311. කුකුළේගඟ මතක - 2 …..වැන්දා The Storyteller

ආච්චි අම්මගෙ ගෙදර මේ වගෙ -  Google Images

" වැන්ද දන්නවද දැනට අවුරුදු විස්සකට විසිපහකට වගෙ ඉස්සෙල්ල ඔය කවිකොල මාර ජනප්‍රියයි.මම අනුරාධපුරේ ඉන්දැද්දි ඉරිද පොළට ගියොත් කොහොම හරි අම්මට කෙඳිරි ගාල ඔය කවිකොලයක් ගන්නවමයි. මට හොඳටම මතක කවිකොලයක් තමයි මතුගම සමන් කුමාර මිනීමැරුම ගැන ගහපු කවි කොලේ. ඒ කාලෙ හෙණ ප්‍රසිද්ධ වෙච්ච මිනීමැරුමක් තමයි මතුගම සමන් කුමාර කේස් එක..වැන්දට මතක ඇතිනෙ ඒක නේද? "

අසූව දශකයෙ මුල්භාගෙ දිවයින පුරා ලොකු ආන්දෝලනයක් කල මිනී මැරුමක් ඔය මතුගම සමන් කුමාර සිද්ධිය. කප්පම් ඉල්ලා පැහැරගෙන ගොස් සිසුවකු මරා දැමුනු දිවයිනේ පළමු සිද්ධිය එය ලෙස ලංකා අපරාධ ඉතිහාසයට එක් වෙලයි තියෙන්නෙ.

" හප්පෝ...ඒක මතක නැත්තෙ මොකද බොස්? මේ කිට්ටුව විතරක් නෙවෙයි ලංකාව පුරාම මාර විදිහට ප්‍රසිද්ධ වුනානෙ ඒ කේස් එක. මම ඒ කාලෙම වගේනෙ ඔය හෝටල්වල බාමන් රස්සාවට එහෙ මෙහෙ යන්ට පටං ගත්තෙ, හික්කඩුව, ගාල්ල, අම්බලංගොඩ දිහා එහෙම. ඒ පැත්තෙ මිනිස්සු උනත් මම මතුගම කිව්වම නිකං අමුතුවිදිහට තමයි බලන්නෙ......"

" ඒ කියන්නෙ නිකං මේ මතුගම එවුං ඔක්කොම අංගුලිමාල ටයිප් වසවර්තියො, මිනීමරුවො වගෙ තමයි රබර් ඇහැ දාල බලන්නෙ...එහෙමද?...හෙහ්..හෙහ්…"

" අන්න හරි බොස් කියල වැඩක් නෑ..ඉන්ටකො මම මරු කතාවක් කියන්න..මටම වෙච්චි එකක්. මේක වුනේ මම හිතන්නෙ ඔය මතුගම සමන් කුමාර මිනීමැරුමට අවුරුද්දකට හමාරකට වගෙ පස්සෙ. ඒ දවස්වල මම වැඩ කලේ බෙන්තොට. කොහොමහරි ගෙස්ට්ල අඩුවෙලා ( වැන්දා මෙතන ගෙස්ට්ල කියල කිව්වෙ සුද්දන්ට, එහෙම නැත්තං ටුවරිස්ට්ලට ) මැනේජර් අපිට කතා කරල කිව්ව දැං ගෙස්ට්ල අඩුනිසා කට්ටිය අඩුකරන්ට වෙනවය..ඒ හින්ද තියන පඩි අරං යන්ටය, මාසෙකින් වගෙ ආපහු ඇවිදිල්ල බලන්ටය කියල. ඉතිං වෙන මොකක් කරන්ටද? අපි දෙන්න හිඟ පඩිත් අරගෙන එන්ට ආව.."

" අපියි කිව්වෙ?..... ආය කවුද? "

" ආ..මගෙ මස්සිනා...නැන්දගෙ පුතා..ඌත් එතනම ස්ටුවර්ඩ් කෙනෙක් විදිහට වැඩකලා.ගෙදර ඇවිල්ල ඊලඟ සතියක් හමාරක් තරම බැලුව ජොබ් එකක් හොයාගන්ට වාද්දුව, කළුතර, අළුත්ගම ඔය හැමතැනම ඇවිද්ද කිසිම දෙයක් හම්බ වුනේ නෑ. ලොක්කයියෙ..මේක හරියන්නෙ නෑ බං...මට නම් මේ රස්සා හෙවිල්ල දැං ඇතිම වෙලා..දවසක් කළුතර උදේ ඉඳම්ම රස්තියාදුවෙලා හවස ගෙදර ගාව බස් එකෙන් බහින ගමන් සිඩ්නි කිව්ව."

