හප්පේ ඔන්න අන්තිමට කොහොම කොහොම හරි ලවක් දෙවක් නැතුව පඳුරු රාසියක් කාරිය තලල එහෙම ආපහු කතාවට ඇන්ටර් උනා කියමුකො. එන්ටර් ද ඩ්‍රැගන්...එන්ට එපාද ඩ්‍රැගන්?..එන්ටර් ද ඩ්‍රැගන් ෆිල්ම් එකේ හිටියෙ බූරුස් ලී....බූරුස් මියපරලොව ගියේ 73 අවුරුද්දෙ. ඉස්සොරෝම මම එන්ටර් ද ඩ්‍රැගන් බැලුවෙ....අප්පටසිරි..ආයම කැලේ පැන්න නේද? මේක හරියන කෙලියක් නෙවෙයි. ඕක තමයි කියන්නෙ යමක් පුරුදු උනහම ලේසියෙං අත අරින්න අමාරුයි කියල.ජාතිවාදය අවුස්සන්ට පුරුදු වෙච්චි එකාට ඒක නොකරම බෑ.තලියෙහි කිඹුලන් දක්නා සේ සමහර පිස්සොන්ට හන්දියක් හන්දියක් ගානෙ ජාතියන්තර කුමන්ත්‍රන...හෙහ්,හෙහ්,
හරි අදනම් තනිකරම කතාවම තමයි. ඔන්න අමනාප වෙන්ට එහෙම එපල්ල. කීඩෑව නං කීඩෑව...වංජාව ඔන්ද නෑනෙ..කියලත් කියල තියනවනෙ. හරි දැං මේ පඳුරු තැලිල්ලෙ හොඳකමටම කට්ටියට කියාගෙන ආපු කතාව අමතක මතක බැරිවෙලත් ඇති බාගවිට. බාගවිට සහ බාගදා කියන්නෙ අයිය මලෝ දෙන්නෙක්. ඒ දෙන්න හිටියෙ මම පොඩි කාලෙ බොහොම ආසාවෙන් කියවපු රුසියන් ළමා කතාවක. " දැත්තගෙයි යාලුවන්ගෙයි හපන්කම්"
රුසියානු ජාතික ලේඛක නිකොලායි නොසෝව් ලියපු Dunno and his friends කතාවෙ පරිවර්තනයක් ඒක. සමාවෙන්න ඒ මේ බොහොම සූට්ටං පඳුරු තැලිල්ලක්. පඳුරක් කියලම කියන්ටත් බෑ. ඒත් එක අතකට පඳුරකුත් තමයි බලාගෙන ගියහම.
විද්දෙ පඳුරට වැදුනෙ හාවට කියල අර කතාවකුත් තියෙන්නෙ. අහල තියනවනෙ නේද? එතකොට තව තියනව..
"හාව මොකද මී වදේ වටේ කැරකෙන්නේ?"
"හාවො කොහෙද බං මී වද කන්නෙ?''
"ඉතිං ඒක තමයි බං කැරකෙන්නෙ…''
හරි...හරි...සොරි...සොරි...කතාව ..කතාව..කතාව.....කතාව ගැන පොඩි මතක් කිරීමක් කරලම වැඩේ පටං ගත්තොත් හොඳයි මට හිතෙන විදිහට. මම හිතන්නෙ කට්ටිය මේ වෙනකොට කරකෝල අතෑරිය වගෙ ඇති. පුල් කොන්පියුසියස් වෙලා. රයිට් අර සතිපතා පත්තර වල යන නවකතාවල මුලින්ම තියෙන්නෙ "මෙතෙක් කතාව'' කියල කෑල්ලක්. ඊට පස්සෙ තියනව ''අද එතැන් සිට'' කියල.. ඒ වගේ ඔන්න මෙතෙක් කතාව.
