608. මගේ කරණවෑමි කතා - 2 - දුන්හිඳ අද්දර, කිංග්ස් සැලූන්, කොන්ටිකි යාත්‍රාව සහ ඝාතකයා නොහොත් කර්නල් රොඩ්රිගුවේස්ගේ ආගමනය…..

වේරගම්පිට කච්චේරි නිල නිවාසෙ ලැබෙන්ට ඉස්සර මාස තුනක් විතර අපි හිටියෙ නූපෙ. නූපෙ තියෙන්නෙ මම හිතන්නෙ මාතර නගරයට ඉස්සෙල්ල. ඒ කියන්නෙ ගාල්ල පැත්තෙන් යනකොට. රාහුලේ එහෙමත් තියෙන්නෙ ඒ කිට්ටුව නේද? 

රාහුල මාෆියා එක මතකද? හෙහ්..හෙහ්..රාහුල මාෆියා එක තිබ්බෙ ච.බ.කු.ගෙ පාලන කාලෙ. ච.බ.කු. නොහොත් C.B.K. ඒ රාහුල මාෆියා එකේ හිටියෙ ජනාධිපති ලේකම් කුසුම්සිරි බාලපටබැඳි (ලසන්ත වික්‍රමතුංග ද සන්ඩේ ලීඩර් පත්තරේට ලියපු දේශපාලන ලිපියෙ මිනිහව හැඳින්නුවෙ The cheap belt wearer කියල. ඒ  දේශපාලන ලිපිය ලසන්ත ලිව්වෙ සුරනිමල කියන අන්වර්ථ නාමයෙන්.) ඊලඟට ආරක්ෂක ලේකම් චන්දානන්ද ද සිල්වා. තව කීප දෙනෙක් හිටිය උසස් නිලතල දරපු අය. 

ඒ ඔක්කොම රාහුලේ ආදි ශිෂ්‍යයො. හැබැයි මොනව උනත් ඒ මිනිස්සු ඊට පස්සෙ ආපු එවුං වගෙ මං පහරන්නො නෙවෙයි. ලලිත් වීරතුංග එතකොට ගාමිණී සෙනරත් ඊටත් පස්සෙ මේ ඊයෙ පෙරෙයිද කජු සිරාගෙ ගෝලය..කතා කරල වැඩක් නෑ. පට්ට හොරු...

මම උපන්නෙ බදුල්ලෙ කියල මම කලින් කියල තියනවනෙ. ඒ වෙනකොට අප්පච්චි වැඩ කලේ බදුල්ලෙ කච්චේරියෙ. අම්ම බදුල්ලෙ ඉස්පිරිතාලෙ. අපි හිටියෙ රිවර්සයිඩ් වල ගෙදරක. අර අපේ සන්මිත්‍ර කළ්‍යාණමිත්‍ර තෙමේ නම් ඔය දිහාස් ගැන හොඳ හැටිම දන්නව. රිවර්සයිඩ් කියන නමෙන්ම කියන විදිහට (Self explanatory) ඒ ගෙදර තිබ්බෙ ගඟ අයිනෙ. 

ගඟ කිව්වට ඒක ඇත්තටම නම් බදුලු ඔය. ඔය අපි හිටපු ගෙවල් පහු කරල තව හැතැම්ම පාළහක් වගෙ ගලා ගෙන ගිහිල්ල එක පාරටම මහ විසාල ප්‍රපාතෙකින් පාතට පැනල දුන්හිඳ දියඇල්ල නිර්මාණය කරන්නෙත් ඔය බදුලු ඔයම තමයි.

බදුලු ඔයෙන් කිරි කඳුළක් ගන්නට පෙරුම් පිරුවෙ...ඒ දීපිකා ප්‍රියදර්ශනී....