" සිඩ්නි කිව්වෙ අර උඹගෙ මලයද? "

" යස් බොස් ද සේම් ද සේම්…" කාලයක් හෝටල්වල සුද්දො එක්ක වැඩ කරල වැන්දගෙ කඩ්ඩ ෆුල් පොලිෂ්.

" එතකොට ලොක්කයිය කිව්වෙ? "

" ඒ මට…. සිඩ්නි පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම මට කිව්වෙ ලොක්කයිය කියල "

" ඉතිං?"

" රයිට් මම කියන්නද?....අපි යමු හෙට උදේම කල්කුඩා...උඹට මතකද මම ගිය සීසන් එකේ මාසයක් විතර කල්කුඩා ගිහිල්ල හිටිය. එහෙ බීච් රෙසෝට් එකක් තියනව. මැනේජර් මගෙ හොඳ යාලුවා…පොරට කිව්වනං මොනවහරි රස්සාවක් හොයාගන්න බැරිවෙන එකක් නෑ.අඩුගානෙ සතිදෙහෙකට මාසෙකට වගෙවත්,"

" රයිට් මම ඉල්ලං එන්නං මගෙ යාලුවෙක් මේ ගිය සුමානෙ ගත්තා CD 125 එකක්…ඒක….ඌ මම ඉල්ලුවොත් අනිවා දෙනව.." සිඩ්නි එක පයින් කැමතිවුනා වැඩේට…

" රයිට් එහෙනං වරෙං උදෙන්ම ….කුකුළත් අරගෙන පිටත් වුනොත් දවල් එක දෙක වෙනකොට කල්කුඩා ගිහෑකි දෙයියංගෙ පිහිටෙන්…"

" ඉතිං බොස් පහුවදා උදෙන්ම අපි පිටත් වුනා කියමුකො ඔන්න කල්කුඩා යන්ට. "

" කොහෙන්ද උඹල ගියේ? බිබිල පැත්තෙන්ද? "

" ඔව් බිබිල පදියතලාව මහඔය පාරෙ. "

" ඉතිං? "

" ඉතිං තමයි මුල ඉඳලම බයික් එක ලෙඩ දුන්න. එන්ජින් එක හරියට රේස් වෙන්නෙ නෑ. හිටපු ගමං එතනම හිටිනව. මම ඉතිං සිඩ්නියට රටේ නැති කුණුහරප කිය කිය ගියෙ මග දිගට. ඔන්න ඔය කොහෙදිද ගරජ් එකකට දාල ස්පාර්ක් ප්ලග්ස් මාරුත් කලා. ඒත් හරිගියේ නෑ. රෑ අට නමය වෙනකොටත් අපි මග. ඒ වෙනකොට මහ ඔය එහෙම පහු කරල. ඔන්න එක පාරට බයික් එක හිට්ටෙ නැතැයි හුටස් ගාල. කලිනුත් ඔහොම උනාට ආයෙම ස්ටාට් වුනා. මේ පාර මොන? ස්ටාට් වෙන්නෙම නෑ."

" මොකද අයියෙ දැං කරන්නෙ? සිඩ්නිය මගෙං ඇහුව... මොනව කරන්ටද බං? තල්ලු කරමු දෙන්නත් එක්ක. එක්කො ආයම ගරාජ් එකක් හම්බවෙනකල් නැත්තං ඔය පාර අයිනෙ ගෙදරකට කතා කරල පිලේවත් එලිවෙනකල් ඉඳල උදේට මොනව හරි බලමු. වෙන මක් කරන්නද? ඒ හරිය මාර පාලු පැත්තක්. තැන් තැන් වල පොඩි කටුමැටි ගෙවල් තිබ්බට ඒ එකකවත් පානක්වත් පේන්ට තිබ්බෙ නෑ."