මෙතෙක් කතාව කියලයන්නෙ කලිං කියපු ටිකේ සාරාංශෙනෙ. ඒ මෙතෙක් කතාව බොහෝවිට මෙන්න මේ විදිහයි. අර ජේස්ට මාද්දියවේදී මල්කුමාර මහත්තයගෙ පත්තරවල යන කතාවල තමයි මේ වගෙ මෙතෙක් කතා ගියේ. ඇයි එතුමා ගැහුවනෙ මල් පත්තර ගොන්නක්ම ඒ කාලෙ. කුමරි, යුවති, පඳුරි, පත්තිනි, තව තිබ්බ දේදුනු මාවත, අටවක සඳ, පතෝල මැස්ස, වැටකොලු කොස්ස, සැවැන්දරා මුල ..ඔන්න ඔය වගෙ එව්ව...කිව්වට මොකද අපිත් ඒ කාලෙ ඔව්ව කියෙව්වෙ වහ වැටිල...හෙහ්,හෙහ්,
මෙතෙක් කතාව -
ඉරුගල්නුවර නගරයේ වෙළඳ ව්‍යාපාර බොහොමයක් අයත් වන්නේ රස්පුටින් විහඟතැන්න මහතාටය. ඔහුගේ එකම දුව වන්නේ දහසය හැවිරිදි අවකලනී සංකූලදත්තාය. ඇගේ පංතියේ දක්සම සිසුවා වන්නේ ඇගේ පියාගේ සේවකයකු වන සරනේරිස්ගේ වැඩිමහල් පුත්‍රයා වන අධෝරක්ත පාරජම්බූලය. අධෝරක්ත හා ඇය අතර සෙනෙහසක් මෝදුවන අතර හිටිහැටියේ ඔහු නිවසින් අතුරුදන් වෙයි..
අද එතැන් සිට....
දැන් මම කියාගෙන ආපු කතාව ඒ කාලෙ මම අර විදිහෙ පත්තරේකට ලිව්වය කියල උපකල්පනය කලොත් ඒකෙ මෙතෙක් කතාව මම ලියන්නෙ මෙන්න මෙහෙමයි...
මෙතෙක් කතාව -
රවී ඉතා කඩවසම් බුද්ධිමත් මෙන්ම ආචාරශීලිය. ගුරුවරියක හා විවාහ වී සිටින ඔහු වාසය කරන්නෙ ඇය උගන්වන පාසලේම පිහිටි ගුරු නිල නිවසේය. දිනක් ඇගේ වටිනා සාරි කිහිපයක් අව්වේ වනා තිබියදී රවීගේ අතපසුවීමකින් හදිසියේ වර්ෂාවකට අසුව දියබත්වේ. මින් කෝපයට පත්වන බිරිඳ ඔහු හා කිසිදු කතාබහකින් තොරවම එදින නින්දට යන්නීය. එහෙත් පසුදින ඇගේ පියාණන් හා සම්බන්ධ කටයුත්තක් උදෙසා ඇගේ මහගෙදරට යාම අත්‍යාවශ්‍ය බැවින් ඔවුහු කිසිදු කතාබහකින් තොරවම එහි යාමට පිටත් වෙති.
අද එතැන් සිට....
"හුහ්.. පැල්වෙහෙර පුතා තමයි..එහෙමත් බැරි පුතයෙක් නෙවෙයි ඕකා..මිනිස්සුන්ට අතට කීයක් හරි එන්ට ගත්තම ලැජ්ජාව බය සැක එහෙම්මම අමතකම වෙලා යනවනෙ පුතා" අප්පච්චි එහෙම කියල ආයම දික්සඟලා පුටුවෙ ඉඳගත්ත.
