට ඕන එකා ඉන්නෙ..උගේ ගේ ඉස්සරහට ගිහිල්ල කෑගහල කියමු බැරිනං පුලුවං එකෙකුට දීල පළයං කියල.."

"හරියට හරි යමල්ල..දැං ඉවසුවා හොඳටම ඇති..අපි මෙහෙ පෙට්‍රල් පෝලිං වල දවස් ගණං තපිනව..මේ ඔක්කෝටම වග කියන්ට ඕන එකා හතර වටේටම හමුදාව පොලීසිය දාගෙන සැපට බුදි ඇති..යමල්ල ඌව ඇහැරවමු.."

අන්න එහෙමයි ඒ ක්ෂණික උද්ඝෝෂණය පටන් ගන්න ඇත්තෙ..ගොඩක් වෙලාවට එහෙම තමයි..ඒ වගෙ පපුවෙන්ම එන බොක්කෙන්ම එන හැඟීම් පාදක කරගෙන කරන උද්ඝෝෂණ විරෝධතා කලිං සංවිධානය කරපු එව්ව නෙවෙයි..

අර  බ්‍රසීලයේ තටු සළපු සමණලයා එහෙම තටු සලන්ඩ ඇත්තෙ කලිං හිතල නෙවෙයි..ඒ වෙලාවෙ හිතුනා තටු සැලුවා..ඒත් කාලයාගෙ ඇවෑමෙන් උගේ තටු සැලීම ටෙක්සාස් වල මහා කුණාටුවක් වෙයි කියල ඌ හීනෙංවත් හිතන්න නැතුව ඇති වගේම උගේ එහෙම අපේක්ෂාවක් තුං හිතකවත් නොතියෙන්ඩත් ඇති.. 

ඉතිං කොහොම හරි එදා 2022 මාර්තු 31 වෙනිදා රෑ දහයට විතර මිරිහානෙ ගෝඨාභයගෙ නිවෙස අසළ තටු සලපු සමණලයගෙ තටු සැලිල්ල අවසාන උනේ 2024 සැප්තැම්බර් 22 වෙනිදා බහුතරයක් ලංකා වාසීන් එකතුවී තම මනාපය ප්‍රකාශ කොට මේ සම්මජාතියෙ ජනාධිපතිවරයෙක් පත්වෙතැයි ලංකාවාසීන් බහුතරයක් සිහිනෙන්වත් නොසිතූ පක්ෂයකින් නව ජනාධිපතිවරයෙක් තෝරාපත්කර ගැනීමෙන්..ඒක තමයි ටෙක්සාස්වල ඇතිවූ කුණාටුව..

ඉතිං මේ වෙලාවෙ අපි හැමෝම එදා ඒ අවුරුදු දෙකහමාරකට කලිං මිරිහානෙ උද්ඝෝෂණයට සහභාගිවූ ඒ සහෝදර සහෝදරියන් හැමෝටම අපේ ස්තූතිය පළකරන්ට අවශ්‍යමයි..

700 - වෙල්පහු වතුර සහ ෆ්ලඩ්ලිට් ස්ටේඩියම්ස්..

මම 1991 අවුරුද්දෙ මහවැලි අධිකාරියෙ ඉංජිනේරු අංශයෙ ඉඳල උසස් වීමක් හම්බවෙලා ගියා ජනාවාස අංශයට...

පත්වීම හම්බ උනේ බකමූණ කලාපයෙ අත්තනකඩවල කොට්ඨාශයට..91 නොවැම්බර් මුල වගෙ වැඩ බාරගත්තෙ..වැඩ බාරගෙන පහුවදාම තිබ්බ එහෙ කන්න රැස්වීම..

කන්න රැස්වීම කියන්නෙ යල මහ කියල කන්න දෙකක් තියනවනෙ..ඒ එක් එක් කන්නෙට වතුර නිකුත් කරන්ට ඉස්සෙල්ල වතුර නිකුත් කරන කාල වකවානු එතකොට සම්පූර්ණ කුඹුරු කරන්ට පුලුවන් තරමට ප්‍රමාණවත්ව වතුර දෙනවද? එහෙම  වතුර ප්‍රමාණවත් පරිදි නැත්තං කොච්චර ප්‍රමාණයක් ගොඩ බෝග කරන්ඩ ඕනද කියන කාරණා ගොවි මහත්වරුන්ට දැනුම් දෙන රැස්වීම..