" අපි ඒ නිසා එව්වට තට්ටු කරන්ට ගියෙ නෑ. මාරුවෙන් මාරුවට බයික් එක තල්ලු කරගෙන ගියා ඉස්සරහටම. යන්තමට හඳ තිබ්බ නිසා පාරනම් පෙනුන. මෙන්න එක පාරට සිඩ්නි හිනා වෙන්ට ගත්ත. මොකද යකෝ හිනාවෙන්නෙ? මට තද වුනා අසූහාරදාහට...නෑ අයියෙ මම මේ කල්පනා කලේ කොහොමද අපි 185 නැත්තං 200 එකක එහෙම ආවනං..අනේ මේ මගෙං මොකවත්...මම ඌ දිහාවෙ රවාගෙන හිටිය එහෙම්මම නැවතිලා..."

( මෙතන පොඩි පැහැදිලි කිරීමක් කල යුතුයි..විශේෂයෙන් යතුරු පැදි මාදිලි ගැන නොදන්නා වනිතා පක්ෂය උදෙසා. 125, 180, 200 කියන්නෙ බයිසිකලේක එන්ජින් ධාරිතාවය. එන්ජින් ධාරිතාවය වැඩිවෙන්ට වැඩිවෙන්ට සමානුපාතිකව බයිසිකලේ සයිස් එක වැඩිවෙනව. ඒ කියන්නෙ 180, 200 වගෙ බයික් එකක් තල්ලු කරන එක කොන්ද ඇදෙන වැඩක් ) 

" හෙහ්,හෙහ්, හරියට අර ජේ.ආර්. ඩයනගෙ මඟුලට ගිහිල්ල වෙච්ච සීන් එක වගෙ.." මම එහෙම කියල නැඟිටල අතේ පයේ හිරි ඇර ගත්ත. 

" මොකක්ද බොස් ඒ කතාව? මම අහල නෑනෙ.. "

" ඕක දැංකියන්ට ගියොත් උඹේ කතාව අද ඉවරයක් වෙන්නෙ නෑ..මම පස්සෙ ඒක කියන්නං..මට මතක් කරහංකො මතක ඇතුව.." ඒ.සී. එක ඕෆ් කරන ගමං මම කිව්ව. අපේ ඔෆිස් එකේ හයිකරල තිබ්බ ඒ,සී. එක මාර සීතලයි. විනාඩි විස්සකින් තරම ඕෆ් කරල අපි ආයෙම දානව රස්නෙ වෙනකොට. නැත්තං හීතලට ගල්ටික් වෙලා මැරෙන්නෙ ඒක ඇතුලෙම. එහෙමත් නැත්තං බ්ලැන්කට් ගෙනල්ල පොරවගෙන ඉන්න ඕන.අපෙ අත්තම්ම බ්ලැන්කට් වලට කිව්වෙ බුලංකේට්ටු කියල.

" ඉතිං බොස් ඔන්න ඔහොම අපි යනව බයික් එකත් තල්ලු කරගෙන. හිටපු ගමං පොඩි කඳුවගෙත් අහුවෙනව. එව්වයෙ තල්ලු කරන එක කොන්ද ඇදෙන වැඩේ. ඒත් මොනව කරන්ටද අර ******** ට බැණලම කුණුහරපත් ඉවරවෙලා. ඒ හින්ද දාඩිය දාගෙන තල්ලු කලා කිලෝ මීටර් හතර පහක් වගෙ මයෙ හිතේ. වෙලාව බලනකොට රෑ එකොළහයි. මේ හරියෙ අලි එහෙමනම් නෑ මට මතක විදිහට. ඒත් අපෙ වෙලාව ඒ තරං හොඳ හින්ද කොළෑ වෙච්චි අලියෙක්වත් හිටපු ගමං මතුවෙයි කියල මම පණ බයේ ඔන්න ගියේ. "

" හෙහ්, අලි කියනකොට මට මතක් වුනේ. මම කාලයක් ඔය වැලිකන්දට එහා වැඩ කලානෙ කැලේ මැද. ඒ කාලෙ නං අලිත් එක්කම තමයි ජීවිතේ ගෙවුනෙ.අපේ වොචර් කෙනෙක්ට වෙච්ච මරු වැඩක් තියනව වල් අලි කේස් එකක්…." මම මැදින් පැනල කිව්ව

" අනේ බොස් ඒ කතාවවත් කියන්ට.." වැන්දා බැගෑපත් වුනා. 

