230. කවිකාරියකගේ ප්‍රේමය…..18

මේ වෙනකොට ඉර මුදුං වෙලා හොඳටම...වැවෙං ගලාගෙන එන හුළං රැල්ලෙත් අර කලිං තිබ්බ හීල් සිසිලස මැකිල ගිහිල්ල.තොප්පිගල පැත්තෙ ඉඳල පියාඹගෙන ආපු දියකාවො රංචුවක් එකා පස්සෙ එකා වැවට පාත් වෙලා දඩයම පටංගත්ත. 

" පිටිං බලන කෙනෙකුට මගෙ ජීවිතේ කිසිම අඩුපාඩුවක් නෑ කියල හිතෙයි අනිවාර්යයෙන්ම. අපෙ අම්ම පවුලෙ එකම දරුවා. අම්මගෙ එකම දරුවා මම . ඒ නිසා ආච්චිගෙ නමට තියෙන වතුපිටි කුඹුරු ඔක්කොම මට තමයි ආච්චිගෙන් පස්සෙ. එතකොට මට දෙය්යනේ කියල සෑහෙන පඩියක් හම්බුවෙන රස්සවක් තියනව. අතපය හතර අඩුවක් නැතුව තියනව. ඒ ඔක්කොමත් හරි..ඒත් අයිය දන්නවද මනුස්සයෙකුට ඔය මොනව තිබ්බත් ජීවිතේ අවශ්‍ය තව දෙයක් තියනව. ඒක නැතුව ජීවත් වෙනවයි කියන්නෙ ඒ මනුස්සය ජීවත් උනත් මැරිල වගෙ. අයිය දන්නවද ඒ මොකක්ද කියල? ..." 

විජිත දෙවෙනි පාරටත් ඔලුව හරවල මගෙ මූන බැලුව. උත්තරේ මම හොඳාකාරවම දැනගෙන හිටියත් මම මොකවත් කිව්වෙ නෑ. යන්තමට තොල් මෑත් කරල හිනා උනා… 

" ඔව්..මම දන්නව අයිය ඒ මොකක්ද කියල දන්නවයි කියල ඒ තමයි ආදරය..ඒ තමයි ආදරය..ඒ තමයි ආදරය.." විජිත එහෙම තුන් පාරක්ම කිව්ව. 

මම ආය ඉතිං මොනවයි කියල කියන්ටද? යන්තමට දෙතොල මෑත්වෙච්ච හිනාව එහෙමම රඳවගෙන දියකාවො රංචුව වැවේ මාළු අහිනක් වටකරනව බලාගෙන හිටිය.ඒක බලන්ටම වැඩේ..ඔන්න දියකාවො බොහොම සංවිධානාත්මකව තමයි මේ වැඩේ කරන්නෙ...කට්ටියම වැවේ එක පැත්තකින් පටන්ගෙන.... 

" මගෙ ජීවිතේටම මම ආදරය කලානම් කලේ ඒ මගෙ අම්මට විතරයි…" 

විජිත කතාව කියාගෙන යනව. ඒ කතාව අහගෙනම මම දියකාවො මාළු වටකරනව බලා හිටිය. 

" ආච්චිට මගෙ හිතේ තිබ්බෙ ආදරේකට වඩා ගෞරවයක්. ...අපෙ අම්මගෙ එක ෆොටෝ එකක්වත් ගෙදර නෑ කියල කිව්වොත් අයිය විස්වාස කරනවද? අම්මගෙ හැඩහුරුකම මට මතක නිකං හීනෙන් දැකපු බොඳ වෙච්චි රූපයක් වාගෙ...." 

අපි ඉඳගෙන හිටපු කුඹුක් හෙවණට යාර විස්සක් තරම දුරින් වැව මැදට නෙරල ගිය ගල් කුට්ටියක් තිබ්බ. හත්දා වැහි කාලෙ වැවේ වතුර කට මස්ටං පිරුනම වැව ඉස්මත්තෙ තිබ්බ පුරාණ ගමේ කොල්ලො කුරුට්ටො ඔය ගලට නැඟල තමයි බඩ පිණුං ගහන්නෙ. දියකාවො මාලු අහින එලවං යන්නෙ ඒ දිහාවට. 

" ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ මට අයියෙ ඕන හැටියෙ කෙල්ලෙක් එක්ක යාලු වෙන්ට තිබ්බ. ඒත් ඒ කිසිම ගෑණු ළමයෙක් ගැන මගෙ හිත ගියේ නෑ. ඒ දවස්වල මටත් ඒ ඇයි කියල තේරුම් ගන්න බැරුවයි හිටියෙ. " 

දියකාවො වටේටම රැකවල් කරල මාළු ඉවුර අයිනට ගල් කුට්ටිය දිහාට එළවගෙන එනව. දිය කාවො වටය මැද වැවේ වතුර මතුපිට මාළු දඟලනව මට මෙතෙන්ටත් පේනව.මම ඉර එළිය වැටිල දිස්නෙ දෙන වැව මතුපිට සිද්ද වෙන මේ ස්වභාව ධර්මයාගෙ අපූරු ක්‍රියාවලිය තවත් හොඳට බලාගන්ට වමතෙ ඇඟිලි දිගඇරල නළලට තියල ඇස් මුවා කරගත්ත. 

" ඒත් මට එහෙම වෙන්ට හේතුව හරියටම තේරුනෙ කවද්ද දන්නවද අයියෙ? ඒ යන්තමට වගෙ වැස්සකුත් වැටිච්චි දවසක්......එදා කොහොම හරි වෙනදට වඩා කලින් ආව බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට. හරි,කලින් දවසෙ මයෙ ඉස්කෝලෙ යාලුවෙක් ආව අපේ ගෙදර..මිනිහ එයා ෆෝස්...පාන්දරම චයිනබේ කෑම්ප් එකට යන්න ඕන නිසා මමත් එයත් එක්ක පාන්දරම ආව කුරුණෑගල්......." 

" කදුරුවෙල මේල් බස් එක ගහල තිබ්බ ස්ටෑන්ඩ් එකේ...මම නැඟල ඉඳගත්ත. බොහොම ඉක්මනට බස් එක ලෝඩ් උනා.ජනේලෙ වීදුරුවෙන් මම හිරි පොද වැස්ස වැටෙනව ඔහේ බලාගෙන හිටිය. එක පාරටම මගෙ පපුව පුරා පිරිච්ච පිච්ච මල් සුවඳක්...මම හෙමිහිට ඔලුව හරවල බැලුව....අයිය කිව්වට විස්වාස කරන්න..මගෙ ලඟ හිටගෙන හිටියෙ මගෙ අම්ම...මම කලින්ම කිව්වනෙ..අම්මගෙ ෆොටෝ එකක්වත් මා ලඟ නෑ..මූණ කට අයිරුවත් මතකෙ නිකං මීදුමක් අස්සෙං පේන බොඳ වෙච්චි චායාවක් වගේය කියල. ඒත් සුජාගෙ..මා ලඟ හිටගෙන් හිටියෙ සුජා...මූණ දැක්ක ගමන් එක පාරටම මට ඉස්තිරවම හිතුන මගෙ අම්මත් මේ වගේම වෙන්න ඕනය කියල. එහෙම කොහොම හිතුනද මම දන්නෙ නෑ. ඒත් මට ඒ ගැන එදා කිසිම සැකයක් තිබුණෙත් නෑ. අදත් නෑ..හෙටත් නෑ. ඒක ඉස්තිරයි. " 

" මිස්, ඉඳගන්න…...මම නැඟිට්ට..තෑන්ක්ස් ..එයා මා දිහා බලල හිනාවෙල ඉඳගත්ත..අන්න ඒ වෙලාවෙ සුජා මා එක්ක මුල් වරට හිනා උන වෙලාවෙ ඉඳල අයියෙ මට පිස්සු වගෙ. " 

දියාකාවො වටකරගෙන එනකොට මේ එන්නෙ මොකාටද කියල මාළුන්ට තේරෙන්නෙ නැද්ද? ඉවෙං වගෙ එහෙම තේරුණත් උං කරන්ට දෙයක් නැතිකමට පුරුද්දට වගෙ ඉවුර දිහාට පීනනවද? 