මම ඉතිං ඔව්ව ගැන අඳෝ සංසාරයක් දන්න එකක්ය..මගෙ විෂය ක්ෂේත්‍රයට කෙලින්ම අයිතිත් නෑ..එක අතකට නෑ කියන්ටත් බෑ..ගොවීන් එක්ක වැඩ කරනකොට ඔය හැම ක්ෂේත්‍රයක්ම ඒ කිව්වෙ ජලපාලන, වාරිමාර්ග, කෘෂිකර්ම, ජනාවාස සේවා එතකොට ප්‍රජා සංවර්ධන, ආයතන සංවර්ධන ඔය ඔක්කොම එකකට එකක් බැඳෙනව..නැත්තං සාර්ථකව අපේ රාජකාරිය කරන්න බෑ..

හරි මම කියන්ට ආපු කතාව කියල ඉන්නංකො..අද රෑ දොළහට කලිං මේ කතාව ලියල දාන්ටත් ඕමනයි..

ඉතිං අර 1991 අවුරුද්දෙ නොවැම්බර් මාසෙ පවත්වපු අත්තනකඩවල කන්න රැස්වීමට ආපහු ආවොත් ඒ රැස්වීම කරගෙන යන්ට ගොවි මහත්වරු ඉඩ දුන්නෙම නෑ..පටං ගත්තු වෙලාවෙ ඉඳල ගොවියො ගේම ඉල්ලුවා..අන්තිමට එක දිගට හූ කිව්වා..

එහෙම හූ හඬින් පලාතම දෙවනත් වෙද්දි රැස්වීමක් කරගෙන යන්ට බෑනෙ..අන්තිමට රැස්වීම නවත්තල ආපු නිලධාරි කට්ටිය යන්ට ගියා..ගොවි මහත්වරුත් හූ කිය කිය ගෙවල් වලට ගියා..මට ඉතිං හරි පුදුමයි මේ වෙච්චි දේ..ඇසුයි කටයි දෙකම ඇරගෙන බලා ඉඳල මමත් ඉතිං මම ඒ කාලෙ නැවතිලා හිටපු බකමූණෙ ක්වාටර්ස් එකට ගියා..

පහුවදා අපේ කොට්ඨාශ කළමනාකාර නොහොත් Block Manager නොහොත් බී.එම්. මහත්තයා සියළුම නිලධාරීන්ට රැස්වීමක් කැඳවල තිබ්බ උදේ නමයට..මමත් ඉතිං ඕකට ගියා..ඒකෙදි බී.එම්. ලොක්කා ඊයෙ කන්න රැස්වීමෙදි වෙච්චි දේ ගැන බොහොම හිත් අමනාපෙන් සහ තරහිං කතාකරල එක පාරටම මා දිහාට හැරුන..මම වාඩිවෙලා හිටියෙ තුන්වෙනි පේළියෙ විතර..

"වීරසිංහ මහත්මයා ඊයෙ කන්න රැස්වීමට සහභාගි උනා නේද?"

මම නැඟිටල "ඔව් බී.එම්. මහත්තයා.." කියල උත්තර දුන්නා..

"හරි එහෙනම් මට කියන්ට පුලුවන්ද ඇයි ඒ ගොවි මහත්තුරු ඒ වෙලාවෙ එහෙම හැසිරුනේ? වෙනත් වචන වලින් කිව්වොත් ඇයි ඒ වෙලාවෙ ගොවියො හූ කිව්වෙ?..." කියල බී.එම්. ලොක්කා මගෙං අහපි ගහෙං ගෙඩි එන්නැහෙ..

මම නේද අන්දුන් කුන්දුන් උනා කිව්වොත් ඒත් ඒ වෙලාවෙ මගෙ හිතට ආපු හැඟීම හරියට විස්තර කරන්ට බෑ..උතුර දකුන මාරු උනා..කරකවල අතෑරියා..තුස්නිම්බූතයිස්ඩ් උනා..ඔය ඔක්කොම කිව්වත් මදි..