බොරළු ඇනෙන පය රිදවන වෙහෙස මඳක් නිවාගන්න

ඔබේ සතුටු මුහුණ අපට ටිකක් හොඳින් බලාගන්න

මහත්වරුනි බදුලු ඔයෙන් කිරි කඳුළක් අපිත් ගන්න

කාසි ඇතොත් මේ බෙලිමල්කඳුළු වතුර පොදක් බොන්න

කැලේ ගිහින් නිදි වැරුවා කැපුන සඳුන් දණ්ඩ දනී

ඒ සඳුනෙන් හිත තැවරූ සුවඳ පවා සිහින වැනී

අඳුරට දුක එකතු වෙලා නින්ද බිදුණු පැලට වඩී

අපට නැතත් බදුලු ඔයට හෙටත් උදෑසනක් වඩී

රෑන ගිරව් කටුසා කොබෙයි උරග නාග සපුණි වනේ

නුඹට වගේ මයි අපටත් දුක් පීඩා විඩා දැනේ

කඳු ඉස්මත්තෙන් පාවී වැගිරෙන දුන් හිඳ හීනේ

පුංචි එවුන්ටයි ලස්සන කිරිගරුඩෙන් කවිය වුණේ

පද -රුචිර පරණවිතාන 

සංගීතය- රෝහණ වීරසිංහ

ගායනය - දීපිකා ප්‍රියදර්ශනී

දුන්හිඳ ගැන කියනකොට මට අනිවාර්යයෙන්ම මතක් වෙන්නෙ දුන්හිඳ අද්දර. අශෝක හඳගමගෙ මම හිතන විදිහට පළමු ටෙලි චිත්‍රපටය..අනෝමා ජනාදරී..කෞෂල්‍යා ප්‍රනාන්දු...එතකොට රුක්මල් නිරෝෂ්...

ඉතින් මාතර වේරගම්පිට ඉන්න කාලෙ මට වයස ඔන්නම් ඇති උපරිම තුනක් නැත්නම් හතරක් විතර. ඒ කාලෙ මගෙ කොණ්ඩෙ බොහොම අක් බඹරුයි. අක් බඹරුයි කියන එක දන්නවනෙ නේද? Curly hair කියන එක බොලව්. වෙන අහවල් කෙංගෙඩියක්වත් නෙවෙයි. "අක් බඹරු සිනා නොදැක බැඳුනු ආදරේ...ඇගෙ අහංකාර බැල්මට බැඳි ආදරේ..." කියල අර ප්‍රසිද්ධ ගීතයක් එහෙමත් තියෙන්නෙ

ඉතිං මාසෙකට වගෙ සැරයක් මගෙ කොණ්ඩෙ කපන්ට අම්ම මාව එක්කං යනව මාතර ටවුමෙ තිබ්බ සැලූන් එහෙකට. නම මට මතක විදිහට කිංග්ස් සැලූන් වගෙ. අර උස බාබර් පුටුවෙ ඉඳගත්තම මගෙ මොකවත්ම කණ්නාඩියෙන් පේන්නෙ නෑ. 

ඒ හින්ද කරණවෑමියානෝ කරන්නෙ පුටුවෙ අත් දෙක උඩට ලෑලි කෑල්ලක් තියනව. ඒ ලෑලි කෑල්ල එහෙම මං වගෙ දොඩං ගෙඩි දෙකක් තරංවත් උස නැති හිච්චි එවුං ආහම උංව ඉන්දවන්නටම විශේෂයෙන් කුෂන් කරල එහෙම හදපු එකක්. 

හැමදාම පුරුද්දක් විදිහට කොණ්ඩෙ කපල ඉවර උනහම අම්ම ඒ බාබර් සාප්පුවටම අල්ලල තියෙන හෝටලෙන් මට අයිස්ක්‍රීම් එකක් අරගෙන දෙනව. අර දිග නැට්ටක් තියෙන වීදුරු අයිස්ක්‍රීම් කප් එහෙක පෙත්තටම පුරවල තියෙන කහපාට අයිස්ක්‍රීම් එකේ වේෆර්ස් විස්කෝත්තකුත් ගහල තියනව. 

මම විස්කෝතු කියල නොකිය විස්කෝත්තක් කියල කිවෙ දකුණෙ භාෂා ව්‍යවහාරය අනුවයි. පත්තර පිට්ට, ලන්න, සාළුව, පනිට්ටුව..... මාලිම්බඩ හිටපු අපේ ලොකු නැන්දගෙ පුතාල කතාකලේ අන්න එහෙමයි.

හරි හරි ඒ විස්තර පස්සෙ කතා කරමුකො. දැන් එමු අර මම මුලින්ම කිව්ව ලතින් අමරිකානු කතාවට. රන්දිකා නෝනගෙ නගරාධිපතිගේ දත කතාවට මම දාපු කමෙන්ට් එකක් හින්දනෙ මගෙ මේ කරණවෑමි කතා මාලාව ලියන එක ඉක්මන් වුනේ. නැත්නම් මම හිතාගෙන උන්නෙ ඔය අහුකොන් ඉතිරිවෙලා තියන, ඒ කිව්වෙ අනන්‍යාගෙ කතාව, කුමරියකට පෙම් කළෙමි, අහල්‍යාගෙ කතාව වගෙ එව්ව ඉවරයක් කරල දාලම කරණවෑමි කතා පටන් ගන්ට. 