දවස් කීපෙකට පස්සෙ අප්පච්චි ගිහිල්ල පැල්වෙහෙර හම්බවෙලා කෙලින්ම මෙහෙම කියල "පැල්වෙහෙර මේ වැඩේ නැවත්තුවොත් හොඳයි. තමුන් ඕන වෙලඳාමක් කරගත්තට අපට කමක් නෑ. ඒත් අපේ ගෙදර අපිට නිදහසේ කණක් ඇහිල ඉන්ට හැටියක් තියෙන්ට ඕනෙ "
පැලා හැබැයි අපරාදෙ කියන්ට බෑ දෙමලුන්ට පොඩි සත්තමක් දාලද කොහෙද ඊට පස්සෙ සතියක් වගෙ යනකල් සද්දෙ අඩුවෙලා තිබුනලු. ඒත් ආයම කැම්බැල්ලෙ පුරුදු විදිහට පටංගෙන. අප්පච්චි කරල තියෙන්නෙ හවහිම්ම ඉස්සරහ ජනෙල් දොරවල් වහල දාල සාලෙට වෙලා ඉන්ට පුරුදු උනාලු.
"මගේ මේ ගේ හදද්දි බාගයක් වැඩ කලේ ඔය පැල්වෙහෙරයගෙ අප්පා. නිකං නම් නෙවෙයි තමයි. මම ඌට වැඩිපුරත් එක්ක සල්ලි දුන්න. ඒත් මොනව උනත් ඌ හොඳ එකා. ඒකගෙ මනුස්සකමේ ගුණේ තියන්ට එපාය. නැත්තං මම දනී කරන දේ." අම්ම එක්ක ඔහොම දෙතුන් පාරක්ම කිව්වලු අප්පච්චි. මහ පැල්වෙහෙර ඒ කාලෙ නං දරාපු බාසෙක්.
නමසිය හතළිස් ගණංවල මුල් කාලෙ ඩී.එස්. සේනානායක මහත්තය ඇලහැර ව්‍යාපාරය ආරම්බ කරපු කාලෙ එහෙ ගෙවල් හදන්ට ගිහිල්ල තියනව ඔය පැල්වෙහෙරගෙ තාත්තා. ඒ ගිය ගමන අවුරුදු හත අටක්ම එහෙ ඉඳල එහෙන්ම පෙලවහකුත් කරගෙනම තමයි ආපහු ගමට ඇහිල්ල තියෙන්නෙ. ඒ හැබැයි ඔය පැල්වෙහෙරගෙ අම්ම නෙවෙයිලු. ඒ මුල් කසාදෙ පවුල උණ වසංගතේකිං මැරිල පලච්චට පස්සෙං පහු තමයිලු ඔය පැල්වෙහෙරගෙ අම්ම කැන්දං ආවයි කියන්නෙ මෙන්න මේ රත්තොට දිහාවෙං. රත්තොටට මාතලේ ටවුමෙං හැරිල යන්ට ඕන හැතැම්ම දොලහක් පාළහක් වගෙ.
ඉතිං වර්තමානයට ආයම ආවොත් පැලා බිස්නස් එක හෙමිහිට කරගෙන යනව. අප්පච්චි යන්තමට කලුව පාත්වෙනකොටම ඉස්සරහ දොරජනෙල් වහගෙන සාලෙට වෙලා ඉන්නව. ඔහොම අවස්ථාවලට වලට කියන්නෙ Uneasy Truce කියල. ඒ කියන්නෙ දෙපැත්තම බැරිමතැන සටන් විරාමයකට එලඹුනාය කියන එක.නිරවි යුද්ධය නැත්නම් සීතල යුද්ධය (Cold War) කියන්නෙත් ඒ වගේම තේරුමක් තියෙන වචනයක්. 1945 අවුරුද්දෙ දෙවන ලෝක මහා සංග්‍රාමය අවසන් වුනාට පස්සෙ 1991 දි සෝවියට් සංගමය බිඳවැටෙනකල් මහ බලවතුන් ඒ කිව්වෙ අමරිකාව සහ රුසියාව අතර තිබ්බෙ කෝල්ඩ් වෝ සිටුවේෂන් එකක්.