යකෝ මම මේ දවස් දෙකයි මෙහෙට ඇවිල්ල වැඩ බාරගෙන..මම කොහොමද ඕයි දන්නෙ ගොවියො හූ කිව්වෙ මොන මඟුලකටද කියල?..මේ මනුස්සයට නුහුගුණෙද? පිස්සුද නැත්තං හැටිද? ඔහොම කල්පනා කරකර මම දහ අතේ හිතුව මොකක්ද යකෝ මම දැං කියන්නෙ? කියල..රැස්වීමෙ ඔක්කොමලා මා දිහා බලාගෙන..

ඔන්න එතකොට මට මතක් උනා උදේ අපේ සහෝදර නිලධාරීන් කට්ටියක් කතාවෙනව මට ඇහුන වෙල්පහු වතුර මදි උන හින්දයි පහුගිය කන්නෙ කුඹුරු හුඟක් මැරුනෙ...ඒක හින්ද ගොවියො ලොකු හිතේ අමාරුවකින්ය ඉන්නෙ කියල..අප්පට සිරි  ඔය තියෙන්නෙ බඩු..දැං ඉතිං කාට බය වෙන්ටද? 

වෙල්පහු වතුර කියන්නෙ මොනවද?  එහෙම වතුරක් ඇත්තටම තියනවද? තියනවනම් ඒ වතුර කලුද සුදුද? කියලවත් මම දන්න ඉටිගෙඩියක් නෑ..ඒ උනාට ඉතිං එහෙම හිත හිත ඉඳල හරියන්නෙ නෑනෙ..මොනවහරි කියන්ටත් එපාය..බී.එම්. ලොක්කා  මාදිහා කන්ට වගෙ බලාගෙන ඉන්නව...

මම කෙලින්ම සිංහය වගෙ බී. එම්. ලොක්කා දිහාබලාගෙන කතාකලා.."බී.එම්. මහත්තය අර වෙල්පහු වතුර පහුගිය ටිකේ හරියට ලැබුනෙ නෑනෙ.."

"ඉතිං?" ඇසුත් උඩ තියාගෙන බී.එම්. ඇහුවා..

"ඉතිං ඒ හින්ද තමයි ගොවි මහත්තුරු හූ කිව්වෙ.."

බී.එම්. විනාඩියක් විතර මගෙ මූණ දිහා කන්ඩ වාගෙ බලා හිටිය.."එතකොට වීරසිංහ මහත්තය කියන්නෙ ගොවියො හූ කිව්වෙ වෙල්පහු වතුර ලැබුනෙ නැති හින්ද..එහෙමද?"

"ඔව් බී.එම්. මහත්තය... ඒක තමයි හේතුව.."

බී.එම්. ලොක්කටත් යන්තමට හිනාවක් ගියාද නැත්තං ඒ මට පෙනිච්චි හැටිද මන්ද..

"හරි හරි..වීරසිංහ මහත්තයා ඉඳගන්ට.." කියල බී.එම්. මහත්තයා කිව්වා..

මම ඉතිං ආයම කියනකල් හිටියෙ නෑ.. ඉඳගත්තා...

පලි - 

වෙල්පහු වතුර කියන්නෙ කුඹුරකට වතුර දුන්නම ඒ වතුර කුඹුරෙ ලියද්දෙං ලියද්දට ගලාගෙන ගිහිල්ල අන්තිම ලියද්දෙං පිටතට ගලාගෙන යනව..ආං ඒ වතුරට..

ඒ පිටවෙන වතුර බැහැල යන්ට කපල තියනව Drainage Canal කියල ඉංග්‍රීසියෙං කියන අපවහන ඇළවල්..ගොවියො ඒවට කියන්නෙ කුණුඇළවල් කියල..

ඉතිං ඔය කුණුඇළවල්වල වතුරෙනුත් ගොවි මහත්තුරු ආයම කුඹුරු අස්වද්දනව..ඒ වැඩේ ඇත්තටම බොහොම හොඳයි..ඒ මොකද කිව්වොත් අපතේ යන වතුරකිං ආයම ප්‍රයෝජනයක් ගන්න එක කොහොමත් හොඳයිනෙ..