කොහෙද ඉතිං ජීවිතේ අපි හිතං ඉන්න දේවල් වලින් සීයට අනූනමයක්ම ඒ විදිහට කරගන්ට ලැබෙන්නෙ නෑනෙ නේද? සිතු දේ නොමවේ නොසිතු දෙයක් වේ ලෝ දම් කැරකෙනවා...එතකොට ලොව නිසසලවී නවතින මොහොතේ යටිහිත් මතුකොට සිනහ සලා ලොව දොඩමලුවී නෙත් මානන කල අප දෙදෙනා ඉමු තරහ වෙලා...

ඔය මම කියන කතාව පලවුනේ නවයුගය සඟරාවෙ. ඒ කාලෙ ඒ කිව්වෙ හැත්තෑවෙ දශකයෙ මැද භාගයෙ විතර නවයුගය කියන්නෙ දැනුම් සාගරයක්. මාසෙකට දෙපාරයි නිකුත් වුනේ. 12 වෙනිද සහ 26 වෙනිද. ගෞතමදාස කියල මහත්මයෙක් තමයි හැමදාම මුල් පිටුවෙ චිත්‍රය ඇන්දෙ. ජී. ඇල්. ගෞතමදාස....චිත්‍ර නිකං ආය නෑ පණ පිටින් ඉන්නව වගෙ…

ජී. ඇල්. ගෞතමදාස මහතා.

මට තවම මතකයි තෝර් හෙයර්ඩාල්ගෙ කොන්ටිකි චාරිකාව ගැන නවයුගයෙ කවරයේ කතාව පළවුනු දවසෙ මුල් පිටුව පුරා තිබුනු ගෞතමදාස මහත්මයා ඇඳපු ඒ යාත්‍රාවෙ චිත්‍රය. 

තෝර් හෙයර්ඩාල් කියන්නෙ නෝවීජියානු විද්‍යාඥයෙක්. ඔහු අදහසක් ඉදිරිපත් කලා දකුණු අමරිකාවෙ ඉන්කා වරුන් අවුරුදු හයසියයකට පමණ ඉස්සෙල්ල බල්සා නම් ඉතාම සැහැල්ලු ලීයෙන් කල පහුරුවල නැඟී පැසිෆික් සාගරය පුරා සැරි සැරුවයි කියල. 

තෝර් හෙයර්ඩාල් මහතා.

ඒ අදහස ඔප්පු කරන්න ඔහුත් ඒ විදිහට නවීන තාක්ෂණය කිසිසේත් උපයෝගී කොටනොගෙන තැනූ බල්සා පහුරක නැඟිල තම මිතුරන් කිහිප දෙනෙකු සමඟ ඒ ගමන ගියා පොලිනීසියානු දූපත් දක්වා. දුර සැතපුම් 4300ක්. මේ ගමනට දින 101 ක් ගතවුනා. කොන්ටිකි යාත්‍රාව කියල ඒ ගමන අලලා ඔහු ලියපු පොත ඉතාම ජනප්‍රිය වුනා.

කොන්ටිකි යාත්‍රාව පොතේ පිටකවරය

තෝර් සහ ඔහුගේ මිතුරන් සමඟ මේ චාරිකාවට සභභාගිවුනාලු තවත් කෙනෙක් අනාරාධිතවම. ඒ කකුළුවෙක්. බල්සා කොටයක ගුලක් හාරගෙන ඒකෙ පදිංචි වෙලා මේ කකුළුව ඔවුන් ගමන අරඹා දින දෙක ඇතුලත ඔවුන්ගේ චාරිකාවට එකතු වුනාලු. විටින් විට පහුර මතට ගොඩවන මේ කකුළුවට ඔවුන් ආහාරත් දුන්න කියල සඳහන් වෙනව. ඒ විතරක් නෙවෙයි ඔවුන් මේ අනාරාධිත මිත්‍රයා "ජොහැන්නස්" කියල බෞතීස්මත් කලාලු. ඔය කොන්ටිකි චාරිකාව ගැන පාඩමක් තිබ්බ අපේ සිංහල - 7 නැත්නම් 8 පොතේ.