" පිස්සුද බං?....මඟුලක් කතා කරනව. ඒක මෙහෙම කියන්ට පුලුවන් එකක් නෙවෙයි. පසුබිම සකස්කරන්ටම මයෙ හිතේ යයි විනාඩි දහයක් විස්සක්. ඒ හින්ද නොවැරදීම පස්සෙ දවසක කියන්නං..මට මතක් කරපංකො.."

" ඔන්න ඔහොම තුම්මුනිං දාඩිය දාගෙන අර දරහැවත් තල්ලු කරගෙන යද්දි පාරෙං යාර විස්සක් තිහක තරම ඈතිං තිබිච්ච එක කටු මැටි ගේක මම දැක්ක එළියෙ පිලේ එළියක් වගෙ මොකක්ද පත්තුවෙනව. ඒයි අර අතන ගෙයි මොකක්ද එළියක් පත්තුවෙනව. යමං ගිහිල්ල බලමු. මටනං දැං මේ මඟුල තල්ලු කිරිල්ල එපාම වෙලයි තියෙන්නෙ.යන්තමට ඔහෙ පිලේ හරි වැටිල ඇහැ පියාගන්ට තිබ්බනං මට වෙන මොකවත් ඕනැන්නෙ නෑ. එහෙම කියල මම පාර අයිනෙ ඇරල දාල තිබ්බ කඩුල්ලෙං වත්තට ඇතුල් වුනා. සිඩ්නියත් බයික් එක තල්ලු කරගෙන මයෙ පස්සෙං ආව. "

" ඒ අපි පාරට දැකපු එළිය පිල උඩ පත්තුවෙන ලොකු කුප්පි ලාම්පුවක්. හුළං සැරේට නිවෙයි කියල බාගෙට පතුරු ගැලවිච්ච පරණ කුල්ලකින් හුළං අත මුවා කරලයි තිබ්බෙ."

" ගෙට ගොඩ නොවීම මම කතාකලා..ගෙදර කවුද? ..ගෙදර කවුද? සිඩ්නි බයික් එක ඒ ලඟම තිබ්බ ගහක් යට ස්ටෑන්ඩ් එක ගහල හිටවල එතනම කෙළිං කටිං ඉඳගෙන හති දාන්ට ගත්ත."

" ඒත් එක්කම වහල තිබ්බ දොර ඇතුලෙං ඇරෙනව ඇහුන. පොඩි චිමිනි ලාම්පුවක් අරගෙන ඇරිච්ච දොරෙං එළියට ආවෙ වයසක ආච්චි කෙනෙක්. රෙද්දකුයි හැට්ටෙකුයි ඇඳල තව චීත්තයක් වගෙ එකක් දෙවුර වැහෙන්ට දාගෙන. ....කවුද ඔය? උන්දැ ලාම්පුව උඩට උස්සල මිදුලෙ හිටපු අපි දිහා ඇස් හීං කරල බැලුව..කවුද උඹලා? අනේ ආච්චි අම්මෙ ..අපි මේ කල්කුඩා යන ගමං..බයිසිකලේ මඟ නැවතුනා. පස්සෙ ඉතිං මේ දෙන්නත් එක්ක තල්ලු කරගෙනම යනව."

" හප්පෝ..සුවල්ප දුරක්ද? උඹලට එලිවෙනකල් ඕක තල්ලු කලත් එහාට යාගන්ට බැරිවෙයි. වෙන මොනව කරන්ටද ආච්චි අම්මෙ? මඟ නවතින්ට අපි දන්න අඳුනන තැනක් වත් තියෙන එකක්ය? සිඩ්නිත් මා ගාවට ඇවිල්ල කිව්ව. ආ.. නවතින එකනම් මොකද්ද? ඔය පිලේ උනත් බැරිය මාගලක් එලාගත්තම. ඒ වයසක මනුස්සය එහෙම කියල චිමිනි ලාම්පුව බිත්ති කණ්ඩිය උඩිං තියල එතනම තිබ්බ බංකු කබලක ඉඳගත්ත. හ්ම්ම්ම්..මෙහෙ ඉන්නෙ මායි මගෙ පොඩි පුතයි විතරයි. පුතා එනකොට තව රෑවෙයි. කිව්වට අහන්නෙ නෑ ඌ යනව උගෙ යාලුවො එක්ක හැලි අරක්කු බොන්ට. මම අර කුප්පි ලාම්පුවක් පත්තු කරල පිළේ තියල තියෙන්නෙ රෑ දෙගොඩ හරියෙ ඕකා එනකොට කලුවරේ කොහෙ හරි හැපිල අතපය කඩා ගනියි කියල."