ඒත් අවුල වෙන්නෙ වතුර හිඟවෙලා වතුර දෙන ප්‍රමාණය සීමා කරන්ට උනොත්..එතකොට ඔය වෙල්පහු වතුරක් කියල එකක් නැතිම වෙලා යනව බොහෝවිට..එහෙම උනාම වෙන්නෙ අර වැඩිපුර කරපු කුඹුරු බේරගන්ටම බැරුව මැරිල යනව....ඒත් එක්කම එව්වට වියදම් කරපු මුදල්, ශ්‍රමය ඔක්කොම අපරාදෙ අපතේ යනව..

පපලි - 

මම මේ 1991 අවුරුද්දෙ බී.එම්. ලොක්කට කියපු වෙල්පහු වතුර කතාව මට පෙරෙයිදා ආයම මතක් උනා අපේ සජිත් මහත්තය අර සළකුණේදි චමුදිත අහපු "රටේ මිනිස්සුන්ගෙ ජීවන තත්වය උසස් කරන්ට ඔබ කරන්ට බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ මොකක්ද? ඛෙත්තරාමෙ මිනිස්සුන්ගෙං පුරවන්ට ඔබ කරන්ට බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ මොනවද?" ප්‍රස්නෙට දුන්නු උත්තරේ අහල..

සජියා උත්තර දුන්නෙ මෙහෙමයි "ඉතිං ඛෙත්තාරාමෙ හැදුවෙ මගේ පියතුමානෙ..ඔබ දන්නවද චමුදිත ඒක තමයි දකූණු ආසියාවෙ පලවෙනි ෆ්ලඩ් ලිට් ස්ටේඩියම් එක.."

සජියත් එක්ක බලනකොට මම දාහක් හොඳයි නේද යාලුවනේ? අඩුම ගානෙ වෙල්පහු වතුර කුඹුරු කිරිල්ලට සම්බන්ධයක් හරි තියනවනෙ...හෙහ්..හෙහ්...

699. පුවක් එෂැණිං - 77 - මැතිවරණ කොමිසම මුහුණ දෙන ආහාරපාන ප්‍රශ්නය, දෙවන අරගලයට පහසුකම් සැපයීම සහ වැටුප් වැඩිකිරීමට අවශ්‍ය මුදල් සොයාගත් අන්දම...

ජනාදිපතිවරණ අපේක්සකයින් මැතිවරන කොමිසමේ උපදෙස් නොතකා තම පාක්ෂිකයින්හට ආහාර පාන සංග්‍රහයන් ලබාදීමට කටයුතු කිරීම නිසා මැතිවරණ කොමිසම දැඩි අපහසුතාවයකට පත්ව ඇති බව මැතිවරණ කොමිසම නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් කියා සිටී.

මේ පිළිබඳව පැමිණිළි ලැබුනු වහාම තමන් එම ස්ථාන වලට ගොස් එහි සූදානම් කොට ඇති ආහාරපාන බෙදා දීම තහනම් කරමින් ලඟම ඇති පොලීසියේ නිලධාරීන් ලවා එම ආහාරපාන අත් අඩංගුවට ගැනීමට කටයුතු කරන නමුදු එම ආහාරපාන පොලිස් ස්ථාන වලට ගෙන යාමට පොලිස් නිලධාරීන් දැඩි අකමැත්තක් දැක්වීම නිසා තමන්ට බරපතල ප්‍රශ්නයකට මුහුන දීමට සිදුව ඇති බව කොමිසම වැඩි දුරටත් කියා සිටී..

ඊට පිළියමක් ලෙස එසේ අත් අඩංගුවට ගන්නා ආහාර එම ස්ථානයේදීම ආහාරයට ගැනීමට සුදුසු පුද්ගලයින් කෙටි දැනුම් දීමකින් සැපයීමට හැකි "මෑන් පවර් සප්ලයර්ස්" ආයතන වලින් මිළ ගණන් කැඳවීමට මැතිවරණ කොමිසම තීරණය කොට ඇත.