" ඊට පස්සෙ මගෙ ජීවිතයම උනේ සුජා..එතකල් මම ඔහෙ ජීවත් උනා තමයි . ඒත් කිසිම අරමුණක් අනගත බලාපොරොත්තුවක් මට තිබුනෙ නෑ.සුජා මුණගැහුනට පස්සෙ මගෙ ජීවිතේට අරමුණක් බලාපොරොත්තුවක් ආව. වැහි වලාකුළු වලින් ඉර වැහිල පළාතම අන්දකාර වෙලා තියෙද්දි එක වංගියෙම නොහිතූ විදිහට හුළඟකට වැහි වලාකුළු ගහගෙන ගිහිල්ල ඉර එළිය පළාතම එළිය කරනව වගෙ ...අයිය එහෙම අවස්තාවක් දැකල තියනවද? " 

මාළුවා දන්නවනම් තමන් කොටුවෙන්නයි යන්නෙ කියල ඇයි ඌට බැරි වතුරෙ ගැඹුරට පීනල ජීවිතේ බේරගන්ට. එහෙම පීනන්ටත් කම්මැලි මාලු ඉන්නවද? මේ මම වගෙ... 

විජිත කතාව නවත්තල ඔලුව බාගෙට හරවල මගෙ දිහා බලා ඉන්නව මම දැක්කෙ ඔන්න එතකොටයි.මගෙන් මොනවද ඇහුව වගෙත් මතකයි… 

" ම්ම්...ආ..මල්ලි මගෙන් මොකවත් ඇහුවද? " 

ඌට ඒකෙ ගාණක් නෑ..ආයෙම ඉස්සරහට හැරිල කතාව පටන් ගත්ත..මමත් ආයෙම හැරුන දියකාවංගෙ පොයියංගම දිහාවට... 

" සුජා කවි ලියනව කියල මම දැනගත්තෙ අහම්බෙන්..දවසක් බස් එකේදි එයාගෙ පොතක් ඇතුලෙ තිබිල එයා ලියාපු කවි වගයක් දැකල…" 

මම දන්නව බං ඒක..මට එහෙම කියවෙන්ඩමයි ගියේ.... 

" කොහොම හරි කවි දෙක තුනක්වත් ලියල දුන්නොත් සුජාගෙ ආදරේ තවත් වැඩිවෙයි කියලයි මට හිතුනෙ.ආදරේ හින්දම එහෙම කලා තමයි, ඒත් ඒක මහ මෝඩ වැඩක් කියල මට තේරෙන්නෙ දැනුයි. " 

උඹට කිව්වනෙ මම ඕක...ඒකත් මම කිව්වෙ නෑ..දත් දෑන්ද එකට තද කරගෙන කට ඇතුලෙ සුටුපුටු ගෑව විතරයි. 

" කවි ලියන්නෙ මම නෙවෙයි කියල සුජාට කියන්ට ඕනය කියල මම කීප දවසක්ම හිතුව. ඒක කියන්ට ඔන්න මෙන්න කියල ආයෙම මට බයක් වගෙත් හිතුන. ඒ වෙනකොට මම සුජා ගැන තේරුම් අරගෙන හිටියෙ. ඒ නිසාමයි මට වැඩියක්ම බය හිතුනෙ.අයියට මතකද මම දවසක් බලෙන්ම වගෙ අයියව සුජාට මුණ ගැස්සුව...මම එහෙම කලේ ඊට පස්සෙ කවි ලිවෙ අයියයි කියල එයාට කියන්ට හිතාගෙන..ඒත් ඊට පස්සෙ මට හිතුන එහෙම කිව්වොත් මට සුජාව නැතිවෙයිමයි කියල " 

එහෙම හිතුනෙ ඇයි?  කියල මම විජිතගෙන් ඇහුවෙ නෑ..මට එහෙම හිතුනෙ ඇයි කියල අයිය අහන්නෙ නැද්ද?  කියල විජිත මගෙං ඇහුවෙත් නෑ. විජිත එහෙම කිව්වෙ ඇයි කියල මම හොඳාකාරවම දන්න බව විජිත දන්නවය කියලත් මම දැනගෙන හිටිය. 

