147. කඳුළු නෙතගට නැඟුනි නොදැනිම, මතක මං පෙත ඇවිද යන සඳ.....

ටික කාලෙකට ඉස්සරවෙලා මම වැඩකලා විදේශීය ඉදිකිරීම් සමාගමක. ඔය මම කියන දවස්වල එයාල ගම්පල - නුවර එළිය මාර්ගය පුළුල් කිරීමේ කටයුතු වල යෙදිලයි හිටියෙ. ඉතින් ඔන්න මම වැඩ කලේ තවලම්තැන්න කියන හරියෙ.අපෙ ගෙදර පැණිදෙණියෙ නෙව. ඉන්ටසිටියක නැග්ගනම් පැයකුත් කාලක් වගෙ යන්නෙ ගෙදර එන්න.ඉතින් ඔය කාලෙ අත්‍යාවශ්‍යම රාජකාරියක් සෙට් වෙල රෑ දෙගොඩ හරිය වෙනකල් වැඩ කරන්ට උනේ නැත්නම් මම හැමදාම හවසට ගෙදර ආව. 

මොනවද...වැලිමඩ හරි නුවර එළියෙ ඉඳල හරි කොළඹ හෝ නුවර යන ඉන්ටසිටියකට ගොඩ උනානං පැයකුත් කාලක් වගෙ යන්නෙ...පේරාදෙණියෙ යුනිවසිටියෙ පිහිටීම ගැන දන්න අය දන්නව ඇති..අක්බාර් හෝල් එක ගාවින් බැහැල කැම්පස් එක මැදින් ඇවිදිල්ල කන්ද බැහැල රේල් පාර පැන්නම පැණිදෙණිය....විනාඩි දහයයි යන්නෙ. ( අමුවෙන් ආපු දවසට ) එහෙම නැත්නම් කීයද?..විනාඩි විස්සක්?..තිහක්?...ම්හු..වැරදියි...එහෙම සන්තර්පනය වුනු දවසට විනාඩි පහයි...අර කන්ද බහිනව එක ගැම්මට...මුලම පඩියට අඩිය තියන එක විතරයි...බෲඌස් ගාල කන්ද පල්ලෙහ මම....හෙහ්, හෙහ්, 

හරි හරි ඒ එක හුස්මට කඳු බැහැපුව අල්ලල දාමු..ඒ ගැන කියන්ට නම් නෙවෙයි මේ හදන්නෙ.....හරි මේකයි කතාව හොඳද?....ඔය තවලම්තැන්න පැත්තට හිටපු ගමං පාත් වෙනව මීදුම....හවස හතර වගෙ වෙනකොට සමහර දවස්වලට ඇහැට ඇඟිල්ලෙං ඇන්නත් පේන්නෙ නෑ........ඒ තරමට හතර වටේම සුදුම සුදු පාටිං වැහිල...හරි ඔන්න අතුරු ප්‍රශ්නයක්....ලංකාවෙ වැඩිම මීදුම තියෙන නගරය මොකක්ද කියල දන්නවද?..මට බුදු ෂුවර් කවුරුත් දන්නෙ නෑ හරි උත්තරේ...හෙහ්, හෙහ්, 

හරි ආයෙම කතාවට...මම මේ කියන දවසත් අන්න ඒ වගෙ තුන විතර වෙනකොට මීදුම කඳුබාපු දවසක්....ගන සැරේට මීදුම ආහම අපි වැඩ නවත්තනව...නවත්තනව කිව්වට වඩා හොඳයි නවත්තන්ට සිද්ද වෙනව කිව්වනං...මොකද ඔය මීදුම අස්සෙ පාර හදාගෙන ගියොත් අන්තිමට පාර හැදෙන්නෙ නුවර එළියට නෙවෙයි...:) :) 

ටවුම මැද තිබුන රෙස්ටොරන්ට් එකක්...සැර ජාති..බියර් ඔය කොයිවත් ඒකෙ වැරදුනේ නෑ...ඉතිං ඔහොම මීදුම ඇවිල්ල වැඩ නවත්තපු දවසට අපි කරන්නෙ ඔය රෙස්ටෝරන්ට් එකේ පොඩි කර්තව්‍යයක නියැලෙන එක. 