බත් සහ වෙනත් වෑංජන වර්ග කිලෝග්‍රෑම් එකක් ආහාරයට ගැනීමට ඔබ ඉල්ලා සිටින මුදල වෙන වෙනම සඳහන් කොට සීල් තබන ලද ටෙන්ඩර් පත්‍රිකා හැකි විගස ඉදිරිපත් කරන මෙන් මේ සඳහා උනන්දුවක් දක්වන අයදුම්කරුවන්ගෙන් ඉල්ලා සිටිනු ලැබේ..

උදා - 

1. සම්බා බත් කිලෝග්‍රෑම් එකක් ආහාරයට ගැනීම සඳහා ඉල්ලා සිටින මුදල - රු. XXX / =

2. නාඩු බත් කිලෝග්‍රෑම් එකක් ආහාරයට ගැනීම සඳහා ඉල්ලා සිටින මුදල - රු. XXX / = 

3. කිරට උයන ලද බෝංචි කිලෝග්‍රෑම් එකක් ආහාරයට ගැනීම සඳහා ඉල්ලා සිටින මුදල - රු. XXX / = 

4. මිරිසට උයන ලද බල මාලු කිලෝග්‍රෑම් එකක් ආහාරයට ගැනීම සඳහා ඉල්ලා සිටින මුදල - රු. XXX / = 

5. මුකුණුවැන්න මැල්ලුම් කිලෝග්‍රෑම් එකක් ආහාරයට ගැනීම සඳහා ඉල්ලා සිටින මුදල - රු. XXX / = 

ආදී වශයෙන් වෙන වෙනම මිළ ගණන් සඳහන් කොට ටෙන්ඩර් පත්‍රිකා ඉදිරිපත් කල යුතුවේ.

ටං..... ටිං..... ටුං

****************************************************

මේ අතර කූඩාරම් සහ තාවකාලික වැසිකිළි සැපයුම්කරුවන් එම පහසුකම් සැපයීම සඳහා අයකෙරෙන මිළ ගණන් සඳහන් අයදුම්පත් ගරු ජනාපෙති තුමා විසින් පිහිටුවා ඇති "දෙවන අරගලයට පහසුකම් සැපයීමේ ජනාපෙති කාර්ය සාදක බලකායේ" ගරු සබාපති රුවං විජේවර්දන මහතාගෙ නමට යොමුකරන මෙන් ජනාපෙති මාජ්ජි අම්සය නිවේදනය කර සිටී. 

දුරදක්නා නුවණින් සෑමවිටම කටයුතු කරන ගරු ජනාදිපති තුමා තව මාස හයකින් එනම් 2025 මාර්තු මාසයේ ඇතිවීමට නියමිත දෙවන අරගලයයට අවශ්‍ය පහසුකම් සැපයීමේ කටයුතු සංවිධානය කිරීම උදෙසා මෙම කාර්ය සාදක බලකාය පත්කොට ඇති බවද ජනාපෙති මාජ්ජි අම්සය වැඩි දුරටත් කියා සිටී.

සැ.යු. -  අයදුම් කරුවන් මුද්‍රාතබන ලද මිල ගණන් කවරයක බහා එම කවරයේ වම්පස ඉහළින් "දෙවන අරගලය සඳහා අවශ්‍ය පහසුකම් සැපයීමේ මිළ ගණන්" යනුවෙන් සඳහන් කොට ජනාපෙති ලේකම් කාර්යාලයේ ප්‍රධාන දොරටුවෙහි තබා ඇති ටෙන්ඩර් පෙට්ටියෙහි බහාලිය යුතුය.

ටං..... ටිං..... ටුං

****************************************************

ශ්‍රී  ලංකා මහ බැංකුව ඊයේ නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් පවසා සිටිනුයේ ජූනි මාසයේදී තම වැටුප රු. 10,000/= කින් වැඩි කරන ලෙස ඉල්ලා උද්ඝෝෂණය කල ගුරුවරුන්ට එසේ වැටුප් වැඩි කිරීමටනම් වැට් බද්ද 22% දක්වා වැඩි කලයුතු බව පවසා කඳුළු ගෑස් සහ ජල ප්‍රහාර එල්ල කොට පළවා හැරියද ජනාධිපතිවරණය ආසන්නයේදි වැටුප් රු. 20,000/= කින් වැඩි කිරීමට මුදල් සොයාගත්තේ කෙසේද යන්න පිළිබඳව මහජනයාතුල ඇතිවී ඇති කුකුස දුරුකිරීම තම වගකීම ලෙස සලකා ඒ පිළිබඳව පහත පරිදි කරුණු පැහැදිලි කරන බවයි. 