සෝවියට් දේශය බිඳ වැටීම කියනකොට නොකියම බැරි කතාවක් මතකයට ආව ඔන්න. සමාවෙලා ඒකත් අහන්නකො. ශ්‍රී කියල දවස සමාගමෙන් පළකරපු සඟරාවක් තිබුන ඒ කාලෙ. බොහෝ කාලයක් ඔය සඟරාවෙ සංස්කාරක ධුරය දරුවෙ ශ්‍රියා රත්නකාර මහත්මිය.1972 අවුරුද්දෙ හෝ 1973 අවුරුද්දෙ ඔය ශ්‍රී සඟරාවෙ පලවුනා ජීන් ඩික්සන් කියල අධිමානසික බලයෙන් අනාවැකි කියන අමරිකානු කාන්තාව ගැන ලිපියක්. ඒ ලිපියෙ තිබුනා ඇය අනාවැකියක් පලකරල තියනවය කියල විසිවන සියවස අවසන් වීමට පෙර සෝවියට් සංගමය කැබලි වලට කැඩී යන බව.
ඇගේ අනාවැකි බොහොමයක් වැරදිලා තියනව. ඒක ඇත්ත. ඒත් මේ අනාවැකියනම් කොහොම කිව්වද කියල මට හිතාගන්න අමාරුයි. මොකද ඒ වෙනකොට සෝවියට් සංගමය බිඳවැටීමක් ගැන හීනෙකින්වත් හිතාගන්න පුලුවන් කමක් තිබුනෙ නෑ. හැත්තෑව දශකයෙ මුල් භාගයෙ සෝවියට් දේශය එතරම් බලගතු තත්වයක තිබ්බෙ. ඇත්ත තත්වය කොහොම වෙතත් අපි හැමෝම හිතාගෙන හිට්යෙ එහෙමයි.
හරි කොහොම හරි එහෙම අපිට වටහා ගත නොහැකි යම් යම් දෙවලුත් තියනව කියල විතරක් මම කියන්නම්.මගෙ ජීවිතය ගැනත් ඒ වගෙ හැබෑ වෙච්ච අනාවැකි කීපයක්ම කියල තියනව. යතාර්ථවාදියෙක් හැටියට මම අද්භූත බලයන් ගැන කිසිම විදිහකින් විශ්වාස කරන්නෙ නෑ. ඒත් අපිට තේරුම් ගත නොහැකි දේවල් තියෙන්න පුලුවන්. විවෘත මනසකින් (Open mind) ඕනම දෙයක් දිහා බලන එක කෝකටත් හොඳයිනෙ නැද්ද? Politicians approach every problem with an open mouth කියලත් කියනවනෙ.
හරි නිරවි යුද්ධය ශ්‍රී සඟරාව සහ ජීන් ඩික්සන් ගැන ඒ ඇති වැඩියත් එක්ක. පැල්වෙහෙර සහ අප්පච්චි අතර සීතල යුද්ධය ඔහොම සති දෙකක් විතර පැවතුනයි කියමුකො. එක දවසක ඔන්න හදිස්සියෙම පොලීසියෙං පැනල පැලාගෙ තැබෑරුමට.පැලා ඔය වැඩේ කරගෙන ගියෙ පොලීසියෙ සහයෝගය ඇතුව. ඒත් එක පාරට ඒ තත්වය වෙනස් වෙලා සාමාන්‍ය ඇඳුමෙන් සැරසුනු රාලහාමිල දෙන්නෙක් කඩේට බඩුගන්ට වගෙ ඇවිල්ල ඉඳල පැලා අරක්කු විකුණන කොට අතටම අල්ලගෙන.
පැල්වෙහෙර සාමාන්‍යයෙන් නාඳුනන මිනිස්සු කඩේ ඉන්නකොට ඔය බිස්නස් එක කරන්නෙ නෑ. මිනිහ බොහොම පරිස්සමෙං වැඩේ කරගෙන ගියේ. ඒත් එදා කරුමෙට වගෙ මිනිහට පොඩි අතපහුවීමක් උනා. පැලාව අරගෙන ගිහිල්ල උසාවි දාල දඩ ගැහුව.