" අයියල කොළඹ ට්‍රේනිං එකට ගියාට පස්සෙ තමයි වැඩේ අන්තිමටම සවුත්තු උනේ. මට සුජාට ඇත්ත කියන්ටම සිද්ද උනා. සුජා කියන්නෙ අයිය අමුතුම ගතිගුණ තියෙන කෙල්ලෙක්. එයා හිතන්නෙ ඔය සාමාන්‍ය ගෑණු ළමයි හිතන විදිහට නෙවෙයි.. 

" හ්ම්ම්ම්. මම දන්නව…." මට ඉබේම කියවුනා. 

විජිතයට ඒක ඇහුනෙ නෑ මගෙ හිතේ හොඳ වෙලාවට. ඇහුණ උනත් ඒ වචනෙ දිගේ හාර අවුස්සන්න තරම් තත්වෙක ඌ හිටියෙ නෑ කියල මම හොඳාකාරවම දන්නව. 

" සුජා කිව්වෙ මොකක්ද දන්නවද?..විජිත මොන හේතුව නිසා උනත් ඔයා මට වංචාවක් රැවටිල්ලක් කලේ. ඒක මට කිසිම විදිහකින් අමතක කරන්ට නම් බැරිවෙයි. අන්තිමට සතියකට විතර පස්සෙ එයා මට කිව්ව බොහොම කණගාටුවෙන් උනත් අපි අතර තිබ්බ සම්බන්දෙ නතර කරන්ට එයා තීරණය කලාය කියල. " 

" මා එක්ක තරහ වෙන්ට එපාය කියල ඔයාගෙන් ඉල්ලන එක හරිද නැද්ද කියල මම දන්නෙ නෑ. මම දන්නෙ එක දෙයයි. ඔයා මට වංචාවක් කලා. ඒක මගෙ හිතේ හැමදාම තියේවි අළුයට හැංගුණු ගිණි පුපුරක් වගෙ. ගිණි පුපුරු හිතේ තියාගෙන එක වහලක් යට ජීවත් වෙන්න බෑ විජිත. මම දන්නෙ නෑ. එහෙම පුළුවන් අයත් ඇති. ඒත් මට බෑ. ඒ නිසා අදින් මේ සම්බන්දෙ අපි නතර කරමු..එහෙම කියල කුරුණෑගල බස් ස්ටෑන්ඩ්  එකේදි එයා මට පිටුපාල... පිටිපස්ස එකපාරක්වත් හැරිල බලන්නෙ නැතුවම යන්ටම ගියා අයියෙ... යන්ටම ගියා. " 

අන්තිම හරිය කියද්දි විජිතට ඉකි ගැහුන. දෙයියෝ සාක්කි..වැඩිහිටි මනුස්සයෙක්.... පිරිමියෙක් මේ වගෙ කාරණේකට අඬනව මම ඔය දැක්කමයි. මගෙ හිත නිකං හිරි වැටුන වගෙ උනා.මොනව කියාගන්ටද කියල හිතාගන්ට බැරුව මම විජිත දිහා බලාගෙන එහෙම්මම හිටිය. මල්ලි අඬන්ඩ එපා ඔව්ව ඔහොම තමයි කියල කියන්ටය ආය? අනික විජිත වගෙ දරාගන්ට බැරි වේදනාවකින් මිරිකිල ඉන්න කෙනෙකුට කොයි විදිහට මොනව කිව්වත් වැඩක් නෑ. තමන්ම තමන්ගෙ වේදනාවට ප්‍රතිකර්මයක් හොයාගන්ට ඕන. එතන තියෙන්නෙ එච්චරයි. බොහොම සරලයි පහසුයි. 