පසුගිය මහ වැසි සමයේදී මහ බැංකුවේ මුදල් තැන්පත් කරන ආරක්ෂක කුටීරයෙහි සිවිලිම වැසි ජලය කාන්දුවී තෙත් වූ හෙයින් එය අලුත් වැඩියා කිරීම සඳහා නඩත්තු සේවකයින් ඉණිමං තබා එම සිවිලිමට ඇතුලුවූවිට එහි තිබී  යූරියා පොහොර ගෝණි සිය ගණනක පිරවූ රුපියල් බිලියන හාරසියයක මුදලක් හමුවිය. 

මේ පිළිබඳව අටිගරු ජනාපෙතිතුමාට දැනුම් දුන් විය එතුමා මහත් ප්‍රීතියෙන් සිනාසී පහත්වූ කළිසමද උස්සා ඉණ පටියෙන් තද කොටගෙන පැවසූයේ "අන්න බොහොම හොඳයි..අර අහිංසක රජයේ සේවකයිංගෙ වාසනාව..එහෙනං අපි මේ වෙලාවෙ කරන්ට ඕන ඔය මුදල පාවිච්චි කරල රජයේ සේවකයින්ට වැටුප් වැඩි කරන එකයි..නන්දෙ මම කියන්ටද? අපි රුපියල් විසි දාහක්ම වැඩි කරමු හොඳද.." යනුවෙනි.

රජයේ සේවකයින්ට යෝජිත වැටුප් වැඩිවීම ලබා දීමට අපේක්ෂා කරනුයේ එසේ සිවිලිම උඩ තිබී හමුවූ මුදල් භාවිතයෙන් බව ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුව අවධාරණය කර සිටී.

ටං..... ටිං..... ටුං

698 - සැප්තැම්බර් සාහිත්‍ය මාසයේ හොයාගෙන කියවිය යුතු පොත්...

සැප්තැම්බර් ඇවිල්ල හිට සාහිත්‍යය මාසෙ නෙව......ඉතිං මේ මාසෙ ඔය ළමයින්ට හොයාගෙන කියවන්ට හොඳ පොත් කීපයක් නිර්දේශ කලොත් හොඳයි කියල මට හිතුනා..

1. "බුදුන් දවස පැවති ථෙරවාද ආර්ථික ක්‍රමය පිළිබඳව පූර්ණ විග්‍රහයක්" 

- ඉපැරණි ආර්ථික ක්‍රම පිළිබඳව ප්‍රාමාණික විද්වතකු වන ආචාර්ය ආර්.එස්. වික්‍රමසිංහයන්ගේ කෘතියකි.

2. "ජපන් බසින් කථාකොට ජපානයෙන් ආධාර ලබාගැනීමේ ක්‍රමවේදය - අනතවා නමයිවා නන්දෙස්කා, ඔය ළමයින්ට පුලුවංද ජපං?" 

-  ඇස්. ප්‍රේමදාස මහතා විසින්  මහ බැංකුවේ ආර්ථික පර්යේෂණ අංශයේ නිලධාරීන් උදෙසා  විශේෂයෙන් සකස්කල අත්පොතකි. 

3. "මන්ත්‍රී සහ ඇමති පදවිවලින් දොට්ට දැමීමෙන් පසු" 

- එච්. ප්‍රනාන්දු සහ ඇම්. නානායක්කාර මහතුන්ගේ සංවේගාත්මක ප්‍රකාශනයකි.

4. "හිල් බැනියම, හිල් ජොකා සහ තවත් කථා" 

- ඇස්. හඳුනෙත්ති මහතාගෙ කෙටිකතා සංග්‍රහයකි.  ඉතා සාරගර්භ සේ එක්වරම පෙනෙන එහෙත් මන පිණවන විහිළු කතා සංග්‍රහයකි.