ඔහොම හොර, වංචා අල්ලන්ට සිවිල්පිට එන පොලිස් කට්ටියට මේ කාලෙ කියන්නෙ උපාය දූතයො කියල.ඉතිං පැලා දඩේ ගෙවල ආවයි කියමුකො. ඇවිල්ල ටික දවසක් රහමෙර ජාවාරම නවත්තල හිටිය. එතන අපූරු වැඩේ කියන්නෙ දැන් මේ පොලීසිය පැනපු වැඩේට පැල්වෙහෙර සැකකරල තියෙන්නෙ අප්පච්චිව.
මොකද අප්පච්චි ආණ්ඩුවෙ තානාන්තරයක් කරල පැන්සන් පලච්ච මනුස්සයෙක් නිසා එතකොට රජයේ නිලදාරී ගොල්ල පොලිසිය එහෙමත් අඳුනන නිසා එකත් එකටම මේ ඔත්තුව දීල තියෙන්නෙ එහෙම නැත්තං පෙත්සමක් ගහල තියෙන්නෙ අප්පච්චිය කියලමයි මිනිහ හිතාගෙන ඉඳල තියෙන්නෙ.අනික පොලීසිය එක්ක තියෙන මිනිහගෙ සුහදතාවයත් නොසලකා හැරල පොලිසිය මේ වැඩේ කලේ ඉහලම තැනකින් කරපු බලපෑමක් හින්දය කියල පැලා කීප දෙනෙක් එක්ක කැට තියල දිවුරල කියල තිබ්බ.
මේ පෙස්සං කතාව ඇහුවම අප්පච්චිට උතුර දකුණ මාරු වුනා ඔන්න. මොකද ඒ මනුස්සය ඔය පෙස්සං ගහන එව්ව වගෙ දෙකයි පණහෙ වැඩ කරන කෙනෙක් නෙවෙයි.කාට උනත් කියන්ට තියනදේ මූණටමයි කියන්නෙ. ආය ඒකෙ දෙකක් නෑ. ඉතිං අප්පච්චි කරල තියන වැඩේ රට අඹ ලෑලි කෑල්ලකුත් හොයාගෙන කඩේට ගිහිල්ල කලු තීන්ත බෙලෙක්කෙකුයි පින්සලකුයිත් ගෙනල්ල ලිව්වලු දැන්වීම් පුවරුවක් හොඳ බෝල අකුරුවලිං.
මෙන්න මෙහෙමයි දැන්වීම……..
පෙත්සම් ලිවීම -
ඔබගේ ඕනෑම කාරණයකට අවශ්ය පෙත්සම් ලියාදෙනු ලැබේ. ඉතා සාධාරණ අයකිරීම්. ඉස්සරහ කඩේ පැල්වෙහෙරගෙන් වැඩි විස්තර විමසන්න.
…….ඔන්න ඔහොම ලියල උන්දැ ඒ දැන්වීම් පුවරුව එල්ලුවලු ගේට්ටුවෙ.
අපේ ගේට්ටුව පහුකරගෙන උඩහ ගම්මැද්දට යන හැමෝම ඔය දැන්වීම් පුවරුව කියවල තුස්නිම්බූත වෙලා ඊලඟට අනිවාර්යයෙං පැල්වෙහෙරගෙ කඩේට ගොඩවෙලා පැලාගෙන් විස්තර අහනවලු "මොකක්ද අර බෝඩ් එකේ තේරුම?" කියල. පැලාට තද වෙච්චි පාර අන්තිමට ගමටම ඇහෙංට බෙරිහං දුන්නලු "මම දන්නෙ කොහොමද ඕයි? ලියල එල්ලපු අයගෙන්ම අහගන්නව" කියල. ඒත් කවුරුවත් අප්පච්චිගෙ හැටි දන්න හින්ද විස්තර අහන්ට ඇවිදිං නෑ.