දෙයියම්ප මට එක හිතකිං එක මාතෘකාවක් ගැන ලියන්ට බැරි හැටියක්. හිත ආයාලේ යනව කියන එකේ සීමාවක් නෑ. "අයාලේ ගිය සිතක සටහන්" ඒ මම බොහොම ප්‍රියකරන පොතක්. රචකයා නැසීගිය තිස්ස අබේසේකර මහත්මයා.

අයාලේ ගිය සිතක සටහන් පොතේ පිටකවරය

ඒත් අනික් අතට එහෙම නිශ්චිත අරමුණක් නැතුව ඔන්න ඔහේ ඔලුව හැරිච්චි දිහාවෙ යමුය කියල හිතල ගමනක් පිටත්වෙන එකෙත් තියනව අමුතුම ආතල් එකක්. අර පරණ පොත්වල හිස හැරුණු අත ඉබාගාතේ ගියෝය කියල කියන්නෙ අන්න එහෙම අවස්ථාවකට. හැබැයි සටනකින් පැරදිල පලා යන්නෙ නම් හිස් ලූ ලූ අත. 

වෙධය බණ්ඩාරයන්ගේ අසමසම රණශූරත්වය හමුවේ බියෙන් ත්‍රස්ත වූ පෘතුගීසීහු හිස් ලූ ලූ අත පළාගියෝය. එහෙම තියෙන්නෙ සුනේත්‍රා නොහොත් අවිචාර සමය පොතේ. කර්තෘ ඩබ්ල්යු. ඒ. සිල්වා මහත්මයා. වැල්ලවත්ත ආරච්චිගේ ඒබ්‍රහම් සිල්වා.

අපේ පළමුවන ජනාධිපතිතුමා ජේ.ආර්. ජයවර්ධන මහත්මයා කිව්වෙ පෘතුගීසීන් කියල නෙවෙයි පෝචුගීන් කියල. එතුමටම ආවේණික වචන මාලාවක් තිබ්බනෙ. රෝහණ විජේවීරට කිව්වෙ රොහාන් විජයවීර. ජෙප්පොන්ට කිව්වෙ ජේ.වී.පී. සමාගම කියල.

ඩබ්ල්යු. ඒ සිල්වා කියල මම ලියන්නෙ එතුමා තමන්ගෙ නම ලිව්වෙ ඒ විදිහට නිසා. එතකොට මාටින් වික්‍රමසිංහ මහත්මය තමන්ගෙ නම ලිව්වෙ මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ කියල. එතුමා ලියපු ගම් පෙරළිය පොත අවසන් වෙන්නෙ මේ විදිහට. "හුදීජන පහන් සංවේගය උදෙසා සිංහල වංශ කථාවෙහි අංශු මාත්‍රයක් පවසනු පිණිස කොග්ගල මලලගම නිවැසි මාර්ටින් වික්‍රමසිංහයන් විසින් විරචිත ගම් පෙරළිය මෙතෙකින් නිමියේය."

හරි හරි කතාව කියමුකො අදවත්.....

වාතාවරණය දිනෙන් දින අභාග්‍යසම්පන්න වන්නට විය. අපගේ ගරිල්ලා භටයින් මෙන්ම රජයේ හමුදාභටයින්ද කඳුකරයේ සැඟවී සිට කල පහරදීම් වලදී මියගියේ බුරුතු පිටිනි. කඳුහෙල් දියඇළි සහ දුර්ගයන්ගෙන් සපිරුණු භූමියෙහි පිහිටීම් පිළිබඳව මනා අවබෝධයකින් යුක්තවූ හෙයින් ගරිල්ලා භටයෝ ඉතා මැනවින් සැඟවී සිට පහර දීමට සුදුසු ස්ථාන තෝරාගැන්මෙහිලා විචක්ෂණවූහ. එබැවින් මහත්ම හානි සිදුවූයේ රජයේ හමුදාවන්ටය.

හුදෙක් හමුදා ක්‍රියාන්විතයන්ගෙන් මේ අරගලය පරාජය කිරීම උගහට බැව් වටහාගත් අගනුවර හමුදා මූලස්ථානයෙහි නායකයෝ රැස්ව යුද උපක්‍රමයන් පූර්ණ වශයෙන් සංශෝධනය කිරීමට තීරණය කළෝය.