" ඔය වෙනකොට සිඩ්නියි මායි දෙන්නත් ගේ ඉස්සරහ යාලත්තක් බාල වගෙ තිබ්බ කෑල්ලට ගොඩ වෙලා ආච්චි අම්ම ඉඳගෙන හිටපු බංකුවට එහායිං තිබ්බ තව බංකු පුංචක වාඩි වුනා.හරි අතන කෙහෙල් පඳුර එහායිං ඇති ළිඳක්. එතනම ඇති ලණුවයි බාල්දියයි. උඹල දෙන්න එහෙනං ගිහිල්ල මූණ කට කාරිය හෝදගන්නවනං හෝදගෙන වරෙල්ල. මම කේතලේ ලිපේ තියන්නං කහට එකක් හදන්ට. අනේ ආච්චි අම්මට පිංසිද්ද වෙනව.අපි දෙන්න එහෙම කියල බයික් එකේ ගැටගහල තිබ්බ ට්රැවලිං බෑග් එකෙං සබං පෙට්ටියයි තුවායයි අරගෙන ලිඳ ගාවට ගියා. මේ ලාම්පුවත් අරගෙන පලයල්ල. ආච්චි අම්ම අර පිලේ කුල්ලෙං වහල තිබ්බ කුප්පි ලාම්පුව පෙන්නුව. "

" හම්මා ඇඟට වතුර දෙකක් වැටෙනකොට තියෙන සනීපෙ. කෙහෙල් ගස් අස්ස නිසා කාටවත් පේන්නෙත් නෑ අපි දෙන්න ලන්කට් පිටින්ම කරේ නෑව. ඒ කරල ඇඟත් පිහදාගෙන ඇවිල්ල අර බංකු කබලෙ ආයෙම ඉඳගත්ත. ආච්චි අම්මට පිංසිද්ද වෙනව ආච්චි අම්මෙ.අපි මේ මොනව කරන්ටද කියල හිතාගන්ට බැරුව හිටියෙ. ඒ මනුස්සය අපිට කහට දෙකකුත් ගෙනල්ල දුන්න සීනි බෙලෙක්කෙකුත් එක්ක. වෙලාවෙ හැටියට අමුර්තෙ වගෙ. උඹලට බඩගිනිත් ඇතිනෙ. මම රොටි දෙකක්වත් හදන්ටද? අපෙ එකාගෙ බත් එකනං තියනව අර මඩක්කුවෙ. ඒත් ඕක ඇවිල්ල මේ දෙගොඩහරියෙ බඩගිනියි කිව්වොත් මම ආයෙ බත් උයන්ටද? ඒ හින්ද ඒක දෙන්ට නම් බෑ. අපෝ එපා ආච්චි අම්මෙ.. අපිට නිදාගන්ට තිබ්බනං ඇති. අපි එලිය වැටෙනකොටම යන්නං..මම සිඩ්නිය දිහා බලල කිව්ව. අර වසවර්තියගෙ බත් එක කාල ඊටපස්සෙ ඕක ඇවිල්ල මෙතන ආවේස උනොත් පිලේ වැටිල නිදාගන්ට තියෙන එකත් නැතිවෙනව. "

" නෑ,,නෑ.බඩගින්නෙ බුදියෙන්ට පුළුවනිය? ඉන්ට මම රොටි දෙකක් පුස්සන්නං විගැහිං..මනුස්සයොනෙ අපි කවුරුත් සතා සීපාවටත් කුස ගින්දර දැනෙනවනෙ. එහෙම කියාගෙන ආච්චි අම්ම ගෙට ගියා. අපි දෙන්න එහෙමම බංකුවෙ ඉඳගෙන කකුල් දිගඇරගෙන පිටිපස්සෙ තිබ්බ බිත්ති කණ්ඩියට හේත්තුවෙලා ඇස් පියාගත්ත, හප්පා දිවියලෝක සැප තමයි බොස්..." 