5. "මහින්ද චින්තනයේ සිට ගෝඨාභය ඔල්මොරොංදම හරහා නාමල් දැක්ම දක්වා - ශ්‍රී ලංකාව බංකොළොත් වීමේ ඉතිහාසය සැකෙවින්" 

- බටුකුට්ටි ආරච්චි මහතා සහ ඇස්නිසාන්ත මහත්මියගේ සම කතෘත්වයෙනි.

6. "සීතා, ගීතා, පවිත්‍රා, කෝකිලා සහ රාජිකා - තමන් ලැබූ අනේක වරප්‍රසාදයන් අළුයමලූ කෙළ පිඩක් සේ පිළිකෙව් කොට රට වෙනුවෙන් අංගුලිමාලයන් සරණ ගිය අපේ කාලයේ පංච මහා වීරවරියන්ගෙ චරිතපදානයන්" 

- ජනාධිපති මාධ්‍ය ඒකකයේ ප්‍රකාශනයකි.

7. "බාල බෙහෙත්, මානසික අවපාතනය සහ සියදිවි නසාගැනීම" 

- කේ. රඹුක්වැල්ල මහතුන් විසින් රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගතව සිටියදී  රචිත සැහැලි කවි කොළයකි.

8. "කප්පම් නඩුවක වැරදිකරුවෙකුට කීර්ති නාමයක් තිබිය හැකිද? අපහාස වන්දි  ඉල්ලමින් නඩුවක් ගොනු කිරීමේදී සැළකිය යුතු මූලික කරුණු" 

- සාධාරණය වෙනුවෙන් නීතිඥයෝ සංවිධානයේ ප්‍රකාශනයකි.

9. "මාස දෙකකට පෙර කිසිම අයුරකින් වැඩි කල නොහැකිවූ රාජ්‍ය සේවක වැටුප් හදිසියේ 25% කින් වැඩි කල හැකිවූ ඒ මහා ආශ්චර්යය කුමක්ද?- ආර්ථික විද්‍යානුකූල විවරණයක්" 

- ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුවේ අධිපතිතුමා විසින් රාත්‍රිය මුලුල්ලේ මහ බැංකු ගොඩනැඟිල්ලේ  විදුලි බුබුළු දල්වාගෙන නිදි මරමින් රචනා කරන ලද්දකි.

10. "ධර්ම චක්‍රය සරණ ගිය ජාතියක් ගෑස් සිලින්ඩරය සරණ යාම පිළිබඳව බෞද්ධ ධර්මය ආශ්‍රයෙන් විග්‍රහයක්" 

-  බෞද්ධ මහෝපාසක, ධර්මාචාර්ය, සුමධුර ධර්ම දේශක කොල්ලුපිටියේ රනිල මහරහතන් වහන්සේගේ ධර්ම දේශනාවන්හි එකතුවකි.

11. "ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් ඔබට විරුද්ධව තීන්දුවක් ලැබුණු පසු ඔබගේ හිතවතකු හෝ සේවකයකු අග විනිසුරු සමඟ සාකච්ඡා කිරීමට යවා එම තීන්දුව වෙනස් කොට ගැනීමේ නවතම වික්කමසිම්හ ප්‍රොසීඩියර් පිළිබඳව පූර්ණ විශ්ලේෂණයක්" 

- නීතිඥයකු ලෙස දිවුරුම්දී අඩසියවසක් සපිරි මහා නීති විකාරද ආර්. වික්කමසිංහ (ඇල්ලැල්බී කොලබම්බෝ) මහතාගේ සාරගර්භ කෘතියකි.

12. "උපාය මාර්ගික පොල් රොටියක්, උපාය මාර්ගික ලුණුමිරිසක් සමඟ ආහාරයට ගෙන උපාය මාර්ගික ප්ලේන්ටියක් බී වෙනස්  රටක් බිහි කරමු - කැළණි නයාගෙන් ඔබ්බට යමු" 

- කැළණි නයාගේ සහ  කෝවිඩ් එන්නතේ නිර්මාතෘ ඩී. ජයවීර මහතා.