විජිතට ඇතිතරම අඬන්ඩ දීල මම කුඹුක් ගහට හේත්තු උනා.දියකාවො අන්තිමට මාලු අහින වැව් ඉවුරෙ ගල ගාවට කොටුකරගෙන දඩයම භුක්ති විඳින්ඩ පටන්ගෙන. මාලුවො ගැන මගෙ හිතේ ඇති උනෙ මහ දුකක්. ඒත් එහෙම තමයි ජීවිතේ හැටි. 

ඉර මුදුනටම ඇවිල්ල...දෙය්යෝ සාක්කි. මේ මනුස්සයගෙ ජිවිත කතාව අහන්ට ගියායිං සයිට් එක පැත්තෙ යන්ට බැරිඋනා. ලැම්බට් ඉන්න හින්ද අවුලක් නං නෑ. වයසක මනුස්සය උනාට අතිපණ්ඩිතයෙක් නෙවෙයි. තමන් හැමදේම දන්නවය කියල හිතාගෙන ඉන්න මනුස්සයෙකුත් නෙවෙයි. හරියටම ෂුවර් නැති තැනක් තියේනම් පටස් ගාල ඇවිල්ල අහනව. ඒ නිසා අවුලක් නෑ. ඒත් කෝකටත් ඒ පැත්තෙ ගියොත් හොඳයි. 

" විජිත මොකද කරන්නෙ? දැන්ම ආපහු යනවද? මම පොඩ්ඩක් සයිට් එක පැත්තෙ ගියොත් හොඳයි. ලැම්බට් ඔලුව තියන මනුස්සය. ඒත් කෝකටත් බලල එන්නම්.." 

මම නැඟිටල අත්දෙක උස්සල දිග ඇදිල හිරි ඇරිය. ෂෙහ්...අම්මප... පස්සත් එක්ක හිරි වැටිල මේ ගල උඩ ඉඳගෙන ඉඳල.කලිසමේ පිටිපස්සෙ රැඳිල තිබ්බ වේලිච්ච කොල එහෙම අතිං ගසල දැම්මට මට දැනුනෙ වත් නෑ. 

" අයියෙ? ….." විජිතත් නැඟිට්ට. 

" මම අයිය හම්බ වෙන්ට ආවෙ මගෙ කතාව කියන්ටම විතරක් නෙවෙයි…. ඉල්ලීමකුත් කරන්ට." 

" එහෙමද? …" මම යන්ට හැරුන එක නැවතිල ආපහු විජිතගෙ මූන බැලුව. 

" අයියෙ.... මම දන්නව අයිය හරිම හොඳ මනුස්සකං තියන කෙනෙක්ය කියල.මම ඊයෙ කියපු දේවල් වලට මට සමාවෙන්න. ඒ එකක්වත් මම හොඳ සිහියෙං කරපුව නෙවෙයි. මම දන්නෙ නෑ මට මොනව වෙලා තිබුණද කියල….." 


" හරි මල්ලි මම කිව්වනෙ එව්ව ඔක්කොම චැප්ටර් ක්ලෝස් කියල... එව්ව ඉවරයි. එහෙම නෙවෙයි මොකක්ද මගෙං ඉල්ලීමක් කරන්න තියනවය කියල කිව්වෙ? "

විජිත මා ලඟටම ආව. මගෙ අත් දෙක අල්ලගෙන ඇස් වලට එබුන. 

" අයියෙ…. මම මේ බැගෑපත් ඉල්ලීමක් කරන්නෙ ..සුජාටයි මටයි අයිය බාදාවක් වෙන්න එපා. අපේ ජීවිත වලින් කරුණාකරල අයිය අයින් වෙන්න. මම ඉල්ලන්නෙ එච්චරයි. " 

මතු සම්බන්ධයි......