බස් එකේ ගෙදර යන්ටත් ඕන නිසා මම ඉතිං සැර ජාති බාවිතාවෙං වැලකෙනව. අර පට්ට හීතලේ ගහනව වෙව්ල වෙව්ල බීර...... 

ඔය ප්‍රස්තෝචිත දවසක් ඔන්න එහෙම දවසක්...රෑ හතට වගෙ ආව පාරට...ඔන්න එතකොටම මීදුම කපාගෙන ආව කොළඹ බස් එකක්....හෝව් හෝව් කියල අත දැම්ම ...නැග්ග...නිදිමත එකසිය ගානට..ඒත් බුදියෙන්ට බෑ....මගෙ යාලුවෙක් ඔහොම..... පේරාදෙණියෙන් බහින්ට හිටපු එකාට නින්ද ගිගිල්ල බැස්සෙ කෑගල්ලෙං....බොහොම අමාරුවෙං ඇහැ ඇරගෙනම ඇවිල්ල අතුරු ආන්තරාවක් නැතුව බැස්ස ඉංජිනියරිං ෆැකල්ටි එක ගාවින්...අර කලින් කිවා පල්ලමත් බැස්ස පස්ස බිම ඇණ ගන්නෙ නැතුව...ඔහොම වෙලාවට ඔය කකුල ෂුවර් නැති වෙලාවට කරන්න ඕන පල්ලමේ පස්සෙං පස්සට බහින එක..එදානම් ඒ විදිහට රිවස් එකේද කොහොමද මන්ද අවුලක් නැතුව පල්ලම බැහැල පාරට නං ගොඩ උනා ඔන්න. 

ඒ දවස්වල අපි හිටියෙ අපෙ ලොක්කි උගන්නපු ඉස්කෝලෙම ගුරු නිල නිවාසෙ.ඉස්කෝලෙ මැදිං පඩි දෙසිය ගාණක් නැඟලයි ක්වාටර්ස් එකට යන්ට ඕන...හප්පච්චියේ ඕකට ගෑස් සිලින්ඩරේ උස්සං යන්ට මම විඳින දුකක්...පස්සෙ කලේ ගෑස් සිලින්ඩරේ පල්ලෙහ ඉස්කෝලෙ ඔෆිස් එකේ තියල කුකර් එක පහලට ගෙනල්ල, උයල, හට්ටි පිටිං උඩහට අර ගෙන යන එක....හෙහ්, හෙහ්, 

ඔන්න ආයෙම කතාවෙං පිට පැන්න..හරි මම ඉතිං මයෙ පෙන් ටෝච් එකත් ගහගෙන ඔන්න නඟිනව හෙමීට පඩි පෙළ...සිංදුවක් එහෙමත් කියාගෙන.... 

මා ලඟටම තව ලංවෙලා හිඳින්න නිහඬ නුවන් පියා, 

මා සීතාවෝ සැතපෙන නින්දේ නූපුර හෝ පියේ, 

පා සුළඟිල්ලේ පදනම් අවදි නොවේ කුසුම් කැකුල නිදනා තුරා.... 

සඳ ගිරි පව්වේ පෙරදා සංසාරේ 

සැතපුණු දා දුටු කින්නර පෙම් සීනේ, 

මහලු වෙලා අද සඳ වාගේ යව්වන රෑ තරු බලාන උන්නාවේ... 

කල්ප කාල යුග අප අතරින් ගෙවිලා 

අපි යමු මේ රෑ අනාගතය සොයලා, 

නළ මුදු සුවඳේ නිදන මලේ මට මල් රොනගුළු සුවඳ දැනේ ලංවී... 

මා ලඟටම තව ලංවෙලා හිඳින්න නිහඬ නුවන් පියා, 

මා සීතාවෝ සැතපෙන නින්දේ නූපුර හෝ පියේ, 

පා සුළඟිල්ලේ පදනම් අවදි නොවේ කුසුම් කැකුල නිදනා තුරා....

සිංදුවෙ අන්තිම හරියට එනකොට ඔන්න ගේ දොරකඩටත් ඇවිදිල්ල කොහොමිං කොහොමිං හරි...අන්තිම මාත්‍රා ද අන්තරා ද පරාභව ද කොටස ( ජනූ..අනේ බොල මොකක්ද ඒකට කියන්නෙ?..උඹ නෙව ඔව්ව දන්නෙ...) හරි ඕන කෙහෙල්මලක් ඒ කොටස කිව්වෙ ඉස්සරහ දොරට ගහල තාලෙ අල්ලන ගමන්....සිංදුවත් ඉවර නං උනා... 