වැන්දා කතාව නවත්තල නැඟිටල ගිහිල්ල ඔෆිස් එකේ දොර ඇරල එබිල බැලුව.

" අද මොකෝ ලන්ච් ට්‍රාන්ස්පෝට් එක පරක්කු? කීයද බොස් වෙලාව? "

" ම්ම්ම්ම්...ඉඳහං බලන්ට...එකොළහයි හතළිහයි.."

" ඒකනෙ අද කෑම පරක්කුයි."

ප්‍රොජෙක්ට් එකේ වැඩ කරන හැමෝගෙම කෑම දොලහමාර වෙනකොට ලඟටම ගිහිල්ල දෙනව. අපි හිටපු කෑම්ප් එකේ උඩහම තමයි මෙස් එක තිබ්බෙ.ඒ මෙස් එක කලේ කුමාර වෙල්ගමගෙ ( ඒ දවස්වල නියෝජ්‍ය ඇමති කෙනෙක් ) ප්‍රධාන ගෝලයෙක්. මෙස් එකෙන් කෑම පාර්සල් අරගෙන එක එක ඔෆිස් වලට බෙදාගෙන යනව. ඉස්සෙල්ලම තිබ්බෙ අපේ ඔෆිස් එක. ඒනිසා එකොලහමාර වෙනකොට අපිට කෑම එනව. 

උදේ අට වෙනකොට එදාට ඉන්න ගානට ලිස්ට් එකක් හදල ඉස්සරහින් මස්ද, මාලුද, බිත්තරද, කියලත් කතිරයක් ගහල දෙන්ට ඕන. ඒ ලිස්ට් එක අනුව තමයි දවල් කෑම ගෙනෙන්නෙ. ඔය රාජකාරිය ටයිම් කීපර්ට අයිති එකක්. ඒ කියන්නෙ වැන්දට. වැන්ද ඒ වෙලාවට නොහිටියොත් මම ඒක කරනව. ඔය කෑම සීන් එකේදි මරු ආතල් කෑලි වෙනව. කුකුළේ ගැන ආයෙමත් ලියනකොට කියන්නං හොඳද? අද එව්ව ඔක්කොම ලිව්වොත් මේ වැන්දගෙ කතාව ඉවරයක් කරගන්ට වෙන එකක් නෑ. 

" මෙහෙ වරෙං බං...කෑම එන්නෙ නැතෑ එන වෙලාවක.අනික අරුං ටනල් එකෙන් එලියට එන්නෙ දොලහමාරටනෙ.එතකොට කෑම තිබ්බම මදැයි...ඇවිල්ල කියාපං කතාව, "

මට මුගෙ කතාව අහගන්නකල් ඉවසිල්ලක් නෑ.

" ආච්චි අම්ම කියවනව කුස්සියෙ තනියම. අපිටත් එහෙං මෙහෙං ඇහෙනව. මටනං නින්ද යාගෙනත් ආව. මිනිස්සු උනාම මිනිස්සුන්ට උදව් කරන්ට එපාය. එහෙම නැතුව සත්තු උදව්කරන්ටද ආය? ඒත් සමහර මිනිස්සු ඉන්නව තිරිසනුන්ටත් අන්ත එවුං..අර අහිංසක කොලු පැටිය කැලේ මැද මරල දාපු එවුං..අනේ අම්මපා උං මිනිස්සුද? තිරිසන්නුද? මතුගම එවුං...නෑ..තිරිසන්නුන්ටත් එහා...උංට නං හොඳක් වෙන්ට එපා..උංට විතරක් නෙවෙයි උංගෙ ගෑවිච්චි එකෙකුටවත් හොඳක්නං වෙන්ට එපා..මට බොස් යන්තමට හීනෙං වගෙ ඇහෙනව ආච්චි ගේ ඇතුලෙ ඉඳගෙන දෙස් දෙවොල් තියනව. කවුරු ගැනද මේ කියන්නෙ කියලත් මට හරියටම නිච්චියක් නෑ. ඒ එක්කම අච්චි අම්ම දොරකඩට ආව. මේ ළමයි කොහෙ කියලද කිව්වෙ? ඒ සැණින් මට මීටර් උනා මේ මනුස්සය මේ දෙස් දෙවොල් තියන්නෙ අර සමන් කුමාර කේස් එක ගැනය කියල. ඒ එක්කම මට තේරුනා අපි මතුගම කිව්වොත් වැඩේ හබක් කියල. අපි මේ.... කියල කොහෙ කියලද කියන්නෙ කියල මම හිතනකොට සිඩ්නිය අඩ නින්දෙන් ඇහැරල එක පාරටම කියාපි ගහෙං ගෙඩි එන්න වගෙ අපි මතුගම කියල. "