ඒ අනුව "ඇසෑසීනෝ" නොහොත් ඝාතකයා ලෙස රටපුරා කුප්‍රකට කර්නල් රොඩ්රිගුවේස් අපගේ ප්‍රදේශය භාර හමුදානිලධාරියා ලෙස පත්කොට එවනු ලැබීය. 

ඔහුට රටේ ඉහළම ප්‍රධානියාගෙන් ඕනෑම උපක්‍රමයක් භාවිතා කොට අරගලය තෙමසක් ඇතුළත මර්දනය කරන ලෙස පෞද්ගලිකව උපදෙස් ලැබුණු බවටද අපට ඉතා විශ්වාස කටයුතු ආරංචි මාර්ගයකින් දැනගන්නට ලැබිණ.

එසේ ආරංචි නොවූවද රොඩ්රිගුවේස් පැමිණියේ එවන් අධිකාරි බලයක් සහිතව බව වැඩි දිනක් ගතවන්නට පෙර ඔහුගේ ක්‍රියාකලාපයෙන් මොනවට පැහැදිලි විය. ඔහු හමුදා මුර සංචාර නතර කලේය. ඔහු යටතේවූ හමුදා භටයෝ තම කඳවුරෙන් පිටතට පැමිණියේ දින දෙක තුනකට වරකි. ඒද දැඩි ලෙස සන්නද්ධව අපගේ කුඩා නගරය වටා තම ජීප් රථවලින් ගමන්කිරීමට පමණි. 

කුඩා නගරය යනුවෙන් මවිසින් හඳුන්වනු ලැබූවද මෙහි වූයේ කුඩා කඩමණ්ඩියක් සහිත කඩ වීදියක් පමණි. මා සතුව කඩ වීදියෙහි මධ්‍යයට වන්නට පිහිටි කරණවෑමි හලක් විය. එහි එකම කරණවෑමියා වශයෙන් මම කටයුතු කළෙමි. මීට පෙර මගේ පියාණන්ද ඔහුගේ පියාණන්ද වශයෙන් අපගේ පරම්පරාවම කරණවෑමියෝ වූහ.

මගේ මළනුවන් දෙදෙනා කරණවෑමි රැකියාව ප්‍රිය නොකල අතර ඔවුහු පාරම්පරික ධනවතකුගේ තිරිඟු ගොවිපලක අඳ ගොවීහු ලෙස සේවය කලහ. අපගේ අරගලය පැන නැඟුනේ ප්‍රධාන වශයෙන් මේ ඉඩම් හිමි රදළයින්ට එරෙහිවය.

රොඩ්රිගුවේස්ගේ උපක්‍රම කිසිසේත් සම්මත හමුදා උපක්‍රම නොවීය. පලමුව ඔහුගේ ඔත්තු කරුවෝ කිහිප දෙනෙක් නගරයෙහි රැකියා සොයා පැමිණෙන අවට කඳුකර වාසීන් ලෙස වෙස්වලා පැමිණ නගරයට ඇතුළු වූහ. ඒ පිළිබඳව අපට ඔත්තු ලබුනු ලැබුණු නමුදු ඔවුන් කවුරුන්දැයි ස්ථිර වශයෙන්ම හඳුනා ගැන්ම ඉතා ප්‍රවේශමෙන් කලයුතු කාරයයක්විය.

වැරදි හඳුනාගැන්මකින් අප අතින් අහිංසකයකු මරණයට පත්වුවහොත් ඒ අපගේ සංවිධානයේ කීර්ති නාමයට දැඩි කැළලක් ඇතිකරන බවට අපි තීරණය කළෙමු. එබැවින් ඔත්තු කරුවන් නිවැරදිව හඳුනාගැන්ම සඳහා අප මිඩංගු කල කාලය තුල ඝාතකයාගේ ඔත්තු කරුවෝ නිසි නින්දේ තම කටයුතු ඉටුකොට ගත්හ.

ඔවුන් කෙතරම් හොඳින් තම කටයුතු ඉටුකොට ඇත්දැයි අපට පසක් වූයේ හදිසියේම එක් මධ්‍යම රාත්‍රියක අපගේ කුඩා නගරයට ආසන්න ගම්මාන දෙකක් වැටලූ හමුදා භටයින් අපගේ ප්‍රබල ක්‍රියාධරයින් දොළොස් දෙනෙකු අත් අඩංගුවට ගත් ඉක්බිතිය.