අඩේ කෝ මේ අම්මණ්ඩි ???????? 

ම්ම්ම්...ඇසුත් පුංචි කරල බැලුව….. ලයිටුත් ඔක්කොම නිවල...අම්මප තාම එච්චර රෑ වෙලත් නෑ නේද?....බලමු….. අඩේ තාම අටාමාරයිනෙ....මොකද බොලේ මේ?..... 

දොර හෙල්ලෙන්ට ගැහුව ටිකක් හයියෙං ඒ පාර.....ඔන්න සාලෙ ලයිට් එක වැටුන..සොයිබ දෙකයි දොර පොල්ලයි පන්නල ලොක්කි දොර ඇරිය....ම්ම්...නිදාගෙන හිටපු බවක් නම් පේන්නෙ නෑ....දොර ඇරියත් එක්කම මෙන්න ආපහු ගියා කාමරේට....මොකක් හරි ලොකු අවුලක් නම් වෙල තියනව...මම දොර ගාවම තිබ්බ නයෙ හාන්සි පුටුවෙ ඉඳගත්ත....ඕකෙ ඉඳගෙන තමයි මම පත්තර එහෙම බලන්නෙ.... 

ඒ කරල අනුලෝම සහ ප්‍රතිලෝම වශයෙන් දන්නවනෙ ඒ වචන දෙකේ තේරුම නේද?..ඒ කිව්වෙ ඇඟිලි තුඩට ලොං ගහක් ඇරගෙන ඒකෙ උඩ ඉඳල පහලට සහ පහල ඉඳල උඩට බලාගෙන යන ගමන් කල්පනා කරන එක...හරි අන්න එහෙම කල්පානා කලා බෝම ගැඹුරට මයෙං යං වැරැද්දක් වත් උනා දෝ හෝයි කියල..ම්හු එහෙම දෙයක් කොහොමටවත් මතකෙට එන්නෙ නෑ...නෑ...නෑම තමයි.... 

අන්තිමට නැඟිටල ගියා කාමරේට..මෙන්න මුන්ද ඇඳේ බිත්තිය පැත්තට හැරිල බුදි....පාත් වෙල බැලුව උරිස් එහෙම ගැස්සෙනවද කියල...එහෙම උනොත් නං කැටගරි ඒ ඩිසාස්ටර් එකක්...නෑ වෙලාවට එහෙම දෙයක් නම් පේන්ට නෑ....මම ඉඳ ගත්ත ඇඳෙන්… 

'' හරි දැං කියන්ටකො මොකද වෙල තියෙන්නෙ?... '' 

නෑ සද්දයක්…මීයාට අර කවුද පිම්බයි කියන්නෙ ..අන්න ඒ වගේ… 

'' මේ මොකද වෙලා තියෙන්නෙ කියනවද කරුණා කරල?...... '' 

ආයෙම ඇහුව බෝම ආදරෙං… 

" මොකවත් වෙලා නෑ....'' 

ඔන්න කියාපි බිත්තිය පැත්තට හැරිල ඉන්න ගමම්ම ….. 

ඔන්න මටත් ටිකක් විතර......ඒත් එහෙම හරි යන්නෙ නෑනෙ...හොඳට හුස්මක් ගත්ත උඩට...හෙමිට එකේ ඉඳල දහයට ගනන් කරමින් හුස්ම පිට කලා...හරි ඔක්කොම හරි හිත සංසුං …All Quiet On The Western Front………….. 

'' රයිට් ළමයා…... දැන් කියන්න බලන්න මොකද මේ වෙලා තියෙන්නෙ කියල....'' 

මම එයාගෙ උරහිසෙං ඇල්ලුව. 

එයා ඔන්න හැරුන මගෙ පැත්තට....ඇස් දිලිසුනේ ලයිට් එළියටද කඳුළු වලටද මන්ද… 

'' අද දිනේ කවදද?.......'' 

' හෑ????????....'' 

මගෙ කටත් ඇරුන බාගෙට....දෙසැම්බර් දහතුන නේද?....දෙය්යංටම ඔප්පු වෙච්චාවෙ....ලොක්කිගෙ බර්ත් ඩේ එක....දෙයියො සාලෙ හාංකවිසියක් වත් මතක් උනේ නැති හැටියක්...... 