" ඈ......????? ආච්චිගෙ කටත් ඇරුන..උඹල මතුගම? උඹලද එතකොට අර අහිංසක කොලුවා මරාගත්තෙ? උඹලටනං හොඳක් වෙන්ට එපා දෙයියනේ...මිනීමරුවො....දෙයියම්පල්ල බොස් මට ඒ වෙලාවෙ ආපු කේන්තියෙ හැටියට සිඩ්නියගෙ බෙල්ල මිරිකන එක බොහොම සුළු දෙයක්. අපි මතුගම කිට්ටුව තමයි ආච්චි අම්මෙ. ඒත් මතුගමට එහා.අනික අපි ඔය මැරිච්ච ළමයවත් මරපු මිනිස්සුවත් කිසිකෙනෙක් අඳුනන්නෙ නෑ. මේ එව්වයිං මට වැඩක් නෑ. උඹල දෙන්නම මිනීමරුවො...ඒ වගෙ අහිංසක පොඩි කොල්ලෙක් මරන්ට පුලුවං එවුන්ට මං වාගෙ නාකි ගෑණියෙක් මරල දාන එක මහ දෙයක් නෙවෙයිනෙ. අදරෑ උඹල මෙහෙ හිටියනං එහෙමත් වෙන්ට තිබ්බ තමයි.අපි අර කාටවත් වැරැද්දක් නැති හින්ද දෙයියො මගෙ මූණ බැලුව. මේ..මම හොඳිං කියන්නෙ දෙන්නම බැහැපල්ල දැම්මම දොට්ට. "

" අනේ ආච්චි අම්මෙ මේක පොඩ්ඩක් අහන්ටකො..අපි ඒ මොහොකටවත්......මොන ඒ ගෑණිට බොස් දෙයියංගෙ හාල් කැවිච්චි හාණයි. පරල වෙලා වගෙ කෑගහන්ට ගත්ත. බැහැපල්ල..බැහැපල්ල..දැම්මම දොට්ට.මගෙ දෑහැට නොපෙනී යන දිහාක පලයල්ල. අනේ ආච්චි අම්මෙ අපිට මේ පිලේ බුදියගන්ටවත්..මම සැරයක් කිව්ව නේද? පලයල්ල යන්ට පලයල්ල පලයල්ල..මේ ගෑණිගෙ කටේ සද්දෙටද කොහෙද පාර දිහායිං බල්ලෙකුත් බුරන්ට ගත්ත. ඒ එක්කම පාරෙං එහා පැත්තෙ තිබ්බ තවත් ගෙදරක එළියක් පත්තුවෙන්ට ගත්ත. මේ යකෝ..මෙතන තව හිටියොත් සමන් කුමාරට වෙච්චි එකේ අනික් එක අපි දෙන්නට වෙන්නෙ. යමං යමං විජහට. ඒ වනකොටත් අර ආච්චි අම්ම ගෙට ගිහිල්ල දොර වහගෙනත් ඉවරයි. ඇතුලෙං සොයිබයක්ද මොකක්ද දාල ඒ එක්කම දොර පොල්ලකුත් දානව අපිට ඇහුන. "

" යමං ඔය කෙහෙල්මලත් තල්ලු කරගෙන...පිල්කණ්ඩිය උඩ වනල තිබ්බ තුවායත් කරේ දාගෙන මම ඉස්සර වුනා. විනාඩි පහළවක් වගෙ යනකල් මම කිසිම කතාවක් නැතුව ආවෙ සිඩ්නි එක්ක තිබ්බ තරහ හින්ද මට මොනව කියවෙයිද කියල කියන්ට බැරි හින්ද. ඒත් හීතල හුළඟ හින්ද මගෙ කේන්තිය ටික ටික නිවිල ගියා."