හවස්වෙනකොට මේ කතාව ගම පුරාම පැතිරිල ගිහිල්ල පැල්වෙහෙරට වසන්ට බැරි තත්වයක් උදාවෙලා. පස්සෙ මිනිහ අප්පච්චි නිදාගන්න වෙලාව අල්ලල හෙමිහිට අම්මට කතාකරල කියල "අනේ අත්තම්මෙ මොකක්ද අර අත්ත කරල තියෙන වැඩේ? ඒක දකින දකින මනුස්සය මගෙන්නෙ අහන්නෙ. කියන්ටකො ආතට ඕන ගලවල දාන්ටය කියල" අම්මත් හා හොඳයි කියල අප්පච්චි නැඟිට්ටම කියල "දැං මදැයි ඕක ගේට්ටුවෙ එල්ලං හිටිය. ගලවල දැම්මොත් හොඳයි නේද?" කියල. ඒ පාර අප්පච්චි අම්මටත් සැල් එක දාල. "මට ඕන වෙලාවට මම ඒක ගලවන්නං . තමුං කලබල නැතුව ඉන්නවකො" කියල.
ඔය කාලෙ වෙනකොට ගෙදර හිටියෙ අම්මයි අප්පච්චියි විතරයි. අම්මගෙනුත් වැඩේ කෙරෙන්නෙ නැති බව දැනිල පහුවදා පැල්වෙහෙර අපෙ උන්දැට ටෙලිපෝන් කරල. "අනේ පුංචි අම්මෙ මේ බලන්නකො අත්තා කරල තියෙන වැඩේ.." විස්තරේ අකුරක් නෑර කියල ඒ පාර..... පැල්වෙහෙර දන්නව පවුලෙ බඩ පිස්සි වුනාට අපෙ උන්දැ යමක් කිව්වොත් අප්පච්චි අහනව කියල. "හරි හරි පුතා හෙට උදේට මම එන්නංකො බාප්පත් එක්ක" අපෙ උන්දැ එහෙම කියල පැල්වෙහෙරට.
"ඒයි මේ බලන්ටකො අප්පච්චි කරල තියෙන වැඩේ." ඈ මා දිහාට හැරිල කිව්ව…
"හෙහ්..ඇයි? මක් කරලද ඒ ගමන?"
"අපෙ ගේට්ටුවෙ බෝඩ් එකක් එල්ලලයි කියන්නෙ......"
"නැහ් මාරයිනෙ….. ඉතිං?" මට ඒ කතාව ඇහුවම මැරෙන්ට හිනා..
"හිනා නෙවෙයි මේකට මොකක් හරි කරන්ට ඕන නැත්තං හතර විලි ලැජ්ජහේ බෑ.."
"කරන්ට ඕන දේ ෂක් ෂුධක්ෂේ පැහැදිලියි නේ ළමයා කරන්න තියෙන්නෙ ගෙදර ගිහිල්ල පියතුමාට කරුණු පැහැදිලි කරල දීල එතුමා කූල් ඩවුන් කරල ඔය දැන්වීම් පුවරුව අයිං කරල දාන එකනෙ. වෙන අහවල් දෙයක්ද?"
"යස් ඒක හරි..ඒත් වැඩේ මම මේ සාරි හේදිල්ලක් පටන් ගත්තනෙ උදෙම්ම. ඒ හින්ද මෙහෙම කරමු. ඒ වැඩේ අද ඉවරයක් කරල දාල හෙට උදෙම්ම යමු ගෙදර මේකෙ මොකක් හරි විසඳුමක් කරන්ට. අනේ මන්ද මේ අප්පච්චිත් කරන වැඩ එක වෙලාවකට…"
ඉතිං අර ගොළු කසාය බීපු දෙන්නෙක් වගෙ අපි දෙන්න නෝ කතා නෝ සිනා මෝඩ් එකේ උදේම දොට්ට බැහැල පිටත්වුනේ ඔන්න ඔය පෙත්සම් දැන්වීම් පුවරු අර්බුදය විසඳන්ට එවුන්දලගෙ මහ ගෙදර යන්ට.