මම එහෙම්මම ඔලුව පාත් කරගත්ත අත්දෙක ඔලුවෙ ගහගෙන... 

එයා ඒ පාර ඇඳේ ඉඳගෙන මගෙ උරහිසට ඔලුව තියාගත්ත… 

" මට දුක හිතුන....කමක් නෑ..ඒක අමතක කරල දාන්න...." 

අපෙ ගෙවල් කිට්ටුවම මීටර් දෙසීයක් විතර එහායින් ඔයිට සතියකට දෙහෙකට විතර ඉස්සර අලුතෙන් රෙස්ටෝරන්ට් එකක් දැම්ම..ඕකෙ මස් මාලු බිත්තර ඔක්කොම දාල පුදුම විදිහෙ රහට ස්පෙෂල් කොත්තුවක් දානව කියල ආරංචියක් ඇවිල්ල තිබුන. අපි දෙන්න කතා වෙල හිටියෙ එයාගෙ බර්ත් ඩේ එකට ඔතනිං කොත්තු දෙකක් ගෙනල්ල කමුය කියල 

'' හරි ඉන්නකො...තාම වහල නෑ කඩේ.....මම ගිහිල්ල කොත්තු දෙකක් අරගෙන එන්නං....'' 

මම නැඟිට්ට. 

'' ඕන නෑ අනේ මේ රෑ යන්ට..මම බත් ඉව්ව… '' 

'' හරි හරි බත් එක එහෙම්මම දාන්ටකො ෆ්‍රිජ් එකට...ඉන්න මම විගැහිං එන්නං. ….. '' 

ලා දළු බෝ පත් සෙමින් සැලෙන සේ 

යශෝදරා දේවී...වාවනු බැරි තැන රහසේ හැඬුවා 

පෙර සංසාරේ ඇසුර මතක් වී... 

ලේන කුලේ සිට ආගිය මඟ තොට 

සිටියා නොසැලෙන පහන් ටැඹක් වීනිවන් දකින තුරු මේ සංසාරේ 

පසු පස ආවා සෙවනැල්ලක් වී... 

තැලී සෙනේ සිත සැලී හඬන විට 

වැටී දෙපා ලඟ යශෝදරාවෝ 

පිපී නිවන් මල් සාධුකාර දී නිවී පහන් විය උදෑසනක් සේ.. 

ලා දළු බෝ පත් සෙමින් සැලෙන සේ 

යශෝදරා දේවී...වාවනු බැරි තැන රහසේ හැඬුවා 

පෙර සංසාරේ ඇසුර මතක් වී.......

මම ආයෙම පඩි පෙල බැස්සෙ ඔහොම මුමුණමින්....ඉස්කෝලෙ මිදුලෙ මැදක් ඇවිල්ල හැරිල බලනකොට එයා හිටිය දොර ගාව මා දිහා බලාගෙන.... 

සුනිල් දිය පිරි විලක් විය හුදකලාවේ, 

සුපුල් රත් නෙළුමක් පිපුනි නෙත් මනාවේ, 

විසල් පිණි බිඳු පතිත වූ පෙති තලාවේ, 

වහල් විනි විල කමල රූ දිසි වෙලාවේ, 

පිපුණ මලෙකට පෙමින් බැඳි ඒ බමරිඳු, 

ලිහුණ මුහුලස ගැවසි මල් දම් වතුසුදු, 

විසුල පෙති මත රැඳුනු කල් නෙක පිණිබිඳු, 

මුහුණ දකිනට නුඹේ එන්නෙමි අමයුරු, 

සෙනෙහෙ ගඟුලක් ගලා ගිය සළකුණු දිගේ, 

මෙනෙහෙ කරනෙමි ඔබෙ වත දිසි මුල් දිනේ, 

වෙලෙන මඳනල කොඳුරනා නම ඔබ ප්‍රියේ, 

මෙලෙස යලි හමුවුනේ පෙර අප පැතු ලෙසේ, 

සසර ගමන ද එක්ව යමි ඔබ සමඟිනා, 

කවර අරුමෙක් වීද අප හමුවුනු එදා, 

සවන සපිරෙන සුපෙම් ගී පද අසමිනා, 

නතර නොවනෙමි කැටුව එමි ඔබ අත ගෙනා,