" මෙන්න ඒත් එක්කම පාර මැදම නැවතිල සිඩ්නිය ආයෙම හිනාවෙන්ට ගත්ත. දැං මොකද බං උඹ හිනාවෙන්නෙ? මම දත්මිටි කාගෙන ඇහුව. නෑ ලොක්කයියෙ අපි මතුගම කියල මට ඒත් එක්කම කියන්ට හිතුන අර සමන්කුමාර කේස් එකේ මිනීමරුව ලොක්කයියගෙ මල්ලිය කියල. මොකක්? තොට පිස්සුද බූරුවො? මම කෑගහපු සද්දෙ මම හිතන්නෙ අර වයසක ආච්චිටත් ඇහෙන්ට ඇති ෂුවර් එකටම."

" ඉතිං ඔන්න ඕකයි බොස් කතාව.."

" හෙහ්, නියම කතාව බං...කියල වැඩක් නෑ..ඉතිං ඊට පස්සෙ උඹල මොකද කලේ?.."

" හෙහ්..මම පණ බයෙං ගියේ ඔන්න..මට හිතුනෙම අර වයසක ආච්චි අම්ම අපි පිටත් වුනාට පස්සෙ ගමේ ගෙවල්වල මිනිස්සු ඇහැරවල විස්තරේ කියල ඊට පස්සෙ ගමේ මිනිස්සු කඩු පොලු අරගෙන අපි පාරෙ පන්නගෙන එයි කියල.ඕක සිඩ්නියට කිව්වම ඒ පකිරින්තුව ඒක විහිලුවට ගත්ත. ලොක්කයියෙ අඩි සද්දක් නං ඇහෙනව කවුද දුවගෙන එනව වගෙ. බයික් එක තල්ලු කරන මං දිහා හොරැහිං බලල ඌ කියනව..හෙහ්,හෙහ්,...පස්සෙ මම හොඳ කුණුහබ්බ දෙකක් කිව්වට පස්සෙ තමයි උගෙ කෝචොක් කිරිල්ල නැවතුනෙ."

" ඉතිං එදා රෑ දිගටම උඹල දෙන්න…………...? "

" නෑ බොස් එහෙම කොහෙ තල්ලු කරන්ටද එලිවෙනකල්?..... එහෙම කරන්ට ගියානං අපි දෙන්න එදා එහෙ පාරෙදිමයි මැරිල යන්නෙ. තව පැය බාගෙකට වගෙ පස්සෙ පාර අයිනෙ තිබ්බ අතෑරල දාපු පරණ මඩුවක් වගෙ එකක්. ඒකෙ පිළේ ඉඳගෙන අපි දෙන්න යන්තමට ඇහැපියාගත්ත. පහුවදා එලිය වැටුනට පස්සෙ ආපු වී ලොරියක පිටිපස්සෙ බයික් එක දාගෙන ගරාජ් එකකට අරගෙන ගිහිල්ල හදාගෙන දෙයියනේ කියල එදා දවල් එකොලහ වගෙ වෙනකොට කල්කුඩාවලට ගියා. "

ඒ එක්කම ඔෆිස් එක ඉස්සරහ වාහනේක හෝන් සද්දයක් ඇහුන. 

" ආ කෑම ලොරිය ඇවිල්ල වගේ. බොස් තරහ නැතුව අතන ඇති අද කෑම ලිස්ට් එකේ කොපියක්. ඒක අරං බලල මට කියන්ට අද ඕඩර් එක කොහොමද කියල " වැන්ද අපේ කෑම අරං එන කවර් කරපු කැන්ටර් එක ගාවට ගියා.

" බිත්තර කෑම හතරායී, චිකන් කෑම දහතුනායි, ,එලවළු කෑම එකායි. ඔක්කොම දහ අටායි. " මම ඔෆිස් එකේ දොර ගාව ඉඳල කෑගැහුව වැන්දට ඇහෙන්ට.

ඒ එදා අපේ බ්ලාස්ටිං ටීම් එකේ ගාණ. වැන්දා කෑම පාර්සල් දහ අට දාපු ෂොපිං බෑග් දෙක උස්සගෙන එනකොටත් මම අත්දෙක ඔලුවෙ ගහගෙන හිනාවෙනව.

" බැහැපියව් මිනීමරුවො එළියට...හෙහ්,හෙහ්,හෙහ්, "